Wisława Szymborska

           Pytania brzmią ostro,
           ale tak właśnie trzeba,
           bo wybrałeś życie komunisty
           i przyszłość czeka
           twoich zwycięstw.

           Jeśli jak kamień w wodzie
           będzie twe czuwanie,
           gdy oczy zamiast widzieć
           będą tylko patrzeć,
           gdy wrząca miłość
           w chłodne zamieni się sprzyjanie,
           jeśli stopa przywyknie do drogi najgładszej.

           Partia. Należeć do niej,
           z nią działać, z nią marzyć
           z nią w planach nieulękłych,
           z nią w trosce bezsennej -
           wierz mi, to najpiękniejsze,
           co się może zdarzyć,
           w czasie naszej młodości
           - gwiazdy dwuramiennej.
 

Wiersz ukazał się w tomiku pt. "Pytania zadawane sobie" w 1954 r.


Szymborska Wisława

Młodzieży budującej Nową Hutę

Kto dom zbudował, w którym mieszkam?
Kto kładł swą pracę na fundament?
Ów murarz, zdun i szklarz, i cieśla
minięci są przez ludzką pamięć.

Klasa z pamięcią złą - umiera.
Wierniejszą pamięć wybieramy:
sama jak książka się otwiera
w miejscach najczęściej czytywanych.

Dziś dla was, przy was, od was, młodzi,
miasta zaczyna się życiorys.
Pamięć imiona wasze codzień
notuje słowem zdobnym w podziw,
notuje normy waszej poryw
i włącza w piękny plan obliczeń.
Bo to jest pamięć robotnicza
służąca klasie robotniczej.



Na powitanie budowy socjalistycznego miasta