Kto był organizatorem obozów pracy przymusowej

Marucha 2012-08-12 http://marucha.wordpress.com/2012/08/12/kto-byl-organizatorem-obozow-pracy-przymusowej

Nadesłała p. Konstancja.

6 kwietnia 1945 Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego na podstawie okólnika nr 42 utworzyło Centralne Obozy Pracy, powołując obozy w Warszawie, Poniatowie, Krzesimowie, Potulicach i Jaworznie. Jednakże Centralny Obóz Pracy w Jaworznie rozpoczął działalność jeszcze przed wejściem w życie okólnika, w lutym 1945 roku.

COP w Jaworznie był największym z centralnych obozów pracy w Polsce i ważnym ogniwem stalinowskiego aparatu represji. Jego wielkość wynikała z tego, że stanowił on rezerwuar siły roboczej dla przemysłu górnośląskiego. Takiego znaczenia nie miały Potulice czy Sikawa, znajdujące się w pobliżu o wiele mniejszych centrów przemysłowych (Gdańsk i Łódź). Z Jaworznem mogły tylko konkurować obozy w Warszawie. Świadczy to o tym, że czynniki ekonomiczne były najważniejsze w rozbudowie obozów pracy.

COP Jaworzno spełniał ponadto wiele funkcji. Był to zarówno obóz pracy, obóz kamy jak i obóz jeniecki. Funkcje te przeplatały się i często były mało czytelne. Nie zmienia to faktu, że był on największą katownią przodującą pod względem liczby zmarłych na tle innych obozów i więzień. Jego kierownictwo i funkcjonariusze byli zdemoralizowanymi ludźmi często zasługującymi na miano zbrodniarzy.

Kolejnym etapem w dziejach jaworznickiego obozu było więzienie dla młodocianych więźniów politycznych. Działało ono w latach 1951-1955. Było największym tego rodzaju obozem w Polsce, gdzie tysiące młodych ludzi poddano nie tylko wyniszczającej pracy, ale także indoktrynacji na wzór sowiecki. Ta eksperymentalna jednostka penitencjarna przestała istnieć z dniem 3 l grudnia 1955 roku.

Warto wspomnieć o obozach pracy przymusowej zorganizowanych i nadzorowanych przez w większości komendantów żydowskich zatrudnionych w UB w latach 1945 do 1952. Tu mordowano autochtonów. O tym się milczy i pomników pamięci nie stawia. Obozów było co najmniej 157, między innymi w Mysłowicach, Jaworznie, Gliwicach, Radoniów Kopalnie uranu, dla przeciwników politycznych. Niektóre źródła podają 187 obozów. Tablice pamiątkowe zostały wyrwane, a ślady nadal są zacierane.

Wojskowy Korpus Górniczy – formacja wojskowej służby zastępczej utworzona w 1949 w PRL, zlikwidowana w 1959. Kierowano do niej wyłącznie mężczyzn (młodych poborowych), których uznawano za przeciwników politycznych, niebezpiecznych dla wprowadzanego siłą ustroju komunistycznego w Polsce – w szczególności byłych członków organizacji niepodległościowych i antykomunistycznych (m. in. AK, NSZ, itp.), synów przedwojennej inteligencji i tzw. kułaków. Służba ta miała charakter pracy przymusowej. Bataliony: Katowice, Wałbrzych,
Niezależnie od tego były kopalnie uranu Kowary, Radoniow, Wleń, nikt z bezpośrednio pracujących przy wydobyciu nie przeżył, w wyniku napromieniowania umierali na białaczkę.

 [Gdy pracowałem w Państwowej Agencji Atomistyki na ul. Kruczej, w 1991-ym roku, znaleźliśmy resztki tych nieszczęśników, dostawali „renty” po ok. 12 zł w starej walucie (podziel przez 10 000 do „nowej”.  M. Dakowski]

Obozy NKWD i Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego były zlokalizowane w Bakończycach koło Przemyśla, Białymstoku, Bytomiu, Chełmnie, Chodczu, Ciechanowie, Dęblinie, Działdowie, Elblągu, Gorzowie Wielkopolskim, Grabowie nad Pilicą, Grudziądzu, Hrubieszowie, Inowrocławiu-Mątwach, Iławie, Kędzierzynie, Kętrzynie, Kijanach, Kraskowie, Krzesimowie, Krzystkowicach, Lędzinach, Lublinie-Majdanku, Łabędach, Mysłowicach, Nakle nad Notecią, Opolu, Ostrowi Mazowieckiej, Otwocku, Pile, Poznaniu, Pustkowie, Pyskowicach, Raciborzu, Rembertowie, Rykach, Sanoku, Sępolnie Krajeńskim, Skrobowie, Sokołowie Podlaskim, Sokółce, Świętoszowie, Wągrowcu, Wrocławiu, Toszku, Trzciance, Zabrzu, Zdzieszowicach i Żaganiu.

Wykazano wiele staranności w zacieraniu śladów. Tablice pamiątkowe zostały wyrwane, a ślady nadal są zacierane.

Oto tylko niektóre więzienia i obozy NKWD na terenie PRL:

* Krzesimów koło Łęcznej, (lipiec 1944 – sierpień 1948) – Pierwszy obóz NKWD na terenie Polski lubelskiej, gdzie zamordowano kilkaset osób, – stąd wywożono do łagrów sowieckich.
* Zamek w Lublinie, (w styczniu 1954 r. więzienie przeniesiono do Chełma)- Zamek w Rzeszowie (1944–1956) – więzienia NKWD na ziemiach wschodniej RP – miejsca kaźni tych “ze wschodu”,którzy najwcześniej i najdłużej walczyli.
* Wronki, Rawicz, Fordon…(1945–1956) – trzy “centralne” więzienia komunistyczne i około 20 innych, przez które “przeszło” od 150 do 200 tysięcy żołnierzy drugiej konspiracji.
* Jaworzno obóz pracy – 6 kwietnia 1945 Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego na podstawie okólnika nr 42 utworzyło Centralne Obozy Pracy, powołując obozy w Warszawie, Poniatowej, Krzesimowie, Potulicach i Jaworznie i w (1950–1956) Progresywne Więzienie dla Młodocianych w Jaworznie – dla młodocianych więźniów politycznych. Trafiali do niego więźniowie, których wiek nie przekraczał 21 roku życia. Historycy szacują, że przez więzienie przeszło ich około 5 tys. Komendantem był Morel od lutego 1949 prawdopodobnie do 1956.
* Majdanek – Lublin (KL) (VII 1944 – XII 1945) – obóz NKWD – stąd wywożono do łagrów sowieckich.
* Przemyśl – założony jesienią 1944 r. Obóz przejściowy NKWD nr 49 dla AK i przeciwników okupacji sowieckiej. Wywożono stąd do obozów na Syberii i najczęściej do m. Borowicze, gdzie znajdował się kompleks łagrów NKWD dla AK (Uprawienie nr 270).
* Więzienie Montelupich w Krakowie – Od wkroczenia AR w 1945 w budynku znajdowało się ciężkie więzienie Urzędu Bezpieczeństwa i NKWD, przez które przeszło kilka tysięcy polskich żołnierzy, głównie z Armii Krajowej oraz WiN, z których część wywieziono w głąb ZSRR na zesłanie.
* Poznań „Specłagier NKWD nr 2 – Dokumenty świadczą o ponad 800 więźniach przebywających w tym obozie w 1945 r., i potem, w dyspozycji poznańskiego WUBP. Wśród przetrzymywanych znajdowali się wyżsi oficerowie AK, a także żołnierze NSZ i działacze SN}.
* obóz NKWD w Trzebusce – Turzy koło Sokołowa Małopolskiego (VIII–X 1944) – jedno z miejsc masowych mordów. Funkcjonariusze NKWD zamordowali tu ok. 300 więźniów.
* KL Warschau Obóz koncentracyjny – Konzentrationslager. Od stycznia 1945 r., do maja 1945 r. prowadzony przez NKWD, a potem do 1949 r. przez UB; Obóz Pracy przy ul. Gęsiej, gdzie w straszliwych warunkach przetrzymywano żołnierzy Armii Krajowej, jeńców i “innych przestępców”. Zachowały się przekazy o egzekucjach w tym obozie, dokonywanych przez NKWD. Po wojnie poniosło tu śmierć ok. 1800 osób. [?? Więcej !md]
* Skrobów koło Lubartowa, na Lubelszczyźnie, obóz NKWD dla żołnierzy AK (1944–1945);
* Kąkolewnica Obóz NKWD dla AK, od września 1944 r. do listopada 1945 r. przebywało 2500-3000 więźniów. Uroczysko Baran w Kąkolewnicy koło Radzynia Podlaskiego. Od jesieni 1944 do przełomu stycznia i lutego 1945 roku rozstrzeliwano żołnierzy AK, ale także WiN i BCh.
* Rembertów – Specjalny obóz NKWD nr 10 na terenie fabryki Zakłady Amunicyjne Pocisk Sp. Akc., dla łącznie 8000 Polaków; żołnierzy i działaczy Polskiego Państwa Podziemnego. Od września 1944 do lipca 1945 r. NKWD więziło tu, m.in. gen. Emila Fieldorfa „Nila” . 21 maja 1945 oddział AK rozbił więzienie i uwolnił 1446 ludzi, przeznaczonych do wywiezienia do Rosji.
* Oświęcim Obozy NKWD i UB, do jesieni 1945 r. w byłym obozie lub w pobliżu, koło dworca kolejowego “Gemeinschaftslagru”. Drugi z obozów – założony w obrębie byłego KL Auschwitz II-Birkenau w Brzezince – istniał do marca 1946 roku. W obozach tych przebywało około 15 tysięcy osób, głównie Polaków opornych wobec władzy. Komendantem obozu był sowiecki pułkownik o nazwisku Masłobojew. W księgach parafialnych odnotowano tam zgony 144 osób. Na terenie Śląska działało blisko 30 innych mniejszych obozów NKWD, o których zachowały się jedynie fragmentaryczne relacje ludności miejscowej i osób więzionych. Filia obozu Oświęcim w Gliwicach. Komendantem obozu był Pinko.
* Toszek obóz NKWD – w ciągu siedmiu miesięcy zmarło w nim około 3,3 tys. więźniów, a dalszych blisko tysiąc – zmarło z wycieńczenia – wkrótce po wyjściu na wolność.
* Kędzierzyn i Blachownia oraz w Huta „Hermann Göring” w Łabędach – obozy NKWD, gdzie więźniowie demontowali fabryki i urządzenia, wywożone później do Związku Radzieckiego.
* Obozy NKWD w Ciechanowie, Działdowie, Świebodzinie i Grudziądzu, z których wyruszyło do obozów około 25 tysięcy osób w głąb Rosji.
* Mrowino – Obóz NKWD dla polskich więźniów politycznych od 1945 do 28 czerwca 1956 roku, kiedy to, ok. godz. 18:30 powstańcy poznańscy napadli i wyzwolili jeńców.
* Działdowo – na miejscu zagłady przez Niemców 10 tys. Polaków – Obóz Nakazowo-Rozdzielczy NKWD Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych dla AK i z Deutsche Volksliste oraz jako przejściowy przy wysiedleniach Polaków z terenu Pomorza do łagrów Związku Sowieckiego od 18 stycznia 1945 do października 1945 r., z Powiatową Komendanturą Wojenną, której komendantem był mjr Witalim Szitow.
* Białystok – ul. Ogrodowa (w 1944 r. więzienie i siedziba NKWD, S 1/92)
* Kolno – więzienia i siedziba NKWD (S15/95);
* Wykaz IPN miejsc grzebania ofiar zbrodniczej działalności aparatu terroru w Polsce w latach 1944–1956 zawiera 186 miejsc, w których spoczywają szczątki ofiar komunistycznego państwa bezprawia.
* Świętochowice –Zgoda. Komendantem był Szlomo od lutego 1945 do listopada 1945

http://forum.gazeta.pl/

=================================

Kilka uzupełnień.

 W wykazie obozów pracy przymusowej  nie ma jednego z największych obozów w Polsce  znajdującego sie w woj. pomorskim  w Sttuthowie.

To więzienie Wolnego Miasta Gdańsk, działające już  na pewno w 1936 roku [ informacje od osoby skazanej za chuligaństwo na 3 miesiące pracy w tym obozie] . W 1939 roku,  zaraz po aneksji Wolnego Miasta Gdańska przez Niemcy, zmieniono go na obóz pracy dla Rzeszy,  który działał do stycznia 1945 roku. Potem został przejęty przez NKWD lub GRU i tak działał do ok. 1948/49 roku.

Świadectwo osoby zaaresztowanej w 1948 lub 1949 roku [ nie pamiętam]  roku. Osoba ta wracała z tzw. wieczorowych zajęć w liceum . Została zatrzymana przez patrol NKWD [ - nie UB]. Przez 5 miesięcy była przetrzymywana  przez NKWD, a potem przesłana do Zamku w Lublinie. Tam katowana była do 1952 roku. m inn złamanie otwarte kości udowej,[ oprawca skoczył na leżącego ]  ze zgorzelą i zniszczeniem mięśni uda, połamanie rąk etc. [ jedyne słowa, które więzień pamiętał po złamaniu po tygodniu leżenia w piwnicy,  to "o kurwa on jeszcze żyje"]. Potem skierowany został do pracy w Kowarach, ponieważ jak mu powiedziano w szybach nie musi chodzić na nogach. [ ciasnota].

Około roku 1949 przejęła ten obóz Informacja Wojskowa

 Jak podaje dr K.Ciechanowski,   z Pomorza wysłano do Sowietów ok 100 000 Ludzi do łagrów, między innymi do Korsunia, Starobielska etc.

Obóz ten – w Sttuthofie,  został zlikwidowany ok. 1955/56 roku i zalożono w nim fabrykę zapałek zlikwidowaną ok 1963 roku. Dopiero potem zmieniono  obóz na muzeum z eksponatami przewiezionymi z Auschwitz .

 Zdziwienie budzi więc fakt, że wszelkie obozy niemieckie zawierają informacje o czasie trwania od ok. 1940 do 1944/45. a nie ma ŻADNEJ  INFORMACJI O PRZEDŁUŻENIU ICH DZIAŁALNOŚCI  PO 1945 ROKU W "wolnej i niepodległej". Dlaczego Dyrekcja ŻADNEGO MUZEUM NIE PODAJE PRAWDY?

dr Jerzy Jaśkowski

"Muzeum Sybir pro Memento"