Dogmat Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

14 VIII  2013  Posted by Sacerdos Hyacinthus

Et signum magnum apparuit in caelo:

mulier amicta sole,

et luna sub pedibus eius,

et super caput eius corona stellarum duodecim.

„Potem wielki znak się ukazał na niebie:

Niewiasta obleczona w słońce

i księżyc pod jej stopami,

a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu”

   (Ap 12, 1)

   Wiara katolicka jest prawdziwa. Wiara katolicka jest obiektywnie prawdziwa. Twierdzenia katolickiej wiary wiernie odzwierciedlają rzeczywistość – stwierdzają: TAK JEST. Wiara katolicka opiera się na autorytecie prawdomównego Boga. Wiara katolicka jest objawiona przez Boga. Boże Objawienie zawarte jest w Piśmie Świętym i Tradycji. Urząd Nauczycielski Kościoła (Magisterium) ma jako zaszczytne zadanie wiernie przekazywać Boże Objawienie zawarte w Piśmie Świętym i Tradycji, nauczać go i wyjaśniać, strzec przed błędami i bronić.

   Wiara katolicka nie opiera się na subiektywnych przekonaniach, opiniach, poglądach, odczuciach i doświadczeniu. Prawdziwość katolickiej wiary nie opiera się na arbitralnych twierdzeniach człowieka. Twierdzenia katolickiej wiary nie dlatego są prawdziwe, że katolicy mówią: tak jest. Wiara katolicka nie jest zbiorem religijnych opinii pewnej grupy ludzi (należących do Kościoła), który można na zasadzie równouprawnienia zestawiać z innymi religijnymi opiniami. Jeśli tak się dzieje tu i ówdzie, mamy do czynienia z fałszywym odczytaniem rzeczywistości, mamy do czynienia z błędem subiektywizmu i relatywizmu oraz ze skrajnie antropogenetycznym ujęciem religii katolickiej (religia jako wytwór człowieka). Pomija się wtedy autorytet Boga. Pomija się Boga.

   Klarownym ukazaniem Prawdy są dogmaty. Dogmaty są objawione przez Boga w Piśmie Świętym i Tradycji explicite bądź implicite. Urząd Nauczycielski Kościoła (Magisterium) jasno je formułuje, artykułuje i podaje do wierzenia, pod sankcją wiecznego potępienia.

   Pierwszego listopada 1950 roku papież Pius XII ogłosił dogmat o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny. Jak wszystkie dogmaty, tak i ten odzwierciedla obiektywną Prawdę: TAK JEST.

.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Reni,_Guido_-_Himmelfahrt_Mariae_-_1642.jpg

Ex Constitutióne Apostólica Munificentíssimus Deus

Pii papæ Duodécimi

(AAS 42 [1950])

   Idcírco augústa Dei Mater, Iesu Christo, inde ab omni æternitáte, uno eodémque decréto prædestinatiónis, arcáno modo coniúncta, immaculáta in suo concéptu, in divína maternitáte sua integérrima virgo, generósa divíni Redemptóris sócia, qui plenum de peccáto eiúsque consectáriis deportávit triúmphum, id tandem assecúta est, quasi suprémam suórum privilegiórum corónam, ut a sepúlcri corruptióne servarétur immúnis, utque, quemádmodum iam Fílius suus, devícta morte, córpore et ánima ad supérnam cæli glóriam eveherétur, ubi Regína refulgéret ad eiúsdem sui Fílii déxteram, immortális sæculórum Regis. […]

   Quapropter, póstquam súpplices etiam atque etiam ad Deum admóvimus preces, ac Veritatis Spíritus lumen invocávimus, ad Omnipotentis Dei gloriam, qui peculiarem benevolentiam suam Maríae Vírgini dilargitus est, ad sui Fílii honorem, immortalis saeculorum Regis ac peccati mortisque victoris, ad eiusdem augustae Matris augendam gloriam et ad totius Ecclesiae gaudium exsultationemque, auctoritate Dómini Nostri Iesu Christi, Beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra pronuntiamus, declaramus et definimus divinitus revelatum dogma esse : Immaculatam Deiparam semper Vírginem Maríam, expleto terrestris vitae cursu, fuisse córpore et ánima ad caelestem glóriam assumptam.

    Quamobrem, si quis, quod Deus avertat, id vel negare, vel in dubium vocare voluntarie ausus fúerit, quod a Nobis definitum est, noverit se a divina ac cathólica fide prorsus defecisse. […]

    Nulli ergo hóminum líceat paginam hanc Nostrae declarationis, pronuntiationis ac definitionis infríngere, vel ei ausu temerario adversari et contraire. Si quis autem hoc attentare praesúmpserit, indignationem Omnipotentis Dei ac Beatorum Petri et Pauli Apostolorum eius se noverit incursurum.

    Datum Romae, apud S. Petrum anno Iubilaei Maximi millesimo nongentesimo quinquagesimo, die prima mensis Novembris, in festo omnium Sanctorum, Pontificatus Nostri anno duo decimo.

    Ego PIUS, Catholicae Ecclesiae Episcopus,

   ita definiendo subscripsi

Z konstytucji apostolskiej Munificentissimus Deus

papieża Piusa XII

    „A zatem wielka Matka Boga, Jezusa Chrystusa, «jednym i tym samym rozporządzeniem» Opatrzności w przedziwny sposób niepokalana w poczęciu, nieskalana Dziewica w Boskim macierzyństwie, doskonała towarzyszka Boskiego Zbawiciela, odnoszącego pełne zwycięstwo nad grzechem i jego skutkami, otrzymała jako najwspanialsze zwieńczenie swych przywilejów dar wolności od zepsucia cielesnego, i podobnie jak Syn, po zwycięstwie nad śmiercią, została z ciałem i duszą wzięta do chwały niebios, by tam zajaśnieć jako Królowa zasiadająca po prawicy swego Syna, «nieśmiertelnego Króla wieków». […]

    Dlatego zaniósłszy do Boga wielokrotne korne błaganie i wezwawszy światła Ducha Prawdy, ku chwale Boga Wszechmogącego, który szczególną Swą łaskawością obdarzył Maryję Dziewicę, na cześć Syna Jego, nieśmiertelnego Króla wieków oraz Zwycięzcy grzechu i śmierci, dla powiększenia chwały dostojnej Matki tegoż Syna, dla radości i wesela całego Kościoła, powagą, Pana Naszego Jezusa Chrystusa, świętych Apostołów Piotra i Pawła oraz Naszą ogłaszamy, wyjaśniamy i określamy, jako dogmat przez Boga objawiony, ŻE NIEPOKALANA BOGARODZICA ZAWSZE DZIEWICA MARYJA, PO ZAKOŃCZENIU BIEGU ŻYCIA ZIEMSKIEGO, ZOSTAŁA Z CIAŁEM I DUSZĄ WZIĘTA DO NIEBIESKIEJ CHWAŁY.

    Dlatego też, gdyby ktoś, nie daj Boże, dobrowolnie odważył się temu cośmy określili przeczyć, lub o tym powątpiewać, niech wie, że odstąpił zupełnie od wiary Boskiej i katolickiej. […]

    Niech więc nikt z ludzi nie odważy się naruszać tekstu tego Naszego orzeczenia, ogłoszenia i określenia, ani też w niebacznej zuchwałości sprzeciwiać się mu i przeciwdziałać. Gdyby jednak ktoś spróbował się na to odważyć, niech wie, że narazi się na gniew Wszechmogącego Boga i świętych Jego Apostołów Piotra i Pawła.

    Dan w Rzymie, u św. Piotra, roku Wielkiego Jubileuszu tysiąc dziewięćset pięćdziesiątego, dnia pierwszego listopada, w uroczystość Wszystkich Świętych, w dwunastym roku Naszego Pontyfikatu.

    Ja PIUS, Biskup Kościoła Powszechnego tak określając podpisałem

    PIUS PP. XII

* * *

Po Soborze Watykańskim II Pan Bóg nie zmienił poglądów.

* * *

Jeżeli nie klękniemy przed Panem Bogiem,

Rok Wiary będzie mnożeniem słów i oklasków.