Czarne dni - Czarny Wtorek, Czarna Środa, Czarny Czwartek...

 Piotr Szubarczyk 16 grudnia 2013 naszdziennik

Kalendarz polski codzienny

Czarny Wtorek, Czarna Środa, Czarny Czwartek… To szczególny sposób „periodyzacji” historii Polski.

W środę, 16 grudnia 1970 r., zapłonął w Gdańsku budynek zwany przez Polaków „Reichstagiem” – gmach KW PZPR, podpalony przez uczestników buntu, który przybrał postać powstania narodowego przeciwko sowieckim rządom w Polsce. Jeden z młodych uczestników akcji na „Reichstag” powiedział, że choć wszystkiego nie rozumiał, to czuł, że idzie „drogą ku wolności”! To samo czuli 14 lat wcześniej uczestnicy buntu w Poznaniu piszący na murach: „Precz z ruską demokracją!”.

Grudniowa tragedia Gdyni przeszła do historii jako Czarny Czwartek. Zanim to nastąpiło, były Czarny Wtorek i Czarna Środa w Gdańsku. 15 grudnia 1970 r. umierali: Andrzej Perzyński, lat 19, Waldemar Rebinin, lat 26, Kazimierz Stojecki, lat 58, Bogdan Sypka, lat 20, Józef Widerlik, lat 24, Marian Zastawny, lat 24. Dzień później Jerzy Matelski, lat 27, i Stefan Mosiewicz, lat 22. Potem były czarne dni Szczecina, gdzie zabito 15 osób.

W naradzie u szefa kompartii Władysława Gomułki, podczas której postanowiono strzelać do ludzi, uczestniczył szef MON Wojciech Jaruzelski – dziś „pan prezydent”, „pan generał”.

16 grudnia 1980 r. podczas poświęcenia Pomnika Poległych Stoczniowców w Gdańsku modliliśmy się, by to się nie powtórzyło. Powtórzyło się w Katowicach. W Czarną Środę stanu wojennego, 16 grudnia 1981 r., od kul zomowców zginęli górnicy kopalni „Wujek”: Józef Czekalski, lat 48, Józef Giza, lat 23, Joachim Gnida, lat 28, Ryszad Gzik, lat 35, Bogusław Kopczak, lat 28, Andrzej Pełka, lat 19, Jan Stawisiński, lat 21, Zbigniew Wilk, lat 30, Zenon Zając, lat 22. O użyciu broni decydowali w Warszawie „ludzie honoru”: Jaruzelski i Czesław Kiszczak. Bez konsekwencji.

Módlmy się za ofiary czarnych dni. Za Polskę wolną od kłamstwa i oparów komunizmu.

Piotr Szubarczyk