[Caryca Leonida]

 Caryca nowe ma widzenie,

że jest nie tylko piękna, dumna,

lecz nade wszystko dobra, umna

i nieszczasliwa jest szalenie.

Zewsząd ją otaczają płazy,

miełkije ludzie, prosto - karły,

dworaków przypochlebny tłum,

a za oczami - knują spiski!

Czużen im gornych myśli szum,

czuże im jarkie geńja błyski!

Im tolko w głowie - wodka, żopa,

a mnie się marzy wsia Jewropa!

Wy dury! wory! wy sobaki!

Zna jecie, ile tam bogactwa?

Nie strwonisz go przez piaćset let

nawet takiego jak tu władztwa!

Skolko tam dworców, ermitaży,

kakije tam priekrasne kremle!

A wy - by wsio to spalić, zżarzyć,

a wy - by wsio to zrawniat' z ziemlej!

Wsio by chotieła rozjebat'

odna z drugoj głupaja swinia!

A czto to - nużna nam pustynia?

Wied' pustyń u nas oczeń mnogo!

Nam nużno kuszat' , nużno brat'!

Nu, sprasziwaju was, od kogo?

Niet, niet, kowarnyj moj Andriej,

dumajesz chitryj ty kak zmiej?

Kuda chitrieje Leonida!

Niszczyć swą zdobycz – kakij smysł?

Zdzieś subtelniejszy nużen zmysł,

zdzieś tolko moj się urok przyda!

Atomnych nielzia nam kartaczy,

nam nada tolko oduraczyć!