DEPORTACJE, "AMNESTIA" I POLSKA DIASPORA

Sowiecka kampania czystki etnicznej przeciwko Polakom w okresie drugiej wojny światowej

Co zaś stało się z tymi, którzy z Rosji Sowieckiej się nie wydostali - Bóg raczy wiedzieć. Niektórzy, bez wątpienia, wciąż tam są.

Tadeusz M. Piotrowski

Copyright © 2000 Tadeusz M. Piotrowski

Wielka Wojna Ojczyźniana - jak lubią zwać ją Rosjanie - która pochłonęła życie milionów sowieckich żołnierzy, ludności cywilnej oraz wtrąciła do hitlerowskich obozów koncentracyjnych miliony obywateli sowieckich, była w dużym stopniu następstwem niemiecko-sowieckiego Paktu o Nieagresji z 23 sierpnia 1939 roku, który ostatecznie sprzymierzył hitlerowską Trzecią Rzeszę z komunistycznym Związkiem Sowieckim. Tajny Protokół Dodatkowy tego Paktu nakreślał też plan reorganizacji Środkowej Europy.

We wrześniu tegoż roku, gwałcąc własne, podpisane z Polską traktaty, obaj sprzymierzeńcy najechali i podzielili między sobą II Rzeczpospolitą. Tak rozpoczęła się Druga Wojna Światowa.

Według Stalina, wspólnym celem Związku Sowieckiego i nazistowskich Niemiec było "przywrócić w byłym państwie polskim spokój i porządek", zburzone przez "upadek państwa polskiego", i pomoc Polakom w położeniu nowych podwalin życia politycznego. Nie trzeba chyba dodawać, że "upadek państwa polskiego" był spowodowany ingerencją tych samych potęg, które teraz obiecywały "przywrócić spokój i porządek". Niemiecko-sowiecki Traktat o Granicach i Przyjaźni z 28 września 1939 roku ustanawiał nowe strefy "interesów narodowych" Niemiec i Związku Sowieckiego w "byłym państwie polskim" i obiecywał "zapewnić ludności tam zamieszkującej spokojne życie zgodne z jej charakterem narodowym".

Warto dodać iż, zgodnie z warunkami niemiecko-sowieckiego Traktatu o Granicach i Przyjaźni, rząd sowiecki zobowiązał się także aktywnie wesprzeć niemiecki wysiłek wojenny przeciwko Polsce i Zachodowi. Wsparcie to przybrało wiele form: przełamanie brytyjskiej blokady Niemiec, pozwolenie na założenie baz niemieckiej marynarki wojennej na terenie ZSSR, pozwolenie na przewóz tranzytowy przez terytorium ZSSR surowców, sprowadzanych przez Niemcy z innych krajów oraz dostarczanie wprost do Niemiec takich dóbr jak żywność, bydło, bawełna, fosfaty, rudy chromu i żelaza, platyna, cynk, guma, len, drewno i ropa. W okresie trwania sojuszu niemiecko-sowieckiego, każdego miesiąca 200-300 sowieckich pociągów z tymi towarami dowoziło je w głąb Trzeciej Rzeszy.

Tymczasem, zamiast zapewnić "spokój i porządek" w "byłym państwie polskim", obydwaj sprzymierzeńcy poddali jego ludność terrorowi, jaki rzadko tylko odnotowują annały historii ludzkości. Ich wspólnym celem było całkowite i bezpowrotne unicestwienie politycznego, kulturalnego i społecznego życia Polaków. Posunęli się nawet dalej - oficjalne założenia ich polityki przewidywały: bezwzględne wymordowanie polskiej inteligencji i wrogów klasowych, wyniszczenie pracą, wysiedlenie, deportowanie, zniewolenie, asymilację oraz - w przypadku bardziej naukowo zaawansowanych Niemiec - porywanie i germanizacja polskich dzieci oraz przymusowa sterylizacja polskich kobiet.

Jednym z potwornych planów, zrealizowanych przez rząd sowiecki, było masowe zesłanie obywateli polskich z sowieckiej strefy okupacyjnej, lub tak zwanej sowieckiej "strefy wpływów", na jałowe pustkowia Syberii i Archangielska - Archipelag Gułag - gdzie, jak to mistrzowsko opisał Aleksander Sołżenicyn, zostały rzucone po Rewolucji bolszewickiej miliony sowieckich obywateli.

W latach trzydziestych XX wieku, kilkaset tysięcy Polaków zostało deportowanych w głąb Związku Sowieckiego z sowieckiej Ukrainy i Białorusi.