Efekt Michnika – kodowanie prawdy

CzarnaLimuzyna 2014-9-19 http://naszeblogi.pl/49504-efekt-michnika

Jak zapewne wszystkim wiadomo, jeden z bardziej znanych przywódców pro-unijnych separatystów Donald Tusk odbierze już wkrótce zasłużoną nagrodę za lata swojej działalności. Na odchodnym żegna go uprzejmie stonowana zawiść niektórych kolegów po fachu oraz jawne złośliwości tzw. opozycji oraz oskarżenie o decyzję kodowania rozgrywek siatkówki: „Tusk kazał zakodować MŚ w siatkówce”.

Efekt Michnika – kodowanie prawdy

Proceder kodowania prawdy – stosowania cenzury, wybiórczego prezentowania faktów, kierowania uwagi na sprawy drugorzędne, jest w Polsce powszechny i dotyczy prawie wszystkich zależnych i niezależnych mediów. W głównych, frontowych mediach – rządowych, lewicowych można od niedawna mówić źle o Putinie, lecz o Smoleńsku nadal ani słowa – nic poza oficjalną brednią.

Można wspominać o agresji niemieckiej i rosyjskiej w 1939, lecz o stalinowcach i ich potomkach pasożytujących do dziś na Polakach już nie. W mediach niezależnych można debatować o rosyjskim zagrożeniu, lecz równocześnie obowiązuje cenzura dotycząca neo-banderowców. Wrażliwcy przejęci losem Ukraińców, wykazują dla odmiany zupełny brak zainteresowania losem prześladowanych Polaków na Litwie, a także pierwszymi próbami likwidacji polskich szkół na Ukrainie. Tropiciele rosyjskiej agentury w Polsce omijają szerokim łukiem tematy wyłączone z dyskursu przez niemiecką agenturę wpływu, np. odszkodowanie za Warszawę (45 mld $).

Słynący z niezależności publicyści odżegnujący się na co dzień od rusofilstwa, nabierają nagle wody w usta w momencie, gdy podczas debaty w klubie Ronina Grzegorz Braun apeluje o judeo-realizm. Tematami tabu są również: 25 lat realnej idiokracji, prostytucja systemowych polityków i negatywny bilans 10-letniego członkostwa Polski w UE. Ostatni temat dosłownie, po prostu nie mieści w głowach słynących z inteligencji i niezależności prawicowych publicystów.

TABELA kosztów i zysków. [dziesięciolecia w UE]

Znana sentencja łacińska głosi: ” Przyjaciel głupich stanie się do nich podobny”, a więc bezradnym, wobec skutków cudzej lub własnej głupoty.

Osoby broniące wybiórczości jako metody publicystycznej argumentują, że nie można mówić całej prawdy, ponieważ to może… zaszkodzić wspieranej politycznej opcji. Przypomina mi to słynną lewicową mądrość etapu – dziś jest tak, a jutro zupełnie inaczej. I kto by przypuszczał, że mistrz Adam znajdzie po prawej stronie całkiem sporą grupę, dojrzewających do mediokracji naśladowców…