O Bronku, który niczego nie pamięta i jego rozmowie z dyrektorem szkoły, o wsi

Tomasz Domalewski  20 grudnia · o-wsi

Bronku, powiedz nam, jak się nazywasz?

Nie pamiętam.

Nie, nie żartuj z dyrektora szkoły. Pomogę Ci. Bronek Ko…

Koz.., Koz, Kozłowski, panie dyrektorze. Ale może źle pamiętam.

Muszę Cię sprawdzić, bo Twoi znajomi głośno wykrzykują, że stale kłamiesz. Jesteś już w szóstej klasie!

Ja nigdy nie kłamię, mam paru kolegów, którzy mogą potwierdzić.

Romuald też?

Nie znam żadnego Romualda.

Nigdy się z nim nie spotykałeś?

Z nieznajomymi się nie spotykam.

A on opowiadał nam, że kiedyś nagle wepchnąłeś go do błota, a potem obiecałeś, że ze wstydu wyjedziesz do innej miejscowości…

Nic takiego nie pamiętam, przecież stale kogoś wpychałem w bajora, musiałbym co chwilę wyjeżdżać.

To jednak czasem coś pamiętasz?

Czasem tak, ale przeważnie tracę pamięć, jeśli ktoś mię o coś pyta. Jeśli nikt nie pyta, to ja pamiętam.

Opowiadają, że bardzo lubisz przebywać na wsi…

Na wsi? Lubię, bardzo lubię. Ktoś w klasie opowiadał, że ta wieś już całkiem zniszczona, ale to plotki. Znajomi wieśniacy często odwiedzają nasz dom, ze swych limuzyn wyciągają podarunki i pokazują jakieś papierki, które im kiedyś podpisywałem. Chwaliłem się wtedy, że już umiem pisać. To takie piękne pamiątki z pierwszej klasy.

A co tam było napisane, powyżej Twych podpisów?

Tego też nie pamiętam.

Żadnego papierka sobie nie przypominasz?

Nie, bo tam były jakieś dziwne litery. I pieczątki.

Takie, jakie mamy tu w szkole?

Całkiem inne. Takie z zakrzywianym nożem, który pamiętam ze wsi. Ścinało się nim zboże. I ten nóż był skrzyżowany z młotkiem. Na tych papierkach pełno było takich pieczątek.

To masz piękne wspomnienia z tej wsi…

Piękne. I dlatego bardzo lubię wieśniaków, którzy mnie odwiedzają i przynoszą paczki z łakociami. I te papierki.

To teraz już wiesz, jak się nazywasz?

Nie, pewnie sobie później przypomnę.

To może choć pamiętasz skąd jesteś?

Jak to skąd? Ze wsi.