| pozew przeciwko J.Kaczynskiemu, Z.Wassermannowi i inn. | |
| Wpisał: Mirosław Dakowski | |
| 28.10.2009. | |
|
pozew przeciwko J.Kaczynskiemu, Z.Wassermannowi i innym [uwaga, język prawniczy, więc dla laików nudne i niezrozumiałe.. Ale mafię paliwową zainteresuje , ABW - też.. Dziennikarze "śledczy" boją się (czego ??) md] ------------- Dnia 15.10.2009 r. Sad Okregowy w Elblagu przystapil do rozpoznawania sprawy zarejestrowanej pod sygn.akt I C 180/08, otwierajac tym samym postepowanie dowodowe w sprawie pozwu o ochrone dobr osobistych, wniesionego przeciwko pozwanym J.Kaczynskiemu, Z.Wassermannowi i innym, [.....] Jak na razie, pozwani J.Kaczynski, Z.Wassermann i J.Szmit skorzystali z przyslugujacych im praw i uchylili sie od stawienia na wyznaczony przez Sad na dzien 15.10.2009 r. termin rozprawy. Termin kolejnej rozprawy wyznaczony zostal na dzien 16.11.2009 r. Ponizej kopia pozwu, ktorego pelny tekst znajduje sie w Sadzie Okregowym w Elblagu pod sygnatura akt I C 180/08. Tam tez znajduja sie warte polecenia odpowiedzi na pozew wszystkich pozwanych. Postepowanie prowadzone jest w trybie jawnym. [ i dlatego zamieszczam, bo „dziennikarz śledczy“ trzęsa lydkami MD] ------------------------------ Hamburg, dnia 14.08.2008 r.
Sąd Okręgowy Wydział I Cywilny ul. Konstytucji 1 82-300 Elbląg
Powód: Andrzej M. Czyżewski, zam.xxxx Hamburg, Niemcy adres do doręczeń: xxxx
Pozwani:
Stefan Ruchlewicz, zam. Olsztyn Władysław Kałudziński, zam. Olsztyn. Jarosław Kaczyński, adres do doręczeń: Kancelaria Sejmu RP, Klub Poselski PiS Zbigniew Wassermann, adres do doręczeń: Kancelaria Sejmu RP, Klub Poselski PiS Jerzy Szmit, Olsztyn. Iwona Arent, Olsztyn Wartość przedmiotu sporu: 1,00 zł.
P o z e w o ochronę dóbr osobistych powoda i wstrzymanie rozpowszechniania publikacji „Internowani w Iławie (1981-1982), Olsztyn 2006 r. Wydawca: Stowarzyszenie „Pro Partia“ w Olsztynie, z uwagi na świadome i publiczne szerzenie w niej treści nieprawdziwych naruszających dobre imię i cześć powoda. Niniejszym w imieniu własnym powód wnosi o: 1. nakazanie pozwanym solidarnie wstrzymanie dalszego rozpowszechniania publikacji „Internowani w Iławie (1981-1982), Olsztyn 2006 r. z uwagi na zawarte w niej treści nieprawdziwe i naruszające dobre imię i cześć powoda; 2. zobowiązanie pozwanych solidarnie do umieszczenia w dwóch określonych przez Sąd gazetach codziennych o zasięgu ogólnopolskim płatnego i na ich koszt, w terminie 14 dni od uprawomocnienia sie wyroku w niniejszej sprawie, ogłoszenia o treści ujawniającej fakt posłużenia się przez pozwanych ww. publikacją w celu rozgłaszania nieprawdziwych i naruszających dobre imię oraz cześć powoda informacji o jego rzekomej przynależności do „wywiadu wojskowego“ PRL i posiadania stopnia „pułkownika“, a także prowadzenia przez niego działań wymierzonych przeciwko internowanym w Zakładzie Karnym w Iławie, określonych w ww. publikacji terminem „rozpracowywanie“; 3. zobowiązanie pozwanych solidarnie do usunięcia na ich koszt z treści ww. publikacji niezgodnych z prawdą informacji dotyczących osoby powoda, znajdujących się na stronach 311-316 tej publikacji i powstałych w uzgodnieniu z Instytutem Pamięci Narodowej w Warszawie, Rada Ochrony Pamięci Walki i Męczeństwa w Warszawie, Fundacja Promocji „Solidarność“ oraz Kazimierzem Rochowiczem i Tadeuszem Syryjczykiem, jak również, do zamieszczenia w tekście ww. publikacji informacji o wykorzystaniu jej w sposób bezprawny do kreowania treści niezgodnych z prawdą, w celu podważenia wiarygodności i pozycji zawodowej powoda; 4. zasądzenie od pozwanych solidarnie, na mocy art. 24 § 1 kc, kwoty 1,00 zł. (słownie: jeden złoty) na wskazany cel społeczny, tj, na rzecz Stowarzyszenia na rzecz Zmiany Systemu Wyborczego „ Jednomandatowe Okręgi Wyborcze“, ul. Białoskórnicza 3/1, 50-134 Wrocław. 5. zasadzenie od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kosztów postępowania wg. norm przepisanych, w tym kosztów osobistego stawiennictwa powoda w Sądzie; 6. o przeprowadzenie dowodów wnioskowanych w pozwie. Ponadto wnosi się o: 7. zabezpieczenie powództwa po przez zarządzenie wstrzymania sprzedaży i rozpowszechniania ww. książki do czasu prawomocnego wyroku; 8. o wydanie wyroku zaocznego w przypadku zaistnienia kodeksowych przesłanek; 9. wezwanie na rozprawę świadków: a) Józefa Lubienieckiego, adres: xxxx Olsztyn b) Jerzego Kosacza, adres: xxxx Elbląg c) Marka Króla, adres: xxxx Warszawa d) Wojciecha Wybranowskiego, adres xxxx Warszawa e) Marka Balawejdera, adres: Kraków f) Marka Wełny, adres: Kraków g) Józefa Giemzy, adres: Kraków h) Piotra Łukasza Andrzejewskiego, adres: Klub Poselski PiS, Warszawa i) Antoniego Macierewicza, adres : Klub Poselski PiS, Warszawa.
U z a s a d n i e n i e W dniu 9 grudnia 2006 r. w Iławie i w dniu 25 sierpnia 2007 r. w Kwidzynie, w toku rocznicowych uroczystości poświeconych 25 rocznicy „wprowadzenia stanu wojennego” przy okazji uroczystości upamiętniających 25 rocznice pobicia w Zakładzie Karnym w Kwidzynie przez funkcjonariuszy służby więziennej i służby bezpieczeństwa internowanych tam działaczy opozycji i NSZZ Solidarność, organizatorzy tych uroczystości występując w imieniu Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, Prezydenta RP i Prezesa Rady Ministrów, zaprezentowali i rozpowszechniali książkę zatytułowaną „ Internowani w Iławie (1981-1982)“ opracowaną wspólnie przez pozwanego Władysława Kałudzińskiego i Elżbietę Ciesniarską przy współudziale Rady Ochrony Pamięci Walki i Męczeństwa w Warszawie, Instytutu Pamięci Narodowej w Warszawie, Fundacji Promocji „Solidarność“ i Kazimierza Rochowicza oraz Tadeusza Syryjczyka. Na zawartość książki złożyły się miedzy innymi wspomnienia b. działaczy NSZZ „Solidarność“ internowanych po wprowadzeniu „stanu wojennego“ w zakładach karnych w Iławie i w Kwidzynie. Dowód: oryginał książki do wglądu, kopia stron tytułowych i 306 - 317 w załączeniu. Prezentacji książki w dniu 9 grudnia 2006 r. połączonej z jej sprzedażą dokonali w toku spotkania, w którym uczestniczyło kilkaset osób, m. in. b. internowani, ich rodziny, a także przedstawiciele władz administracyjnych i samorządowych Miasta Iławy i Województwa Olsztyńskiego, pozwany Jerzy Szmit, senator Rzeczypospolitej Polskiej i członek partii „Prawo i Sprawiedliwość“, oraz pozwana Iwona Arent, poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, także reprezentant partii „Prawo i Sprawiedliwość“. Oboje pozwani występując publicznie powołali sie na upoważnienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej p. L.Kaczyńskiego i Prezesa Rady Ministrów RP p, J.Kaczyńskiego. W dniu 25 sierpnia 2007 r.w Kwidzynie, w podobnych okolicznościach z inicjatywy tych osób, działających dalej z upoważnienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej p. L.Kaczyńskiego i Prezesa Rady Ministrów RP p. J.Kaczyńskiego doszło ponownie do prezentacji ww. publikacji i sprzedaży wielu jej egzemplarzy w toku uroczystości rocznicowych upamiętniających pobicie internowanych w Zakładzie Karnym w Kwidzynie. W imieniu Senatu i Sejmu RP uroczystości upamiętniające wydarzenia z przed 25 lat współorganizował senator Piotr Łukasz Andrzejewski. Dowód: przesłuchanie pozwanych i dowód z treści odczytanych przez pozwanych w dniu 9.12.2006 r. wystąpień. Przesłuchanie świadków J.Kosacza i P.L. Andrzejewskiego Na stronach 306 – 317 ww. publikacji zamieszczono treść „wspomnień“ pozwanego Stefana Ruchlewicza, który opisując m. in. okres pobytu w „obozie internowania“ w Zakładzie Karnym w Iławie podał całkowicie niezgodne z prawdą informacje na temat okoliczności związanych z jego pobytem w „obozie internowania“ i dotyczące osoby powoda. Opisując osobę powoda, pozwany S.Ruchlewicz użył sformułowań mających świadczyć, że powód miał być „pułkownikiem wywiadu PRL“, miał „rozpracowywać“ pozwanego „przez trzy tygodnie“ i proponować w późniejszym terminie uzyskanie przez pozwanego „stopnia oficerskiego“, oraz podjęcia „pracy politycznej“ w ramach „propozycji zwerbowania“. W innym miejscu „wspomnień“ pozwanego, zawarł on twierdzenia, że „umieściłby“ on powoda „w wywiadzie wojskowym“ i autorytarnie oświadczył, że „zdawał sobie sprawę, że dla władz jest to idealna okazja pod przykrywka internowania wysłanie swoich agentów na Zachód“. Na stronie 316 ww. publikacji pozwany S.Ruchlewicz zakończył swoje wspomnienia na temat powoda twierdzeniem: „Tak też było ( zdaniem pozwanego) w rzeczywistości, o czym przekonałem sie w roku 1991, kiedy do mnie z Hamburga zadzwonił Andrzej Czyżewski“. Zaprezentowana w publikacji wersja „wspomnień“ internowanego S.Ruchlewicza została podana do publicznej wiadomości najpierw w dniu 9 grudnia 2006 r. a następnie pomimo wystąpienia przez powoda do pozwanych Z.Wassermanna i J.Kaczyńskiego z żądaniem wyjaśnienia udziału w jej powstaniu przedstawicieli IPN. Rządu RP, Sejmu i Senatu oraz celu jakiemu miała ona służyć, ponownie, w niezmienionej postaci, przekazana publicznie do wiadomosci w dniu 25 sierpnia 2007 r. w Kwidzynie. Dowód: „ wspomnienia“ pozwanego S. Ruchlewicza na stronach 306-317 ww. książki; przesłuchanie pozostałych pozwanych. Odpowiednio do orzecznictwa SN i stanowiska ustawodawcy w odniesieniu do regulacji prawnych gwarantujących prawo pomówionego, względnie zniesławionego do obrony naruszonej czci i naruszonego prawa do posiadania dobrego imienia w wyniku niezgodnych z prawdą i stanem faktycznym twierdzeń osób trzecich, powód nie ma obowiązku wykazania poprzez czynne postępowanie dowodowe prawa do posiadania i wolnego od naruszeń dobrego imienia i bezzasadności kierowanych przeciwko niemu pomówień. Obowiązek taki spoczywa na osobach dopuszczających się naruszenia jego dobrego imienia i bezprawnej ingerencji w prawo do posiadania nieposzlakowanej opinii w życiu prywatnym i zawodowym. Tak określony obowiązek rozkłada się po równo na osoby dopuszczające się bezpośrednio czynu, bądź czynów, ingerujących w prawa osobistości osoby pomawianej - w tym miejscu wypada zwrócić uwagę na publikacje prof.dr. Adama Szpunara, a także na osoby, które takie czyny w postaci niezgodnych z prawdą twierdzeń inspirowały i akceptowały oraz po nadaniu im charakteru publicznych wystąpień, świadomie, wiedząc o ich bezprawności, popierały i starały się wykorzystać dla swoich celów prywatnych bądź służbowych, względnie politycznych. Tego rodzaju zachowania występują w tej konkretnej sprawie. W oparciu o materiał dowodowy, który może i powinien stać się przedmiotem postępowania dowodowego przed tut. Sądem, określone wyżej zachowanie powinno zostać przypisane pozwanym wymienionym w punktach od 3 do 6 niniejszego pozwu. Wychodząc zatem poza uprawnienia in concreto określone wyżej, powód pragnie zwrócić uwagę na następujące fakty, których znaczenie i potrzeba ich ujawnienia dla całości sprawy nie powinny budzić obiektywnie żadnych wątpliwości. W dniu 18.12.1981 r. powód, pełniący funkcje Doradcy Prawnego Zarządu Regionu Gdańsk NSZZ „Solidarność“, po pobycie w Stoczni Gdańskiej, został zatrzymany a następnie uwieziony w tzw. „obozie internowania“, który był zlokalizowany w Zakładzie Karnym w Iławie. Podczas kilkumiesięcznego pobytu w różnych celach tego Zakładu Karnego, powód poznał miedzy innymi pozwanego S.Ruchlewicza. Zapoznając się z sytuacją zdrowotną pozwanego i obserwując pogłębiający się stan przygnębienia u pozwanego, powód podjął próbę zainteresowania losem pozwanego Ordynariusza Diecezji Warminsko-Mazurskiej biskupa J. Obłąka. Przy tym wymaga podkreślenia fakt, że podjęta przez powoda próba dotyczyła równocześnie kilku internowanych, którzy b. źle znosili warunki uwięzienia i skutki rozłąki z rodzinami. W wyniku następnie wspólnie podjętej akcji z udziałem przedstawicieli kościoła, kilku internowanych, m.in. pozwany S. Ruchlewicz, zostało zwolnionych pod pretekstem poddania ich koniecznym zabiegom lekarskim, których przeprowadzenie było możliwe wyłącznie w warunkach szpitalnych. W okresie późniejszym po 1989 r. powód, który był informowany przez znajomych o b. ciężkiej sytuacji materialnej pozwanego S.Ruchlewicza, odwiedził go w jego nowym miejscu zamieszkania pod Olsztynem, proponując mu w miarę posiadanych możliwości pomoc w uzyskaniu zatrudnienia, względnie warunków do podjęcia samodzielnie działalności gospodarczej. Podobnej treści propozycje, połączone często z przekazaniem drobnych kwot pieniędzy i niezbędnych leków powód złożył kilku znajomym mu osobom z okresu działalności politycznej do roku 1982 r. lub z okresu wspólnego pobytu w zakładach karnych w Iławie i w Kwidzynie. W świetle faktów zatem, które mogą zostać w tym postępowaniu szczegółowo i bez reszty wyjaśnione, twierdzenia pozwanego S.Ruchlewicza zawarte w treści jego „wspomnień“ należy uznać w relewantnych częściach za całkowicie sprzeczne z prawdą. Odnosi się to także do opisu spotkania z pozwanym w celi Zakładu Karnego w Iławie i kilkutygodniowego pobytu we „wspólnej“ celi. Dowód: przesłuchanie świadków J.Lubienieckiego, J. Kosacza. Powód po zwolnieniu go w dniu 24.07.1982 r. z „obozu internowania“ w Zakładzie Karnym w Kwidzynie i po kilka miesięcy trwających próbach znalezienia pracy , urozmaicanych ponownymi zatrzymaniami i w różnej formie prześladowaniami, opuścił, pozbawiony pracy i prawa powrotu, w dniu 28.12.1982 r. Polskę. Dowód: akta dotyczące powoda w posiadaniu IPN Oddział w Gdańsku. Z dniem 12.04.1986 r. decyzja Komisji Weryfikacyjnej Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej w Londynie, powód został powołany, jako działacz „SOLIDARNOŚCI“ w skład Oddziału Rady Narodowej R.P. w Republice Federalnej Niemiec. Dowód: List Wierzytelny z dnia 12.04.1086 r.; Ogłoszenie w Dz. U. 1989 r. Nr 4/s 49. W okresie po 1989 r. powód prowadząc działalność naukową na Uniwersytecie w Hamburgu i publicystyczna, podjął pracę w charakterze „doradcy prawnego i gospodarczego“ dla znanych międzynarodowych koncernów w branży naftowej, budowlanej i lotniczej. Dowód: do uznania Sądu mogą zostać przedstawione teksty umów o prace i teksty zleceń. Uzyskana, m.in. przy okazji wykonywania powierzanych mu zadań wiedzę, na temat działalności międzynarodowych grup przestępczych, wywodzących się z kręgów b. wojskowych służb specjalnych i b. służby bezpieczeństwa, starających się przejąć sektor paliwowy i budowlany w Polsce, oraz przejąć kontrolę nad procedurami przeprowadzania przetargów publicznych w tych sektorach i funkcjonowaniem systemu bankowego, powód przekazał w czerwcu 2000 r. i w późniejszym czasie Prokuraturze Krajowej, Komendzie Głównej Policji i znanym mu osobiście przedstawicielom Sejmu i Senatu, a także reprezentantom Rządu, NIK, GIC i Sądu Najwyższego. Dowód: do uznania Sądu mogą zostać przedstawione odpowiednie dokumenty i wskazane akta postępowań karnych. W toku dwóch przesłuchań prowadzonych w Prokuraturze Generalnej w Hamburgu z udziałem przedstawicieli Prokuratury Apelacyjnej w Krakowie i Sejmowej Komisji Śledczej ds. PKN Orlen SA, której powstanie wiąże się z podejmowanymi przez powoda działaniami, powód przekazał polskiej prokuraturze i organom Sejmu w formie zaprotokółowanego przesłuchania informacje na temat działalności tzw. „mafii paliwowej“, które objęły około 1200 stron zeznań i kilkaset stron dokumentów. Dowód: protokół przesłuchania z marca i maja 2005 r. w posiadaniu Prezydium Sejmu. Akta postępowania wraz z protokółem przesłuchania w posiadaniu Prokuratury Generalnej w Hamburgu. Przesłuchanie pozwanego Z.Wassermanna i świadka A.Macierewicza. Wśród materiałów ujawnionych przez powoda w toku tych czynności znalazły się m.in. informacje wskazujące na wysokie prawdopodobieństwo występowania związków o charakterze przestępczym pomiędzy czołowymi przedstawicielami b. partii „Porozumienie Centrum“ i późniejszymi współzałożycielami partii „Prawo i Sprawiedliwość“ a osobami zaliczanymi przez organy prokuratury do tzw. mafii paliwowej i kręgów b. wojskowych i cywilnych służb specjalnych. Na kartach przesłuchania powoda prowadzonego w dniach 11-19.05.2005 r. w Prokuraturze Generalnej w Hamburgu, w obecności prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Krakowie M.Wełny i częściowo z udziałem pozwanego Z.Wassermanna i świadka A.Macierewicza, znalazły się m.in. informacje wskazujące na przestępczy charakter działań prowadzonych w okresie 2000 – 2001 r. w interesie tzw. mafii paliwowej przez b. Ministra Sprawiedliwości L.Kaczyńskiego, b. doradcy Ministra Sprawiedliwości i późniejszego Z-cy Ministra Sprawiedliwości Z.Ziobro, Dyrektora Gabinetu Politycznego Ministra Sprawiedliwości E.Kruk, b. pełniącego obowiązki Prokuratora Krajowego Z.Wassermanna, a także b. Generalnego Inspektora Celnego W.Marczuka. Dowód: protokół przesłuchania i nagranie video w posiadaniu Prokuratury Generalnej w Hamburgu i Prokuratury Apelacyjnej w Krakowie; Przesłuchanie M.Wełny i pozwanego Z.Wassermanna oraz A.Macierewicza Bezpośrednio po uzyskaniu informacji o treści odpowiednich fragmentów książki „Internowani w Iławie 1981-1982“, powód spotkał się z pozwanym Z.Wassermannem, pełniącym funkcje Ministra Koordynatora ds. Służb Specjalnych i zażądał od niego wyjaśnień, co do udziału w powstaniu tej publikacji osób ze ścisłego kierownictwa partii „Prawo i Sprawiedliwość“. Przekazując pozwanemu Z.Wassermannowi egzemplarz książki, powód przypomniał, że wcześniej wielokrotnie wżywał go do ujawnienia przed Sejmową Komisją Śledczą ds. PKN Orlen SA zawartości materiałów posiadanych przez IPN na temat powoda, jak również bezskutecznie wżywał pozwanego do ujawnienia w „raporcie końcowym“ z prac Komisji sporządzonym przez pozwanego, treści złożonych przez powoda zeznań, a wcześniej do umożliwienia wysłuchania go przed pełnym składem Komisji w siedzibie Sejmu. Dowód: przesłuchanie pozwanego Z.Waserrmanna; wedlug uznania Sądu dowód z treści korespondencji w tej sprawie pomiędzy powodem a pozwanym Z. Wassermannem. Wobec bezczynności pozwanego Z.Wassermanna w sprawie ww. publikacji i rozpowszechniania w kręgach dziennikarzy nieprawdziwych i poniżających powoda informacji, opartych na tzw. wspomnieniach pozwanego R.Ruchlewicza w wersji akceptowanej przez pozwanego W.Kałudzińskiego, powód wystąpił w dniu 1.01.2007 r. z oficjalnym pismem do Prezesa Rady Ministrów p. J.Kaczyńskiego, żądając zajęcia stanowiska przez podlegle mu organy rządowe i znane postaci z kręgu kierownictwa partii „Prawo i Sprawiedliwość“, wobec całego szeregu przestępczych działań osób znanych p. J.Kaczyńskiemu, których celem stało sie podważenie w sposób publiczny wiarygodności jednego z „najważniejszych świadków Sejmowej Komisji Śledczej ds. PKN Orlen SA“ i zaufania do jego osoby jako działacza „Solidarności“, przedstawiciela Władz Emigracyjnych RP w Londynie, prawnika i eksperta gospodarczego, uczestniczącego w przeszłości w podejmowaniu, względnie kształtowaniu istotnych decyzji gospodarczych w stosunkach polsko-niemieckich. Dowod: kopia pisma z dnia 1.01.2007 r. do Prezesa Rady Ministrów, pozwanego J. Kaczyńskiego. Przesłuchanie świadka M.Króla, b.Redaktora Naczelnego Tygodnika „WPROST“. Przesłuchanie świadka M. Balawajdera, reportera Radia RMF FM. Przesłuchanie świadka W.Wybranowskiego, dziennikarza Gazety „Nasz Dziennik“. Efektem, zupełnie nieprzewidzianym, podjętych przez powoda starań o przywrócenia mu dobrego imienia i powstrzymanie osób przez niego wskazanych przed dalszymi bezprawnymi naruszeniami przysługującego mu prawa do nieskazitelnej i wolnej od obrażających pomówień opinii, było pozbawienie powoda , przyznanej mu decyzja Komendanta Głównego Policji na okres trwania inicjowanych przez powoda śledztw, policyjnej ochrony świadka i pokrzywdzonego, oraz „pojawienie“ się nagle zarzutów o złożeniu przez powoda w toku przesłuchania przed Sejmową Komisją Śledczą ds. PKN Orlen SA „fałszywych zeznań“. Odpowiednie informacje stały się przedmiotem „przecieków“ kierowanych jak się wydaje przez pozwanego Z.Wassermanna do gazet codziennych i stacji radiowych o ogólnopolskim zasięgu. Dowód: według uznania Sądu mogą zostać wskazani świadkowie z KGP, jak również sygnatury śledztw i odpowiednio korespondencja pomiędzy powodem a pozwanymi Z.Wassermannem i J.Kaczyńskim. Kopie informacji prasowych i radiowych. Przesłuchanie świadka M.Balawajdera, reportera Radia RMF FM. Przesłuchanie świadka W.Wybranowskiego, dziennikarza Gazety „Nasz Dziennik“. Ze strony Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Centralnego Biura Antykorupcyjnego z inicjatywy pozwanego Z.Wassermanna i świadka A. Macierewicza, podjęto w okresie od stycznia 2007 r. kilka prób odebrania powodowi posiadanych przez niego dokumentów, mogących wskazywać na uwikłanie w przeszłości kilku osób, w tym obecnego Prezydenta RP p. L.Kaczyńskiego w podejmowaniu decyzji w interesie tzw. mafii paliwowej. Dowód: według uznania Sądu przesłuchanie funkcjonariuszy SKW i CBA oraz innych świadków, których bezpieczeństwo, względnie anonimowość powinny stać się przedmiotem wcześniej udzielonych gwarancji ze strony Sądu. Kopia korespondencji pomiedzy powodem a Mariuszem.Kamińskim oraz świadkiem A. Macierewiczem. Wystąpienie przez powoda na drogę sądową w tej sprawie poprzedzone było próbami skłonienia pozwanych do rewizji głoszonych, względnie, popieranych i rozpowszechnianych przez nich nieprawdziwych i naruszających w elementarnym zakresie dobra osobiste powoda twierdzeń. Z wyjątkiem pozwanego S.Ruchlewicza, pozostali pozwani w bezpośrednich rozmowach z powodem lub z reprezentującym go czasowo adwokatem J.Lubienieckim zostali zapoznani z konsekwencjami prawnymi czynu, którego się dopuścili, a który w ich ocenie zasługiwał na poparcie. Przynajmniej dwóch pozwanych, Z.Wassermann i J. Kaczyński, ze względu na posiadane wykształcenie i doświadczenie zawodowe, ma świadomość konsekwencji prawnych popełnionych przez nich czynów. Dowód: przesłuchanie świadka J.Lubienieckiego. Ocena prawna zatem ich postepowania powinna zmierzać nie tylko w kierunku ustalenia ich odpowiedzialności w zakresie świadomego dopuszczenia do „obrotu“ nieprawdziwych i krzywdzących powoda enuncjacji, ale powinna się rozciągać na podjęte przez nich, bądź na ich polecenie, kolejnych bezprawnych działań, których elementem stały sie bezpodstawnie wszczynane przeciwko powodowi postępowania karne, których celem stało się wzmocnienie treści bezpodstawnych zarzutów i mocno krzywdzących twierdzeń zawartych w ww. książce. Dowód: śledztwa wszczęte w Prokuraturze Rejonowej w Zgorzelcu, w Krakowie i w Prokuraturze Okręgowej w Szczecinie. Decyzje podejmowane w Prokuraturze Okręgowej w Przemyślu. Podjęte przez pozwanych, wymienionych w pkt. 3 – 4 pozwu, przeciwko powodowi działania, przybrały w ostatnim okresie formę zorganizowanej akcji prowadzonej nie tylko przy wykorzystaniu służb specjalnych, ale także mediów, w których pojawiły się inspirowane przez pozwanego Z.Wassermanna wypowiedzi obraźliwe dla powoda i przedstawiające go, jako „mitomana“. Dowód: przesłuchanie świadka M.Balawajdera, reportera Radia RMF FM. Do uznania Sądu, mogą być wskazani inni świadkowie, reprezentujący prasę i stacje radiowe. Przesłuchanie J.Giemzy b. Prokuratora Apelacyjnego w Krakowie Powód, konfrontowany z kolejnymi bezprawnymi zachowaniami pozwanych, którzy solidarnie jak się wydaje postanowili, w ramach „generalnie“ narzucanej podległym im organom państwowym opinii o powodzie, doprowadzić do podważenia jego nieskazitelnej reputacji wśród znajomych i w oczach opinii publicznej, zmuszony jest zwrócić uwagę, że działalność pozwanych obliczona jest na wyrządzenie daleko idących szkód w sferze dóbr osobistych powoda, których rozmiary i dotkliwość mogą zostać szeroko przeanalizowane w kategoriach materialnych. Powód, o czym pozwani wiedzą, jest obywatelem innego państwa, w którym obowiązują określone procedury w przypadku pojawienia się w konkretnych sytuacjach zarzutu współpracy na rzecz służb specjalnych b. NRD, względnie służb specjalnych innego tzw. państwa wschodniego. Dowód: ustawa o Urzędzie Pełnomocnika Rządu RFN ds. Akt b. Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwa NRD, zwana ustawa o „stasi“ ( Stasigesetz ). Publikowane zatem przez nich, względnie świadome akceptowanie nieprawdziwych publikacji na temat powoda, sugerujących jego współpracę z wywiadem wojskowym PRL, lub na rzecz bliżej nieokreślonej agentury, sygnalizuje u pozwanych występowanie woli wyrządzenia powodowi również szkód, o wymiernym rozmiarze materialnym, w kraju jego zamieszkania i wykonywania pracy. Powód analizując podejmowane lub tolerowane przez pozwanych, wymienionych w pkt. 3 – 6, do chwili obecnej działania, nie może nie zauważyć, iż ich celem jest również zamiar pozbawienia wiarygodności powoda jako świadka w postępowaniach karnych toczących sie w Niemczech i w Austrii w sprawie Jeremiasza Barańskiego i grupy kilkunastu innych osób utożsamianych z J.Barańskim, oraz w sprawie E.Mazura, w której powód składał zeznania, kwestionując, w oparciu o posiadana wiedzę, reprezentowane w tej sprawie stanowisko polskiej prokuratury, wykluczające możliwy udział w sprawie zabójstwa gen. M.Papały, jednego z najbliższych współpracowników pozwanego J.Kaczyńskiego. Dowód: akta Głównego Urzędu Kryminalnego RFN ( BKA ). Protokół przesłuchania powoda w posiadaniu Prokuratury Apelacyjnej w Warszawie. Wybrana zatem przez powoda droga postępowania cywilno-skargowego, w świetle przytoczonego uzasadnienia powinna być rozumiana jako początek kilku inicjatyw, które zostaną przeniesione na grunt prawa karnego, albowiem posiadana przez powoda wiedza i materiał dowodowy, odnoszący się do zachowań pozwanych, wymienionych w pkt. 3 – 6,. skierowanych przeciwko powodowi, uzasadniają postawienie przez powoda wniosków o ich ściganie zarówno na gruncie prawa polskiego jak i niemieckiego. Reasumując, opisany powyżej stan faktyczny, który może być przykładem drastycznej i bezprawnej ingerencji pozwanych w prawa osobistości powoda, której dopuścili się przy wykorzystaniu w części stanowisk państwowych i autorytetu reprezentowanego przez nich państwa, zasługuje na wielokierunkową i wieloaspektową ocenę ze strony organów śledczych i sądowych. W tym znaczeniu i na wstępnym etapie sprawy uzasadniony wydaje się wniosek o podjęcie przez Sąd inicjatywy w kierunku art. 59 k.p.c. Stosując się jednak do reguł obowiązujących na gruncie polskiego prawa cywilnego powód, nawiązując do treści art. 17 pkt 1 k.p.c .w zw. z art. 27 § 1 k.p.c oraz w zw. z § 1 ust. 22 pkt m. zarządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 09.04.2002 r. w sprawie utworzenia wydziałów w sądach okręgowych ( Dz. Urz. Min. Spr. z 2002 r., Nr 2, poz. 7 z pozn.zm. ) reprezentuje stanowisko, iż z uwagi na charakter sprawy i bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy jaki zaistniał czasowo pomiędzy wszystkimi pozwanymi , sprawa podlega rozpoznaniu przez tut. Sąd. Powód stanowczo podkreślając, iż celem wystąpienia z pozwem, pomimo wyrządzonych mu przez pozwanych także wymiernych szkód materialnych, nie jest chęć uczynienia sobie w drodze wnioskowanego postępowania sądowego, dodatkowego źródła dochodu, będzie występował jedynie z żądaniem zasądzenia od pozwanych solidarnie zadośćuczynienia w kwocie 1,00 zł. na specjalnie przez powoda wybrany cel, który dla pozwanych powinien przyjąć postać o wymiarze symbolicznym. Ponieważ pozew niniejszy dotyczy zagadnień związanych z podaniem w sposób publiczny i wielokrotnie nieprawdy, kwestia ciężaru dowodowego w zasadniczych punktach, zgodnie z treścią art. 6 kc. w zw. z art. 24 § 1 kc. spoczywa na wszystkich pozwanych. Z uwagi na fakt, że opisane powyżej przykłady naruszeń i lekceważenia przez ww. pozwanych praw podlegających ochronie w świetle ww. przepisów nadal trwają, uzasadniony jest wniosek powoda o niezwłoczne zabezpieczenie powództwa w postaci wskazanej na wstępie pozwu. P o w ó d Andrzej M. Czyżewski Załączniki do pozwu:
|