Strona Mirosława Dakowskiego. - SKUMBRIE W TOMACIE |
Wpisał: Konstanty Ildefons Gałczyński
|
11.03.2015.
|
SKUMBRIE W TOMACIE Konstanty Ildefons Gałczyński, 1936 Raz do gazety „Słowo Niebieskie” (skumbrie w tomacie skumbrie w tomacie) przyszedł maluśki staruszek z pieskiem. (skumbrie w tomacie pstrąg) — Kto pan jest, mów pan, choć pod sekretem! (skumbrie w tomacie skumbrie w tomacie) — Ja jestem król Władysław Łokietek. (skumbrie w tomacie pstrąg) Siedziałem — mówi — długo w tej grocie, (skumbrie w tomacie skumbrie w tomacie) dłużej nie mogę… skumbrie w tomacie! (skumbrie w tomacie pstrąg) Zaraza rośnie świątek i piątek. (skumbrie w tomacie skumbrie w tomacie) Idę w Polskę robić porządek. (skumbrie w tomacie pstrąg) Na to naczelny kichnął redaktor (skumbrie w tomacie skumbrie w tomacie) i po namyśle powiada: — Jak to? (skumbrie w tomacie pstrąg) Chce pan naprawić błędy systemu? (skumbrie w tomacie skumbrie w tomacie) Był tu już taki dziesięć lat temu. (skumbrie w tomacie pstrąg) Także szlachetny. Strzelał. Nie wyszło. (skumbrie w tomacie skumbrie w tomacie) Krew się polała, a potem wyschło. (skumbrie w tomacie pstrąg) — Ach, co pan mówi? —jęknął Łokietek; (skumbrie w tomacie skumbrie w tomacie) łzami w redakcji zalał serwetę. (skumbrie w tomacie pstrąg) — Znaczy się, muszę wracać do groty, (skumbrie w tomacie skumbrie w tomacie) czyli że pocierp, mój Władku złoty! (skumbrie w tomacie pstrąg) Skumbrie w tomacie, skumbrie w tomacie! (skumbrie w tomacie skumbrie w tomacie) Chcieliście Polski, no to ją macie! (skumbrie w tomacie pstrąg
|