KU WSKRZESZONEJ SOLIDARNOŚCI SERC, ZA KTÓRĄ ODDAŁ ŻYCIE BŁ. KS. JERZY

Ks. Stanisław Małkowski

Warszawska Gazeta 3 - 9 kwietnia 2015 r.  KOMENTARZ TYGODNIA

Wyznajemy jako chrześcijanie prawdę o zmartwychwstaniu Chrystusa oraz o naszym osobistym udziale w Chrystusowym zwycięstwie życia nad śmiercią. Tę prawdę czcimy mocą wiary przez całe życie, szczególnie wspominamy w każdą niedzielę, a uroczyście obchodzimy na Wielkanoc.

Panem życia i śmierci jest Bóg, pełną władzę nad śmiercią ma Chrystus. Starotestamentalne cuda wskrzeszeń przez proroków Eliasza i Elizeusza zapowiadają wskrzeszenie przez Jezusa córki Jaira, syna wdowy z Naim oraz Łazarza.

Wskrzeszenie jako znak wskazuje na przyszłe zmartwychwstanie, ale nim jeszcze nie jest. Cudownie wskrzeszeni poumierali; arcykapłani zamierzają zabić wskrzeszonego Łazarza po to, aby zabić wiarę (J 12 10n). Później Jezus zmartwychwstały ukazywał się wybranym świadkom, natomiast wrogowie Jezusa usiłowali (częściowo skutecznie) prawdę o zmartwychwstaniu zakłamać za pomocą przekupstwa, zastraszenia i usłużnej propagandy odwołującej się w sposób bezsensowny do świadectwa „śpiących” świadków, przekupionych żołnierzy (Mt 28, 13).

Dzisiejszy pogański humanizm przyznaje władzę nad życiem i śmiercią człowiekowi, co najpełniej wyraża się w „prawie” do aborcji, in vitro, eutanazji oraz praktyk wczesnoporonnych. Oto człowiek chce w ten sposób samowolnie zająć miejsce Boga, odrzucając prawdę i prawo; pragnie więc sam siebie stwarzać (a raczej produkować) i zbawiać na drodze chwilowego doczesnego szczęścia dla wybranych, niektórych kosztem skazanych na zagładę. Kontrolowana reprodukcja gatunku ludzkiego ma zastąpić naturalne rodzicielstwo i stworzyć nowy, wspaniały świat zapowiedziany w latach trzydziestych ubiegłego wieku przez Aldousa Huxleya.

Zmartwychwstaniemy najpierw duchowo, a później cieleśnie, bo Chrystus zmartwychwstał (zob. Rz 8, 11). Przeszliśmy mocą wiary ze śmierci do życia już teraz (zob. 1 J 3,14). Trzeba więc najpierw duchowo powstać z martwych dzięki nawróceniu (por. Ef 5,14). Odrzucenie wiary i Bożego prawa daje złudzenie wolności w drodze do nikąd i do piekła. Istnienie nigdy nie będzie odebrane człowiekowi raz stworzonemu przez Boga w chwili poczęcia jako istoty – osoby duchowo-cielesnej. To istnienie będzie ostatecznie albo wiecznym umieraniem, albo pełnią życia.

Powołanie do zmartwychwstania i wskrzeszenia odnosi się dosłownie do ludzi jako osób, ale w przenośni dotyczy ludzkich wspólnot, narodów i państw. Mówimy o Polsce, która zmartwychwstała w roku 1918 po latach rozbiorów. Obecnie trwa proces uśmiercania ojczyzny w wymiarze duchowym i materialnym, będący swoistym rozbiorem. Kolejne części narodowego organizmu umierają, coraz to nowe obszary życia państwa polskiego giną. Liczni wykonawcy dzieła uśmiercania Polski na razie mają się dobrze.

Jak to zmienić gdy wrogowie – funkcjonariusze śmierci, korzystają z mocy widzialnych i niewidzialnych, wydają się skuteczniejsi i potężniejsi w dziele pozbawiania nas rozumu i wiary, wolności, własności i życia? Zmienić należy cały system, układ mający oparcie w rozlicznych działaniach i nowych nihilistycznych ideologiach. Zwornikiem tego układu są ludzie służalczy a niekiedy po prostu głupi. Nie wystarczy mówić i pisać „o błędach i wypaczeniach”, jak to było w latach PRL-u. Organizacja przestępcza zw. III RP jako państwo bezprawia jest z gruntu i od podstaw zła, nie da się jej poprawić bez zasadniczej zmiany, a to wymaga programu i nadziei, odnowy ducha i przebudowy od podstaw, od fundamentu.

Gdy siewcy zła łączą ziemię z piekłem, sianie dobra łączy ziemię z niebem za pomocą środków od dawna skutecznych i wypróbowanych, takich jak modlitwa, zwłaszcza różańcowa w formie Krucjaty za Ojczyznę, jak uznanie społecznego panowania Boga w drodze ku uroczystej intronizacji Jezusa Chrystusa na Króla Polski, jak wskrzeszenie solidarności serc oddanych Sercu Jezusa i Niepokalanemu Sercu Matki Maryi.