POLSKA W DRODZE OD LAT CIERPIENIA KU CZASOM CHWAŁY (oby!)

Ks. Stanisław Małkowski

Warszawska Gazeta 26 czerwca – 2 lipca 2015 r. KOMENTARZ TYGODNIA

Liturgia słowa trzynastej niedzieli zwykłej 28 czerwca ożywia nadzieję przyszłego zmartwychwstania. Bóg jest Panem życia i śmierci, całego człowieka ogarnia swoją miłością. Natchniony autor Księgi Mądrości mówi: - Dla nieśmiertelności bowiem Bóg stworzył człowieka, uczynił go obrazem swej własnej wieczności (Mdr 2,23).

– Już starotestamentalni prorocy Eliasz i Elizeusz dokonują cudów zmartwychwskrzeszeń. Grecka idea przyszłego wyzwolenia duszy z więzów ciała spotyka się z chrześcijańską wiarą w godność i powołanie do życia wiecznego całego człowieka jako osoby duchowo-cielesnej. Prorok Daniel powiada: - Wielu się obudzi z tych, którzy śpią w krainie prochu: ci do wiecznego życia, a owi ku pohańbieniu, na wieczne zawstydzenie (Dn 12,2).

– Boską władzę nad życiem i śmiercią ma Jezus, który wskrzeszając zmarłych (młodzieńca z Nain, córkę Jaira, Łazarza) zapowiada swoje zmartwychwstanie i przyszłe zmartwychwstanie uczniów. Wskrzeszeni do życia doczesnego po darowanym im czasie umierali. Natomiast zmartwychwstali nie umrą nigdy.

Czasowe wskrzeszenie odnosi się również według nauki prorockiej Starego Testamentu do narodu wybranego – Izraela, którego Bóg wyzwala i ożywia.

Dwa cuda Jezusa z niedzielnej Ewangelii: uzdrowienie kobiety, która cierpiała na upływ krwi, wiele przecierpiała od różnych lekarzy, a nic jej nie pomogło, lecz miała się jeszcze gorzej, a następnie wskrzeszenie córki Jaira mają znaczenie zapowiedzi wiecznego zdrowia i życia, budzą wiarę świadków i umacniają wiarę uczniów. Cuda zakładają wiarę kobiety i ojca dziecka, ku wierze prowadzącą, potwierdzają wszechmoc i miłość Jezusa.

Uzdrowienie i wskrzeszenie cielesne oznacza również duchowe powstanie z martwych, z grzechu do łaski mocą Jezusa już teraz, zanim darowane będzie ludziom zbawionym wieczne zdrowie i życie.

Jednym ze znaczeń Bożego daru zdrowia i życia jest zapowiedź uzdrowienia i ożywienia społecznego i narodowego ludzi, którzy w Jezusa Chrystusa wierzą, o Jego pomoc proszą, Jego miłości i wszechmocy gotowi są poddać się z nadzieją na spełnienie ich słusznych pragnień, w duchu słów Jezusa z kazania na Górze: -Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.

- Matka Polska podobna jest do cierpiącej na upływ krwi kobiety, której różni lekarze nie pomogli, a którą uzdrowił Jezus. Samozwańczy lekarze jako twórcy transformacji ustrojowej sprzed ćwierćwiecza sprawili, że chora Polska nie tylko ma się coraz gorzej, ale wprost umiera pozbawiana własności, wolności i życia, poddana śmiercionośnej „terapii szokowej”, czyli napaści rozbójniczej ze strony mafii miejscowej i zagranicznej.

Niedawne i przyszłe znaki czasu, powiązane z kalendarzem liturgicznym (Zesłanie Ducha Świętego i wspomnienie Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych 24 maja, Przemienienie Pańskie 6 sierpnia) budzą nadzieję, że Boże pragnienie, aby Polska żyła, połączone z wolą sprawiedliwych Polaków, doprowadzi do cudu uzdrowienia i wskrzeszenia ciężko chorej ojczyzny. Przy łożu zmarłej córki Jaira mówi Jezus: - Nie umarła dzieweczka, tylko śpi. – A teraz wzywa nas Jezus: - Obudź się, Polsko!

- W obu ewangelicznych cudach uzdrowienia i wskrzeszenia pojawia się ta sama liczba – dwanaście lat choroby i dwanaście lat życia ku śmierci. „Dwanaście” w Piśmie Świętym to liczba doskonała, oznaczająca symbolicznie lud Boży, nową Jerozolimę o dwunastu bramach, wywyższenie ludzi w koronie dwunastu gwiazd na głowie apokaliptycznej Niewiasty, pełnię wybrania Bożego.

Pełnia czasu dokonuje się więc w czasie cierpienia, w czasie zmierzającym ku śmierci. Bóg w Chrystusie Królu przemienia czas chory w czas zdrowia i życia aż ku pełni życia wiecznego. Ta przemiana może się w ojczyźnie dokonać za sprawą Jezusa Chrystusa Króla Polski, z woli Chrystusa, Maryi Królowej Polski i rodaków.