Trzej BraciaΔ premierzy: 3. Gliński - ekologiczny socjolog.

Stanisław Krajski „Masoneria polska 2017 – u progu katastrofy” z Rozdziału VII

 

Kazimierz Ujazdowski i Piotr Gliński

Ujazdowski był ministrem kultury i dziedzictwa narodowego w rządach Kazimierza Marcinkiewcza i Jarosława Kaczyńskiego. Po utworzeniu rządu Tadeusza Mazowieckiego współtworzył, wraz z Aleksandrem Hallem Forum Prawicy Demokratycznej. Następnie został szefem gabinetu ministra bez teki Aleksandra Halla. Był członkiem Unii Demokratycznej (wstąpiło do niej całe Forum Prawicy Demokratycznej). Potem współtworzył z Aleksandrem Hallem Partię Konserwatywną¹.

W 1993 r. powstała, określana przez wielu jako organizacja masońska, grupa „Windsor”, w skład której weszło sześciu prawicowych polityków: Andrzej Arendarski (KLD), Aleksander Hall (PK), Witold Gadomski (KLD), Jerzy Marek Nowakowski (bezpartyjny), Krzysztof Pawłowski (PChD) oraz Kazimierz Michał Ujazdowski (PK)”².

Oto co na ten temat napisała „Gazeta Wyborcza”: „Działająca od roku Grupa Windsor skupia konserwatystów Europy Środkowej i jest finansowana przez największą amerykańską fundację republikańską Heritage Foundation i brytyjskie fundacje konserwatywne. Razem z działającymi już od dawna w tym regionie niemieckimi fundacjami Konrada Adenauera [CDU] Hansa Seidla [CSU] anglosascy konserwatyści postawili sobie za cel wspieranie i jednoczenie środkowo-europejskiej centroprawicy”³.

Głównym „rozprowadzającym” w grupie Windsor był Aleksander Hall. Warto zwrócić uwagę na to, że jest on od 1996 r. członkiem Rady Stowarzyszenia Euroatlantyckiego (w 2007 r. nie ma go już w składzie tej rady). Jego członkami byli ( bo mowa też o tych, którzy już nie żyją) lub są między innymi: Władysław Bartoszewski, Zbigniew Bujak, Jerzy Buzek, Włodzimierz Cimoszewicz, Stanisław Ciosek, gen. Gromosław Czempiński, gen. Marek Dukaczewski,Witold Gadowski (grupa Windsor) Stanisław Gomułka, gen. Bolesław Izydorczyk, Zbigniew Janas, Ryszard Kalisz, Bogdan Klich, Bronisław Komorowski, Jan Król, Jan Kulczyk, Wojciech Łuczak, Tadeusz Mazowiecki, Tomasz Nałęcz, Stefan Niesiołowski, Jerzy Marek Nowakowski (grupa Windsor), Małgorzata Niezabitowska, Piotr Nowina Konopka, Andrzej Olechowski, Janusz Onyszkiewicz, Krzysztof Pawłowski (grupa Windsor), Wojciech Roszkowski, Dariusz Rosati, Adam Daniel Rotfeld, Michał Seweryński, Bartłomiej Sienkiewicz, Marek Sarjusz-Wolski (był kandydatem PiS na stanowisko szefa Rady Europejskiej⁴), Eugeniusz Smolar, Hanna Suchocka, Andrzej Wielowieyski, Edmund Wnuk-Lipiński, Tomasz Wołek, Krzysztof Zanussi, Janusz Zemke⁵.

Tak na marginesie. Zauważmy, że w stowarzyszeniu tym bryluje gen Dukaczewski. Jest tam również wielu, niewymienionych wyżej, innych generałów.

Zauważmy, że wszyscy członkowie grupy Windsor (poza Ujazdowskim) są też członkami Stowarzyszenia Euroatlantyckiego (wraz z choćby Dukaczewskim, Sienkiewiczem, Cimoszewiczem, Niesiołowskim).

Zauważmy, że z Aleksandrem Hallem związany był ściśle Jarosław Gowin.

Fundacja Heritage Foundation, która finansuje grupę Windsor jest uważana za jedną z najbardziej wpływowych „konserwatywnych” organizacji badawczych w USA. Odegrała ona istotną rolę w kształtowaniu zespołu Trumpa. jest uznawana za jedną z najbardziej wpływowych think tanków świata. Jej celem jest służenie interesom USA⁶.

Ujazdowski został członkiem PiS w 2002. Wystąpił z PiS w 2007 r. W 2010 wstąpił do PiS. Został wybrany posłem. W 2017 r. wystąpił z PiS⁷.

Postacią, która powinna wzbudzić nasze szczególne zainteresowanie jest Piotr Gliński. Wyskoczył on w pewnym momencie „jak diabeł z pudełka” podobnie jak Andrzej Duda. Duda był jednak odrobinę znany. Był przecież posłem PiS i urzędnikiem w kancelarii Lecha Kaczyńskiego. O Glińskim nikt nigdy nie słyszał i nagle PiS oświadczyło w 2012 r., że jest on jej kandydatem na premiera rządu „technicznego”. Jego osobę dość długo PiS lansował. Wciąż mówiono o nim jako o premierze PiS.

Była to jakaś manifestacja i chyba deklaracja wobec „wtajemniczonych”. Ostatecznie Gliński został tylko ministrem kultury i dziedzictwa narodowego, ale również wicepremierem. To chyba pierwszy raz w Polsce (a może i w całej Europie) wicepremierem jest minister kultury. Gliński, choć jest członkiem PiS-u (ale dopiero od 2015) został potraktowany jako przedstawiciel jakiegoś znaczącego koalicjanta, bo to przecież funkcję wicepremiera daje się koalicjantom, albo najbliższym współpracownikom szefa partii.

Tak samo potraktowany został Gowin, ale on wszedł przecież do PiS, co prawda z małą partyjką (która została jednak potraktowana jako wielki koalicjant, bo dostał funkcję wicepremiera)⁸.

Gliński przez całe lata dziewięćdziesiąte ściśle współpracował z Unią Wolności (był nawet kandydatem tej partii do parlamentu) i był aktywny w środowiskach zajmujących się ekologią (był członkiem Koalicji Liderów Ekologicznych; jest wegetarianinem⁹). Został jednak członkiem UW dopiero w 1998 r. wprowadzając do tej partii ekologów. Ukazał się wtedy jego materiał programowy pt. „WKLE: Dlaczego Unia Wolności?”. Napisał w nim: „Odpowiada nam forma pracy politycznej UW, standardy kultury politycznej charakterystyczne dla tej partii, jej otwartość na dialog. W pewnych sprawach mamy odmienne poglądy, istnieją też - zwłaszcza w skali lokalnej - konflikty pomiędzy UW a środowiskami ekologicznymi, ale styl polityki uprawianej przez UW umożliwia dyskusję, rodzi nadzieję na rozumny kompromis. Kontrakt UW z WKLE potwierdza naszą diagnozę, stanowi dowód, iż Unia Wolności jest partią nowoczesną i odważną, potrafiącą otwierać się na nowe środowiska i tworzyć odważne wizje przyszłości”¹⁰.

Tajemnica poliszynela jest fakt, że środowiska ekologiczne są z reguły skrajnie lewicowe i mają liczne związki organizacyjne i „duchowe” z New Age. Tak o tym napisał Tomasz Teluk: „Tak zwana „duchowość ekologiczna” przynosi światu więcej szkód niż pożytku. Przede wszystkim prowadzi do sekularyzacji społeczeństw Zachodu, które w miejsce religii przyjmują zlepek sloganów o ochronie czystości natury, poprzeplatanych elementami filozofii Wschodu i ateistycznej mistyki”¹¹.

W 2003 r. Gliński jak czytamy w „Wikipedii”: „brał udział w tworzeniu partii Zieloni 2014, do której jednak nie przystąpił”¹².

W „Wikipedii” partia ta jest tak charakteryzowana: „Założycielami Zielonych były osoby wywodzące się z różnych środowisk, zwłaszcza organizacji pozarządowych: ekologicznych, feministycznych, a także działających na rzecz praw człowieka oraz równouprawnienia mniejszości światopoglądowych, seksualnych, narodowych i innych”; „W wyborach prezydenckich Zieloni poparli Grzegorza Napieralskiego (SLD)”; „Przed wyborami samorządowymi w 2010 Zieloni podpisali porozumienie z SLD, Partią Kobiet, Unią Pracy i OPZZ. Zieloni startowali z list SLD m. in. w Warszawie i na Śląsku. W niektórych innych miastach, np. Bydgoszczy i Lublinie, Zieloni wystartowali w ramach innych list lewicowych”; „Kandydatką partii w wyborach prezydenckich w 2015 została ogłoszona posłanka Anna Grodzka (wcześniej ta osoba występowała jako Krzysztof Bogdan Bęgowski¹³ – dop. S.K.) która jednak nie zebrała wymaganej liczby 100 tysięcy podpisów”¹⁴.

Gliński tak tłumaczył dziennikarzom „Wprost”, gdy został kandydatem PiS-u na premiera, swój udział w tym przedsięwzięciu: „Byłem działaczem ekologicznym, ale zawsze wyznawałem pewien kanon wartości. Z kolegami z ruchu ekologicznego kłóciłem się o sprawy obyczajowe”¹⁵.

„Przez parę lat – czytamy we „Wprost” – działał w UW, został nawet członkiem partii. Potem próbował tworzyć partię Zieloni 2004 – partię o programie proekologicznym, pacyfistycznym i feministycznym silnym naciskiem na kwestie praw mniejszości seksualnych. – Rozstaliśmy się, bo oni poszli na lewo, w taki model europejski Zielonych. Mnie to nie odpowiadało – mówi dziś Gliński”¹⁶.

Taka gwałtowna zmiana „na lewo” zaszła w jego „kolegach”? Nie wiedział wcześniej jakie mają poglądy i programy?

Ci sami dziennikarze „Wprost”, Andrzej Stankiewicz i Piotr Śmiłowicz wyjaśniają dlaczego w 2014 r. Kaczyński, za rządów PO, proponuje nowy rząd, którego premierem miałby być Gliński: „Miało być tak. Najpierw tajne konszachty Kaczyńskiego z Komorowskim, Palikotem, Millerem i Ziobro. Przez pośredników, bo przecież prezes PiS oficjalnie nie utrzymuje z nimi kontaktów. Potem brawurowy wniosek o wymianę premiera, który zostaje zgodnie poparty przez całą opozycję i kilku posłów Platformy. Platformianych renegatów – którym przewodzi Grzegorz Schetyna, a po cichu wspiera prezydent. Rząd Donalda Tuska upada, a on sam walczy o przetrwanie w partii. Zjednoczeni wrogowie Tuska triumfują”¹⁷.

Nie znalazłem innego materiału, w którym stawiono by taką tezę. Być może wzięta jest ona z sufitu. A może nie? Jeśli nie to wniosków, które należałoby tu wyciągnąć nie muszę nawet werbalizować.

Po tym jak Gliński został ministrem kultury i dziedzictwa narodowego zaczęły pojawiać się głosy rozczarowania i oburzenia, z których wynikało, że nie tylko kontynuuje on politykę kulturalną PO, ale idzie tu jeszcze dalej.

Artur Łoboda z Fundacji Promocji Kultury pisze: „Trudno o większy zawód wobec osoby z Rządu Beaty Szydło – jak ma to miejsce w wypadku wicepremiera, a jednocześnie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – Piotra Glińskiego. Pod nienaganną prezencją kryje się PROSTAK, który nie ma ŻADNEJ wiedzy z dziedziny kultury, ale pozuje na snoba wydarzeń kulturalnych. W związku z ostatnią wypowiedzią Glińskiego – w sprawie Teatru Krystyny Jandy – pozwolę sobie na kilka gorzkich uwag. Zakładałem, że po objęciu władzy przez PiS – przejmą oni większość środków publicznych – dla swojego zaplecza politycznego. To prawo wilka nie robiło na mnie większego wrażenia, więc byłem na nie przygotowany i całkowicie pogodzony. Tymczasem pod szyldem dobrej zmiany Piotr Gliński WSPIERA wszystkie – te patologie, które infekowały przestrzeń publiczną przez wszystkie lata rządów PO. (...) pozwolę sobie przypomnieć Państwu, że wsławieni prowokacją pod szyldem Golgota Picnik – organizatorzy Malta Festival otrzymali od Glińskiego swój coroczny haracz. (…) Organizatorzy patologii zawartych w kilku poniższych artykułach (Łoboda odsyła do artykułów opisujących: promocję Aleksandra Rodczenko, piewcy stalinizmu, fotografii o pedofilskim charakterze; czy fotografii o wyraźnym charakterze pornograficznym) OTRZYMALI od Piotra Glińskiego wsparcie finansowe – jak to było w latach ubiegłych. (...) Mieliśmy do czynienia z promocją – pod szyldem kultury – wszelkich form zboczeń, a także zakazanej przez prawo promocji stalinizmu”¹⁸.

Jeśli ktoś miałby wątpliwości niech przejrzy sobie chociaż witryny internetowe finansowanych przez ministerstwo kultury polskich ośrodków kultury na Zachodzie¹⁹.

Istotnymi informacjami mogącymi wyjaśnić wysoką pozycję w rządzie Szydło Piotra Glińskiego są informacje, które dotyczą jego żony Renaty Koźlickiej-Glińskiej. Jest ona bowiem dyrektorem programowym Polsko - Amerykańskiej Fundacji Wolność²⁰.

Misją tej fundacji jest „działanie na rzecz umacniania demokracji i społeczeństwa obywatelskiego, wyrównywania szans rozwoju indywidualnego i społecznego oraz wspieranie gospodarki rynkowej w Polsce, a także, w dalszej perspektywie i w miarę możliwości, w innych krajach Europy Środkowej i Wschodniej”. W jej „Deklaracji zasad i celów ”czytamy: „Działalność swą Fundacja opiera na historycznych osiągnięciach polskiego społeczeństwa w procesie przemian ustrojowych rozpoczętych w roku 1989. Proces ten był od początku konsekwentnie wspierany przez Stany Zjednoczone. Powstanie Fundacji stało się możliwe dzięki wyjątkowym dokonaniom Polsko-Amerykańskiego Funduszu Przedsiębiorczości, pionierskiej inicjatywie Stanów Zjednoczonych, która promowała rozwój przedsiębiorczości w wolnej Polsce wychodząc z założenia, że ludzie, którym stworzy się odpowiednie warunki, zapewni pomoc szkoleniową i wstępny kapitał, mogą odnieść prawdziwy sukces”²¹.

Prezesem tej Fundacji jest Jerzy Koźmiński, w swoim czasie współpracownik Balcerowicza, potem ambasador RP w USA (1994-2000; potem zaczął być prezesem tej fundacji i jest nim do dziś bez przerwy) Jest on również członkiem rady Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych (PISM), którego prezesa powołuje premier²².

W radzie dyrektorów tej fundacji jest, między innymi: Marek Belka, Michał Boni, Krzysztof Pawłowski (grupa Windsor). Wszyscy oni są członkami Stowarzyszenia Euroatlantyckiego.

W składzie tej rady jest też Anna Fornalczyk (w latach 1998-2000 pełniła funkcję szefa Gabinetu Politycznego ministra finansów Leszka Balcerowicza)²³.

W pracach tej rady uczestniczy zawsze aktualny ambasador USA. W kwietniu 2017 r. był to Paul W. Jones nominowany w 2015 r. przez Baracka Obamę²⁴.

W radzie dyrektorów tej fundacji jest dziesięcioro Amerykanów, w tym, uwaga, Zbigniew Brzeziński, jeden z czołowych masonów świata, prawa ręka Davida Rockefellera²⁵.

[przygotowuję ten materiał w dniu, gdy dowiedzieliśmy się, że Zbig jest już na sądzie Boga. MD]

========================

Wydawnictwo św. Tomasza z Akwinu

02-764 Warszawa ul. Egejska 5/24

Tel., 22 651-88-17; 601-519-847

e-mail: savoir@savoir-vivre.com.p1

www.kukonfederacjibarskiej.wordpress.com