Wojskowa Prokuratura Okręgowa

w Warszawie

ul. Nowowiejska 26B

00-911 Warszawa

Polen

2924/10/Ha/Se                                                                      Berlin, 30.06.2010 r.

Sygn. akt: Po. Śl. 54/10

Katastrofa w ruchu powietrznym w dniu 10.04.2010

W N I O S E K   D O W O D O W Y

Na podstawie art. 167 k.p.k. w związku z art. 169 k.p.k. i art. 52 § 1 k.p.k. wnoszę o przeprowadzenie dowodu z zeznań:

Wykonującego Obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i zarazem Marszałka Sejmu Pana Bronisława Komorowskiego, adres: ul. Wiejska 4/6/8, 00-902 Warszawa

na okoliczności:  

1. nadzorowania i uczestniczenia w decyzji dotyczącej przyjęcia procedury prawnej w związku z katastrofą smoleńską samolotu TU-154, a w szczególności ze względu na fakt, że dotyczyła ona wojskowego statku powietrznego, co do którego istniało Porozumienie między Polską a Federacją Rosyjską z 1993 r.,

2. powzięcia informacji co do odbycia się rozmowy telefonicznej premiera Tuska z premierem Władimirem Putinem i prezydentem Dimitrijem Miedwiediewem w dniu 10 kwietnia 2010 r., podczas której między innymi premier Władimir Putin poinformował premiera Tuska, że udaje się na miejsce katastrofy samolotu TU-154. Szefowie rządów Polski i Rosji ustalili także, że spotkają się na miejscu tragedii, a prezydent Miedwiediew zapewnił, że śledztwo w sprawie przyczyn katastrofy w Smoleńsku będzie prowadzone wspólnie przez prokuratorów polskich i rosyjskich,

3. niedopełnienia obowiązku dopilnowania realizacji zobowiązania podjętego przez prezydenta Federacji Rosyjskiej Dimitrija Miedwiediewa wobec państwa polskiego o powołaniu wspólnej polsko-rosyjskiej grupy prokuratorów badającej okoliczności tragedii smoleńskiej przez Wykonującego Obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego,

4. odbycia się rozmowy Wykonującego Obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego z prezydentem Dimitrijem Miedwiediewem dotyczącej możliwości dopuszczenia na miejscu katastrofy do samolotu TU-154M wyłącznie polskich śledczych, aby zabezpieczyć wszelkie nośniki informacji dotyczące bezpieczeństwa państwa, a w szczególności Sił Zbrojnych RP oraz państw sprzymierzonych będące w posiadaniu Prezydenta, Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego, Kancelarii Prezydenta oraz oficerów WP jak również urządzenia i nośniki informacji znajdujące się na wyposażeniu wojskowego statku powietrznego. Z dostępnych informacji wynika, że dotyczy to m.in. laptopów, telefonów komórkowych, telefonu satelitarnego, a także ewentualnie dokumentów papierowych posiadanych przez ofiary katastrofy,

5. osobistego poinformowania przez Wykonującego Obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego lub poinformowania po porozumieniu się z premierem Donaldem Tuskiem Głów państw sprzymierzonych o wydarzeniach związanych z katastrofą smoleńską i ich konsekwencjach,

6. powinności i możliwości zapoznania się ze wszelkimi informacjami powziętymi przez organa państwowe w związku z katastrofą, jej przebiegiem, przyczynami i sposobem wyjaśnienia przez Wykonującego Obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego,

7. wyjaśnienia, dlaczego pan Bronisław Komorowski nie odpowiedział jako Marszałek Sejmu na inicjatywę poselską o wydelegowanie do Rosji sejmowego zespołu obserwatorów delegowanych z każdego klubu parlamentarnego,

8. powzięcia informacji przez Marszałka Sejmu i/lub Wykonującego Obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego o zdarzeniach i spotkaniach zgodnie z punktami 1. – 9. wniosku dowodowego z dnia 30.06.2010 r. o przeprowadzenie dowodu z zeznań Premiera RP Pana Donalda Tuska (kopia tego wniosku dowodowego wraz z uzasadnieniem znajduje się w załączeniu).

U Z A S A D N I E N I E

Marszałek Sejmu Bronisław Komorowski przejął pełnienie Wykonującego Obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej około godz. 12.00 dnia 10 kwietnia 2010 r. Z tą chwilą zaczął wypełniać m.in. obowiązki wynikające z art. 134 ust. 1 Konstytucji RP oraz art. 4a ust. 1 pkt 5 i ust. 2 ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. W wyniku zainstniałej tragedii narodowej stojąc na straży suwerenności i bezpieczeństwa państwa, nienaruszalności i niepodzielności terytorium RP (art. 126 Konstytucji RP) Wykonujący Obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisław Komorowski miał możliwość, a w zaistniałej sytuacji obowiązek nadzorowania i uczestniczenia w decyzji dotyczącej przyjęcia procedury prawnej w związku z katastrofą smoleńską samolotu prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego.

Zgodnie z art. 95 ust. 2 Konstytucji RP Sejm sprawuje kontrolę nad działalnością Rady Ministrów, a Marszałek Sejmu przewodniczy obradom Sejmu, strzeże praw Sejmu oraz reprezentuje Sejm na zewnątrz (art. 110 ust. 2 Konstytucji RP).

Strona internetowa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów – Centrum Prasowe – podaje w dniu 10 kwietnia 2010 r. (zobacz załącznik – oraz adres strony internetowej: http://www.kprm.gov.pl/centrum_prasowe/wydarzenia/id:4471/), że odbyła się rozmowa telefoniczna premiera Donalda Tuska z premierem Władimirem Putinem i prezydentem Dimitrijem Miedwiediewem. Cytat fragmentu tej informacji jest następujący: „(...) Prezydent Miedwiediew zapewnił, że śledztwo w sprawie przyczyn katastrofy w Smoleńsku będzie prowadzone wspólnie przez prokuratorów polskich i rosyjskich.” Rozmowa ta miała miejsce jeszcze przed odlotem premiera Donalda Tuska na miejsce tragedii, gdzie się spotkał z premierem Władimirem Putinem. Jako że Marszałek Sejmu Bronisław Komorowski przejął pełnienie Wykonującego Obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej około godz. 12.00 dnia 10 kwietnia 2010 r. winien mieć wiedzę od tego momentu, co do faktów, czy i przez kogo zostały poczynione międzyrządowe ustalenia w ten sposób, że odstąpiono od zapewnienia prezydenta Miedwiediewa, że śledztwo w sprawie przyczyn katastrofy w Smoleńsku będzie prowadzone wspólnie przez prokuratorów polskich i rosyjskich. Taką samą procedurę przewiduje polsko-rosyjskie Porozumienie w sprawie zasad wzajemnego ruchu lotniczego wojskowych statków powietrznych Rzeczypospolitej Polskiej i Federacji Rosyjskiej w przestrzeni powietrznej obu państw z dnia 14 grudnia 1993 r.

Stefan Hambura

Rechtsanwalt