Senat USA, żydowskie roszczenia, Chanuka, prezydent i rząd PiS.

Złowroga cisza wokół JUST Act

Agnieszka Stelmach

http://www.pch24.pl/senat-usa--zydowskie-roszczenia-i-pis--zlowroga-cisza-wokol-just-act,57399,i.html#ixzz53ZoIVUgS

W pierwszą noc trwającej 8 dni Chanuki – żydowskie Święto Świateł – senator Schumer ogłosił z satysfakcją przyjęcie przez Senat USA ustawy JUST Act, która pozwoli środowisku żydowskiemu – nie tylko spadkobiercom – domagać się zwrotu nieruchomości i wszelkich wartościowych rzeczy lub odszkodowań od państw Europy Środkowej, w tym Polski – z tytułu utraty przez Żydów majątku w czasie II wojny światowej.

Ustawa, o której potencjalnie niezwykle groźnych skutkach alarmował  publicysta Stanisław Michalkiewicz tuż po jej przyjęciu w Senacie – że „stwarza pozory legalności dla przejmowania przez żydowskie organizacje przemysłu holokaustu tak zwanego mienia bezspadkowego” – ma być ostatecznie przyjęta do końca tego roku.

W odpowiedzi na zagrożenia płynące dla państwa polskiego poseł Robert Winnicki złożył interpelację do ministra spraw zagranicznych Witolda Waszczykowskiego, dopytując m.in. o reakcję władz.   

 Proces legislacyjny ustawy S.447  - for Uncompensated Survivors Today (JUST Act) of 2017 można śledzić na stronie Kongresu USA: https://www.congress.gov/bill/115th-congress/senate-bill/447/actions

 Ustawa ma pomóc ocalonym z Holokaustu, rodzinom ofiar i instytucjom żydowskim domagać się od rządu USA interwencji względem państw, które nie zwróciły mienia żydowskiego, ani nie zadośćuczyniły nie tylko prawowitym właścicielom i ich rodzinom, lecz także instytucjom żydowskim w przypadku mienia bezspadkowego, prowadzącym chociażby działalność edukacyjną nt. Holokaustu (potencjalnie, jeśli ustawa przejdzie w obecnej formie, organizacja Jonny Dannielsa - From the Depth - mogłaby ubiegać się o środki z ewentualnie pozyskanego odszkodowania bezspadkowego).

Inicjatorzy projektu. Symboliczna data przyjęcia w święto Chanuka  

Projekt w obecnej formie zobowiązuje Departament Stanu do regularnego raportowania o postępach w zakresie zwrotu mienia, albo odszkodowania z tytułu utraconych nieruchomości i wszelkich kosztowności żydowskich zagarniętych przez nazistów na terenie Europy lub ich nacjonalizacji w okresie komunizmu. Jeden z inicjatorów ustawy, Żyd senator Charles Schumer z ramienia Partii Demokratycznej z Nowego Jorku twierdzi, że projekt „to kropla sprawiedliwości w tym, co było oceanem niesprawiedliwości”.

 Senator jest mocno związany ze środowiskiem nowojorskich prawników. W Kongresie dał się poznać jako zwolennik aborcji, homo-małżeństw, ustawy zdrowotnej Obamy i zakazu broni. Opowiadał się za wojną w Iraku. Przeciwstawiał się umowie z Iranem z 2015 roku. Zabiegał o ratowanie banków z pomocą pieniędzy podatników i był przeciwny wysokiemu opodatkowaniu spekulacyjnych funduszy hedgingowych. Senator był także sponsorem kontrowersyjnego projektu ustawy S.968 ograniczającej dostęp do internetu.

 Współinicjatorką S.447 JUST Act jest Tammy Baldwin z Partii Demokratycznej. To pierwsza polityk wybrana do Kongresu, która otwarcie przyznawała się do homoseksualizmu. Baldwin specjalizuje się w sprawach ubezpieczeń zdrowotnych. Również pochodzi z żydowskiej rodziny. Walczy o prawa kobiet i mniejszości. Była przeciwna wojnie w Iraku. Projekt wsparł senator  Marco Rubio z Partii Republikańskiej, prawnik pochodzenia kubańskiego, przeciwnik aborcji. Zwolennik amerykańskiej interwencji w Iraku i Libii. Poparł naloty Arabii Saudyjskiej w Jemenie.

 Jak zaznaczył senator Schumer, „ustawa JUST to kropla sprawiedliwości w tym, co było oceanem niesprawiedliwości, ponieważ w ostatecznym rozrachunku pomoże w restytucji mienia skonfiskowanego przez nazistów, skradzionego podczas Holokaustu”. Dodał, że uchwalenie jej w Senacie „ma wielkie znaczenie i było słuszne, szczególnie tej nocy, ponieważ wspomnienie tych, którzy zginęli w Holokauście, zawsze będzie świecić jasno jak świece chanukowe”. Wezwał kolegów z Izby Reprezentantów, by szybko uchwalili przepisy i zapewnili sprawiedliwą pomoc ofiarom Holokaustu, a także członkom ich rodzin.

 Inicjatorzy przekonują, że ponad siedemdziesiąt lat po Holokauście restytucja żydowskiej własności komunalnej i prywatnej w Europie Środkowej i Wschodniej pozostaje nierozwiązana. Schumer wskazywał, że naziści nie tylko chcieli zabić Żydów, ale także unicestwić ich dziedzictwo w Europie: świątynie, manuskrypty, dzieła sztuki itp. - Dziś nieruchomości skonfiskowane przez nazistów i ich współpracowników nie zostały jeszcze zwrócone, ani nie zostały wypłacone odszkodowania prawowitym właścicielom lub ich spadkobiercom – narzekał.

 Odszkodowania za mienie bezspadkowe dla instytucji żydowskich

Projektodawcy nie wspominali przy prezentacji ustawy o zapisie, który wskazuje, że mienie pożydowskie i odszkodowania miałyby być zwracane nie tylko spadkobiercom – co w rzeczywistości ma miejsce obecnie – ale w ogóle środowisku żydowskiemu szeroko pojętemu, w tym różnym instytucjom, jeśli nie ma prawowitych spadkobierców, z przeznaczeniem na edukację, pielęgnowanie pamięci o Holokauście i na „inne cele”.

 Projekt w wersji pierwotnej wyraźnie stanowi, że „w przypadku bezspadkowej własności wymagane jest zabezpieczenie własności lub odszkodowania, by wspomóc ofiary Holokaustu, wesprzeć edukację o Holokauście i dla innych celów”.

 Ustawa powołuje się na niewiążącą deklarację uczestników tzw. konferencji Terezińskiej. Jednocześnie projekt zobowiązuje Departament Stanu nie później niż w ciągu 18 miesięcy od wejścia w życie ustawy przedstawienia szczegółowego raportu na temat nieruchomości i kosztowności pożydowskich, które nie zostały jeszcze odzyskane od innych państw, także te znacjonalizowane w okresie komunizmu.  

 Departament Stanu będzie musiał co roku  - w odniesieniu do krajów sygnatariuszy Deklaracji Terezińskiej – uwzględniać w odpowiednich raportach krajowych na temat praw człowieka, przestrzegania wolności religijnej na świecie lub w „innych odpowiednich sprawozdaniach ocenę charakteru i zakresu przepisów krajowych lub przepisów wykonawczych dotyczących identyfikacji, zwrotu nienależnie przejętych lub znacjonalizowanych aktywów z epoki Holokaustu oraz zgodności z celami Deklaracji Terezinskiej o zasobach i problemach związanych z Holokaustem”.

 W uzasadnieniu do projektu wskazuje się na kwestie związane:

 -  ze zwrotem prawowitemu właścicielowi niesłusznie zajętego lub znacjonalizowanego mienia, w tym mienia religijnego lub komunalnego, lub zapewnienie podobnej własności zastępczej, lub wypłatę godziwej rekompensaty prawowitemu właścicielowi;

 - wykorzystanie zasad konferencji Waszyngtońskiej dotyczącej dzieł sztuki skonfiskowanych przez nazistów i Deklaracji Terezinskiej dotyczącej rozstrzygania roszczeń odnośnie nieruchomości publicznych i prywatnych;

 - zwrotu bezspadkowej własności w celu pomocy potrzebującym ocalałym z Holokaustu;

 - postępu w realizacji roszczeń obywateli USA ocalałych z Holokaustu i członków ich rodzin.

 Niezobowiązująca Deklaracja Terezińska pretekstem do żądania roszczeń

Deklaracja Terezińska podpisana przez nieżyjącego już ministra Władysława Bartoszewskiego 30 czerwca  2009 roku na konferencji w Czechach, w której uczestniczyli – poza ministrami 46 państw, także przedstawiciele organizacji żydowskich i „eksperci” – a do której odwołuje się ustawa Just Act – wzywa „by tam, gdzie nie zostało to osiągnięte, podjęto skuteczne działania na rzecz restytucji mienia żydowskiego wspólnotowego i religijnego majątku w drodze restytucji in rem lub rekompensaty”;

 - ułatwienia dochodzenia roszczeń ofiar Holokaustu;

 - tam natomiast, gdzie nie ma spadkobierców - i na ten zapis powołuje się ustawa JUST – pozyskania odszkodowania lub majątku pożydowskiego, który mógłby „służyć jako podstawa do spełnienia potrzeb materialnych znajdujących się w potrzebie ofiar Holokaustu i zapewnienia ciągłej edukacji o Holokauście, jego przyczynach i konsekwencjach”.

 W Terezinie zalecono powołanie specjalnych programów narodowych, które zajmowałby się kwestiami restytucji mienia żydowskiego i dalszą współpracą międzynarodową w celu wypracowania jak najlepszych praktyk w dziedzinie zwrotu mienia żydowskiego. Państwa miałyby także szczegółowo skatalogować i opracować raporty dot. mienia żydowskiego w każdym kraju, również „majątku kulturalnego”, obejmującego wszelkie dzieła sztuki, wartościowe przedmioty, manuskrypty itp., by także za te „utracone dzieła” zadośćuczynić żydowskiej społeczności. Deklaracja wzywa do zwalczania antysemityzmu, powszechnej edukacji w szkołach o Holokauście i kultywowania pamięci o ofiarach Holokaustu, szkolenia nauczycieli itd.

 Uzasadniając projekt, inicjatorzy przekonywali, że opiera się on na międzynarodowej Deklaracji Terezińskiej na temat zasobów związanych z Holokaustem i pokrewnymi zagadnieniami z 2009 roku, a która potwierdza, że ​​ochrona prawa własności jest istotnym elementem demokratycznego społeczeństwa opartego na rządach prawa i uznaje znaczenie restytucji mienia lub rekompensaty za konfiskatę związaną z Holokaustem w latach 1933-45. Zwrócili także uwagę, że niestety wiele państw, które poparły tę deklarację, w tym wielu sojuszników USA z NATO, nie zajęło się w pełni kwestią zwrotu żydowskiej własności komunalnej, prywatnej i bezspadkowej.

 Dlatego ustawa JUST ma na stałe zmienić obowiązujące prawo, wymagając od Departamentu Stanu raportowania nt. wywiązywania się niektórych państw z realizacji celów Deklaracji Terezińskiej w sprawie zwrotu aktywów z okresu  Holokaustu, a także działań podejmowanych przez te kraje w celu rozwiązania problemu roszczeń obywateli USA. Ma to pozwolić na „zwiększenie wysiłków USA, by nakłonić kraje Europy Środkowej i Wschodniej do osiągnięcia postępu w tej kwestii i pomoże w wypełnieniu zobowiązania Ameryki do zapewnienia sprawiedliwości ofiarom Holokaustu i ich rodzinom”.

 Projekt uzyskał silne wsparcie wielu instytucji, w tym Światowej Organizacji Restytucji Mienia Żydowskiego (WJRO), Amerykańskiego Komitetu Żydowskiego (AJC), Ligi Przeciw Zniesławieniu (ADL), J Street, której założycielem jest G. Soros, Żydowskiej Federacji Ameryki Północnej (JFNA), B’nai B’rith International, Hebrajskiego Stowarzyszenia Pomocy Imigrantom (HIAS), Koalicji Narodowej Wspierającej Żydów Euroazjatyckich, Federacji Żydowskiej z Milwaukee i kilku innych fundacji.

 Ustawa JUST zainicjowana już w lutym ub. roku została wsparta poza Baldwin, Rubio i Schumer przez senatorów: Richarda Blumenthala (D-CT), Orrina Hatcha (R-UT), Boba Caseya (D-PA) , Rona Johnsona (R-WI), Dianne Feinstein (D-CA), Johna McCaina (R-AZ), Eda Markey (D-MA), Johna Thune (R-SD), Gary Petersa (D-MI), Kirsten Gillibrand (D-NY) i Elizabeth Warren (D-MA), Cory Booker (D-NJ), Boba Menendez (D-NJ), Todda Young (R-IN), Tima Scott (R-SC), Chrisa Coonsa ( D-DE), Cory Gardner (R-CO) i Ben Cardina (D-MD). Senat jednogłośnie przyjął projekt 12 grudnia. Światowa  Organizacja Restytucji Mienia Żydowskiego wydała oświadczenie, domagając się jej uchwalenia jak najszybciej, jeszcze w tym roku. - Zajęcie się roszczeniami osób, które przeżyły Holokaust, jest palącą kwestią – komentował rabin Andrew Baker, dyrektor ds. międzynarodowych spraw żydowskich w Amerykańskim Komitecie Żydowskim.

Interpelacja posła Winnickiego   

W związku z zagrożeniami, jakie niesie projekt dla państwa polskiego poseł Robert Winnicki złożył w połowie grudnia interpelację 18213 do ministra spraw zagranicznych w sprawie potencjalnych żydowskich roszczeń wobec Polski.

 „Szanowny Panie Ministrze!

12.12.2017 r. Senat Stanów Zjednoczonych zaaprobował Act S.447czyli Justice for Uncompensated Survivors Today (JUST) Act of 2017. Ustawa trafiła obecnie do Izby Reprezentantów. Po zatwierdzeniu przez amerykański parlament trafi do podpisu na biurko prezydenta i stanie się obowiązującym w USA prawem.

 W związku z powyższym proszę o odpowiedź na następujące pytania:

 Czy wspomniany dokument był analizowany przez MSZ? Jeśli nie, to dlaczego i czy Pan Minister planuje podjęcie takich pilnych kroków?

 Czy Pan Minister podziela opinię, że wspomniany akt może stanowić podstawę do wysuwania wielomiliardowych roszczeń majątkowych wobec państwa polskiego przez środowiska i organizacje żydowskie?

 Czy kwestia potencjalnych roszczeń majątkowych wobec państwa polskiego była przedmiotem rozmów między przedstawicielami Polski i innych państw, szczególnie USA, w ciągu ostatnich dwóch lat?

 Jeśli tak, to czego dotyczyły te rozmowy?

 Czy którekolwiek państwo uzależniało swój stosunek do Polski oraz poparcie polityczne dla polityki polskiego rządu od zadośćuczynienia przez Rzeczpospolitą żydowskim roszczeniom majątkowym?

 Jakie działania podejmuje rząd RP, a w szczególności MSZ, by zapobiec niebezpieczeństwu związanemu z potencjalnymi roszczeniami majątkowymi wobec państwa polskiego?”

 Na razie nie ma odpowiedzi polskiego MSZ.