Słownik gadziego języka, czyli jak zastąpić żargon lewicy językiem ludzi normalnych

Cały polityczny mainstream [a jak to po polsku, a krótko? Aaa? MD] (od lewa do prawa) tonie w brudnym bełkocie szkaradnych i sztucznych słów. Nic więc dziwnego, że duża część społeczeństw europejskich od dłuższego czasu jest w stanie permanentnego ogłupienia i aksjologicznej dezorientacji.

Niewiele lepiej jest w Polsce – nie mam tutaj na myśli tylko i wyłącznie przeciwników pozytywnych zmian: PO, KOD et consortes, ale również normalnych Polaków. To właśnie z tego powodu przez prawie 30 lat rządzili w Polsce komuniści i złodzieje czego konsekwencją jest okrojona na stałe polska niepodległość i uszczuplony polski majątek narodowy. Ignorancja w tym temacie jest na tyle powszechna, że nawet pełni dobrej woli polscy patrioci nie zauważają stanu ograniczonej suwerenności, a tym samym nie mają ambicji jej odzyskania.

Jak sobie radzić z gadzim językiem? Mechanizm działania kłamstwa

Sposób jest pozornie prosty: wystarczy zastąpić sztuczne słowa i wyrażenia pojęciami prawdziwymi. Trzeba to jednak uczynić, znając pierwotne znaczenie zawłaszczonych przez lewicę słów i wyeliminować neologizmy.

Poniżej zamieściłem podręczny słownik zawierający przykłady z gadziego języka wraz z towarzyszącymi mu odpowiednikami ludzkiej mowy.

Lewicowy FAŁszyzm polega na kilku prostych chwytach.

Pierwszym z nich jest tworzenie sztucznych słów i przypisanie im fałszywego znaczenia. Drugim jest przerwanie asocjacji danego pojęcia z realnym desygnatem – budowanie fałszywych skojarzeń. Trzecim jest wprowadzenie cenzury polegającej na zakazie używania słów odnoszących się do szerokiego spektrum patologii charakterystycznej dla lewicy.

Słownik

Poprawność polityczna (1) – komunistyczna poprawność, polityczna nikczemność, polityczna głupkowatość.

Już samo słowo „poprawność” budzi sprzeciw, bo chodzi o rzecz całkowicie inną: o niepoprawność logiczną i etyczną –  o nienormalność.

W języku ludzkim wyrażenie ma następujące odpowiedniki: komunistyczna poprawność, polityczna nikczemność, lub używane w innym kontekście: polityczna głupkowatość.

Orientacja seksualna – dezorientacja seksualna, dewiacja.

Unia Europejska – Unia posteuropejska, Unia antyeuropejska.

Społeczeństwo otwarte – Społeczeństwo bezbronne, ogłupione

Faszysta – „według neomarksistów osoba przejawiająca tendencję do konserwatywnego myślenia” /Krzysztof Karoń/. Twórcą „skali F – faszyzmu” był neomarksista Adorno. W rzeczywistości faszyzm według swojego twórcy Mussoliniego opiera się na następującym ideologicznym założeniu:  wszystko w państwie, nic bez państwa, nic przeciwko państwu.

Gej (sztuczne słowo mające zdjąć odium obrzydliwości z homoseksualizmu) – w normalnym języku odpowiednikami są: pederasta, homoseksualista, w innym kontekście – sodomita.

Skrajna prawica, radykalna prawica – skrajna normalność –  ugrupowania polityczne lub środowiska odwołujące się do dekalogu.

Pracownik seksualny (sex worker) – prostytutka

Homofobia – Lewica nazywa w ten sposób spontaniczny odruch obrzydzenia estetycznego i moralnego zgorszenia. Nie podaję tłumaczenia ponieważ wyrażenie jest sztuczne i powinno zniknąć z ludzkiej mowy.

Inne fobie – najbardziej dobitnym przykładem jest występująca analogicznie – kurwofobia, czyli moralna ocena prostytucji.

Tolerancja – przykład słowa oderwanego od swojego desygnatu opartego na marksistowskiej tolerancji represywnej. W rozumieniu komunistycznym oznacza promocję patologii i nietolerancję dla normalności. Nie podaję „tłumaczenia” ponieważ temu słowu należy przywrócić prawdziwe znaczenie.

Edukacja seksualna – sposób niszczenia osobowości uniemożliwiający wychowanie człowieka, mający na celu stworzenie ludzi- zwierząt jako bazy zasilającej rewolucję i przyszłych niewolników.

Bezstresowe wychowanie – związane z  wychowaniem permisywnym. „Permisywizm zakłada, że zakazy obyczajowe są niepotrzebne lub szkodliwe, a działania jednostek nie powinny być oceniane pod kątem obyczajności czy norm społecznych”. Normalne wychowanie nie jest wolne od stresu, systemu kar i nagród oraz oparte jest na wykształceniu racjonalnego mechanizmu autoprzymusu do nauki i pracy.

Lewak – Uznając postulat Krzysztofa Karonia, aby nazywać rzecz po imieniu, skłaniam się, aby wysunąć postulat używania adekwatnego słowa – komunista z zaznaczeniem, że cześć osób wyznających ideologię komunistyczną jest zainfekowanym mięsem armatnim lewicy, które ma nikłe pojęcie o samym marksizmie. Osoby które wyznają poglądy nazistowskie są po prostu neonazistami, a osoby głoszące ideologię komunistyczną – neomarksistami, komunistami.

A teraz przykład słowa, które jest używane przez użytecznych idiotów z prawicy politycznej i mediów quasi prawicowych. Tym słowem jest opozycja lub opozycja totalna. Wyrażenie to jest nagminnie używane w połączeniu z partiami politycznym typu PO, N et consortes. Tymczasem żadna z wymienionych partii nie spełnia kryterium bycia opozycją, a obdarzanie ich tym mianem legitymizuje ich istnienie, uwiarygodnia w oczach prawej opinii publicznej jako zło konieczne na które trzeba się zgodzić. Praktyka ta wkomponowuje targowicę (postkomunistów, neokomunistów, złodziei i zdrajców) w system demokracji bez wartości, utrwalając w ten sposób porządek okrągłostołowy.

1) political correctness

Powstała na zachodzie jako produkt marksizmu antykulturowego. Rozwijała się w  tzw. szkole frankfurckiej – Instytucie Badań Społecznych.

Etapy:

Lata 30.: powstaje „teoria krytyczna” – idea permanentnej krytyki instytucji społeczeństwa zachodniego. W latach 50. i  60. Herbert Marcuse dokonał przekładu marksizmu na kategorie kulturowe i wprowadził go jako ideologiczny fundament do nowej lewicy. Ostatecznie political correctness pojawiła się w lewicowych środowiskach uniwersyteckich na przełomie lat 80. i 90. XX w. stawiając sobie za cel eliminowanie postaw racjonalnych i moralnych. Postulatem było wyprodukowanie nowego „nierobotniczego” – uciskanego, prześladowanego proletariatu, złożonego z mniejszości moralnych, seksualnych, rekrutowanie nowych rewolucjonistów spośród ludzi „normalnych inaczej”.

Powstały studia ”gejowskie”, studia „murzyńskie”, studia „kobiece”, przekształcone potem w tzw. gender studies.