Jak pan Prezydent rację przyznawał

Marcin B. Brixen http://naszeblogi.pl/50054-jak-pan-prezydent-racje-przyznawal

Po szkole Łukaszka wszyscy biegali podekscytowani, bo miał przyjechać ich odwiedzić Prezydent.

- Nie wszyscy! Tylko nauczyciele - sprostowała dziewczynka, która zawsze odzywała się jako pierwsza.
- Jaki prezydent? - spytał okularnik z trzeciej ławki huśtając się na krześle.
- Polski - odparła drżącym głosem pani pedagog.
Okularnik się przewrócił i dostał naganę. za próbę niszczenia sprzętu szkolnego.
Przyjechał Prezydent. I ciekawa rzecz, nikt nie chciał się z nim spotkać. Dyrektor szkoły był zrozpaczony i pytał wszystkich dlaczego.
- E, bo mamy teraz cykl Krebsa, a to ważne...
- Nie no, na wuefie będziemy ćwiczyć rzuty osobiste, to ciekawsze...
- Myśmy już byli w tym tygodniu na jednym spotkaniu, z tym facetem z Pawełkowic, który zbiera kartony po pizzach...
- Mamy sprawdzian z geografii o wzniesieniach na Wyspie Chrząszczewskiej...
I jakoś nikt nie chciał przyjść, pomimo argumentacji pana dyrektora, że to przecież Prezydent.
- Załatwiłam jedną klasę, która by przyszła - odezwała się wreszcie pani wicedyrektor.
- Hurra! - zatańczył pan dyrektor.
- Ale ostrzegam, w tej klasie jest Hiobowski. I jeszcze tych dwóch.
- A co mi tam, niech się BOR martwi!
I tak się stało, że na spotkanie z panem Prezydentem przyszła tylko jedna klasa, w towarzystwie pana od historii i pani pedagog.
- Trochę mało tych dzieci - zauważył pan Prezydent.
- Wszyscy pilnie się uczą - skłamał pan dyrektor.
Pan Prezydent zapytał czego dzieci się tak pilnie uczą.
- Na przykład o Żołnierzach Wyklętych. Walczyli o wolną Polskę i dlatego teraz trzeba oddać im cześć. A komunistów, którzy ich mordowali w katowniach trzeba zdegradować - powiedział pan od historii.
- Ma pan rację - kiwnął głową pan Prezydent.
- Ale zaraz, nie tak prędko! - zamachała rękami pani wicedyrektor. - Degradować? Wszystkich? Jedną decyzją przekreślić komuś dorobek całego życia? Ci ludzie w większości nie żyją, jak mają się bronić? Oni też nie byli do końca tacy źli. A ci Wyklęci też nie byli do końca tacy dobrzy. Komuniści odbudowali kraj z powojennych zniszczeń, im też się należy jakaś cześć i szacunek!
Pan Prezydent wypchnął podbródek do przodu i stwierdził:
- Ma pani rację.
- Przepraszam bardzo! - i z miejsc dla uczniów wstał Łukaszek. - Ale pan się chyba myli. Nie można jednocześnie czcić Żołnierzy Wyklętych i komunistów, którzy ich zabijali. To się wyklucza. Albo jedni, albo drudzy.
- Wiesz co - odezwał się pan Prezydent. - Masz rację.