Byki, krowy i cielęta. "Wszystkie ręce na pokład". Wanda Kapica Byki, krowy i cielęta
Toczył się raz w zagrodzie
dialog o polityce: że przecież i w dojeniu
są jakieś granice.
Że pasza niezbyt świeża,
że siana za mało…
że w żłobie ciągle pusto,
że nie tak być miało… Wół mruknął:
– Po co było
obietnic tak wiele?
Przecież w te obietnice
wierzy tylko cielę! Dotknięte do żywego
Ryknęły cielęta,
że jak sam był cielęciem
już wół nie pamięta. On na to:
– W obiecankach
każdy się zamota
i gapi się jak cielę
na malowane wrota.
Nie dziwmy się włodarzom,
co stoją u rządów,
bo przecież tylko krowa
nie zmienia poglądów. Mruczy krowa:
– A jakże!
Wiele zmienić da się!
Tylko szkoda,
niestety,
zwykle poniewczasie… Co z tego, że na piśmie,
że stoi jak byk… Wszyściutko da się zmienić
i do tego w mig! – W tym problem!
Rzekło cielę.
chwiejna polityka
wciąż działa na wyborców
jak płachta na byka! A morał? Ku przestrodze
czytamy w literaturze
o próżnych obietnicach
spisanych
na byczej skórze… Dlatego
niech odróżnią
krowy i opasy
realne obietnice
od zwykłej… wyborczej kiełbasy… ==================== Posłuchaj, bysiu.. : Wszystkie ręce na pokład
|