ZA WIARĘ W BOGA – KULA W ŁEB!

Na moją prośbę zostałem podłączony w Wajberze do grupy parafian pewnej parafii w Kijowie. Zobaczcie, jaki mają oni duchowy nastrój i kogo wspominają w te bardzo trudne dni:

Protojereja Filozofa (Ornackiego) zapytano: "Kogo zastrzelić najpierw, ciebie czy twoich synów?". "Synów" – odpowiedział.
Gdy zabijano Nikołaja i Borisa, ojciec, klęcząc, modlił się o ich wieczny odpoczynek i odmawiał modlitwę za konających.
Pluton czerwonoarmistów odmówił strzelania do klęczącego kapłana, odmówili również chińscy żołnierze.
Wówczas młody komisarz podszedł do Ojca Filozofa i wystrzelił do niego z rewolweru z najbliższej odległości.
Na pytanie o poświęceniu wiersza, kapłan – mnich Roman (Matiuszin - Матюшин) odpowiedział krótko: „Wiersz został napisany po przeczytaniu niektórych żywotów nowych męczenników. Byłem wstrząśnięty”.

ZA WIARĘ W BOGA – KULA W ŁEB!

Autor wiersza: kapłan – mnich Roman Matiuszin

Sądem haniebnym osądzili:

Za Wiarę w Boga – kula w łeb.

Oprawcy jeszcze z popa drwili:

Kogo wpierw rąbnąć, powiedz nam?

Decyduj, będzie tak, jak powiesz,

Wpierw ciebie, czy też synów twych?

- Dziękuję wam i za to, ludzie,

Mnie potem, najpierw synów mych.

Nie bójcie, dziatki, śmierć jest nagła,

Wysyłam do Chrystusa was,

Za Niego ponieść śmierć – rzecz święta,

Ja tuż za wami przyjdę też.

Zagrzmiała salwa na komendę,

W milczeniu padło synów dwóch,

Kapłan modlitwę wzniósł do Boga,

Za siebie i za synów swych.

Ziemi się trzymać nie ma sensu,

Bóg wieńce przygotował im,

O, przenajświętsi cierpiętnicy!

Miłości Świętej wieczna cześć!

Tłumaczył Andrzej Leszczyński

31.10.2018 r.

Wersja oryginalna:

ЗА ВЕРУ В БОГА – ПУЛЯ В ЛОБ.

Судом постыдным осудили:

За веру в Бога – пуля в лоб

И палачи еще шутили:

Кого сначала шлепнуть, поп?

Решай, как скажешь, так и будет,

Тебя или сынов твоих?

- Спасибо и на этом, люди,

Меня – потом, сначала – их.

Не бойтесь, детки, смерть мгновенна,

Я отправляю вас к Христу,

Кончина за Него блаженна,

а я за вами вслед приду.

И грянул залп, и был он меток,

Упали молча сыновья,

Отец отпел себя и деток,

- Ну, вот теперь готов и я.

За землю нечего держаться, -

Господь венцы благословил,

О, преблаженные страдальцы,

О, высота святой Любви!