Czyim obrazem staje się człowiek dążąc do zatracenia obrazu Bożego w swojej ludzkiej naturze.

Duch Święty odnawia grzesznych ludzi mocą swoich darów

Ks. Stanisław Małkowski

Warszawska Gazeta, 7 – 13 czerwca 2019 r. KOMENTARZ TYGODNIA

Bóg stwarza ludzi na swój obraz. Podobieństwo do jednego Boga w Trzech Osobach wyraża się w ludzkim ojcostwie, synostwie i duchowej jedności. Trzecia Osoba Trójcy Świętej – Duch Święty odnawia grzesznych ludzi mocą swoich darów i buduje jeden powszechny Kościół jako wspólnotę Boga z ludźmi i ludzi z Bogiem. Święty Bóg zapewnia świętość Kościoła mocą sakramentów, wspólnej prawdy objawionej ludziom, głoszonej Ewangelii czyli Dobrej Nowiny Zbawienia.

Człowiek nie jest zdolny sam siebie stworzyć i sam siebie zbawić zapewniając sobie wieczne trwanie lub zastępczo – chwilowy dobrobyt. Odrzucenie prawdy wiary i wspólnej jednoczącej miłości w odpowiedzi na darowaną nam Bożą miłość prowadzi do samotności poszukującej ludzkich i nieludzkich sposobów zaspokojenia swoich potrzeb duchowych i cielesnych. Kto wierzy w Boga i zachowuje łączność z Nim dzięki darom Ducha Świętego, nigdy nie jest sam i nie pragnie namiastek jedności.

Katechizm Kościoła katolickiego uczy o siedmiu darach Ducha Świętego. Dar mądrości pomaga uznać Boga i przyjąć Bożą miłość. Dar rozumu uczy posłuszeństwa Bogu i ufnego przyjęcia prawd wiary. Dar umiejętności uzdalnia do stosowania wiary w życiu, pozwala widzieć Boże działanie w świecie. Dar rady rozróżnia dobro i zło, pozwala podejmować słuszne decyzje. Dar męstwa uczy trwać przy Bogu w czasie cierpienia, w chwilach trudnych być wiernym dobru i prawdzie. Dar pobożności wzmacnia pokorę i ufność, praktyczną wierność, daje zdolność odrzucenia postawy „wierzący, ale niepraktykujący”. Dar bojaźni Bożej daje odwagę i pomaga pokonać trudności w odniesieniu do Boga i ludzi.

Duch Święty smutnych pociesza, słabym i bezradnym przychodzi z pomocą, duchowo obumarłych ożywia, sennych budzi. Zesłanie Ducha Świętego wypełnia starotestamentalne proroctwa i Chrystusową zapowiedź.

Publiczną działalność Jezusa rozpoczyna chrzest pokuty z rąk św. Jana Chrzciciela w wodach Jordanu połączony z objawieniem się Trójcy Świętej pokutnikom przystępującym do tego chrztu (zob. Łk 3,21n, por. Mt 3,16). Zesłanie Ducha Świętego po Wniebowstąpieniu Chrystusa jest początkiem apostolstwa i publicznej działalności Kościoła. Wspólnota Kościoła poczyna się w Wielki Czwartek i Wielki Piątek, a rodzi się wraz z Zesłaniem Ducha Świętego. Boży Duch ma władzę przekonania świata o grzechu, sprawiedliwości i sądzie.

Nawrócenie ku usprawiedliwieniu przez Boże przebaczające miłosierdzie jest warunkiem przywrócenia utraconej świętości i stanu łaski. Grzech tworzy się w woli i zdeprawowanym sumieniu. Sprawcy aborcji, czyli dzieciobójstwa, tłumaczą się niekiedy mówiąc: „postąpiliśmy zgodnie z sumieniem”, myląc sumienie z fałszywym poglądem. Grzech bluźnierstwa przeciwko Duchowi Świętemu polega na zatwardziałej odmowie przyjęcia Bożego przebaczenia i miłosierdzia, jest więc grzechem wiecznym, bez możliwości zbawienia. Takim bluźnierstwem jest przyznanie sobie dozgonnego prawa do trwania w złu w imię wolnego wyboru i nieodróżniania zła od dobra. Współczesne ideologie z piekła rodem, np. gender, jako bezkarne zorganizowane seksualne molestowanie dzieci w szkołach i przedszkolach, nazywają zło dobrem, a dobro – złem i kwestionują samo obiektywne uznanie dobra i zła w świecie. Jeżeli treścią współczesnej antychrześcijańskiej nieludzkiej cywilizacji jest odnoszące się do Boga i ludzi kłamstwo, zmierza ona nieuchronnie ku zagładzie wskutek posłuszeństwa ojcu kłamstwa diabłu i odmowy posłuszeństwa Bogu.

Duch Święty Boży daje życie, zły szatański duch sprowadza śmierć poprzedzoną chwilowymi atrakcjami jako przynętą w drodze do piekła. Bóg otwiera siebie i niebo wobec ludzi, oczekuje zarazem otwarcia się ludzi wobec Bożego objawienia. Chrystus przyszedł w postaci widzialnej i założył Kościół, a teraz i do końca czasów przychodzi w mocy i świetle Ducha Świętego w Kościele – mistycznym Ciele Chrystusa, na ziemi poranionym a w niebie chwalebnym. Eucharystyczna obecność Chrystusa w Komunii świętej jest zadatkiem i zapewnieniem wiecznej wspólnoty z Bogiem w ojczyźnie niebiańskiej, ku której z wiarą, nadzieją i miłością przez doczesność pielgrzymujemy.

W encyklice „Dominium et vivificantem” z 18 maja 1986, ogłoszonej w uroczystość Zesłania Ducha Świętego, Ojciec św. Jan Paweł II napisał: „W Duchu Świętym życie wewnętrzne Trójjedynego Boga staje się całkowitym darem”. Ten dar przyjmujemy dzięki wierze, modlitwie i sakramentom we wspólnocie Kościoła. Dlatego zerwanie z Kościołem jest odejściem od Boga i zdradą wobec obrazu Bożego w człowieku, w sobie. Czyim obrazem staje się człowiek dążąc do zatracenia obrazu Bożego w swojej ludzkiej naturze, nierozumnie przyjmując szerzone przez złego ducha pomysły za pomocą służących mu na własną zgubę ludzi?

Obraz Boży w człowieku jest niezniszczalny, ale bywa znieważany. Domownicy piekła – upadli aniołowie i potępieni ludzie wciąż noszą w sobie podobieństwo do Boga, chociaż z sobą i z Bogiem zawzięcie walczą. Bóg swoich darów zawartych mocą stworzenia w naturze nie odbiera, ale zaprzeczanie im i zły z nich użytek w czasie próby prowadzi do otchłani i udręki bez końca, bo śmierć nie jest unicestwieniem bytów rozumnych i wolnych ani kresem ludzkiego istnienia.

W Kościele trwa łaska Zesłania Ducha Świętego, można ją przyjąć albo odrzucić, ale odrzucana daje możliwość (do czasu) ponownego jej przyjęcia przez ludzkie nawrócenie i wierność. Zgodnie z wolą Boga drogą do nieba jest Kościół. Odczuwalna i uświadamiana jakość tej drogi nie zmienia celu. Poprawiajmy drogi zaczynając od siebie, nie ulegając pokusom i propozycjom atrakcyjnych bezdroży. Pytajmy Boga o cel i sens naszego życia i postępujmy zgodnie z Bożą odpowiedzią, którą łatwo znaleźć, gdy jej się szuka. Brońmy siebie i tych, którzy sami nie potrafią i nie mogą siebie obronić – zwłaszcza dzieci.

Wspaniała liturgia słowa Bożego Mszy św. w niedzielę Zesłania Ducha Świętego razem z sobotnią wieczorną wigilią zamyka okres Wielkanocy i wspomaga w okresie życia i w drodze do wielkiego dnia bez końca. Dopełnieniem uroczystości Zesłania Ducha Świętego jest obchodzone w poniedziałek święto Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła – doskonale wiernej Oblubienicy Ducha Świętego.