Zamilczenie i utajnienie FATIMY zbrodnią na Kościele Katolickim i całym świecie

[Umieszczam części nie w porządku chronologicznym. Można jednak sięgnąć do każdej. MD]

Ostatnia bitwa Szatana (2)

Posted by Marucha w dniu 2012-11-07 (środa)

The Devil’s Final Battle
o. Paul Kramer i Stowarzyszenie Misjonarzy (2002)
http://www.devilsfinalbattle.com/content2.htm
Tłumaczenie Ola Gordon

Poprzedni odcinek:
http://marucha.wordpress.com/2012/11/05/ostatnia-bitwa-szatana-1/

Jest dla mnie rzeczą niezwykle doniosłą, iż mogę tu zamieścić tekst książki, pracowicie przetłumaczonej przez p. Olę Gordon – admin. [Marucha md]

Słowo od redakcji (Marucha)

Wprowadzenie

Od redaktora

Najświętsza Maria Panna obiecała w Fatimie pokój dla całej ludzkości, kiedy zostaną spełnione Jej prośby. Jest istotne żeby Jej orędzie i prośby głoszono jasno i całkowicie. Akty wojny i terroryzmu, takie jak atak na bliźniacze wieże w Nowym Jorku 9 września 2001 roku, są wynikiem przekręcania i ukrywania Orędzia Fatimskiego. Książka opisuje nieustanną walkę szatana i jego świadomych i nieświadomych zwolenników z Matką Najświętszą i Jej Orędziem Fatimskim. Dopóki Orędzie Fatimskie nie będzie powszechnie znane i wykonane, więcej wydarzeń takich jak 11 września i dużo gorszych – aż do i łącznie z przepowiedzianym “unicestwieniem różnych narodów” – będzie miało miejsce jako wynik ignorowania i nieposłuszeństwa przez ludzkość Jej Orędzia. Związek między atakami terrorystycznymi, groźbą wojny i tłumieniem Orędzia Fatimskiego wyjaśniony jest dalej na stronach tej książki.

Hipotetyczny człowiek na ulicy byłby zdziwiony gdyby dowiedział się, że atak terrorystyczny 11 września 2001 roku i skandal seksualny teraz niszczący Kościół Katolicki są ściśle ze sobą powiązane. A jednak rzeczywiście są ze sobą blisko związane. Jest to widoczne, kiedy patrzy się na nie przez pryzmat Orędzia Fatimskiego.

Często się mówi, że kiedy skończy się Kościół, skończy się świat. I przed tym Matka Boża ostrzegła, kiedy pojawiła się w Fatimie, Portugalia, 85 lat temu, w serii objawień potwierdzonych publicznym cudem, bezprecedensowym w dziejach świata. Od tego czasu prorocze napomnienia Orędzia Fatimskiego dokładnie się spełniły – oprócz jednego: unicestwienia różnych narodów, o czym Panna Najświętsza ostrzegła, że będzie ostateczną konsekwencją nieuszanowania Jej próśb.

Objawienia fatimskie zostały uznane za autentyczne przez kilku papieży i teraz są upamiętnione w Rzymskim Mszale (podstawowa księga wiary katolickiej) dekretem papieża Jana Pawła II. A jednak, w tym, co należy postrzegać jako tajemnicę nieprawości, proste prośby Matki Bożej pozostają niespełnione z powodu świadomych decyzji pewnych najwyższych rangą dostojników w Kościele katolickim. Wynikiem tego, tak jak Ona przewidziała, jest coraz głębszy kryzys w Kościele i na świecie, wraz z rosnącym poczuciem, nawet wśród niekatolików, że jesteśmy świadkami początku apokalipsy.

Niniejsza książka pierwotnie miała być zbiorem niektórych z najważniejszych artykułów i wypowiedzi o Fatimie w ostatnich latach [1]. Oczekiwano, że zbiór tych prac w jednym tomie umożliwi im szerszy zasięg i dłuższy okres aktualności. Ale ten zamiar wkrótce zastąpiono lepszym – przekształcenie tych artykułów i przemówień w integralną książkę ze spójnym ogólnym tematem. Za zgodą autora, o. Paul Kramer i zespół redakcyjny Stowarzyszenia Misjonarzy z artykułów i przemówień (dodając dużo nowego materiału) zrobili dzieło, jakiego jeszcze nie opublikowano na temat Fatimy.

To w procesie szacowania i powiększania materiału wydarzyło się coś niezwykłego; temat pojawił się sam, jakby dzięki Opatrzności. Podchodząc do tematu Orędzia Fatimskiego z różnych punktów widzenia, różni mówcy i pisarze doszli do jednego wniosku: wydarzenia fatimskie stanowią niebiański punkt centralny w toczącej się teraz walce o Kościół i świat. Zarówno kryzys w Kościele, jak i kryzys na świecie, skupiają się wokół boskich prawd podsumowanych w niebiańskiej zwięzłości w objawieniach fatimskich. Od spełnienia Orędzia Fatimskiego zależy koniec tego podwójnego kryzysu. Od negowania tego Orędzia zależy w dużej mierze powstanie i wzmaganie się obu.

Zdumiewające wydarzenia w Fatimie nie były jakimś zbędnym spektaklem, bo Bóg nie angażuje się w niepotrzebne spektakle. Matka Boża pojawiła się na ziemi w obecnej sytuacji widoczna dla wszystkich, i z matczyną troskliwością zaoferowała nam pomoc – metodą wybraną dla naszych czasów przez samego Boga. W tym przypadku nie można zrozumieć obecnej sytuacji Kościoła i świata bez zrozumienia tego co wydarzyło się w Fatimie.

Trzeba też zrozumieć dziwne i systematyczne wysiłki ze strony pewnych katolickich duchownych w utrudnianiu spełnienia niebiańskich nakazów Orędzia Fatimskiego obejmujących: poświęcenie Rosji  Niepokalanemu Sercu Maryi; cudowne nawrócenie Rosji na katolicyzm; i w rezultacie triumf Niepokalanego Serca – pokój na świecie. Fundamentalne znaczenie Fatimy w planie obecnych wydarzeń na świecie pokazuje się tylko w ostatnich, niemal szalonych wysiłkach pewnych watykańskich dygnitarzy w “dekonstrukcji” i “demitologizowaniu” Fatimy, żeby nie obrazić różnych elementów poza Kościołem – zwłaszcza rosyjskiego prawosławia, którego nieprzejednana opozycja wobec Rzymu jest tak zaciekła jak zawsze, po 40 latach bezużytecznego “ekumenicznego dialogu” z przedstawicielami Watykanu. W książce są dowody przeciwko najbardziej prominentnym postaciom zaangażowanym w tę kampanię przeciwko Fatimie, które ponoszą dużą część winy za kryzys kościelny i światowy, a któremu wszyscy musimy stawić czoło.

Tym, którzy uważają, że ujawnienie przez nas tej kampanii przeciwko Fatimie jest skandaliczne, możemy jedynie odpowiedzieć słowami samej Panny Najświętszej: “Jeśli moje prośby zostaną spełnione, Rosja się nawróci i nastanie pokój; jeśli nie, będzie szerzyć swoje błędy na cały świat, wywoływać wojny i prześladowanie Kościoła; Ojciec Święty będzie musiał cierpieć; różne narody zostaną unicestwione”. Rosja się nie nawróciła. Jej błędy, łącznie z holokaustem “legalnych” aborcji, szerzyły się po całym świecie. Nie ma pokoju. A obecnie nawet niekatolicy i niewierzący żyją w strachu przed unicestwieniem narodów. Żeby powtórzyć słowa papieża św. Grzegorza Wielkiego, lepiej wywołać skandal niż ukrywać prawdę – szczególnie kiedy, jak w tym przypadku, prawda może zapobiec globalnej katastrofie.

Oddajemy tę książkę pod osąd papieża i was, czytelników. Oddajemy ją publicznie, bo liczne prywatne prośby, składane w okresie ponad 5 lat do wysokich władz kościelnych, wszystkie były nieskuteczne. Tymczasem ludzie, którzy otaczają coraz bardziej wątłego papieża czynią go skutecznie niezdolnym do udzielenia odpowiedzi na petycje szeregowych duchownych i świeckich. W tej chwili trwa oczekiwanie na śmierć, a potencjalni następcy tronu papieskiego zabiegają o pozycje przewagi na następnym konklawe.

Jak pokazuje wieloletnie biskupie tuszowanie skandali seksualnych wśród kapłaństwa, w obecnej sytuacji publiczne forum jest jedynym forum otwartym dla katolików, którzy szukają zadośćuczynienia słusznym krzywdom wpływającym na cały Kościół.

Powodem upublicznienia tej książki jest to, że jesteśmy lojalnymi synami i córkami Kościoła, którzy znają i miłują wiarę i uważają, że obecny kurs, jakim nadal podążają pewni liderzy Kościoła, jest bardzo błędny, jak ostatnie wydarzenia w Kościele Katolickim powinny wyraźnie pokazać każdemu obiektywnemu obserwatorowi. Jeśli popełniliśmy błąd w kwestii przedstawienia faktów, rozumowania czy wniosków, albo dopuściliśmy się jakiejś niesprawiedliwości, obowiązkiem naszych czytelników jest przedstawienie, nie inwektyw czy pustych wypowiedzi, ale prawdziwych poprawek opartych na faktach – dla naszego dobra i dobra Kościoła. Ale jeśli prezentowana przez nas sprawa jest uzasadniona, to czytelnik ma inny obowiązek: obowiązek działania na podstawie przedstawionych tu dowodów – teraz, kiedy jeszcze jest na to czas.

Ojciec Paul Kramer i zespół redakcyjny Stowarzyszenia Misjonarzy
8 grudnia 2002    Święto Niepokalanego Poczęcia

Uwaga: Wśród głównych źródeł wykorzystanych w niniejszej książce znalazły się:

“Are There Two Original Manuscripts on the Third Secret?” [Czy są dwa oryginalne rękopisy Trzeciej Tajemnicy?] Andrew M. Cesanek (The Fatima Crusader, Nr 64, wiosna 2000)

“Cardinal Ratzinger’s Third Secret” [Trzecia Tajemnica kard. Ratzingera] o. Gregory Hesse (The Fatima Crusader, Nr 66, zima 2001)

“Chronology of a Cover-up” [ Chronologia ukrywania ] o. Paul Kramer (www.fatima.org);

“Freemasonry and the Subversion of the Church (the Alta Vendita)” [Masoneria i niszczenie Kościoła] John Vennari (transkrypcja referatu z Konferencji Fatimskiej, Rzym, październik 2001)

“It Doesn’t Add Up” [To nie trzyma się kupy] John Vennari (The Fatima Crusader, Nr 70, wiosna 2002); “Let us Hear the Witness, for Heaven’s Sake” [Na litość boską, wysłuchajmy świadka] Christopher Ferrara (The Fatima Crusader, Nr 70, wiosna 2002)

“Lucy and the Pirates” [Łucja i piraci] Mark Fellows (The Fatima Crusader, Nr 70, wiosna 2002);

“The Lying Press Conference of June 26, 2000″ [Kłamliwa konferencja prasowa 26.06.2000] o. Paul Kramer (transkrypcja referatu z Konferencji Fatimskiej, Rzym, październik 2001)

“Our Lady of Fatima vs. the Desire to Destroy our Catholic Heritage” [Matka Boża Fatimska kontra pragnienie zniszczenia naszego katolickiego dziedzictwa] John Vennari (transkrypcja przemówienia, Zlot Fatimski Przeciwko Terroryzmowi, Nowy Jork, listopad 2001)

“The ‘Party Line’ and its Relationship to Fatima” ['Linia partyjna' i jej stosunek do Fatimy] o. Paul Kramer (transkrypcja referatu z Konferencji Fatimskiej, Rzym, październik 2001)

“Pope John Paul II Gives Us the Key to the Real Third Secret” [Papież Jan Paweł II daej nam klucze do Trzeciej Tajemnicy] o. Nicholas Gruner (3-częściowa seria, The Fatima Crusader, Nr 67-69)

“The Stalinization of the Catholic Church” [Stalinizacja Kościoła Katolickiego] (transkrypcja referatu Konferencji Fatimskiej, Rzym, październik 2001)

“The Third Secret” [Trzecia Tajemnica] o. Nicholas Gruner (transkrypcja referatu z Konferencji Fatimskiej, Rzym, październik 2001).

Wprowadzenie

Co roku do Fatimy przybywają miliony pielgrzymów. Ponad milion ludzi było obecnych, kiedy papież Paweł VI odwiedził Fatimę 13 maja 1967 roku, w 50 rocznicę pierwszego objawienia Matki Bożej. Podobnie wielkie tłumy były w Fatimie 13 maja 1982, 1991 i 2000 roku, kiedy Fatimę odwiedzał papież Jan Paweł II.

Popełniono wielką zbrodnię na Kościele Katolickim i całym świecie. Sprawcami tej zbrodni są ludzie, którzy zajmują wysokie stanowiska w hierarchii katolickiej, ich nazwiska wymienimy w dalszej części tej książki.

Do ofiar tej zbrodni zaliczasz się ty i twoi najbliżsi. Konsekwencje tej zbrodni już były katastroficzne, a jeśli odpowiedzialni za nie zmienią szybko swojego postępowania, to ostateczny rezultat tego będzie miał apokaliptyczne wymiary. Faktycznie nawet niekatolicy i niewierzący teraz maja poczucie, że świat idzie w kierunku apokalipsy. Głównym powodem tego jest trwanie w tej zbrodni.

Przedmiotem interesującej nas zbrodni jest Orędzie Fatimskie. W 1917 roku Matka Boża przekazała trójce świętobliwych dzieci w Fatimie, Portugalia, najpilniejszą wiadomość dla Kościoła i ludzkości; wiadomość potwierdzoną bezprecedensowym publicznym cudem, zapowiedzianym 3 miesiące wcześniej, i oglądanym przez 70.000 ludzi; wiadomość, której przepowiednia wydarzeń na świecie do tej pory dokładnie się spełniła; wiadomość uznaną przez Kościół Katolicki za zasługującą by w nią uwierzyć przez najwyższe autorytety Kościoła Katolickiego; wiadomość, której autentyczność potwierdzili papieże; łącznie z obecnym papieżem, który sam kilkakrotnie wspomniał o jej apokaliptycznych elementach.

Charakterem tej zbrodni jest systematyczna próba, od roku 1960, ukrywania, zakłamywania i negowania prawdziwości tego przekazu, nawet kiedy alarmujące przepowiednie spełniają się na naszych oczach. Jak postaramy się wykazać, tej próby dokonania mordu na Orędziu Fatimskim dokonali nie inni jak duchowni na samym szczycie hierarchii katolickiej – ludzie którzy należą do watykańskiej administracji otaczającej podupadającego na zdrowiu i coraz bardziej osłabionego papieża.

Każda zbrodnia ma swój motyw, jeśli założy się, iż zbrodniarz nie jest szaleńcem. Osoby zaangażowane w tę zbrodnię nie są szalone, i uważamy, że mają swoje powody. Podczas gdy czasem motyw ten jest trudny do udowodnienia, dowodów na motyw w tym przypadku jest mnóstwo.

Nie zakładając, że sprawcy są świadomymi wrogami Kościoła (chociaż niektórzy z nich mogą nimi być), w oparciu o dowody, wygląda na to, że prawdopodobny motyw tej zbrodni jest następujący: Sprawcy wiedzą, że treść Orędzia Fatimskiego rozumiana w tradycyjnym sensie katolickim, nie może współistnieć z decyzjami podejmowanymi od II Soboru Watykańskiego (1962-65), decyzjami które zdecydowanie chcą zmienić całkowitą orientację Kościoła Katolickiego. Zmiana ta mogłaby (gdyby było możliwe) przeobrazić Kościół z boskiej instytucji działającej na rzecz wiecznego zbawienia dusz, jedynie we współuczestnika dla organizacji humanistycznych w budowie utopijnego świata “braterstwa” między ludźmi wszystkich religii, albo żadnej.

Ta nowa orientacja Kościoła goni za wizją świata tak iluzoryczną, jak sprzeczną z Boską misją Kościoła, żeby nauczał wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego. Ta nowa orientacja tak naprawdę jest wymarzonym celem tych zorganizowanych sił, które spiskowały przeciwko Kościołowi przez prawie 300 lat, i których działania są ujawniane i potępiane w większej liczbie deklaracji papieskich, niż kiedykolwiek wydano na jakikolwiek inny temat w historii Kościoła.

To nie oznacza, że sam Kościół oficjalnie wyrzekłby się swego Boskiej misji, bo to jest niemożliwe, zgodnie z obietnicą naszego Pana dotyczącą przetrwania Kościoła Katolickiego na ziemi aż do końca czasów. Ale nie można zaprzeczyć, że od czasu II Soboru Watykańskiego wielu ludzi należących do Kościoła w rzeczywistości przestało wykonywać tę misję na rzecz nowoczesnego, bardziej poprawnego politycznie, podejścia do świata.

Biorąc pod uwagę obietnice Pana Jezusa i Matki Bożej Fatimskiej, koniec tego eksperymentu i odbudowa Kościoła Katolickiego są nieuniknione; ale dopóki to się nie wydarzy, wiele dusz będzie na wieczność straconych, i nadal będziemy świadkami największego kryzysu w historii Kościoła – kryzysu przepowiedzianego, jak pokażemy, przez samą Matkę Bożą Fatimską.

Zarówno dowody bezpośrednie jak i poszlakowe tej zbrodni pokazują, że to dotyczy celowego zatajania tej części Orędzia Fatimskiego, która przewiduje dokładnie taką próbę zmiany orientacji Kościoła, oraz jej zgubne konsekwencje. Ukrywana część Orędzia, powszechnie znana, jako Trzecia Tajemnica Fatimska, byłaby, więc niebiańskim oskarżeniem o podejmowane decyzje i działania prowadzone przez te same osoby, które dokonały tej zbrodni.

Dowody pokazują, że zbrodnia dotyczy także manipulowania ostatnim żyjącym świadkiem Orędzia Fatimskiego, s. Łucją dos Santos. S. Łucję poddawano potajemnym “wywiadom” i innym formom nacisku, żeby zmienić jej niezachwiane zeznania o prawdziwości treści Orędzia, które stanowią przeszkodę na drodze sprawców w dążeniu do nowej orientacji Kościoła.

Taka jest zbrodnia i taki jest jej motyw. Teraz należy je udowodnić. Podejmiemy się tego na kolejnych stronach, wykorzystując oświadczenia oskarżonych, zeznania innych świadków, i wiele innych dowodów w celu określenia ich winy. A kiedy skończymy pokazywanie dowodów, poprosimy was, czytelników, o wydanie wyroku.  Nie wyroku w sensie prawnym, bo nie mamy prawa zorganizowania sądu kościelnego. Myślimy tu raczej o werdykcie przedstawiającym sumienne przekonanie wiernych, że istnieją uzasadnione podstawy do zbadania zarzucanej tu zbrodni, i do postawienia oskarżenia przez najwyższy autorytet Kościoła; papieża Jana Pawła II, albo jego następcy, zależnie od wydarzeń.

Będziemy więc prosić o wydanie werdyktu, który sprowadza się do oskarżenia za zarzucane przestępstwa. Będziemy również prosić o pomoc w przekazaniu tego oskarżenia do papieża, zgodnie z danym przez Boga prawem wiernych – nieomylnie określonego przez I Sobór Watykański i gwarantowanego przez Kościół prawa do składania petycji bezpośrednio do papieża, i natychmiastowe naprawienie krzywd w Kościele. Poprzez sporządzenie tych wniosków, mamy na myśli również nauczanie św. Tomasza z Akwinu i jednomyślnego nauczania doktorów i teologów Kościoła, że “gdyby wiara była zagrożona, człowiek powinien upomnieć swego prałata nawet publicznie”.

Rozpatrując dowody jakie mamy zamiar przedstawić, prosimy o zapamiętanie jednej nadrzędnej zasady: jak naucza św. Tomasz, nie ma argumentu przeciwko faktowi – contra factum non argumentum est.  Jeżeli oświadczenie jest sprzeczne z faktem, to żadna władza na ziemi, nie może oczekiwać od nas byśmy w to uwierzyli. Tak więc, na przykład, jeśli wysokiej rangi dostojnik w Watykanie miałby wydać dekret, że katolicy muszą uwierzyć, że Wieża Eiffla znajduje się na Placu Św. Piotra, to się nie uda, i mamy obowiązek odrzucić ten dekret. Bo faktem jest, że Wieża Eiffla znajduje się w Paryżu, i ten fakt jest bezsporny. Dlatego żaden człowiek, bez względu na jego autorytet, nie może żądać, byśmy wierzyli w coś, co jest w sposób oczywisty sprzeczne z faktem.

Ale jak zobaczymy, zbrodnia dotycząca Fatimy jest próbą ze strony pewnych osób zajmujących wysokie stanowiska w Kościele nałożenia na katolików takie zrozumienie Orędzia Fatimskiego, które zaprzecza faktom – jak np. twierdzą oni, że poświęcenia Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi można dokonać poprzez poświęcenie świata, umyślnie unikając wzmianki o Rosji.

Według nauki Kościoła (I Sobór Watykański i Jan Paweł II w encyklice Fides et Ratio), nie ma konfliktu między wiarą i rozumem. Nie można oczekiwać żeby katolicy powstrzymali się od używania rozumu, zdrowego rozsądku, po to żeby być katolikami. To nie byłaby wiara, lecz ślepota – ślepota faryzeuszy. I tak samo jest w przypadku Orędzia Fatimskiego. Nieważne co wolałyby pewne osoby z Watykanu, Kościół nie oczekuje od nas byśmy wierzyli w nonsens odnośnie znaczenia tego Orędzia.

A zatem zwracamy się do was, byście wykorzystali zdrowy rozsądek, byli otwarci, bezstronnie przemyśleli dowody, a następnie podjęli decyzję. Faktycznie, wy musicie zdecydować. Bo jeśli pokazane przez nas oskarżenia są prawdziwe, to w tym przypadku chodzi tu o zbawienie milionów dusz (może waszej własnej), pomyślność Kościoła i przetrwanie samej cywilizacji w tym wieku ludzkości. Bo Matka Boża nie przekazała Orędzia Fatimskiego naszemu coraz bardziej zagrożonemu światu z żadnego innego powodu.