Panie, dokąd grzesznicy będą się chlubić?

93 Psalm Dawidowy. Na czwarty dzień sabatu.

 Księga psalmów, przekład W.O. Wujka SJ, red. Ks. W. Lohn, SJ.

Bóg pomsty, Pan, Bóg pomsty ot­warcie poczynał. Podnieś się, który są­dzisz ziemię, oddaj zapłatę pysznym! Dokądże grzesznicy, Panie, dokąd grzesznicy będą się chlubić? Będą świegotać i mówić nieprawość, będą mówić wszyscy, którzy popełniają nie­sprawiedliwość? - Lud twój, Panie, poniżyli, i dziedzictwo twoje utrapili. Wdowę i przychodnia zabili, i sieroty pomordowali. I mówili: "Nie ujrzy Pan, i Bóg Jakuba nie będzie wiedział."

- Zrozumiejcież, najgłupsi z ludzi, i bezrozumni nabierzcie raz rozumu! Czyż ten, który utworzył ucho, nie słyszy? albo który uformował oko, nie ujrzy? Który łaje narody, czy nie bę­dzie karał? on, który uczy człowieka mądrości?

Pan zna myśli człowieka, że są marne. - Błogosławiony człowiek, którego ty, Panie, wyćwiczysz i na­uczysz go zakonu swego, aby mu ulżyć od złych dni, aż wykopią dół grzeszni­kowi. - Bo nie odrzuci Pan ludu swego i dziedzictwa swego nie opuści, aż się sprawiedliwość do sądu wróci, i będą przy niej wszyscy, którzy są prawego serca. - Któż mi powstanie przeciw złym ludziom, albo kto przy mnie stanie przeciw czyniącym nie­prawość?

Gdyby był Pan mnie nie wspomógł, o mało nie zamieszkałaby dusza moja w otchłani! Jeśli mówi­łem: "Zachwiała się noga moja," miło­sierdzie twoje, Panie, wspomagało mię. Według mnóstwa boleści moich w ser­cu moim, pociechy twoje uweseliły duszę moją. - Czy stolica nieprawo­ści trzyma z tobą, który tworzysz trud przez przykazanie? Zasadzać się będą na duszę sprawiedliwego, i krew niewinną potępią. A Pan stał mi się ucieczką, i Bóg mój obroną nadziei mojej. I odda im nieprawość ich, i w złości ich wytraci ich Pan, Bóg nasz!