Katastrofy w zakładach jądrowych od 1943 roku i ich skutki
(wybrane problemy)
[Umieszczam materiał przeglądowy ze względu na TOTALNĄ blokadę takich danych w tutejszych mediach oficjalnych. Tekst przejrzałem krytycznie. M. Dakowski]
Jerzy Jaśkowski, Wawrzyniec Wawrzyniak
This paper analyzes larger nuclear incidents that has happened in the last 70 years of nuclear era in the world.
Against common believe one maximal catastrophe i.e. melting of the nuclear core has happened every 4.5 years and not every 20-50 years.
В работе рассмотрены крупные катастрофы в мире, которые имели место в течение 70 лет ядерной эры.
Вопреки первоначальным оценкам, максимальные проектные катастрофы, т.е., расплавление ядерного стержня, происходит не один раз в 20-50 лет, а раз в 4,5 года.
Wstęp.
Od 70 lat żyjemy w “erze” atomowej. W związku z faktem, że atom rozwinął się z wojskową wizją broni w czasie toczącej się II wojny Światowej, do dnia dzisiejszego wszelkie sprawy związane z przemysłem jądrowym są ściśle tajne. Stworzono specjalne systemy dezinformacyjne, uniemożliwiające przedostawanie się informacji do ogółu społeczeństwa. Jest to sytuacja, niemożliwa do zaakceptowania, z powodu globalnych skutków jakie powodują wypadki w tym przemyśle.
Jak wiadomo, powstanie nośnego hasła “atom dla pokoju” wynikało li tylko i wyłącznie z kosztów produkcji broni atomowej. W związku z produkcją plutonu do bomb atomowych, powstała nadwyżka energii, którą postanowiono sprzedawać cywilom w celu obniżenia kosztów produkcji broni atomowej.
Od samego początku dostęp do informacji był zmonopolizowany. Jak okazało się, po zrzuceniu bomby atomowej na Hiroshime i Nagasaki , że poszkodowana jest głównie ludność cywilna, to stworzono instytucje mające z jednej strony badać skutki użycia takiej broni na ludność cywilną , a z drugiej wprowadzać cenzurę na ujawnianie wyników tych badań.
Najczęściej wymienianą organizacją międzynarodowa jest Komitet Naukowy ONZ zwany- UNSCER . Należy wyjaśnić, że ONZ jest organizacją administracyjną, tak jakby super rządem, a nie naukową!!!
Wypada przypomnieć, że 28 maja 1959 roku MAEA zawarła dziwną umowę z WHO . Brzmiała ona ;” W każdym wypadku , gdy któraś ze stron zamierza wszcząć program lub działalność w temacie, który w znacznym stopniu może interesować lub interesuje drugą stronę, pierwsza strona MUSI porozumieć się z drugą stroną w celu uregulowania sprawy wzajemnych uzgodnień”
Przyznać trzeba, że tego rodzaju sformułowanie całkowicie wyklucza możliwość prowadzenia prac badawczych. Wypada także dodać o fakcie obsadzania stanowisk w obu organizacjach przez tych samych ludzi.[ Rosaly Bertel].
http://www.wnp.pl/forum/0_0_0_0_0_135027_1_141450.html
http://www.unscear.org/unscear/en/about_us.html
http://www.facebook.com/topic.php?uid=114725555208922&topic=33
Po drugie, mamy świeżo w pamięci co najmniej dwuznacznee zachowanie Agendy ONZ, jaką jest WHO dotyczące rzekomej “pandemii grypy świńskiej”. W celu zwiększenia obrotów 4 firm prywatnych produkujących szczepionki, nie wahano się wpłynąć na WHO, w celu zmiany definicji pandemii, co umożliwiło wydatkowanie przez rządy wieluset milionów euro na zakup zbędnych szczepionek. Np. Anglia zakupiła 132 miliony szczepionek przy populacji liczącej 62 miliony.
Trudno więc się na takich dokumentach opierać w badaniach naukowych.
http://www.newsweek.pl/artykuly/sekcje/swiat/swinska-grypa--who-chce-oglosic-pandemie,39110,1
Reasumując; jeżeli jakaś informacja o katastrofie w przemyśle nuklearnym znajduje się w materiałach UNSCER to ten fakt miał miejsce, ale brak takiej informacji nie wyklucza wcale danego zdarzenia. Tak było np. z katastrofą w 1953 roku w ZSRR. Unscer z 1962 roku opublikował informację, późniejsze wydania już nie podawały tej wiadomości. I odwrotnie, jeżeli w jednej publikacji zdarzenie jest opisane to wcale nie oznacza , że w wydaniu 2 lub trzecim nie zostanie skreślone. .
Drugą taką ,szeroko nagłaśnianą, przez mas media, organizacją jest Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej -w skrócie MAEA powstała 29 lipca 1957r., a jej pierwszym dyrektorem generalnym był Sterling Cole[USA]. Wg Wilkipedi jest to specjalistyczna agencja ONZ, ale nie jest pod ich ścisłą kontrolą ONZ. Celem jej jest praca na rzecz bezpieczeństwa i pokojowego wykorzystania energii jądrowej
http://pl.wikipedia.org/wiki/Mi%C4%99dzynarodowa_Agencja_Energii_Atomowej
http://www.zajawa.pomorskie.pl/id,9.html
Nie jest to ścisła informacja. MAEA w drugim punkcie swojego statutu stwierdza, że jej celem jest rozpowszechnianie energetyki jądrowej, czyli innymi słowy handel. A właściwie zmonopolizowanie handlu “energetyką jądrową”, i jego pełne kontrolowanie.
Wypada podkreślić, że z urzędu, wiceprzewodniczącym jest zawsze przedstawiciel sowietów. Np. w latach 1962 roku przedstawicielem Moskwy był “wybitny fizyk” światowej sławy tylko inaczej, - Wiaczesław Mołotow, ten sam od traktatu Ribentrop - Mołotow z 1939 roku. Jak wynika ze statutu, jest to organizacja handlowa mająca za zadanie monopolizację handlu minerałami promieniotwórczymi i technologiami nuklearnymi. Jednak wiele państw np. Izrael, Południowa Afryka weszły w posiadanie bomby jądrowej bez zezwolenia MAEA. http://pl.wikipedia.org/wiki/Mi%C4%99dzynarodowa_Agencja_Energii_Atomowej
http://www.wiedenun.polemb.net/index.php?document=49
MAEA nigdy nie podała do publicznej wiadomości konsekwencji napromieniowania żołnierzy, używanych przez władze do eksperymentów jądrowych. W ubiegłym wieku przeprowadzono 2366 tzw eksperymentalnych wybuchów jądrowych. W tej liczbie 1030 przeprowadziła armia USA, [815 podziemnych i 215 w atmosferze] ok. 1000 ZSRR [odpowiednio 508 podziemnych i 207 atmosferycznych] 205 Francja [ 148 podziemnych i 54 atmosferycznych] 45 W. Brytania [ z tego 23 na terenie USA. 73 Chiny [ z tego 20 wybuchów podziemnych i 23 w atmosferze], ok 7 Indie i 5 Pakistan, Wiadomo, że USA w doświadczeniach nad skutkami bomby atomowej użyła aż 242 000 ludzi, Anglia ponad 32 000, Francja podobno 24000 ale dane są niepewne; byłe ZSRR od 200 000 - 500 000. http://www.paranormalne.pl/topic/24608-ofiary-testow-broni-atomowej-ile-ich-bylo/
http://ortografia4.appspot.com/wiki/Testy_atomowe
Także, jak wiemy to z informacji osobistych, uzyskanych od burmistrza Hiroshimy, przekazanych w Berlinie w 1993r. w obecności sekretarza generalnego BSVBA pani Sheilly Grey, :“mieszkańcy Japonii nigdy nie poznali prawdziwych danych dotyczących skażenia ich terenu. Do lat 1970 -tych tylko i wyłącznie armia USA dysponowała zarówno aparaturą jak i archiwami dotyczącymi skażeń. Leczeniem chorych także zajmowali się amerykanie i tylko oni posiadali i testowali rozmaite leki.”
To samo mówili prof. Wołkow z Pińska i prof. Lutskoj , rektor Uniwersytetu w Mińsku jednogłośnie potwierdzając fakt , nie tylko ukrywania danych pomiarowych przez MAEA, ale w ogóle niedopuszczanie lekarzy z Białorusi do wyników pomiarów skażeń terenu aż do 1990 roku. Czyli przez 5 lat wszelkie informacje, mogące ratować życie, były ukrywane i praktycznie oficjalnie nie istnieją. Tzw. zespoły MAEA po przybyciu na Białoruś pobrały duże ilości próbek materiału biologicznego i błyskawicznie się ulotniły. Obiecując co prawda, przesłać wyniki analiz. Nigdy nie wywiązały się z tej obietnicy!!!!! Nigdy nie ujawniły także wyników analiz!!!!!
[ Materiały Konferencji Bałtyckiego Forum Ekologicznego Darłowo 1994 i Gdańsk 1995].
Jak wiadomo, nigdy, żaden rząd na świecie, nie ostrzegał o eksperymentach jądrowych swojego społeczeństwa. Nigdzie nie wprowadzano nawet najprostszych zabezpieczeń jak np. podanie jodu, czy też zatrzymania kobiet w ciąży i dzieci w domach przez te kilkanaście dni, chodzenie w maseczkach na twarzy, w okresie dochodzenia chmury radioaktywnej do danego kraju.
http://zima.wp.pl/gid,11236352,title,25-nowych-cudow-unesco,zdjecie,tonspnpqs,galeria_zdjecie.html
PAA jest odpowiednikiem krajowym MAEA . Już strona internetowa PAA budzi zdziwienie. Zazwyczaj każda organizacja podaje swój rys historyczny, a tutaj na stronie PAA żadnego śladu o historii Agencji o jej prezesach itd. A jest to bardzo interesująca historia.
Publicznie ogłoszona opinia prof. dr.med. K.Zakrzewskiego na temat PAA nie pozostawia złudzeń, cyt:” fenomenem jest bowiem panika [po katastrofie w Czarnobylu] tych wszystkich inżynierów metalurgii , elektrotechników, nauczycieli średnich szkół technicznych, których pezetperowskie służby bezpieczeństwa postawiły na nomenklaturowe stanowiska dyrektorów i kierowników polskiej atomistyki. Poczuli oni, z nieomylnym instynktem prostaczków , że znaleźli się między Scyllą ujawnienia swojej niekompetencji , a Charybdą ujawnienia swojej niekompetencji”. [Życie Warszawy 1991 nr 121].
Jednocześnie rząd przypomniał uchwałę Nr 256/64 Rady Ministrów z 29 sierpnia 1964r. której punkt 2 mówił, cyt:
” Informacje dotyczące skażeń promieniotwórczych, oraz wyniki pomiarów skażeń, nie mogą być publikowane ani rozpowszechniane bez zgody pełnomocnika Rządu d/s wykorzystania Energii Jądrowej.”
Nie nalazłem żadnych aktów prawnych uchylających tą uchwałę. A przypominam minęło już 21 lat od zmiany ustroju.
Wypada także przypomnieć, że Państwowa Agencja Atomistyki jest wytworem stanu wojennego z 17 stycznia 1982 r. ale statut tej instytucji został uchwalony dopiero 23 lutego 1987 roku [Uchwała Rady Ministrów Nr 20/87]. A więc przypominam, powołano agencję mającą za zadanie kontrolować budowę elektrowni atomowej, a statut jej uchwalono 5 lat po rozpoczęciu budowy i rok po katastrofie w Czarnobylu.
Z jakością prac tej agendy, można się zapoznać dokładniej w Raporcie “ Katastrofa w Czarnobylu a Polska “ GTN 1992. Podam tylko, że to nasi PT Experci z PAA chcieli oprzeć monitoring skażenia radioaktywnego Polski na 6 minikomputerach marki Amstrad 6128 tj. na maszynie do pisania.
[Raport; Polska a katastrofa w Czarnobylu 5 lat. GTN, Gdansk 1992.]
Katastrofa w Fukushimie potwierdziła działania dezinformujące PAA. Tzw raporty dzienne, rzekomo dokonywanych pomiarów skażenia radioaktywnego, po katastrofie w Fukushimie były zaniżane o ok. milion razy. W Niemczech mierzono skażenie wielkości do 200-20 Bq/m3 a PAA podawała kilka milibeqereli/m3. Taka różnica dyskwalifikuje autorów pomiarów.
Nigdy też PAA nie podała wzorów na jakich rzekomo dokonywała obliczeń dawki jaką otrzymują Polacy.
Te uwarunkowania spowodowały, że generalnie wiedza na temat wpływu promieniowania na organizmy żywe, w Polsce jest bardzo mała. Do absurdu doszła po katastrofie w Czarnobylu , kiedy to wprowadzono na wyższych uczelniach nowy przedmiot, ochronę przed promieniowaniem jonizującym, a podręczniki i skrypty pisali ludzie, którzy nigdy nie widzieli chorego z chorobą popromienną, ani nie pracowali na budowie elektrowni atomowej, przepisując bezmyślnie rosyjskie wydania skryptów z wczesnych lat 50-tych np. na Politechnice Gdańskiej.
Taka sytuacja, panująca w całej Europie Środkowej i Wschodniej, spowodowała, że w 1997 roku powstał Europejski Komitet Ryzyka Promieniotwórczego - EKRP przy Parlamencie Europejskim. Już pierwsze prace Komitetu zaowocowały podniesieniem ryzyka zgonu na raka, na skutek otrzymania dawki jednego rema. Obecnie przyjmuje się, że dojdzie do 56 dodatkowych zgonów na raka na 10000 osób ,które otrzymały dawkę 1 rema, a nie jak poprzednio uważano 1,2 zgony.
Podjęte ustalenia wpływu radiacji na organizmy żywe zmieniły ocenę skutków katastrof w Czarnobylu, Obecnie ocenia się, że z powodu tej katastrofy umarło w Europie [bez Francji, Hiszpanii i Portugalii] dodatkowo na raka, ponad 490 000 ludzi plus 19 000 dodatkowych zgonów na białaczki, a nie jak podaje np. prof. Zb. Jaworowski [ CLOR] “31 zabitych”.
Podawany życiorys np. w Wikipedii [ a więc oficjalny] prof. Jaworowskiego zawiera istotną lukę, pomiędzy 1948 rokiem kiedy to studiował w Krakowie a latami 80-tymi, kiedy pojawił się przy boku gen. Jaruzelskiego. Brak jakiejkolwiek wzmianki, w jakim szpitalu, przychodni, uczelni pracował, brak publikacji naukowych.
Generalnie te wszystkie eksperymenty z materiałami promieniotwórczymi wg EKRP , tzw wybuchy doświadczalne, pociski z uranem, spowodowały dodatkowo 61 600 000 zgonów na raka, 1730 600 zmarłych niemowląt oraz 1 900 000 martwych płodów. Czyli były zbliżone do podawanych w Polsce w latach 1990-tych.
W 1957 roku na zlecenie Amerykańskiej Komisji Energii Atomowej powstał Raport WASH-1400 zwany popularnie raportem Rassmusena, Raport ten , po szczegółowej analizie dotychczasowych awarii podawał, że statystycznie co 5 lat może dojść na świecie do największej projektowej awarii stopienia rdzenia.
W minionym okresie ok 70 lat doszło do 16 katastrof stopienia rdzenia reaktora tj. jeden wypadek na 4.5 roku
Znane wypadki w elektrowniach jądrowych
I. we wrześniu 1944 r. w USA w laboratorium w stanie Tennessee nastąpił wybuch w urządzeniu do wzbogacaniu uranu. Dwie osoby zginęły pięć odniosło ciężkie rany.
II. W latach 1943-46 (Semipatałyńsk, Kazachstan) około 10 000 osób ucierpiało z powodu skażenia radioaktywnego w rejonie ośrodka prób nuklearnych. Testowano tutaj pierwszą radziecką bombę A i przeprowadzano liczne próby nuklearne w atmosferze. http://www.eioba.pl/a/33mj/katastrofy-nuklearne
III. 19 lipca 1948 r. w ZSRR w obwodzie czelabińskim na Uralu (tzw. tajny obiekt A, kombinatu Majak- latarnia) zbyt małe chłodzenie reaktora, doprowadziło do jego częściowego stopienia. Napromieniowany został cały personel i żołnierze uczestniczący w likwidacji awarii. Liczba poszkodowanych jest nieznana.
IV.3 marca 1949 r. w ZSRR w tym samym kombinacie Majak, do rzeki Tecza dostały się duże ilości radioaktywnych materiałów. Napromieniowanych zostało 124 tys. ludzi w 41 wioskach i miasteczkach Uralu. Część z nich (Rosjanie nigdy tego nie ujawnili) dostała śmiertelną dawkę promieniowania. Liczba zmarłych nie została ujawniona.
V. 12 grudnia 1952 r. w Kanadzie NRX miała miejsce pierwsza na świecie poważna awaria w elektrowni jądrowej (Chalk River, stan Ontario). Pomyłka pracownika doprowadziła do częściowego stopienia prętów reaktora i dostania się do gleby 3800 m3 skażonej wody. Wypadek otrzymał „5” wg ówczesnej klasyfikacji najwyższy stopień katastrofy.
VI. 22 lipca 1954 BORAX-1 w reaktorze badawczym doszło do stopienie rdzenia
VII. 29 listopada 1955 r. w USA stan Idaho EBR-I- kolejna pomyłka człowieka doprowadziła do zniszczenia reaktora eksperymentalnego -badawczego - powielający.
VIII. 29 września 1957 r. w ZSRR W obwodzie Czelablińskim k/ miasta Kysztym [tzw miasto zamknięte, pierwotna nazwa Czelablińsk 40, zmieniona na Czelablińsk 65] wybuchł zbiornik z radioaktywnymi odpadami w kombinacie Majak na Uralu. Siła wybuchu odpowiadała 70-100 tonom trotylu. Chmura radioaktywna objęła Czelabińsk, obwód swierdłowski i tiumeński. Promieniowanie osiadło na powierzchnia 20 tys km 2, wg oficjalnych źródeł zmarło 200 osób, 10.000 ewakuowano. Późniejsze dane wskazują na śmierć ponad 8000 - 13 000 ludzi, 5000 ludzi dostało dawkę powyżej 100 rentgenów (dawka śmiertelna to 200-400 R). W likwidacji uczestniczyło 30 tys. ludzi przez trzy lata. Zarówno katastrofa jak i skutki zostały w ZSRR utajnione. Napromieniowanych wówczas zostało ok. 470 tys. osób. Przez wiele lat nikt nie wiedział o wypadku. 30 skażonych wiosek usunięto z sowieckich map. Wg niezależnych źródeł pełna liczba ofiar może dochodzić do kilkunastu tysięcy. Katastrofa otrzymała 6 stopień wg obecnej skali INES. http://kalendarium.polska.pl/wydarzenia/article.htm?id=296519
nawet po 1990 roku istnieje na Uralu 45 okręgów zamkniętych tzw.- ZATO na obszarze tym żyje 1345 000 ludzi – Do dnia dzisiejszego drogi dojazdowe są obstawione tablicami : Zabronione
http://www.hcfor.pl/ciekawe-artyku-y-i-materia-y-video/2113-katastrofa-nuklearna-na-uralu-1957-a.html
IX. 10 październik 1957 r w Windscale , Wielkiej Brytanii - awaria reaktora (INES 5) grafitowego [podobnego to czarnobylskiego (oczywiście odwrotnie- to ryscy zerżneli reaktroy ze zwierciadłem grafitowym md) ] do produkcji plutonu. Spłonęło 11 ton uranu. Chmura radioaktywna skaziła Anglię, Irlandię, dotarła do Belgii, Danii, Niemiec, Norwegii i Szwajcarii. Polskie służby nie informowały o tym fakcie.
http://www.eioba.pl/a/33mj/katastrofy-nuklearne
10 października 1957 rdzeń reaktora zaczął płonąć. Pożar zaprószony podczas rutynowej inspekcji reaktora wymknął się spod kontroli i szalał nieprzerwanie przez 42 godziny. Podczas próby wygaszenia ognia została wypuszczona do atmosfery radioaktywna chmura. Następnego dnia wypuszczono drugą chmurę. Pożar opanowano po dwóch dobach.
Początkowo próbowano ukryć katastrofę. Jedynym ostrzeżeniem był fakt, że zakazano konsumpcji mleka od krów w promieniu 20 mil od reaktora. W rzeczywistości okoliczna ludność otrzymała dawki promieniowania 10-krotnie przekraczające limit na całe życie. Nie zarządzono ewakuacji mieszkańców okolicznych osad, zaś sprzedaż mleka i płodów rolnych – produktów szczególnie podatnych na zanieczyszczenie promieniotwórcze – wstrzymano dopiero po dwóch dniach. Jednak mimo powagi zagrożenia i rażącej niekompetencji zarządu elektrowni władze Wielkiej Brytanii zdołały przekonać obywateli, że był to jedynie sporadyczny i niegroźny incydent, który nigdy się nie powtórzy.
W celu wymazania z pamięci katastrofy zmieniono nazwę miejscowości na Sellafield. Badania przeprowadzone w latach 90-ych ujawniły duża liczbę białaczek u dzieci i raków tarczycy. Odszkodowań nie wypłacono nikomu.
Oficjalnie 33 ludzi zmarło w wyniku katastrofy, u ponad 200 zdiagnozowano raka tarczycy. Po dziś dzień 15 ton zniszczonego zużytego paliwa wciąż znajduje się na miejscu w charakterze radioaktywnego popiołu i błota. Reaktor obecnie jest demontowany przy użyciu robotów skonstruowanych tylko do tego celu. Koszt przedsięwzięcia – 500 milionów funtów. http://sigma.nowyekran.pl/post/10482,atomowe-pustynie
http://www.eioba.pl/a/33mj/katastrofy-nuklearne#ixzz1QDNGXDZ0
X. 12-26 lipca 1959r. Sodium Reactor Experiment- eksperymentalny reaktor chłodzony sodem, doszło do stopienie rdzenia, reaktor rozebrano. [30 mil od śródmieścia Los Angelos, przez 20 lat fakt ten był tajemnicą państwową. Stopieniu uległą 1/3 rdzenia. Uwolnione promieniowanie było 240 razy większe aniżeli w Three Miles Island.
XI. Atomic City w stanie Idaho, USA (INES 4) SL-1 wojskowy reaktor eksperymentalny
3 stycznia 1961 roku w czasie sprawdzania funkcjonalności prętów kontrolnych operator w elektrowni Atomic City (aktualnie Midway) w stanie Idaho w USA przypadkowo wyszarpnął zakleszczony pręt centralny i doprowadził do szybkiej reakcji (wzrost mocy do 20 tys. MW), odparowania paliwa i zniszczenia reaktora oraz skażenia pomieszczenia. Doprowadziło to do wybuchu radioaktywnej pary, który zabił trzech techników. Jest to pierwszy tego typu wypadek, w którym zginęli ludzie.
„W latach 1957 -1985 w fabryce broni nuklearnej w Savannah River koło Aiken w Południowej Kalifornii co najmniej 30 razy – czyli częściej niż raz na rok – miał miejsce przypadek, określany później przez naukowców jako “awaria reaktora o najwyższym stopniu zagrożenia”
http://zielonewiadomosci.pl/tematy/energetyka/rzady-ukrywaja-katastrofy-nuklearne/
XII.luty 1965, NS Lenin, reaktor N2 typu OK-10, wymieniony na reaktor OK-900 wraz z pozostałymi 2 reaktorami uległ zniszczeniu.
XIII.05 października 1966 - Fermi-1, eksperymentalny reaktor na szybkich neutronach, doszło do stopienia rdzenia.
XIV. Kwiecień 1967 r w ZSRR znów w kombinacie Majak. Tym razem wiatr podniósł skażone osady z jeziora i chmura pyłu skaziła 1800 km2 na których mieszkało 40 tys. ludzi.
XV.24 maja 1968 - doszło do stopienia rdzenia na okręcie podwodnym K-27, reaktor był chłodzony ciekłym metalem. [sodem md]
XVI.21 stycznia 1969r. reaktora Lucesns, Szwajcaria, doszło do stopienia rdzenia ,reaktor rozebrano, skutki biologiczne są nieznane. Koszt operacji rozebrania reaktora także jest nieznany..
XVII.21.X. 1969 r elektrownia jądrowa Saint-Laurent ,reaktor AGC, Francja - wyciekło 50 kg paliwa. doszło do stopienia rdzenia, reaktor zamknięto. Danych ekonomicznych operacji nie publikowano.
XVIII. sierpień 1969 -poważny wypadek w chińskim kompleksie atomowym, około 10 robotników zostaje skażonych wyższą od “normalnej”, dawką promieniowania. Chiny nie opublikowały żadnych danych dotyczących skażenia terenu, ludzi ani kosztów awarii.
http://www.eioba.pl/a/33mj/katastrofy-nuklearne
http://www.eioba.pl/a/33mj/katastrofy-nuklearne#ixzz1QDNOrcNu
XIX.18 stycznia 1970 r w ZSRR - katastrofa w zakładach w Niżnym Nowgorodzie: przy budowie i testowaniu podwodnej łodzi K-320, został przegrzany reaktor. Skażonych zostało 1000 pracowników. Wielu nie udzielono pomocy. Trzech zmarło na ostrą chorobę popromienną. Pozostali musieli podpisać zgodę na zachowaniu awarii w tajemnicy przez 25 lat. Z 1000 skażonych do 2005 r przeżyło 380 osób. Trzeba pamiętać, że najczęściej byli to młodzi ludzie z kategorią zdrowia A.
XX. Styczeń i luty 1974 oraz październik 1975 -wypadki w elektrowni w Leningradzie. Co najmniej 3 ofiary śmiertelne. Substancje radioaktywne przedostają się do otoczenia. Sowieci nie podali żadnych danych liczbowych. http://www.eioba.pl/a/33mj/katastrofy-nuklearne.
XXI. 22 marca 1975 w USA w elektrowni "Browns Ferry" w Alabamie wybuchł pożar. Wywołał go pracownik, który ze świeczką w dłoni próbował naprawić usterkę. Gaszenie kosztowało 10 mln dol., a elektrownia przez rok nie pracowała. Brak informacji o skutkach dla otoczenia.
XXII. 28 marca 1979 r. (INES 5) to dzień największej katastrofy w amerykańskiej energetyce jądrowej. W elektrowni Three Mile Island w Pensylwanii w wyniku poważnych błędów operatorów stopiło się 53 proc. reaktora. Do atmosfery dostały się napromieniowane gazy, a do gleby 185 m3 skażonej wody. Ewakuowano 200 tys. ludzi.
Elektrownia położonej była w pobliżu 50-cio tysięcznego miasta Harrisburg. Likwidacja skutków wypadku trwała do 1990 roku. W wyniku tej katastrofy wypuszczono do atmosfery radioaktywną parę, a radioaktywne chłodziwo dostało się do płynącej nieopodal rzeki. Przypadki raka wśród okolicznej ludności wzrosły dramatycznie. Raporty wykonane po 4 latach wykazały wzrost białaczek, wśród dzieci wzrost wad wrodzonych i raków tarczycy. Co gorsza, spora część reaktora i całej elektrowni wciąż jest napromieniowana. Operacja oczyszczania Harrisburga zajęła 14 lat i kosztowała ponad miliard dolarów. A ruina reaktora jest radioaktywna po dziś dzień.
XXIII. sierpień 1979 -podczas wycieku uranu w tajnym ośrodku nuklearnym w U.S.A, koło Erwin (stan Tennessee), dochodzi do skażenia około 1000 osób
XXIV. styczeń - marzec 1979 - 4 wycieki radioaktywne w elektrowni atomowej w Tsuruga (Japonia). Napromieniowaniu ulega 278 osób. Brak danych co do wielkości skażenia i kosztów usuwania awarii
http://www.eioba.pl/a/33mj/katastrofy-nuklearne#ixzz1QDNn5Ilt
XXV.02 lipca 1979 doszło do stopienia rdzenia na sowieckim okręcie podwodnym K-19, reaktor był lekkowodny.
XXVI . W nocy z 24 na 25 kwietnia 1986 r w czwartym bloku elektrowni w Czarnobylu (INES 7) miała miejsce największa katastrofa na świecie. Nieudany eksperyment z reaktorem RBKM doprowadził do wybuchu i dostania się do atmosfery 190 ton radioaktywnych odpadów. Pracownicy elektrowni dostali dawkę 90 razy większą niż mieszkańcy Hiroszimy. Teren z promieniu 30 km zastał uznany za zamknięty; 19 regionów Ukrainy, Białorusi i Rosji, na którym mieszkało 2,6 mln ludzi zostało poważnie skażonych. Chmura dotarła do całej Europy w tym do Polski. i okrążyła świat 2 razy. W ciągu 10 dni ewakuowano 40 tys. mieszkańców miasta energetyków - Prypeci. Nigdy nie wrócili do domów. W likwidacji skutków katastrofy brało udział ok. miliona tzw likwidatorów , czyli ludzi przymusowo powołanych do wojska na 3 miesięczne “szkolenia”. i 50 000 górników oraz ponad milion żołnierzy i milicjantów wojsk wewnętrznych pilnujących likwidatorów. Wprowadzono zakaz ujawniania pobytu w strefie. Historie choroby likwidatorów do dnia dzisiejszego nie mogą zawierać informacji o braniu udziału przez chorego w pracach w terenach skażonych.
XXVII. Goiânii, Brazylia (INES 5)
13 września 1987 roku w brazylijskiej Goiânii doszło do radioaktywnego skażenia w wyniku którego zginęły cztery osoby, a ponad 100 tys. zostało napromieniowane w stopniu narażającym życie i zdrowie.
XXVIII.25-28 czerwca 1989 doszło do stopienia rdzenia na sowieckim okręcie podwodnym K-192.
XXIX. Kwiecień 1993 -po wybuchu w fabryce przetwarzania paliwa nuklearnego, w Tomsku-7, tajnym mieście w zachodniej Syberii, powstała chmura radioaktywna zawierających uran235, pluton237, i inne substancje rozszczepialne. Chmury radioaktywnego pyłu skaziły teren o powierzchni 25 km2. Dokładne okoliczności wypadku nie są jasne. W miejscu wybuchu radioaktywność wciąż przekracza 700 razy dozwolony poziom,
: http://www.eioba.pl/a/33mj/katastrofy-nuklearne#ixzz1QDNxLPBZ
XXX . W 1997 w japońskiej elektrowni atomowej w Tokai nastąpił wyciek silnie radioaktywnego uranu z 2000 baryłek odpadów radioaktywnych. Deszcz przedostając się do miejsca ich magazynowania powodował korozję baryłek. Już w 1982 firma otrzymała pierwszy monit w tej sprawie, ale go zlekceważyła. Dane liczbowe określające wielkość skażenia i konsekwencje biologiczne są niedostępne.
XXXI. Tokaimura w Japonii (INES 4) 30 września 1999 roku błąd ludzki oraz względy ekonomiczne doprowadziły do katastrofy w elektrowni atomowej w Tokaimura. W czasie przelewania roztworu tlenku uranu do zbiornika, do eksperymentalnego reaktora powielającego, pracownicy zakładów przypadkowo doprowadzili do rozpoczęcia reakcji rozszczepienia. Dwie osoby zmarły, a ponad 600 zostało silnie napromieniowanych. Skażenie przekroczyło normy do 15 tys. razy,
XXXII. 09 sierpnia 2004 r w Japonii w elektrowni "Mihama", położonej 320 km na zachód od Tokio. W turbinie trzeciego reaktora nastąpił gwałtowny wzrost temperatura pary do 200 st. C. Poważnie poparzonych zostało ok. 200 osób, czterech zmarło, a 18 zostało kalekami. Nie podano wielkości skażenia, ani powodu wydostania się pary z obiegu. W 2006 roku sąd nakazał zamknięcie elektrowni, gdyż nie była właściwie zabezpieczona na wypadek trzęsienia ziemi.
XXXIII. Fukushima, Japonia (INES 7) 11 marca 2011 roku, położona ok. 250 km na północ od Tokio Fukushima I doszło do stopienia rdzeni w 3 reaktorach. Strefę 30 km uznano za zamkniętą. Wybuch nastąpił w dwa dni po trzęsieniu ziemi. Związek z trzęsieniem ziemi nie jest oczywisty. Ewakuacja objęła ok 400 000 ludzi , ale dane te nie są potwierdzone. Chmura radioaktywna dotarła po ok 3 tygodniach do Polski .
W 1990 roku Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej, na skutek katastrofy w Czarnobylu dokonała kolejnej manipulacji polegającej na zamianie poprzedniej skali oceny stopnia awarii w elektrowniach jądrowych z 3 stopniowej na siedmiostopniowy system, gdzie poziom 0 oznacza brak albo zakłócenie mało znaczące dla technicznego bezpieczeństwa elektrowni, poziom 1 – anomalie, poziomy 2 i 3 – incydenty, a stopnie 4 do 7 obejmują poważne awarie (wypadki). Sytuacja w elektrowni atomowej Fukushima ma 7. stopień w INES.
Przed katastrofą w Czarnobylu uważano, że największą projektową awarią jest stopienie rdzenia. Obecnie wprowadzono system bardzo opisowy, ale mało precyzyjny, przymiotniki w rodzaju poważny, wielki są nienaukowe i nie powinny być stosowane w naukach ścisłych.
Poniżej piramida obecnie obowiązujących stopni awarii. Prawdopodobnie, jak uczy doświadczenie, zostanie ona zmieniona- rozszerzona za kilka lat z powodu katastrofy w Fukushimie.
Piśmiennictwo
1. HYPERLINK " http://srodowisko.ekologia.pl/ochrona-srodowiska/Najwieksze-katastrofy-jadrowe-w-historii,15056.html " http://srodowisko.ekologia.pl/ochrona-srodowiska/Najwieksze-katastrofy-jadrowe-w-historii,15056.html
Jak podano, na początku opracowania, przemysł jądrowy jest działem podlegającym wojsku, a więc pod “ochroną” tajnych służb. Tajne służby we wszystkich krajach zachowują się podobnie. Przykładem jest dramat Karen Silkwood.. Pani ta pracowała w zakładach jądrowych Kerr-McGee i zebrała materiały świadczące o dużych nieprawidłowościach w zakładzie, grożących katastrofą. Po zgromadzeniu dowodów obciążających zarząd, Karen Silkwood zdecydowała się przekazać je prasie. W drodze na spotkanie z reporterem New York Timesa zginęła w wypadku samochodowym 27 września 1974 roku.. Po jakimś czasie jednak na światło dzienne wypłynęły dowody świadczące o tym, że Karen padła ofiarą spisku. Koronnym argumentem był fakt, że materiały obciążające zarząd Kerr-McGee znikły z bagażnika samochodu przed przybyciem policji. Na miejscu wypadku obecny był więc ktoś, komu zależało na udaremnieniu ich publikacji. Na karoserii samochodu znaleziono dwa podejrzane wgłębienia. Również długie ślady hamowania na nawierzchni drogi potwierdzały hipotezę, iż kraksa nie była dziełem przypadku.
A. O. Pipkin, policyjny ekspert od wypadków drogowych, po zbadaniu śladów orzekł, że „istnieje wystarczająca liczba dowodów na to, że pojazd został uderzony i zepchnięty przez inny samochód”. Podczas procesu wytoczonego zarządowi Kerr-McGee przez rodzinę zmarłej ujawniono, że Karen była pod stałym nadzorem elektronicznym wydziału policji stanowej Oklahomy. Wyszły też na jaw szczegóły współpracy agencji rządowych i wysokich urzędników policji, obejmujące m.in. prowadzenie kartotek „dysydentów”, podsłuch i inne formy nadzoru nad osobami, które krytykowały technologie jądrowe. Nie ulega wątpliwości, że plan „uciszenia” Karen Silkwood był realizowany z polecenia najwyższych władz USA. Żadnemu z członków zarządu Kerr-McGee, agentów FBI i oficerów policji stanu Oklahoma nie przedstawiono w sądzie jakichkolwiek zarzutów. Dochodzenie w sprawie śmierci Karen Silkwood zamknięto przed czasem. http://blurppp.com/blog/?p=1705 http://blurppp.com/blog/?p=1705
Piśmiennictwo.
1.J.Jaśkowski ; Czarnobyl - pięć lat później. Gdańsk 09.1991. s109-133
2.Lipolitas Pacjauskas,Birute Vesaite; Some Effect of the Charnobyl disaster in Lithuania . Gdańsk 09.1991. s 133- 143
3.R.Łatypowa; medical Aspect od Ecological catastrofe on the SOuth of Ural .Gdańsk 09.1991.
4.W. Łorinow ; Raport o Łotewskich ofiarach Czarnobyla. Gdańsk 09.1991.s.179-185,
M.Giedź; Searching for prof.A.J.Volkow. List GTN w sprawie uprowadzenia porf. Wołkowa Gdańsk 1991.
5.A.Curiskis et all. Uszkodzenia i zachorwania ukłądu oporowo-ruchowego u likwidatorów skutków awarii czarnobylskiej. Gdańsk 12.V.1993
6.E.Curbakowa et all. Skutki katastrofy w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej. 21-23.V 1993.
7.G.Purina et all.; State Childrens Hospital “Gailezers” Latvian State Medical Genetics Centre Riga. Latvia. Incidence oh Down Syndrom in Latvia Darłowo 199.
8. J
. Jaśkowski, J.Łukowicz; Jonizacja powietrza a wzrost nowotworów Fizyka i elektronika w medycynie : XI Sympozjum, Gdańsk, 5-6.12.1986.. J.jaśkowski et all.; Effect of air ions on L 1210 cells : changes in fluorescence of membrane-bound 1,8-aniline-naphtalene-sulfonate (ANS) after in vitro exposure of cells to air ions. Gen. Physiol. Biophys.1986; t. 5, s. 511-516.
9. J.Jaśkowski, J.Łukowicz; Aerojon and tumor growth, 9th International Biophysics Congress, Jerusalem, Israel, August 23-28, 1987 :
10. J.Jaśkowski; Jeszcze raz o promieniowaniu i elektrowniach atomowych, Aura1987, nr 11, s. 33-34,
11. J.Jaśkowski.J.Łukowicz; Jonizacja powietrza a wzrost nowotworów Człow. Popul. Środ.1987; t. 4, nr 20/21, s. 144-146.
12. J.Jaśkowski;Skutki radiobiologiczne katastrofy w Czarnobylu Fizyka i elektronika w ochronie zdrowia i środowiska : XII Sympozjum Naukowo-Szkoleniowe / Polskie Towarzystwo Fizyki Medycznej, Gdańsk, 1987.09.
13. J.Jaśkowski;Czarnobyl po dwu latach. Fizyka i elektronika w ochronie zdrowia i środowiska : XIII Sympozjum Naukowo-Szkoleniowe : Polskie Towarzystwo Fizyki Medycznej, Polskie Towarzystwo Biofizyczne, Polskie Towarzystwo Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej, Gdańsk, 1988.12.02-03
14. J.Jaśkowski; Elektrownie jądrowe a zdrowie. VI Krajowy Zjazd Naukowy Polskiego Towarzystwa Medycyny Pracy, Gdańsk, 20-22 października 1988.
15. J.Jaśkowski, J.Terlecki; popromienne skutki somatyczne. Wiad. Lek.1988; t. 41, nr 18, s. 1252-1259.
16. D. Konkol, J. JAŚKOWSKI. Energetyka jądrowa i co dalej ? Ochrona środowiska człowieka : materiały do sesji naukowych 1 i 2 . - Gdańsk 1989 / Gdańskie Towarzystwo Naukowe.
17. J.Jaśkowski;Skutki Czarnobyla - raz jeszcze. Pol. Przegl. Radiol.1990; t. 54, nr 1/2, s. 80-82.
18. S.Albinowski ey all.; Raport w sprawie elektrowni Żarnowiec. Warszawa, 6 czerwca 1990 r. /Warszawa : Editions Spotkania, 1990.
19. J.Jaśkowski; Dynamika zachorowań w rejonach Homla i Grodna po wypadku w czarnobylskiej elektrowni atomowej. I Międzynarodowe Bałtyckie Forum Ekologiczne w Gdańsku, [16-17 listopada 1990 r.]; [II Bałtyckie Forum Ekologiczne, 3-5 maja 1991 r., Darłowo].
20. J.Jaśkowski; International Atomic Energy Agency what for and who for?!!!. I Międzynarodowe Bałtyckie Forum Ekologiczne w Gdańsku, [16-17 listopada 1990 r.
21. J.Jaśkowski et. all.; Katastrofa w Czarnobylu a Polska: raport. GTN. Gdańsk : Wydaw. Gdańskie, 1992.
22. International Commission on radiological Protection; www.llrc.org.
23. L. Tomiałojć; Nie spieszmy sie z atomem. Przegląd 22.02.2009.
24. A.Fajst; Bezpieczeństwo w energetyce jądrowej... Wydział Fizyki Polit. Warszawskiej
25. Jacek Kaniewski: Bezpieczeństwo dostaw paliwa do elektrowni jądrowych w Unii Europejskiej .Postępy Techniki Jądrowej. .v51.z2.2008
26. Państwa wschodzącej energetyki Jądrowej: Postępy Techniki Jądrowej vol.50.2. 2007.