Nieznany życiorys Michała Boniego

Służebności ministra B.

Waldemar Kuchanny, NIE, nr. 4/2009

[panie Kuchanny, panie Urban, a gdzie komentarz na temat: Czy takie osiągnięcia biznesowe, a potem rządowe są możliwe bez bycia TW, na przykład (TW Znak, nr. rej. 54 946)  MD]

            Jest to nieprawdopodobne, ale naj­większe polskie media nie zaintereso­wały się karierą zawodową szefa ze­społu strategicznych doradców w rzą­dzie Donalda Tuska, człowieka uzna­wanego za głównego stratega tego rzą­du, najbardziej pracowitego i wydaj­nego urzędnika kancelarii premiera, nazywanego wręcz "wicepremierem", a ostatnio mianowanego konstytucyj­nym ministrem, chociaż bez teki.

            W wyszukiwarce Krajowego Reje­stru Sądowego można odnaleźć nazwi­sko Boniego w 22 fundacjach, spół­kach z o.o. i akcyjnych. Dwóch spółek był współwłaścicie­lem (od 2003 do 2007 r. sp. z 0.0. Pro­file-Dialog i krótko w 2003 r. sp. z 0.0. Labora Service) w pozostałych zasia­dał we władzach.

Dialog pod prądem

            O spółce Profile-Dialog pisaliśmy (,,NIE" nr 26/2004). Najwyższa Izba Kon­troli kontrolująca Elektrownię Opole miała zastrzeżenia do umów między elek­trownią i spółką Boniego. Umowy doty­czyły systemu wartościowania pracowni­ków oraz przygotowanie  koncepcji nego­cjacji wraz ze wsparciem logistyczno -meto­dologicznym w procesie wprowadzania nowych systemów. NIK uznał, że część tego zamówienia niekoniecznie była racjonal­na z punktu widzenia potrzeb elektrowni. Ale to ta mniejsza. Umowy zawierane by­ły w tzw. trybie zamówień z wolnej ręki (czyli bez przetargów). Najpierw Profile­-Dialog podpisywały umowę na 195 tys. zł, potem aneksem zamieniły ją na 235 tys. zł, a w końcu kolejnym aneksem na 247 tys. zł. I taki sam mechanizm w kolej­nej umowie. W sumie spółka Michała Boniego zarobiła prawie 700 tysięcy.

            W czasie gdy Profile-Dialog opraco­wywały systemy wartościowania ze wsparciem logistyczno-metodologicznym Michał Boni był współwłaścicielem spółki, członkiem jej zarządu i jedno­cześnie przez pewien czas szefem gabi­netu politycznego ówczesnego wice­premiera oraz ministra pracy i polityki socjalnej Longina Komołowskiego.

Facet od wszystkiego

            Jednak ciekawszy w karierze zawo­dowej ministra Boniego jest trop zwią­zany ze spółkami, w których radach nadzorczych zasiadał. Rozrzut zainte­resowań ma duży: ściąganie długów, medycyna rodzinna, rynek pracy cza­sowej, produkcja trójpolifosforanu so­du pylistego z niską fazą i pylistego .z wysoką fazą, oprogramowania kom­puterowe, wyroby gumowe, budowa­nie aparatury rozdzielczej średnich i dużych napięć, marketing i reklama, produkcja dyspersji winylowych i kopolimerowych, produkcja kosmety­ków, ubezpieczenia emerytalne, pro­dukcja prądu przez wiatraki, produk­cja odkurzaczy i żelazek, kolejnictwo, produkcja glazury do łazienek.

            W dużej części z nich - Elektrobu­dowa SA, Stomil Sanok SA, Polish Energy Partners SA, Zakłady Che­miczne Wizów SA, Medycyna Ro­dzinna SA, Opoczno SA, Zelmer SA, Kruk SA - zasiadał z ramienia amery­kańskiego funduszu kapitałowego En­terprise Investors. Bo Michał Boni od 1994 r., aż do czasu powołania go przez kolegę jeszcze z czasów klubu parlamen­tarnego Kongresu Liberalno-Demokra­tycznego Donalda Tuska do rządu, pra­cował jako doradca tego funduszu.

Najpierw private

            Enterprise Investors to fundusz typu private equity. Cóż to za licho? Naj­większy działający w Polsce fundusz zarządzający szmalem różnych prywat­nych instytucji finansowych np. ban­ków, towarzystw ubezpieczeniowych, emerytalnych. Kombinują, jak i gdzie wejść kapitałowo, ulokować, aby w krótkim czasie wyjąć zyskując. To tak w wielkim skrócie. Wchodzą w różne branże, niekoniecznie muszą się na nich znać. Najważniejsze, że znają się na inżynierii finansowej. Na ich stro­nie internetowej czytamy: zainwesto­waliśmy dotąd w ponad 100 firm z różnych branż, przeprowadziliśmy 25 debiutów giełdowych, zakończyliśmy ponad 90 inwestycji, osiągając blisko 3-krotną stopę zwrotu. W innym miej­scu wklejone zdjątko Boniego tak uśmiechniętego, że serce może rosnąć.

Na tzw. rynku El mają opinię profe­sjonalnych, ale bezwzględnych.

            Jedną z najgłośniejszych spraw z udziałem funduszu Enterprise Inve­stors była chęć przejęcia za frajer firmy kurierskiej Messenger Service Stoli­ca SA. Polscy właściciele firmy sprzeda­li 43 proc. udziałów amerykańskiemu funduszowi, aby zyskać kasę na dalszy rozwój. Po dwóch latach od przeprowa­dzonej transakcji chłopaki z Enterprise Investors stwierdzili, że zapłacili za du­żo, i zażądali więcej akcji, żeby stać się udziałowcem większościowym. W sie­dzibie Stolicy doszło do przepychanek z udziałem detektywów, pracowników El i... państwowej policji. Ostatecznie nic nie wyszło z siłowego przejęcia pol­skiej firmy przez amerykański fundusz.

            Podobne agresywne przejęcie miało się odbyć w produkujących sprzęt AGD zakładach Zelmer z Rzeszowa, a więc nie spółce prywatnej, ale pań­stwowej. Gdy minister skarbu uznał, że Zelmerowi przyda się wsparcie w postaci kasy z zewnątrz, sprzedał prawie 25 proc. akcji właśnie funduszowi Enterprise Investors. Po 3 la­tach, gdy Zelmer będzie lepiej funk­cjonował, fundusz odsprzeda swoje akcje (oczywiście z zyskiem) komuś z branży AGD, kogo również obcho­dzi produkcja odkurzaczy i sokowiró­wek. Nieoczekiwanie dla samego mi­nistra skarbu - gdy subskrypcja na akcje Zelmera przed debiutem gieł­dowym okazała się fenomenalna - fundusz próbował przejąć kolejne 2S proc. akcji. Szczegóły tego są dość skomplikowane, dość powiedzieć, że ówczesny minister skarbu Jacek So­cha oświadczył, że drugi raz funduszo­wi Enterprise Investors by nie zaufał. To tylko dwa przykłady z wielu.

Zdrowie, ile cię trzeba cenić

            Enterprise Investors interesuje się bardzo fumami związanymi z rynkiem usług medycznych. Posiadał lub posia­da udziały w następujących: Apteki Pol­skie SA - największa w Polsce prywatna sieć aptek pod nazwą ,,Apteka 21", Me­dycyna Rodzinna SA - wiodąca firma prowadząca prywatne poradnie me­dyczne Magellan sp. z 0.0. - firma pro­wadząca restrukturyzację placówek służby zdrowia; Pharmag SA - dystry­butor leków; Zakłady Przemysłu Far­maceutycznego Polfa Kutno SA - pro­ducent leków; Polska Grupa Farmaceu­tyczna SA - największy dystrybutor le­ków w Polsce. Najciekawsza jednak z te­go pakietu jest firma Magellan z ?odzi. To potentat na rynku skupu szpitalnych długów (nie tylko szpitali, ale i przy­chodni oraz firm farmaceutycznych).

            Michał Boni kierował grupą eksper­tów, która przedstawiała w swoim czasie wicepremierowi Jerzemu Hausnerowi projekt kompletnej rewolucji w służbie zdrowia. Zrobili to za darmo. Dla dobra publicznego. Plan się sprowadzał do li­kwidacji placówek nierentownych i do­kapitalizowania przez prywatnych przedsiębiorców tych placówek, które rokują zyski. Wypisz wymaluj pomysł biznesowy stosowany w funduszu El.

            Boni był zresztą nie tylko w radzie nadzorczej, ale w zarządzie Medycyny Rodzinnej jeszcze we wrześniu 2007 r. Pisaliśmy o tym szerzej w "NIE" nr 49/2003. Wspominaliśmy też w "NIE" 11/2008.

            Wracamy do spraw, które już na na­szych łamach gościły, ale uważamy, że warto wiedzieć, komu Boni doradzał za­nim zaczął doradzać Tuskowi. Po drugie naprawdę nas dziwi, że w świecie, w któ­rym szczegółowo prześwietla się w co polityk się bawił, jak chodził do przed­szkola, z czym mu mama robiła kanap­ki, gdy uczył się w podstawówce, jakie fajki palił w kiblu w ogólniaku, o tym co robił Michał Boni ani dudu. Tak jakby uroczy uśmiech wystarczył.

            Waldemar Kuchanny   wkuchanny@redakcja.nie.com.pl