Szpiegowanie Iranu: Jak MI6 zinfiltrowało MAEA

Data: 2 luglio 2025 Author: Uczta Baltazara

babylonianempireszpiegowanie-iranu-jak-mi6-zinfiltrowalo-maea/

Ujawnione poufne akta wskazują, że Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej była infiltrowana przez doświadczonego brytyjskiego szpiega, który przypisywał sobie zasługi za nałożenie sankcji na Iran. Dokumenty te zwiększają wiarygodność oskarżeń Republiki Islamskiej o to, że agencja nuklearna [MAEA] potajemnie współpracowała z jej wrogami.

Słynny brytyjski agent MI6 zinfiltrował Międzynarodową Agencję Energii Atomowej (MAEA) działając na zlecenie Londynu, jak wynika z dokumentów, do których dotarł portal The Grayzone. Agent ten, Nicholas Langman https://en.wikipedia.org/wiki/Nicholas_Langman, jest weteranem wywiadu, który przypisuje sobie zasługi za pomoc w zorganizowaniu wojny gospodarczej Zachodu z Iranem.

Tożsamość Langmana po raz pierwszy pojawiła się w dziennikarskich relacjach dotyczących jego roli w odpieraniu oskarżeń, że brytyjski wywiad odegrał rolę w śmierci księżnej Diany. Później został oskarżony przez greckie władze o nadzorowanie porwania i torturowania pakistańskich migrantów w Atenach.

W obu przypadkach brytyjskie władze wydały cenzorskie nakazy zabraniające prasie publikowania jego nazwiska. Jednak greckie media, które nie miały takiego obowiązku, potwierdziły, że Langman był jednym z pracowników MI6 wycofanych z ambasady Wielkiej Brytanii w Atenach. https://www.tanea.gr/2005/12/29/greece/apesyran-ton-praktora-meta-to-fiasko

Grayzone odkryło życiorys brytyjskiego czeladnika operacyjnego w zbiorze wyciekłych dokumentów szczegółowo opisujących działalność Torchlight https://uk.linkedin.com/company/torchlightgroup https://tagintdev.com/, płodnego brytyjskiego oddziału wywiadu. Życiorys wieloletniego oficera MI6 ujawnia, że „kierował dużymi, międzyagencyjnymi zespołami w celu zidentyfikowania i powstrzymania rozprzestrzeniania się technologii broni jądrowej, chemicznej i biologicznej, w tym za pomocą innowacyjnych środków technicznych i sankcji”.

W szczególności agent MI6 twierdzi, że „pracował nad zapobieganiem proliferacji broni masowego rażenia poprzez… wsparcie dla [MAEA] i Organizacji ds. Zakazu Broni Chemicznej [OPCW] oraz poprzez międzynarodowe partnerstwa na wysokim szczeblu”.

W swoim życiorysie Langman przypisuje sobie odegranie znaczącej roli w organizacji systemu sankcji wobec Iranu poprzez „budowanie wysoce skutecznych i wzajemnie wspierających się relacji w całym rządzie oraz z wyższymi rangą amerykańskimi, europejskimi, bliskowschodnimi i dalekowschodnimi kolegami w zakresie strategii” w latach 2010-2012. W swojej biografii chwali się, że to osiągnięcie „umożliwiło [osiągnięcie] wielkiego sukcesu dyplomatycznego irańskiego porozumienia nuklearnego i sankcji”.

Wpływ, jaki Langman miał wywierać na MAEA, dodaje wagi irańskim zarzutom, że międzynarodowy organ ds. regulacji nuklearnych zmówił się z Zachodem i Izraelem w celu podważenia suwerenności Iranu. Irański rząd twierdzi, że MAEA dostarczyła izraelskiemu wywiadowi tożsamość czołowych naukowców nuklearnych, umożliwiając ich zabójstwo, a także dostarczyła krytycznych informacji wywiadowczych Stanom Zjednoczonym i Izraelowi na temat obiektów nuklearnych, które zbombardowali podczas ataku wojskowego w czerwcu tego roku.

12 czerwca, pod kierownictwem sekretarza generalnego Rafaela Grossiego, MAEA wydała wyraźnie upolityczniony raport, w którym wykorzystano wątpliwe zarzuty z przeszłości, aby oskarżyć Iran o naruszenie traktatu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej. Następnego dnia Izrael zaatakował ten kraj, zabijając dziewięciu naukowców nuklearnych, a także wielu najwyższych urzędników wojskowych i setki cywilów.

Były wiceprezydent Iranu ds. strategicznych Javad Zarif wezwał do zwolnienia Grossiego z MAEA, oskarżając go o „podżeganie do rzezi niewinnych w kraju”. 28 czerwca tego roku irański rząd zerwał stosunki z MAEA, odmawiając wpuszczenia jej inspektorów do kraju.

Podczas gdy irańscy urzędnicy mogli nie mieć pojęcia o zaangażowaniu w działalność MAEA tak szemranej postaci jak Langman, dla Teheranu prawdopodobnie nie będzie zaskoczeniem, że rzekomo wielostronna agencja została zainfekowana przez zachodnią agencję wywiadowczą.

Nazwisko Langmana objęte oficjalnym brytyjskim nakazem cenzury

W roku 2016, Langman został uhonorowany tytułem Companion of the Order of St Michael and St George, czyli tym samym tytułem, który nadano fikcyjnemu brytyjskiemu szpiegowi Jamesowi Bondowi. Do tego czasu domniemany tajny agent posiadał wątpliwe wyróżnienie publicznego „bycia spalonym” jako pracownik MI6 przy dwóch różnych okazjach.

Najpierw, w 2001 roku, dziennikarz Stephen Dorril ujawnił, że Langman przybył do Paryża na kilka tygodni przed śmiertelnym wypadkiem samochodowym księżnej Diany w tym mieście 31 sierpnia 1997 roku, a następnie został oskarżony o prowadzenie „operacji informacyjnych” w celu odparcia powszechnych publicznych spekulacji, że brytyjski wywiad był odpowiedzialny za jej śmierć. https://cryptome.wikileaks.org/mi6-sd36.htm

Następnie, w 2005 roku, został formalnie oskarżony przez greckie władze o współudział w uprowadzeniu i torturowaniu 28 Pakistańczyków w Atenach. Pakistańczycy, wszyscy pracownicy migrujący, byli podejrzani o kontakty z osobami oskarżonymi o przeprowadzenie zamachów bombowych 7/7 w Londynie w lipcu 2005 roku. https://www.islamophobiawatch.co.uk/spies-lies-and-censorship/

Brutalnie pobici i zastraszeni bronią w ustach, ofiary „były przekonane, że ich przesłuchujący byli Brytyjczykami”. Kiedy greckie media wskazały Langmana jako agenta MI6, który nadzorował torturowanie imigrantów, brytyjskie serwisy informacyjne powszechnie zastosowały się do rządowego D-notice – oficjalnego nakazu cenzury – i ukryły jego tożsamość podczas informowania o skandalu. https://socialistworker.co.uk/news/immigrants-tortured-in-greece-as-mi6-watched/

Londyn stanowczo zaprzeczył jakiemukolwiek brytyjskiemu zaangażowaniu w torturowanie migrantów, a ówczesny minister spraw zagranicznych Jack Straw odrzucił oskarżenie jako „kompletny nonsens”. W styczniu 2006 roku Londyn przyznał jednak, że funkcjonariusze MI6 rzeczywiście byli obecni podczas torturowania Pakistańczyków, choć urzędnicy podkreślali, że nie brali oni czynnego udziału w ich aresztowaniu, przesłuchaniach czy znęcaniu się nad nimi.

Po wycofaniu się z Aten Langman powrócił do Londynu, by kierować Departamentem ds. Iranu w brytyjskim Ministerstwie Spraw Zagranicznych, co podkreśla jego znaczenie dla MI6 i sugeruje, że brytyjski rząd nie miał żadnych skrupułów co do jego rzekomo brutalnych metod gromadzenia dowodów.

Brytyjskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych ściśle współpracuje z MI6, którego agenci używają go jako przykrywki, podobnie jak CIA robi to z placówkami dyplomatycznymi Departamentu Stanu.

Człowiek MI6 ds. Iranu przypisuje sobie zasługi za strategię „maksymalnego nacisku”

Kierując Departamentem ds. Iranu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w latach 2006-2008, Langman nadzorował zespół starający się „rozwinąć zrozumienie” „programu nuklearnego” irańskiego rządu.

Nie jest jasne, na czym dokładnie polegało to „zrozumienie”. Z dokumentu jasno wynika jednak, że Langman następnie „wzbudził zaufanie” do tej oceny wśród „agencji europejskich, amerykańskich i bliskowschodnich” w celu „opóźnienia programu [sic] i skłonienia Iranu do negocjacji”. Odniesienie do „agencji Bliskiego Wschodu” zdecydowanie sugerowało współpracę MI6 z izraelskim wywiadem Mossad.

W kwietniu 2006 r. Teheran ogłosił, że po raz pierwszy z powodzeniem wzbogacił uran, choć urzędnicy zaprzeczyli, jakoby zamierzał to zrobić w celach wojskowych. To wydarzenie mogło wywołać interwencję Langmana.

Islamska Republika odrzuciła wszelkie sugestie, jakoby miała ambicje posiadania broni nuklearnej. Jej zaprzeczenia zostały potwierdzone przez amerykański National Intelligence Estimate z listopada 2007 r., w którym wyrażono „wysokie przekonanie, że jesienią 2003 r. Teheran wstrzymał” wszelkie badania nad bronią jądrową. Ocena ta pozostawała niezmieniona przez kilka lat i była podobno podzielana przez Mossad, pomimo ciągłych deklaracji Benjamina Netanyhaua, że Iran jest na krawędzi opracowania broni jądrowej.

Działania Langmana na rzecz MAEA pokrywają się z sankcjami nałożonymi na Iran

Postawa międzynarodowych rządów wobec Iranu uległa gwałtownej zmianie w latach 2010-12. W tym okresie państwa zachodnie i instytucje międzyrządowe zainicjowały szereg surowych środków karnych wobec tego kraju, podczas gdy Izrael zintensyfikował swoje śmiercionośne tajne operacje przeciwko irańskim naukowcom nuklearnym.

Okres ten dokładnie pokrywał się z kadencją Langmana w Centrum Przeciwdziałania Proliferacji brytyjskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Z jego biografii wynika, że wykorzystywał to stanowisko do wywierania wpływu na MAEA i inne organizacje stowarzyszone z ONZ w celu podsycania kampanii globalnej wrogości wobec Iranu.

W czerwcu 2010 roku, Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła Rezolucję 1929, która zamroziła aktywa irańskiego Korpusu Strażników Rewolucji i zakazała zagranicznym instytucjom finansowym otwierania biur w Teheranie. Miesiąc później administracja Obamy przyjęła ustawę o kompleksowych sankcjach wobec Iranu, odpowiedzialności i dezinwestycjach. Zapoczątkowało to globalny łańcuch sankcji naśladowanych przez wasali Waszyngtonu, którzy często nakładali jeszcze bardziej rygorystyczne środki niż te nałożone przez ONZ i USA.

W marcu 2012 roku, UE jednogłośnie zagłosowała za wykluczeniem irańskich banków z międzynarodowej sieci bankowej SWIFT. W październiku tego samego roku blok nałożył najsurowsze jak dotąd sankcje, ograniczając handel, usługi finansowe, energię i technologię, a także zakazując europejskim firmom ubezpieczania irańskich przedsiębiorstw.

BBC informujące o sankcjach przyznało, że europejscy urzędnicy jedynie podejrzewali Teheran o dążenie do opracowania broni jądrowej, ale brakowało im konkretnych dowodów. Za kulisami, agent MI6 Langman przypisywał sobie zasługi za pomoc w legitymizacji zarzutów wobec Iranu.

Porozumienie nuklearne kładzie podwaliny pod wojnę

W następstwie prowadzonej przez Zachód kampanii izolowania Iranu w latach 2010-2012 w związku z jego rzekomym programem zbrojeń nuklearnych, administracja Obamy wynegocjowała w lipcu 2015 r. porozumienie znane jako Wspólny Kompleksowy Plan Działania (JCPOA). Zgodnie z warunkami JCPOA, Republika Islamska zgodziła się ograniczyć swoją działalność w zakresie badań jądrowych w zamian za złagodzenie sankcji. W kolejnych latach MAEA uzyskała praktycznie nieograniczony dostęp do kompleksów nuklearnych Teheranu, rzekomo w celu upewnienia się, że obiekty te nie są wykorzystywane do rozwoju broni jądrowej.

Jednocześnie, inspektorzy MAEA zebrali ogromne ilości informacji na temat tych obiektów, w tym zdjęcia z kamer, dane pomiarowe i dokumenty. Od tamtej pory rząd Iranu oskarżył Agencję o dostarczenie Izraelowi ściśle tajnych profili swoich naukowców nuklearnych. Wśród nich znajduje się ojciec chrzestny irańskiego programu nuklearnego, Mohsen Fakrizadeh, który po raz pierwszy został publicznie wymieniony w groźnej prezentacji PowerPoint z 2019 roku autorstwa izraelskiego premiera Benjamina Netanjahu. W następnym roku Mossad zabił Fakrizadeha w biały dzień za pomocą zdalnie sterowanego karabinu maszynowego.

Wewnętrzne dokumenty MAEA, które wyciekły w czerwcu tego roku, wskazywały, że sekretarz generalny MAEA Rafael Grossi cieszył się znacznie bliższymi relacjami z izraelskimi urzędnikami, niż wcześniej było to znane, i sugerowały, że wykorzystał swoje zażyłe stosunki z Tel Awiwem, aby zapewnić sobie obecne stanowisko.

Podczas wywiadu z 24 czerwca z Marthą MacCallum, prowadzącą program Fox News, Grossi nie zaprzeczył, że „900 funtów częściowo wzbogaconego uranu zostało przewiezione do innego miejsca w pobliżu Isfahanu”. Zamiast tego dyrektor MAEA zapewnił: „Nie mamy żadnych informacji na temat miejsca pobytu tego materiału”.

Na długo przed tym, jak Grossi wspiął się na szczyt MAEA z zachodnim i izraelskim wsparciem, agencja została spenetrowana przez agenta brytyjskiego wywiadu, który w swojej biografii wziął odpowiedzialność za inżynierię ataku gospodarczego Zachodu na Iran.

MAEA nie odpowiedziała na e-mail od The Grayzone, w którym prosiła o wyjaśnienie jej relacji z Langmanem i MI6.

INFO: https://thegrayzone.com/2025/07/01/spying-iran-mi6-infiltrated-iaea/