Obserwacje George’a Carlina:
[na podst.: neon ]
Paradoks naszych czasów polega na tym, że mamy wyższe budynki, ale niższy temperament,
szersze autostrady, ale węższe punkty widzenia.
Wydajemy więcej, ale mamy mniej, kupujemy więcej, ale mniej się cieszymy.
Mamy większe domy i mniejsze rodziny, więcej udogodnień, ale mniej czasu.
Mamy więcej stopni naukowych, ale mniej rozsądku, więcej wiedzy, ale mniej osądów,
więcej ekspertów, ale więcej problemów, więcej medycyny, ale mniej dobrego samopoczucia.
Pijemy za dużo, palimy za dużo, wydajemy zbyt lekkomyślnie, śmiejemy się za mało,
jeździmy za szybko, za bardzo się złościmy, kładziemy się zbyt późno, wstajemy zbyt zmęczeni,
czytamy za mało, oglądamy telewizję za dużo i modlimy się zbyt rzadko.
Pomnożyliśmy nasz majątek, ale zmniejszyliśmy nasze wartości.
Mówimy za dużo, kochamy zbyt rzadko i nienawidzimy zbyt często.
Nauczyliśmy się, jak zarabiać na życie, ale nie jak żyć.
Dodaliśmy lata do życia, a nie życie do lat.
Przebyliśmy całą drogę na Księżyc i z powrotem, ale mamy problem z przejściem przez ulicę, aby poznać nowego sąsiada.
Podbiliśmy przestrzeń kosmiczną, ale nie przestrzeń wewnętrzną.
Robiliśmy większe rzeczy, ale nie lepsze.
Oczyściliśmy powietrze, ale zanieczyściliśmy duszę.
Pokonaliśmy atom, ale nie nasze uprzedzenia.
Więcej piszemy, ale uczymy się mniej.
Planujemy więcej, ale osiągamy mniej.
Nauczyliśmy się spieszyć, ale nie czekać.
Budujemy więcej komputerów, aby przechowywać więcej informacji i tworzyć więcej kopii niż kiedykolwiek wcześniej,
ale komunikujemy się coraz rzadziej.
To czasy fast foodów i powolnego trawienia, wielkich ludzi i małych charakterów, wysokich zysków i płytkich relacji.
To czasy, w których są dwa dochody, ale więcej rozwodów, bardziej wyszukane domy, ale rodziny rozbite.
Są to dni szybkich wycieczek, jednorazowych pieluch, wyrzucania moralności, przygód na jedną noc,
ciał z nadwagą i pigułek, które robią wszystko, od rozweselenia, uspokojenia, aż do zabicia.
To czas, kiedy na wystawie jest dużo, a w magazynie nic.
Czas, w którym technologia może dostarczyć ci ten list,
i czas, w którym możesz podzielić się tym spostrzeżeniem lub po prostu kliknąć „Usuń”.
Pamiętaj, aby spędzić trochę czasu z bliskimi, ponieważ nie będą oni wiecznie.
Pamiętaj, powiedz miłe słowo osobie, która patrzy na ciebie z zachwytem, ​​bo ta mała osoba wkrótce dorośnie i opuści cię.
Pamiętajcie, żeby mocno przytulić osobę obok was, bo to jedyny skarb, jaki możecie ofiarować sercem, a to nie kosztuje ani grosza.
Pamiętaj, aby powiedzieć swojemu mężowi i bliskim „kocham cię”, ale przede wszystkim szczerze to powiedzieć.
Pocałunek i uścisk zagoją ból, jeśli wypływają z głębi ciebie.
Pamiętaj, aby trzymać się za ręce i pielęgnować tę chwilę, bo pewnego dnia tej osoby już nie będzie.
Daj czas na miłość, daj czas na rozmowę! I daj czas na podzielenie się cennymi myślami w swoim umyśle.
I zawsze pamiętajcie, życia nie mierzy się liczbą oddechów, ale tymi chwilami, które zapierają dech w piersiach.