Kraj zamiera w oczekiwaniu

Kraj zamiera w oczekiwaniu

Stanisław Michalkiewicz. Tygodnik „Goniec” (Toronto)    9 listopada 2025

michalkiewicz

Czym żyje nasz nieszczęśliwy kraj? Nasz nieszczęśliwy kraj nie żyje, tylko zamiera w oczekiwaniu na to, co zrobi złowrogi Zbigniew Ziobro, ongiś minister sprawiedliwości i prokurator generalny w rządzie „dobrej zmiany”, formalnie pod dyrekcją Mateusza Morawieckiego, chociaż każde dziecko wiedziało, że ostatnie słowo należało i należy do Naczelnika Państwa Jarosława Kaczyńskiego.

Otóż, jak tylko weszła w życie umowa Komisji Europejskiej z Ukrainą, na podstawie której rynek produktów rolniczych Unii Europejskiej został otwarty dla ukraińskiego eksportu rolnego, obywatel Tusk Donald postanowił przyśpieszyć na odcinku tak zwanych „rozliczeń”. Zapobiec wejściu w życie umowy z Ukrainą nie mógł, jako że na terenie międzynarodowym uważany jest za tak zwanego „cienkiego Bolka” – co kompensuje sobie groźnymi spojrzeniami i właśnie „rozliczeniami”. „Rozliczenia” bowiem stanowią właściwie jedyny program Volksdeutsche Partei obywatela Tuska Donalda – jeśli oczywiście nie liczyć stachanowskiego zadłużania naszego nieszczęśliwego kraju, który – jeśli chodzi o dług publiczny – jest już trzykrotnym „bilionerem” – co jest jednym z elementów niemieckiego programu przekształcania Polski w Generalną Gubernię – podobnie jak terroryzowanie obywateli pod pretekstem walki ze znienawidzoną nienawiścią.

W najgorszej sytuacji jest chyba Polskie Stronnictwo Ludowe, które najwyraźniej odpuściło sobie „obronę interesów polskiej wsi i rolnictwa”, bo jakże tu nawet markować obronę, kiedy Reichsfuhrerin Urszula Wodęleje postanowiła pójść na rękę ukraińskim oligarchom, a zwłaszcza – amerykańskim, holenderskim i niemieckim dzierżawcom ukraińskich latyfundiów? Toteż PSL chyba położył lachę na „wieś i rolnictwo”, przerzucając się na sodomczyków i gomorytki. Przybrało to postać poparcia dla projektu ustawy o związkach partnerskich. Ciekawe, jak to zostanie przyjęte przez Koła Gospodyń Wiejskich – czy przestawią się one na gomorię, podobnie jak strażacy z OSP – na sodomię? Wszystko jest możliwe, skoro sodomią i gomorią zainteresowali się nawet przewielebni Karmelici Bosi, organizując „rekolekcje” – na razie dla rodziców sodomczyków i gomorytek – ale jak ten program pilotażowy wypali, to kto wie – może i na polską wieś wtargnie nowoczesność od całkiem nieoczekiwanej strony?

Cóż więc w takich okolicznościach przyrody mógł zrobić obywatel Tusk Donald, jak nie dokonać przyspieszenia na odcinku „rozliczeniowym”? Toteż obywatel Żurek Waldemar, którego obywatel Tusk Donald wziął do swojego vaginetu na chłopaka od mokrej roboty, złożył do Sejmu wniosek o uchylenie immunitetu złowrogiemu Zbigniewowi Ziobrze, któremu z tej okazji postawionych zostało aż 26 „zarzutów”, wśród których jest również „zarzut” o zorganizowanie w Ministerstwie Sprawiedliwości i Prokuraturze Generalnej „zorganizowanej grupy przestępczej”.

Pretorianie obywatela Tuska Donalda mówią o tym ze zgrozą, jako o „precedensie” – a przecież zarówno w czasach stalinowskich, jak i teraz, właśnie w Ministerstwie Sprawiedliwości i Prokuraturze Generalnej nie było, ani nie ma żadnego normalnego urzędnika, tylko przestępcy – jak nie z tej zorganizowanej grupy, to z tamtej. Dotychczas rotacja zorganizowanych grup przestępczych w tym resorcie przebiegała bezkolizyjnie, zgodnie z niepisaną zasadą, konstytucyjną III Rzeczpospolitą, która też jest przecież organizacją przestępczą o charakterze zbrojnym – o czym zapewnił nas nie byle kto, tylko sam obywatel Tusk Donald oznajmiając, że będzie używał środków „pozaprawnych”. Tej bezkolizyjności sprzyjała wspomniana zasada: „my nie ruszamy waszych – wy nie ruszacie naszych” – ale teraz okazało się, że nie da się jej utrzymać i jedni drugich będą musieli ruchnąć.

Z czeluści Ministerstwa Sprawiedliwości dobiegają odgłosy, że złowrogiemu Zbigniewowi Ziobrze grozi nawet 25, albo i 30 lat więzienia. Toteż nic dziwnego, że w dniach ostatnich udał się on na Węgry, gdzie przekonał Wiktora Orbana, że obywatel Tusk Donald popadł „w panikę”, co oczywiście jest „bardzo smutne”. Toteż cały nasz nieszczęśliwy kraj zamiera w oczekiwaniu, czy złowrogi Zbigniew Ziobro wróci na ojczyzny łono, by wylądować w areszcie wydobywczym na długie lata, czy też – jak mawiało się za pierwszej komuny – „wybierze wolność” na Węgrzech. W audycji z udziałem byłych premierów i prezydenta Komorowskiego zdania były podzielone; Jan Krzysztof Bielecki obstawał, że Zbigniew Ziobro wróci, podczas gdy Leszek Miller twierdził, że w żadnym wypadku – a z kolei Bronisław Komorowski nie miał w tej sprawie zdania.

Na razie złowrogi Zbigniew Ziobro naskarżył do prokuratury na obywatela Żurka Waldemara, że „naruszył tajność”. bo zanim jeszcze okazał wniosek o zrzeczenie się immunitetu zainteresowanemu delikwentowi, już wszystko zostało udostępnione funkcjonariuszom Propaganda Abteilung, czyli niezależnych mediów głównego nurtu. Ciekaw jestem, co prokurator zrobi z tym oskarżeniem, czy podetrze się nim od razu, czy przeciwnie – zachowa je na wypadek zmiany rządu, żeby wkupić się w łaski nowej organizacji przestępczej, która przejmie Ministerstwo Sprawiedliwości i Prokuraturę? Chodzi o to, że instynkt samozachowawczy, a także zmysł praktyczny już podszepnął niezawisłym, co przystoi im czynić, by pieniądze zarobić i wianuszka nie stracić.

Oto niezawisły sędzia Henryk Komisarski, ze sławnego na całym świecie z niezawisłości i nieprzekupności poznańskiego okręgu sądowego uchylił wyrok dożywocia jegomościowi oskarżonemu o potrójne zabójstwo pod pretekstem, że w jego sprawie orzekł „neo-sędzia” Daniel Jurkiewicz. Jestem prawie pewien, że pan sędzia Komisarski uchylił ten wyrok wyłącznie z umiłowania socjalistycznej praworządności, chociaż na tym świecie pełnym złości nigdy nie dość jest przezorności – bo akurat i moja sprawa leży i czeka na swoją kolej w tamtejszym Sądzie Apelacyjnym, więc co właściwie powinienem w tej sytuacji myśleć? W każdym razie droga została przetarta i jestem pewien, że ten wynalazek niesłychanie wzbogaci jurysprudencję nie tylko w znanym na całym świecie z niezawisłości i w ogóle okręgu sądowym poznańskim, ale i we wszystkich pozostałych okręgach. I słusznie, bo czasy są ciężkie, a w ciężkich czasach kogo wynagradzać, jak nie miłośników socjalistycznej praworządności, co to poświęcają się dla Polski?

Toteż na mieście krążą już fałszywe pogłoski, że jak tylko Zbigniew Ziobro wróci na ojczyzny łono i zostanie wtrącony przez niezawisły sąd do aresztu wydobywczego, to obywatel Żurek Waldemar albo udusi go tam własnymi rękoma, albo wezwie do pomocy Wielce Czcigodnego Giertycha Romana, który ma ręce podobne do Ernesta Kaltenbrunnera, szefa Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA), o którym mówiono, że ma „łapy dusiciela”. Oczywiście w tych fałszywych pogłoskach nie musi być ani słowa prawdy – ale czy można się dziwić złowrogiemu Zbigniewowi Ziobrze, że się waha?

Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w każdym numerze tygodnika „Goniec” (Toronto, Kanada).