Najlepsza cząstka

Zawsze Wierni nr 4/2025 (239) Mnich benedyktyński

Życie wewnętrzne, życie duchowe, kontemplacja – wszystkie powyższe terminy wyrażają tę samą rzeczywistość, a rzeczywistość owa jest powodem [istnienia] naszego biuletynu. „Echo of Our Lady” założone zostało, aby pomóc czytelnikom, a zwłaszcza kapłanom, rozwijać w sobie skarb cenniejszy niż całe złoto tego świata. Pracujemy zgodnie z darami udzielonymi nam przez Boga, świadomi naszych ograniczeń, a równocześnie starając się uczynić coś pożytecznego dla dusz oraz Kościoła.

Odwrócenie porządku

Przychodzą tu na myśl słowa katolickiego pisarza Georges’a Bernanosa (1888–1948):

Nie da się zrozumieć niczego ze współczesnej cywilizacji, jeśli nie uzna się jej za powszechny spisek przeciwko jakiejkolwiek formie życia wewnętrznego.

I trudno nie dostrzec coraz liczniejszych tego konsekwencji. Nadużywając technologii, nasze konsumpcyjne społeczeństwo niestrudzenie prowadzi dzieło własnego zniszczenia, broniąc równocześnie swej podstawowej zasady: prymatu działania. Nawet gdyby nie posiadało żadnego innego celu, wystarczałoby to, aby było bardziej destrukcyjne niż miażdżący wszystko na swojej drodze buldożer.

We współczesnym świecie nie ma miejsca na życie zakonne i klasztory kontemplacyjne, których racja istnienia stała się niezrozumiała i które postrzega się jako bezużyteczne oraz nieopłacalne.

Obecnie zło szerzy się wszędzie, nie oszczędzając nawet dobrych chrześcijańskich rodzin, w których z rzadka jedynie pojawiają się powołania.

Wszystko skonstruowane zostało w taki sposób, aby kształtować podludzi. Bernanos pisał, że współczesna cywilizacja:

celowo wspiera wszystko, co się porusza oraz zmienia, postrzegając równocześnie jako szkodliwe dla społeczeństwa to wszystko, co sprzyja życiu wewnętrznemu.

W ten sposób rozmyślnie ignorowana jest najlepsza cząstka człowieka – jego dusza stworzona dla Boga i dla nieba.

Stoimy wobec dwóch wykluczających się wzajemnie koncepcji życia. Jeśli zbawienie wieczne nie jest dla nas jedynie pustym słowem, priorytetem powinno być życie kontemplacyjne. Jeśli jednak ograniczamy nasze aspiracje do cieszenia się dobrami doczesnymi, życie kontemplacyjne traci jakikolwiek sens.

Nasza materialistyczna cywilizacja nie lęka się wolności działania, boi się jednak uwolnienia myśli i myślenia o prawdzie.

Jedynym rodzajem życia wewnętrznego, na jaki przystaliby technokraci – pisze Bernanos – byłoby życie wewnętrzne niezbędne do skromnej introspekcji pod kontrolą lekarzy, podtrzymujące optymizm poprzez eliminację wszelkich tęsknot za światem przyszłym.

Nasza niespokojna cywilizacja wywiera na rzesze straszliwą presję.

Podobnie jak wszystkie tyranie materialistyczna demokracja stara się ukształtować nowy rodzaj człowieka, zgodny z jej ideologią.

Wykorzystuje do tego bardzo zróżnicowane i skuteczne środki, nieznane wcześniejszym pokoleniom. Bernanos kończy swą analizę iście proroczą wizją:

Cywilizacja ta sprzyja stopniowemu wyrzekaniu się przez obywateli wyższych wolności w zamian za gwarancję niższych; [wyrzekaniu się] wolności myśli (która stała się zbędna, gdyż głupotą będzie nie myśleć tak, jak wszyscy) w zamian za prawo do radia oraz kina.

Dziś zastąpilibyśmy te ostatnie telewizją i internetem.

Przywrócenie porządku

Tak długo, jak człowiek żyje, zawsze pozostają w nim choćby szczątki życia wewnętrznego. Natura nasza posiada bowiem dwa aspekty: myśl oraz działanie. Przed każdym działaniem musimy myśleć, zastanawiać się, a następnie podejmować decyzję. Te dwie domeny współpracują ze sobą i tworzą osnowę oraz wątek życia ludzkiego. Jednak życie wewnętrzne jest znacznie ważniejsze i warunkuje powodzenie działania zewnętrznego.

Nasze wieczne zbawienie zależy od świętości naszych działań, ta zaś od głębi naszego życia wewnętrznego, oświecanego wiarą i umacnianego łaską. Szczęście nieba będzie zasadniczo wewnętrzne, ponieważ polegać będzie na pełnej miłości kontemplacji Nieskończonego Dobra, którym jest nasz Pan Jezus Chrystus – wraz z Ojcem i Duchem Świętym. Z tego właśnie powodu Chrystus pochwalił Marię Magdalenę, gdy pozostała u Jego stóp, aby słuchać i rozważać Jego słowa: „Maria najlepszą cząstkę obrała, która od niej odjęta nie będzie”1.

Kontemplacja jest najlepszą cząstką naszego życia chrześcijańskiego.

Szkoda, że tak niewielu to rozumie i pozbawia się w ten sposób słodyczy róży, zachowując jedynie ciernie! […]

Za „The Angelus”, wrzesień 2015, tłumaczył Tomasz Maszczyk2.

Przypisy

1. ↑Łk 10, 42
2. ↑tinyurl.com/najlepsza-czastka [dostęp: 19.05.2025].