Archiwa tagu: Wikipedia

Kto kontroluje Wikipedię? Spokojne wyliczenie.

Opublikowany przez

Kto kontroluje Wikipedię?

Autor: AlterCabrio , 19 kwietnia 2024

Wikipedia – narzędzie kontroli wywiadu? Portal wiedzy jest najwyraźniej fundacją finansowaną z darowizn. W zasadzie każdy może napisać lub zredagować artykuł. Naprawdę? Po bliższym przyjrzeniu się Wikipedii okazuje się, że jest ona narzędziem władzy wykorzystywanym przez siły działające w tle. Ci, których to dotyczy, opowiadają o swoich doświadczeniach z tak zwaną wolną encyklopedią.

−∗−

Wikipedia – instrument kontroli w rękach wywiadu?

https://www.kla.tv/index.php?a=showembed&vidid=28814&lang=pl

[Tekst transkrypcji zachowany w tłumaczeniu automatycznym zgodnie ze stroną źródłową -AC]

Wikipedia jest siódmą najczęściej wyszukiwaną stroną internetową na świecie i zdecydowanie najbardziej znaną encyklopedią online. Wikipedia ma duży wpływ na wiedzę i światopogląd wielu ludzi. Wikipedia jest powszechnie uważana za przejrzysty i w większości wiarygodny projekt społecznościowy. Ale czy rzeczywiście tak jest?

Kto i co stoi za Wikipedią i jakie są jej cele?
Właścicielem Wikipedii jest Fundacja Wikimedia. Każdego roku Wikipedia prosi swoich czytelników o darowizny, dzięki czemu sprawia wrażenie medium finansowanego przez czytelników. Wikimedia, fundacja stojąca za Wikipedią, miała aktywa przekraczające 100 milionów dolarów w czerwcu 2021 roku. Pod tytułem “Wikipedia i propaganda”, “Swiss Policy Research” zaktualizowało artykuł na swojej stronie głównej w styczniu 2024 r., który Kla.TV reprodukuje poniżej w skróconej formie i częściowo własnymi słowami.

Czy Wikipedia to wspólny wysiłek wielu autorów?
Badania pokazują, że angielska Wikipedia, z siedmioma miliardami odsłon miesięcznie, jest zarządzana przez zaledwie 500 aktywnych administratorów. Niemiecka Wikipedia, z około miliardem odsłon miesięcznie, jest kontrolowana przez zaledwie 30 funkcjonariuszy i 150 administratorów. 80% całej zawartości Wikipedii zostało napisane przez zaledwie 1% wszystkich autorów!
Jakie grupy mają wpływ na artykuły w Wikipedii?

[1)] Wpływ poprzez firmy
W jednym z najbardziej znanych przypadków kierownik projektu z firmy farmaceutycznej Merck był również administratorem niemieckiej Wikipedii i manipulował artykułami na temat historii i produktów Merck. Sprawa została ujawniona w 2015 roku, ale nie miała żadnych konsekwencji dla administratora.
W 2014 r. badania wykazały, w jaki sposób Lufthansa usunęła z Wikipedii dane dotyczące hałasu samolotów, a producent pojazdów MAN usunął z Wikipedii informacje na temat produkcji czołgów podczas II wojny światowej. Daimler-Benz usunął odniesienia do lobbingu politycznego, a Boehringer Ingelheim usunął informacje o produkowanym “Agencie Orange”.

[2)] Wpływy za pośrednictwem tajnych służb
Już w 2007 roku badacze odkryli, że jeden z najbardziej aktywnych i wpływowych administratorów angielskiej Wikipedii, znany jako “Slim Virgin”, był w rzeczywistości byłym informatorem brytyjskich służb specjalnych mieszkającym w Kanadzie pod fałszywym nazwiskiem.
Również w 2007 roku badacze byli w stanie udowodnić, że pracownicy CIA i FBI edytowali artykuły w Wikipedii na kontrowersyjne tematy, takie jak wojna w Iraku i więzienie wojskowe Guantanamo.

Wpływ grup aktywistów na Wikipedię
Oprócz firm PR i podmiotów państwowych, kilka grup aktywistów również odgrywa ważną rolę w edytowaniu i manipulowaniu artykułami Wikipedii.
Jedną z najbardziej wpływowych, ale najmniej znanych grup aktywistów w Wikipedii są tak zwani “Sceptycy”, niejasna i podobna do sekty organizacja, której członkowie nie postrzegają oficjalnych stanowisk “sceptycznie”, ale raczej krytykują takie stanowiska. “Sceptycy” zasadniczo służą jako “cyber wojownicy” dla interesów politycznych i handlowych.
Podczas pandemii koronawirusa (2020-2022) “sceptycy” również odgrywali główną rolę w Wikipedii, egzekwując oficjalne, ale w większości fałszywe stanowiska i zniesławiając krytycznych badaczy, lekarzy i dziennikarzy. Na przykład laboratoryjne pochodzenie wirusa zostało odrzucone jako “teoria spiskowa”, a ochronne działanie szczepionek zostało wyraźnie wyolbrzymione.
Aktywiści bronią również oficjalnej narracji i zniesławiają krytycznych autorów w złożonej kwestii zmian klimatu. Niektóre z tych działań są finansowane przez rządy, takie jak “Projekt poprawy komunikacji wiedzy na temat zmian klimatu za pośrednictwem Wikipedii”.
W 2019 r. okazało się, że artykuły w niemieckiej Wikipedii na temat transformacji energetycznej, globalnego ocieplenia, ochrony klimatu, zaprzeczania zmianom klimatu, zaprzeczania nauce, energii wiatrowej, fotowoltaiki i Grety Thunberg mają tego samego głównego autora: członek partii politycznej “Die Grünen” i niemieckiego ruchu “Skeptiker”.
Inną grupą, która jest szczególnie aktywna w edytowaniu i manipulowaniu tematami politycznymi i społecznymi w Wikipedii, jest tak zwany “ruch Antifa”. W przeciwieństwie do klasycznej “lewicy”, nowoczesny “ruch Antifa” wspiera proamerykańską i proizraelską politykę.
W 2021 roku wyciekły dokumenty pokazujące, że czołowy członek amerykańskiego ruchu “Antifa” był w kontakcie z brytyjskimi i amerykańskimi służbami wywiadowczymi. Członek Antify atakował zarówno konserwatywnych, jak i tradycyjnie lewicowych dziennikarzy i polityków, którzy krytykowali wojny w USA lub politykę Izraela. W krajach niemieckojęzycznych dla tej grupy aktywistów przyjęło się określenie “Transatlantifa”.

Wikipedia i WEF
Nic dziwnego, że założyciel Wikipedii Jimmy Wales wielokrotnie popierał takie tajne operacje na Wikipedii.
Wales jest przyjacielem byłego brytyjskiego premiera Tony’ego Blaira. Wales ożenił się z Kate Garvey w 2012 roku. Kate Garvey jest “Młodym Globalnym Liderem” Światowego Forum Ekonomicznego WEF w Davos.
Była dyrektor generalna Wikimedia, Katherine Maher (2016-2021), wcześniej pracowała we wpływowej amerykańskiej Radzie Stosunków Zagranicznych CFR.
Katherine Maher jest również Młodym Globalnym Liderem WEF, starszym członkiem stowarzyszonej z NATO Rady Atlantyckiej oraz członkiem Rady Polityki Zagranicznej Departamentu Stanu USA.

Współzałożyciel Wikipedii nie ufa już Wikipedii
W wywiadzie z 2021 roku współzałożyciel Wikipedii Larry Sanger wyjaśnił, że nie ufa już stworzonej przez siebie witrynie. W szczególności Sanger zauważył, że tematy i kontrowersje, które nie pojawiają się w “centrolewicowych mediach głównego nurtu”, nie mogą pojawiać się w Wikipedii.
W rzeczywistości Wikipedia akceptuje prawie tylko uznane media jako “wiarygodne źródła”, podczas gdy niezależne media, niezależnie od jakości, są w dużej mierze wykluczone.
W wywiadzie z amerykańskim dziennikarzem Glennem Greenwaldem w 2023 r. Sanger argumentował, że Wikipedia stała się “narzędziem kontroli” w rękach amerykańskiego establishmentu i agencji wywiadowczych, dodając, że jego zdaniem “żadna encyklopedia nigdy nie była tak niezrównoważona jak Wikipedia”.

Zakończymy cytatem z byłego “wikipedysty”:
“To, co dzieje się z Wikipedią, to skandal.
Byłem kiedyś współautorem i mogę potwierdzić dyktaturę administratorów.
Nie chodzi o argumenty, ale o władzę.” [ – Były wikipedysta -]

_______________

Źródło: kla.tv

=======================================

Tam, na Legionie, dodalem, to i u siebie dodam:

O mojej przygodzie z wikipedią i sądownictwem.

Mirosław Dakowski.

W pierwszych latach istnienia mego portalu umieściłem jakiś artykuł mocno potępiający wtedy jeszcze mało znaną zbrodnię pedofilii. Po kilku tygodniach znajomi mnie zaalarmowali, że w Wikipedii pojawił się mój zmieniony [podrobiony, oszczerczy] biogram, w którym m.inn. podano adres mojej strony internetowej, czyli portalu – jako „Mały Książę”, a to ten portal był wtedy jednym z pierwszych jawnych portali pedofilów.

Policja szybko znalazła, że autorem tego szkalującego tekstu był ktoś mieszkający samotnie, tylko ze swoim psem, pod adresem, o ile pamiętam Benedykta 16.

Śledztwo wykazało że mieszka tam samotnie były generał LWP , jakiś Wojtasik, który był komendantem wojennym, czy jak to się wtedy nazywało, na początku stanu wojennego w Polskim Radiu. Oczywiście teraz w roku 2024 nigdzie w Internecie nie można znaleźć ani jego nazwiska i imienia ani roli w stanie wojennym w Polskim Radiu.

Wytoczyłem więc temu panu Wojtasikowi proces. Jego przedstawicielem był ówczesny Dziekan Rady Adwokackiej zapomniałem nazwisko. [Nie, raczej boję się je podać, bo na pewno jego syn, czy córka są w sądownictwie – i mi dopieprzą].

Na pierwszych rozprawach generał [ LWP- podkreślam to, bo bardzo go to wtedy bulwersowało] – powiedział sądowi, że on ma komputer ale nie potrafi go używać. Na nasze pytanie:

– Kto w takim razie używał jego komputera, jeśli on jak twierdzi mieszka tam tylko z psem ? – odmówił odpowiedzi.

Tymczasem okazało się, że jeden z jego synów prowadzi dwie fundacje [chyba Łukasz] na tematy pedofilskie, a drugi, nie chce mi się szukać imienia jest, jak powiedział, wybitnym wikipedystą. Ale Dziekan Rady Adwokackiej zapewnił Sąd, że na pewno żaden z nich nie uczestniczył w tym fałszowaniu mojego życiorysu na Wikipedii. Sąd to uznał. No cóż widocznie były to wpływy astralne.

Ku mojej i sądu konsternacji, mój młody adwokat [mec. Dm.] wycofał się z procesu na początku kolejnej rozprawy, wcześniej mnie o tym nie zawiadamiając. Dopiero później w rozmowie prywatnej powiedział, że w nocy przed rozprawą dostał telefon z propozycją nie do odrzucenia.

W takiej sytuacji oczywiście z dalszego ciągu mojego procesu się wycofałem czyli go przegrałem.

Przegrałem jeszcze drugi proces, bo ten dziekan Rady Adwokackiej zażądał za swoją interwencję 5000 zł, co jest odpowiednikiem teraz jakiś 12 000[inflacja, synku]

Nauczyło mnie to, że Wikipedia jest również wiarygodna jak stan sędziowski w obecnej rzeczywistości

Mirosław Dakowski – zmiany w Viki.

Opublikowany przez

Mirosław Dakowski – zmiany w Viki. [Usiłowałem trochę odnowić wpis o mnie w Viki. Dobry Człowiek wpisał to do Viki z 10 dni temu. “Sprawdzają”?? Więc wpisuje choć u siebie. Ne wiem, kto to zredagował, dość niezgrabne – ale jest, tj. powinno być. Dobra psu i mucha, jak mawiał Kisiel… Jeśli jakiegoś bandytę czy ministra “skarbu” wreszcie zdecydują się posadzić, to po paru godzinach jest to już w Viki. Ale uczony… może se poczekać…

Mirosław Dakowski

Andrzej Pomorski, Szary

Data i miejsce urodzenia3 lutego 1937
Toruń
Zawód, zajęciefizyk

Mirosław Andrzej Dakowski ps. „Andrzej Pomorski”, „Szary” (ur. 3 lutego 1937 w Toruniu) – polski fizyk, profesor doktor habilitowany. Autor około siedemdziesięciu prac naukowych, głównie z fizyki jądrowej[1][2], oraz Poszanowania Energii i Energii Odnawialnych. Były kierownik Zakładu Energii Odnawialnych w Akademii Podlaskiej w Siedlcach[3]. W latach 1940–1946 przebywał na zesłaniu na Syberii. Działacz opozycji antykomunistycznej w PRL w latach 1976–1989, podziemny wydawca i drukarz, od 1992 działacz „Ruchu Obywatelskiego na rzecz Jednomandatowych Okręgów Wyborczych”, przeciwnik ewolucjonizmu i specjalista energetyki jądrowej.

Spis treści

Działalność naukowa

Studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego ukończył w 1959, stopień doktora nauk fizycznych w zakresie fizyki uzyskał 22 stycznia 1968 na Wydziale Matematyki i Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego na podstawie rozprawy „Widma energetyczne lekkich cząstek naładowanych emitowanych przy potrójnym rozszczepieniu 235U”, a w 1973 otrzymał stopień doktora habilitowanego za pracę „Wpływ efektów powłokowych na rozkłady mas i energii fragmentów w rozszczepieniu”. W 1997 nadany mu został tytuł profesora nauk fizycznych za badania z fizyki jądrowej (rozszczepienie i zderzenia ciężkich jonów).

W latach 1957–1959 był pracownikiem naukowym Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, a od 1959 do 1986 pracował w Instytucie Badań Jądrowych w Świerku. Osiem lat pracował jako fizyk za granicą – w Zjednoczonym Instytucie Badań Jądrowych w Dubnej w ZSRR (1970-1972), w Centrum Badań Jądrowych Komisariatu Energii Jądrowej (Commissariat à l’energie atomique) w Saclay, w Instytucie Fizyki Jądrowej (Institut de Physique Nucleaire) w Orsay we Francji, w Instytucie Badań Ciężkich Jonów (Gesellschaft für Schwerionenforschung) w Darmstadt w Niemczech. Po zwolnieniu za działalność opozycyjną z IBJ w Świerku, był w latach 1986–1991 „pracownikiem naukowo-technicznym” Uniwersytetu Warszawskiego, a w latach 1990–1991 pracował jako główny specjalista w Państwowej Agencji Atomistyki. Następnie, w latach 1991–1997, pracował jako główny specjalista w Centralnym Urzędzie Planowania w Warszawie. Od 1996 do 2007 był wykładowcą w Wyższej Szkole Rolniczo-Pedagogicznej (od 1999 Akademii Podlaskiej) w Siedlcach oraz prowadził tam Zakład Energii Odnawialnych. W latach 2000–2001 był głównym specjalistą w Agencji Techniki i Technologii w Warszawie. Od 2006 jest na emeryturze. Wykładał potem w Wyżsej Szkole w Ciechanowie [obecnie https://puzim.edu.pl/ ]

Działalność opozycyjna i represje

W 1980 pod pseudonimem „Andrzej Pomorski” wspólnie z Michaiłem Nazarowem opracował książkę „Solidarnost’: o raboczem dwiżenii v Polsze i o raboczem dwiżenii w Rossii”, która w 1980 została wydana we Frankfurcie nad Menem i miała później jeszcze dwa wydania znaczenie przerobione i poszerzone (w 1981 i w 1982) [wyd. POSSEV, Narodno Trudowoj Sojuz]. Była ona kolportowana w ZSRR i w garnizonach Armii Radzieckiej na terytorium Polski, m.inn. przez Solidarność Walczącą.

Od wiosny 1981 był członkiem NSZZ „Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego 14 grudnia 1981 włączył się w nielegalną działalność, był organizatorem fotografowania i mikrofilmowania prasy podziemnej oraz jej przemycania za granicę, dla Wolnej Europy, do Andrzeja J. Chileckiego, dziennikarza współtworzącego emigracyjny miesięcznik „Kultura” wydawany w Paryżu.

W latach 1982–1983 był kolporterem dużej części nakładu wydawnictw podziemnych wydawnictwa Krąg, a następnie w latach 1983–1985 współzałożycielem (z Andrzejem Urbańskim), organizatorem druku i drukarzem własnego wydawnictwa podziemnego „Wydawnictwo”, które opublikowało ponad sześćdziesiąt pozycji z ekonomii i najnowszej historii przeznaczonych głównie dla młodych robotników oraz studentów. Był też autorem publikacji w podziemnym czasopiśmie Instytutu Badań Jądrowych „W okopach” i w innej prasie podziemnej, a w latach 1986–1990 zamieszczał teksty na łamach paryskiej „Kultury”.

Od września 1960 do września 1973 znajdował się w operacyjnym zainteresowaniu Służby Bezpieczeństwa, ze względu na działalności w Sekcji Kultury warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej. W 1964 SB planowała pozyskać go do współpracy przy okazji ubiegania się o paszport w związku z wyjazdem służbowym.

Z powodów politycznych odmawiano mu wydania paszportu w latach 1960 i 1970 (m.in. w 1960 i dwukrotnie w 1964). W okresie od 26 lutego 1966 do 14 października 1969 wobec M. Dakowskiego obowiązywało zastrzeżenie wyjazdów zagranicznych do Krajów Kapitalistycznych i poza Europę ze względu na „reakcyjne poglądy”, działalność w Klubie Inteligencji Katolickiej oraz kontakty z księżmi katolickimi.

Od 9 czerwca 1982 był rozpracowywany przez Służbę Bezpieczeństwa jako figurant w Sprawie Obiektowej „Atom”, w ramach której SB „kontrolowała operacyjnie” Instytut Badań Jądrowych w Świerku, powodem rejestracji było jego „destrukcyjne oddziaływanie na środowisko naukowe Instytutu”. 2 marca 1983 SB zmieniła charakter zainteresowania Dakowskim na Sprawę Operacyjnego Sprawdzenia o kryptonimie „Willa”, która dotyczyła jego „wrogiej działalności w środowisku”, a 13 czerwca 1984 zarejestrowano Sprawę Operacyjnego Rozpracowania o kryptonimie „Fizyk”, która dotyczyła jego „działalności antypaństwowej naruszającej porządek prawno-publiczny”. W 1984 odmówiono mu wydania paszportu na wyjazd nawet do NRD. Dostał go dopiero po odwołaniu.

Otrzymał status pokrzywdzonego w IPN. Kopie dokumentów przekazał do Ośrodka Karta w Warszawie[4], inicjując „ Archiwum Otwarte dla wszystkich”.

W 2019 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności [BU-IV-11906(8)/17]

W 2019 za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[5].

Działalność społeczna

Ruch Poszanowania Energii

Od 1985 jest inicjatorem w Polsce „Ruchu Poszanowania Energii i Energetyki Użytkownika”. W 1990 był projektodawcą Krajowej Agencji Poszanowania Energii podległej premierowi Polski. W latach 2000–2005 był członkiem Komitetu ds Gospodarki Energetycznej FSNT-NOT [3].

Jest przeciwnikiem energii jądrowej: uważa, że nacisk na budowę elektrowni jądrowych wynika głównie z interesów przemysłu jądrowego, który nie jest zainteresowany rozwiązaniami zmniejszającymi zużycie energii[6][7][8]. Wykazuje też, że po katastrofie elektrowni jądrowej w Czarnobylu doszło do zafałszowania skali skutków tej awarii. Polega to zarówno na zaniżaniu liczby ofiar, jak i na zafałszowaniu mapy oraz skali skażeń. Jest to wynikiem przyjętej fałszywej interpretacji pomiarów promieniowania, polegającej jego zdaniem na oszustwach przy uśrednianiu skażeń przejawiających się m.in. w uśrednianiu wyników dla olbrzymich obszarów (np. uśrednianie Syberii i okolic Czarnobyla). Przeciwko tej błędnej jego zdaniem interpretacji protestował wraz z kolegami z IBJ w Świerku już w 1986 m.in. w podziemnej prasie[9]. W 1991 był współautorem „Raportu w sprawie następstw katastrofy w Czarnobylu” opracowanej przez Zespół Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki do spraw Elektrowni Jądrowej „Żarnowiec”.

Opracował podstawy „Poszanowania Energii i Energii Odnawialnych dla Polski”, które przedstawił w książce O energetyce dla użytkowników i sceptyków napisanej wspólnie ze Stanisławem Wiąckowskim (2005).

Ruch Obywatelski na rzecz Jednomandatowych Okręgów Wyborczych

Od 1992 jest jednym z animatorów „Ruchu Obywatelskiego na rzecz Jednomandatowych Okręgów Wyborczych” (JOW). W kwietniu 1996 na pierwszym ogólnopolskim spotkaniu Ruchu Obywatelskiego JOW na Uniwersytecie Wrocławskim został ustanowiony jednym z czterech Koordynatorów Krajowych tego ruchu[10]. Propaguje idee JOW zarówno w mediach, jak i w czasie setek konferencji i spotkań organizowanych na terenie całej Polski.

Udział w nagłośnieniu „afery FOZZ”

Był także zaangażowany w ujawnienie tzw. afery FOZZ dotyczącej Funduszu Obsługi Zadłużenia Zagranicznego. W czerwcu 1991, razem z prof. Jerzym Przystawą z Wrocławia, w oparciu m.in. o materiały urzędowe uzyskane od inspektora głównego specjalisty w Najwyższej Izby Kontroli Michała Falzmanna, wystąpił do Prokuratora Generalnego z powiadomieniem o tym przestępstwie. Następnie wraz z J. Przystawą, mimo że nastąpiła zadziwiająca i nieoczekiwania śmierć Falzmanna (18 lipca 1991) i odczuwali atmosferę „pewnego zastraszenia” (m.in. poprzez serię nagłych wypadków śmiertelnych – ówczesny prezes NIK Walerian Pańko zginął w wypadku samochodowym, a kilka miesięcy później zmarł zarówno kierowca z Biura Ochrony Rządu, jak i policjanci, którzy jako pierwsi przybyli na miejsce tego wypadku), opracował (na podstawie dokumentów urzędowych oraz publikacji prasowych) i w 1992 opublikował książkę „Via bank i FOZZ”, w której „przedstawiono mechanizmy rabunku finansów publicznych”. Zareagował na to Dariusz Przywieczerski, szef, a potem właściciel Universalu przedstawiany w książce jako osoba zamieszana w te operacje i jej autorom wytoczył cywilny proces sądowy. Proces, decyzją sądu utajniony, trwał ponad 13 lat i zakończył się w 2006 uniewinnieniem pozwanych (M. Dakowskiego i J. Przystawę)[11][12], choć Przywieczerski na początku 2005 został skazany za wyprowadzenie z FOZZ znacznych środków, jedynie na karę 3,5 roku więzienia oraz… grzywnę. Przez pewien czas w wyniku wyroku sądowego obowiązywał zakaz wznawiania książki „Via bank i FOZZ”[13][14][15][16].

Udział w analizowaniu katastrofy w Smoleńsku

Latem 2010 zakwestionował oficjalną wersję przebiegu katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku, m.in. stwierdzając w oparciu o dokonane przez siebie obliczenia, że niemożliwe było, „przy ewentualnej utracie kawałka skrzydła znanej wielkości na wysokości paru metrów wykonanie przez płatowiec półbeczki nad gruntem”, a także powstanie tak dużych uszkodzeń tylko z powodu uderzenia w ziemię. 3 października 2010 złożył do Prokuratora Generalnego RP zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa[17]. Był w tej sprawie przesłuchiwany jako świadek przez Prokuraturę Wojskową, której przedstawił m.in. swoje obliczenia, a złożone zeznanie opublikował w internecie[18]. Artykuły analizujące katastrofę zamieszczał na swojej stronie [ciągle aktywna www.Dakowski.pl ], a także w wydawnictwie „Zeszyty Smoleńskie” (np. opracowanie „Prawa zachowania fizyki a oficjalna dezinformacja”), jak również na portalach Salon24.pl, Niepoprawni.pl, Wirtualna Polonia, Nowy Ekran i innych. Obecnie (2019 r.) skłania się do teorii, iż katastrofa smoleńska została sfingowana[19].

Twórczość

Jest autorem ok. 70 recenzowanych publikacji naukowych z zakresu fizyki jądrowej, ogłaszanych m.in. na łamach czasopism zagranicznych, takich jak np.: „Earth and Planetary Science Letters”, „Nuclear Instruments and Methods in Physics Research”, „Nuclear Physics”, „Nuclear Track Detection”, „Nukleonik”, „Nuovo Cimento”, „Physics Letters”, „Physical Review Letters” (wyd. American Physical Society), „Zeitschrift für Physik”, „Yadernaja Fizika”, a także w polskich wydawnictwach, np. „Acta Physica Polonica”, „Bulletin de l’Academie Polonaise des Sciences, Série de les Sciences de la Terre”, „Raport IBJ”, „Biuletyn Instytutu Budownictwa Mieszkaniowego”, miesięcznik „Gospodarka Paliwami i Energią”, „Przegląd Przemysłowy”[1][2][20]. Jest autorem licznych publikacji dotyczących energetyki, m.in. pracy „Poza wiek ropy, węgla i rozszczepienia (Jaka energetyka do końca XXI wieku?” (1995)[3]. Był w Radzie Programowej kwartalnika „Rurociągi” i przewodniczącym Rady Naukowej oraz publikował tam artykuły o strategiach energetycznych.

Ponadto swoje publikacje zamieszczał, poza wspomnianą wyżej prasą podziemną i emigracyjnym miesięcznikiem „Kultura”, również na łamach różnych polskich tygodników i gazet, m.in. „Gazety Polskiej”, „Głosu”, „Myśli Polskiej”, „Naszego Dziennika” „Naszej Polski” i „Tygodnika Solidarność”. Zajmował się w nich m.in. kwestiami energetycznymi, jak np. w artykułach „Energia a sprawa polska”, „Katastrofa w Czarnobylu a rzetelność naukowa”, „Kto ociepla ziemię”, „Kryzys energetyczny wywołano sztucznie”, ale także inną problematyką, np. „Czy ewolucjonizm jest nauką?”, „Sprawa Boniego – dwadzieścia lat później”. Liczne publikacje ogłasza również w internecie, głównie na swojej stronie internetowej, a także na blogach na portalach salon24.pl, nowyekran.pl i innych.

Prowadzi też działalność wykładową na terenie całej Polski, występując z referatami m.in.: Stan świata – oraz: gdzie są nadzieje dla Polski, Niezależność energetyczna: naszego domu, wsi, Polski; Głosowanie a wybory – różnice, cele (nasze a polityków); Ewolucjonizm wobec logiki i matematyki. „Religia” neo-darwinizmu, Czy globalizm to nowa (ew. przyszła) cywilizacja?, a także na temat katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku[21].

Na te tematy wydał książki: „O to, co najważniejsze. Krzaczek na drodze lawiny”, 2017, wyd. ANTYK, oraz jako jeden z autorów: „MASKIROWKA SMOLEŃSKA”, Wyd. Bolinari, 2018

Książki

  • 1980: Solidarnost’: o rabočem dviženii v Pol’še i o rabočem dviženii v Rossii (pod pseudonimem Andrzej Pomorski, Andžej Pomorskij, współautor: Michail Nazarov]. Frankfurt/Main: Posev, 1980; wyd. 2 zm. i poszerzone, Frankfurt/Main: Posev, 1981; wyd. 3 zm. i poszerzone, Frankfurt a. Main: Posev, 1982
  • 1985: Solidarność: o ruchu robotniczym w Polsce i w Rosji (współautor: Mihail Nazarov; tłumaczyła Maria Kotowska), Warszawa: Brzask
  • 1991: Raport w sprawie następstw katastrofy w Czarnobylu wraz z załącznikami II i IV (współautorstwo), Zespół Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki do spraw Elektrowni Jądrowej „Żarnowiec”, Warszawa: ZPPAAdsEJŻ
  • 1992: Via bank i FOZZ: o rabunku finansów Polski (współautor Jerzy Przystawa), Komorów: Antyk
  • 1997: Jednomandatowo!: ordynacja wyborcza dla Polski (współautorzy Romuald Lazarowicz, Jerzy Przystawa)
  • 2005: O energetyce dla użytkowników oraz sceptyków (współautor Stanisław Wiąckowski), Warszawa: Fundacja ODYSSEUM, ISBN 83-86010-14-2.
  • „O to, co najważniejsze. Krzaczek na drodze lawiny”, 2017, wyd. ANTYK
  • „MASKIROWKA SMOLEŃSKA”, Wyd. Bolinari, 2018

Nagrody

Trzykrotnie otrzymał nagrodę Państwowej Rady ds. Wykorzystania Energii Jądrowej (w tym zespołowa II stopnia) w 1963, 1965 i 1967. Dostał także w 1975 nagrodę Sekretarza Naukowego Polskiej Akademii Nauk[3].

Przypisy