Proszę poczytać…
Obecny pewnie w prawie każdym polskim domu.
O tym ,że utrudnia gojenie się ran i może spowodować więcej szkód w strukturze tkanek niż korzyści, dowiedziałem się dwa lata temu w prywatnym gabinecie leczenia ran, gdy walczyłem z uporczywą kontuzją.
Gabinet stosował do odkażania, preparaty oparte o związki chloru nigdy octanisept.
Jednak ta wiedza mimo wielu świadectw i badań, nie jest powszechna.
Preparat wciąż używany i ordynowany zarówno w państwowych jak i prywatnych miejscach opieki nad pacjentami.
Pieniądze?
Sponsoring sympozjów i zjazdów naprawdę jest ważniejszy od dobra pacjenta?
Smutne to wszystko bo naraża potrzebujących na stratę czasu, zdrowia a często wiary w proces gojenia się.
Octenisept (także Linoseptic) składa się z dichlorowodorku oktenidyny, alkoholu fenoksyetylowego oraz substancji pomocniczych octanu dimetyloamoniowego, kwasu amidopropylokokosowego, glukonianu sodu, wodorotlenku sodu, glicerolu i jeszcze paru innych dodatków.
Reasumując…
1. Octenisept w zastosowaniu na rany bywa często słabym preparatem np. na tężca (nie zabija jego przetrwalników).
2. Zawarta w nim Oktenidyna ogranicza powstawanie tzw. ziarniny i tym samym znacznie wydłuża i utrudnia gojenie się ran.
3. Fenoksyetanol – ten główny jego związek jeśli przedostanie się do płuc, wywołuje uszkodzenie nabłonków, ataki duszności, nieżyty i kichanie albo kaszel. Wchłania się w skórę i przy kilkakrotnym stosowaniu działa tam mutagennie . Fenoksyetanol przenika również do mleka matki działając neurotoksycznie na noworodka. Wyhamowuje układ immunologiczny organizmu. Często stosowany na skórę może spowodować upośledzenie odporności miejscowej na zakażenia. W razie zażycia wywołuje uszkodzenie i martwicę nerek, uszkodzenie serca, wątroby i układu nerwowego.
Poniżej przydatne informacje:
1. “Ciężkie działania niepożądane po podaniu przez Octenisept wnikliwych ran u dzieci. Hülsemann W1, Habenicht R.
(Ang.)
RESULTS:
All children showed more or less identical hand appearances. Hands were swollen caused by an interstitial oedema, compartment pressures were increased and hand function was completely suspended. The oedemas persisted for weeks and were hardly controllable. Especially serious were injuries at thenar level and in the first web space. Long-term sequelae were contractures caused by fibrotic muscle changes. Neither through bacteriological nor histological analysis were hints of bacterial or viral infections found. An allergic reaction to Octenisept could be excluded in the 3 most heavily affected children by an ROAT test.
CONCLUSION:
To prevent damage, contaminated wounds should be operatively debrided and not be irrigated with an antiseptic liquid. Octenisept seems to have a toxic effect in non-distinguished tissue. Because of a slow resorption it remains for a long time in the tissue. For therapy we recommend fasciotomy of the mid-hand and probably finger compartments, followed by compression treatment, physiotherapy with lymphatic drainage, dynamic and static splints.”
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19790020
(tłumaczenie na j. Polski)
WYNIKI:
Wszystkie dzieci miały mniej więcej identyczny wygląd dłoni. Ręce były opuchnięte na skutek obrzęku śródmiąższowego, wzrosło ciśnienie w przedziałach i nastąpiło całkowite zawieszenie funkcji ręki. Obrzęki utrzymywały się tygodniami i były trudne do opanowania. Szczególnie poważne były urazy na poziomie kłębu iw pierwszej przestrzeni pajęczej. Długoterminowymi następstwami były przykurcze spowodowane zmianami włóknistymi mięśni. Ani w analizie bakteriologicznej, ani histologicznej nie znaleziono śladów infekcji bakteryjnych lub wirusowych. Reakcję alergiczną na Octenisept można było wykluczyć u 3 najbardziej dotkniętych dzieci za pomocą testu ROAT.
WNIOSEK:
Aby zapobiec uszkodzeniom, zanieczyszczone rany należy operacyjnie oczyścić i nie przemywać płynem antyseptycznym. Wydaje się, że Octenisept ma działanie toksyczne na niewyróżniające się tkanki. Dzięki powolnej resorpcji długo pozostaje w tkance. Do terapii zalecamy fasciotomię przedziału środkowego i prawdopodobnie palca, następnie leczenie uciskowe, fizjoterapię z drenażem limfatycznym, szynami dynamicznymi i statycznymi.”
2. W weterynarii należy unikać octaniseptu.
“.. U czterech psów ciężka martwica i uporczywe zmiany w obrębie obszaru leczonego rozwinęły się po zastosowaniu dichlorowodorku oktenidyny. Przebieg kliniczny był porównywalny do powikłań opisanych wcześniej w medycynie człowieka. Terapia była przedłużona i skomplikowana przez wtórne zakażenie rany.
WNIOSEK I ZWIĄZKOWANIE KLINICZNE:
Nawadnianie głębokich ran, szczególnie ran zgryzu, stosowanie dichlorowodorku oktenidyny bez drenażu może powodować trwałe zmiany w obrzęku, reakcje zapalne i martwica. Niewłaściwe stosowanie dihydrochlorku oktenidyny w nawadnianiu ran należy unikać w weterynarii. ..”
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26353826
3. Rakotwórczość
W ramach przeprowadzonego na szczurach dwuletniego badania właściwości rakotwórczych oktenidyny dichlorowodorku stwierdzono podwyższoną liczbę rozsianych komórek nowotworowych trzustki. Podwyższony wskaźnik komórek nowotworowych łączy się z niewłaściwymi zjawiskami wtórnymi wywoływanymi antybakteryjną aktywnością oktenidyny dichlorowodorku…”