Ani słowa w mediach głównego nurtu, które wydają się być zachwycone tą smutną wiadomością… Miał brać udział w Grand Jury Fuellmich, a zaledwie trzy tygodnie temu Luc Montagnier został powitany we Włoszech jako bohater wojenny. Dziś spoczywa z aniołami, według jego bliskich przyjaciół. RIP Luc Montagnier [18 sierpnia 1932 – 8 lutego 2022].

Rose Sélavy, 9 lutego 2022 https://www.apar.tv/alt-news/le-prix-nobel-luc-montagnier-est-mort-paix-a-son-ame /

Luc Montagnier był prostym i skromnym człowiekiem wbrew temu, co mówią jego krytycy. Urodził się w Berry, był jedynym synem ojca – dyplomowanego księgowego i matki pracującej w domu. W pewnym sensie to Żółta Kamizelka Nagrody Nobla.

Ten wybitny francuski biolog i wirusolog wszedł w 1960 r. do Narodowego Centrum Badań Naukowych (CNRS), którego później został dyrektorem ds. badań, był profesorem w Instytucie Pasteura, gdzie od 1972 r. kierował jednostką onkologii wirusowej. Do 2000 roku profesor i dyrektor Centrum Biologii Molekularnej i Komórkowej w Queens College na Uniwersytecie Miejskim w Nowym Jorku, następnie kierował instytutem badawczym na Uniwersytecie Jiao-tong w Szanghaju. Był także członkiem Akademii Nauk i Narodowej Akademii Medycznej.

Wraz z Françoise Barré-Sinoussi i Haraldem zur Hausenem otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny w 2008 roku za odkrycie w 1983 roku wirusa ludzkiego niedoboru odporności (HIV) odpowiedzialnego za zespół nabytego niedoboru odporności (AIDS). Kwestionowano jednak jego rolę w odkryciu tego retrowirusa…

W 1983 roku, wraz z jego współpracownikami Jean-Claude Chermann i Françoise Barré-Sinoussi, odkryto nowego ludzkiego retrowirusa, wirusa związanego z limfadenopatią (LAV), obecnie uznawanego za wirusa wywołującego AIDS. Zespół kierowany przez Luca Montagniera od początku tego odkrycia starał się, w trudnych warunkach, scharakteryzować tego nowego wirusa i zademonstrować jego rolę w AIDS, w szczególności poprzez badanie jego właściwości biologicznych i opracowanie serologicznego testu diagnostycznego. W 1986 roku grupa Luc Montagnier odkryła drugiego wirusa związanego z AIDS w Afryce Zachodniej, ale bardzo różniącego się od pierwszego pod względem sekwencji molekularnych.

Luc Montagnier był pierwszym kierownikiem nowego działu „AIDS i retrowirusów” w Instytucie Pasteura w Paryżu, którym kierował w latach 1991-1997. Ponadto Luc Montagnier i jego współpracownicy wykazali, że mykoplazmy znacznie zwiększają cytopatogenne działanie wirusa. Ta obserwacja jest punktem wyjścia dla trwających badań nad rolą kofaktorów zakaźnych w zjadliwości i patogennym działaniu wirusa – badań, które mogą prowadzić do nowych podejść terapeutycznych i szczepionkowych.

W 1993 roku utworzył Światową Fundację na rzecz Zapobiegania i Badań nad AIDS, pod egidą Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO), której celem jest tworzenie ośrodków badawczych w Afryce. W 1997 roku, w wieku 65 lat, mógł kontynuować pracę jako emerytowany badacz, ale prawo zabraniało mu kierowania laboratorium badawczym we Francji.

Z tego powodu od tego roku do 2001 roku był profesorem i dyrektorem Centrum Biologii Molekularnej i Komórkowej w Queens College na City University of New York.

Wraz ze swoim włoskim kolegą Vittorio Colizzim, Luc Montagnier uczestniczył w kilku konferencjach, zwłaszcza w Afryce, w celu walki z rozprzestrzenianiem się wirusa HIV.

W 2010 roku Luc Montagnier ogłosił, że ucieka od „klimatu intelektualnego terroru” we Francji, aby objąć kierownictwo nowego instytutu badawczego w Chinach na Uniwersytecie Jiao-tong w Szanghaju i kontynuować badania nad powstawaniem w wodzie „nanostruktur” indukowanych przez DNA.

W 2012 roku, kiedy Montagnier miał przewodniczyć laboratorium badawczemu w Kamerunie, 44 innych laureatów Nagrody Nobla podpisało list do prezydenta kraju, w którym potępili „[rozwiązania Montagnier], które nie mają od początku dowodów naukowych” i ostrzegli go przed „katastrofalnym wpływem na jakość systemu opieki zdrowotnej w Kamerunie”. W listopadzie 2017 podczas konferencji u boku Henri Joyeux, były lekarz antyszczepionkowy, którego teorie również są kontrowersyjne, Montagnier sygnalizuje, według Le Figaro, „naukowy wyrok śmierci po powolnym rozbiciu statku”: w ciągu kilku tygodni ponad stu naukowców potępiło w petycji jego nieodpowiedzialne komentarze na temat ryzyka, jakie przypisuje szczepionkom.

Według niektórych Mongagnier był marginalny, stał się przedmiotem ostrej krytyki, a nawet został oskarżony o szarlatanizm od 2000. Twierdzi, że DNA spontanicznie emituje fale elektromagnetyczne, gdy jest silnie rozcieńczone w wodzie, co pozwala na „teleportację DNA”. Według niego leczenie osób z autyzmem można przeprowadzić za pomocą antybiotyków, ponieważ według niego autyzm jest częściowo spowodowany infekcjami bakteryjnymi, ale także leczeniem AIDS w Kamerunie poprzez żywność i homeopatię. Jego polemiczne twierdzenia opierają się w szczególności na teoriach „pamięci wody” Jacques’a Benveniste’a.

7 listopada 2017 r. brał udział z Henri Joyeux w konferencji prasowej, na której zadeklarował, że zgadza się z kilkoma argumentami antyszczepionkowymi, które zostały obalone przez środowisko medyczne:

Uważa się, że szczepionki są odpowiedzialne za zespół nagłej śmierci niemowląt, a Montagnier twierdzi, że ma „w sądzie amerykańskim rejestr dziecka, które zmarło w Stanach Zjednoczonych po zaszczepieniu”;

– adiuwanty na bazie soli glinu byłyby „odpowiedzialne za burzę immunologiczną u niemowląt”;

– „paracetamol, który podajemy niemowlętom w reakcji na szczepionkę, jest trucizną”.

Setka akademików nauki i medycyny podpisujących się na forum po tym wydarzeniu uważają, że Montagnier „wykorzystuje swoją Nagrodę Nobla do rozpowszechniania, poza obszarem swoich kompetencji, wiadomości niebezpiecznych dla zdrowia, wbrew etyce, która powinna rządzić nauką i medycyną”. Według Swiss Medical Review, profesor – „uwiedziony przez irracjonalność” – został „odrzucony przez Instytut Pasteura, którego nadal jest emerytowanym profesorem, i potępiony przez Narodową Akademię Medyczną, której nadal jest członkiem by nigdy już tam nie postawić nogi”.

Montagnier mówił: „Niektóre dzieci umierają 24 godziny po zaszczepieniu. Nadal mamy prawo zastanawiać się nad tą czasową korelacją. To tylko zdrowy rozsądek”. Robert Cohen, profesor pediatrii w szpitalu Créteil, odpowiada, że ​​łatwo jest wytłumaczyć tę korelację czasową: pierwsze miesiące życia dziecka to zarówno te, w których najczęstsza jest nagła śmierć, jak i te, w których dziecko jest szczepione. Jest więc naturalne, że statystycznie niektóre nagłe zgony zdarzają się kilka dni po szczepieniu.

Został nagrodzony 6 października 2008 r. za swoją pracę nad wirusem AIDS, “którego odkrycie było niezbędne dla obecnego zrozumienia biologii tej choroby i jej leczenia antyretrowirusowego”, według komitetu Nobla.

Właśnie odszedł dzisiaj spokojnie w obecności swoich dzieci. Spoczywaj duszo tego wielkiego człowieka, który nigdy nie szczędził wysiłków, by walczyć z chaosem naszego świata.