Oto, jak cierpiano w Rosji

Date: 29 dicembre 2025Author: Uczta Baltazara

Maurizio Blondet  babylonianempireoto-jak-cierpiano-w-rosji

Petersburg pogrążony jest w chaosie, pełen pijanych dezerterów, którzy zabijają oficerów i policjantów; wszędzie słychać chaotyczne salwy karabinowe. Nowy rząd nie kontroluje niczego; nie wie, jak zapewnić zaopatrzenie miast; żołnierze pozostający na froncie pozostają bez rozkazów a armia rozpada się.

Jaka jest pierwsza decyzja Kiereńskiego? – Ta, którą uważa za najpilniejszą i najbardziej potrzebną?

Pierwsza decyzja, podjęta 3 marca, dotyczy wpisania żydowskich pełnomocników procesowych – którym wcześniej nie wolno było samodzielnie prowadzić spraw sądowych – do rejestru adwokatów. To los dyskryminowanych Żydów jest najpilniejszą sprawą, którą należy się zająć i to natychmiast.

20 marca Kiereński, „we współpracy z członkami biura delegowanego przy żydowskich deputowanych” do Dumy, uchyla ustawą „wszelką dyskryminację osób ze względu na ich wyznanie, doktrynę religijną lub narodowość”.

Jest to pierwszy akt prawny nowej Rosji. „Na prośbę biura [delegatów żydowskich w Dumie], Żydów jako takich w rezolucji nie wymieniono”.

Rząd Kiereńskiego nie utrzymuje się długo. Leon Trocki obala go w wyniku zamachu stanu: do władzy dochodzą bolszewicy.

Jaki jest problem, którego rozwiązanie wydaje się być najpilniejsze dla nowego reżimu?

„Walka z antysemityzmem” – tak głoszą Izwiestia z 28 kwietnia. Lenin wydaje następujący rozkaz Sowietom: „Zwrócić najwyższą uwagę na antysemicką propagandę prowadzoną przez duchowieństwo; podjąć najbardziej radykalne środki w celu stłumienia kontrrewolucji i propagandy popów”; zaleca „środki zapobiegawcze”przeciwko wszelkim przejawom antysemityzmu.

W tym samym 1918 roku, Lenin nagrywa „specjalne przemówienie na temat antysemityzmu”, które jest rozpowszechniane za pomocą płyt gramofonowych.

27 lipca 1918 r. reżim, który właśnie wymordował rodzinę cara, uchwala specjalną ustawę mającą na celu „wyeliminowanie antysemityzmu”: „Rada Komisarzy Ludowych oświadcza, że ruch antysemicki stanowi zagrożenie dla sprawy rewolucji”.

W Kronstadzie dochodzi jednak do buntu robotników i marynarzy pro-bolszewickich. Narzekano między innymi na “brutalne traktowanie popów”. Robotnicy z Archangielska napisali do gazety „Prawda”, sygnalizując: „Profanowane, brudzone i plądrowane są wyłącznie cerkwie prawosławne, nigdy synagogi. Śmierć z głodu i chorób zabiera setki tysięcy niewinnych istnień wśród Rosjan”, podczas gdy „Żydzi nie umierają ani z głodu, ani z powodu chorób”. Wobec owych robotników zastosowano „najbardziej radykalne środki” nakazane przez Lenina i wiadomo, co ten termin oznaczał. https://en.wikipedia.org/wiki/Kronstadt_rebellion

Wielki filozof i teolog Siergiej Bułgakow potwierdził z bólem w roku 1941: «Prześladowania chrześcijan w Rosji przewyższyły wszystkie znane w historii prześladowania… aczkolwiek wpisane w program bolszewizmu, prześladowania te znalazły najbardziej gorliwych wykonawców w osobach żydowskich „komisarzy”».

D.S. Pasmanik, żydowski historyk rewolucji bolszewickiej, napisał: „Bolszewizm stanie się dla głodujących Żydów z miast, zawodem porównywalnym do dotychczasowych zawodów krawca, farmaceuty czy poborcy podatkowego”.

W roku 1919, wielu nowych bolszewików przeniosło się do Moskwy. Pewien David Abzel opowiada w swojej biografii, że opuścił rodzinny Czernihów na prowincji, aby udać się do stolicy, dokąd już wcześniej przeniosły się dwie ciotki, „bogate kupczynie”.

Jedna z jego ciotek, Liola, mieszkała teraz w hotelu „National”, rezydencji dla członków partii (tzw. Pierwszym Domu Sowietów). Sąsiad o nazwisku Ulrich żartował: „Dlaczego nie otworzymy synagogi w National? – Tu są wyłącznie Żydzi…”. https://en.wikipedia.org/wiki/Hotel_National,_Moscow

Zaczyna się komunistyczny głód spowodowany represjami wobec rolników (kułaków); w roku 1922, nad Wołgą panuje klęska głodu. Nie dotyczy to jednak rezydencji sowietów.

Ich lokatorzy otrzymują pomoc od American Relief Administration (ARA), organizacji utworzonej przez prezydenta Hoovera w celu niesienia pomocy głodującym w Rosji: w paczkach znajduje się „kawior, ser, masło, wędzony jesiotr… nigdy nie brakowało ich na naszych stołach”. https://en.wikipedia.org/wiki/American_Relief_Administration

Dzieciom członków partii mieszkających we wspomnianych rezydencjach sowieckich podawano „amerykańskie śniadania: ryż z mlekiem, gorącą czekoladę, białe bułki i jajka na talerzykach”.

Lenin w swojej pracy zatytułowanej „O kwestii żydowskiej w Rosji” (z przedmową Shimona Dimansteina, rok 1924): „Fakt, że znaczna część żydowskiej inteligencji osiedliła się w rosyjskich miastach, bardzo pomógł rewolucji… Jeśli udało nam się przejąć aparat państwowy i zrestrukturyzować go, to wyłącznie dzięki tejże grupie nowych urzędników – bystrych, wykształconych i wystarczająco kompetentnych”.

„Swoją doskonałą organizację, bolszewizm zawdzięcza działaniom komisarzy żydowskich” – zauważa wspomniany już wcześniej Pasmanik.

„Ukraińska Ceka składała się w 80% z Żydów” – pisze Bruce Lincoln, amerykański historyk rewolucji bolszewickiej

G. Korolenko, socjalrewolucjonista, stwierdza w roku 1919: „Wśród bolszewików jest wielu Żydów. Ich brak taktu i arogancja rażą i irytują… zwłaszcza w Czeka, gdzie wszędzie pojawiają się żydowskie rysy twarzy, co drażni tradycyjne odczucia”  narodu.

L.V. Kritchevski, który w 1999 roku przyczynił się do powstania zbiorowego dzieła historycznego „Żydzi i rewolucja rosyjska”, opublikowanego jednocześnie w Moskwie i Jerozolimie, zbadał niegdyś tajne dokumenty dotyczące personelu aparatów represji.

„W czasach »czerwonego terroru«”, pisze, „mniejszości narodowe stanowiły 50% centralnego aparatu WCzK-i oraz około 70% stanowisk kierowniczych w aparacie”. Jakie mniejszości narodowe?

Wielu Łotyszy, niemało Polaków i Żydów.

„Wśród sędziów śledczych odpowiedzialnych za walkę z kontrrewolucją połowa była pochodzenia żydowskiego”.

Wiadomo, kim byli owi sędziowie. Spośród tysięcy nazwisk wstarczy wymienić Matvieja Bermana https://en.wikipedia.org/wiki/Matvei_Berman, który w 1932 r. awansował na stanowisko dyrektora całego systemu gułagów, a w 1936 r. został wiceministrem NKWD, tj. przyszłego KGB; albo Jacova Agranova https://en.wikipedia.org/wiki/Yakov_Agranov, czekistę, który zasłynął „prowadzeniem okrutnych przesłuchań uczestników powstania w Kronsztadzie”; czy też Lwa Iljicza Injira, który został głównym księgowym całego systemu gułagów, mianowanym na to stanowisko przez swojego współwyznawcę Iejowa („weterana NKWD, który w swoich przemówieniach często cytował Talmud”), a który wraz z Genrichiem Jagodą kierował tym olbrzymim archipelagiem.

Kiedy w 1933 roku zakończono budowę kanału Morze Białe-Morze Bałtyckie, gdzie zginęły setki tysięcy rosyjskich, azjatyckich i ukraińskich więźniów zmuszanych do pracy przy temperaturze -50°C i o głodzie, twórcy owego gigantycznego, ludobójczego dzieła reżimu zostali nagrodzeni medalami i odznaczeniami: Jagoda, komisarz NKWD; Matvej Berman, szef Gułagu; Semion (Shimon) Firin, nazorca robót; Lazar Kogan, szef budowy; Jakow Rappoport, jego zastępca; Naftali Frenkel, szef budów prowadzonych nad Morzem Białym.

Wszyscy oni byli Żydami.

Zastanawiając się nad tym faktem, żydowski historyk Gabriel Landau: „Uderza nas to, czego najmniej spodziewaliśmy się znaleźć w środowisku żydowskim: okrucieństwo, sadyzm, przemoc, które wydawały się być tak obce ludowi dalekiemu od wszelkiej wojny. Ci, którzy wczoraj nie umieli jeszcze posługiwać się karabinem, odnaleźli się w roli katów i oprawców”.

W roku 1923, inny Żyd, Bieckerman, pisał: „Dzisiaj Żyd jest wszędzie, na wszystkich szczeblach władzy. Rosjanin widzi go u steru w Moskwie, u steru w stolicy nad Newą (Petersburg), u steru Armii Czerwonej, tej niezrównanej machiny samozniszczenia… Rosjanin widzi w Żydzie sędziego i kata; na każdym kroku spotyka Żydów którzy nie są komunistami, ale przejmują wszystko w swoje ręce i działają na rzecz władzy radzieckiej… Nic dziwnego, że Rosjanin utwierdza się w opinii, że obecna władza jest żydowska, że jest stworzona dla Żydów, że służy ich interesom: i to właśnie ta władza potwierdza go w tym przekonaniu”.

Rewolucja rozszerzyła się na Europę Wschodnią, zachowując te same cechy. Na Węgrzech spośród 49 komisarzy 31 było Żydami. Kiedy na premiera wybrano Sandora Garbai, który nie był Żydem, Rakosi zażartował: „Trzeba było kogoś, kto mógłby podpisywać wyroki śmierci w sobotę”.

W Moskwie krążyło popularne powiedzenie: «Dla Rosjan – Syberia, dla Żydów – Krym» – miejsce wypoczynku.

Na tym zakończę. Tym, którzy pytają, z jakich źródeł czerpać informacje, podaję nazwisko: Sołżenicyn.

Jego książka „Dwa wieki razem” zawiera bardzo dokładne i obszerne przypisy, które tutaj pomijam: Sołżenicyn zadbał o to, aby cytować prawie wyłącznie rosyjskich autorów żydowskiego pochodzenia.

Tak oto cierpiano w Rosji.

Sołżenicyn zadaje sobie pytanie, czy bolszewizm byłby równie okrutny i równie bezwzględny, gdyby jego przywódcami byli Rosjanie. Nie odpowiada na to pytanie. Mówi jednak, że Rosjanie zostali zdewastowani.

Co najmniej 60 milionów zginęło w perfekcyjnie zarządzanych gułagach. Kolejne 22 miliony zginęło w wojnie z Niemcami, w której ci, którzy zginęli uratowali swoimi ciałami miliony Żydów. Naród rosyjski został okaleczony, na zawsze zdeformowany, wyzuty z energii przez ową ogromną tragedię.

Czyż więc nie należałoby czcić również jego holokaustu?

Sołżenicyn prosi i wzywa do pokuty: „Czy istnieje zagrożenie, że trgo rodzaju sytuacja może się powtórzyć? – W tym duchu, naród żydowski powinien odpowiedzieć za swoich rewolucjonistów-morderców oraz rzesze osób, które stanęły do ich dyspozycji. Nie chodzi tu o odpowiedź przed innymi narodami, ale przed samym sobą, przed własnym sumieniem i przed Bogiem”.

(opublikowano 14 marca 2006 roku)

INFO: https://www.effedieffe.com/index.php?option=com_content&task=view&id=5357&Itemid=100021

……………..

TRZEBA PRZYPOMNIEĆ: Kaźń Romanowów była morderstwem rytualnym http://web.archive.org/web/20200120091217/http://ram.neon24.pl:80/post/141261,kazn-romanowow-byla-morderstwem-rytualnym