Алексей Иванов https://zavtra.ru/events/o_massovoj_sdache_v_plen_nedovikingov_s_azovstali
Из подвалов мариупольского комбината „Азовсталь” вышли и сдались в плен почти тысяча украинских боевиков-нацистов.
Сейчас происходит фильтрация, все сдавшиеся террористы будут идентифицированы. Большинство ВСУшников, видимо, обменяют, а гитлеристов-неоязычников из полка „Азов”* ждёт суровое наказание в соответствии с уголовным кодексом РФ или законами ДНР и ЛНР (в народных республиках, напомним, отсутствует мораторий на смертную казнь).
Как подчеркнул руководитель Госдумы Вячеслав Володин, „нацистские преступники не должны подлежать обмену; это военные преступники, и мы должны делать всё для того, чтобы они предстали перед судом„.https://www.youtube.com/embed/tWRp9VPJ41Ehttps://www.youtube.com/embed/IGFAjcAY91Ehttps://www.youtube.com/embed/ibLfgnutncchttps://www.youtube.com/embed/uV-7IvYnanA
=========================
„Моё личное мнение — участников «Азова»* менять нельзя ни в коем случае. Полк должен предстать перед трибуналом, каждый должен получить наказание в меру своих преступлений (допустим, что там будет разная степень вины). Это будет носить не только юридический, но и символический смысл.
Должно быть проведено долгое, скрупулёзное расследование, а потом — приговор…
В сдаче запрещённого «Азова»* есть ещё один принципиально важный момент. Долгое время это формирование было парадной вывеской правой неоязыческой субкультуры во всей Восточной Европе. Крутые съёмки, суровые с виду воины совершают ритуал на языческом (др. рус. поганом) капище, взрывы, бронетехника, факелы. Сами о себе азовцы говорили: «Азов»* — это «Ас-Гоф», двор асов, скандинавских божеств.
Давайте вспомним, как должен вести себя настоящий воин, согласно этой системе взглядов. Для этого обратимся к книге А. М. Стриннгольма «Походы викингов»:
– «Войне от колыбели я жизнь свою обрёк. Ещё ребёнку мне дал Один смелое сердце. Для храбрых неприлично при смерти унывать», говорит сага об Олафе, сыне Трюггви.
Религия и предки внушили древнему северянину правила, что мир принадлежит тем, кто храбрее, что лучше искать славы и чести, нежели доживать до глубокой старости, и что всего славнее жить и умереть с оружием в руках. При этом не бояться, но встречать смерть достойно.
– В саге о Хервёр рассказывается, как Хаки, смертельно раненный в битве при Фюрисвалле, зажёг свой корабль, нагруженный оружием и трупами, велел положить себя на него и в этом пламени на всех парусах поплыл из островов в открытое море, чтобы жить в памяти потомства, как встретивший смерть без страха.
– Cага об Эйрике Рыжем говорит, что Эйрик отказался с негодованием от свободы и всех благ жизни, какие предлагались ему за позор, велел бросить себя на копья и в предсмертных мучениях пел последнюю песню про своё мужество и презрение к смерти.
– Рагнар Лодброк был взят в плен королём Эллой, который бросил его в яму, наполненную змеями. Умирая, Рагнар пел песню.
Что мы видим сейчас? Страшный, несмываемый позор с точки зрения той этической системы, которую продвигали сами азовцы. Если бы все они искренне верили в то, что насаждали в умах молодёжи, пошли бы на наших военных в последний штурм и в глазах своей аудитории стали героями. Погиб с оружием в руках — и прямиком пировать в Вальгаллу. А тут за них вписываются жабы со всех концов глобального болота: их храбрый ярл-козак на каблуках Зеленьский, жинок на поклон к иезуиту Франциску отправили, «Евровидение» в их честь провели. Так себе викинги. Рагнар с Эриком осудили бы. А наши русские князья даже холопами бы не взяли после такого.
Пришло время скальдам писать сагу о Колыне, Волыне и героической сдаче в плен„.
———-
Писатель, публицист Роман Антоновский:
„Коллеги обсуждают неоязычество «Азова»* в контексте того, что настоящие викинги или славяне-язычники никогда бы не сдались, а отправились бы радостным гуртом в Вальхаллу, приняв смерть в бою, а также, что азивцы исповедуют тёмную сторону язычества, так называемый путь Левой Руки. Поклонение подземным злым богам, требующим от своих адептов кровавых жертвоприношений. Ну, и зарывание мариупольского «Азова»* в заводские катакомбы можно символически прикрутить к тому, что они полезли в нижний мир, к своим адским божествам.
На самом деле, тот культ, который исповедует «Азов»* — это полный новодел, его можно охарактеризовать, как эзотерический гитлеризм. Идеологом этого культа, считавшим Гитлера аватаром нордического божества, был чилийский философ Мигель Серрано. К слову говоря, не лошара и безумец какой-то, а успешный дипломат и общественный деятель, работавший дипломатом в Индии и Европе и представителем Чили при МАГАТЭ, ставший единственным европейцем, которого принял в изгнании Далай-Лама в 50е годы 20 века.
Эзотерический языческий гитлеризм является для европейской праворадикальной молодёжи тем же, чем ваххабизм для радикальной исламской молодежи. Тоже культ силы и войны, короткий путь в рай через гибель в бою, и оправдание любого насилия в отношении людей иной веры или национальности. Так что, параллели между ИГИЛ* и украинскими неонацистами не случайны. Белорусский нацик Ляшук, воевавший в самом изуверском нацбате «Торнадо»*, после неоязычества принял ислам ваххабитского толка. А главный идеолог русского ваххабизма Харун Сидоров тоже в прошлом был праворадикалом из Питера.
Забавно ещё вот что. По сути, неогитлеристы из «Азова»* с их расизмом, антисемитизмом, гомофобией, воюя против России и русского мира, сражаются против здорового консервативного реванша на стороне неомарксизма, ЛГБТК, мирового компрадорского капитала и прочих вещей, который они должны, по идее, ненавидеть. И, наоборот, западные геи и трансгендеры, левые и либеральные политики, этнические евреи либеральных взглядов из Европы, России и Израиля поддерживают неонацистов из «Азова»*, упорно не замечая свастики, руны и чёрной Солнце на их нашивках и прапорах. Что их объединяет ? Ситуативная ненависть к нам, русским.
Но так ли странен сей союз? Я уже писал вам о Рейвене Кальдере, американском идеологе Рёккатру, неоязыческого течения, популярного среди неонацистов. Его адепты поклоняются Йотунам, злым великанам, которые воюют с солярными богами скандинавского пантеона. Но не все наши и украинские неонацики знают реальную биографию Кальдеры. Этот ныне бородатый неоязычник до 30 лет был бабой, даже родил дочь. А потом ему якобы явилась скандинавская Богиня Хель и заставила его стать мужиком-шаманом. Он сменил пол, женился на трансгендерной женщине, которая раньше была мужиком, а ещё у них есть раб-мазохист, с которым они на троих практикуют неоязыческие бдсм-ритуалы.:)
Господи, спасибо Тебе, что Россия — христианская страна!„
———-
Военкор, боец батальона „Восток” (11-й отдельный гвардейский мотострелковый Енакиевско-Дунайский полк Народной милиции ДНР) Максим Фомин:
„Чему нас учит история пленения полка «Азов»*?
Хохлы в своей массе не готовы умирать за свои идеалы. Только ситуация пахнет безнадëгой, они стараются себя подороже продать. Лозунг «Воля або Смерть» всего лишь красивые слова. Я не говорю, что среди уркаинцев нет героизма, безусловно, он есть, но это лишь индивидуальные качества отдельного человека или небольшой группы.
Можно долго думать в то, что ты викинг, пока у тебя над башкой не взорвалась ФАБ-3000. Потом наступает дзен…
Сидишь, трясёшься и понимаешь, что ты никакой не берсерк, а просто мальчик, обклеевший себя суровыми патчами, который хочет к маме„.
———-
Заместитель председателя Мосгордумы, секретарь Союза журналистов России, замдиректора дирекции информационных программ „Вести” ВГТРК Андрей Медведев:
„В истории с капитуляцией «Азова»* есть один важный момент.
«Азов»* — тут многие правильно отмечают — самое мотивированное, самое идеологически прокачанное, самое старое нацистское подразделение. Чётко структурированный полк. На базе которого, кстати, создавали и сержантскую школу. И конечно, «Азов»* имеет, возможно, наиболее обкатанный в локальных боях на границе ДНР личный состав. Про отмороженность и жестокость и так всё очевидно.
Но, что обычно забывают отметить. «Азов»* был модным подразделением. В глазах украинской молодёжи он выглядел привлекательно, тактикульно, очень убедительно.
Вчера простой футбольный хулиган, а сегодня захыстник. Модная форма, плитники, каски, беспилотники, подсумки. Клипы и ролики. Не знаю, что за агентство работало над пиаром «Азова»*, но всё было сделано очень толково. Для молодёжной целевой аудитории попадание стопроцентное. Опять же, за всем этим была и есть идея. Чистый, незамутненный неонацизм, где азовец это типа рыцарь, защищающий Запад от орды с Востока. Мифологемы, нелепые заумности, клановость.
Ну вот теперь выходит, что «рыцари» немного поломались. Пошли сдаваться в плен. Причём те же самые, что любили фото с оружием, руны и свастики. В плен пошли не только раненые. На видео вполне здоровые мужики. Сытые и довольно крепкие.
Но они сломались духом. Ибо идея, идеология у них дерьмо. Осовец или Брестская крепость держались потому что люди верили — то, что они защищают, ценнее жизни.
А у боевиков «Азова»* их жалкие жизни для них главное сокровище. Ну они же элита нации, а не абы кто. Однако, судя по сообщениям с мест, азовцы аж всю ночь сдавались. Даже когда наши уже устали их паковать. А те всё шли и шли в плен.
«А в тюрьме сейчас ужин. Макароооны…».
Вот и вся цена свидомым патриотам.
На Украине, впрочем, это поймут не сразу. Но поймут. Конец азовцев это конец мифа о «героических» нацистах„.
* террористическая группировка, запрещённая в России
Восемь лет пропаганда в жестяные трубы дудела, что Украина — гнилое яблоко, в нём черви, у неё нет плоти, нет власти, нет оружия, она — упавший с древа плод, который можно поднять и положить в карман. А на деле русские войска, вступившие на Украину, увидели страну-крепость, пролом в которой нужно выбивать по малому камушку.
Жестяные трубы пропаганды все восемь лет молчали о России, отделывались легковесными суждениями, лакированными картинками, целлулоидными образами. И когда случилась специальная военная операция, вместо этой парадной, лакированной, целлулоидной России появился оползень. С фасада государства сползала гнилая отсыревшая штукатурка, и вместо нарядных виньеток появилась жестокая голая арматура.
Каков враг, с которым мы воюем на Украине? Кто они, засевшие в „Азовстали”? Кто контратакует русские войска под Харьковом, оттесняя их обратно к границе? Украина мобилизована. Волна за волной резервисты бросаются на фронты, затыкая дыры и пробоины, нанесённые русскими ракетами и самолётами. Украина управляема до такой степени, что оказалась способной под русскими бомбардировками и обстрелами не прерывать потоки боеприпасов, солдат, продовольствия, валом идущие из Европы на украинский фронт.
Украинская пропаганда сформировала образ врага в лице России и русских не только в исконно антирусских западных украинских землях, но и на востоке, в русских городах Донбасса, в Одессе, Днепропетровске. Украина сумела встроить себя в гигантский синтезированный Запад, именуемый НАТО, подключить к своей войне с русскими могущественную западную экономику, военный потенциал, оружейные заводы, средства разведки и тотальную, всеохватывающую глобальную пропаганду, которая демонизировала Россию в глазах миллиардов людей. И это превращает Украину в наконечник жестокого копья, нацеленного на Россию.
Помимо американских крупнокалиберных гаубиц, турецких „Байрактаров”, норвежских ракетных комплексов „земля-море” на вооружении украинской армии стоит мистическое, огненное, помещённое в сердце воюющего украинца чувство — раскалённый факел, который в своё время Гитлер сумел зажечь в душах немецких солдат, бросив их на покорение мира. Украинский фашизм — та грозная, загадочная реальность, которая, как раскалённый чёрный фонтан, вырвалась из преисподней и является силой, оплодотворяющей своей чёрной спермой весь прочий мир.
Украинский фашист думает о себе как о лучшем человеке Земли, у ног которого лежит и тлеет увядающее человечество. И он, украинский фашист, отвергает падшее земное человечество и становится небожителем, населяющим чёрное небо фашизма. У украинского фашиста есть таинственная огромная чёрная родина, из которой берёт начало «богоподобный» украинский народ. У украинского фашиста есть страна, простирающаяся от Карпат до Урала, от Чёрного моря до Балтики. У украинского фашиста есть письменность, на которой изъяснялись боги и которой солдаты нацбатальона испещряют свои тела. Есть орнаменты, состоящие из молний, свастик и драконов. Этот фашистский огонь, идеи фашистского величия и превосходства несут под бронежилетами украинские нацбатальоны. Этот ненавидящий огонь, сливаясь с громом „Градов” и „Ураганов”, направлен на Россию, на русских, вовлекая в этот удар всю мощь объединённого Запада, спаянного идеей фашизма.
Русские полки ведут в бой не только свою сверхсовременную технику, свои „Кинжалы”, „Калибры”, не только возрождённую современную армию с новыми военными структурами, с новым качеством командира и бойца. Они не только отрабатывают тактику новой современной войны, основанной на господстве в воздухе, войне в больших городах, точечном уничтожении военной структуры противника. Но русские полки несут с собой оружие Русской Победы — глубинное, живущее в душе каждого русского человека, каждого русского солдата чувство, превращавшее пахаря в ратника, школьного учителя во фронтового разведчика, обыденного служащего в героя и мученика. Этот победный код, всплывающий в русском человеке не сразу, иногда сквозь дремоту и апатию, этот огненный код пробуждается и делает русского человека непобедимым.
На украинских полях сражений бьются насмерть украинские фашистские коды и коды Русской Победы. Эта война не освещается в военных сводках. Но за исходом этой войны следят мистики, историософы, экстрасенсы, священники, ибо схватка этих кодов определяет ход специальной военной операции. Эти коды, как и боевые подразделения, нуждаются в постоянной подпитке, постоянном восполнении, и русское сознание с каждым месяцем войны становится всё в большей степени оборонным сознанием, победным сознанием. Эти коды, пробуждаясь на огненной передовой, в глубоком тылу, превращают специальную военную операцию в народную войну.
Победный код — это та глубинная, исконная энергия, которая влечёт русского человека к исполнению его божественной мечты о справедливом, могучем, сильном, цветущем государстве, где нет насилия, тьмы, порабощения, где человек человеку не только брат, но и бог. Где покорены все формы несправедливости, и одна самая страшная из этих форм покорена — смерть.
Русская Мечта — это мировоззрение русского народа, воплощённое в русских народных сказках и волхвованиях, в проповедях великих православных мистиков, в творчестве великих русских языкотворцев, гениев Серебряного и Золотого веков, в прозрениях русских космистов и в деяниях большевиков, мечтавших построить на Земле Небесное Царство.
Эта мечта, попадая в огни и пожары, выглядит, как обугленная русская икона, как простреленное в боях красное победное знамя. И сегодня этот победный код, Русская Мечта, является важнейшей сущностью нашего военного грозного времени.
Зеленский — не клоун, не шут, не паяц, как его пытается изобразить всё та же пропаганда своими жестяными иерихонскими трубами. Зеленский — это зловещая колба, в которой совершается таинственный химический процесс, где либеральное, западное, гуманистическое соединяется с фашистским, древним и беспощадным. Где шоу-бизнес превращается в Освенцим, публицистика — в расовую теорию, права человека — в пленных солдат, которых мучители подвергают кастрации. Будем внимательно следить за Зеленским. Будем смотреть, как на его лице смещается ось симметрии, и оно превращается в свастику.
В России начинаются великие перемены, начинаются грозные времена. Государство, которое создавалось Гайдаром и Ельциным, страна, в которой кумирами были фридманы и усмановы, где шоу-бизнес превратился в искусство осквернения и хуления, это государство осыпалось. И нам в условиях боевых действий приходится строить новую экономику, индустрию, находить новые формы управления, создавать новую элиту, черпая её с поля боя и оборонных заводов. Мы создаём экономику Русской Победы, индустрию Русской Победы, элиту Русской Победы, искусство Русской Победы. И такая победная страна ведома лидером Русской Победы.
У русской армии, у России помимо людских резервов, резервов экономического производства есть гигантский не использованный нами исторический резерв, который мы держим под спудом и который мы должны расчехлить, как расчехляют сверхмощные орудия. Перестанем драпировать Мавзолей. Он является не гробницей или саркофагом. Он является алтарём, с которого генералиссимус Сталин в сорок первом провожал Бессмертные полки под Волоколамск и Истру. А в сорок пятом, огненном, принимал пламенный Парад Победы.
На Волге, у священной русской реки, стоит великолепный град — место священной победной битвы. Имя ему — Сталинград. И оно должно вновь засверкать, как бриллиант в Звезде Победы.
Warto się pochylić nad tym, co on tam napisał i dlaczego jest to niebezpieczne. Krytyczne są tu trzy końcowe akapity:
Putin’s “Russkiy Mir” ideology is the equivalent of 20th-century communism and Nazism. It is an ideology through which Russia justifies invented rights and privileges for its country. It is also the grounds for the story of “the special historical mission” of the Russian people. In the name of this ideology Mariupol and dozens of Ukrainian cities were razed as it sent Russian soldiers to war, convinced them of their superiority, and encouraged them to commit inhuman war crimes – the murder, rape and torture of innocent civilians. We also know that this ideology is spurring the forcible displacement of Ukrainians deep into Russian territory.
We cannot be under any illusions. This is not insanity but a deliberate strategy that has already opened the gates to genocide. “Russkiy Mir” is a cancer which is consuming not only the majority of Russian society, but also poses a deadly threat to the whole of Europe. Therefore it is not enough to support Ukraine in its military struggle with Russia. We must root out this monstrous new ideology entirely.
Just as Germany was once subject to denazification, today the only chance for Russia and the civilised world is “deputinisation”. If we do not engage in this task immediately, we will not only lose Ukraine, we will lose our soul and our freedom and sovereignty, as well. Because Russia will not stop at Kyiv. She has set out on a long march towards the West and it’s up to us to decide where we stop her.
W moim przekładzie:
Putinowska ideologia „Russkiego Miru” jest ekwiwalentem dwudziestowiecznych ideologii nazizmu i komunizmu. Jest to ideologia, poprzez którą Rosja uzasadnia swoje zmyślone prawa i przywileje. To na jej gruncie opiera się bajeczka o „specjalnej historycznej misji” narodu rosyjskiego. W imię tej ideologii Mariupol i dziesiątki Ukraińskich miast zostało zburzonych, bo wysłała ona rosyjskich żołnierzy na wojnę z przekonaniu o ich wyższości i zachęciła ich do popełnienia nieludzkich zbrodni wojennych – morderstw, gwałtów i tortur na niewinnych cywilach. Wiemy również, że ta ideologia powoduje przymusowe przesiedlenia Ukraińców w głąb terytorium Rosji.
Nie możemy mieć żadnych złudzeń. To nie jest szaleństwo, ale celowa strategia, która już otworzyła bramy do ludobójstwa. „Russki Mir” to rak, który pożera nie tylko większość rosyjskiego społeczeństwa, ale jest także śmiertelnym zagrożeniem dla całej Europy. Dlatego nie wystarczy wspierać Ukrainę w jej wojennej walce z Rosją. Musimy całkowicie wykorzenić tą straszliwą ideologię.
Tak jak Niemcy zostały kiedyś poddane denazyfikacji tak teraz jedyną szansą dla Rosji i cywilizowanego świata jest „deputinizacja”. Jeśli nie rozpoczniemy tego zadania natychmiast, to nie tylko stracimy Ukrainę, ale także stracimy naszą duszę, naszą wolność i suwerenność. Bo Rosja nie zatrzyma się w Kijowie. Rosja rozpoczęła długi marsz na Zachód i to my musimy zdecydować gdzie ją zatrzymamy.
Zacznijmy od tego, że nawet w tych trzech akapitach jest pełno zwykłych kłamstw i manipulacji.
Po pierwsze – jak już pisałem – nie ma absolutnie żadnych dowodów na „dziesiątki zburzonych ukraińskich miast”. Jedynym, w którym naprawdę zniszczenia są znaczne – centrum miasta praktycznie nadaje się faktycznie do wyburzenia – jest Mariupol. Wszędzie indziej zniszczenia mają charakter powierzchowny, w ogóle nie ma mowy o zniszczeniu nawet dzielnic, że nie wspomnę o miastach.
Kłamstwem jest również twierdzenie, że rosyjscy żołnierze jadą na Ukrainę w przekonaniu, że są nadludźmi i będą mordować ukraińskich podludzi. Jest to bezczelne granie na europejskiej pamięci historycznej, w której zapamiętano w ten sposób nazistów, którzy faktycznie mieli ideę „uber” i „untermenshów”.
Żeby przekonać się, że jest to kłamstwo wystarczy znać rosyjski i posłuchać rosyjskich mediów, w tym wypowiedzi samego Putina skierowanych między innymi do tychże żołnierzy. Jest absolutnie jasne, że na masową skalę propaganda musi być spójna tj. nie można mówić czego innego całości społeczeństwa, a czego innego żołnierzom. Ewentualnie można mówić coś innego małym oddziałom specjalnym, ale nie masie żołnierskiej.
Oddziały niemieckie w czasie II Wojny działały tak jak działały, bo całemu społeczeństwu niemieckiemu wpajano tam od 1933 roku przekonanie o rasowej wyższości Niemców nad Słowianami (m.in. dlatego zarówno armia jak i cywile niemieccy zupełnie inaczej zachowywali się w okupowanej Francji czy Norwegii).
Tymczasem podstawowa i fundamentalna linia propagandowa Rosji jest taka, że Ukraińcy i Rosjanie są jednym narodem tak jak powiedzmy Ślązacy i Polacy. Wedle tego co mówi się żołnierzom ich zadaniem jest wyzwolenie części własnego narodu od okupanta, który wmówił tej części narodu, że są osobni i że mają być wrogami Rosji i Rosjan. I wygonienie z Ukrainy obcych i ich wpływów, które zagrażają Rosji. Jak zatem mieliby ci żołnierze masowo mordować ludzi, których uważają za swoich pobratymców?
Potwierdzają to liczne inicjatywy rosyjskie takie jak dostawy żywności dla cywilów, organizacja korytarzy humanitarnych (charakterystyczną cechą kłamliwej propagandy, którą jesteśmy karmieni jest to, że z niej wynika, że to Rosjanie strzelają do ludzi korzystających z tych korytarzy itp. – problem w tym, że inicjatywa ich organizacji wyszła od Rosji, o czym się można było przekonać śledząc rosyjskie źródła – kwestia korytarzy humanitarnych pojawiła się tam parę dni zanim w naszych mediach pojawiły się oskarżenia), ogólnie dobre traktowanie ukraińskich jeńców wojennych (filmy, na których są maltretowani jeńcy, które się pojawiły pokazywały Ukraińców znęcających się nad rosyjskimi żołnierzami) i tak dalej. Przy tym Rosjanie apelują do ukraińskich żołnierzy o poddanie się i regularnie przekazują w Internecie namiary np. na kanały na Telegramie, gdzie mogą oni nawiązać kontakt i otrzymać instrukcje jak przejść na drugą stronę z minimalnym ryzykiem.
Mało tego – w rosyjskiej propagandzie dla wojska obecne jest hasło „nie zostawiamy swoich” i w tym kontekście pokazuje się rosyjskim żołnierzom, że ukraińskie oddziały porzucają swoich zabitych i rannych. Pokazuje się jako pozytywny przykład właściwej postawy, że rosyjskie oddziały chowają zabitych Ukraińców a rannym udzielają pomocy. Podkreślam, piszę tu nie o materiałach przeznaczonych dla zagranicy, ale o materiałach po rosyjsku, adresowanych do żołnierzy.
Ewentualny gniew i nienawiść żołnierzy skierowana jest na „nac-bataliony” czyli neo-nazistowskie ugrupowania klasy „Azova”, „Prawego Sektora” i tak dalej. Stąd np. kiedy w początkach oblężenia Mariupola rosyjskie posterunki kontrolowały opuszczających miasto cywili to rozbierali mężczyzn, bo wśród bojowników Azova modne są tatuaże ze swastykami i podobnymi symbolami. Tacy mogą się spotkać faktycznie z brutalnym traktowaniem, choć po prawdzie nie ma na to dowodów.
Podobnie Rosjanie podkreślali, że zagraniczni najemnicy nie mają praw zagwarantowanych konwencją Genewską i powinni się liczyć z ostrym traktowaniem. Jak to się dzieje rzeczywiście ciężko powiedzieć, ale tu rzeczywiście można również spodziewać się innego nastawienia żołnierzy, bo „najemnicy” są najczęściej doświadczonymi oficerami i żołnierzami z krajów NATO, głównie anglosaskich, którzy zostali tam skierowani jako „najemnicy” w ramach tzw. „plausible deniability„, czyli możliwości wyparcia się w razie pojmania związków z nimi przez ich państwa dla uniknięcia konfliktu bezpośredniego z Rosją. A to właśnie Anglosasów obwinia się w rosyjskich mediach o przerobienie Ukrainy na „anty-Rosję”, nawiązując do wielu wcześniejszych anglosaskich ataków i spisków wymierzonych w Rosję sięgając od 17 wieku.
Trzecie kłamstwo, to jakieś wywózki Ukraińców w głąb Rosji. Nic takiego nie ma oczywiście miejsca – przeciwnie, obywatele Ukrainy sami wyjeżdżają do Rosji od 2014 roku (w sumie do 2022 roku wyjechało ich tam kilka milionów). No chyba, że pan Morawiecki ma na myśli ewakuację ludności cywilnej z terenów DNR i ŁNR, która zaczęła się już 18-19 lutego. Ale ona również była dobrowolna.
Szansa na „zadziałanie” tego kłamstwa opiera się – ponownie – na wykorzystaniu ignorancji zachodnich czytelników, którzy zapewne są przekonani, że Ukraina to państwo jednolite etnicznie, gdzie wszyscy znajdujący się na jego terenie to Ukraińcy, oczywiście mówiący po ukraińsku. A tymczasem nie dość, że cały wschód Ukrainy zamieszkują w większości ludzie identyfikujący się jako Rosjanie, to w ogóle przytłaczająca większość Ukraińców w ogóle nie mówi w tym „języku” (jest sporne, czy to osobny język w ogóle czy gwara rosyjskiego). Zatem z tego, że ktoś zamieszkiwał na terenach Ukrainy w granicach z 1992 roku i posiada paszport wystawiony przez ukraińskie państwo nie można wnioskować, że ten ktoś w ogóle identyfikuje się jako Ukrainiec. Tymczasem w całej propagandzie – w tym także u nas – tak się to właśnie traktuje! Pan Morawiecki nauczony tym, że większość Polaków tego nie wie (myślą, że na Ukrainie jest podobnie jak unas) ma nadzieję, że i jego zachodni czytelnicy o tym nie wiedzą – i ma rację.
Co więcej, pan Morawiecki liczy na to, że jego czytelnicy myślą, że w Rosji współczesnej jest tak jak w byłym ZSRR, to jest przemieszczanie się jest reglamentowane, ograniczone. Oczywiście nic bardziej błędnego – owi „wywiezieni Ukraińcy” mogliby sobie spokojnie przejechać gdzie indziej, gdyby oczywiście istnieli.
Podobnie jak nie miało jak na razie miejsca nic, co można by nazwać ludobójstwem ani też nie ma żadnych dowodów na to, by Rosja chciała podbijać całą Europę. Rosja w ogóle nie ma ani takich ambicji ani możliwości. Co jednak szkodzi pokłamać trochę jeszcze, trochę jeszcze postraszyć ludzi kłamliwym chochołem, którego się zbudowało?
(zwróćcie uwagę jak prosto pisze się kłamstwa, a ile się trzeba napisać, żeby je obnażyć)
Wreszcie dochodzimy do głównej tezy artykułu – że „Russki Mir” to nowa ideologia, stworzona przez Putina i stanowiąca podstawę dla domaganie się przez Rosję jakichś wydumanych, sztucznych praw.
Pojęcie „świata rosyjskiego” [chodzi o „ruski”, to pojęcie jest o parę wieków starsze, niż „rosyjskość”. MD] ma dawne korzenie historyczne. W źródłach średniowiecznych definiowała cywilizację starożytnej Rusi. W dużej mierze historyczną dominantą w kształtowaniu się świata rosyjskiego jako cywilizacji były duchowe i moralne fundamenty Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej.
Najwcześniejsze zastosowanie terminu „Russkij mir” pojawiło się w zabytku staroruskiej literatury: „Słowo o odnowie dziesięciny w cerkwi” (XI w.), Kiedy wielki książę kijowski Izjasław Jarosławicz wychwalał wyczyn św. Klemensa Rzymskiego, – „…nie tylko w Rzymie, ale wszędzie: zarówno w Chersoniu, jak i w świecie rosyjskim”. Jednocześnie chodziło o okres przedpaństwowy w historii Słowian wschodnich.
Po najeździe mongolskim w latach 1237–1240 Ruś została podzielona na dwa wieki. Jej zachodnia część (terytorium dzisiejszej Ukrainy i Białorusi) weszła w skład Polski i Litwy (później zjednoczonej w Rzeczpospolitą), a północno-wschodnia (dzisiejsza Rosja) pozostała pod jarzmem mongolsko-tatarskim, uwolnionym od niego dopiero w 1480 roku. W rezultacie świat rosyjski [chodzi o „ruski”, to pojęcie jest o parę wieków starsze, niż „rosyjskość”. MD]jako cywilizacja uległ zróżnicowaniu etnicznemu i językowemu:
Rosjanie (Wielkorusini) / j. rosyjski
Ukraińcy (Małorusini) / j. ukraiński
Białorusini / Białorusini/ j. białoruski
(Skopiowałem bo to jednak Wikipedia, nie wiadomo czy jutro nie zmienią na wersję aktualnie politpoprawną)
„Russkij Mir” to zatem nie jest pojęcie nowe, stworzone sztucznie przez Putina ale funkcjonujące od XI wieku (a więc około tysiąca lat)! I oznacza ono [w Rosji -od czasów Piotra I md] połączenie języka rosyjskiego i związanej z nim kultury i cywilizacji. W jakimś przybliżeniu odpowiednikiem jest np. „civilisation française”.
Bo – dodajmy – Rosjanie uważają się obecnie za osobną cywilizację, w czym upewnia ich aktualny stan cywilizacji europejskiej. Mówiąc o tym znany rosyjski historyk i analityk A. Fursow podkreśla zawsze, że rosyjska cywilizacja to inna wersja cywilizacji europejskiej, alternatywa, której korzeniem jest przede wszystkim prawosławie i osobne doświadczenie historyczne Rosji. W charakterystycznym stylu mówi, że „to nie jest ani dobrze ani źle – po prostu tak jest”, ale zwraca uwagę, że zachodnia „wersja” cywilizacji europejskiej ulega szybkiej degeneracji. W tym kontekście postrzega on rosyjską cywilizację jako nadzieję w ogóle cywilizacji europejskiej na przetrwanie.
Patrząc na stan kompletnej degrengolady, w jaką stacza się Zachód Europy i USA trudno się nie zgodzić, aczkolwiek z naszego punktu widzenia mamy ciągle nadzieję, że nasza, polska kultura i społeczeństwo takiego poziomu degeneracji nie osiągną.
Skoro już mowa o polskim punkcie widzenia to w jakimś przybliżeniu można powiedzieć, że [obecnie md] „Ruski Świat” jest to pojęcie zbliżone do „polskość” czy „kultura polska”. Różnica polega na tym, że Polska nie pretendowała nigdy do miana osobnej cywilizacji, osobnej kultury. Przeciwnie, Polska od wieków była kulturowo podporządkowana Zachodowi Europy i w niego wpatrzona – począwszy od przyjęcia chrześcijaństwa w jego katolickiej wersji po powiedzenie „co Francuz wymyśli, Polak pokocha”, które ma już grubo ponad 100 lat. W związku z tym nigdy nie pretendowano do stworzenia jakiejś „Polskiej cywilizacji”, jako bytu nie tylko językowo ale i kulturowo odrębnego od kultury niemieckiej, francuskiej czy ogólnie zachodnio-europejskiej. Rosja natomiast pretensje takie posiada i w sumie ma do nich pewne podstawy.
Zwróćmy teraz uwagę, że głównym prawem jakiego Rosja żąda dla siebie w związku z tymi pretensjami do bycia osobną cywilizacją jest prawo do odrębności i suwerenności. Innymi słowy Rosjanie nie chcą u siebie 72 płci, tęczowych piątków czy zboczeńców czytających dzieciom bajeczki o radości jaką daje im uprawianie sodomii. Nie chcą również jeść przerobionych robaków czy rezygnować z samochodów w imię Gai, bogini Ziemi. Chcą też mieć swoje tereny i swoje firmy, które nie będą zarządzane ani z USA ani z WHO czy ONZ. Byli gotowi na współpracę z Zachodem (ironią jest, że obecna ekipa i sam Putin to najbardziej prozachodnia ekipa na Kremlu od wieków), ale na warunkach poszanowania właśnie tego prawa do odrębności, do działania u siebie i po swojemu.
I to jest podstawowy i najważniejszy problem jaki Zachód ma z Rosją, że nie chce się ona poddać dostosowaniu na modłę zachodnią, że właśnie chce zachować odrębność nie tylko formalną ale i realną, nie tylko polityczną ale i kulturową, cywilizacyjną. Oraz, że – póki co – ma ona potencjał by globalistycznej inicjatywie „Great Reset” powiedzieć „NIE”.
W tym kontekście Morawiecki mówiąc o tym, że to straszna idea i powinna być wypalona żelazem mówi jak prawdziwy, rasowy globalista, przedstawiciel tej szajki, która zmierza to zniszczenia w ogóle dziedzictwa kulturowego narodów i przerobienia nas wszystkich na podatną na manipulację masę „europejczyków takiego-czy-innego-pochodzenia”. W tym kontekście jego opowiadania o tym, że w przeciwnym razie stracimy naszą suwerenność i duszę to ociekają obłudą.
Zwróćmy uwagę, że pisze on to dokładnie wtedy, kiedy ponownie rusza temat federalizacji Europy, który pozbawi m.in. Polskę nawet tych resztek suwerenności, które zachowała.
Ale odkładając te aspekty na bok Morawiecki powiedział właśnie Rosjanom, że ich kultura i cywilizacja powinna być wymazana z powierzchni ziemi. I oczywiście usunięty ma być Putin, czyli człowiek, który wyciągnął Rosję z nizin upadku jakiego zaznała za Jelcyna. A choć urodziły się od tamtej pory dwa pokolenia, to jednak wciąż żyje wielu Rosjan, którzy pamiętają jak to wyglądało. Rosja przez ostatnie dwadzieścia lat uczyniła ogromne postępy – choć oczywiście w dwadzieścia lat trudno odrobić dziesiątki lat gospodarczej zapaści systemu komunistycznego, która zaczęła się w latach siedemdziesiątych.
Morawiecki poszedł tu dużo dalej niż Biden czy Johnson, którzy głównie oskarżają Putina nie oskarżają jednak narodu rosyjskiego, Rosjan jako takich, nie wzywają do likwidacji Rosji jako kultury w jej obecnym kształcie. Nawet jeśli to myślą i tego by pragnęli to jednak nie mówią tego publicznie.
Dlaczego? No bo czym innym jest kiedy ktoś krytykuje mojego premiera czy prezydenta, a czym innym, kiedy ktoś nazywa moją kulturę „rakiem”. Jak Rosjanie mają na takie coś zareagować? A jak reagowałby Polak gdyby usłyszał, że polskość to rak a polską kulturę należy zlikwidować?
Jest to naprawdę dużo, dużo gorsze od incydentu z oblaniem farbą ambasadora Rosji w Polsce. Tamto to był incydent, w wykonaniu do tego ukraińskiej postępowej aktywistki, w którym państwo polskie można oskarżyć o zaniedbanie odpowiednich środków ostrożności i pobłażliwość dla sprawczyni. Ten zaś artykuł jest oficjalną wypowiedzią premiera Polski, który niestety w oczach Rosjan nas reprezentuje. I na który żaden rosyjski patriota nie może zareagować inaczej niż gniewem, który – co mam nadzieję mój tekst wyjaśnił – jest całkowicie uzasadniony.
Jest przerażające, że nikt – żadna siła polityczna – nie odcięła się jasno od tej wypowiedzi, nie potępiła jej i nie wskazała na to, że pan Morawiecki pisząc takie rzeczy nie wypowiada się w imieniu narodu.
Będziemy tego żałować, wstydzić się tych słów Morawieckiego niezależnie od tego jak historia potoczy się dalej.
W moim zastanawianiu się, czy Putin i rosyjskie państwo grają do jednej bramki z globalistami, z którymi są dogadani czy też przeciwko nim ten tekst stanowi silną poszlakę, że jednak Rosja usiłuję NWO powstrzymać a nie pomóc w jego ustanowieniu.
Prof. W. J. Korab-Karpowicz: Głos Realizmu. Jak rozwiązać konflikt? Prof. John Mearsheimer o Ukrainie
Maj 11, 2022 https://wprawo.pl/prof-w-j-korab-karpowicz-glos-realizmu-jak-rozwiazac-konflikt-prof-john-mearsheimer-o-ukrainie/
Profesor Mearsheimer: „Obecna wojna dotyczy wysiłków Zachodu, aby uczynić z Ukrainy zachodnią twierdzę na rosyjskich granicach. Stanowi to egzystencjalne zagrożenie dla Rosji i wywołało jej reakcję. Konsekwencje mogą być katastrofalne”.
Po 1989 roku myślenie o stosunkach międzynarodowych zdominowały teorie neoliberalne odwołujące się do roli instytucji, więzi gospodarczych i współpracy w utrzymaniu pokoju na świecie. Zaznaczył się też wpływ teorii krytycznych i postmodernistycznych. Profesor John Joseph Mearsheimer pozostał wierny realizmowi politycznemu. Jest twórcą tzw. realizmu ofensywnego – teorii opisującej interakcje między mocarstwami, kierującymi się przede wszystkim racjonalną chęcią osiągnięcia regionalnej hegemonii w anarchicznym systemie międzynarodowym. Jego książka „Tragizm polityki mocarstw” uważana jest, obok „Końca historii” Francisa Fukuyamy i „Zderzenia cywilizacji” Samuela P. Huntingtona, za jedną z najważniejszych prac o polityce międzynarodowej napisanych po zakończeniu zimnej wojny.
Realizm polityczny podkreśla znaczenie siły w polityce zagranicznej. Jak pisał klasyczny realista Hans Morgenthau, celem polityki zagranicznej państwa jest albo utrzymać swą siłę wobec innych państw, albo ją zwiększyć kosztem istniejącego rozkładu sił, albo ją zademonstrować w celu umocnienia swego wizerunku. Prowadzi to do polityki status quo, imperialistycznej lub prestiżu. Polityka status quo to polityka zachowawcza, która ma na celu własne bezpieczeństwo i utrzymanie aktualnego rozkładu sił, przez ewentualne jego skorygowanie; polityka imperialistyczna to polityka zaborcza, która ma na celu ekspansję i zmianę aktualnego rozkładu sił. Problem leży w tym, że w polityce zagranicznej mamy subiektywne percepcje i możemy zrobić błąd w odróżnieniu polityki status quo od polityki imperialistycznej, a to może być tragiczne w skutkach. Przykładem może być Układ Monachijski z 1938 roku kiedy roszczenia terytorialne Niemiec wobec Czechosłowacji zinterpretowane zostały jako polityka status quo. A jak zinterpretować obecną politykę Rosji?
Profesor Mearsheimer utrzymuje, że obecną wojnę między Rosją a Ukrainą należy odczytać jako skutek niewłaściwego odczytania dążenia Rosji do utrzymania aktualnego rozkładu sił w regionie. Mająca w perspektywie dalsze rozszerzenie się NATO o Ukrainę, co zmieniało by równowagę sił zdecydowanie na jej niekorzyść, Rosja, będąca mocarstwem regionalnym, zdecydowała się na zajęcie Krymu w 2014, a w 2022 na wojnę z Ukrainą. Realiści polityczni koncentrują się na siłach państw i opierają pokój na możliwości ustanowienia równowagi sił. Każde jej naruszenie, o ile nie może być skorygowane np. przez sojusze, potencjalnie grozi wojną. Dużo mniej uwagi poświęcają analizie wewnętrznej polityki państw, która jednak w przypadku Ukrainy ma znaczenie, aby w pełni zrozumieć obecny konflikt. Jego przyczyną jest też uchwalenie ustawy językowej narzucającej prawie trzydziestoprocentowej mniejszości rosyjskojęzycznej na Ukrainie język ukraiński jako urzędowy, odrzucenie wyniku referendum w Doniecku i Ługańsku uznającego autonomię tych republik w ramach Ukrainy, wojna w Donbasie oraz brak wdrożenia porozumień Mińsk I i Mińsk II.
Ponieważ w wizji realistów ofensywnych, takich jak Mearsheimer, w wielkich mocarstwach zaznacza się tendencja do zwiększenia swojej siły i wyścigu zbrojeń, pokój jest kruchy i dla jego zachowania należy dużo powściągliwości w działaniach i profesjonalnej dyplomacji. Tragedia dzisiejszej polityki polega na tym, że w świecie masowych mediów i reklam, emocje tłumu biorą górę nad rozsądkiem dyplomatów, a to wyraża się w wypowiedziach polityków, którzy zamiast ze sobą rozmawiać i wyjaśnić różnice stanowisk obrzucają się epitetami i doprowadzą do eskalacji wrogości. Wrogość rodzi wrogość, przemoc prowadzi do coraz większej przemocy. Sprawy, które powinny być rozstrzygnięte przy stole obrad, rozstrzygają się więc dziś na Ukrainie na polu bitwy i przynoszą ogromne ludzkie cierpienie. Paradoksalnie więc, pomimo tak wielkiego rozwoju technologii, nie posunęliśmy się dalej w sztuce zrozumienia innej strony i rzeczowej rozmowy. Raczej, im dłużej trwa konflikt między Rosją i Ukrainą, tym bardziej zaznaczają się wzajemne oskarżenia o przestępstwa wojenne i wzajemna retoryka wrogości, która pogłębia nienawiść i odczłowiecza drugą stronę oraz czyni zrozumienie między stronami i ich porozumienie wręcz niemożliwe.
Wojna musi się jednak skończyć, a Rosja, z uwagi na postrzegane przez siebie egzystencjalne zagrożenie jakim byłoby dla niej członkostwo Ukrainy w NATO i swój mocarstwowy wizerunek, nie może jej przegrać. Ukraina zaś, bez względu jak bardzo byłaby wspomagana przez sprzęt natowski, ma za małą siłę i nie będzie w stanie jej wygrać. Im więcej broni dostarczanej, tym więcej ofiar po obu stronach. Przedłużający się konflikt może więc jedynie doprowadzić do katastrofalnych zniszczeń i ogromnych strat ludzkich. Dlatego profesor Mearsheimer jest zagorzałym przeciwnikiem kontynuacji obecnej wojny Rosja–Ukraina oraz nawołuje do natychmiastowego zaprzestania tego konfliktu, który uważa za bardzo groźny dla pokoju światowego. Twierdzi, że największą ofiarą w tej wojnie będzie sama Ukraina, która w wyniku walk zostanie całkowicie zniszczona, a jeśli konflikt rozprzestrzeni się dalej, niewyobrażalne wręcz konsekwencje poniesiemy my wszyscy.
W analizie realisty politycznego wojna na Ukrainie nie wypływa z czynników nieracjonalnych, ale ma podłoże strategiczne. Tak jak Stany Zjednoczone nie mogły sobie pozwolić na to by w 1962 roku Kuba przyłączyła się do Układu Warszawskiego, a na jej terytorium umieszczone zostały rakiety mogące uderzyć w Waszyngton, tak dzisiaj na członkostwo Ukrainy w NATO nie może sobie pozwolić Rosja. Postrzega to jako zagrożenie dla swojej egzystencji jako niezależnego państwa. Strach, a w szczególności strach przed wzrostem obcej potęgi, to pierwotne ludzkie uczucie, które może doprowadzić do wojny. Doprowadził w starożytności, że Sparta uderzyła w Ateny i przez prawie trzydzieści lat toczyła się wojna peloponeska; dzisiaj do wojny skłonił Rosję, a strach przed nią spowodował z kolei reakcję Polski i innych państw. Profesor Mearsheimer zauważa jednak, że głównym źródłem strachu nie powinna być dla Zachodu upadająca już potęga, jaką jest Rosja, ale wzrastająca potęga jaką są Chiny. Wepchnięcie Rosji w konflikt przez rozszerzanie NATO i jej osłabienie na skutek wojny, pozbawia Stany Zjednoczone potencjalnego sojusznika, kiedy może dojść do konfliktu z Chinami. A czy taki konflikt jest realny? W opinii realistów politycznych nie wyzwolimy się od wojen. Chociaż przyznają, że są one często brudne i okrutne, toczyć się będą zawsze. Nie można ich zatrzymać literą prawa, a jedynie je ograniczyć za pomocą zastosowania reguł wojennych oraz szybciej je zakończyć dzięki chęci porozumienia i użyciu profesjonalnej dyplomacji. Tego realizmu powinni się nauczyć dzisiejsi liberalnie nastawieni politycy.
Zdaniem profesora Mearsheimera, Rosja nie dopuści do tego aby tak duży kraj jak Ukraina stał się członkiem potencjalnie wrogiego paktu jakim jest NATO. Oczekuje neutralizacji Ukrainy. Wynika to z chęci utrzymania aktualnego rozkładu sił, a więc jest to polityka status quo, a nie imperialistyczna. Nie należy się zatem spodziewać dalszej ekspansji Rosji i groźby dla Polski, czy krajów bałtyckich. Na to zresztą nie pozwala jej potencjał. Rosja nie dopuści też do tego, żeby prześladowana była rosyjska mniejszość językowa na Ukrainie. Na tych więc zasadach możne dojść do zawieszenia broni, negocjacji i do pokoju. W przypadku braku porozumienia, Ukrainie grozi rozdarcie, na część wschodnią, zajętą przez Rosję oraz część zachodnią będącą pod wpływami Zachodu. Istnieje jeszcze jeden scenariusz, że Rosja zostanie przyparta do muru i nie zrealizuje swoich planów, i że do wojny włączą się kraje członkowskie NATO. Ta sytuacja wydaje się jednak najbardziej niebezpieczna. Profesor Mearsheimer przestrzega i wtóruje mu Sir John Sawer, były szef brytyjskiego wywiadu M16: dajmy Rosji pole manewru, nie zapędzajmy jej w kozi róg. W końcu jest to potężne mocarstwo atomowe, a ranny niedźwiedź, który nie ma już wyjścia, decyduje się na wszystko.
Realizm polityczny wystrzega się moralizatorstwa. Zamiast prawić morały, jego teoretycy mówią raczej o wspólnych interesach państw lub o ich konflikcie oraz o ich sile i rozkładzie sił. To nie znaczy, że we współczesnym realizmie nie ma etyki. Tu nie chodzi jednak o to, aby w imię naszych zasad moralnych toczyć z kimś wojnę z uwagi na to, że w naszym mniemaniu je złamał, dopuszczając się, na przykład, naruszenia integracji terytorialnej innego państwa; a raczej, aby rozpoznać interesy obu stron i znaleźć punkt wspólny, tak aby najszybciej doprowadzić do zakończenia konfliktu, gdyż największą wartością jest życie ludzkie i ocalenie ludzi od cierpienia. Patrząc z tej etycznej perspektywy, szkoda tych żyć na Ukrainie, bez względu na to czy to życia ukraińskie czy rosyjskie, i dlatego trzeba jak najszybciej zakończyć wojnę, szczególnie, że w przypadku jej dalszej eskalacji jest ona śmiertelnie niebezpieczna dla nas wszystkich.
Do artykułu wykorzystałem materiał z książki profesora Mearsheimera „Tragizm polityki mocarstw” oraz jego liczne wypowiedzi publiczne utrwalone na filmach dostępnych na YouTube, min. „Why is Ukraine the West’s Fault?”, „Ukraine-Russia 2022 Analysis” i „On Who Gains The Most From The Ukraine-Russia War”.
W dniu 9 maja, czyli w dniu, który rząd Rosji uważa za rocznicę zakończenia II wojny światowej, na cmentarzu żołnierzy sowieckich przy ulicy Żwirki i Wigury nastąpiło obrzydliwa prowokacja. Ambasador Rosji został oblany czerwoną farbą.
Skandalem jest że dopuściły do tego służby specjalne Polski, właściwie „rządu warszawskiego”, które miały obowiązek strzeżenia dyplomaty obcego państwa. Na zdjęciu widoczny jest kpt. M. Kwaśniewski – ze służb umundurowanych.
Dlaczego dopuściła do tego, bardzo przecież profesjonalna, obstawa ambasadora Rosji też nie mogę tego zrozumieć. Zastanawiające jest godne, spokojne przyjęcie tego aktu agresji ze strony Pana Ambasadora.
Jakie będą dalsze skutki dyplomatyczne, międzynarodowe tego oburzającego faktu –zobaczymy niedługo.
Zachodzim w um z Podgornym Kolą – jak pisał Szpot – ile jest pięter w tej zadziwiającej, prostackiej prowokacji.
Czy – groźnych przecież – łobuzów, bandytów – aresztowano? Mogą wyśpiewać [przyciśnięci…] swych mocodawców.
— Alexander Khrebet/Олександр Хребет (@AlexKhrebet) May 9, 2022
Oczywiście podobnych filmików jest dużo, żurnaliści na coś takiego czekali…
==================
Do oblania ambasadora Rosji czerwoną farbą przyznała się ukraińska dziennikarka Iryna Zemlyana.
Tfu, niech go sobie oblewa w Kijowie! Albo pod Kremlem. Nie w Warszawie. Czy ją, wredną prowokatorkę, aresztowano??
===============================
Wreszcie rozsądny głos:
Poseł Konfederacji Grzegorz Braun wyraził na Twitterze pogląd, że „atakowanie dyplomatów jest zawsze aktem barbarzyństwa, a w aktualnych okolicznościach jednocześnie aktem prowokacji wojennej”. Jak dodał: „bez względu na bezpośrednie sprawstwo, za sytuację odpowiadają władze RP – min. (spraw wewnętrznych i administracji) Mariusz Kamiński do dymisji!”.
===========================
A tak to skomentowała Bibuła:
KOMENTARZ BIBUŁY: Nie wiemy na ile była to prowokacja (strony polskiej, rosyjskiej), a na ile akt niebywałego skandalu w wykonaniu „aktywistów ukraińskich”, jak to ostatnio przyznają media. Nie wiemy na ile zawiodły służby ze strony polskiej, a na ile ochrona ambasadora. W każdym razie należy stanowczo potępić ten gwałt, przeprowadzić wnikliwe śledztwo, nadzór ukarać, a sprawców osądzić w procesie pokazowym, aby wybić z głowy podobne pomysły ich ewentualnym naśladowcom.
Niestety, sprowadzając do Polski nachodźców ukraińskich, ściągnęliśmy w tej masie całą rzeszę kryminalistów, zbrodniarzy, morderców, przestępców, gwałcicieli, wandali, zamachowców, wykolejeńców i bezlitościwych rzezimieszków. Wielu z nich to potomkowie ukraińskich band UPA mordujących Polaków, wychowanych w kulcie nienawiści. Sprowadziliśmy sobie zarzewie niepokoju, niestabilności i smutnej przyszłości znikającej Polski.
[Musimy poznać ideologię napędzającą Imperium, Trzeci Rzym. Ich ideologie ukazuje np. hasło: Слава тебе, Господи! Аллах акбар! .…Polacy – czytajcie. Książkę Prochanowa „Operacja Heksogen” już sygnalizowałem. MD]
Ежедневное интерактивное издание «Завтра.ру» возникло на основе электронной версии газеты «Завтра» (её предшественница газета «День» основана Александром Прохановым в декабре 1990 года и разгромлена Ельциным в октябре 1993 года).
Идеология «ЗАВТРА»
За эти годы мы в «Завтра» создали несколько идеологий, несколько мощных тенденций, которые вошли и продолжают входить в общественное сознание.
Мы оповестили о великом братании и примирении «красных» и «белых», государственников красной и белой империй, которые должны прекратить вековую вражду перед лицом жестоких напастей.
Мы написали историософию имперской России, объясняя русское время, как череду сменяющих друг друга империй, всплывающих каждый раз после очередного потопа. Толковали русскую историю как торжество пасхальнойлитургии, мистерию воскрешения, когда Россия мистически повторяет судьбу Христа.
Мы изложили идеологию русского оружия — будь то меч Александра Невского или танк Т-90. Того оружия, которое защищает не просто наше пространство, наши очаги и чертоги, но вековечную русскую мечту о праведном мире, о райских садах, о божественных смыслах, о чертежах, по которым русские строят ковчег своей государственности.
Мы провозгласили концепцию «мистического сталинизма», где Сталин является в двадцатый век как могучий творческий миф, созидающий Государство Российское.
Мы проповедуем русское чудо — таинственное начало, неизвестное историкам, которое управляет русским временем, извлекает Россию из бездонной погибели. Вопреки всем законам истории оно случается каждый раз, когда уже нет надежды на избавление. И в кромешной тьме вдруг начинает светиться лампада спасения, и за этой лампадой, что горит в руках русского ангела, народ выходит из пропасти и вновь одерживает великие победы, строит чудные храмы, пишет дивные книги.
Мы возвестили о Русской Победе: неизбежной, неистребимой, которая уже одержана в будущем и, словно бриллиантовая звезда, — сияет, сверкает среди сегодняшних сумерек, управляя поступками вождей, государственников, патриотов, повергая в смятение наших врагов.
Не напрасно мы призывали своих братьев к терпению, спасали от уныния, врачевали их духовные раны, не боялись входить в чумные бараки, отпевали у алтаря каждого из погибших героев, отправляли на духовную брань каждого русского воина. Тьма отступает. Ещё летает филин, ещё чертит ночное небо крылом летучая мышь. Но уже на востоке — золотые и алые полосы. Русский восход неизбежен.
И верьте, оно неодолимо взойдёт — наше солнечное лучезарное Завтра.
MSZ Izraela wezwało na dywanik ambasadora Rosji po wypowiedzi Ławrowa na temat Żydów we włoskiej TV w niedzielę 1 maja.Izrael jest bardzo oburzony
Wywiad z ministrem spraw zagranicznych Rosji Siergiejem Ławrowem, wyemitowany w niedzielę 1 maja 2022, w programie «Zona Bianca» włoskiego kanału telewizyjnego «Rete 4»(«Mediaset»), wywołuje kontrowersje – informują massmedia włoskie. Oprócz słów oskarżenia pod adresem Włoch («stoją w pierwszym rzędzie przeciwko Rosji, co nas zaskoczyło») –dyskusję wywołał również fakt, iż Ławrow porównał Zelenskiego do Hitlera.
Czy rzeczywiście? Według źródeł rosyjskich Ławrow stwierdził, że żołnierze batalionów narodowych (wcielonych oficjalnie do armii ukraińskiej – przyp JMW) noszą symbole i tatuaże swastyk i niemieckich jednostek nazistowskich, a jednocześnie Zelenskyi twierdzi, że na Ukrainie nie ma nazizmu, ponieważ jest Żydem.
Jak podkreślił Ławrow, „to absolutnie nic nie znaczy, mądrzy Żydzi mówią, że najbardziej zagorzałymi antysemitami są zazwyczaj Żydzi”. „Jeśli dobrze pamiętam, a obawiam się, że się nie mylę, ale wydaje mi się, że Hitler również miał żydowską krew” – powiedział minister. W Izraelu uwagi Ławrowa wywołały oburzenie, po którym ambasador Rosji został wezwany do MSZ. „Wypowiedzi ministra spraw zagranicznych Ławrowa są niewybaczalne i oburzające, a także stanowią straszliwy błąd historyczny. Najniższym poziomem rasizmu wobec Żydów jest oskarżanie samych Żydów o antysemityzm” powiedział minister spraw zagranicznych Izraela Yair Lapid. Izrael zażądał oficjalnych przeprosin. Rosyjskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych nie skomentowało dotąd oświadczenia Izraela. Oto linki do wywiadu:
Założenie, że większość zgonów to morderstwa, jest prawdopodobne.
Czy za śmierć tych wszystkich ludzi odpowiedzialne są rosyjskie czy zachodnie służby? A może jest to mieszanka obu czynników? – Do tej pory wiadomo o 13 tajemniczych zgonach. Nie można wykluczyć, że takich przypadków jest więcej.
Wszystkie zgony mają jedną wspólną cechę: ci, którzy popełnili samobójstwo lub zostali zamordowani, byli uważani za ‚przyjaciół’ Putina. W prasie różnych państw wielokrotnie pojawiają się wątpliwości, czy były to rzeczywiście samobójstwa. Jednak dochodzenia prowadzone przez władze wykluczają możliwość popełnienia przestępstwa w prawie wszystkich przypadkach.
Śmierć w wyniku postrzału: Wladislaw Awajew, jego żona i córka Wladislaw Awajew (51) był wiceprezesem Gazprombanku, pracował w Dumie i w kancelarii prezydenta. 18 kwietnia 2022 roku znaleziono go martwego w jego luksusowym mieszkaniu. Zginęły również: jego żona Jelena (47) i córka Maria (13 lat). Wszystkie ciała miały rany postrzałowe. Tragicznego odkrycia dokonała jego starsza córka Anastazja (26 lat), która wcześniej próbowała skontaktować się telefonicznie z rodziną. Według oficjalnej wersji, Awajew zastrzelił swoją żonę i córkę, a na końcu siebie. Broń palna pozostała w jego rękach. Mieszkanie podobno było zamknięte na klucz, nie było śladów włamania.
Nożem, siekierą i liną: Siergiej Protosenia, jego żona i córka Protosenia (55) był kierownikiem wyższego szczebla w państwowym przedsiębiorstwie energetycznym Nowatek. Znaleziono go 19 kwietnia martwego wraz z żoną Natalią (33) i córką Marią (13) w wynajętej willi w Hiszpanii, w miejscowości Lloret de Mar. Córka była zarąbana siekierą, ciało żony miało rany kłute, a Protosenia został powieszony. Według raportu z dochodzenia, na jego ciele nie było krwi. Pozostały przy życiu syn Fedor (22) w wywiadach opowiadał, że przypuszcza, iż jego rodzina została zamordowana.
Śmierć przez pchnięcie nożem: Wasilij Fiodorowicz Mielnikow, jego żona i dwóch synów – Śmierć Wasilija Mielnikowa została ogłoszona 24 marca. Był właścicielem Medstomu, rosyjskiej firmy medycznej. Mielnikow (43), jego żona Galina (41) i synowie w wieku 10 i 4 lat zginęli od ran zadanych nożem w swoim mieszkaniu w Niżnym Nowogrodzie. Mówi się, że Mielnikow podciął sobie żyły. Rosyjskie media zakładają, że został on zamordowany. Kierownik był uważany za szczególnie popularnego, zarówno w firmie, jak i w swoim otoczeniu. Oficjalne dochodzenie przeprowadzone przez władze nie wykazało żadnych śladów włamania ani znamion przestępstwa. Powieszony w Wielkiej Brytanii: Michaił Watford (Tołstoszeja) 66-letni magnat naftowy i gazowy Michaił Watford (urodzony jako Tołstoszeja na Ukrainie) zmarł 28 lutego w Surrey w Wielkiej Brytanii w swojej luksusowej rezydencji wartej 18 milionów funtów. Znaleziono go powieszonego w swoim garażu. W domu Watforda mieszkał kiedyś Augusto Pinochet, który przebywał w areszcie domowym. Na terenie posiadłości znajdują się cztery pola golfowe. Zgodnie z raportami policyjnymi, obecnie nie zakłada się, że winę za zdarzenie ponoszą inne osoby.
Powieszony w swoim garażu: Aleksander Tiuliakow Kierownik Gazpromu Aleksander Tiuliakow (61) zmarł w garażu swojego wiejskiego domu w pobliżu Petersburga 25 lutego, dzień po rozpoczęciu wojny. Przy jego ciele znaleziono list pożegnalny.
Podcięte nadgarstki: Leonid Szulman Jeszcze przed rozpoczęciem wojny, pod koniec stycznia, w tym samym miejscu co Tiuliakow zmarł dyrektor Gazpromu Leonid Szulman (60 lat). Znaleziono go martwego w wannie, a przy jego ciele znaleziono list pożegnalny. Mówi się, że podciął sobie żyły nożem typu Stanley, znaleziono jeden taki nóż. Wiceprezes Gazpromu Igor Wołobujew powiedział dziennikarzom, że nie wierzy w samobójstwo. Podejrzewa również, że śmierć rodzin Awajewa i Protosenii była wynikiem zabójstwa.
https://topwar.ru/195561-udar-budet-molnienosnym-putin-predostereg-zapadnye-strany-ot-vmeshatelstva-v-situaciju-na-ukraine.html Задачи спецоперации на Украине будут выполнены, в случае вмешательства третьих сил в ситуацию удары будут нанесены молниеносно, решение уже принято. Об этом заявил Владимир Путин на встрече с Советом законодателей Федерального собрания. Российский президент подчеркнул, что военная спецоперация по демилитаризации и денацификации завершится только при достижении всех поставленных задач, чтобы обеспечить безопасность России на историческую перспективу. Таким образом он подтвердил, что останавливаться на полпути никто не собирается, после освобождения Донбасса операция продолжится.
(…) в этой связи хочу вновь подчеркнуть: все задачи специальной военной операции, проводимой нами на Донбассе и Украине, начатой 24 февраля, будут безусловно выполнены, чтобы на историческую перспективу гарантировать мир и безопасность жителям Донецкой и Луганской народных республик, российского Крыма и всей нашей страны – заявил он.
Кроме того, Путин предупредил „третьи силы” в лице коллективного Запада, что вмешательство в спецоперацию, проводимую российскими войсками, неприемлемо. В случае создания угрозы стратегического характера ответ России будет молниеносным. Особенно президент подчеркнул, что решения о нанесении ударов уже приняты – и удары будут нанесены в случае прямой угрозы РФ.
По мнению политических экспертов, в первую очередь этот „посыл” направлен США, Великобритании и Польше.
У нас для этого есть все инструменты. Такие, которыми не может похвастаться никто. А мы хвастаться не будем. Мы будем их использовать, если потребуется. И хочу, чтобы все об этом знали – добавил он.
Также Путин отметил мужество и героизм российских военнослужащих, выполняющих задачи на территории Украины. По его словам, наши солдаты предотвратили гораздо больший конфликт, который Запад хотел развернуть на территории России, разыграв собственный сценарий.
Panie Sekretarzu Generalny, bardzo się cieszę, że Pana widzę.
Jako jeden z założycieli Organizacji Narodów Zjednoczonych i stały członek Rady Bezpieczeństwa ONZ, Rosja zawsze wspierała tę uniwersalną organizację. Uważamy, że ONZ to nie tylko uniwersalna, ale w pewien sposób wyjątkowa – społeczność międzynarodowa nie ma drugiej takiej organizacji. Robimy wszystko, co w naszej mocy, aby wspierać zasady, na których się ona opiera, i zamierzamy to kontynuować w przyszłości.
Uważamy, że wypowiedzi niektórych naszych kolegów na temat zasad na których opiera się świat za nieco dziwne. Uważamy, że główną zasadą jest Karta Narodów Zjednoczonych i inne dokumenty przyjęte przez tę organizację, a nie jakieś dokumenty napisane przez ich autorów według ich uznania lub w celu zapewnienia ich własnych interesów.
Dziwią nas również wypowiedzi naszych kolegów, które sugerują, że niektórzy na świecie mają wyjątkowy status lub mogą rościć sobie wyłączne prawa, ponieważ w Karcie Narodów Zjednoczonych czytamy, że wszyscy uczestnicy relacji międzynarodowych są równi, niezależnie od siły, wielkości czy położenia geograficznego. Myślę, że jest to podobne do tego, co mówi na ten temat Biblia, że wszyscy ludzie są równi. Jestem pewien, że tę samą myśl znajdziemy zarówno w Koranie, jak i w Torze. Wszyscy ludzie są równi wobec Boga. Dlatego pomysł, że ktoś może sobie przypisywać jakiś wyjątkowy status, wydaje nam się bardzo dziwny.
Żyjemy w skomplikowanym świecie, dlatego kierujemy się realizmem i jesteśmy gotowi do współpracy z każdym.
Bez wątpienia w pewnym okresie, Organizacja Narodów Zjednoczonych została powołana do rozwiązywania ostrych kryzysów i przechodziła różne okresy swojego rozwoju. Całkiem niedawno, bo zaledwie kilka lat temu, usłyszeliśmy, że Organizacja Narodów Zjednoczonych stała się przestarzała i nie jest już potrzebna. Działo się tak zawsze, gdy przeszkadzała komuś w osiągnięciu jego celów na arenie międzynarodowej.
Zawsze powtarzaliśmy, że nie ma drugiej takiej uniwersalnej organizacji jak Organizacja Narodów Zjednoczonych, i że należy pielęgnować instytucje, które powstały po II wojnie światowej w zadeklarowanym celu rozstrzygania sporów.
Wiem, że jesteście zaniepokojeni rosyjską operacją wojskową w Donbasie, na Ukrainie. Myślę, że to będzie głównym tematem naszej dzisiejszej rozmowy. Chciałbym tylko zauważyć w tym kontekście, że cały problem pojawił się po zamachu stanu zainscenizowanym na Ukrainie w 2014 roku. To jest oczywisty fakt. Można go nazywać, jak się chce, i mieć dowolne uprzedzenia wobec tych, którzy go dokonali, ale to był naprawdę zamach antykonstytucyjny.
Po tym wydarzeniu nastąpiła sytuacja, w której swoją wolę wyrazili mieszkańcy Krymu i Sewastopola. Postąpili oni praktycznie tak samo jak mieszkańcy Kosowa – podjęli decyzję o niepodległości, a następnie zwrócili się do nas z prośbą o przyłączenie do Federacji Rosyjskiej. Jedyna różnica między tymi dwoma przypadkami polega na tym, że w Kosowie decyzja o suwerenności została podjęta przez parlament, natomiast na Krymie i w Sewastopolu w ogólnokrajowym referendum.
Podobny problem pojawił się na południowo-wschodniej Ukrainie, gdzie mieszkańcy kilku terytoriów, a przynajmniej dwóch obwodów ukraińskich, nie zaakceptowali zamachu stanu i jego wyników. Zostali oni jednak poddani bardzo silnej presji, częściowo z użyciem lotnictwa bojowego i ciężkiego sprzętu wojskowego. W ten sposób doszło do kryzysu w Donbasie, w południowo-wschodniej Ukrainie.
Jak wiadomo, po kolejnej nieudanej próbie siłowego rozwiązania tego problemu przez władze kijowskie, doszło do podpisania porozumień w Mińsku. Tak je nazwano – porozumieniami mińskimi. Była to próba pokojowego uregulowania sytuacji w Donbasie.
Z przykrością stwierdzamy, że w ciągu ostatnich ośmiu lat ludzie, którzy tam mieszkali, znaleźli się w stanie oblężenia. Władze w Kijowie publicznie ogłosiły, że organizują oblężenie tych terenów. Nie wstydziły się nazywać tego oblężeniem, chociaż początkowo zrezygnowały z tego pomysłu i kontynuowały naciski wojskowe.
W tych okolicznościach, po tym jak władze w Kijowie oświadczyły publicznie – pragnę podkreślić, że najwyżsi urzędnicy państwowi ogłosili to publicznie – że nie zamierzają wypełnić porozumień mińskich, zostaliśmy zmuszeni do uznania tych regionów za niezależne i suwerenne państwa, aby zapobiec ludobójstwu mieszkających tam ludzi. Chciałbym powtórzyć: był to środek wymuszony, aby powstrzymać cierpienia ludzi żyjących na tych terenach.
Niestety, nasi koledzy na Zachodzie woleli to wszystko zignorować. Po uznaniu przez nas niepodległości tych państw, zwróciły się one do nas z prośbą o udzielenie im pomocy wojskowej, ponieważ zostały poddane działaniom militarnym, agresji zbrojnej. Zgodnie z artykułem 51 Karty Narodów Zjednoczonych, rozdział VII, byliśmy zmuszeni to uczynić, rozpoczynając specjalną operację wojskową.
Pragnę poinformować, że mimo iż trwa operacja wojskowa, wciąż mamy nadzieję na osiągnięcie porozumienia na drodze dyplomatycznej. Prowadzimy rozmowy. Nie zrezygnowaliśmy z nich.
Co więcej, podczas rozmów w Stambule – a wiem, że Pan właśnie tam był, ponieważ rozmawiałem dziś z prezydentem Erdoganem – udało nam się dokonać imponującego przełomu. Nasi ukraińscy koledzy nie powiązali wymogów międzynarodowego bezpieczeństwa Ukrainy z takim pojęciem, jak uznane na arenie międzynarodowej granic Ukrainy, pozostawiając na boku kwestię Krymu, Sewastopola i nowo uznanych przez Rosję republik Donbasu, choć nie obyło się to bez z pewnych zastrzeżeń.
Niestety, po zawarciu tych porozumień i po tym, jak – moim zdaniem – jasno zademonstrowaliśmy nasze intencje stworzenia warunków do kontynuowania rozmów, doszło do prowokacji w mieście Bucza, z którą armia rosyjska nie miała nic wspólnego. Wiemy, kto był za to odpowiedzialny, kto przygotował tę prowokację, przy użyciu jakich środków, i wiemy, kim byli ludzie w nią zaangażowani.
Po tym wydarzeniu stanowisko negocjatorów z Ukrainy w sprawie ugody uległo drastycznej zmianie. Po prostu zrezygnowali ze swoich wcześniejszych intencji, aby pominąć kwestie gwarancji bezpieczeństwa dla terytoriów Krymu, Sewastopola i republik Donbasu. Po prostu zrezygnowali z tego. W przedstawionym nam projekcie umowy w dwóch artykułach po prostu stwierdzili, że kwestie te muszą zostać rozwiązane na spotkaniu głów państw.
Jest dla nas jasne, że jeśli przeniesiemy te kwestie na poziom głów państw, nie rozwiązując ich nawet we wstępnym projekcie umowy, to nigdy nie zostaną one rozwiązane. W tym przypadku po prostu nie możemy podpisać dokumentu o gwarancjach bezpieczeństwa bez uregulowania kwestii terytorialnych Krymu, Sewastopola i republik Donbasu.
Mimo to rozmowy trwają. Teraz są prowadzone przez Internet. Wciąż mam nadzieję, że doprowadzi to nas do jakiegoś pozytywnego rezultatu.
To wszystko, co chciałem powiedzieć na wstępie. Jestem pewien, że będziemy mieli wiele pytań związanych z tą sytuacją. Być może pojawią się też inne pytania. Będziemy rozmawiać.
Bardzo się cieszę, że Pana widzę. Witamy w Moskwie.
(W swoim wystąpieniu Sekretarz Generalny ONZ wyraził zaniepokojenie sytuacją na Ukrainie, podkreślając jednocześnie potrzebę istnienia wielostronnego porządku światowego opartego na Karcie Narodów Zjednoczonych i prawie międzynarodowym. Antoni Guterres zaprezentował również dwie propozycje, które przedstawił tego samego dnia podczas spotkania z ministrem spraw zagranicznych Siergiejem Ławrowem. Propozycje te dotyczą kwestii humanitarnych, w tym korytarzy humanitarnych, w szczególności dla mieszkańców Mariupola, a także utworzenia humanitarnej grupy kontaktowej, w ramach której Biuro ONZ ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (UN OCHA), Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża (MKCK), Rosja i Ukraina współpracowałyby w celu omówienia sytuacji, tak aby korytarze te były rzeczywiście bezpieczne i skuteczne.)
Włodzimierz Putin:
Panie Sekretarzu Generalny
Jeśli chodzi o inwazję, jestem dobrze zaznajomiony z dokumentami Międzynarodowego Trybunału w sprawie sytuacji w Kosowie. W gruncie rzeczy, sam je czytałem. Pamiętam bardzo dobrze orzeczenie Międzynarodowego Trybunału, w którym stwierdza się, że w celu realizacji prawa do samostanowienia, terytorium należące do jakiegokolwiek państwa nie musi ubiegać się o zgodę rządu centralnego tego państwa, aby ogłosić swoją suwerenność. Takie było orzeczenie w sprawie Kosowa, taką decyzję podjął Trybunał Międzynarodowy i wszyscy ją poparli. Osobiście przeczytałem wszystkie komentarze organów sądowych, administracyjnych i politycznych w Stanach Zjednoczonych i Europie – wszyscy poparli tę decyzję.
Jeśli tak, to republiki Donbasu – Doniecka Republika Ludowa i Ługańska Republika Ludowa – mogą skorzystać z tego samego prawa bez konieczności uzyskania zgody władz centralnych Ukrainy i ogłosić swoją suwerenność, ponieważ precedens został już stworzony.
Czy tak jest? Czy zgadza się Pan z tym?
(Antoni Guterres zaznaczył, że Organizacja Narodów Zjednoczonych nie uznała Kosowa.)
Włodzimierz Putin: Tak, oczywiście, ale sąd to zrobił. Proszę mi pozwolić dokończyć moją wypowiedź.
Jeśli istnieje precedens, republiki Donbasu mogą zrobić to samo. Tak właśnie zrobiły, a my z kolei mieliśmy prawo uznać je za niepodległe państwa.
Wiele krajów na całym świecie, w tym nasi zachodni oponenci, zrobiło to w przypadku Kosowa. Wiele państw uznało Kosowo. Faktem jest, że wiele państw zachodnich uznało Kosowo za niepodległe państwo. Tak samo postąpiliśmy z republikami Donbasu. Następnie zwróciły się one do nas z prośbą o udzielenie im pomocy wojskowej w walce z państwem, które rozpoczęło przeciwko nim operacje wojskowe. Mieliśmy prawo to uczynić w pełnej zgodności z rozdziałem VII, artykułem 51 Karty Narodów Zjednoczonych.
Chwileczkę, porozmawiamy o tym za chwilę. Ale najpierw chciałbym się odnieść do drugiej części Pańskiego pytania – Mariupola. Sytuacja jest tam trudna, a być może nawet tragiczna. Ale w rzeczywistości jest ona bardzo prosta.
Rozmawiałem dziś z prezydentem Erdoganem. Mówił o toczących się tam walkach. Nie, tam nie ma żadnych walk; to już koniec. W Mariupolu nie ma walk, już się skończyły.
Część ukraińskich sił zbrojnych, które były rozmieszczone w innych okręgach przemysłowych, poddała się. Poddało się ich prawie 1300, ale rzeczywista liczba jest większa. Niektórzy z nich byli ranni lub kontuzjowani; są oni przetrzymywani w zupełnie normalnych warunkach. Ranni otrzymali pomoc medyczną od naszych lekarzy, fachową i wszechstronną.
Zakład Azovstal został całkowicie odizolowany. Wydałem instrukcje, rozkaz wstrzymania szturmu. Nie toczą się tam teraz żadne bezpośrednie walki. Tak, władze ukraińskie twierdzą, że w zakładzie są cywile. W tym przypadku ukraińskie wojsko musi ich uwolnić, w przeciwnym razie będzie robić to, co robili terroryści w wielu krajach, co robiło ISIS w Syrii, kiedy wykorzystywali cywilów jako żywe tarcze. Najprostszą rzeczą, jaką mogą zrobić, to uwolnić tych ludzi; to jest bardzo proste.
Mówi Pan, że rosyjskie korytarze humanitarne są nieskuteczne. Panie Sekretarzu Generalny, został Pan wprowadzony w błąd: te korytarze są skuteczne. Ponad 100 000 osób, 130 000-140 000, jeśli dobrze pamiętam, opuściło Mariupol z naszą pomocą i mogą swobodnie udać się tam, gdzie chcą, do Rosji lub na Ukrainę. Mogą jechać, dokąd chcą; nie przetrzymujemy ich, ale zapewniamy im pomoc i wsparcie.
Cywile w Azovstalu, o ile tacy tam są, również mogą to zrobić. Mogą wyjść, tak po prostu. To jest przykład cywilizowanego podejścia do ludzi, oczywisty przykład. I każdy może się o tym przekonać, wystarczy porozmawiać z ludźmi, którzy opuścili miasto. Najprostszą rzeczą dla wojskowych czy członków batalionów nacjonalistycznych jest wypuszczenie cywilów. Przestępstwem jest przetrzymywanie cywilów, jeśli w ogóle tam są, jako żywych tarcz.
Utrzymujemy z nimi kontakt, z tymi, którzy ukrywają się pod ziemią w zakładach Azovstal. Mają przykład, na którym mogą się wzorować: ich towarzysze broni poddali się, ponad tysiąc z nich, 1300. Nic złego im się nie stało. Ponadto, Panie Sekretarzu Generalny, jeśli Pan sobie życzy, jeśli przedstawiciele Czerwonego Krzyża i ONZ chcą sprawdzić warunki, w jakich są przetrzymywani, i na własne oczy przekonać się, gdzie i jak udzielana jest im pomoc medyczna, jesteśmy gotowi to zorganizować. Jest to najprostsze rozwiązanie pozornie złożonego problemu.
Rosja wstrzymała dostawy gazu do Polski w ramach kontraktu jamalskiego. W Ministerstwie Klimatu miał zebrać się w związku z tym sztab kryzysowy. Jak na razie nie ma żadnego oficjalnego komunikatu w tej sprawie. Decyzja Rosjan może być jednak pokłosiem faktu, iż Polska odmówiła zapłacenia za dostawy w rublach. PGNiG i Gaz-System w przypadku zatrzymania przesyłu gazu zobligowane są do wydania formalnych komunikatów technicznych.
Представители неонацистского полка «Азов» (*экстремистская группировка запрещенная в России) публикуют видео с откровенным пропагандистским налётом. На видео показано, как несколько человек в военной форме с нашивками «Азова»*, спускаются в подвал, причём один из этих лиц демонстративно на камеру заявляет, что «немного детям еды привезли». При этом видно, что с собой эти люди несут синий пакет, но содержимое его на камеру не демонстрируется. Лишь тот, кто снимает, говорит следующее:
Трошки привезли вам сладости. Трошки пособирали. Далее начинается, собственно говоря, та работа, ради которой сюжет и был затеян. Людям задают вопрос о том, где они находятся, какое сегодня число и в течение какого времени они в этом подвале находятся.
Опрошенные женщины и дети говорят о том, что находятся они на комбинате «Азовсталь» в Мариуполе, что еды и воды практически не осталось, что праздником для них является возможность пить горячий чай. И практически каждый из опрошенных говорит о необходимости предоставить «гуманитарный коридор». Причём говорят о коридоре для вывоза во Львов.
Если эти женщины и дети действительно находятся в бомбоубежище «Азовстали», то, исходя из видео, боевики «Азова» либо сознательно не сообщают им о том, что ежедневно с 14:00 до 16:00 открываются те самые гуманитарные коридоры, о которых они просят. Мало того, в любой момент из «Азовстали», как прекрасно известно теперь уже всему миру, можно выйти, подняв над собой белую ткань, определив тем самым свои намерения. Либо находящиеся в бомбоубежище прекрасно знают о такой возможности, но ими как живыми щитом продолжают пользоваться боевики «Азова». Есть ещё и третий вариант – когда многие из этих людей, зная о гуманитарных коридорах, просто боятся выйти наружу, так как от «защитников», которые приносят «трошки сладостей» можно ожидать и пули в спину, которую потом попытаются выдать за «военное преступление» бойцов ДНР или ВС РФ.
Как бы там ни было, но факт очевиден: «Азов» сам расписывается в том, что держит людей в заложниках, зная о предоставлении возможности выхода с территории комбината «Азовсталь». И это типичная террористическая деятельность, которую можно сколько угодно пытаться скрывать благими намерениями. Основная задача – выйти самим. Женщины и дети – как предмет откровенно грязного торга.
Мало того, это видео ставит и ряд вопросов: например, вопрос о том, если боевики приносят продукты гражданским лицам на «Азовстали», то почему несколько часов назад замкомандира экстремистского формирования С.Паламар в эфире британского канала (утверждал, что ведёт запись с мариупольского комбината) заявлял, что с мирными гражданами на «Азовстали» у него нет связи и он не знает, сколько людей находится в бомбоубежище?
Ещё вопрос о горящем ярком свете в подвалах, о заряженных телефонах как заявлено, «Азовстали» – при учёте того, что большинство кварталов Мариуполя обесточены. Опять же – если есть электричество и связь, то почему Паламар заявлял об отсутствии у него связи с гражданскими на территории предприятия?
В российской прессе, да и в соцсетях, возникло много вопросов по второму этапу специальной военной операции на Украине, который должен начаться уже в ближайшее время. Все дело в том, что основной задачей следующей фазы было названо полное освобождение Донбасса и на этом, вроде бы, все. По крайней мере так звучали заявления российских политиков, которые говорят много, но непонятно. Теперь о задачах второго этапа заговорили военные, они, в отличие от политиков, говорят мало и по существу. Ясность в этот вопрос внес замкомандующего войсками Центрального военного округа генерал-майор Рустам Миннекаев, который пояснил, какие задачи стоят перед российскими войсками на Украине.
По словам генерала, основными задачами второй фазы спецоперации является не только освобождение территории Донбасса, но и установление полного контроля над всей южной Украиной. Контроль над Донбассом позволит установить сухопутный путь в Крым, а над югом Украины – проложить сухопутный коридор в Приднестровье. Кроме того, это позволит отрезать Киев от Черного моря, полностью лишив киевский режим морских портов.
Таким образом подтвердилась ранее озвученная информация, что вслед за наступлением на Донбассе или даже параллельно начнется наступление на южном фронте на Николаев и Одессу с выходом на Приднестровье.
Миннекаев подчеркнул, что спецоперация должна быть „доведена до логического завершения” и все задачи, поставленные перед российской армией, будут выполнены.
Не мы начинали эту войну, но мы её закончим – добавил он.
=======================
Poniżej pokazuję kilka szkiców, mapek, dla orientacji. MD
Maciej Świrski, prezes Reduty Dobrego Imienia i przewodniczący Rady Nadzorczej PAP twierdzi, że za ludobójstwo Polaków na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej odpowiedzialni mogą być sowieci. Naturalną konsekwencją takiej tezy byłoby zniesienie albo przynajmniej umniejszenie odpowiedzialności Ukraińców za wybitnie bestialskie zbrodnie nawet jak na warunki II wojny światowej.
===================
W Polsce panują dwie szkodliwe doktryny w kwestii zagranicy. Pierwsza to wasalność wobec sojusznika. Zamiast traktować sojusznika jak partnera, kogoś równego sobie i tylko w kwestii, której sojusz dotyczy, zgodnie z PRL-owską mentalnością homo sovieticus tworzy się odgórnie atmosferę rzekomej przyjaźni polsko-radzie… tzn. polsko-sojuszniczej.
Drugą szkodliwą zasadą jest założenie, iż sojusznik sojusznika jest naszym sojusznikiem.
Po połączeniu tych dwóch, wychodzi nam najpierw jakaś pseudomoralna próba zakazu mówienia o ludobójstwie na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej, a teraz jeszcze doszło relatywizowanie odpowiedzialności Ukraińców za tę zbrodnię.
– Są poszlaki o inspiracji NKWD. Jesteśmy na tropie tego, ale za wcześnie mówić o szczegółach– twierdzi na Twitterze Maciej Świrski. Była to odpowiedź na już skasowany wpis pracownika medialnego Artura Stelmasiaka.
Maciej Świrski jest założycielem i prezesem Reduty Dobrego Imienia (RDI) oraz przewodniczącym Rady Nadzorczej Polskiej Agencji Prasowej.
Co warte odnotowania, był również wiceprezesem Zarządu Polskiej Agencji Prasowej S.A. oraz wiceprezesem Polskiej Fundacji Narodowej, tej od jachtu promującego Polskę poprzez stanie w porcie.
Jeśli chodzi o działalność dotyczącą RDI, ciężko cokolwiek tutaj zarzucić. Organizacja sprawnie działała przeciwko oszczerstwom wobec Polski ze strony Niemiec czy nawet środowisk żydowskich. Co ciekawe, organizacja zajmowała się także tematyką wołyńską. Chociażby TUTAJ znajduje się jeden z tekstów na stronie tej organizacji. Także i na facebookowym profilu organizacji wspominało się o ludobójstwie.
W socjologii i psychologii, szczególnie tłumu, działają tak samo proste i brutalne mechanizmy, jakie obserwujemy w przyrodzie. Silniejszy wygrywa ze słabszym, ranne zwierzę jest bardziej niebezpieczne niż w pełni sprawne, a stado atakowane prze drapieżników jednoczy się na najwyższym poziomie, bo walczy o życie. Ludzie do tych prostych zasad behawioralnych dodali swoje naukowe i pseudonaukowe dywagacje, z całą masę ornamentów w postaci: humanizmu, kultury, sztuki i praw człowieka. W czasach pokoju jakoś to działa, chociaż natura i tak ma te wszystkie wzniosłe ludzkie wynalazki w najgłębszym poważaniu. Gdy przychodzi wojna albo inne mordobicie, w człowieku zawsze i wszędzie będą się budzić pierwotne instynkty stadne i taki proces właśnie się w Rosji nasilił.
Z chwilą ataku na Ukrainę notowania Putina spadły i to mocno, nawet w polityce wewnętrznej, chociaż przesadą jest to wszystko, co pokazywano w mediach zachodnich. Owszem protesty były, jak na Rosję dość duże, ale jeśli się przyłoży skalę 146 milionów, do kilkunastu tysięcy, wówczas zobaczymy właściwe proporcje. Sankcje też początkowo zrobiły robotę, zirytowały nie tylko zwykłych Rosjan, ale przede wszystkim oligarchów skupionych wokół Kremla, zresztą innych tam nie ma. Z biegiem czasu sytuacja się zmieniła i to radykalnie, za sprawą codziennej dawki absurdalnej propagandy przygotowanej pod portale społecznościowe i media. Poszła w eter gigantyczna liczba filmików, od kultowego już traktora, którym „Romowie” ukraińscy ciągnęli ruski czołg, przez porównania zniszczeń i ofiar na Ukrainie do największych zbrodni w dziejach ludzkości, aż po dehumanizację całego narodu rosyjskiego, który wyłącznie gwałci, morduje i kradnie. Ktoś powie, że w warunkach wojennych nie ma litości i takie przekazy propagandowe są normą. Ten ktoś srogo się pomyli, oczywiście pierwszą ofiarą wojny zawsze jest prawda, jednak kłamać trzeba umieć. W ubiegłym wieku propaganda niemiecka i radziecka dominowały na świecie i pomimo skrajnych różnic, jedną cechę miały wspólną. Zarówno III Rzesza jak i ZSRR oddzielały zdrową tkankę narodu od bolszewików z jednej strony i szpiegów imperializmu z drugiej.
Niemcy wchodząc do Polski stworzyły cały system zachęt, który pozwalał Polakom dołączyć do „cywilizacji niemieckiej”, dość przypomnieć volkslistę. Bolszewicy w po 1945 roku poszli jeszcze szerzej i uznali Polskę za „bratni naród”, naturalnie ciągle mówimy o sferze propagandy. A co się stało w czasie konfliktu na Ukrainie? Największym bandytą jest Putin, co z propagandowego punktu widzenia nie jest błędem, ale za tym poszło przełożenie na cały naród. Nie przeczytasz dziś w Internecie i nie zobaczysz w mediach historii jednego Rosjanina obsadzonego w roli człowieka cywilizowanego, a przecież choćby protestujący w Moskwie i w innych dużych miastach, wręcz błagali, żeby ich zaliczyć do „świata demokracji liberalnej”. Poza jednym papieżem, który słynie z wielu antychrześcijańskich występów politycznych, nikt nie dostrzega w Rosjaninie człowieka, wszyscy są traktowani gorzej niż wściekłe psy i każda próba innego traktowania Rosjan kończy się międzynarodowym linczem. Klasyczny podział na dobrego i złego gliniarza nie istnieje, w przekazie ukraińskim i zachodnim istnieje zły Putin i nie ma dobrych Rosjan, choćby pojedynczych bohaterów. Wszyscy idą do jednego wora z Putinem i są obiektem szyderstwa podszytego autentyczną nienawiścią, podgrzewaną każdego dnia.
Jaki tutaj występuje naturalny mechanizm znany ze świata przyrody? Zaszczuwanie stada przez drapieżników. Rosjanie nie mają dokąd uciekać, nikt ich na świecie nie chce, zewsząd ich wyganiają i nimi pomiatają. Pozostaje im tylko jedno, trzymać się własnego stada i samca alfa, którym ciągle jest Putin. Jeśli każdego dnia słyszysz: „idi na ch..j”, bo jesteś Rosjanką namawiająca męża do gwałtów albo Rosjaninem pedofilem mordującym niemowlęta, to stajesz się zwierzyną łowną.
Skala i beznadziejnie głupi poziomo propagandy zachodniej już doprowadził do zjednoczenia Rosjan i wzmocnienia pozycji Putina, a z każdym dniem te procesy będą coraz silniejsze. Upokorzony naród zawsze domaga się rewanżu i przywrócenia godności. Na początku konfliktu z Ukrainą bardzo duża grupa Rosjan była przerażona i nie chciała wojny, po serii upokorzeń, szyderstw i odczłowieczania, rosyjski niedźwiedź się obudził i ruszy na polowanie.
„Cywilizowany Zachód”, który na każdym kroku podkreśla swoją wyższość, zachowuje się jak barbarzyńca w ogrodzie i zapomniał o elementarzu propagandowym. W efekcie zamiast jednego złego Putina, wyprodukowano 146 milionów upokorzonych i wściekłych Rosjan, którym nic poza Rosją i Putinem nie zostało.
14 апреля 2022 мы потеряли легендарный флагман Черноморского флота крейсер «Москва». К сожалению, он стал крупнейшей боевой потерей в операции против нацистского режима в Украине.
Минобороны России не указывало причины пожара на крейсере, не публиковало никаких фото или видео последних его часов, которые помогли бы весьма точно установить, был ли корабль поражён ракетой или нет. Также на протяжении операции никто не сообщал об использовании «Москвы», в отличие от других кораблей, в огневом поражении противника (авиации), в результате чего мог бы вспыхнуть пожар. Само собой, крейсер совершенно не мог участвовать и в поражении наземных целей, в чём его пытаются обвинять на Украине.
На следующий день после гибели «Москвы» по заводу «Визар» в Киеве, производящему противокорабельные ракеты, был произведён залп «Калибрами». Всё перечисленное выше наводит на мысль, что версия с ударом «Непутна» является более чем реальной. С начала конфликта поставленный в войска в июле 2021 один дивизион «Нептуна» оставался вне информационного поля и не упоминался в сводках Минобороны РФ как уничтоженный. Учитывая, как хорошо ВСУ научились прятать ЗРК и «Точки», нет ничего странного в том, что на юге Украины до сих пор скрывается боеспособный БРК.
Пока отсутствует официальная информация о точном местоположении крейсера в момент возгорания и о месте его затопления. Предположительно он сейчас находится на глубинах 50–100 метров на линии Затока – Севастополь. В момент удара, по данным представителя Министерства обороны США Джона Кирби, крейсер находился в 96 км к югу от Одессы. И уж кто-кто, а американцы не могут не знать. Их P-8A Poseidon (с идентификационным кодом AE681B) вечером 13 апреля находился над посёлком Журиловка в восточной части воздушного пространства Румынии за несколько часов до пожара на крейсере. Также известно, что он периодически отключал транспондер и вполне мог быть даже наводчиком для украинского БРК.
Вспомним ещё одну тяжёлую потерю для флота – БДК «Саратов». В случае с «Саратовом» тоже есть масса очевидных вопросов. Но самый главный из них: почему в неблагонадёжном порту, где угроза может быть с воздуха, воды и суши разгружались сразу три БДК? Ответы на подобные вопросы мы сейчас не получим. Это уже дело послевоенного разбора полётов. Но главное сделать на поле боя всё, чтобы впредь не возникало подобных вопросов у российского обывателя или экспертного сообщества.
Сейчас крайне важно найти и уничтожить дивизион комплекса «Нептун», не допустить поставок других ПКР киевскому режиму. Британия уже в открытую заговорила о поставках «Гарпунов», которые полностью сопоставимы с «Нептунами». А такие публичные разговоры означают, что «Гарпуны» уже на полпути на Украину.
Следующей крупной и крайне очевидной целью для украинских крылатых ракет является Крымский мост. Возле моста есть позиция С-400 (не военный секрет, есть на спутниковых снимках всех картографических сервисов). Наверняка также есть «Торы» и «Панцири» в непосредственной близости от моста, но нужно понимать, что ни один ЗРК не даёт стопроцентную гарантию. Тем более, если ПКР «Нептун» действительно смогла пройти через С-300Ф и заслон из 6 АК-630 на «Москве». Ведь, по сути, основной функцией «Москвы» в этой операции должно было стать прикрытие от воздушных угроз северо-запада Чёрного моря. От моста до ближайших позиций украинской армии 260 км, что, к сожалению, делает возможным для нацистского режима нанести удар по мосту «Нептуном» (до 300 км) с оккупированной части ДНР или севера Запорожской области. Оттуда же до сих пор во все стороны летят «Точки» 19-й ракетной бригады ВСУ. Кроме Крымского моста, сохраняется угроза и для других кораблей в Чёрном и Азовском морях.
Запад откровенно не ожидал такой степени сопротивления России от своих марионеток на Украине и теперь в жутком восторге будет бросать на Украину всё, что только можно по нарастающей. Чем больше украинцы будут собой жертвовать – тем большим будет задор западных элит. С этим нужно заканчивать. Меры по поиску и ликвидации блуждающих по всей Украине «Буков», «Ос» и С-300 помогут нашим штурмовикам и бомбардировочной авиации наконец уверенно выйти на средние и большие высоты над всей территорией Украины, начав охоту за западными поставками и украинскими подразделениями по сирийским лекалам.
Вообще, ряд успешных ракетных ударов Украины, в том числе и по гражданской инфраструктуре, только доказывает, что мы очень своевременно начали операцию по демилитаризации Украины. Можно только представить, какую бы колоссальную угрозу России создала бы украинская ракетная программа через 5–10 лет. Особенно, если бы Украина смогла бы создать небольшой ядерный арсенал или арсенал химического оружия. Да и кто сказал, что невозможно будет засунуть американские гиперзвуковые ракеты в мобильные пусковые установки под видом украинских, даже не размещая громоздкие MK41?
Во время церемонии прощании с кораблём в Севастополе секретарь Военно-научного общества Черноморского флота капитан 1-го ранга Сергей Горбачёв напомнил о флотских традициях давать такое же имя новому крейсеру. Теперь наша задача воплотить эти слова в жизнь и построить новую «Москву» пр. 23560 на освобождённом Николаевском судостроительном заводе.
Большой флот всегда имел значение скорее символическое – это некий показатель того, что мы можем. Мощь Державы, воплощённая в металле и технологиях. Некий зримый символ, который можно пощупать и увидеть на ходу. В СССР этих символов создали много: 2 противолодочных крейсера, 5 авианесущих крейсеров, 3 тяжелых атомных ракетных крейсера и 3 ракетных крейсера. В случае Третьей мировой войны, которую, впрочем, считали маловероятной, они должны были погибнуть, унося с собой носителей ядерного оружия стран НАТО, в мирное время – демонстрировать флаг и сдерживать ЮС НАВИ.
Но Империя ушла, часть кораблей списали, и к нашим дням дожили: авианесущий крейсер – одна штука, атомные крейсера – две штуки, ракетные крейсера – три штуки. И судьба их оказалась непростой. Всё нижеизложенное – по материалам российских СМИ, вполне открытых и доступных. А выводы волен делать каждый сам, потому как сколько людей, столько и мнений.
Авианесущий романс
Долго перечислять перипетии борьбы за выживание единственного советского авианосца не хочется. Изначально не доведённый до ума головной корабль серии, он покинул место рождения в спешке, дабы избежать его захвата свежеобразованной Украиной. У него всегда были проблемы с авиагруппой, ремонтом, модернизацией, ходовой… А после похода в Сирию начались проблемы и с плавдоком, который затонул, и с пожаром на борту, в котором погибли двое рабочих и прошли аресты в ОСК:
«Корабль встал на долгосрочный ремонт в 2017 году, в ходе которого с крейсером случился ряд происшествий. 30 октября 2018 года затонул плавучий док ПД-50, в котором находился авианосец. В результате корабль получил повреждения палубы и подпалубных помещений. 12 декабря 2019 года в результате сварочных работ произошёл крупный пожар — огонь бушевал почти сутки.» Причины в общем-то очевидны – 20 лет корабль не ремонтировали/модернизировали как следует, а использовали часто на износ, ибо единственный. И вот теперь ремонт и частичная модернизация. Дело очень дорогое и небыстрое, очень небыстрое:
«О задержке ремонта авианесущего крейсера «Адмирал Кузнецов» сообщил Алексей Рахманов 23 сентября в интервью «РИА Новости» глава «Объединённой судостроительной корпорации» (ОСК), отметив, что корабль будет передан флоту в 2023 году.» И крайне затратное – сумма давно перешагнула за 20 миллиардов рублей, а список ремонта всё увеличивается и увеличивается. Есть, конечно, и позитивные моменты:
«Выполнена операция по заполнению дока водой. Следующие операции — снятие перемычки, завод в док корабля, восстановление перемычки и откачка воды. На это уйдет 4-6 недель, то есть в конце апреля — начале мая будет начат доковый ремонт авианосца.» Но в целом полумерами при ремонте корабля, который ждёт его в полном масштабе с 1999 года, не обойтись. Чинить нужно всё. И модернизировать всю начинку. В любом случае – до 2023 года авианосца у нас нет, а с учётом санкций, конфликта и постоянных срывов срока, то и дольше. Дай Бог ошибиться.
Тяжелые атомные
«Тяжелый атомный ракетный крейсер «Адмирал Нахимов» выйдет на испытания в море в 2023 году. Сейчас он проходит модернизацию на предприятии «Севмаш». Об этом в интервью ТАСС рассказал заместитель генерального директора ОСК по военному кораблестроению Владимир Королев.
«Будем все же считать, что мы в графике. А нюансы, как водится, есть. Думаю, крейсер выйдет на испытания в 2023 году.» Единственный тяжелый корабль, прошедший полную модернизацию, точнее пока проходящий её, но дело явно идёт к завершению. Поставленный в ремонт в 1999 году, работ он дождался в 2014-м, а сдача планируется в 2023-м. Это будет относительно современный корабль по корабельным системам, но со старым корпусом. Это, конечно же, радует, но возникает второй вопрос – а что с «Петром Великим»? Ещё в марте он вышел в поход:
«14 марта навстречу группировке ВМС Альянса направились тяжелый атомный ракетный крейсер «Петр Великий» проекта 1144.2 и большой противолодочный корабль «Североморск» проекта 1155. В «Холодном ответе-2022» Альянс задействовал 30 тыс. военнослужащих из 27 стран, включая не входящие в блок Швецию и Финляндию, 50 кораблей (не менее пяти авианесущих) и 220 самолетов.» Но корабль тоже нуждается в ремонте и модернизации. Изначально планировалось провести её после «Нахимова», но сейчас всё это зыбко и непонятно. Опять же – сроки и деньги, и то и другое – огромные величины. Имеют место и споры о целесообразности. И тот факт, что после СВО львиную долю бюджета отдадут армии.
Судьба атлантов
Их было четыре, но последний сгнил в Николаеве, доставшись, готовый более чем на 90 %, Украине. А головной – советская «Слава» погиб вчера. Погиб, потому как первый ремонт проходил с 1990 года по 1999-й, причём фрагментарно и не до конца, и то за счёт города Москва. А второго с модернизацией должен был дождаться в 2015 году, но не срослось, а в 2016-2019 гг. крейсер и вовсе подумывали списать, но, не имея альтернатив, всё-таки подремонтировали без модернизации:
«На выходе в море экипаж проведет комплексную проверку материальной части всех боевых частей корабля и выполнит ходовые испытания главной энергетической установки. После возвращения корабля в пункт базирования Севастополь на крейсере продолжится очередной этап ремонтных работ корабельных систем и механизмов.» И в таком виде корабль 70-х годов эксплуатировали на износ. Другого такого на КЧФ просто не было. В итоге вышло что вышло, старый корабль боролся всю жизнь и погиб в борьбе.
Лучше с «Устиновым», который и помоложе, и успел пройти с 2011 по 2016 год ремонт и модернизацию. Сейчас крейсер в боевом строю. А вот «Варяг» модернизацию не прошёл. И состояние его неясное. Сейчас «Варяг» в Средиземном море, в очередном дальнем походе.
Что дальше
А дальше то, что замены советским гигантам нет, ни в строю, ни на стапелях. Всё что есть океанского – фрегаты, корветы и БДК:
– 2 фрегата пр. 22350 (2x $450 млн) – 3 фрегата пр. 11356 (3x $430 млн) – 7 корветов пр. 20380/85 (7x $250 млн) – 2 БДК пр. 11711 (2x $160 млн) Всего 14 кораблей. Но этого мало, и как показала судьба «Москвы» – им придётся заменить самый минимум: часть БПК 1155, «Варяг» и, возможно, «Петр Великий». России нужна серия ракетных эсминцев, минимум в шесть килей, но потянем ли мы? И захотят ли власти? Ведь прибрежный флот плюс АПЛ – они дешевле и проще, а денег после СВО понадобится много. Всё определит политика. Точно одно – корабли-ветераны должна заменить молодёжь, старики свой долг Родине отдали, выслужив при этом все сроки в явно ненормальных условиях. Автор:Роман Иванов
Российские войска продвигаются по рубежу Гуляйполе – Великая Новоселка в направлении поселка Покровское. Об этом, в частности, сообщают украинские военнослужащие из 110-й бригады территориальной обороны.
Так, россияне нанесли ракетные удары по позициям националистов в районах населенных пунктов Старомайорское, Макаровка, Сторожевое, Нескучное, Времовка, Приютное, Вишневое, Полтавка, Новодаровка, Новоукраинское, Степное.
Город Кременная в Луганской Народной Республике перешел под контроль российских вооруженных сил, что подтверждают и украинские источники. Ранее власти отказывались эвакуировать из города местных жителей, ссылаясь на якобы «успешные» попытки сопротивления ВСУ.
Россияне также заняли поселок Малиновка в районе Гуляйполя. Таким образом, РФ начала операцию по замыканию «Донбасского котла» украинских вооруженных сил.
Между тем положение ВСУ осложняется низким моральным духом украинских солдат, которые наслышаны о больших потерях на разных участках фронта. По мнению журналиста Юрия Подоляки, многие украинцы идут в бой, словно на Голгофу, и готовы сдаться войскам РФ – россияне должны сбрасывать листовки с инструкциями для военнослужащих Украины на этот счет.
[Bardzo ważna i ciekawa analiza. To chyba ze sztabu GRU [rosyjskiego]. Strona Prochanowa, tego od „Operacja Heksogen”.
Obecnie – on wśród strategów Rosji. Po zatonięciu krążownika MOSKWA – można oczekiwać gwałtownych, a mniej racjonalnych decyzji sztabu armii Rosji [Nie Putina, robaczku!!] Szkoda, że tak mało młodych mądrych Polaków włada rosyjskim. M. Dakowski
Америка миллиарды долларов кидает на затягивание военного конфликта на Украине, но, одновременно готовится к организации на ее территории длительной «повстанческой» войны.
ЦРУ готовит «повстанцев» – террористов, диверсантов и нацистов
Зак Дорфман в статье „Украинские военизированные формирования, прошедшие обучение в ЦРУ, могут взять на себя главную роль в случае вторжения России”, опубликованной 13 января 2022 г. на Yahoo.news, писал, что ЦРУ наблюдает за секретной программой интенсивной подготовки в США элитных украинских сил специальных операций и других сотрудников разведки. По словам официальных лиц, программа, которая началась в 2015 году, базируется на неизвестном объекте на юге США.
Тайная программа, осуществляемая военизированными формированиями, работающими на наземное отделение ЦРУ, была создана администрацией Обамы после аннексии Крыма в 2014 году и расширилась при администрации Трампа. Администрация Байдена продолжила ее развитие.
По словам бывших чиновников, к 2015 году в рамках этой расширенной антироссийской кампании военизированные формирования наземного отделения ЦРУ также начали выезжать на фронт на восток Украины, чтобы консультировать тамошних коллег.
По словам бывших чиновников, многонедельная программа ЦРУ, базирующаяся в США, включала в себя обучение обращению с огнестрельным оружием, методам маскировки, наземной навигации, таким тактикам, как «прикрытие и перемещение», разведке и другим областям.
Вопрос о том, как охарактеризовать программу, является предметом спора. США на протяжении трех президентов обсуждали, предоставлять ли Украине военную помощь и в каком объеме, при этом дискуссии часто фокусировались на том, носит ли эта помощь наступательный или оборонительный характер.
Официальные лица США отрицают, что учебная программа ЦРУ имеет или когда-либо была ориентирована на наступательные действия. «Цель тренинга и тренинга, который был проведен, состояла в том, чтобы помочь в сборе разведданных», — сказал нынешний высокопоставленный сотрудник разведки.
Но то, что влечет за собой разведывательная поддержка в военизированном контексте, может быть неоднозначным. И то, как это обучение будет применяться украинцами, может быстро меняться в зависимости от фактов на местах.
Программа включала в себя «очень специфическое обучение навыкам, которые укрепили бы» украинскую «способность дать отпор русским», сказал бывший высокопоставленный сотрудник разведки.
Один человек, знакомый с программой, выразился более резко. «Соединённые Штаты обучают повстанцев», — сказал бывший сотрудник ЦРУ, добавив, что программа научила украинцев «убивать русских».
Другой бывший сотрудник агентства описал технические аспекты программы, такие как обучение украинцев тому, как поддерживать защищенную связь в тылу врага или во «враждебной разведывательной среде», как потенциальную «тренировку сил секретных операций».
На протяжении десятилетий ЦРУ проводило ограниченную подготовку украинских разведывательных подразделений, чтобы попытаться укрепить независимый Киев и предотвратить подрывную деятельность России, но после вторжения в Крым сотрудничество «ускорилось», сказал бывший руководитель ЦРУ.
Военизированные формирования ЦРУ в Украине имеют «очень небольшое присутствие», сказал бывший руководитель агентства, и помогают обучать украинские силы в «потенциально важных узлах, на которых русские могут сосредоточиться», если Москва попытается продвинуться дальше вглубь страны.
Хотя военизированные ресурсы агентства в Афганистане и других контртеррористических миссиях были истощены, базирующаяся в США учебная программа была «высокоприоритетной» для ЦРУ с момента ее создания в эпоху Обамы, сказал бывший высокопоставленный сотрудник разведки.
По словам бывших официальных лиц, администрация Трампа — отчасти по настоянию Конгресса — позже увеличила финансирование этой инициативы, увеличив количество украинских групп, ежегодно привозимых в США.
Администрация Байдена сформировала целевую группу, чтобы определить, как ЦРУ и другие агентства США могут поддержать украинский мятеж, если Россия начнет крупномасштабное вторжение.
«Если русские вторгнутся, эти выпускники программ ЦРУ станут вашей милицией, вашими повстанческими лидерами», — сказал бывший высокопоставленный сотрудник разведки. «Мы тренируем этих ребят уже восемь лет».
По словам бывшего сотрудника службы национальной безопасности, высокопоставленные чиновники администрации Трампа обсудили опасения по поводу проникновения России в программу со своими украинскими коллегами. По словам бывших чиновников, украинцы, хорошо осведомленные об этой проблеме, пытались проверить направляющихся в США стажеров, чтобы отсеять кротов.
Чиновники ЦРУ также считали, что их стажеры стали мишенью для русских, когда они вернулись в Украину. «Русские и сторонники России в украинских службах безопасности разыскивали выпускников этих классов для убийства», — сказал бывший сотрудник ЦРУ.
По словам бывших сотрудников разведки, проникновение России в украинскую разведку было давней проблемой для ЦРУ. По словам бывших чиновников, на протяжении десятилетий агентство пыталось работать только со специально отобранными украинскими подразделениями — некоторые из них были созданы по настоянию агентства — которые были изолированы от остальных спецслужб страны, чтобы предотвратить компрометацию со стороны России.
Несмотря на то, что ЦРУ допускает некоторый компромисс России при работе с украинцами, агентство по-прежнему считает, что программа обучения в целом была очень ценной, по словам бывших чиновников.
Если русские предпримут новое вторжение, «найдутся люди, которые сделают их жизнь невыносимой», — сказал бывший высокопоставленный сотрудник разведки. Военизированные формирования, прошедшие подготовку в ЦРУ, «организуют сопротивление», используя полученную ими специальную подготовку.
«Всё то, что случилось с нами в Афганистане, — сказал бывший высокопоставленный сотрудник разведки, — они могут ожидать, что с этими парнями они увидят это в избытке».
Американская журналистка Уитни Уэбб в статье „Украина и новая Аль-Каида*” в Unlimited Hangout (от 02.03. 2022) также как и Дорфман пишет, что начало боевых действий между Россией и Украиной, по-видимому, дало ЦРУ предлог для начала давно запланированного повстанческого движения в стране, готового распространиться далеко за пределы Украины.
«По мере того, как конфликт между Украиной и Россией продолжает обостряться и приковывать к себе внимание всего мира, растущему количеству свидетельств того, что ЦРУ работает над созданием и вооружением повстанческого движения в стране, уделяется значительно меньше внимания, учитывая его вероятную последствия. Это особенно верно, учитывая, что бывшие сотрудники ЦРУ и бывший госсекретарь теперь открыто говорят, что ЦРУ следует «моделям» прошлых поддерживаемых ЦРУ мятежей в Афганистане и Сирии в своих планах на Украине. Учитывая, что эти страны были разорены войной как прямым результатом этих мятежей, для Украины это не сулит ничего хорошего.
Тем не менее, этот мятеж может иметь последствия, выходящие далеко за пределы Украины. Становится все более очевидным, что ЦРУ рассматривает повстанческое движение, которое оно создает, не просто как возможность приблизить свою гибридную войну против России к своим границам. Как будет показано в этом отчете, похоже, что ЦРУ намерено воплотить в жизнь пророчество, распространяемое его собственными рядами в течение последних двух лет. Этот прогноз бывших и нынешних сотрудников разведки датируется как минимум началом 2020 года и гласит, что «транснациональная сеть сторонников превосходства белой расы» с предполагаемыми связями с украинским конфликтом станет следующей глобальной катастрофой, которая обрушится на мир, когда угроза Covid-19 отступит.
Согласно этим «прогнозам», эта глобальная сеть сторонников превосходства белой расы, ядром которой якобы является группа, связанная с конфликтом на Донбассе в Украине, должна стать новой угрозой в стиле „Исламского государства”*.
Учитывая, что эти усилия ЦРУ по созданию повстанческого движения в Украине начались еще в 2015 году и что группы, которые оно готовило (и продолжает обучать), включают в себя группы с явными неонацистскими связями, кажется, что это «грядущее украинское повстанческое движение», как его недавно называли, уже здесь. В этом контексте у нас остается тревожная возможность того, что эта последняя эскалация украинско-российского конфликта просто послужила вступительным актом для новой итерации, казалось бы, бесконечной «войны с террором».
«Вскоре после того, как Россия начала военные действия на Украине, – пишет Уэбб, – информационное подразделение Совета по международным отношениям (CFR) опубликовало статью под названием „Грядущее украинское повстанческое движение”. Автор статьи Дуглас Лондон, самопровозглашенный «русскоязычный оперативный офицер ЦРУ в отставке, который служил в Центральной Азии и руководил операциями агентства по борьбе с повстанцами». В статье он утверждал, что «Путину предстоит долгий кровавый мятеж, который распространится на несколько границ» и может вызвать «расширяющиеся беспорядки, которые могут дестабилизировать другие страны на орбите России».
Другие известные заявления, сделанные Лондоном, включают его утверждение о том, что «Соединённые Штаты неизменно будут основным и важным источником поддержки украинского повстанческого движения». Он также заявляет, что «Как Соединенные Штаты узнали во Вьетнаме и Афганистане, повстанческое движение, имеющее надежные линии снабжения, достаточные резервы бойцов и убежище за границей, может поддерживать себя неопределенно долго, подрывать волю оккупационной армии к борьбе и истощать политическую поддержку. для занятий дома». Лондон недвусмысленно ссылается на модели этого явно неминуемого украинского повстанческого движения как поддерживаемые ЦРУ мятежи в Афганистане в 1980-х годах и «умеренные повстанцы» в Сирии с 2011 года по настоящее время.
Лондон не одинок в продвижении этих прошлых мятежей, поддерживаемых ЦРУ, в качестве модели «тайной» помощи США Украине. Бывший госсекретарь Хиллари Клинтон, чей Госдепартамент помог создать «умеренных повстанцев» в Сирии и руководил разрушением Ливии при поддержке США и НАТО, 28 февраля появилась на MSNBC, чтобы сказать, по сути, то же самое. В своем интервью Клинтон назвала поддерживаемое ЦРУ повстанческое движение в Афганистане «моделью, на которую сейчас смотрят люди в правительстве США» в отношении ситуации на Украине. В том же интервью она также ссылается на повстанческое движение в Сирии аналогичным образом. Стоит отметить, что бывший заместитель главы администрации Клинтон, когда она была госсекретарем, Джейк Салливан, теперь является советником Байдена по национальной безопасности.
Повстанческое движение в Афганистане, первоначально поддержанное США и ЦРУ в конце 1970-х годов под названием „Операция „Циклон”, впоследствии породило предположительно смертельных врагов американской империи — Талибан* и Аль-Каиду*, — которые продолжали подпитывать события после 11 сентября».
Кампания США против потомков повстанцев, которых они когда-то поддерживали, привела к ужасающим разрушениям в Афганистане и большому количеству погибших и военных преступлений, а также к самой продолжительной (и, следовательно, самой дорогостоящей) войне и оккупации в американской военной истории. Это также привело к бомбардировкам и разрушениям в нескольких других странах, а также к сокращению гражданских свобод внутри страны. Так же и в Сирии поддержка США и ЦРУ «умеренных повстанцев» была и остается невероятно разрушительной для страны, которую они якобы хотят просто «освободить» от правления Башара Асада. Американские военные продолжают оккупировать критически важные районы этой страны.
Что же тогда будет с Украиной, когда их открыто рекламируют как «модели» для «грядущего украинского повстанческого движения»? Если судить по истории поддерживаемых ЦРУ мятежей, то она предвещает гораздо больше разрушений и страданий ее народу, чем нынешняя российская военная кампания. Украина станет несостоявшимся государством и полем смерти. Тем на Западе, которые приветствуют поддержку своих правительств украинской стороне конфликта, следовало бы осознать это, особенно в Соединенных Штатах, поскольку это приведет лишь к эскалации еще одной смертоносной опосредованной войны.
Однако, в дополнение к вышесказанному, мы также должны учитывать очень тревожную реальность того, что это украинское повстанческое движение начало формироваться ЦРУ как минимум за несколько месяцев, если не за несколько лет, до продолжающейся в настоящее время российской военной кампании на Украине.
В январе этого года Jacobin опубликовал статью об усилиях ЦРУ по созданию повстанческого движения на Украине, отметив, что «все, что нам известно, указывает на вероятность того, что группы, обучаемые ЦРУ, включают неонацистов, вдохновляющих ультраправых террористов». В нем цитируется отчет Вест-Пойнта за 2020 год, в котором говорится: «Ряд видных деятелей ультраправых экстремистских группировок в США и Европе активно налаживали отношения с представителями ультраправых в Украине, в частности с Национальным корпусом* и связанное с ним ополчение, полк „Азов”. В нем добавляется, что «жители США говорили или писали о том, как обучение, доступное в Украине, может помочь им и другим в их военизированной деятельности дома».
Даже ФБР было вынуждено признать, что базирующиеся в США сторонники превосходства белой расы культивируют связи с группой.
Теперь, когда ЦРУ поддерживает повстанческое движение, которое, как утверждают видные бывшие сотрудники ЦРУ, «распространится через несколько границ», тот факт, что силы, которые агентство обучает и вооружает в рамках этого «грядущего повстанческого движения», включает в себя батальон „Азов” и другие нацистские структуры.
ЦРУ готовило перевороты на Украине под видом продвижения демократии
В статье Джереми Кузмарова „Национальный фонд за демократию удаляет записи о финансировании проектов на Украине”, опубликованную в CovertAction Magazine (07. 03. 2022) рассказано о том, как Национальный фонд в поддержку демократии (NED) — ответвление ЦРУ, основанное в начале 1980-х годов для продвижения инициатив «продвижения демократии» по всему миру, — удалил все записи о финансировании проектов в Украине из своей доступной для поиска базы данных «Поиск грантов».
«Архивная веб-страница, сделанная 25 февраля 2022 года в 14:53, показывает, что NED предоставило Украине 22 394 281 доллар США в виде 334 премий с 2014 года по настоящее время. Захват в 23:10 того же дня показывает «Результаты не найдены» для Украины. На данный момент для Украины по-прежнему нет результатов.
Поиск по ключевому слову «Украина» (в отличие от «страны проекта» в исходных снимках) дает «Результаты не найдены». Поиск названий финансируемых проектов, перечисленных в последнем «целом» веб-захвате, не дает результатов.
Кроме того, текущие критерии поиска в базе данных были ограничены, ранее можно было искать финансирование с 2014 года по настоящее время, в настоящее время только 2017 год по настоящее время доступен для поиска в раскрывающихся меню. До 25 февраля появилось несколько новостных сообщений, подтверждающих эту сумму в 22 394 281 доллар».
«Стирание записей NED необходимо для подтверждения большой лжи администрации Байдена, которая повторялась в СМИ, о том, что российское вторжение в Украину было «неспровоцированным», – делает вывод автор.
В недавнем заявлении о солидарности с Украиной NED признал, что он был «гордым партнером украинских групп гражданского общества, СМИ и правозащитников с 1989 года — до того, как украинский народ провозгласил независимость в 1991 году — поскольку они столкнулись с огромными проблемы в построении независимой и свободной страны».
Президент NED Дуэйн Уилсон сообщил на форуме NED, посвященном Украине, 4 марта, что Украина является четвертой по величине программой NED по предоставлению грантов в мире. Уилсон сказал, что «фонд гордится тем, что Украина была нашим основным партнером с 1989 года, до обретения независимости, поддерживая украинские организации гражданского общества».Дуэйн Уилсон
Антироссийская программа NED была подробно описана одним из выступавших на форуме 4 марта Ольгой Айвагурской, которая сказала, что большая часть ее работы с НПО, финансируемой NED, сосредоточена на документировании военных преступлений России.
Забыты военные преступления украинской армии, масштабы которых подробно описаны в документальном фильме RT News «Донбасс, вчера, сегодня, завтра».
В него вошли кадры раскопок массовых захоронений в Донбассе, где неонацистские ополченцы, прикрепленные к украинской армии, вырезали, а затем похоронили сотни мирных жителей.Место массового захоронения в Луганске было показано в документальном фильме RT, но не в основных американских СМИ.
«Однако NED стремится продвигать мультяшное повествование, изображающее Украину как доблестного Давида, сражающегося со злым русским медведем».
NED сыграл ключевую роль в развязывании конфликта с Россией, поддержав две цветные революции.
Цветная революция 2004 года заменила Януковича Виктором Ющенко, который выступал за вступление Украины в НАТО и принял программу структурной перестройки Международного валютного фонда (МВФ), которая принесла пользу американским инвесторам и одновременно сократила социальные программы.Украинская оранжевая революция 2004 года
Активисты NED использовали широкую стратегию по связям с общественностью, которая включала: а) доставку оплачиваемых протестующих из других городов в Киев; б) создание онлайн-телестанции протеста и агитационной атрибутики; c) предоставление оффшорной подготовки студенческому руководству, выступающему против Януковича. Стратегия была основана на работах Джина Шарпа и шаблоне, который NED успешно применил в Сербии с молодежной группой под названием „Отпор”, что помогло обеспечить поражение Слободана Милошевича на выборах в сентябре 2000 года.Переворот маэстро Джина Шарпа
Параллельный подход был использован во время восстания на Майдане в феврале 2014 года, которое привело к свержению Януковича (он был переизбран в 2010 году) и установлению в Киеве прозападного режима.
В 2020 году NED предоставил Украине 4,6 миллиона долларов на цели, в том числе на повышение осведомленности о предполагаемых нарушениях прав человека со стороны России в Крыму и на востоке Украины, а также на разжигание оппозиции и сопротивления России.
Масштабы программы NED ясно показывают важность этой организации. Однако, поскольку администрация Байдена намерена сохранить фикцию о неспровоцированности российского вторжения/контрнаступления, необходима цензура и удаление записей.
ЦРУ разбрасывает сети на Украине
Ниже приводится слегка отредактированная выдержка из книги „ЦРУ как организованная преступность: как незаконные операции развращают Америку и мир” (Clarity Press, 2016):
«Райан Доусон: Это Райан Доусон из ANC Report. Со мной сегодня Дуг Валентайн. Я собираюсь спросить его сегодня вечером о роли ЦРУ в Украине и о проникновении в СМИ.
РД: Я хочу спросить вас об этой организации, работающей с НПО в Украине. Он называется Объединенный центр действий. Я хочу прочитать что-нибудь короткое с их страницы и узнать ваше мнение. В нем говорится:
«Центр UA» обладает сильным профессиональным человеческим потенциалом. Команда имеет опыт ведения проектов в сфере европейской и евроатлантической интеграции. При этом в состав Центра UA входят эксперты и активисты, имеющие опыт журналистики, государственной службы, PR, общественной деятельности и так далее. Также Центр UA имеет обширную базу контактов с международными экспертами, политиками и журналистами. На данный момент Центр UA является координатором Общественной Кампании «Новый гражданин», объединяющей около 40 НПО.
Из отчета Карла Бернштейна о СМИ мы знаем, насколько сильно ЦРУ проникло в СМИ. Не могли бы вы рассказать о Центре UA и о том, что они там делают с 40 НПО, якобы для продвижения демократии и совместной работы активистов и опытных журналистов?
ДВ: Center UA — это организация, которую два года назад софинансировал Пьер Омидьяр. Center UA — это зонтичная организация, связанная с различными активистскими проектами и неправительственными организациями , одним из которых является кампания „Новый гражданин”, которая, по данным Financial Times , «сыграла большую роль в развязывании протеста».
На самом деле, по данным Kyivpost, «Center UA получил более 500 000 долларов в 2012 году… 54 процента из которых поступили от Pact Inc., проекта, финансируемого Агентством США по международному развитию. Почти 36 процентов поступило от Omidyar Network, фонда, основанного основателем eBay Пьером Омидьяром и его женой. Среди других доноров — Международный фонд «Возрождение», основным спонсором которого является миллиардер Джордж Сорос, и Национальный фонд за демократию, финансируемый в основном Конгрессом США».
Почему Омидьяр проявил готовность присоединиться к таким известным спонсорам смены режима, как USAID и NED, не говоря уже о Соросе? Где еще он сотрудничает? Никогда не следует забывать, что у него такая компания. Почему?
Хотя Омидьяр родился в Париже, а его родители переехали в Мэриленд, когда он был маленьким, он, похоже, имеет иранское происхождение. Его мать была лингвистом фарси и по состоянию на 2016 год была президентом Института культурного наследия Рошана. Как ни странно, о его отце в открытом доступе мало информации, включая его имя. Судя по всему, он был урологом или хирургом в больнице Джона Хопкинса, и если это так, то его имя должно быть известно. Секретность предполагает некую связь с разведкой, возможно, с эмигрантскими кругами высшего класса, которые ЦРУ культивирует в Америке. Это факт, что резидентура ЦРУ в Иране служила одной из главных баз Агентства для агентурных операций против Советов. ЦРУ и МОССАД создали САВАК, печально известную службу внутренней политической безопасности шаха,
Может быть, Пьер Омидьяр доступен для внешнеполитических агентств США из-за некоторых прежних семейных связей. Может быть, именно поэтому он потратил несколько сотен тысяч долларов (мизерная сумма для миллиардера), чтобы помочь организовать Center UA на Украине: чтобы ЦРУ могло проводить операции против русских, как оно это делало в Иране. ?
Что я знаю точно, так это то, что такие миллиардеры, как Омидьяр, Сорос и Рокфеллеры, не говоря уже об USAID и NED, не финансируют политическую деятельность по доброте душевной. Они делают это для продвижения своих интересов. Для этого и создается такая организация, как Center UA: для продвижения интересов своих финансовых покровителей. Мне это кажется механизмом ЦРУ для создания кризиса в Украине и его использования. 40 неправительственных организаций, которые он координирует, идеально подходят для прикрытия тайных политических действий ЦРУ.
Центр UA должен иметь техническую команду. Скажем, гипотетически, эта техническая команда является собственностью ЦРУ, и в целях правдоподобного отрицания ЦРУ укомплектовано консультантами (в отличие от штатных сотрудников) из третьих стран. Возможно, консультанты — профессиональные хакеры преступного мира в стиле Guccifer, и ЦРУ предоставило им полностью проверенные фальшивые личности. Возможно, хакеры подрывают правительства по найму. Благодаря передовым технологиям, новое цифровое управление ЦРУ могло легко управлять такой наемной технической командой, так и не будучи обнаруженным. Может быть, команда организует цветные революции и движения сопротивления в таких странах, как Украина, используя разведданные ЦРУ для разоблачения официальной коррупции, проникновения и подрыва сил безопасности, и даже развертывать и направлять частные ополчения в случае чрезвычайной ситуации в стране в таких местах, как Донецк.
Учитывая историю ЦРУ, которое помещало своих офицеров под коммерческое прикрытие, можно было бы правдоподобно задаться вопросом, относится ли это также к членам частной команды технической безопасности Омидьяра. Сообщается, что его предприятие инвестировало в InnoCentive, компанию, которая продает технологии краудсорсинга. Венчурная компания ЦРУ IN-Q-TEL также инвестировала в InnoCentive. Так что деловая связь может быть уже там.
Всё это, конечно, домыслы, но на самом деле Центр UA координирует политиков и журналистов с экспертами по международным делам и связям с общественностью. Об этом говорится на его сайте. Все эти люди занимаются управлением информацией; может быть, они связаны на частном сервере, который использовала Хиллари Клинтон, когда она была госсекретарем. Эксперты в области политики и психологических войн из цифровой Темной армии ЦРУ пришли к выводу, что они могут легко заручиться общественной поддержкой своих цветных революций, создав веб-сайты, которые объединяют людей и направляют их; что они могли манипулировать потенциальными повстанцами, используя те же самые, хотя и обновленные методы «мотивационной идеологической обработки», которые такие люди, как (сотрудник информационной службы США) Фрэнк Скоттон, впервые применили во Вьетнаме.
Заявленной целью Center UA было вывести Украину из российской орбиты и передать её западным корпорациям. Так и произошло, наряду с обязательными политическими откатами. Действительно, через несколько лет после создания Center UA сын вице-президента Джо Байдена вошел в совет директоров крупнейшего украинского производителя газа Burisma Holdings. Хантер Байден возглавлял юридический отдел Burisma и поддерживал связи с международными организациями.
В книге „Точка воспламенения на Украине” содержится достаточно доказательств того, что режим Обамы и его корпоративные партнеры-каперы свергли пророссийское правительство Украины и установили правительство, заполненное неонацистами и американской элитой.
Операция Байдена по разгрому и захвату произошла в 2014 году, а в 2016 году другой суперхищник, Наталья Яресько, взяла под свой контроль компанию „Датагруп”, которая контролирует телекоммуникационный рынок Украины. Яресько одно время занимала высокий пост в Государственном департаменте США, координируя торговлю и коммерческие агентства, работавшие с бывшим Советским Союзом, включая Корпорацию зарубежных частных инвестиций. Она является частью глобальной элиты: сети МВФ/Всемирный банк/Европейский банк реконструкции и развития. В администрации Клинтона она занимала должность начальника экономического отдела посольства США в Украине и помогла подготовить почву для государственного переворота, который произошел там 20 лет спустя. На организацию этих переворотов уходят годы. Планируется еще много.
Яресько получила украинское гражданство в тот же день, когда ее назначили министром финансов Украины в 2014 году, и в этот момент она вытеснила своего конкурента, владельца „Датагруп”, из бизнеса, используя аферу с валютными кредитами, излюбленную мафиозными бандитами. Вот как работают вольные капиталисты: они перегружают целевые страны и бизнесменов долгами, а затем избавляются от них. Опять же, ни слова протеста со стороны основных СМИ: это неполитическая «свободная торговля» в действии.
ЦРУ играет центральную, но секретную роль в этих схемах, совершая незаконные, но правдоподобно отрицаемые действия, которые требуют высокотехнологичного шпионажа и активов преступного мира — проникая в файлы тайной полиции страны или используя частных сыщиков, чтобы получить компромат на людей, затем подставить их и шантажирует их. Такого рода подрывные операции не могут проводиться публично такими людьми, как сыном Байдена или Яресько, или их пиарщиками. Иностранные вымогательства должны проводиться тайно через преступный мир, и здесь в игру вступает ЦРУ.
РД: Мы видели Национальный фонд за демократию, который полностью является ЦРУ, в авангарде на Украине. Но зачем ЦРУ столько НПО в качестве посредников? С какой целью они имеют 40 различных неправительственных организаций?
ДВ: Я приведу вам пример. Когда ЦРУ перебралось во Вьетнам, в культуре которого США раньше не имели дела, первое, что оно сделало, это купило много собственности. Это было во время Первой Индокитайской войны, и они делали это тайно, через вырезки, чтобы иметь убежища для создания организаций позже. Для них всегда лучше покупать недвижимость во время кризиса, когда цены падают. Как всегда говорит Трамп: «Покупайте дешево». А когда цены самые низкие? Как сказал барон Ротшильд: «Когда на улицах кровь».
ЦРУ купило огромные участки собственности в Сайгоне между 1952 и 1955 годами, во время Первой Индокитайской войны, когда на улицах лилась кровь. ЦРУ купило первоклассную недвижимость за десять процентов от ее стоимости. Это первый шаг — засунуть нос в палатку. Эти здания служили местом, где офицеры ЦРУ могли встречаться со своими агентами и замышлять грязные дела. Часть они передали НПО и гражданским организациям для работы.
Это тоже самое, что ЦРУ делает в Украине через Центр UA. Он создает проамериканскую гражданскую базу, из которой выходят политические кандидаты.
ЦРУ разными способами влияет на политику в других странах. Офицеры ЦРУ постоянно направляют деньги всем политическим партиям, правым и левым, и создают агентов дальнего действия для наблюдения и манипулирования политическими событиями. Это стандартная операционная процедура.
Следующее, что делает ЦРУ, — захватывает контроль над национальными секретными службами. Так делали и во Вьетнаме, и на Украине.
ЦРУ проникает во все политические партии, и как только политик, которым они владеют, оказывается на месте, правым или левым, они могут повысить его или ее до министра обороны или министра внутренних дел. Эти министры получают зарплату от ЦРУ и назначают военных, сотрудников службы безопасности и полиции, которые выполняют приказы ЦРУ.
Корпорации США нуждаются в ЦРУ, чтобы помочь создать эти параллельные правительства. ЦРУ проникает в военные и спецслужбы и одновременно создает гражданскую базу через организации, которые отрицают, вроде Center for UA. Вот как управляются общества, когда нет подавляющей народной поддержки: через владение собственностью и наличие нужных людей в правительстве и общественных институтах.
ЦРУ манипулирует социальными и политическими процессами. Его офицеры и их агенты вербуют людей и ставят их на место, заставляя их подписывать контракты, в которых фактически говорится: «В обмен на работу на нас в продвижении наших интересов здесь, в Киеве, вы получите 100 000 долларов на счёт в швейцарском банке, и ваша жизнь будет розовой».
Это незаконно. Это предательство. Вы не можете взять деньги у иностранной разведки и работать против своей страны, но это то, что ЦРУ делает сейчас на Украине и во всем мире в огромных масштабах».
Вместо заключения
Ещё в 2007 году в ListVerse опубликован доклад «18 секретных армий наемников ЦРУ»:
«18. Украинские партизаны
С 1945 по 1952 год ЦРУ обучало и снабжало с воздуха украинские партизанские отряды, которые первоначально были организованы немцами для борьбы с Советским Союзом во время Второй мировой войны. В течение семи лет партизаны, действовавшие в Карпатах, совершали единичные вылазки. В конце концов, в 1952 году массивные советские вооруженные силы уничтожили их.
17. Китайская бригада в Бирме
После победы коммунистов в Китае китайские солдаты-националисты бежали в северную Бирму. В начале 1950-х годов ЦРУ использовало этих солдат для создания бригады численностью 12 000 человек, которая совершала рейды в Красный Китай. Однако солдаты-националисты сочли более выгодным монополизировать местную торговлю опиумом.
16. Гватемальская повстанческая армия
После того, как президент Гватемалы Хакобо Арбенс легализовал коммунистическую партию этой страны и экспроприировал 400 000 акров банановых плантаций United Fruit, ЦРУ решило свергнуть его правительство. Гватемальские повстанцы прошли подготовку в Гондурасе и получили поддержку авиационного контингента ЦРУ, состоящего из бомбардировщиков и истребителей. Эта армия вторглась в Гватемалу в 1954 году, быстро свергнув правление Арбенса.
15. Суматранские повстанцы
Пытаясь свергнуть президента Индонезии Сукарно в 1958 году, ЦРУ направило на остров Суматра военизированных экспертов и радистов для организации восстания. При поддержке ЦРУ с воздуха повстанческая армия атаковала, но была быстро разбита. Американское правительство отрицало свою причастность даже после того, как был сбит самолет ЦРУ B-26, а его пилот ЦРУ Аллен Поуп попал в плен.
14. Хамба Всадники
После китайского вторжения в Тибет в 1950 году ЦРУ начало вербовать всадников хамба — свирепых воинов, которые поддерживали религиозного лидера Тибета, Далай-ламу, — когда они бежали в Индию в 1959 году. Доставленные обратно в Тибет самолетом Air American, управляемым ЦРУ, Хамбас организовали армию численностью около 14 000 человек. К середине 1960-х Хамбы были брошены ЦРУ, но они сражались в одиночку до 1970 года.
13. Силы вторжения залива Свиней
В 1960 году оперативники ЦРУ завербовали 1500 кубинских беженцев, проживающих в Майами, и устроили внезапную атаку на Кубу Фиделя Кастро. Эта небольшая армия, прошедшая обучение на базе в Гватемале, вместе с военно-воздушными силами, состоящими из бомбардировщиков B-26, высадилась в заливе Свиней 19 апреля 1961 года. Непродуманная, плохо спланированная операция закончилась катастрофой, поскольку все, кроме 150 человек были убиты или взяты в плен в течение трех дней.
12. Тайная армия Мео
В 1962 году агенты ЦРУ завербовали представителей племени мео, живущих в горах Лаоса, для борьбы в качестве партизан против коммунистических сил Патет Лао. Это подразделение, получившее название l’armee Clandestine, оплачиваемое, обученное и снабженное ЦРУ, выросло до 30 000 человек. К 1975 году число мео, число которых в 1962 году составляло четверть миллиона, сократилось до 10 000 беженцев, бежавших в Таиланд.
11. Наемники Нунг
Китайские горцы, живущие во Вьетнаме, нунги были наняты и организованы ЦРУ в качестве наемников во время войны во Вьетнаме. Грозные и жестокие бойцы, нунги использовались по всему Вьетнаму и вдоль Тропы Хо Ши Мина. Нунги оказались дорогостоящими, поскольку отказывались сражаться, если их постоянно не снабжали пивом и проститутками.
10. Перуанский полк
Не имея возможности подавить партизанские силы в своих восточных амазонских провинциях, Перу обратилось за помощью к США в середине 1960-х годов. В ответ ЦРУ создало укрепленный лагерь в этом районе и наняло местных перуанцев, которых обучали сотрудники «Зеленых беретов», предоставленные армией США. После разгрома партизан элитное подразделение было расформировано из-за опасений, что оно может организовать переворот против правительства.
9. Наемники Конго
В 1964 году, во время гражданской войны в Конго, ЦРУ создало армию в Конго для поддержки прозападных лидеров Сирила Адулы и Джозефа Мобуту. ЦРУ импортировало европейских наемников и кубинских пилотов — изгнанников с Кубы — для пилотирования военно-воздушных сил ЦРУ, состоящих из транспортов и бомбардировщиков B-26.
8. Камбоджийский переворот
На протяжении более 15 лет ЦРУ пробовало различные безуспешные способы свергнуть левацкого принца Камбоджи Нородома Сианука, включая попытки убийства. Однако в марте 1970 года переворот, поддержанный ЦРУ, наконец сделал свое дело. Финансируемые за счет налогов США, вооруженные американским оружием и обученные американскими «зелеными беретами», силы против Сианука под названием Кампучийские кхмерские кромы (ККК) захватили столицу Пномпень и взяли под свой контроль правительство. С благословения ЦРУ и администрации Никсона контроль над Камбоджей был передан в руки Лон Нола, который позже отличился тем, что направил солдат для убийства десятков тысяч мирных жителей.
7. Курдские повстанцы
В начале 1970-х годов ЦРУ перебралось в восточный Ирак, чтобы организовать и снабдить курдов этого района, восставших против просоветского иракского правительства. Настоящая цель этой акции заключалась в том, чтобы помочь шаху Ирана благоприятно урегулировать пограничный спор с Ираком. После достижения ирано-иракского урегулирования ЦРУ отказалось от поддержки курдов, которые затем были подавлены иракской армией.
6. Наемники Анголы
В 1975 году, после многих лет кровопролитных боев и гражданских беспорядков в Анголе, Португалия решила отказаться от своей власти над последней из своих африканских колоний. Переход должен был состояться 11 ноября, при этом контроль над страной должен был перейти к той политической фракции, которая в этот день контролировала столицу Луанду. В течение месяцев, предшествовавших изменению, за власть боролись три группы: Народное движение за освобождение Анголы (МПЛА), Национальный фронт освобождения Анголы (ФНЛА) и Национальный союз за полную независимость Анголы (УНИТА). К июлю 1975 года марксистское МПЛА вытеснило умеренные ФНЛА и УНИТА из Луанды, поэтому ЦРУ решило вмешаться тайно. На операцию в Анголе было потрачено более 30 миллионов долларов, основная часть денег пошла на покупку оружия и оплату труда французских и южноафриканских наемников. которые помогали ФНЛА и УНИТА в их борьбе. Несмотря на неопровержимые доказательства обратного, официальные лица США категорически отрицали свою причастность к ангольскому конфликту. В конце концов, это была бесплодная военная авантюра, ибо МПЛА взяло власть и контролирует Анголу по сей день.
5. Афганские моджахеды
Тайная поддержка групп, борющихся против советского вторжения в Афганистан, началась при президенте Джимми Картере в 1979 году и была усилена при администрации Рональда Рейгана. Операция достигла своей первоначальной цели, поскольку Советы были вынуждены начать вывод своих войск в 1987 году. К сожалению, после того, как Советы ушли, США по существу проигнорировали Афганистан, поскольку он погрузился в пятилетнюю гражданскую войну, за которой последовал подъем ультраправых сил – фундаменталистский Талибан. Талибы предоставили убежище Усаме бен Ладену и „Аль-Каиде”, виновным в терактах 11 сентября 2001 года.
4. Сальвадорские эскадроны смерти
Ещё в 1964 году ЦРУ помогло сформировать ORDEN и ANSESAL, две военизированные разведывательные сети, которые превратились в сальвадорские эскадроны смерти. ЦРУ обучало руководителей ОРДЕН использованию автоматического оружия и методам наблюдения, а также назначило нескольких руководителей на зарплату ЦРУ. ЦРУ также предоставило подробные сведения о сальвадорцах, позже убитых эскадроном смерти. Во время гражданской войны в Сальвадоре с 1980 по 1992 год эскадроны смерти несут ответственность за 40 000 убийств. Даже после того, как общественный резонанс вынудил президента Рейгана осудить эскадроны смерти в 1984 году, поддержка ЦРУ продолжалась.
3. Никарагуанские контрас
23 ноября 1981 года президент Рональд Рейган подписал совершенно секретную директиву о национальной безопасности, разрешающую ЦРУ потратить 19 миллионов долларов на вербовку и поддержку контрас, противников сандинистского правительства Никарагуа. Поддерживая контрас, ЦРУ осуществило несколько актов саботажа без согласия комитетов Конгресса по разведке или даже без предварительного уведомления. В ответ Конгресс принял поправку Боланда, запрещающую ЦРУ оказывать помощь контрас. Попытки найти альтернативные источники средств привели к скандалу «Иран-контрас». Возможно, это также привело к тому, что ЦРУ и контрас стали активно участвовать в контрабанде наркотиков. В 1988 году Подкомитет Сената по наркотикам, терроризму и международным операциям пришел к выводу, что лица из движения «Контрас» занимаются незаконным оборотом наркотиков; что известные наркоторговцы оказывали помощь «контрас»; и что «есть некоторые серьезные вопросы относительно того, не смогли ли официальные лица США, участвующие в Центральной Америке, решить проблему наркотиков из опасения поставить под угрозу военные действия против Никарагуа».
2. Гаитянский переворот
В 1988 году ЦРУ попыталось вмешаться в выборы на Гаити с помощью «программы тайных действий», чтобы подорвать кампанию возможного победителя Жана-Бертрана Аристида. Три года спустя Аристид был свергнут в результате кровавого переворота, в результате которого погибло более 4000 мирных жителей. Многие из руководителей переворота получали зарплату от ЦРУ с середины 1980-х годов. Например, Эммануэль «Тото» Констант, глава FRAPH, жестокой банды головорезов, известной убийствами, пытками и избиениями, признался, что является платным агентом ЦРУ. Точно так же созданная ЦРУ Гаитянская национальная разведывательная служба (НИС), предположительно созданная для борьбы с наркотиками, действовала во время переворота как «политический отряд запугивания и убийств». В 1994 году американские войска численностью 20 000 человек были отправлены на Гаити, чтобы позволить Аристиду вернуться. По иронии судьбы, даже после этого ЦРУ продолжало работать с FRAPH и NIS. В 2004 году Аристид был снова свергнут, причем Аристид утверждал, что его похитили американские войска.
1. Попытка переворота в Венесуэле
11 апреля 2002 года венесуэльские военные предприняли попытку свергнуть демократически избранного левого президента страны Уго Чавеса. Переворот провалился через два дня, когда сотни тысяч людей вышли на улицы, а к протестующим присоединились военные подразделения. Администрация Джорджа Буша-младшего была единственной демократией в Западном полушарии, не осудившей попытку государственного переворота. По словам аналитика разведки Уэйна Мэдсена, ЦРУ активно организовало переворот: «ЦРУ предоставило персонал Группы специальных операций во главе с подполковником, прикомандированным из Командования специальных операций США в Форт-Брэгге, Северная Каролина, для помощи в организации переворота против Чавеса».
А потом была «Арабская революция», война в Ираке, Сирии, Йемене и далее, со всеми остановками.
А теперь опять ЦРУ вернулась к «истокам» – повстанческая нацистская армия на Украине.
*организации, запрещённые в РФ
Теги события:
главная цру украина гибридная война афганистан пропаганда специальная военная операция оранжевые технологии цветная революция нко влияние байден яресько
Какие ловкачи эти ребята из ЦРУ. И там они организовали повстанцев, и тут… Впрочем, советский КГБ ни в чем им не уступал. А частенько и превосходил.
Сейчас то мы, как бы, „партнёры”, но должно ли это мешать российским спецам действовать также?
Почему бы не создать, к примеру, „Фронт освобождения североамериканских индейцев”. „Или движение за независимость Гаваев”.
Да и самой России пора вспомнить, что она ИМПЕРИЯ и её истинная элита вовсе не жуликоватые олигархи тянущие из страны, а служилый люд – военные и администраторы собирающие и защищающие государство Российское.
Aleksander Prochanow, Господин гексоген, Operacja Heksogen, opublikowane po rosyjsku w lipcu 2001 roku, czyli półtora roku po dojściu Pretendenta do władzy. W 2022 można kupić za… 5-6 zł, na allegro. A jest to najbardziej przenikliwa analiza tajnych nurtów, które wyniosły Putina do „władzy”.
==========================
~ Przecież ci mówiłem, wielka historia dokonuje się wielkimi wstrząsami. Przesuwa się wybuchami, społecznymi lub dynamitowymi. Świat za każdym razem przechodzi w swoją nową jakość poprzez wybuch. Jeden „wielki wybuch” zrodził wszechświat. Drugi „wielki wybuch” go zmiecie. Popatrz, jak trywialnie dożywa swoich ostatnich godzin zmurszały świat przed tym, jak wybuchnie i przejdzie w swoją nową jakość, z nową ziemią i niebem, z nową pogodną ludzkością.
– Grieczysznikow wykonał teatralny gest ponad dachami.
Moskwa przestaje być „trzecim Rzymem” i staje się w końcu „Nowym Jeruzalem”…
– Ty bluźnisz. Urządzasz teatr, ubierając w niego zwyczajne bestialstwo. Zamierzasz za pomocą krwi stworzyć nowy świat, ale właśnie krew zrobi go beznadziejnie starym, staroświeckim i zmurszałym. Bez względu na to, jakimi to oryginalnymi technologiami byłby naszpikowany „Projekt Suahili”, te technologie doprowadzą w przyszłości do zbrodniczego przelania krwi, a krew zniszczy projekt…
– A to są słowa świętoszka, słowa przegranego. „Projekt Suahili”, o którym masz bardzo powierzchowne wyobrażenie, jest ogromny jak labirynt, który stoczył całe spróchniałe, zgniłe wewnątrz społeczeństwo. Zbudowany jest tak, że jeśli zniszczona jest jego jedna gałąź, niepomiernie wzmacniane są inne. Jeśli zapala się jedna jego część, to inne na tym tylko wygrywają. „Projektu” nie można zniszczyć, bo od tego tylko staje się mocniejszy. Urządzony tak, że wciągnięta w niego jest cała ludzkość i nie ma ani oprawców, ani ofiar, ani winnych, ani sędziów. Wszystkich obejmuje apokaliptyczna zgroza i ludzie będą błagać, by ich uratować. A wtedy przyjdzie Zbawiciel. Przyjdzie Wybraniec. Wskaże winnych. I nawet jeśli oni nie będą winni, ludzie rzucą się na nich i rozszarpią…
– Czego wy chcecie? Władzy nad światem? Przecież nie jesteś młody, niedługo umrzesz…
A może nie umrę. A ty, jak zwykle, zgadłeś – właśnie władzy i właśnie nad światem. Władza nad osadą czy chutorem, czy nad gubernią, czy nad Moskwą, czy Nowym j-orkiem, czy, jak dziś mówią, nad Eurazją, czy nad Europą i krajami NATO, nad całą półkulą, zachodnią czy wschodnią to jeszcze nie władza. Władza w całej 'pełni powinna być światowa, i tylko wtedy może być realnym instrumentem historii. Drobni tyrani, tępi dzielnicowi, żałośni faworyci – sądzą, że władza potrzebna jest po to, by dzięki niej zdobyć dużo pieniędzy i kobiet albo założyć imperatorskie teatry, lub utworzyć kosmiczną armię.
Prawdziwi władcy, od Czyngis-chana do Aleksandra Macedońskiego, od Cezara do Karola Wielkiego, od Napoleona do Stalina, dążyli do władzy, żeby ją zrobić narzędziem historii. Objąć z pomocą władzy całą ludzkość, wszystkie przestrzenie wszystkie zasoby ziemi i na koniec otrzymać upragnioną możliwość rządzenia czasem. Skończyć z podzielonym człowieczeństwem, z bezmyślnym handlowaniem zasobami, umysłami, zaprzestać wojen, rozstać się z herezjami, niedorzeczną różnorodnością języków, przez które narody nie rozumieją się wzajemnie.
Oto dlaczego wielkie imperia przeszłości stoją wyżej od wielkich republik. One miały w sobie ideę zjednoczonej ludzkości, zdolnej usłyszeć i wcielić ideę Boga. Oto dlaczego dzisiejsza liberalna obmierzła Rosja jest gorsza, bardziej zdegenerowana od wielkiego Związku Sowieckiego, który był imperium i który bezmyślnie straciliśmy. To, co ci przyjdzie dzisiaj zobaczyć z tego dachu nie wybuchy heksogenu, nie pretekst do rozpoczęcia drugiej wojny czeczeńskiej, i nawet nie środek na przywiezienie Wybrańca na Kreml, to realizacja globalnej idei „Suahili”. Początek nowej budowy świata. Zakończenie „tragedii babilońskiej” i początek wszechświatowego imperium…
– Wszyscy zgadują, w czym jest idea i życzenie Boga. Żeby każdego dnia bić po sto pokłonów? Żeby na każdej górze pobudować chram? Żeby zrobić papieża wyższym od cesarza, a patriarchę Nikona wyższym od cara Aleksieja Michajłowicza? Żeby nie ruszać cudzych żon, kochać wroga swojego, lewy policzek nadstawiać, gdy w prawy już cię uderzyli?
A przecież zamiar Boga jest całkiem inny. Chodzi o to, żeby zakończyć rozdział Kościołów, rozdział narodów, skończyć z wielobóstwem, wielojęzycznością, z nieprzerwanym sporem i wrogością o przestrzeń, o pastwiska, o trasy karawany, o złoża uranu i diamentowe rurki. Tkwi w tym,żeby stworzyć Zjednoczona, ludzkość i w niej, jedynej, odbić się jak obrazj edynego, powszechnego Boga.
A po co jednoczyć ludzkość? Po co tyle niewdzięcznych trudów? Dlaczego nie zostawić Murzynowi jego Afryki, żółtoskóremu jego pustyni Gobi, białej twarzy jego Dniepru i Renu? Dlaczego przez całą swoją historię ludzkość koczuje, miesza się jak kolorowe kawałki plasteliny w gorącej ręce Boga? A dlatego, że Bóg wymyślił coś takiego, co jest w mocy tylko zjednoczonej ludzkości. Do tego mało jednego kraju czy narodu. Mało jednej rasy. Mało połowy czy dwóch trzecich ludzkości. Do wypełnienia Bożego zamiaru nie starczyło rozdzielonego na dwoje świata, gdzie Ameryka i Związek Sowiecki traciły niezmierzone siły na wrogość i pokonanie siebie. Osobno nie mogły dokończyć nawet budowy „Tokomaka” z synteza, termojądrowa. Nie potrafiły stworzyć szczepionki przeciw rakowi i HIV. Systemu kierowania klimatem całej kuli ziemskiej. A przecież to wszystko są wstępne, pomocnicze cele, co służą głównemu, boskiemu, do którego przez wszystkie katastrofy i rozrywki, grzechy Sodomy i religijne fobie, Bóg prowadzi ludzkość, żeby podarować jej Nieśmiertelność. Zwyciężyć śmierć, podeptać ją poprzez śmierć rozczłonkowanego „babilońskiego świata”. Oczyszczającym wybuchem apokalipsy stopić rozdzieloną ludzkość, żeby w tyglu Sądu Ostatecznego z sypkiego popiołu powstał diament. „Projekt Suahili” w swojej najskrytszej istocie – to projekt religijny, związany z eschatologią, z realizacją zamiaru Bożego…
Biełosielcew słuchał Grieczysznikowa, który mówił śpiewnie, trochę się kiwając, jakby głosił kazanie, jakby czytał niewidzialną teologiczną księgę. Jego głos w połączeniu z wiatrem, z falami deszczu, uderzającymi w dźwięczne żelazo, wydawał się oderwany, pełen męczącej namiętności, nieprzepartej wiary apostolskiej gorliwości. Biełosielcewowi kręciło się w głowie, wzrok przesłaniała mgła, jakby zapadał w sen.
Dwubiegunowy świat jest lepszy od wielobiegunowego. Jednobiegunowy lepszy od dwubiegunowego. Liberałowie, te hieny, zjadające trupy wielkich imperiów, grobowe szczury, które zżarły dwubiegunowy świat, sądzą, że mogiła, z której wyszli połknie całą ludzkość. Ameryka, na którą oni liczą, jak na ostoję liberalnego świata, tak jak i Związek Sowiecki, przetopi się W tyglu jednoczącej się ludności. „Suahili” jest właśnie jednoczącą się ludzkością, zorganizowany dla wszechświatowego zadania dla osiągnięcia przez człowieka nieśmiertelności. Potęga technologii, majestat bio-konstruktorów, analiza matematyków, odkrycia antropologów, przewidywania myślicieli religijnych będą skierowane na wskrzeszanie. Wskrzesimy wszystkich, którzy zmarli cichą śmiercią ze starości lub byli zabici w łonie matki. Kto padł od kamiennego topora lub wybuchu bomby atomowej. Kto zmarł z choroby lub był zakatowany w lochu.
Wskrzesimy całą przeszłą ludzkość, w całej pełni. Nerona i zamęczonych przez niego pierwszych chrześcijan. Inkwizytorów i spalonych heretyków. Hitlera i wszystkie ofiary holokaustu. Wskrzesimy Blumkina, Jagodę, Jeżowa i rozstrzelanych przez nich arcybiskupów, kozackich atamanów, rosyjskich arystokratów. Wskrzesimy niemieckich żołnierzy Drugiej Światowej i czerwonoarmistów Stalina, zabijajacych się nawzajem pod Moskwą, Stalingradem, Berlinem. Ich wrogość, nie do przezwyciężenia w podzielonym wrogim społeczeństwie, będzie zażegnana we wszechświatowym imperium. Wskrzesimy tych z barykady Domu Rad i pułkownika „Alfy”, zabitego przez snajpera. Męczennika Jewgenija Rodionowa, któremu czeczeński oprawca odciął nożem głowę, i czeczeńskiego komendanta który zginął podczas rosyjskiego „rozciągania”. Wskrzesimy nieszczęsnego niepoważnego Gramofończyka, który wypił nie z tego kieliszka, i dziewczynkę zgwałcona na śmierć na petersburskim podwórku w tych dniach, kiedy Gramofończyk był merem. Wskrzesimy afgańskich poganiaczy karawany z bronią, rozstrzelanych na twoich oczach w Kandaharze. l tę Włoszkę – agentkę, z którą spędziłeś noc w kampuczańskim hotelu, W Siem Reapie, a którą rozszarpał wietnamski fugas. Wskrzesimy namibijskiego nauczyciela Piotra, którego posłałeś pod bomby mirage’a, i czarną piękność Marię, za która tęsknisz nocami. Na pewno wskrzesimy miłe pacholę Siergieja, który nieopatrznie popadł pod ostrze czeczeńskiego noża przez twoje niedopatrzenie. Żeby ich wskrzesić, musieliśmy ich najpierw zabić. Możliwe, że wszyscy zabici na ziemi byli uśmierceni dla ich przyszłego wskrzeszenia. „Projekt Suahili” to najcenniejsza istota historii. On był zawsze, jeszcze przed stworzeniem ziemi. Był w plazmie Wielkiego Wybuchu. Był w zamiarze Boga…
Biełosielcewowi wydawało się, że mu podano puchar odurzającego narkotyku. Wszystko, co jeszcze niedawno wywoływało w nim zgrozę, teraz zdało się mądre, nieodwracalne, ubarwione wiedzą o całej ludzkości, było w zgodzie z Boską opatrznością.
– W każdym pokoleniu ludzkości była kapłańska elita „Suahili”, chroniąca testament wskrzeszenia. Testament był przekazywany z epoki w epokę, z narodu w naród, z religii w religie. Wszędzie byliśmy my, ludzie „Projektu”. Czasami część „Projektu” była odkryta i wtedy nas likwidowano pod różnymi nazwami, w ogniskach lub na szafotach, przy ceglanym murze pod lufami konwojentów albo w pustym polu, pod obręczami bojowych rydwanów. My i dzisiaj jesteśmy wszędzie. W Japonii, Chinach, Niemczech, Rosji. Obecna elita „Suahili”, która za Andropowa i Reagana zaczęła się zmieniać, formowała się wewnątrz wywiadów. Zajmując się rozbrojeniem i odprężeniem, utworzyły zamkniętą wspólnotę wywiadów, do której należał także nasz nauczyciel generał Awdiejew, i twój rywal w Afganistanie Amerykanin Lee, i twój angolski przeciwnik Richard MacWillen, których oszczędzaliśmy, wyprowadzaliśmy spod kul, i którzy oszczędzali ciebie.
Wokół nas, często o tym nie wiedząc, koncentrują się najlepsze umysły ludzkości. Znani politycy, przewidujący globalizm. Genialni uczeni, którzy odkryli gen człowieka. Znani gerontolodzy, przedłużający życie człowieka. Wirtuozi chirurdzy i biochemicy, tworzący sztuczne narządy. Mistycy, magowie i media, stróże starożytnych kultów. Filozofowie czwartego wymiaru i fiodorowskiego „wspólnego dzieła”, łączący przyrodę i człowieka w zorganizowaną jednolitą całość. Tamten Doktor Martwych, opiekun mumii Lenina, do którego chodziłeś w poszukiwaniu „czerwonego sensu”, pracuje w naszym stowarzyszeniu. Mamy przeciwników nie życzących sobie zjednoczenia. Anarchiści Europy, skandalicznie i bezmyślnie wojujący z globalizacją. „Czerwoni konfucjusze” Chin, przeciwstawiający się reszcie świata, tworzący wewnątrz chińskiego miliarda drugi biegun. Islamscy fundamentaliści, widzący w jednolitości świata intrygi szatana. Rosyjscy nacjonaliści, dyskutujący o szczególnym przeznaczeniu Rosji. Naszymi przyjaciółmi są Żydzi, którzy wzięli na siebie straszne, nie do udźwignięcia brzemię połączenia rozpraszającej się galaktyki, doprowadzenia pogańskiego wielobóstwa pod dłoń jedynego Boga, połączenia marnotrawno- niejednolitego człowieczeństwa w jeden pracujący zespół. Oni stale ponoszą ofiary. Są prześladowani, mordowani, nienawidzeni. Spalani w piecach gazowych, przeganiani z miejsc zamieszkania. Ale, posłuszni przykazaniom, świadomi swego mesjanizmu łączą zszywają porwana, ludzkość za pomocą ogólnoświatowej religii za pomocą ogólnoświatowych pieniędzy, za pomocą ogólnoświatowej kultury, nauki, informacji. Astros i Zariecki byli zlikwidowani nie dlatego, że byli Żydami, ale dlatego, że byli zbłąkanymi liberałami, których zasoby materialne i informacyjne przydały się „Suahili”. To mówię ci ja, potomek rosyjskich chrześcijan, urodzony w kostromskiej wsi, kadrowy pracownik państwowego urzędu bezpieczeństwa.
Bardzo wielu nawet nie domyśla się, że pracuję dla „Suahili”. Nie wie o tym Wybraniec. I nie powinien wiedzieć. Stworzyliśmy go w naszym laboratorium. On jest syntetyczny. Możliwe, że on jest całkowitym urojeniem, grą wyobraźni, pęczkiem promieni świetlnych. Na uroczystościach zaprzysiężenia na Prezydenta zobaczysz nie człowieka, a tylko jaskrawą plamkę światła, która upadła na kremlowski parkiet…
My w Rosji mamy szczególną misję. My, rosyjska gałąź „Suahili”, jesteśmy wyznaczeni do skończenia z niedorzecznościami rosyjskiej historii, z fanaberią „rosyjskiej idei”. Mit o niepowtarzalnej Rosji, o wybraniu jej przez Boga, o szczególnym suwerennym losie, mit ten drogo kosztuje świat. Jeszcze drożej samą Rosję. Wielcy reformatorzy próbowali przywrócić Rosję światu, z którego wypadła jak z gniazda. Próbowali wyprowadzić ją z religijnego mroku, z niedorzecznych teorii, uchronić przed rosyjskim mesjanizmem, które przepowiadają objedzeni muchomorami filozofowie i zaczadziali na rosyjskich piecach literaci. Próba wyrwania Rosji ze świata,jak wyrwano Księżyc z Ziemi i wypchnięto na orbitę, doprowadzi do tego, że bogatsza strona stanie się martwym satelitą z kraterami i bezdennymi morzami, a na ziemi, na miejscu Rosji powstanie ogromna dziura, zalana słoną wodą. Atlantyda, której szukają na dnie oceanu, to w rzeczy samej Księżyc, który oddzieliwszy się od macierzystej planety, odpłynął w martwy Kosmos.
„Rosyjskie Zwycięstwo”, „Rosyjski Wiek”, „Rosyjski Raj” to żałosne utopie, które musimy pokonać, czego próbowała przed nami dokonać oprycznina Iwana Groźnego, prieobrażeńcy Piotra Wielkiego, masoni Aleksandra Pierwszego, komisarze Lenina. Twój nienormalny przyjaciel Nikołaj Nikołajewicz, obłąkaniec, starowier, kamikadze to wcielenie upartego rosyjskiego ograniczenia umysłu, gotowego prędzej wysadzić siebie lub spalić, obłożywszy się chrustem, niż połączyć się z resztą ludzkości. My uratujemy Moskwę, nie damy jej przekształcić w kraj kamikadze. Wybuchy, które zobaczysz, to wybuchy uzdrawiające, oddzielające Rosję od „rosyjskiej idei”. Wysadzamy, żeby nie dać się wysadzić. I swoje osiągniemy. Naszym przeciwnikiem są ludzie GRU, zgrupowani, jak i my, w zamkniętym zakonie. Z wojskową ograniczonością i koszarową prostotą przepowiadają rosyjskie odrodzenie. Planują Wielką Rosję. Walczymy z nimi i zwyciężymy. Spóźnili się. Wyprzedziliśmy ich. Wybuchy, które obejrzysz, zniszczą ich. Przyprowadzimy na Kreml naszego Wybrańca wcześniej niż oni swojego.
Ale jeśli przypuszczasz, że Wybraniec jest uwieńczeniem „Suahili”, to się mylisz. Nie on znajduje się na szczycie naszej magicznej piramidy świata. Nie on ukrywa się w środku naszego kryształowego kręgu.
Ten, o którym mówię, wyjdzie w odpowiedniej porze. Możliwe, że go zobaczysz..-
Место массового захоронения в Луганске было показано в документальном фильме RT, но не в основных американских СМИ.
Украинская оранжевая революция 2004 года
Переворот маэстро Джина Шарпа
