Szanowny Panie, Drogi Obrońco Życia Dzieci!
Jestem głęboko zszokowana.
To wszystko wydarzyło się naprawdę, w Warszawie, pod Biblioteką Uniwersytecką. I było demoniczne.
Studenci wychodzący z zajęć zareagowali na pikietę prolife w sposób skrajnie emocjonalny, wręcz niekontrolowany. W jednej chwili w kontrze do spokojnej rozmowy pojawiły się krzyki, szarpanie materiałów i bluzgi.
Wolontariusze ŻiR-u relacjonowali mi, że próbowali rozpocząć rzeczowy dialog. Początkowo dyskusja przebiegała zgodnie ze znanymi argumentami strony proaborcyjnej: „to wybór”, „to część ciała kobiety”, „a co z gwałtem?”.
Proliferzy odpowiadali – cierpliwie, krok po kroku.
Jednak napięcie po drugiej stronie rosło.
Wszystko zmieniło się w chwili, gdy jedna z naszych wolontariuszek przyniosła foldery ze zdjęciami przedstawiającymi, jak wyglądają dzieci po aborcji. Opisała mechaniczne rozrywanie ciał maleńkich dzieci, użycie pomp próżniowych, szczypiec, zastrzyków wywołujących u dziecka zawał.
I wtedy nastąpił wybuch agresji – gwałtowny, niepokojący, jakby wyzwolony przez sam widok prawdy – takiej, jaka ona naprawdę jest.
Wiem, skąd bierze się ta reakcja. Jeżeli ktoś przez długi czas słucha wyłącznie feministycznej narracji, która przedstawia aborcję jako zwykły zabieg medyczny, to obrazy pokazujące jej rzeczywisty przebieg wstrząsną jego świadomością.
Zdjęcia takie nie pozostawiają miejsca na wygodne wyobrażenia. Nie da się ich zamknąć w kilku neutralnych słowach. Patrzy się na człowieka, którego życie zostało przerwane, na maleńką twarzyczkę zastygłą w bólu.
To jest moment, w którym człowiek zostaje skonfrontowany z czymś, od czego dotąd uciekał jak najdalej.
Gwałtowna reakcja studentów była więc, niestety, łatwa do przewidzenia. Zdjęcia z aborcji podważają wszystko, co dotąd słyszeli i w co chcieli wierzyć.
Myślę, że dziś nie przyznają się nawet sami przed sobą, że coś w nich pękło.
Ale ten obraz pozostanie.
Będzie wracał.
I w którymś momencie zmusi ich do refleksji, której nie da się już dłużej odkładać.
Szanowny Panie,
Działamy w warunkach ogromnego napięcia i licznych ataków. Każdego dnia mierzymy się z agresją, zniszczeniami, próbami uciszania. Podczas pikiety pod BUW-em zniszczono kilkaset naszych broszur – były to materiały edukacyjne, które przygotowujemy z myślą o tych, którzy nigdy nie widzieli, czym naprawdę jest aborcja. I przy pomocy tych broszur pracujemy na ulicy.
Dla aborterów to był gest buntu.
Dla nas – realna strata i konieczność poniesienia kolejnych kosztów druku.
Każde rozdarte zdjęcie to jedno mniej spojrzenie, które mogłoby otworzyć czyjeś sumienie. Każdy odtworzony folder – to nowa szansa na zmianę czyjegoś myślenia.
Nie cofamy się.
Wiemy, że potrzeba jeszcze wiele wyjaśniania, pokazywania i cierpliwego działania. Tym bardziej po tym, co wydarzyło się pod BUW-em.
Z wyrazami szacunku,
 Kaja Godek Fundacja Życie i Rodzina www.RatujZycie.pl |
PS – Akcje na ulicach Warszawy będą dalej się odbywać. Najbliższa w sobotę o 12:00 pod Abotakiem na ul. Wiejskiej – będzie to Publiczny Różaniec o zatrzymanie aborcji. O innych dowie się Pan z Facebooka Warszawskiej Komórki Fundacji: https://www.facebook.com/zycierodzinawarszawa – ten profil naprawdę warto zaobserwować.
WSPIERAM
NUMER RACHUNKU BANKOWEGO: 47 1160 2202 0000 0004 7838 2230
NAZWA ODBIORCY: FUNDACJA ŻYCIE I RODZINA
TYTUŁEM: DAROWIZNA NA CELE STATUTOWE
DLA PRZELEWÓW Z ZAGRANICY:
IBAN:PL 47 1160 2202 0000 0004 7838 2230
KOD SWIFT: BIGBPLPW
MOŻNA TEŻ SKORZYSTAĆ Z SYSTEMÓW DO SZYBKICH PRZELEWÓW, BLIKA LUB PŁATNOŚCI KARTAMI POD LINKIEM: https://ratujzycie.pl/wesprzyj/