23 marca 2022 https://news.fsspx.pl/2022/03/arcybiskup-lefebvre-i-poswiecenie-rosji-niepokalanemu-sercu-maryi/
Arcybiskup Marceli Lefebvre
Arcybiskup Marceli Lefebvre zawsze był przekonany o konieczności poświęcenia Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi. W sierpniu 1987 r., widząc że w konsekwencji nieposłuszeństwa hierarchii żądaniom Matki Bożej kryzys w Kościele staje się coraz poważniejszy, wraz ze swymi najbliższymi współpracownikami odbył pielgrzymkę do Fatimy. Po Mszy św. odprawionej w obecności dwóch tysięcy wiernych założyciel Bractwa św. Piusa X dokonał aktu poświęcenia Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi. – Akt ten biskupi Bractwa ponawiali w późniejszych latach.
Poniższa wersja aktu poświęcenia Rosji zostanie odczytana w kaplicach naszego dystryktu w uroczystość Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie o godz. 17.00, jako odpowiedź na wezwanie papieża Franciszka. Wiernych z kaplic, w których w tym dniu nie zostanie odprawiona Msza św., zachęcamy do tego, aby – łącząc się duchowo z tym wydarzeniem – prywatnie odmówili akt poświęcenia, różaniec i Litanię loretańską.
Pobierz tekst poświęcenia Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi (do odmówienia 25 marca 2022 r.).
Poniżej prezentujemy fragmenty kazań i innych wystąpień, w których abp Levebvre mówił bądź pisał o potrzebie poświęcenia Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi, a także oryginalny tekst poświęcenia, jakiego on sam dokonał 22 sierpnia 1987 r.
Jesteśmy przekonani, że Najświętsza Maryja Panna jest dziś szczęśliwa i spogląda na was z radością i że przyjęła wasze błagania podczas tej całej nocy czuwania bardzo pocieszona. Zachęceni przez kilku prawdziwie wiernych świeckich i prawdziwych katolików, usłuchaliście samej Najświętszej Maryi Panny. Albowiem zażądała Ona od nas podczas wszystkich objawień, a szczególnie w Fatimie, abyśmy się modlili, zażądała od nas, abyśmy czynili pokutę. A teraz przybyliście, wielu z was – mimo kaprysów pogody – z bardzo daleka, i potraktowaliście to wszystko jako pokutę. Przybyliście, aby się modlić, aby się modlić do Najświętszej Maryi Panny, której będziemy posłuszni również teraz, kiedy idąc za papieżem Piusem XII będziemy powtarzali słowa poświęcenia świata i Rosji Jej Niepokalanemu Sercu.
[…] To chciałem wam powiedzieć, umiłowani bracia. A teraz połączmy się z naszą ukochaną Panią Fatimską, ze wszystkimi tymi, którzy ufają naszej Ukochanej Pani, a szczególnie z naszym wspaniałym i czcigodnym papieżem Piusem XII, który dokonał tego poświęcenia Niepokalanemu Sercu Maryi. Będziemy powtarzać jego własne słowa, aby całe nasze życie, nasze dusze oddać w opiekę Niepokalanemu Sercu Maryi i prosić, aby Maryja panowała nad światem i nad duszami.
kazanie wygłoszone 21 marca 1982 r. w Martigny (Szwajcaria), w dniu modlitwy i pokuty podczas Mszy św. pontyfikalnej, połączonej z poświęceniem świata i Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi, w obecności 4000 wiernych (tłum. za: Kazania abpa Marcela Lefebvre. Dokumenty, kazania i wytyczne. Dokumentacja historiograficzna, Te Deum, Warszawa 1999)
[…] Najświętsza Maryja Panna pragnie, aby Rosja została poświęcona Jej Niepokalanemu Sercu. Dlaczego? Aby w Rosji panować mógł Jej Syn. Aby nasz Pan Jezus Chrystus zapanował ponownie w tym kraju, który obecnie znajduje się we władzy szatana i jest narzędziem, przy pomocy którego usiłuje on obalić panowanie naszego Pana Jezusa Chrystusa na całym świecie. Tak więc Najświętsza Panna – która miażdży głowę węża, która walczy z szatanem – wie, jak jest ważne, żeby uprosić Boże błogosławieństwo właśnie dla tego kraju. Dlatego właśnie prosiła o poświęcenie Rosji swemu Niepokalanemu Sercu. Chce być Królową Rosji, chce, żeby zapanował w niej Jej Syn.
Tak więc Najświętsza Maryja Panna, Ta, która zmiażdżyła głowę węża – Ta, która walczy z szatanem – wie, że trzeba tam sprowadzić Boże błogosławieństwo.
I wydaje się, że nie potrafimy sprawić, żeby oni wypowiedzieli te słowa: poświęcamy Niepokalanemu Sercu Maryi Rosję, rosyjską ziemię, aby łaski Najświętszej Maryi Panny nawróciły ten kraj i sprawiły, że stanie się oto krajem misji, krajem misyjnym, zamiast być narzędziem szatana.
kazanie, wygłoszone w Ecône w Wielkanoc 22 kwietnia 1984
W obliczu ogromnych postępów ateistycznego komunizmu i socjalizmu, [ukłonów] w stronę protestantów […], usilnie prosimy o publiczne potępienie tych diabelskich doktryn i przedsięwzięć oraz o zachęcenie państw katolickich do uznania religii katolickiej jako jedynej oficjalnej religii, ze wszystkimi zbawiennymi konsekwencjami takich deklaracji zapisanych w ich konstytucjach.
Czy, aby powstrzymać ten atak piekła, nie powinno się okazać posłuszeństwa wyraźnemu życzeniu Najświętszej Maryi Panny z Fatimy, wymieniając wprost Rosję, poświęcić ją Jej Niepokalanemu Sercu?
list do kard. Ratzingera, 17 kwietnia 1985
Dlaczego prośba Matki Bożej w Fatimie nie została spełniona?
Myślę, że dlatego, iż papież i biskupi obawiają się komunistów. Gdyby biskupi z papieżem poświęcili Rosję Matce Bożej Fatimskiej – Niepokalanemu Sercu Maryi – mogłoby to rozwścieczyć komunistów. Obecnie, w dobie ekumenizmu, chcą utrzymywać z komunistami przyjacielskie stosunki, byłoby to zaś bardzo trudne dokonując równocześnie aktu poświęcenia. Papież boi się. Chce przyjaźni z komunistami i ma nadzieję, że może kiedyś komuniści dadzą wolność wierze katolickiej we wszystkich komunistycznych krajach, ale to jest niemożliwe. Nie byliby już wtedy komunistami.
wywiad z abp. Lefebvre’em, przeprowadzony 27 kwietnia 1986 r. w St. Michael’s Mission w Atlancie (USA) i opublikowany w sierpniowym numerze „The Angelus”
Umiłowani przyjaciele, umiłowani bracia, módlmy się, módlmy się z całego serca, módlmy się do Najświętszej Maryi Panny. Udajemy się 22 sierpnia do Fatimy prosić naszą najdroższą Panią Fatimską, aby przyszła nam z pomocą. Nie chciano objawić Jej tajemnicy. Ukryto przesłanie Najświętszej Maryi Panny. Przesłanie to niewątpliwie zapobiegłoby temu, co się dzisiaj dzieje. Gdyby było znane, jest bardzo prawdopodobne, że nie zaszlibyśmy tak daleko, że sytuacja w Rzymie nie byłaby taka, jaka jest dzisiaj. Papieże wahali się objawić przesłanie Najświętszej Maryi Panny, a więc nastąpiły zapowiedziane przez Nią kary. Zapowiedziane w Piśmie Świętym ogólne wyrzeczenie się wiary staje się rzeczywistością. Przybycie Antychrysta zbliża się całkiem widocznie. W tej nadzwyczajnej sytuacji musimy sięgnąć po nadzwyczajne środki.
kazanie wygłoszone 29 czerwca 1987 r. w Ecône podczas święceń kapłańskich 15 diakonów Bractwa oraz pięciu diakonów tradycyjnych wspólnot zakonnych, w obecności 130 kapłanów i około 4000 wiernych (tłum. za: Kazania abpa Marcela Lefebvre. Dokumenty, kazania i wytyczne. Dokumentacja historiograficzna, Te Deum, Warszawa 1999)
Maryja […] w Fatimie objawiła nawet tajemnicę i chciała, aby ją opublikowano w 1960 roku. Dlaczego papieże odmówili opublikowania tej tajemnicy? Nie wiem, czy jest wam znany fakt, że podczas owego spotkania w Asyżu wierzący katolicy, i to nie tylko ci, którzy w szczególny sposób opowiadają się za Tradycją, z uwagi na wielkie znaczenie tego spotkania chcieli, aby również nasza ukochana Pani Fatimska przybyła do Asyżu. Wierni włoscy utworzyli konwój i przybyli z figurą Najświętszej Maryi Panny do Asyżu. Ale zostali odesłani z powrotem! Nie chciano w Asyżu Najświętszej Maryi Panny! Maryja zażądała, żeby papież i wszyscy biskupi świata poświęcili świat, a szczególnie Rosję, Jej Niepokalanemu Sercu. Nie uczyniono tego. Nie czyni się tego, czego żąda Maryja. A więc istnieje prawdziwa opozycja przeciwko Maryi, ponieważ Najświętsza Maryja Panna nie jest ekumeniczna.
kazanie wygłoszone podczas Mszy pontyfikalnej w uroczystość Zesłania Ducha Świętego 14 maja 1989 r. w Ecône (tłum. za: Kazania abpa Marcela Lefebvre. Dokumenty, kazania i wytyczne. Dokumentacja historiograficzna, Te Deum, Warszawa 1999)
Najświętsza Maryja Panna ostrzegała nas: jeśli Rosja się nie nawróci, jeśli świat się nie nawróci, jeśli się nie będzie modlił, nie będzie czynił pokuty, komunizm rozprzestrzeni się na cały świat.
kazanie wygłoszone 19 listopada 1989 r. w Le Bourget k. Paryża podczas Mszy św. pontyfikalnej z okazji 60-lecia kapłaństwa abp. Lefebvre’a, w obecności czterech biskupów pomocniczych, wszystkich przełożonych dystryktów i 160 kapłanów Bractwa św. Piusa X oraz 150 seminarzystów z Ecône, Zaitzkofen i Flavigny, jak również licznych kapłanów-gości i zakonników, a także około 23 tys. wiernych (tłum. za: Kazania abpa Marcela Lefebvre. Dokumenty, kazania i wytyczne. Dokumentacja historiograficzna, wyd. Te Deum, Warszawa 1999)
„Komuniści, czego chcecie? Czego pragniecie w zamian, abyśmy mogli dostąpić zaszczytu goszczenia na soborze reprezentantów rosyjskiej cerkwi prawosławnej, wysłanników KGB…?”. Warunek, jaki postawił moskiewski patriarchat, był następujący: „Sobór nie może potępiać komunizmu, ani w ogóle o nim wspominać” (ja dodałbym jeszcze: „Przede wszystkim nawet nie próbujcie poświęcać Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi”). Poza tym: „Pokażcie, że się na nas otwieracie; że z nami dialogujecie”. Układ został zawarty, zdrada się dokonała – „Dobrze! Nie potępimy komunizmu”. Słowa dotrzymano. Wraz z arcybiskupem de Proença Sigaudem osobiście zaniosłem do sekretarza soboru, arcybiskupa Feliciego, petycję podpisaną przez 450 ojców soborowych, domagającą się potępienia tego najstraszniejszego systemu zniewolenia w historii ludzkości, jakim jest komunizm. Po jakimś czasie, gdyż wciąż nie otrzymaliśmy żadnej odpowiedzi, postanowiłem zapytać, co się stało z naszą petycją. Przez chwilę szukano, a wreszcie powiedziano mi ze zdumiewającą nonszalancją: „Ach, wasza petycja zapodziała się gdzieś w szufladzie…”. I komunizmu nie potępiono. Albo raczej sobór, który przyjął na swe barki zadanie „rozpoznania znaków czasu”, został przez Moskwę potępiony i skazany na milczenie w obliczu tego najstraszniejszego i najbardziej oczywistego znaku czasu. Jasne jest, że na II Soborze Watykańskim mieliśmy do czynienia z porozumieniem zawartym z wrogami Kościoła, mającym na celu zakończenie wzajemnej wrogości. Ale to było porozumienie z diabłem.
książka Ils l’ont découronné : du libéralisme à l’apostasie, la tragédie conciliaire, rozdz. XXIX, Fideliter, Broût-Vernet 1989 (tłum. za: Oni Jego zdetronizowali. Od liberalizmu do apostazji. Tragedia soborowa, wyd. Te Deum, Warszawa 2020)