altershot/dashboard-ktory-rzadzil-swiatem – Dariusz Galczak
Ponieważ temat jest obszerny przygotowałem dwie wersję treści, krótszą opracowaną przez profesora Martina Neila, która jest poniżej, oraz dłuższa – czyli tłumaczenie materiału źródłowego opracowanego przez Thomasa Verduyna, do której można przeskoczyć za pomocą poniższego klawisza nawigacji.
Thomas Verduyn: Dashboard, który rządził światem
“Fałszywe liczby”, które wywołały reakcję świata na Covid-19
Thomas Verduyn poinformował właśnie o serii zdumiewających rewelacji na temat pulpitu nawigacyjnego danych dotyczących przypadków i śmiertelności, “przyjaznego dla użytkownika narzędzia do śledzenia epidemii w miarę jej rozwoju”, wprowadzonego przez Johns Hopkins University (JHU) w Baltimore na początku pandemii Covid-19.
W artykule wspartym szczegółowymi badaniami dla PANDA, niezależnej grupy badawczej zajmującej się reagowaniem na Covid-19, donosi, że JHU stworzył i uruchomił swój internetowy “pulpit informacyjny” w czasie, gdy choroba nie została nawet nazwana, kiedy poza Chinami odnotowano tylko cztery przypadki – i żadnych zgonów. Chociaż został stworzony “pod wpływem chwili” i “zajęło to tylko kilka godzin”, szybko stał się najważniejszym globalnym źródłem danych dotyczących Covid-19, wykorzystywanym przez media, badaczy medycznych, władze zdrowotne i opinię publiczną. A wszystko to przy skromnym budżecie i z wykorzystaniem zasobów studenckich w niepełnym wymiarze godzin.
Warto zauważyć, że zaledwie trzy miesiące wcześniej, w październiku 2019 r., JHU był gospodarzem niesławnego już Event 201, ćwiczeń szkoleniowych opartych na fikcyjnym scenariuszu pandemii, zorganizowanych przez Światowe Forum Ekonomiczne oraz Fundację Billa i Melindy Gatesów, z udziałem epidemiologa JHU, profesora Thomasa Ingelsby’ego.
22 stycznia 2020 r. ta sama instytucja wdrażała jedno z najbardziej wpływowych repozytoriów danych na świecie w związku z pandemią, która nie została jeszcze wtedy ogłoszona.
Verduyn donosi, że pulpit nawigacyjny był w stanie szybko agregować statystyki zgonów i przypadków z praktycznie każdego organu zdrowia publicznego na świecie, a także z Twittera i internetowych serwisów informacyjnych, w tym dane z nieoficjalnych źródeł i niejasnych stron internetowych w Chinach.
Osiągnięcie to stoi w ostrym kontraście z niedawną niezdolnością urzędników do zgłaszania dokładnych statystyk dotyczących nadmiernej śmiertelności – mogli dokładnie śledzić śmiertelność w 2020 roku, ale najwyraźniej stracili tę zdolność od tego czasu.
W jaki sposób trzej twórcy JHU dokonali tego wyczynu? Verduyn podnosi możliwość, że dane, które przesłali do pulpitu nawigacyjnego, były częściowo oparte na modelach epidemiologicznych, a nie na rzeczywistych przypadkach lub zgonach. Innymi słowy, wykorzystali oni oczekiwane zgony i przypadki jako surogaty rzeczywistych zgonów (których nie mieli możliwości dokładnie poznać). Główna autorka pulpitu nawigacyjnego JHU, profesor Lauren Gardner, jest specjalistką w dziedzinie matematycznego modelowania chorób zakaźnych, a w 2019 r. opracowała nowatorskie ramy modelowania matematycznego do szacowania epidemii wirusa, model, który miał zostać skalibrowany przy użyciu historycznych danych dotyczących epidemii.
Czy zatem symulacja komputerowa mogła zostać wykorzystana do oszacowania skali pandemii, a dane obserwacyjne wykorzystane do dostosowania i “skorygowania” modelowanych wyników? Jeśli tak, to na ile wiarygodne byłyby dane na pulpicie nawigacyjnym JHU i w oficjalnych statystykach?
Verduyn twierdzi, że wiele krajów nie byłoby w stanie uzyskać własnych danych w czasie rzeczywistym i dlatego polegałoby na tablicy rozdzielczej JHU jako autorytatywnym źródle, zastępując w ten sposób własne dane empiryczne danymi modelowymi. Dane te następnie trafiłyby z powrotem do krajowych oficjalnych repozytoriów danych Covid-19, aby w przyszłości zostały wykorzystane przez JHU w ich bieżących wysiłkach modelowania, tworząc w ten sposób błędne koło sfabrykowanych danych wzmacniających narrację o pandemii.
Ilustruje to błędne koło, wykorzystując dane dotyczące śmiertelności z Nowego Jorku (NYC). Porównując gwałtowny wzrost śmiertelności w Nowym Jorku wiosną 2020 r. z danymi JHU, ustalił on, że z tygodnia na tydzień było znacznie więcej zgonów z powodu Covid-19 wymienionych w oficjalnych statystykach śmiertelności w Nowym Jorku niż w tych opublikowanych przez JHU, i że różnica ta utrzymywała się przez cały okres szczytu pandemii Covid-19 wiosną 2020 roku. Ta znacząca różnica nigdy nie została omówiona ani wyjaśniona ani przez JHU, ani przez władze Nowego Jorku. Fakt, że są one stale niezsynchronizowane, jest wystarczającym sygnałem. Verduyn twierdzi, że różnica ta stanowi niezbity dowód na to, że liczby “prawdopodobnych zgonów” zostały sztucznie wygenerowane na komputerze, przy użyciu modelu epidemiologicznego podobnego do tego zastosowanego przez Neila Fergusona w jego niesławnym i rażąco niedokładnym modelu przewidywania zgonów z powodu Covid-19 w Wielkiej Brytanii i innych krajach.
Śledzenie jakiejkolwiek choroby w czasie rzeczywistym było i pozostaje niemożliwe. Biorąc to pod uwagę oraz fakt, że w czasie jego tworzenia nie działo się nic szczególnie niepokojącego, analiza Verduyna sugeruje, że JHU udało się stworzyć pulpit informacyjny Covid-19 w celu przekazania wrażenia pandemii lub wyolbrzymienia tego, co w przeciwnym razie, biorąc pod uwagę obciążenie śmiertelnością, byłoby postrzegane jako rutynowy sezon grypowy. Warto zauważyć, że wdrożenie pulpitu informacyjnego spełniło również jeden z celów Event-u 201 – symulację pandemii tak realistycznej, że była całkowicie wiarygodna.
autor:
profesor Martin Neil
na podstawie artykułu The Dashboard that Ruled the World autorstwa Thomasa Verdyuna.
źródło:
https://www.conservativewoman.co.uk/faked-figures-that-drove-the-worlds-reaction-to-covid
Profesor Martin Neil jest profesorem informatyki i statystyki na Queen Mary, University of London
zobacz także:
Strategia testowa dla stałego zamknięcia
Czy lekarze dobrze rozumieją prawdopodobieństwo?
Należy zastąpić fałszywe testy PCR, aby uniknąć niepotrzebnych blokad