Archiwa tagu: BRICS

Douglas Macgregor: Światowa potęga przesuwa się na wschód – BRICS wyprzedza G7

Opublikowany przez

Douglas Macgregor: Światowa potęga przesuwa się na wschód – BRICS wyprzedza G7

Global Wealth and Power are Pivoting to the East. x.com/DougAMacgregor

Globalne bogactwo i władza przesuwają się na wschód.

DR IGNACY NOWOPOLSKI SEP 19

Koło historii się kręci. Chiny budują, Indie rosną w siłę, BRICS wyprzedza G7 – podczas gdy Ameryka karze swoich sojuszników i wzmacnia wrogów.

Na Zachodzie rok 1492 jest pamiętany z dwóch wydarzeń: przybycia Kolumba do Ameryki i upadku Granady, ostatniego bastionu mauretańskiej Hiszpanii. Jednak poważniejszym geopolitycznym następstwem był obrót igły kompasu na zachód, zapoczątkowując trwającą wieki zmianę globalnego układu sił.

Bogactwo, które niegdyś płynęło do Azji, płynęło do Europy. Srebro, złoto, cukier i przyprawy z Ameryki służyły jako paliwo, napędzając naukę, przemysł i imperia. Hiszpania, Francja, Wielka Brytania i Holandia – drapieżniki morskie i handlowe – podniosły się i wyparły Imperium Osmańskie, kierując handel z Indii i Chin do Nowego Świata.

Dziś świat stoi w podobnym punkcie zwrotnym. Niewypowiedziany strach Waszyngtonu dramatycznie się powtarza – siła grawitacji gospodarczej przesuwa się na wschód, na czele z Chinami i, co najważniejsze, Indiami.

W latach 90-tych Pekin odważył się eksperymentować z uwolnieniem kapitalizmu, przyciągając kapitał zagraniczny i inwestując biliony w infrastrukturę – krok tak znaczący, jak stulecie amerykańskiego wzrostu przemysłowego. Warta ponad bilion dolarów Inicjatywa Pasa i Szlaku to nie tyle plan infrastrukturalny, co globalny system stalowych i betonowych arterii, który przekierowuje krwiobieg handlu z powrotem do Azji, Afryki i Bliskiego Wschodu.

Z kolei Waszyngton nie inwestował w transport morski ani w szybką kolej i zbyt mocno polegał na sile militarnej. Przez 25 lat Ameryka marnowała się na pustyniach i w górach, w kosztownych wojnach, które kosztowały biliony, pochłonęły tysiące ofiar i przyniosły niewiele korzyści strategicznych.

Co gorsza, technologia wojenna nie jest już wyłączną domeną Ameryki. Precyzyjne uderzenia, robotyka, sztuczna inteligencja i ciągły nadzór od dna morskiego po kosmos – niegdyś rzadkie zalety – są teraz dostępne nawet dla mocarstw średniej wielkości. Oceany, niegdyś narzędzie handlu i projekcji siły USA, stały się potencjalnymi polami minowymi. Rozmieszczenie wojsk na Pacyfiku, Atlantyku lub Oceanie Indyjskim w stylu II wojny światowej byłoby dziś nie tylko niebezpieczne, ale wręcz samobójcze.

Okrutna prawda historii pozostaje niezmienna: ostatnia wielka wojna rzadko przypomina kolejną. Pole bitwy przyszłości pozostaje niezbadane, a mimo to siły zbrojne i strategia militarna Ameryki tkwią w przeszłości.

Utrata przewagi militarnej odzwierciedla podział między pragnieniem globalnej hegemonii Waszyngtonu a słabnącą potęgą gospodarczą Ameryki.

Indie coraz częściej przejmują rolę gwaranta bezpieczeństwa na Oceanie Indyjskim – po części dlatego, że Waszyngton jest wyczerpany. Jednocześnie Indie ponoszą ciężar walk z rebeliantami wspieranymi przez Pakistan, ponosząc ciężkie straty – podobnie jak kiedyś Stany Zjednoczone. Indie są członkiem Quadu wraz z USA, Japonią i Australią; Ameryka przeprowadza ćwiczenia wojskowe z Indiami częściej niż z jakimkolwiek innym krajem.

A jednak Waszyngton niedawno nałożył cła w wysokości 50% na towary indyjskie – ponad dwukrotnie więcej niż 15% cło na kontrolowany przez talibów Afganistan i więcej niż 19% cło na Pakistan. Absurdalny paradoks: strażak jest karany surowiej niż podpalacz.

W tym samym czasie Indie mają niespełnione zamówienia na samoloty pasażerskie Boeing o wartości 35 miliardów dolarów, co zapewni 150 000 miejsc pracy w USA – i wciąż muszą się liczyć z karami na granicy.

Głębszy problem USA ma charakter strukturalny: dominacja militarna nie jest już w stanie maskować spadku gospodarczego. Według MFW, BRICS przewyższa obecnie G7 pod względem globalnego PKB. Biorąc pod uwagę parytet siły nabywczej, Chiny mają 40,7 bln USD, Indie 20,5 bln USD, a Stany Zjednoczone zaledwie 29 bilionów USD. Chiny i Indie łącznie mają 61,2 bln USD – ponad dwukrotnie więcej niż Stany Zjednoczone. To nie prognoza, to rzeczywistość.

Przełom nastąpił w 2022 roku, kiedy Waszyngton odpowiedział na inwazję Rosji na Ukrainę masowymi sankcjami. „Uzbrojenie” dolara miało swoje konsekwencje: dolar wydawał się mniej bezpieczną przystanią, a bardziej zapadnią. Od Rijadu po Delhi, od Brasilii po Pekin, stolice zdały sobie sprawę z ryzyka związanego z prowadzeniem handlu walutą, którą można było dezaktywować w dowolnym momencie. De-dolaryzacja przekształciła się z teorii w strategię.

Nic dziwnego, że kraje Afryki, Bliskiego Wschodu i Ameryki Łacińskiej jednoczą się wokół BRICS i Szanghajskiej Organizacji Współpracy (SCO). Postrzegają zachodni porządek jako niesprawiedliwy i oparty na wyzysku. Indie stoją pomiędzy dwoma światami – z jednej strony pogłębiają więzi z Waszyngtonem poprzez Quad, a z drugiej rozwijają partnerstwa z Moskwą i Pekinem w ramach BRICS i SCO. Udział Modiego w niedawnym szczycie SCO w Pekinie, obok Xi i Putina, jasno pokazał Waszyngtonowi, że kompas Indii wskazuje więcej niż jeden kierunek.

Lekcja historii jest jasna: szlaki handlowe kształtują nawyki, nawyki tworzą rynki, a rynki przetrwają armie. Imperia nie giną w jednej bitwie, ale w powolnej erozji tych nawyków. Osmanowie również zdali sobie z tego sprawę za późno. Narody, które konsumują więcej niż produkują, które zastraszają zamiast rozwijać innowacje, same doprowadzają się do upadku.

Dominacja dolara już się chwieje. Handel juanami, rupiami i innymi walutami rośnie z miesiąca na miesiąc. Zmiana ma nie tylko charakter monetarny, ale i strategiczny.

Ale świat nie powinien zapominać, do czego zdolna jest amerykańska innowacyjność: w ciągu ostatniego stulecia wynalazki, które zmieniły globalne życie, narodziły się w sercu kraju – od lotnictwa, przez półprzewodniki i biotechnologię, po rewolucję cyfrową. Ten potencjał zasługuje na szacunek. Jeśli zostanie odnowiony, może podtrzymać dobrobyt Ameryki nawet w epoce wielobiegunowej.

Koło historii znów się kręci. Niektóre narody podniosą się razem z nim. Inne ryzykują zmiażdżenie pod jego ciężarem.

Jeśli Waszyngton znajdzie odwagę, by się dostosować – jeśli handel i wymiana, a nie niekończące się interwencje militarne, staną się domeną Ameryki w nowym porządku świata – kraj może uniknąć losu Imperium Osmańskiego. Ale korekta kursu musi nastąpić wkrótce.

W Czechach żołnierze opuszczają armię, bojąc się eskalacji z Rosją

Opublikowany przez

Lucas Leiroz De Almeida: Żołnierze dezerterują z armii w Czechach, bojąc się eskalacji z Rosją

Najwyraźniej antyrosyjska paranoja w Europie ma nieoczekiwany efekt uboczny wśród wojska. 

[wg.: soldiers-deserting-army-in-czech-republic-fearing-escalation-with-russia ]

DR IGNACY NOWOPOLSKI MAR 28

Zamiast gotowości do walki i entuzjazmu do wojny, europejscy żołnierze po prostu opuszczają armię, robiąc wszystko, co w ich mocy, aby uniknąć udziału w antyrosyjskim szaleństwie przyjętym przez ich rządy. Ten problem staje się szczególnie wyraźny w Republice Czeskiej.

Według lokalnego Ministerstwa Obrony , istnieje fala unikania wojska. Żołnierze kraju opuszczają swoje stanowiska, zanim sytuacja bezpieczeństwa w Europie przerodzi się w fazę otwartego konfliktu z Rosją. Kryzys nie dotyka tylko młodej populacji. Doświadczeni żołnierze i wysocy rangą oficerowie również opuszczają armię. Minister obrony Jana Cernochova powiedziała, że ​​wojna na Ukrainie i możliwość wysłania żołnierzy na pole bitwy przez UE to jeden z głównych powodów, dla których wojsko traci zainteresowanie utrzymaniem swojej pracy. [a może też nie bardzo wierzą, że pańcia byłaby dobrym wodzem? md]

„Dla niektórych powodem wyjazdu była wojna na Ukrainie (…) Ze względu na klimat społeczny, kiedy różni obserwatorzy od lat grożą mobilizacją i wysłaniem żołnierzy na Ukrainę, dla niektórych osób był to powód, dla którego zdjęli mundur (…) Rozmawiam z żołnierzami od wielu lat w moim życiu osobistym… Wiem, że niektórzy żołnierze naprawdę myśleli i myślą w ten sposób” – powiedziała.

Ta sytuacja wywołuje w kraju wielkie kontrowersji. Niektórzy radykalni aktywiści kwestionują niezaprzeczalną rzeczywistość, że żołnierze nie chcą walczyć z Rosją. Co więcej, są nawet oficerowie twierdzący, że jeśli żołnierz opuszcza armię z powodu Ukrainy, to jest to „dobra rzecz” – sugerując, że ci uchylający się od poboru żołnierze są „tchórzami” i „niegodnymi” służby wojskowej.

„[Jeśli żołnierz zrezygnował z powodu Ukrainy], to dobrze, że odszedł. W ten sposób pokazał, że nie chce walczyć za nasz kraj” – powiedział były psycholog wojskowy Daniel Strobl .

Ciekawe jest, że tego rodzaju opinię wyraża profesjonalista, którego zadaniem jest właśnie dbanie o zdrowie psychiczne personelu wojskowego. Jednak poziom rusofobii i szaleństwa podżegającego do wojny w Europie osiąga tak wysoki poziom, że wielu profesjonalistów po prostu zachowuje się irracjonalnie.

Nie da się sprowadzić kryzysu w Republice Czeskiej do prostego przypadku „tchórzostwa”. Żołnierze nie opuszczają armii, ponieważ „boją się” walczyć, ale po prostu dlatego, że nie chcą iść na wojnę. Nie ma powodu, aby europejskie wojska były używane na Ukrainie, ponieważ nie ma wrogiej sytuacji między Rosją a Europą. Aby walczyć na wojnie, żołnierze muszą być motywowani prawdziwymi uczuciami patriotyzmu. Muszą wierzyć, że warto oddać życie za swój kraj. Nie dotyczy to żadnego europejskiego narodu. Europejscy żołnierze, jeśli pojadą na Ukrainę, będą walczyć o interesy, które nie są interesami ich narodu, co jest absolutnie frustrujące i zniechęcające.

Należy podkreślić, że wskaźnik unikania w czeskiej armii osiąga alarmujące poziomy. Od początku specjalnej operacji wojskowej liczba odejść z sił zbrojnych wzrosła o 40% rocznie. Oczekuje się, że liczba ta wzrośnie jeszcze bardziej w miarę pogłębiania się kryzysu bezpieczeństwa w Europie – z powodu militarystycznych i nieodpowiedzialnych środków UE. Wkrótce możliwe jest, że Republika Czeska, a także inne kraje europejskie, zaczną wdrażać wyjątkowe środki w celu rozwiązania problemu unikania, wzywając do obowiązkowej polityki mobilizacji – nawet poza sytuacją otwartego konfliktu.

Wszystko to jest jasnym dowodem na to, że przeciętni Europejczycy nie są zainteresowani udziałem w planach wojennych UE. Militarystyczne środki są naprawdę antypopularne. Interesy ludzi nie znajdują odzwierciedlenia w polityce przyjmowanej przez państwa europejskie, a kryzys legitymacji w kilku krajach UE jest nieunikniony w niedalekiej przyszłości.

Rezygnacja ze służby wojskowej, aby uniknąć śmierci w wojnie, która nie ma nic wspólnego z ich krajem, nie jest aktem tchórzostwa, ale racjonalną postawą. Nie ma żadnego uzasadnionego powodu, aby Czesi chronili Ukrainę lub konfrontowali się z Rosją, ponieważ ta wojna nie dotyczy interesów Republiki Czeskiej. Opuszczając armię, żołnierze działają w sposób prawdziwie racjonalny, unikając uczestnictwa w szaleństwie bloku europejskiego.

Źródło: soldiers-deserting-army-in-czech-republic-fearing-escalation-with-russia

====================

MD: Z tekstu wynika mi, że to podkolorowane przez rosyjską propagandę. Ale niezbyt chamsko.

Indonezja dołącza do BRICS. Co to oznacza dla świata?

Opublikowany przez

Azjatycki gigant dołącza do BRICS. Co to oznacza dla świata?

oprac. Aneta Malinowska https://gospodarka.dziennik.pl/finanse/artykuly/9707053,azjatycki-gigant-dolacza-do-brics-co-to-oznacza-dla-swiata.html

Azjatycki gigant dołącza do BRICS. Co to oznacza dla świata?
Azjatycki gigant dołącza do BRICS. Co to oznacza dla świata? / Shutterstock

Indonezja została przyjęta jako pełnoprawny członek bloku państw rozwijających się BRICS, ogłosiła w poniedziałek Brazylia, która przewodniczy grupie w 2025 roku.

Kandydatura Indonezji została poparta przez liderów BRICS już w sierpniu 2023 r., poinformowało brazylijskie ministerstw spraw zagranicznych. Jednak czwarty pod względem liczby ludności kraj na świecie zdecydował się formalnie dołączyć do bloku dopiero po rozstrzygniętych w październiku 2024 roku wyborach prezydenckich, które wygrał gen. Prabowo Subianto, były minister obrony.

Azjatycki gigant dołącza do BRICS. Co to oznacza dla świata?

“Mając największą populację i gospodarkę w Azji Południowo-Wschodniej, Indonezja dzieli z innymi członkami zobowiązaniem do reformowania globalnych instytucji zarządzania i przyczynia się pozytywnie do pogłębiania współpracy Południe-Południe” – oświadczył rząd Brazylii.

BRICS zostało utworzone przez Brazylię, Rosję, Indie i Chiny w 2009 r., a w 2010 r. dołączyła do niego Republika Południowej Afryki. W zeszłym roku sojusz rozszerzył się o Iran, Egipt, Etiopię i Zjednoczone Emiraty Arabskie. Arabia Saudyjska została zaproszona do przystąpienia, ale jeszcze tego nie uczyniła.

Formalne wnioski o przyjęcie do organizacji złożyły: Turcja, Azerbejdżan i Malezja. Ostatni szczyt bloku odbył się w październiku 2024 roku w rosyjskim Kazaniu.

Ekonomista ostrzega: System dolarowy słabnie, a złoto BRICS rośnie

Opublikowany przez

Elitarny amerykański ekonomista ostrzega: system dolarowy słabnie, a złoto BRICS rośnie

geopoliticaleconomy/economist-dollar-system-gold-brics

Dr Ignacy Nowopolski Oct 28, 2024

Dolar amerykański traci swoją dominację, a zagraniczne banki centralne kupują mniej obligacji rządowych i zamiast tego trzymają więcej złota w swoich rezerwach, ostrzega amerykański ekonomista Mohamed El-Erian

Coraz więcej krajów na całym świecie, przede wszystkim z Globalnego Południa, poszukuje alternatyw dla systemu finansowego zdominowanego przez dolara amerykańskiego, w ramach międzynarodowej inicjatywy zwanej dedolaryzacją.

Jednak wiele zachodnich mediów i ekspertów uważa, że ​​dedolaryzacja jest przesadzona.

Jednym z takich pesymistów jest felietonista „New York Timesa” Paul Krugman, ekonomista centrowy, który zdobył tak zwaną „Nagrodę Nobla” w dziedzinie ekonomii (którą faktycznie przyznaje szwedzki bank centralny).

W artykule z 2023 roku Krugman stwierdził, że „obalił” krytyków systemu dolarowego, twierdząc, że „szum wokół dedolaryzacji to wiele hałasu o prawie nic”.

Narracja ta została podchwycona przez takie serwisy, jak Business Insider, który utrzymywał, że „dominacja dolara prowadzi donikąd” czy magazyn Foreign Policy, który zaprosił szefa Goldman Sachs Global Institute do przedstawienia argumentu, że „nie ma prawdziwej globalnej alternatywy” dla systemu dolarowego.

Niemniej jednak w tym elitarnym konsensusie pojawia się coraz więcej pęknięć. Amerykański ekonomista głównego nurtu Mohamed El-Erian, były zastępca dyrektora zdominowanego przez USA Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW), ostrzegł, że dedolaryzacja rzeczywiście ma miejsce.

W felietonie w „Financial Times” El-Erian przyznał, że dolar amerykański stopniowo traci swoją dominację, w miarę jak zagraniczne banki centralne kupują mniej skarbowych papierów wartościowych i zamiast tego trzymają więcej złota w swoich rezerwach.

https://www.youtube-nocookie.com/embed/KnMAit5MP-Y?rel=0&autoplay=0&showinfo=0&enablejsapi=0

El-Erian nie jest bynajmniej osobą z wewnątrz neoliberalnego establishmentu Zachodu. W rzeczywistości został mianowany przez prezydenta Baracka Obamę przewodniczącym Amerykańskiej Rady Rozwoju Globalnego, a obecnie jest rektorem prestiżowego Queens’ College na Uniwersytecie w Cambridge.

Tą opinią w FT El-Erian namawiał swoich kolegów, aby zachowali nieco większą ostrożność i wyjęli głowy z dogmatycznych piasków neoklasycznej ortodoksji ekonomicznej.

Ceny złota „wydają się oddzielić od swoich tradycyjnych historycznych czynników, takich jak stopy procentowe, inflacja i dolar” – stwierdził El-Erian.

Ponieważ złoto stanowi zabezpieczenie przed inflacją, cena złota jest zwykle dodatnio skorelowana z inflacją. Jednakże w związku ze spadkiem inflacji w ciągu ostatniego roku ceny złota osiągnęły rekordowy poziom, rosnąc o 40% w ciągu ostatnich 12 miesięcy.

Jednym z głównych powodów jest to, że banki centralne wielu krajów Globalnego Południa kupują ogromne ilości złota – szczególnie Chiny i to, co El-Erian nazywa „mocarstwami średnimi”, które zgrupowały się w krajach BRICS i wokół nich .

Rosnąca liczba krajów chce „stopniowo dywersyfikować swoje rezerwy walutowe, oddalając się od znaczącej dominacji dolara, pomimo „ekonomicznej wyjątkowości” Ameryki” – przyznał El-Erian, a kraje te są „w interesie zbadania możliwych alternatyw dla systemu płatności opartego na dolarze „badanie tego, co stanowiło rdzeń międzynarodowej architektury przez około 80 lat”

Dlaczego tak jest? El-Erian przyznał, że dzieje się tak dlatego, że „Ameryka użyła ceł handlowych i sankcji inwestycyjnych, zmniejszając jednocześnie swoje zainteresowanie opartym na zasadach, wielostronnym systemem współpracy, który pomogła ukształtować 80 lat temu”.

Skarżył się także, że niezachwiane wsparcie Waszyngtonu dla Izraela w jego ludobójczej wojnie w Strefie Gazy, inwazja na Liban i ataki na inne kraje Azji Zachodniej sprawiły, że wiele narodów postrzega Stany Zjednoczone „jako niekonsekwentnego orędownika zarówno podstawowych praw człowieka, jak i stosowania w nich.” prawa międzynarodowego”.

Co więcej, Ameryka Północna i Europa skonfiskowały aktywa warte setki miliardów dolarów z rezerw Rosji (oraz Iranu, Wenezueli, Syrii, Afganistanu i Korei Północnej). Wiele krajów obawia się obecnie, że mogą stać się kolejnymi ofiarami.

Choć El-Erian nie powiedział tego jasno, zostało to zrozumiane w kontekście jego uwag.

Kolejnym słowem, które w artykule El-Eriana pojawiło się w widoczny sposób, było BRICS. Ale najwyraźniej nawiązał do tego. Warto zauważyć, że jego felieton ukazał się w tygodniu, w którym Rosja była gospodarzem historycznego szczytu BRICS w mieście Kazań.

W raporcie Geopolitical Economy Report obszernie opisano plany krajów BRICS dotyczące stworzenia „systemu wielowalutowego”, aby rzucić wyzwanie dominacji dolara amerykańskiego.

W swoim komentarzu w „Financial Times” El-Erian pośrednio przyznał, że wojna gospodarcza prowadzona przez Amerykę Północną i Europę przeciwko Rosji zakończyła się niepowodzeniem.

Po tym, jak Zachód odłączył rosyjskie instytucje finansowe od międzybankowego systemu przesyłania wiadomości Swift, Moskwa stworzyła „nieporadny alternatywny system handlu i płatności obejmujący garstkę innych krajów” – powiedział El-Erian, co „umożliwiło Rosji wykorzystanie dolara do obejścia i utrzymania podstawowego zestawu międzynarodowych stosunków gospodarczych i finansowych”.

Ostrzegł, że „buduje się coraz więcej małych lamp, aby ominąć ten rdzeń [dolarowy]; a coraz większa liczba krajów jest tym zainteresowana i coraz bardziej się w to angażuje”, a to „zagraża znaczną fragmentacją systemu globalnego i erozją międzynarodowego wpływu dolara i systemu finansowego USA”.

Kolejnym ważnym czynnikiem, o którym nie wspomniano w (wprawdzie krótkim) artykule El-Eriana, jest rynek amerykańskich obligacji skarbowych.

Udział amerykańskich skarbowych papierów wartościowych w posiadaniu inwestorów zagranicznych osiągnął najwyższy poziom około 34% w 2015 r. i stale spadał w ciągu ostatniej dekady do 23–24% w 2024 r.

Tymczasem dług federalny USA jako procent PKB przekracza 120% i rośnie, a roczny deficyt przekracza 6% PKB.

Zarówno Donald Trump, jak i Kamala Harris mieliby tylko kontynuować ten trend.

Procent amerykańskich skarbowych papierów wartościowych posiadanych przez cudzoziemców 2012 2024:

Popyt na rosnącą liczbę amerykańskich obligacji skarbowych jest po prostu mniejszy (mimo że inwestorzy z Europy, Wielkiej Brytanii, Kanady, Tajwanu i Indii pomagają Waszyngtonowi utrzymać rentowność pod kontrolą).

W pewnym momencie Waszyngton będzie musiał zdecydować, co jest ważniejsze: utrzymanie niskiej inflacji cen konsumenckich czy utrzymanie niskiej rentowności obligacji skarbowych. Po podwyżkach stóp procentowych przez Fed w latach 2022-2023 spłata odsetek USA od długu federalnego przekroczy gigantyczny budżet wojskowy.

Zatem dedolaryzację napędza nie tylko geopolityka, ale także amerykańska polityka monetarna i finansowa.

Może to częściowo wyjaśniać, dlaczego rentowność 10-letnich obligacji skarbowych nie spadła, lecz wzrosła, gdy we wrześniu Rezerwa Federalna obniżyła stopy procentowe o 50 punktów bazowych. Popyt na obligacje skarbowe wyraźnie nie jest tak duży, jak chcieliby amerykańscy decydenci – zwłaszcza popyt zagraniczny.

Odejście od amerykańskich obligacji skarbowych jest szczególnie widoczne, gdy spojrzymy na rezerwy Ludowego Banku Chin.

Zasoby Pekinu w amerykańskich skarbowych papierach wartościowych stale spadają od 2014 r., z ponad 1,3 biliona dolarów do niecałych 800 miliardów dolarów w 2024 roku.

Chiny Departament Skarbu USA 2024:

Niezależnie od zaniedbań El-Eriana znaczące jest to, że ten elitarny amerykański ekonomista w artykule opublikowanym w wiodącej gazecie finansowej świata przyznaje, że wielu krytyków systemu dolarowego ma rację.

„The New York Times”, Paul Krugman i wiele elit amerykańskiej prasy i środowiska akademickiego może nadal zaprzecza, ale niektórzy z ich kolegów powoli budzą się do rzeczywistości.

Tymczasem zachodnie media, takie jak wspierana przez państwo France24, chcą, aby świat uwierzył, że „BRICS nie udało się przywrócić globalnego porządku finansowego”, ale faktem jest, że dopiero zaczynają.

Czy 22 sierpnia wpłynie na dzieje świata? BRICS a waluta światowa.

Opublikowany przez

Czy 22 sierpnia wpłynie na dzieje świata? BRICS a waluta światowa.

Stanisław Michalkiewicz „Najwyższy Czas!”  •  2 września 2023http://michalkiewicz.pl/tekst.php?tekst=5455

Kiedy ta publikacja ukaże się w druku, Czytelnicy będą wiedzieli więcej ode mnie – czy mianowicie na szczycie BRICS, który rozpoczął się 22 sierpnia w Johannesburgu w Republice Południowej Afryki, zapadły jakieś decyzje w sprawie alternatywnej waluty światowej, czy odłożono je na czas przyszły. BRICS jest porozumieniem 5 państw: Brazylii, Rosji, Indii, Chin i RPA, zawartym w 2011 roku w celu detronizacji dolara z funkcji waluty światowej i zastąpienia go walutą alternatywną, prawdopodobnie chińskim juanem, respektującym standard złota. Gdyby ten pomysł został zrealizowany, byłby to dla USA dotkliwy cios, bo z faktu, że dolar co najmniej od 1944 roku pełni funkcję waluty światowej, Stany Zjednoczone nie tylko ciągną grubą rentę, ale w dodatku ta okoliczność ma bardzo duże znaczenie dla amerykańskiej gospodarki.

Żeby to lepiej zrozumieć, cofnijmy się do roku 1944, kiedy to w Bretton Woods odbyła się konferencja poświęcona ustanowieniu nowego światowego ładu finansowego na okres powojenny. Ponieważ tylko gospodarka amerykańska wyszła w wojny niebywale wzmocniona, było rzeczą oczywistą, że podstawą tego nowego ładu będzie dolar – chociaż pewien kłopot sprawiała okoliczność, że w roku 1933 prezydent Roosevelt znacjonalizował zasoby złota w USA, w związku z czym w stosunkach detalicznych dolar przestał respektować standard złota. Zachował go jednak w transakcjach międzynarodowych, dzięki czemu uznano, że dolar to jest inna nazwa jednej trzydziestej uncji złota – a inne waluty odnosiły swoją wartość do dolara. Ten ład finansowy przetrwał do 15 sierpnia 1971 roku, kiedy to prezydent USA Ryszard Nixon ogłosił, iż Stany Zjednoczone odstępują od porozumienia we Bretton Woods. Ta decyzja miała ogromne znaczenie dla świata, bo od tego dnia świat odszedł od standardu złota i w obiegu pojawił się tzw. „pieniądz fiducjarny”, o którym mówi się, ze ma wartość, ponieważ ludzie wierzą, że ją ma.

Przyczyna tej decyzji prezydenta Nixona była groźba Francji, że zażąda wymiany na złoto wszystko swoich „eurodolarów”. Eurodolary były skutkiem planu Marshalla, który składał się z dwóch elementów. Po pierwsze, USA postawiły do dyspozycji rządów państw europejskich objętych tym planem wielkie ilości amerykańskich towarów, ze sprzedaży których rządy europejskie czerpały środki na odbudowę gospodarek ze zniszczeń wojennych, a po drugiej – Ameryka otworzyła przed towarami europejskimi swój rynek. W miarę, jak gospodarki europejskie stawały ponownie na nogi, przez Atlantyk płynęła nie tylko rzeka amerykańskich towarów do Europy, ale w drugą stronę płynęła coraz to większa rzeka towarów europejskich do Ameryki, natomiast z powrotem płynął wzbierający strumień dolarów. To były właśnie „eurodolary”. Oprócz nich pojawiły się „petrodolary”, to znaczy dolary, które znalazły się w posiadaniu krajów naftowych – bo wszystkie transakcje eksportu ropy rozliczane były w dolarach. Eurodolary i petrodolary sprawiały Ameryce pewien kłopot, bo gwoli utrzymanie parytetu amerykańskiej waluty, USA musiały co i rusz rzucać na rynek złoto ze swoich rezerw, co budziło w USA coraz głośniejszą krytykę. Chodziło o to, że cały świat korzysta ze stabilnego ładu finansowego, a tylko USA muszą ponosić tego koszty. To była prawda, jednak z drugiej strony – o czym krytycy ci zapominali – dzięki temu USA mogły ciągnąć grubą rentę. Toteż kiedy Francja zagroziła, że zażąda wymiany wszystkich swoich eurodolarów na amerykańskie złoto, prezydent Nixon ogłosił swoją decyzję.

Ta sytuacja była dla USA jeszcze korzystniejsza, bo od tej pory Ameryka nie musiała troszczyć się o parytet dolara, a tylko o to, by produkowana bez ograniczeń amerykańska waluta miała status waluty światowej – czego pilnowała i pilnuje amerykańska armia. Dla przykładu, Saddama Husajna zgubiło nie to, że był okrutny, bo Stalin był jeszcze okrutniejszy od niego, tylko – że zaczął się odgrażać, iż w transakcjach eksportu ropy odejdzie od dolara na rzecz japońskiego jena, albo europejskiego euro. Stalin nigdy czegoś takiego nie zrobił, wobec czego do dziś dnia prawie nikt nie ma do niego pretensji, że gnębił narody mniej wartościowe – wśród nich również naród rosyjski. Dopiero pod koniec życia, kiedy paranoja zrobiła postępy, zamiast – jak to było wcześniej – posługiwać się Żydami do tresowania innych narodów do komunizmu, zaczął przemyśliwać, jakby tu zrobić z nimi porządek – wtedy został potępiony.

No a teraz BRICS namawia się, jakby tu zdetronizować dolara z funkcji waluty światowej na rzecz chińskiego juana opartego o przywrócony standard złota. BRICS skupia państwa liczące w sumie ponad 3,5 miliarda ludzi, nie licząc państw z tym porozumieniem sympatyzujących. Gdyby tedy pomysł wprowadzenia alternatywnej waluty światowej się udał, to USA utraciłyby tę grubą rentę, którą inkasują nieprzerwanie od 1944 roku. Jeśli bowiem np. ropę można by kupować za juany, to zapotrzebowanie na walutę amerykańską, zaczęłoby spadać, być może nawet gwałtownie, zwłaszcza jeśli większość pozostałych państw skłoniłaby się do posługiwania się juanem. Ameryka za swój import musiałaby odtąd n a p r a w d ę płacić to znaczy – wysyłać do Chin i gdzie indziej swoje towary, zamiast – jak to było dotychczas – zadrukowane na zielono papierki.

Taka alternatywa stanowi ważny powód do wojny – bo w przeciwnym razie okazałoby się, iż utrzymywanie przez USA niezwyciężonej armii było pozbawione sensu. Dlatego konferencja BRICS w Johannesburgu może okazać się wydarzeniem, które wpłynie na historię świata, a może nawet ją zmieni, o ile oczywiście – nie zakończy.

Toteż lepiej rozumiemy, dlaczego na szczycie NATO w Wilnie prezydent Józio Biden dawał wyraźnie do zrozumienia, że głównym problemem dla USA pozostaje ostateczne rozwiązanie kwestii chińskiej. Skoro tak, to w momencie, gdy sytuacja dojrzeje do tego, by ostateczne rozwiązanie się rozpoczęło – inne sprawy siłą rzeczy będą musiały zejść na plan dalszy – również wojna, jaką o osłabienie Rosji USA i NATO prowadzą na Ukrainie do ostatniego Ukraińca.

To powinno skłonić naszych Umiłowanych Przywódców do zastanowienia się, jak Polska ma się odnaleźć w tej sytuacji, która z pewnością będzie obfitowała w niespodzianki, jakie dzisiaj wydają się całkiem niewiarygodne. Obawiam się niestety, że taka refleksja leży poza granicami ich możliwości, które realizują się obecnie w postaci walki kogutów, w którą wciągane jest w charakterze publiczności całe społeczeństwo, a znaczna jego część myśli, że to wszystko naprawdę, to znaczy – że koguty rzeczywiście o coś walczą.

Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w każdym numerze tygodnika „Najwyższy Czas!”.

Czy Saddam Husajn i Kaddafi zginęli za próby obalenia dolara? BRICS.

Opublikowany przez

Czy Saddam Husajn i Kaddafi zginęli za próby obalenia dolara?

https://nczas.com/2023/02/26/michalkiewicz-to-by-byl-dla-usa

Czy dolar wkrótce zostanie zdetronizowany, a główną rolę zacznie odgrywać inna waluta? Rozważa Stanisław Michalkiewicz, choć jak podkreśla, Stany Zjednoczone na pewno łatwo nie ustąpią na tym polu.

——–

Ostatnio coraz częściej przebąkuje się o nadejściu nowego światowego porządku monetarnego. USA bezsprzecznie pozostają największą światową gospodarką, mają decydujące zdanie w kwestii zarządzania systemem SWIFT, to jednak swoją pozycję zbyt często wykorzystują jedynie do własnych celów, więc coraz więcej państw szuka innej waluty rezerwowej.

Publicysta Stanisław Michalkiewicz, odpowiadając na pytania widzów na swoim kanale na YouTube, przypomniał, że już w 2011 roku zawarto międzynarodowe porozumienie ws. waluty.

– To był BRICS, czyli Brazylia, Rosja, Indie, Chiny i RPA. Celem jest detronizacja dolara z funkcji waluty światowej i zastąpienie jej chińskim juanem opartym na standardzie złota – przypomina Michalkiewicz.

Uważa, że taki scenariusz jest możliwy, ale do porozumienia musiałyby dołączyć inne państwa – na przykład kraje naftowe.

– To by był dla USA bardzo bolesny cios. Potężna armia amerykańska pilnuje tego jak oka w głowie. Co zgubiło Saddama Husajna? Nie to, że gdzieś wpuszczał gazy bojowe, tylko to, że zaczął się odgrażać, iż w transakcjach eksportowych ropy naftowej odstąpi od dolara na rzecz japońskiego jena albo europejskiego euro – przypomniał Michalkiewicz.

Jako inny przykład podał postać Muammara Kaddafiego, który zdaniem Michalkiewicza zginął z innych powodów niż oficjalne. Zginął, bo chciał wprowadzić złoty dinar do rozliczeń na rynku ropy z innymi krajami Afryki Północnej.

– Widać, że Stany Zjednoczone są bardzo wyczulone na takie rzeczy. Z faktu, że dolar jest walutą światową, USA „ciągną” grubą rentę. Z całą pewnością będą się temu przeciwstawiali, ale sytuacja może się zaostrzyć – podsumowuje Michalkiewicz.

BRICS Summit Reaffirms that Russia Not as Isolated…

Opublikowany przez

BRICS Summit Reaffirms that Russia Not as Isolated as NATO Suggests

Jun 28, 2022 https://www.zerohedge.com/geopolitical/brics-summit-reaffirms-russia-not-isolated-nato-suggests

The recent BRICS summit managed to run its course this past week with very little fanfare, despite the fact that Russia is in the midst of a conflict with Ukraine that has led to a worldwide economic war. China is edging towards a potential invasion of Taiwan, and much of the planet is in the middle of a stagflationary crisis in the meantime.

The one major takeaway from the summit was the reaffirmed stance of the BRICS that they would continue to work closely with Russia in economic terms.  

Since the beginning of the invasion of Ukraine, there has been a running narrative in the western media that sanctions and the removal of Russian access to the SWIFT network would crush the country within a few months, leaving them penniless and unable to project military power.  This has not happened.

A picture was painted by journalists and politicians of a completely isolated Russia, destroyed by a global cancel culture campaign that would de-nation them.  In reality, Russian trade, specifically their oil trade, has actually expanded.  Both China and India have increased their purchases of Russian oil while enjoying discounted prices.  Simultaneously, Europe and the US are suffering from oil and gas inflation and the EU is cutting vital oil and gas supplies from Russia.

Any economist with a brain and a familiarity with the BRICS could have predicted this outcome, but the bias within the mainstream media is a powerful thing.  If there were any doubts that the BRICS might distance themselves from Russia, these were put to rest in the BRICS statement on the Ukraine situation.  While supporting humanitarian efforts within Ukraine as well as diplomatic solutions, the BRICS member took swipes and NATO countries for opportunism and instigation.  In other words, there will be no breakup with Russia and BRICS markets will continue to remain open to them. 

This means that Russia’s war with Ukraine will be sustainable for many months to come, which means that sanctions and economic warfare will continue for many months to come.  Supply chain disruptions will continue unabated as Russian commodities remain off the market for the west, and this will add to the already high inflation we are currently dealing with.

Further economic escalation could even lead to BRICS allies engaging in trade warfare as well.  The situation has a powderkeg potential beyond anything the world has seen in decades.