24 października papież Leon XIV wziął udział w spotkaniu organów Rzymskiego Synodu na temat Synodów, na którym podkreślono takie hasła jak słuchanie, uczestnictwo, dialog i integracja.
Kilkakrotnie mówił o “trosce o stworzenie” jako priorytecie misji: “Niedawno spotkałem się z biskupem z Oceanii, który powiedział mi, że zmiany klimatyczne są tak pilną kwestią, że jeśli sprawy potoczą się tak, jak się toczą, jego kraj zniknie za mniej niż pięćdziesiąt lat”.
Papież Leon XIV powtórzył, że istnieje “naglące wołanie” ludzi w różnych częściach świata, czy to z powodu ubóstwa, niesprawiedliwości, czy zmian klimatycznych.
Uczenie się od tych, “którzy być może nigdy nie będą członkami Kościoła “
Mówiąc o Afryce, papież Leon XIV powiedział, że chce, aby Kościół był pomostem, zwłaszcza gdy chrześcijanie znajdują się w mniejszości obok wyznawców innych religii, takich jak islam.
Zaproponował Kościół, który słucha “mądrości, którą znajdujemy w mężczyznach i kobietach, w członkach Kościoła i tych, którzy szukają i którzy mogą nigdy nie być członkami Kościoła, ale rzeczywiście szukają prawdy”.
Kobiety zakonne jako szafarze sakramentów
Na pytanie, kiedy “mężczyźni i kobiety będą równi w Kościele”, Leon XIV odpowiedział: “Niestety, na sposób, w jaki przeżywamy naszą wiarę, często większy wpływ ma nasza kultura niż wartości ewangeliczne”.
Przedstawił również peruwiański wzór do naśladowania: “Istnieje zgromadzenie konsekrowanych kobiet zakonnych, których powołaniem jest służba w miejscach, gdzie nie ma kapłanów. W tych odległych społecznościach są one upoważnione do chrzczenia, pełnienia funkcji oficjalnych świadków w małżeństwach i niesienia obecności Kościoła ludziom, którzy w przeciwnym razie byliby go pozbawieni”.
Leon XIV chciał “odłożyć na bok bardziej złożone kwestie, które są badane przez różne grupy robocze”. Uważa on, że “prawdziwy problem leży w przeszkodach kulturowych, które wciąż istnieją”.
W swojej pierwszej adhortacji apostolskiej “Dilexi Te”, Leon XIV pisze wątpliwą linię:
“Dla Augustyna ubodzy to nie tylko ludzie, którym należy pomóc, ale sakramentalna obecność Pana”.
Nie ma żadnego przypisu, który uzasadniałby cytat o rzekomej “sakramentalnej obecności”.
Augustyn mówił o prawdziwym spotkaniu z Chrystusem w ubogich, ale nie odnosił się do tej obecności jako sakramentalnej.
Stosowanie terminu “sakrament” do kwestii społecznych zostało spopularyzowane przez teologów wyzwolenia, takich jak Gustavo Gutiérrez, Leonardo Boff i jezuita Jon Sobrino (“Los pobres son sacramento de Cristo”).
Podobnego teologicznego uproszczenia dokonał inny jezuita, Jorge Bergoglio: “Dotknięcie ubogiego, troska o ubogiego jest w Kościele sakramentem“. (Franciszek, 13 listopada 2024).
FOTO: Robert Prevost i Amy Pope – dyrektor generalna oenzetowskiej Międzynarodowej Organizacji ds. Migracji (IOM)
Angels Unawares – Nieświadomi aniołowie – to rzeźba z brązu autorstwa Timothy’ego Schmalza zainstalowana na Placu Świętego Piotra w Watykanie od 29 września 2019 r., czyli z okazji 105 Światowego Dnia Migranta i Uchodźcy.
Pomnik ten został zainaugurowany przez papieża Franciszka w 2019 r. z okazji 105. Światowego Dnia Migrantów i Uchodźców.[1][2][3] Podczas inauguracji papież Franciszek powiedział, że chce, aby rzeźba „przypominała wszystkim o ewangelicznym wyzwaniu gościnności”.[4][5][6]
Sześciometrowa rzeźba przedstawia grupę migrantów i uchodźców na łodzi w ubraniach, które pokazują, że pochodzą z różnych kultur i momentów historycznych. Na przykład Żyd uciekający z nazistowskich Niemiec, Syryjczyk opuszczający syryjską wojnę domową i Polak uciekający przed reżimem komunistycznym[7]. Rzeźbiarz powiedział, że „chciał pokazać różne nastroje i emocje związane z podróżą migranta”. Wcześniej artysta wykonał już rzeźby o podobnej tematyce, jak Bezdomny Jezus[8].
«Mono-maniakalna obsesja Jorge Bergoglio na punkcie masowej imigracji i metysażu znalazła gorliwego kontynuatora w osobie Roberta Prevosta. Zmiana (na tronie papieskim) nie przyniosła żadnej radykalnej przemiany ani w sferze doktrynalnej i moralnej, ani w sferze politycznej i społecznej. Kościół soborowo-synodalny jest i pozostanie „Ancilla Novi Ordinis” – kurtyzaną globalistycznej elity.
Wiemy bardzo dobrze, że zjawisko migracji nie jest spontaniczne: nie jest spowodowane głodem, wojną czy prześladowaniami religijnymi. Zamiast tego jest ono celowe i zaplanowane jako element destabilizacji państw zachodnich, a nielegalna imigracja jest wykorzystywana jako narzędzie przewrotu społecznego. Zostało to stwierdzone w dokumencie ONZ z 21 marca 2000 r. zatytułowanym „Migracja substytucyjna” https://www.un.org/development/desa/pd/sites/www.un.org.development.desa.pd/files/unpd-egm_200010_un_2001_replacementmigration.pdf.
Kościół bergogliański oraz postbergogliański przoduje w promowaniu imigracji, wymiany etnicznej i inwazji na narody zachodnie w celu wymazania ich chrześcijańskiej tożsamości, kultury i historii.
Potwierdza to choćby emfaza, z jaką Leon udzielił audiencji Amy Pope, dyrektor generalnej oenzetowskiej Międzynarodowej Organizacji ds. Migracji (IOM), czy też Jubileusz Migrantów.
Stolica Apostolska jest wspólnikiem wywrotowego planu opracowanego przez globalistyczną elitę: przedstawia nielegalnych imigrantów jako ofiary i utrzymuje relacje z tymi, którzy organizują ich przemyt, jednocześnie obwiniając najechaną ludność – ofiary ohydnychzbrodni i degradacji, których owe hordy dopuszczają się w naszych miastach. Wreszcie, nadużywając moralnego autorytetu papiestwa, Kościół synodalny – ku uciesze lewicy woke a przy ogromnym zgorszeniu ruchów pro-life – zrównuje ze sobą imigrację, karę śmierci i aborcję.
Współdziałanie Leona i jego biskupów z globalistyczną elitą jest świadome, celowe i stanowi źródło zysków dla katolickich instytucji i organizacji. Dotyczy to również rządów świeckich, których szefowie są emisariuszami Forum Davos, Towarzystwa Fabiańskiego, Otwartego Społeczeństwa Sorosa lub innych ponadnarodowych podmiotów spiskujących przeciwko narodom. I delikatnie mówiąc, skandaliczne jest to, że postępaccy amerykańscy biskupi podsycają sztucznie stworzone kontrowersje, wykorzystując je politycznie przeciwko prezydentowi Trumpowi, podczas gdy tchórzliwie milczeli podczas prezydentury Bidena w obliczu znacznie poważniejszych kwestii moralnych.
Nie zapominajmy, że USCCB (US Conference of Catholic Bishops) dała się skorumpować miliardami dolarów, które USAID przekazał jej na promowanie substytucji etnicznej w Stanach Zjednoczonych. Tak stało się również w przypadku innych konferencji biskupów oraz Watykanu, podobnie jak za czasów Covida. Również wtedy Hierarchia otwarcie wspierała narrację głównego nurtu, posuwając się nawet do rekomendowania w Nocie Dykasterii ds. Doktryny Wiary serum genetycznego, produkowanego z abortowanych płodów, które nadal powoduje miliony ofiar.
Ta uległość Kościoła Katolickiego wobec zbrodniczego planu Wielkiego Resetu i Agendy 2030 zostanie osądzona przez Boga i Historię i pozostanie nieusuwalną plamą na i tak już mocno skompromitowanej reputacji tejże renegackiej i odstępczej Hierarchii».
…………………………..
Vatican News: Dyrektor generalna IOM: Kościół wnosi autorytet moralny w obronę praw migrantów
Po audiencji u papieża Leona XIV, Amy Pope, dyrektor generalna Międzynarodowej Organizacji ds. Migracji, mówi w rozmowie z portalem Vatican News o autorytecie moralnym Kościoła Katolickiego oraz praktycznych działaniach na rzecz praw migrantów.
Papież Leon XIV spotkał się w czwartek z dyrektor generalną Międzynarodowej Organizacji ds. Migracji, Amy Pope, na prywatnej audiencji w Pałacu Apostolskim w Watykanie.
Po audiencji Amy Pope rozmawiała z Vatican News o spotkaniu z Ojcem Świętym i misji jej agencji polegającej na wspieraniu praw osób przemieszczających się.
Pytanie: Odbyła Pani dzisiaj audiencję u papieża Leona w Watykanie. Jak przebiegło spotkanie z papieżem? Jakie globalne kwestie związane z migracją przedstawiła Pani Ojcu Świętemu?
[Pani Pope:] Zaczęliśmy od omówienia skutków cięć w finansowaniu pomocy humanitarnej dla pracy, którą my i inne organizacje wykonujemy na całym świecie.
W tej chwili widzimy, że potrzeby są dość duże i w rzeczywistości rosną w wyniku konfliktu, w wyniku skutków katastrofy klimatycznej, w wyniku zwiększonego ubóstwa. Więcej ludzi jest w ruchu niż kiedykolwiek wcześniej.
Jednocześnie niestety wiele rządów naszych kluczowych darczyńców ogranicza wsparcie dla pomocy humanitarnej. W przypadku naszej organizacji zaobserwowaliśmy wpływ na około dziewięć milionów ludzi, którzy stracili wsparcie lub otrzymali zmniejszone wsparcie. Tak więc skutki z ludzkiego punktu widzenia są w niektórych przypadkach katastrofalne.
Rozmawialiśmy więc o potrzebie współpracy Kościoła z organizacjami takimi jak nasza, które służą ludziom o najbardziej podstawowych potrzebach, aby wspólnie budować świadomość i wsparcie dla nich. Rozmawialiśmy również o tym, jak ważne jest przeformułowanie kwestii migracji w momencie, gdy polaryzacja jest na najwyższym poziomie.
Przesłanie Kościoła o tym, że migranci są źródłem nadziei i ucieleśnieniem tego, czym jest chrześcijańska droga, wciąż znajduje oddźwięk.
Jest to pielgrzymka, którą wszyscy odbywamy, czy to duchowo, czy fizycznie, a naszym zadaniem jest znalezienie sposobu na uchwycenie tych historii, jak zbudować społeczność wsparcia i świadomości tego, z czym borykają się migranci, i w jaki sposób możemy stać się częścią bardziej integracyjnego społeczeństwa.
P: Uczestniczy Pani w konferencji „Uchodźcy i migranci w naszym wspólnym domu”, podczas której omawiane są sposoby edukowania ludzi na tematy związane z migracją. Jakie nadzieje wiąże Pani z tą konferencją i jakie zagadnienia zostaną na niej przedstawione?
Pierwszą z nich jest przypomnienie wszystkim o człowieczeństwie misji. Wszyscy mamy jakąś historię migracji gdzieś w naszej historii. Wszyscy mamy wspólne ludzkie potrzeby i godność.
Chciałabym więc pomóc w przeorientowaniu dyskusji na temat człowieczeństwa i godności tego, co robimy i co staramy się robić jako organizacja. Następnie chciałabym przedstawić kilka bardzo konkretnych sposobów, w jakie uniwersytety, społeczność akademicka, studenci mogą być częścią tych wysiłków.
Niektóre z nich dotyczą badań i przedstawiania faktów, które przeciwdziałają niektórym błędnym informacjom. Informacje te obejmują na przykład fakt, że większość migrantów przemieszcza się w obrębie swojego regionu; nie opuszczają oni własnego regionu.
Większość migrantów jest przyjmowana, zwłaszcza tych przesiedlonych w wyniku konfliktu, gdzie wpływ klimatu jest przyjmowany przez kraje o bardzo, bardzo niskich dochodach, które niekoniecznie mają zdolność do zapewnienia wsparcia. Jak więc zapewnić wsparcie, aby ustabilizować przemieszczające się społeczności?
Porozmawiamy również o budowaniu świadomości, zwiększaniu poparcia i zapewnianiu, że społeczności na całym świecie, niezależnie od tego, czy są na uniwersytetach, w społeczeństwach czy w kościołach, mogą współpracować, aby zapewnić większe wsparcie potrzebującym.
P: Podczas swojego krótkiego pontyfikatu papież Leon wyraził już zdecydowane poglądy na temat migracji, mówiąc, że są one „posłańcami nadziei” i przypominają Kościołowi Katolickiemu o jego pielgrzymującym wymiarze. W jaki sposób jego głos wspiera waszą pracę w ONZ, zwłaszcza w Międzynarodowej Organizacji ds. Migracji?
Czyni to na kilka sposobów. Oczywiście dostarcza poziom autorytetu moralnego społecznościom na całym świecie. Jest to naprawdę ważne w tym momencie, gdy kwestia migracji stała się, jak wspomniałem, bardzo upolityczniona i spolaryzowana.
Chcemy przekierować rozmowę z powrotem na to, co jest ludzkie i jak my, jako ludzie, możemy łączyć się i zapewniać wsparcie, jak możemy pomóc w integracji społeczności, jak możemy na przykład umożliwić migrującym studentom dostęp do edukacji lub migrującym pracownikom dostęp do odpowiednio płatnych miejsc pracy, w których są odpowiednio traktowani.
Częścią tego jest więc wykorzystanie autorytetu moralnego, jaki wnosi Kościół. Ale jest też coś znacznie bardziej praktycznego, a mianowicie to, w jaki sposób każda parafia, każda społeczność może służyć jako przykład tego, jak pracować, wspierać i chronić społeczności migrantów.
I możemy sprowadzić to do poziomu mikro, gdzie Kościół może być bardzo skuteczny w zmienianiu kwestii, która może wydawać się bardzo abstrakcyjna na poziomie globalnym, a nawet może wydawać się groźna w kontekście globalnym. Ale kiedy sprowadzimy to do kontekstu lokalnego, można bardzo wyraźnie zobaczyć, jak możemy tworzyć społeczności, które lepiej wspierają wszystkich ludzi.
Amy Pope: «Możliwość spotkania się z Jego Świątobliwością Papieżem Leonem XIV była prawdziwym przywilejem. Rozmawialiśmy o solidarności, godności i pilnej potrzebie ratowania życia. Każde stracone życie jest wezwaniem do działania, ze współczuciem i odwagą».
It was a true privilege to meet His Holiness Pope Leo XIV @Pontifex.
We spoke of solidarity, dignity, and the urgent need to save lives.
Wielka wymiana realizowana przez Watykan: O tym, jak papież Leon XIV i szefowa ONZ ds. migracji Amy Pope likwidują cywilizację chrześcijańską
Tron Watykanu stał się amboną dla globalizmu. To, co media nazywają „współczuciem”, reszta świata zaczyna postrzegać jako to, czym jest – skalkulowanym planem migracji otwartych granic, mającym na celu destabilizację krajów zachodnich pod przykrywką humanitaryzmu.
Na kilka dni przed publicznym potępieniem polityki ochrony granic prowadzonej przez prezydenta Donalda Trumpa, papież Leon XIV (urodzony jako Robert Francis Prevost) – nowo wybrany papież urodzony w Stanach Zjednoczonych – spotkał się prywatnie z Amy Pope, dyrektor generalną Międzynarodowej Organizacji ds. Migracji. https://www.iom.int/biography-iom-director-generalhttps://de.wikipedia.org/wiki/Amy_Pope
Moment ten nie był przypadkowy. W 2023 r. Departament Stanu Bidena formalnie zainstalował Amy Pope – lojalną współpracowniczkę Obamy i Bidena – na stanowisku szefa IOM, skutecznie łącząc agendę otwartych granic Waszyngtonu z aparatem migracyjnym ONZ. Teraz, gdy nowy papież urodzony w USA błogosławi ten sam program z Watykanu; dwie najbardziej wpływowe instytucje na świecie – duchowa i biurokratyczna – maszerują krok w krok w kierunku jednego celu: wymazania suwerenności narodowej pod sztandarem cnót moralnych.
Amy Pope nie jest neutralną biurokratką. Jest karierowiczką polityczną i globalistką, która spędziła lata na opracowywaniu polityk, które usuwały granice w imię „humanitaryzmu”. Przed objęciem sterów IOM pełniła funkcję zastępcy doradcy ds. bezpieczeństwa wewnętrznego za prezydenta Obamy, a następnie starszego doradcy ds. migracji za prezydenta Bidena – dwie administracje charakteryzujące się gorliwością otwartych granic.
W roku 2015 – kilka dni po islamskich atakach terrorystycznych w Paryżu – Pope stanęła na czele kampanii Białego Domu Obamy „#RefugeesWelcome”, która miała na celu zawstydzenie opozycji i przekształcenie masowych przesiedleń w moralny obowiązek. Pisząc na oficjalnym blogu Białego Domu, potępiła gubernatorów GOP próbujących wstrzymać rozmieszczanie Syryjczyków i oświadczyła, że Ameryka „może i musi” przyjąć uchodźców, zachowując przy tym bezpieczeństwo. Był to jej wczesny szablon: połączenie języka bezpieczeństwa narodowego z globalistyczną polityką migracyjną – narracja, którą później rozpowszechniła w ONZ.
Jako zastępca doradcy Obamy ds. bezpieczeństwa wewnętrznego (2015-2017), Pope pomogła zaprojektować i nadzorować katastrofalny program administracji „Przeciwdziałanie brutalnemu ekstremizmowi” (CVE) – politycznie poprawny program bezpieczeństwa narodowego, który zmusił organy ścigania do oderwania ideologii islamskiej jako siły napędowej terroru dżihadystycznego. Wdrożona w 2011 roku i zaprezentowana na Globalnym Szczycie CVE Obamy w 2015 roku, inicjatywa ta wylała miliony na projekty „zaangażowania społeczności” w miastach takich jak Minneapolis i Boston, które szybko upadły pod wpływem reakcji ze strony samych grup islamskich, które miały na celu uspokoić. Jeden z finansowanych przez CVE somalijskich „liderów młodzieżowych” próbował później dołączyć do ISIS.
Za kulisami, Biały Dom Obamy, za pośrednictwem Rady Bezpieczeństwa Wewnętrznego, w której Pope pełniła funkcję zastępcy, nadzorował to, co analitycy bezpieczeństwa narodowego nazwali „czystką” materiałów szkoleniowych dotyczących zwalczania terroryzmu. Setki dokumentów FBI, Pentagonu i wywiadu zostały pozbawione wszelkich odniesień do „islamu”, »dżihadu« lub „muzułmańskiego ekstremizmu” po lobbingu ze strony islamistycznych grup nacisku, takich jak CAIR i ISNA. Instruktorzy antyterrorystyczni, którzy ostrzegali przed ideologią dżihadu, zostali zwolnieni, a federalne programy szkoleniowe zostały przeredagowane, aby podkreślić „partnerstwo społeczne” zamiast świadomości zagrożenia ideologicznego. Rezultat, jak przyznali później funkcjonariusze wojskowi i wywiadowczy, był druzgocący: Służby amerykańskie nie były w stanie nawet nazwać, poznać ani zbadać wroga, z którym miały walczyć.
W międzyczasie propagandowe ramię programu – „Centrum Strategicznej Komunikacji Antyterrorystycznej” Departamentu Stanu – implodowało po wyprodukowaniu groteskowych filmów o tematyce ISIS i nieudanych kampanii na Twitterze, które zdaniem ekspertów legitymizowały dżihadystów zamiast ich odstraszać. Do 2016 roku inicjatywa CVE, którą Amy Pope pomagała zarządzać, stała się symbolem biurokratycznego złudzenia: zdyskredytowana przez organy ścigania, odrzucona przez muzułmańskich partnerów i wyśmiana przez ekspertów ds. bezpieczeństwa. Był to podręcznikowy przykład destrukcyjnego, zamierzonego samoniszczącego się globalizmu, który Pope eksportuje teraz na cały świat – takiego, który rozbroił Amerykę u siebie, zanim zlikwidował jej granice zewnętrzne.
Po opuszczeniu Białego Domu Obamy w 2017 r. Pope powróciła do administracji Bidena jako starszy doradca ds. migracji, pomagając kształtować tę samą politykę, która zlikwidowała ochronę granic z okresu Trumpa.
(…) Celebrowana przez Światowe Forum Ekonomiczne jako „dynamiczny lider” kształtujący „integracyjne rozwiązania w zakresie migracji”, Pope z łatwością porusza się wśród Davos, broniąc migracji jako „nieuniknionej globalnej rzeczywistości”, którą rządy muszą „zarządzać, a nie opierać się”. Jej publiczne pisma i przemówienia odzwierciedlają punkty mówienia WEF o „wysiedleniach spowodowanych klimatem” i „globalnej mobilności”, prezentując masową migrację jako moralną nieuchronność. Krótko mówiąc, kobieta, która pomogła podważyć suwerenność Stanów Zjednoczonych z wnętrza Białego Domu, prowadzi teraz największą na świecie machinę migracyjną finansowaną przez tych samych podatników, których pomaga zastąpić.
Papież Leon i Amy Pope wspólnie realizują jeden program: sakralizację bezgraniczności. To, co IOM buduje za pomocą biurokracji, Watykan błogosławi teraz teologią – a rezultatem jest skoordynowany moralny i polityczny atak na suwerenność narodów chrześcijańskich. (…)
Art Smith, znany szef kuchni, wieloletni działacz LGBT, „zamężny” homoseksualista, którego adoptowane dzieci otrzymały osobiste błogosławieństwo od papieża Franciszka, gdy zostały ochrzczone w roku 2015, pomoże w prowadzeniu restauracji budowanej obecnie na terenie papieskiego letniego ośrodka rekolekcyjnego w Castel Gandolfo.
Dość krótko trwała, związana z wyborem nowego papieża, nadzieja na szybki, a przede wszystkim całkowity powrót do rozumu i wiary pozwalający na odniesienie się do satanistycznych projektów w Europie. Jednym ze sposobów realizacji tychże projektów jest wywołanie i wspomaganie ogromnymi nakładami finansowymi sztucznej migracji.
Aktualna migracja ma mało wspólnego z prawdziwymi uchodźcami. Przypomina włamanie w celach rabunkowych i pasożytniczych. Jej animatorzy działają na dwa fronty. W miejscu pochodzenia „migrantów” sponsorują wojny, pogłębiając chaos i destabilizację, a w miejscach docelowych – wspierają wszelkie procesy związane z „legalnym” i nielegalnym zawłaszczaniem terenu przez osiedleńców, wykorzystując wrogości muzułmanów w stosunku do chrześcijan.
Co mówi Katechizm Kościoła Katolickiego na temat migrantów?
—Narody bogate są zobowiązane przyjmować, o ile to możliwe obcokrajowców poszukujących bezpieczeństwa i środków do życia, których nie mogą znaleźć w kraju rodzinnym.
— Władze publiczne powinny czuwać nad poszanowaniem prawa naturalnego, powierzającego przybysza opiece tych, którzy go przyjmują. Władze polityczne z uwagi na dobro wspólne, za które ponoszą odpowiedzialność mogą poddać prawo do emigracji różnym warunkom prawnym, zwłaszcza poszanowaniu obowiązków migrantów względem kraju przyjmującego.
— Imigrant obowiązany jest z wdzięcznością szanować dziedzictwo materialne i duchowe kraju przyjmującego, być posłusznym jego prawom i wnosić swój wkład w jego wydatki.
Z powyższego wynika, że nawet kierując się tymi łagodnymi wytycznymi oraz ze względu na tragiczne doświadczenia krajów zachodnich Polska nie tylko mogłaby, ale nawet powinna, zrobić natychmiast dwie rzeczy:
zamknąć swoje granice
rozpocząć proces masowej deportacji zanim poleje się więcej polskiej krwi
Dlaczego Leon XIV milczy?
Nowy papież, który jest już określany przez niektórych jako „Bergoglio z ludzką twarzą” lub „Prevost” ogłosił orędzie na Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy 2025.
W orędziu nie było odniesień do sztucznej migracji i tragicznych skutkach z tym związanych.
Znalazły się natomiast wzmianki o “ekstremalnych zjawiskach pogodowych” i “kryzysie klimatycznym”.
Nazwanie migrantów i uchodźców „zwiastunami nadziei” oraz „uprzywilejowanymi świadkami nadziei”, a także stwierdzenie, że odnawia się w nich „doświadczenie wędrówki ludu Izraela” budzi wątpliwości.
Sens natomiast ma następujący fragment:
W szczególny sposób, katolicy migranci i uchodźcy mogą stać się dziś misjonarzami nadziei w przyjmujących ich krajach, wskazując nowe drogi wiary tam, gdzie orędzie Jezusa Chrystusa jeszcze nie dotarło (…)
Na koniec: Gdzie troska hierarchów Kościoła o owce nieustannie szarpane przez wilki, które już dostały do zagrody i gdzie roztropność w otwieraniu bramy dla nowej watahy?
