Two Treatises on Jews and Freemasonry.

Introduction to Two Treatises on Jews and Freemasonry: Édouard Drumont and Nicolae Paulescu

Alexander Jacob • July 20, 2022 https://www.unz.com/article/introduction-to-two-treatises-on-jews-and-freemasonry-edouard-drumont-and-nicolae-paulescu/

Jewish Freemasonry: Two Treatises by Éduard Frumont & Nicholae Paulescu
with an Introduction by Alexander Jacob

Contents

  • Introduction — Alexander Jacob
  • I. “The Freemasons” (Jewish France, Book VI, Chapter 1) — Édouard Drumont
  • II. “Freemasonry,” from The Hospital, the Qur’an, the Talmud, the Kahal, and Freemasonry, Ch. V – Nicolae Paulescu

Introduction

Freemasonry and its goals have been the subject of innumerable studies seeking to investigate, or expose, this secretive and powerful organisation. The Jesuit priest Abbé Augustin Barruel’s magisterial work Mémoires pour servir à l’histoire du Jacobinisme (1798), for instance, attempted to uncover the anti-Christian character of Freemasonry by detailing the conspiratorial role played by the Enlightenment philosophes and the Freemasons and the Illuminati in the genesis and conduct of the French Revolution. The aims of the Revolution, according to Barruel, were primarily anti-Christian, anti-monarchical and Anarchical. Barruel did not focus on the Jews in this work though his curiosity was aroused when he received a letter in 1806 from a certain Giovanni-Battista Simonini who claimed to have infiltrated the Piedmont Jewish community and learnt from them about the Jewish origins of both the Freemasons and the Illuminati.[1]

The two extracts presented in this edition shed more light on the Jewish origins and ambitions of the Freemasonic organization. More importantly, both authors place an emphasis on the remarkable contrast between the Jewish character of the Masonic ethos and the social doctrines of the Catholic Church which it seeks to replace as the prime mover of politics in the West. Whereas the Catholic Church has an avowed commitment to Christian charity and social harmony, Freemasonry is marked by a contempt of poverty and a singular desire to establish the supremacy of Israel in the world.

Édouard Drumont: “The Freemasons”

Of the two authors presented here, Édouard Drumont (1844–1917) was indeed one of the first to insist that the entire Masonic enterprise was Jewish in origin even though he based his conviction on Masonic texts that had been available in France from the late eighteenth century.[2] Drumont was a French journalist who wrote many works on the Jews including La France juive: Essai d’histoire contemporain, 2 volumes (1886), Testament d’un antisémite (1891), Les Juifs et l’affaire Dreyfus (1899), La Tyrannie maçonnique (1899), Les Juifs contre la France (1899) and Le Peuple juif (1900). Drumont also ran a newspaper La libre parole, which was markedly anti-Semitic. In 1899 he founded the ‘Ligue antisémitique de France’ and argued for the exclusion of Jews from society.

The last book of Drumont’s Jewish France contains three chapters devoted to the three Judeocentric groups portrayed to be persecuting Catholic France, the first chapter on the Freemasons, the second on the Protestants and the third on the Jews. Drumont begins his chapter on Freemasonry by pointing out the peculiarly Jewish nature of Freemasonry. Freemasonry is not a variety of Freethought since freethinkers like Lord Byron and Delacroix at least “do not attack our citizenship rights, our human rights, and our rights as Frenchmen. “ Rather, it is an essentially Jewish institution and imbued with a specially Jewish character.

The Jewish origin and constitution of the Masonic organization are evident from the various rituals it employs in its meetings and particularly in the dramatic reenactments of Old Testament scenes depicting the revenge taken by Jews on their oppressors, such as that of Judith on Holofernes. These rituals are all intended to impress on the candidates and members the principal goal of Masonry, which is to reunite the tribes of Israel as a nation after their dispersal at the destruction of Jerusalem in A.D. 70, a destruction that must also be avenged. The particular focus of the Masonic revenge is Christianity since the great crime of the Christ in the view of the Jews is his usurpation of the supremacy of Jehovah. The essence of Masonry therefore is, as Drumont puts it, “Sympathy and tenderness for Jerusalem and its representatives; hatred for Christ and Christians: all of Masonry is contained in this.”

The means whereby Masonry seeks to overthrow the Europeans is always a

politics of dissolution: whether it is a matter of financial companies or of secret societies, they are able to give an appearance of order and seriousness to appetites, to collective bad instincts.

The growing influence of Masonry on European politics has resulted in a steady dissolution of traditional European society. Thus Republicanism is, in the nineteenth century, the culmination of the French Revolution with Napoleon and Bismarck contributing to the process of Jewish bourgeois supremacy.

In their enormous and far-sighted political task, the Jewish Masons have been aided through the centuries by ambitious mediocrities from among the European peoples who were the hosts of the Jews during the diaspora. The second part of Drumont’s essay on Freemasonry includes several detailed examples of public figures in French Republican life who have duped the public through various nefarious dealings that have been disguised by the false honors that have been bestowed upon them by the Third Republic.[3] The entire Republican ethos is indeed marked not by a desire to liberate the oppressed French populace but rather by a hatred of society. In fact, one particularly odious characteristic of Freemasonry is its contempt and hatred for the poor, which is in marked contrast to the importance of charity in the Catholic Church. And if the Masons seem occasionally to tolerate the social status quo, it is only because they wish to focus their mind more sharply on their inveterate religious enemy, the Christian Church:

Thus, many in Masonry are pseudo-scholars, pseudo-orators, they hate society with a hatred that is not at all the courageous revolt of Spartacus, the bitter anger of Vindex, but like a venomous envy that smells of the [4] ante-chamber and the office; they do not intend to destroy the social edifice completely because they hope to make a place there through more or less correct procedures, but they attack the Church because it can give them only noble instructions, counsels of respect and devotion that they do not want.

Nicolae Paulescu: Freemasonry

The Jewish nature of Freemasonry and its hatred of Christianity are reinforced in the work of Nicolae Paulescu (1869–1931). His chapter on Masonry in his work Philosophic Physiology: The Hospital, the Koran, the Talmud, the Kahal and Freemasonry pivots on the same contrast between the Christian concept of charity — exemplified in Paulescu’s own medical profession by ‘the hospital’ included in the title — and the sheer avarice for material possession and political domination of the Jews who conduct the Masonic organizations.

Paulescu was a Romanian physiologist and professor of medicine, as well as a political activist. In 1897 Paulescu graduated with a Doctor of Medicine degree from a medical school in Paris. He was appointed assistant surgeon at the Notre-Dame du Perpetuel-Secours Hospital but in 1900 he returned to Romania, where he remained until his death as Head of the Physiology Department of the University of Bucharest Medical School, as well as Professor of Clinical Medicine at the St Vincent de Paul Hospital in Bucharest. He is well-known for his work in extracting insulin for the treatment of diabetes and petitioned the Nobel Prize committee to object to the award given to two Canadian scientists. From Wikipedia:

Professor Ian Murray was particularly active in working to correct “the historical wrong” against Paulescu. Murray was a professor of physiology at the Anderson College of Medicine in Glasgow, Scotland, the head of the department of Metabolic Diseases at a leading Glasgow hospital, vice-president of the British Association of Diabetes, and a founding member of the International Diabetes Federation. In an article for a 1971 issue of the Journal of the History of Medicine and Allied Sciences, Murray wrote:

Insufficient recognition has been given to Paulesco, the distinguished Roumanian scientist, who at the time when the Toronto team were commencing their research had already succeeded in extracting the antidiabetic hormone of the pancreas and proving its efficacy in reducing the hyperglycaemia in diabetic dogs.

In a recent private communication Professor Tiselius, head of the Nobel Institute [and a recipient of the Nobel Prize for Chemistry in 1948], has expressed his personal opinion that Paulesco was equally worthy of the award in 1923.

Paulescu was also involved in Romanian political movements and influenced Corneliu Zelea Codreanu, the leader of the Iron Guard. In 1922, he partnered with Codreanu’s anti-Semitic friend, Prof. A.C. Cuza, to create a political group called the National Christian Union. In 1925, Paulescu joined Cuza’s later organization, the National Christian Defense League as well.

Nicolae Paulescu’s sociological writings include Philosophical Physiology: Instincts Social — Passions and Conflicts — Moral Remedies (1910), which advocated the regeneration of the population through Christian education. Paulescu’s most famous book was the second volume of “philosophical physiology” which was entitled Philosophical Physiology: Hospital, Quran, Talmud, Cahal, Franc-Masonry (1913). He later wrote more works on the Jewish Problem, including Philosophical Physiology: The Synagogue and the Church to the Pacification of Mankind, 2 vols, 1923; The Judeo-Masonic Plot against the Romanian People, 1924; The Degeneration of the Jewish Race, 1928, Jewish Debauchery, 1928; and Interpretation of Revelation, the future fate of the Jews, 1941.

In The Hospital, the Koran, the Talmud, the Kahal and Freemasonry, Paulescu first explains the duties of doctors and relates hospitals to the notion of Christian charity: “Hospitals are an inspiration of Christian charity.” He then considers the two other religions that claim to cure the illnesses of mankind, Islam and Judaism, both of which he considers as opposed to Christian morality. Islam and Judaism are both characterised by a cruel desire for possessions and dominion but the Muslim Arabs are superior to the Jews in that they possess a real valor whereas the Jews “manifest themselves only through cowardice.”

Paulescu begins his study of Judaism with the principal legal text of the Jews, the Talmud, which uses usury, fraud and perjury to rob and enslave the Gentiles. The development of the Jewish political ambition is accomplished through the “Kahal,” the Jewish governing body typical of Jewish communities well into the twentieth century. The Kahal conceives of the Jewish nation as one based on “the Talmudic dogma of the chosen people, a doctrine according to which the Jews must not merge with other nations, because God has promised them to possess the whole earth and to rule the world.” He demonstrates the financial and social depredations wrought by Jewish immigration into European lands and discusses Freemasonry too within the context of the resolute war that the Jews have been conducting against Christianity through the ages by means of the various religious heresies and political revolutions that they have fostered in Europe.

Paulescu’s section on Freemasonry, which constitutes the final chapter of his book, relies considerably on Drumont’s work but it is rather more comprehensive than it. Paulescu here reveals the hatred that informs all of the Jewish involvement in European intellectual and political history. The source of this hatred is evident most clearly in the Talmud but its enduring effects are manifest in the various Jewish-sponsored heretical movements that have sought to distort Christianity and Catholicism through the ages, beginning with the Ebionites in the first century A.D. and passing through Protestantism to Freemasonry. The purported goal of the Freemasons to rebuild the Temple of Solomon is, according to Paulescu, only a watchword that indicates the ambition of Israel to dominate the world. Regarding the organization of Freemasonry, Paulescu points out that, in spite of its proclaimed philanthropy, the secretive nature of the whole is a clear indication of its suspect character: “And to think that no one wonders why this society is hidden, when it has purposes as sublime as the search for the truth.

More carefully than Drumont, Paulescu — relying on the work of Paul Copin-Albancell’s Le drame maçonnique: le pouvoir occulte contre la France (“The Masonic Drama: The Occult Power against France” ( 1908) — details the hierarchy within the Masonic organization where the lower degrees of Masons are mostly blindfolded followers of an uppermost elite that is constituted of Jews alone. And the bizarre rituals that mark a Mason’s progress through the organization are all marked by sentiments of hatred and revenge for those responsible for the destruction of the Temple. Among the various targets of the Masons’ hatred, the chief are undoubtedly the Christians. Quoting Copin-Albancelli Paulescu, Paulescu points out that Masons are instructed to the effect that “Freemasonry has one enemy – Christianity, and Catholicism in particular — that you need to hate and fight.”[5]

Further, Masonry constantly spawns various sub-groups that carry out its agenda, as Copin-Albancelli had noted:

Examples of such tentacles are the Freethinking (Libre-Pensée) Leagues, those of human and civil rights, those of education, houses of schools, studying clubs, library societies, of conferences, of Popular Universities … even of unions.[6]

During the times of the French Revolution, the Masons were aided particularly by the Masonic sub-group that called itself the “Jacobins.” Of the political effects that resulted from these several organizations, the French Revolution aimed simultaneously at emancipating the Jews and at persecuting the Christians. Among the Catholics, the chief targets of the Masons are the Jesuits, whom they fear above all Christian orders. The monasteries of the Jesuits were attacked in Portugal, Spain, France and Austria and the campaign against Jesuitry continued with constant vilifications of Jesuits among the public so that the common people gradually came to believe that the term Jesuit could be used as a synonym for scoundrel.

According to Paulescu, The Jewish support of the revolutionaries was intended to bolster the third estate of the bourgeoisie, which at first supported Napoleon in spite of his imperialistic ambitions. When the Masons found that Napoleon’s tyranny was becoming dangerous to their plans, they worked to bring him down. All through this period they benefited from their gradual emancipation in several European states. But their ultimate aim of total revolution was not manifest until the Revolution of 1848, which sought to impose bourgeois capitalist Liberalism as a major political movement that would lead to the institution of a socialist republic. The latter goal was achieved after the Paris Commune of 1871 when the Third Republic was established, and French society was henceforth marked by the separation of Church and State.

The real aims of all Masonic republics were to destroy monarchies, abolish Christianity from the education of the public, and to convert the people into a proletariat that could easily be made to serve the ambitions of Judah. Based on Bernard Lazare’s work L’Antisémitisme, son histoire et ses causes (Anti-Semitism: Its History and Its Causes) (1894), the religious subversion of the Masons is related by Paulescu also to the Kulturkampf that Bismarck conducted against the Roman Catholic Church between 1872 and 1878 and to the Jules Ferry laws of 1882 that mandated secular education in France.

At the same time, Paulescu claims that “Jewish Socialism” works towards the dispossession of private property by a state that is essentially Jewish in its composition and interests. These false socialist movements were crystallized in the doctrines of the Jew Karl Marx. And they were bolstered in their subversive agenda by the Anarchists, who constituted the more murderous and iconoclastic elements of the several revolutions that sprang up in Europe from 1848 onwards.

Paulescu then goes on to examine the subversive socialist role of Masonry in various European countries such as their support of the Templars in Romania and the Young Turks in Turkey. In France, they focused on the destruction of Christianity in the nation by eliminating it from public education and the military establishment. This anti-clericalism was especially strong in the regime of the Jew Léon Gambetta, President of the Council of Ministers[7] between 1881 and 1882, who declared “Le cléricalisme, voilà l’ennem” (Clericalism is the enemy). Thus the attacks on the clergy were regularized and Christian education was replaced by a secular education which was made free and compulsory in the nation. This in turn fostered atheistic doctrines, such as those of Darwin, and a general contempt for the Christian Church. Even the Latin language was deposed as a language of learning since it had been the language of the Church.

By positing a world constituted of matter and energy alone the Masonic-Marxist revolutions succeeded in repudiating the notions of the soul and of God on which Christian civilization had been based. As Drumont had already pointed out, whereas Christianity stresses love and charity, Masonry has a distinctive contempt for, and hatred of, poverty. Thus, Paulescu is arguing that by steadily obliterating the Christian doctrines of compassion and charity and enlarging the worldly possessions and power of the Jews, Masonry has finally accomplished in post-Revolutionary Europe what the Talmud has striven to achieve from the very first centuries of the Christian era.

Notes

[1] See, for example, C. Oberhauser, ‘Simonini’s Letter or the Roots of the Alleged Jewish-Masonic World Conspiracy’, Jews in Central Europe, 2012, pp. 10-17.

[2] For instance, in pointing to the Judaic character of the Masonic rituals, he quotes from The Most mysterious mysteries of the high ranks of Masonry revealed or the true Rosicrucian, which was published in 1766.

[3] He cites particularly the example of the shallow Charles Cousin (1822–1894), who was the administrator of the Northern Railway and president of the Council of the Grand Orient of France until 1885.

[4] The Gaulish leader who led a revolt against the Roman Emperor Nero in 68 A.D. He was defeated by the military legate Lucius Rufus and committed suicide.

[5] Cherry Albancell i, The drama maçonnique, I. p. 31 32.

[6] Ibid., II, 195.

[7] Léon Gambetta was thus the Prime Minister.

(Republished from The Occidental Observer by permission of author or representative)

SANKTUARIUM W GIETRZWAŁDZIE: ŻYDOMASONI JUŻ TU RZĄDZĄ!

20 lipca 2022

SANKTUARIUM W GIETRZWAŁDZIE: ŻYDOMASONI JUŻ TU RZĄDZĄ!

Coś przerażającego! Matka Boska jako monstrancja w tzw. Kaplicy Pokoju, umieszczonej w Archidiecezjalnym Domu Rekolekcyjnym, podlegającym bezpośrednio abp. Józefowi Górzyńskiemu. Pozbawiona wnętrza, włącznie z sercem, które zawsze było znakiem jej miłości do ludzi oraz bez stóp miażdżących węża uosabiającego Szatana, za to z półksiężycem przypisanym satanistycznej bogini Dianie i będącym także znakiem islamu.

=================================================

Od ponad 45 lat hołduję starej reporterskiej zasadzie, która mówi: „Jeśli coś wygląda jak gówno i śmierdzi jak gówno, to na pewno jest gównem”. Nie zawiodła mnie nigdy, toteż nie widzę powodu, aby jej nie zastosować także wobec sprawców postępującej dewastacji Sanktuarium Maryjnego w Gietrzwałdzie, na czele z abp. Józefem Górzyńskim, metropolitą warmińskim. Nie interesuje mnie też, czy ww. jest żydomasonem, czy „tylko” narzędziem w żydomasońskich rękach.

Monstrancję została umieszczono w oknie, widocznym – niczym witryna sklepowa – dla każdego, kto przechodzi obok Domu Rekolekcyjnego. Jedni reagują znakiem krzyża, inni mijają obojętnie, a zdarzają się również właściciele psów załatwiających tuż obok potrzebę fizjologiczną…

Ważniejsze są bowiem realne konsekwencje jego działań lub jego przyzwolenia, dostrzegalne przez świadomych pielgrzymów na każdym kroku; od budowy nowego „ołtarza polowego” o której obszernie informowaliśmy w materiale DEWASTACJA POD SPECJALNYM NADZOREM poprzez dokonywane z premedytacją odzieranie tego miejsca kultu z jego dotychczasowego charakteru, co znalazło odbicie w tekście SANKTUARIUM DO LIKWIDACJI?, aż do jawnego profanowania oczywistych świętości dla wyznawców wiary rzymskokatolickiej, włącznie ze sposobem przedstawienia Matki Bożej jako monstrancji dla tzw. Kaplicy Pokoju, umieszczonej w Archidiecezjalnym Domu Rekolekcyjnym, podlegającym bezpośrednio abp. J. Górzyńskiemu, co pokazujemy na zdjęciach w niniejszej publikacji. Tu nie może być żadnych wątpliwości, co do intencji przyświecających sprawcom skandalicznej metamorfozy Sanktuarium Maryjnego w Gietrzwałdzie. Do wyjaśnienia pozostaje jedynie kiedy i w jakim stopniu uda im się ostatecznie sfinalizować żydomasońskie cele.

Wystrój tej kaplicy (zlokalizowanej także w Domu Rekolekcyjnym) nie pozostawia żadnych złudzeń co do jej protestanckiego charakteru. Zapomina się jednak, że głównymi reżyserami II Soboru Watykańskiego byli żydomasoni, traktujący „religię” Lutra tylko jako zakamuflowany środek do niszczenia katolicyzmu od wewnątrz.
Figura Matki Bożej na rachitycznym zydelku między wejściami do dwóch hotelowych pokoi (zaiste – godne miejsce!), a przed nią posadzka w formie szachownicy, stanowiącej znak rozpoznawczy świątyń masońskich. W wierzeniach „fartuszkowców” taka mozaika oznacza przeznaczenie oraz walkę z przeciwnościami losu. Dodajmy, te zdjęcia – podobnie jak wszystkie poprzednie – pochodzą z Domu Rekolekcyjnego, nadzorowanego przez abp. J. Górzyńskiego.

=====================================

A propos odniesień do żydomasonerii, kłócących się ze skutecznie upowszechnionym pojęciem tego samego słowa lecz bez żydowskiego przedrostka… W świetle faktów (nie mylić z tzw. prawdą historyczną) pojęcie „masoneria” jest tak samo zasadne jako pojęcie „nazizm” wobec niemieckiego narodowego socjalizmu, czyli innej formy żydokomuny przedstawianej w podobny sposób – co za paradoks! – jako „komuna”.

Otóż masoneria i masoni to narzędzie wymyślone i całkowicie kontrolowane przez żydów, czemu dali wyraz ponad 120 lat temu ich naczelnicy.

Od ponad 16 lat na tym portalu udostępniam pełną treść tzw. Protokołów Mędrców Syjonu, publikacja których zakazana jest, nawet pod groźbą bezwzględnego więzienia, w wielu krajach „demokratycznej” Europy zachodniej. Odwołania do masonerii pojawiają się w tym dokumencie ponad 40 razy. Poniżej kilka ciekawszych:

Słowa liberalnego, w istocie zaś naszego, żydo-masońskiego hasła „wolność, równość, braterstwo”, kiedy już obejmiemy panowanie, zastąpimy przez słowa już nie hasła, lecz ideologii ,,prawo wolności, obowiązek równości, ideał braterstwa”

W jakimże innym celu wymienialiśmy i nakazaliśmy gojom całą tę politykę, nie dając im możności zbadania jej treści – jeżeli nie tym – żeby drogą okólną osiągnąć to, co jest prostą drogą niedosięgłe dla naszego plemienia rozsianego. Posłużyło to jako fundament dla naszej organizacji masonerii tajnej, która nie jest znana oraz dla celów, których istnienia nawet nie podejrzewają te bydlęta – goje, znęceni przez nas do szeregów armii lóż masońskich ,,na pokaz”, istniejących dla zamydlania oczu gojom.

Wszystkie loże poddamy jednemu, znanemu tylko przez nas zarządowi, złożonemu z mędrców naszych Najtajniejsze projekty polityczne będą znane i podległe naszemu kierownictwu od chwili powstania…

Jest to naturalne, że my, nie zaś ktoś inny, będziemy kierowali sprawami i czynnościami masonerii, ponieważ wiemy, dokąd prowadzimy, znamy cel ostateczny każdego działania; goje zaś nie wiedzą, nawet nie znają wyników bezpośrednich, obchodzi, ich zwykle tylko chwilowe zadowolenie ambicji przy wykonywaniu projektów…

Śmierć jest nieuniknionym końcem każdego życia. Lepiej jest przyśpieszyć koniec tych, którzy przeszkadzają naszej sprawie niż nas, którzy jesteśmy jej twórcami. Masonów będziemy tracili w taki sposób, że nikt prócz braci nie będzie mógł się domyśleć, nawet same ofiary; wszystkie one umierają w chwili, kiedy zachodzi potrzeba tego, na pozór wskutek chorób normalnych. Wiedząc o tym, nawet bracia nie ośmielą się protestować. Stosując środki podobne, wyrwaliśmy z masoństwa wszelki zarodek protestu przeciwko zarządzeniom naszym. Głosząc gojom liberalizm, jednocześnie trzymamy naród nasz i agentów w ryzach bezwzględnego posłuszeństwa.

Powyższe cytaty nie pozostawiają żadnych wątpliwości co do faktycznego rodowodu oraz kierownictwa masonerii. Warto w tym kontekście przypomnieć entuzjazm głupszego z bliźniaków Kaczyńskich (choć drugi, żyjący też inteligencją nie grzeszy), z jakim przyjął fakt reaktywacji w Polsce 15 lat temu (we wrześniu 2007) loży B’nai B’rith – najstarszej organizacji żydowskiej, zwanej lożą wszystkich lóż, której działalność w Polsce została zakazana w 1938 roku. Swoją drogą, nie do pozazdroszczenia jest ostateczny – przedstawiony w powyższych cytatach – los zakompleksionych durniów, nakładających na podbrzusza fartuszki i dumnych ze wspinania się po kolejnych szczeblach (ponoć trzydziestu trzech) żydomasońskiego wtajemniczenia. Gdy ich faktyczni dysponenci osiągną zamierzone cele, zostaną bowiem wybici co do jednego.

Póki co jednak, żydomasoński karnawał trwa w najlepsze.

Także w diecezji warmińskiej pod niewątpliwie światłym przewodnictwem abp. Górzyńskiego. Oto ledwie dwa miesiące temu w internecie pojawiła się informacja, której osobliwa treść i wiernopoddańcza forma wręcz wymaga zacytowania w całości:

Dnia 14 maja 2022 r. na mocy uchwały Rady Zakonu Wielkiego Wschodu Francji, na wniosek Sprawiedliwej i Doskonałej Loży Gwiazda Morza na Wschodzie Gdańska, podczas ceremonii Zapalenia Świateł powołana do życia została Loża Misyjna Kamień nad Łyną ukonstytuowana na Wschodzie Olsztyna.

Loża misyjna, jako formacja wolnomularska pozwala zbierać się Wolnomularzom w Olsztynie. Nie jest jeszcze pełnoprawną lożą i w ciągu 3 lat od Zapalenia Świateł powinna otrzymać pełne prawa masońskiego warsztatu. Organem założycielskim jest Szanowna i Doskonała Loża Gwiazda Morza na Wschodzie Gdańska”.

„Fartuszkowi” z Misyjnej Loży Wolnomularskiej Kamień nad Łyną na Wschodzie Olsztyna (tak brzmi pełna nazwa tej sekty) mają pełną świadomość, że nie mogą zmarnować wspomnianych trzech lat „od Zapalenia Świateł”. Muszą wykazać, że są godni zauważenia i docenienia przez żydomasońskich współbraci. Inaczej nie otrzymają pełnych praw masońskiego warsztatu”. A do osiągnięcia tego celu są potrzebne nie tylko inicjatywy tożsame z celami wyznawców Szatana ale także stosowne i godne miejsce ich realizacji. Wprawdzie w Olsztynie istnieje dawny, przedwojenny budynek loży „Kamień nad Łyną” lecz aktualnie i pełnoprawnie należy on do osoby prywatnej, wynajmującej go m.in. na bank toteż trudno założyć, aby właściciel lekko pozbył się takiego źródła zysku.

Jest jeszcze dawny budynek czysto żydowskiej, a więc jak najbardziej koszernej i najważniejszej loży B’nai B’rith, mieszczący się przy tej samej ulicy Kajki w Olsztynie. Jego aktualnego właściciela dałoby się wprawdzie ustalić lecz nie sądzę, aby „fartuszkowi” od „Misyjnej Loży Wolnomularskiej Kamień nad Łyną na Wschodzie Olsztyna” (tak brzmi pełna nazwa sekty) odważyli się porwać na własność – choćby niegdysiejszą – loży wszystkich lóż. Szybko odczuliby bowiem, skąd im nogi wyrastają i to w najłagodniejszym wymiarze kary. Myślę, że nawet nie ważą się spojrzeć na ten fragment ulicy Kajki.

Arcybiskupie Górzyński! Pańskich dokonań w gietrzwałdzkim Sanktuarium Maryjnym nie uda się wyciszyć. Wprost przeciwnie – będą nagłaśniane coraz intensywniej przez katolików, którzy z pewnością nie oddadzą tego miejsca kultu bez walki. Wierzymy, że z pomocą Królowej Polski będzie to walka wygrana.
Foto: domena publiczna

Mają jednak szczęście i to w osobie samego abp. J. Górzyńskiego, metropolity warmińskiego. Realizowana przez niego – przyjmijmy, że nieświadomie – desakralizacja miejsca udokumentowanych i zatwierdzonych przez Stolicę Apostolską objawień Matki Bożej wpisuje się w cele żydomasonerii wielkimi literami. Podobnie jak daleko zaawansowana budowa „ołtarza polowego” w formie dewastującego sanktuaryjne błonia amfiteatru z trzema „zakrystiami” (czytaj: garderobami) oraz taką samą liczbą toalet i magazynów podręcznych. Zdecydowanie bardziej przypomina to zaplecze typowego obiektu estradowego niż sakralnego.

A w dalszych planach jest (choć podwładni abp. J. Górzyńskiego mało przekonywująco twierdzą, że to nieaktualne) budowa hotelu i restauracji na tychże samych błoniach.

Już widzę oczami wyobraźni, jak żydomasońska hołota ulokowana wygodnie w hotelowych apartamentach drwi z widoku pielgrzymów przeciskających się jeszcze dostępnymi skrawkami sanktuarium, aby oddać hołd Królowej Polski. Fantazja? Nie będzie nią, jeśli do głosu nie dojdzie pospolite katolickie ruszenie.

Co po raz kolejny polecam nie uwadze lecz działaniu wszystkich Polaków, którzy czują się katolikami. Zwłaszcza, ze służba Królowej Polski nigdy nie przyniesie rozczarowań, jakie stały się udziałem tych, którzy uwierzyli np. pomagdalenkowym politykom czy posoborowym hierarchom kościelnym.

Tekst i zdjęcia:
Henryk Jezierski
(20.07.2022)

P.S.
Tekst niniejszy polecam szczególnej uwadze wiernym czytelnikom książek niejakiego Stanisława Krajskiego, wypluwanych z częstotliwością króliczych miotów, choć ciągle z niemal identyczną zawartością. Ww. uchodzi za absolutny autorytet w kwestiach dotyczących masonerii, nie mylić z żydomasonerią. Sęk w tym, że Krajski pilnuje wyjątkowo pieczołowicie, aby do świadomości odbiorców jego publicystyki (także w wersji wizyjnej) nie dotarła wiedza o żydowskim rodowodzie i żydowskim przewodnictwie nad masonerią wszelkich lóż. To samo dotyczy niechęci wyżej wymienionego do ujawniania żydomasońskich wpływów w Kościele, polskiego nie wyłączając. Można powiedzieć – działa dokładnie według scenariusza nakreślonego ponad 120 lat dla naczelników żydostwa; pozwolimy gojom pisać o masonerii lecz bez ujawniania naszych wpływów na nią. Goj, który złamie tę zasadę poniesie karę. Krajski zdaje się rozumieć to przesłanie i nie ryzykuje. Szkoda tylko, że odbywa się to kosztem czytelników nieświadomych tego, że płacą za grafomańskie popłuczyny niczego nie wyjaśniające lecz wręcz zaciemniające prawdziwy obraz żydomasonerii.

H. Jez.

Wielki Mistrz Wielkiego Wschodu Francji dał głos. Wieszczy „Trzecią fazę rozwoju”. Ludzkości.

https://nczas.com/2022/07/04/masonski-mistrz-dal-glos-trzecia-faza-rozwoju/

Wielki Mistrz Wielkiego Wschodu Francji pojawił się na Mauritiusie. Udzielił tam wywiadu miejscowej gazecie „Le Mauricien”. Twierdzi w nim, że „w przeciwieństwie do kłamstw przekazywanych przez przeciwników, masoneria nie szuka władzy.

W sensie dosłownym, jawnym, może nie, ale od czego… tylne siedzenia.

Wpływ masonerii na życie społeczne i polityczne Francji nie da się przecenić. Choćby z tego powody kilka opinii mistrza Georgesa Serignaca warto przytoczyć. „Wielki Wschód” Francji jest najstarszym i najważniejszym masońskim „posłuszeństwem” Europie kontynentalnej, zaraz po lożach brytyjskich.

GODF powstał w 1728 roku, ma obecnie 51 600 zarejestrowanych we Francji członków w ponad 1390 lożach. Na Mauritiusie, który przyjechał wizytować Serignac, działa od 1773 roku.

Covid i przyspieszenie przebudowy świata

Według Wielkiego Mistrza Grande Orient „nie tylko Covid-19” zmienił świat, ale „dochodzimy do bardzo skomplikowanego momentu naszej historii, do bardzo szczególnego etapu ewolucji ludzkości. Świat prawie nie poruszał się od tysiącleci lub szedł bardzo powoli”. Teraz podobno „sprawy nagle przyspieszyły”.

„Osiągnęliśmy trzecią fazę rozwoju, czyli społeczeństwo cyfrowe z postępem naukowym w zawrotnym tempie. W obszarze komunikacji poczyniono znaczne postępy. Tak naprawdę nie wiemy już, dokąd zmierzamy”. „Ta niepewność ciąży na wszystkich, a Covid to uwypuklił” – mówi Serignac.

Różnorodność kulturowa i „postęp”

Dalej mistrz dodaje: „w Wielkim Wschodzie, gdzie zwracamy szczególną uwagę na społeczeństwo i różnorodność, czujemy to wszystko bardzo mocno i jest to dla nas duże wyzwanie w kwestii funkcjonowania społeczeństwa i pytań o granice naszych instytucji, o demokrację, o potrzebne przystosowania. (…) oczywiście wolność sumienia obejmuje poszanowanie różnorodności kulturowej, bez względu na to, jaką ona jest, i przyjmuje różnorodność”.

„W Wielkim Wschodzie mamy wielu braci i sióstr o różnych pomysłach. Praca masońska polega na pracy nad wielkimi ideami postępu, aby te idee mogły być rozpowszechniane w społeczeństwie, w mieście, poza lożami”.

Aborcja, migranci, klimatyzm

„W historii masonerii było wiele pomysłów przedstawionych i wprowadzonych w życie w mieście. Wolność sumienia była przedmiotem wielu prac pod koniec XIX i na początku XX w. w lożach. Poczyniono również postępy w zakresie praw kobiet do posiadania własnych swoich ciał, antykoncepcji, zniesienia kary śmierci. Wszystko to zostało przerobione w lożach.

Dziś pracujemy nad wszystkim, co dotyczy bioetyki, transhumanizmu, zrównoważonego rozwoju. Pracujemy długoterminowo. Mamy komisje i loże zajmujące się wszystkimi tymi zagadnieniami. W kontekście równości płci pracujemy nad walką z przemocą wobec kobiet, biorąc pod uwagę kwestię migrantów. Są też kwestie środowiskowe”.

Marsz przez instytucje

„Masoni noszą różne kapelusze. Można być członkiem związków zawodowych, stowarzyszeń lub partii politycznych. Masoneria jest tylko częścią tożsamości masona. Jest to istotny temat, który jest poważny, bo istnieje konieczność zwalczania pejoratywnego i sekciarskiego postrzegania masonerii. Są to nieuzasadnione oskarżenia, oszczerstwa i kłamstwa szerzone przez przeciwników postępu społecznego, z którymi musimy walczyć”.

Laicyzacja

Laicyzacja jest sposobem na wydobycie się polityki i społeczeństwa z uścisku religii. Wielka Brytania jest doskonale zsekularyzowana. Stany Zjednoczone i Francja także, ale kraje te mają dwie różne opcje. Istnieje wizja sekularyzacji, która dopuszcza komunitaryzm i to jest pogląd anglosaski. To znaczy z silną obecnością religii, chociaż nie w polityce. My mamy laicyzm republikański, który jest specyficznie francuski.”

Mamy i trochę dialektyki: „Szanujemy różnice, ponieważ art. 2 ustawy z 1905 r. mówi, że Republika zapewnia wolność sumienia i gwarantuje swobodę sprawowania kultu. Oznacza to, że francuski sekularyzm nie jest w żaden sposób antyreligijny. Przedkłada jednak wolność sumienia ponad swobodne sprawowanie kultu, ale obejmuje swobodne wykonywanie kultu w wolności sumienia”.

„Uważamy, że francuski projekt świeckości wykracza poza rozdział Kościołów i państw. To jest projekt równych praw. Nie ma różnych praw w zależności od społeczności i religii. Jest to pomysł znacznie bardziej emancypacyjny, szerszy i lepszy niż projekt anglosaski”.

A co z takiego podejścia wynika? „Dzisiaj istnieje nowy fakt religijny, którym jest islam. Istnieje kilka milionów francuskich obywateli, którzy zgodnie z prawem wyznają muzułmańską religię. Nikt nie może temu zaprzeczyć. Ważne jest to, że są Republikanami”.

Relacja z francuskim Kościołem katolickim

„Dziś francuski episkopat w pełni zaakceptował republikański laicyzm. Poczuliśmy, nie jest już przeciwnikiem. Zupełnie nie. Nie ma już konfliktów. Jednak wciąż są pewne elementy Kościoła bardziej prawicowe, nawet bardzo skrajne, które stawiają znaki zapytania. (…) dziś (przywódcy Kościoła) prowadzą jednoznaczne dyskursy, które nie są już w konflikcie z laickością, a nawet z ideami masonerii”.

Wrogowie

„Nie zajmujemy stanowiska politycznego. Z wyjątkiem skrajnej prawicy, totalitaryzmu, ksenofobii, które są zapisane w naszych ogólnych regulacjach. (…) Masoneria nie jest partią polityczną. Z drugiej strony jest to republikański szaniec w stosunku do wielkich zasad, a idea masońska jest nierozerwalnie związana z ideą republikańską. Poza tym wielkie republikańskie zasady mogą mieć zastosowanie wszędzie, ponieważ są uniwersalne. Wolność, równość, braterstwo to dewiza republikanów i Wielkiego Wschodu”.

To tylko niektóre tezy z bardzo obszernego wywiadu Seriganca udzielonego na Mauritiusie. Świat ewoluuje, masoneria zajmuje się zawsze wcielaniem „postępu”.

Bukowski: Związek Socjalistycznych Republik Europejskich i jego bliski rozpad.

Stanisław Krajski. Masoneria polska 2022 [w kleszczach], str. 60 inn. savoir@savoir-vivre.com.pl tel. 601519 847

Bukowski świetnie wykazał, że Unia Europejska została skonstruowana na wzór ZSRR pomysłu Gorbaczowa. Porównał on, po prostu, system panujący w ZSRR z systemem panującym w Unii Europejskiej.

Stwierdził:

„W jaki sposób Związek Radziecki był rządzony? Był rządzony przez piętnastu, przez nikogo nie wybranych ludzi, którzy przed nikim nie odpowiadali i przez nikogo nie mogli zostać zwolnieni. W jaki sposób rządzona jest Unia Europejska? Przez 25 ludzi, których nikt nie wybrał, którzy przed nikim nie odpowiadają i którzy przez nikogo nie mogą zostać zwolnieni.

Czym był Związek Sowiecki? Związek Sowiecki był związkiem socjalistycznych republik. A czym jest Unia Europejska od momentu swojego powstania w 1992 roku? Unią socjalistycznych republik

W jaki sposób Związek Radziecki został stworzony? Przez naciski, przez szantaże, przez siłę, a czasem nawet przez okupację. Oczywiście Unia Europejska jak dotychczas nie posunęła się do militarnej okupacji, natomiast wszystkie inne stosowane u zarania Związku Sowieckiego metody już były stosowane. Wywierano ekonomiczne naciski na kraje, które nie chciały przystąpić do Unii Europejskiej. Stosuje się niesamowicie silną propagandę, która przypomina mi propagandę sowiecką. (…) W ZSRS, w stalinowskiej konstytucji istniał zapis, że każdy kraj ma prawo do wystąpienia ze Związku Sowieckiego. Oczywiście ten zapis istniał wyłącznie w celach propagandowych i nikt nawet nie mówił o możliwości wystąpienia ich kraju ze Związku Sowieckiego. Dlatego też nie było oczywiście żadnej drogi prawnej do takiego procesu. Ale przynajmniej twórcy stalinowskiej konstytucji czuli się zobligowani, by wstawić paragraf umożliwiający wystąpienie danego kraju ze Związku Sowieckiego. Tymczasem w pierwszym projekcie konstytucji europejskiej, która nadal jest tworzona, takiego zapisu brakuje. W tej chwili toczy się w tej sprawie dyskusja, ale na dzień dzisiejszy niema takiego projektu, który umożliwiałby wystąpienie jakiemuś krajowi z Unii Europejskiej”. Dalej Bukowski mówi:

„Sowiecki system (…) był wysoko zbiurokratyzowany, przepisy regulowały niemal każda dziedzinę życia. Europejski system, system unijny niczym się w tym obszarze nie różni. Także jest bardzo wysoko zbiurokratyzowany. Każdego roku Unia Europejska wydaje setki tysięcy stron różnego rodzaju praw, dekretów, dyrektyw. I te regulacje, podobnie jak to było w Związku Sowieckim, dotyczą niemal każdej dziedziny życia. Mówi się na przykład, że jeśli ogórek ma zły kształt to nie możemy go nazwać ogórkiem. (…) Nawet korupcja, która panuje W Unii Europejskiej jest w sowieckim stylu. W normalnym kraju korupcja płynie od dołu do góry. W krajach bloku sowieckiego korupcja płynęła od góry do dołu. I dokładnie tak samo dzieje się w Unii Europejskiej. Nie jest to zresztą niczym dziwnym, gdyż tysiące czołowych urzędników unijnych ma zapewniony immunitet. (…)

Jaki był cel powstania Związku Sowieckiego? Uczono nas w szkołach, że celem powstania ZSRS było stworzenie nowej rzeczywistości historycznej, człowieka radzieckiego.

Jaki jest cel istnienia Unii Europejskiej? Tym celem jest stworzenie nowej rzeczywistości historycznej, Europejczyka. Oba systemy zgodnie z tradycją socjalistyczną dążą do tego, by jak najbardziej osłabić państwa narodowe. W Związku Sowieckim panowała tzw. doktryna Breżniewa, doktryna ograniczonej suwerenności. Jeśli tylko któryś z krajów bloku sowieckiego nieco zmieniał swoją politykę, na którą nie zgadzała się Moskwa, natychmiast był powstrzymywany. I tak na przykład w 1968 roku, gdy Czesi zaczęli eksperymentować ze swoim systemem, najechały ich sowieckie czołgi. Ta sama zasada ograniczonej suwerenności zaczyna obowiązywać w Unii Europejskiej. Kiedy kilka lat temu Austriacy wybrali prawicowy rząd, Unia Europejska ogłosiła bojkot Austrii.

Warto, tak przy okazji przytoczyć jeszcze te słowa Bukowskiego, które powiedział na koniec swojego wystąpienia. Dotyczą one bowiem najbliższej przyszłości Unii Europejskiej:

Ale jest jedna pozytywna strona podobieństwa między tymi systemami. Wiemy jak doszło do upadku Związku Sowieckiego, możemy się więc domyślać, jak dojdzie do upadku Unii Europejskiej. My już żyliśmy w tej przyszłości i wiemy jaka ona będzie.

Po pierwsze wiemy więc, że efekty istnienia Unii Europejskiej będą dokładnie przeciwne tym obietnicom, które tam są teraz składane.

W systemie sowieckim obiecywano nam, że jest on szczęśliwą rodziną narodów, a skończyliśmy nienawiściami między narodami, które niemal doprowadziły do wybuchu. I to samo będziemy mieli w Unii Europejskiej. Obecnie nie ma wrogości pomiędzy narodami europejskimi, ale na koniec eksperymentu europejskiego ta nienawiść będzie.

Dzisiaj obiecuje się nam, że przyszłość ekonomiczna krajów europejskich będzie świetlana i będziemy mogli konkurować ze Stanami Zjednoczonymi. Dokładnie to samo obiecywali swym obywatelom przywódcy sowieccy. Ale efekty tych obietnic były łatwe do przewidzenia. Biurokracja, przeregulowanie oraz zmniejszanie możliwości współzawodnictwa doprowadzą do stagnacji i w końcu do recesji.

I oczywiście możemy przewidzieć, że Unia Europejska skończy tak jak Związek Sowiecki, czyli po prostu się rozpadnie. I podobnie, jak to miało miejsce w przypadku ZSRS, bałagan po rozpadzie będzie tak potężny, że potrzeba będzie wielu generacji, by doprowadzić sprawy do porządku.

Wiedząc to wszystko nie mogę zrozumieć, dlaczego tyle krajów chce teraz wstąpić do Unii Europejskiej i wziąć udział w tym eksperymencie. Szczególnie dziwi mnie to w przypadku Polski, kraju, który tak bardzo cierpiał walcząc o swoją wolność i uzyskał niepodległość po tak długim okresie niewoli. Dlaczego Polska chce oddać tę swoją tak ciężko wywalczoną niepodległość za nic? Tylko po to, by stać się częścią kolejnego fałszywego, socjalistycznego eksperymentu”.

=======================================

[dalej SK] : Według zamysłów masonerii (które zostały w telegraficznym skrócie przedstawione w poprzednim rozdziale, gdy padło nazwisko Kalergis) miały zatem na terenie Europy funkcjonować dwa, zarządzane przez masonów, państwa: ZSRR (czy jak kto woli ZSRS) i Stany Zjednoczone Europy.

W wyniku pierestrojki ZSRR przestaje istnieć, a Gorbaczow tym samym stracił swój urząd przywódcy. W Rosji rządził jej prezydent Borys Jelcyn. Gorbaczow kandydował jeszcze na prezydenta Rosji w 1996 roku. Otrzymał 386 000 głosów, czyli około 0,5%. Założył potem partię polityczną która nie odniosła żadnego sukcesu.

Dlaczego ZSRR upadł? Najprawdopodobniej z tego powodu, który podał Bukowski, ale trzeba pamiętać o tym, że Gorbaczow zmierzał ku złamaniu „świętej” umowy pomiędzy masonami: chciał z Rosji i z Europy zrobić jedno państwo pod rządami masonerii rytu francuskiego. Masoneria rytu francuskiego straciła, wraz z odejściem Gorbaczowa, władzę w Rosji, która szybko (bo już w 1999 roku) wpadła w ręce Putina. Putin nie jest masonem i nie myśli jak mason i zwalczał (i nadal zwalcza) masonerię, jak zresztą i wszelką inną konkurencję. To jest car nowego typu.

[Masońska, a …] jednak… “po-błogosławiona i po-święcona”

https://dakowski.pl//index.php?option=com_content&task=view&id=1626&Itemid=46

Maria K. Kominek OPs   http://www.krajski.com.pl

            “Błogosławiona i poświęcona” – tymi słowami, wypowiedzianymi od ołtarza polowego, poświęcił Jego Ekscelencja ks. biskup Tadeusz Rakoczy “Golgotę Beskidów”. Z ołtarza polowego również odmówił Modlitwę poświęcenia (nieco inną niż ta, która znajduje się w księgach liturgicznych). Nie było okadzenia poszczególnych stacji. Jego Ekscelencja pokropił wodą święconą stację XIV i zgromadzonych wiernych.
            Poświęcenie odbyło się 12 września 2009 r., tak jak zapowiadano. Uroczystość była podniosła. Msza święta koncelebrowana, przedstawiciele władz lokalnych, mnóstwo ludzi. Obecny był też prof. Czesław Dźwigaj. Listy gratulacyjne nadesłali Prezydent Rzeczpospolitej Lech Kaczyński i Marszałek Sejmu – Bronisław Komorowski.
            W dniu 12 września br. już gotowe były wszystkie stacje Drogi Krzyżowej. Stację XII – Śmierć Chrystusa na Krzyżu – jak można się dowiedzieć z internetowych wiadomości i z kazania ks. Proboszcza – montowano w nocy przed planowanymi uroczystościami. Ostatecznie, “dzięki ofiarnej pracy parafian” zdążono i poświęcenie mogło się odbyć.
(Zdjęcia omówionych poniżej monumentów można znaleźć w Galerii Matyska)
            Wypada więc po raz kolejny odezwać się w sprawie tej Drogi Krzyżowej. Najpierw trzeba podkreślić, że pojawił się pozytywny akcent w całej, głośnej już sprawie. Mianowicie na stacji IV spiłowano datę wyboru papieża Jana XII (rok 955) i wprowadzono prawidłową datę ogłoszenia dogmatu o Nieustannym Dziewictwie Maryi – rok 649. Jestem wdzięczna za to, zrobiono bardzo niewiele, ale jednak zrobiono.
            Nie usunięto dzbanka z rozlana wodą, co jak już kilkakrotnie mówiłam, urąga Matce Bożej. Ale jeśli można było spiłować datę i zrobić nową, to na pewno można poprawić i inne konieczne do poprawienia elementy, tak by nadać monumentom katolicki wydźwięk. Nowe stacje nie wiele różnią się od poprzednich, styl jest ten sam, elementów masońskich nie brakuje. I tak w stacji VIII Chrystus znowu wchodzi przez bramę, ozdobiona kilkoma kolumnami. Stoją tam niewiasty – jednak nie są one płaczące. Są raczej dziwne, jedna karlica, jakaś postać, która trzyma dziecko o starczej twarzy na rękach i tym samym przypomina scenę ukazania się diabła z filmu Pasja. Za jedną z kolumn “chowa się” Matka Teresa z Kalkuty. Można długo się zastanawiać dlaczego umieszczono Ją w tej stacji, ale nie miejsce tu na rozważania teologiczne. Warto jednak podkreślić, że Matka Teresa wydaje się być umieszczona na zewnątrz świątyni masońskiej (prawdopodobnie symbolizowanej przez olbrzymią ilość kolumn). Matka Teresa jako błogosławiona Kościoła nie ma tam wstępu, przygląda się z zewnątrz.
            Chociaż ktoś, kto nie chce zobaczyć, że stacja VIII jest daleka od przyjętych w sztuce kanonów, może argumentować, że kobiety jednak tam są, Chrystus do nich mówi, by nie płakały nad Nim, lecz nad synami swoimi, one nie rozumieją o co chodzi, dlatego tak obojętnie patrzą na Pana. Jedynie Matka Teresa zrozumiała przesłania – dlatego stoi osobno. Symbolika – jak widać jest niejasna, zagmatwana i nie kieruje jednoznacznie ku modlitwie. Taka jest właśnie logika wprowadzania symboliki masońskiej do miejsc chrześcijańskich – wszystkie symbole są zrozumiałe dla wtajemniczonych, a dla nas “profanów” – pozostaje odczytywać symbolikę na sposób zbliżony do katolickiego i pozostawać przedmiotem pogardy dla “oświeconych“.
            Należy powiedzieć też kilka słów o stacji XII. Bardzo to dziwna stacja. Najpierw rzuca się w oczy to, że Tabliczka z winą Jezusa ma postać dwustronnego proporca, wypełnionego wiatrem i z lewa i z prawa, wbrew wszystkim prawom natury. Wizja artysty jest trochę dziwaczna, co jak co, ale Tabliczka winy była z drewna i nie miała żadnych proporców na końcach. Jest zachowana, można ją zobaczyć, wątpliwie by prof. Dźwigaj nie wiedział o tym.
Po obu stronach Chrystusa umieszczono różne postacie. Nie tylko postać Matki Bożej i św. Jana, ale i mnóstwo innych postaci. Jest to dopuszczalne w ikonografii chrześcijańskiej. Co prawda wydaje się jakby postacie po prawej strony Chrystusa wychodziły z litery G, symbolicznej litery masonów, szczególnie Rytu Szkockiego Dawnego i Uznanego. Z lewej zaś strony, w symetrycznej odbitce litery G, wśród postaci znajduje się sam prof. Dźwigaj! Prawdopodobnie skorzystał z prawa twórcy uwiecznienia swego portretu. Nad nim i jakby w bezpośrednim kontakcie z nim stoi kobieta z workiem, wyraźny symbol wdowy, a wdowa – to symbol masonerii. A pamiętajmy – masoni sami nazywają siebie dziećmi wdowy. Przypadek?             Zdziwienie budzi postać mężczyzny stojącego po lewej strony, poza grupą wystająca z odwróconej litery G. Mężczyzna ma podniesiona lewą rękę i poucza lub wskazuje na coś. Lewą ręką! A lewa ręka jest w symbolice jednoznacznie rozumiana. Zawsze związana z czymś złym. Biorąc pod uwagę wygląd twarzy tej postaci i zarys rogów na jego czole, prawie identyczny jak zarys rogów na czole szatana w stacji IX, myśl o tym, że to szatan stoi obok krzyża, nasuwa się sama. Przecież wiadomo, że na mszach satanistycznych błogosławi się i żegna lewą ręką. A te dwa podniesione palce, na co wskazują? Może na to, że tylko ta postać zna drogę do nieba, do doskonałości. Przecież palce podniesione są w górę.
            Krzyż umieszczono znowu w symbolicznej bramie. Oczywiście artysta nam powie, że zarysował na bokach bramy pęknięcia w formie krzyża, że te pęknięcia mają symbolizować krzyże łotrów, powieszonych po lewej i po prawej stronie Chrystusa. Jednak przyzwyczaił on nas już do kolejnych stacji, gdzie Chrystus uparcie pokazywany jest przechodzący przez bramę, więc na pewno i tu symbolika jest utrzymana. Chrystus ukazany jest jako uczeń, który niczego nie osiągnął, nie udało mu się wejść do świątyni masońskiej, ciągle stoi w bramie! Obok litery G, po prawej stronie, stoi drabina, której ostatnie szczeble są złamane. Drabina do zdjęcia Ciała z krzyża? Połamana drabina do nieba? Nawiązanie do drabiny Jakubowej, ale z połamanymi szczeblami. Ta drabina jest nieużyteczna przez to, że jest połamana. Symbol nieużyteczności Ofiary Chrystusa? Pewna “przeciwwaga” w stosunku do postaci z drugiej strony? Tu połamana drabina, tam postać lewą ręką wskazującą na “wyższe sprawy!”
Jedna drabina, a tyle pytań. Miejmy nadzieję, że twórca nam odpowie na te pytania.
            Chrystus, wiszący na krzyżu ma (tak jak i na innych stacjach) kołki na głowie. Wspominaliśmy już o tym, że kołki to kolejny symbol ucznia. Jednak warto popatrzeć na nie i pod innym kątem – ostrza tych kołków skierowane są na zewnątrz. One nie ranią głowy Chrystusa. A może to też nawiązanie do korony z promieni, umieszczonej na głowie Statuy Wolności? Tam kołki symbolizują wolność. Idąc tym torem myślenia zobaczymy, że wolność się nie udała. Bowiem w stacji XIII, o czym wspominaliśmy w poprzednich artykułach nie ma już kołków, tylko nad Matką Bożą domniemany anioł trzyma koronę z cierni. O tym, że jest to obraźliwe dla Matki Bożej mówiliśmy. Ale nie powiązaliśmy dotychczas wymowy tych “koron” w całość. Teraz układa się logicznie: Chrystus, nieudany uczeń, nie przyniósł wolności światu, kołki mu zabrano, czyli wrócił do stanu profanów, a dla Matki Jego zachowano prześmiewczą koronę.
           
Do wszystkich stacji dodano też krzyżyki. Cieszy to, że zauważono i wzięto (chociaż częściowo) pod uwagę zarządzenia papieża Pawła VI. Krzyżyki są bardzo małe, nieproporcjonalnie małe do monumentów, a na dodatek są z jakiegoś plastyku. Nie są to normalne krzyżyki, a raczej ozdobne, bardziej przypominają modna biżuterię, niż prawdziwy krzyż. Jednak są, choć i tu należy zapytać dlaczego tak umieszczono krzyżyk przy stacji XII, że przechodnie lub pielgrzymi chcąc podejść bliżej i obejrzeć monument mogą niechcący na ten krzyżyk wstąpić. I choć to krzyżyk ozdobiony jakimiś dziwnymi ornamentami, to dla pielgrzyma zawsze krzyż, a z podeptania (lub możliwości podeptania) krzyża wiadomo kto się cieszy.
            Przy okazji krzyży wspomnę, że spotkałam się w Internecie z jednym z wywiadów przeprowadzonych z prof. Cz. Dźwigajem, w którym on się broni, mówiąc, że na Jasnej Górze nie ma drewnianych krzyży ma stacjach Drogi Krzyżowej. Myślę, że w tej sprawie powinien on zapytać się oo. paulinów czy krzyżyki umieszczone na każdej stacji są z drewna. Są one piękne, prawdziwe krzyże, bez żadnych udziwnień. I przy okazji może on sprawdzić kiedy stacje te były poświęcone (Droga na Wałach Jasnogórskich była budowana w latach 1900 -1913). O ile udało mi się sprawdzić przy poświęceniu Drogi Krzyżowej na wałach odprawiono nabożeństwo Drogi Krzyżowej i każdą ze stacji poświęcono osobno. W sposób podobny i do dziś poświęca się często Drogi Krzyżowe ” w plenerze”.
            Zarządzenia papieża Pawła VI obowiązują po ich wydaniu, więc należało by sprawdzić jakie były nakazy Kościoła wtedy, gdy poświęcano Drogę Jasnogórską. Co do krzyży na Beskidzkiej Drodze – obowiązują zarządzenia Pawła VI i niestety do nich nie zastosowano się w całości. (Dobrze, że chociaż częściowo.)
            Krzyże te, jak wspomniałam są bardzo dziwne. Wspomniane zarządzenia Pawła VI mówią o zwykłych drewnianych krzyżykach. Tu mamy do czynienia z udziwnionymi i zawierającymi mało czytelną symbolikę. W centrum krzyży znajduje się symboliczny wizerunek feniksa. Ten mityczny ptak ma bardzo rozbudowana symbolikę. W największym skrócie można powiedzieć, że jest poświęcony słońcu, dziś używany jest jako talizman. Symbolizm feniksa ma charakter ambiwalentny: jest ptakiem lunarnym poprzez skojarzenia z księżycem w nowiu, ale i solarnym jako ognisty ptak. W Egipcie uważano, że pieśń feniksa jest magiczna: dodaje odwagi ludziom “o czystym sercu”, a napawa strachem serca nieczystych. Feniks był atrybutem Ozyrysa, Oriona, a także Dionizosa uratowanego jako płód przez ojca, Zeusa, z łona Semele, która spłonęła od piorunów kochanka objawionego na jej żądanie, w boskim majestacie. Chrześcijaństwo zaadaptowało motyw feniksa jako symbolu zmartwychwstania: W ostatnich latach pojawił się w niesławnej literaturze, mianowicie występuje w serii książek o Harrym Potterze m.in. jeden z tomów nosi tytuł “Zakon Feniksa” a opis feniksa znajduje się w podręczniku hogwarckim, z którego uczył się Harry Potter pt. “Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć“.
            Dlaczego więc umieszczono na krzyżu taki symbol? Znowu mamy do czynienia z zasadą masońska – symbol ma być niejasny, zagmatwany, ale i taki, że mason potrafi się obronić przed zarzutami.
            Co symbolizują płomienie umieszczone na ramionach krzyża? Nie wiem. Zakładam jednak, że pielgrzymi lub zwiedzający Golgotę nie będą posługiwać się lusterkiem by badać jak układają się gdy się je obserwuje w odbiciu lustrzanym. Bo gdyby chcieli tak obserwować, zobaczyliby tam twarz Bahometa.
           
I tak – Golgota Beskidów została poświęcona i będzie miejscem, dokąd ludzie udawać się będą z różnych powodów: zobaczyć, pomodlić się, może wyśmiać się z naiwności “profanów”.
Pierwsi będą zwiedzać, komentować, cieszyć się pięknem okolicy. Drudzy – prawdopodobnie będą się szczerze modlić. Ostatni będą mieli swoją drobną satysfakcję. I to wszystko nie jest istotne w obliczu tego, że ubliżono Chrystusowi Panu i Jego Matce. Ale wiemy już, że nie ma technicznych problemów by poprawić to, co najbardziej rażące. Jeśli można było zmienić datę ubliżającą Matce Najświętszej, to można też usunąć sowę, rozmontować piramidy, zmienić układ kamieni w stacji XIV, spiłować rozwiane końce tabliczki-proporca, zmienić napisy przy “gwoździach” na stacji IX i ich ilość i zostawić tylko siedem grzechów głównych (wtedy miało by to katolicki wydźwięk, zdjąć kolumnę ze stacji I. I na pierwszym miejscu – przerobić całą stację IV ubliżającą Matce Bożej, bowiem nie wolno ukazywać Jej jako kobietę, której “rozlało się mleko”, co ma miejsce na skrzydle prawym. Lewe skrzydło należy też zmienić, ponieważ nie wolno ukazywać Ją strojącą na kuli ziemskiej, oplatanej przez węża, podnoszącego głowę. Maryję Niepokalaną należy pokazywać jako depczącą głowę węża. Ze stacji XIII zdjąć “anioła” i zostawić tylko Pietę.
            A nade wszystko zdjąć krzyżyki,
które bardziej przypominają talizmany niż krzyże i postawić obok każdego monumentu duże proste drewniane krzyże, przewyższające monumenty i górujące nad nimi. Wtedy “Golgota” zacznie przyjmować wygląd zbliżony do ikonografii katolickiej i nie będzie ubliżała Chrystusowi i Jego Matce jawnymi symbolami masońskimi.
Maria K. Kominek OPs
8 grudnia 2009, W Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP, ku Jej chwale i obronie!4 listopada 2009, w Kościele na Skałce u Ojców Paulinów po Mszy św. w intencji rychłej beatyfikacji i kanonizacji Jana Pawła II, celebrans ks. infułat Jerzy Bryła odznaczył przyznanym przez Prymasa Polski ks. Józefa kardynała Glempa medalem prymasowskim “Zasłużony w służbie dla Kościoła i Narodu” prof. Czesława Dźwigaja. Na zaproszenie ks. inf. Jerzego Bryły w uroczystości tej udział wzięli też wójt gminy i sekretarz gminy Nowe Brzesko, którzy w imieniu mieszkańców Ziemi Nowobrzeskiej przekazali panu profesorowi list gratulacyjny. Obecny był też burmistrz Nowego Wiśnicza

Golgota Beskidów. Masońska profanacja trwa…

Przypominam…. MD

Chrustus we wnętrzu węża. Obok kamień – symbol ucznia masońskiego.

Kim jest kobieta, która znalazła się między faryzeuszami i stoi obok rzymskiego żołnierza?

Wąż spokojnie opłata ziemię. Stopa Maryi go nie depcze.

Co Matka Boża trzyma w ręku?

[a rok 955 – to najgorszy rok w dziejach papiestwa (oczywiście przed V2) Na skutek protestów wiernych – tę bluźnierczą datę skuto md]

Jan Paweł II i wąż oplatający Chrystusa

Drugi upadek i 13 symbolicznych płyt

Dalczego lancę św. Tomasza oplata sznur z główką węża?

Dwa węże u św. Jana! Jeden, związany z legenda o zatrutym winie. A drugi?? [Nie udało mi się zobaczyć obrazu… md]

Pomocnik diabla w III upadku

Trzeci upadek odbywa sie na piramidzie!

Diabeł dźgający Chrystusa Pana.

https://web.archive.org/web/20220530101128if_/http://www.krajski.com.pl/duze/dsc06477.jpg

Fartuszek masoński postaci diabła

Ten sam fartuszek, symbole sa wyraźnie widoczne

W symbolice masońskiej dzieci masonów nazywane są wilczkami!

Płaszcz śmierci układa się w literę V ! A gwoździ jest… 17!

Młot w ręku śmierci. jego forma jest typowa dla symboliki masońskiej.

Czy to jest na pewno proporzec rzymski? Czy pomyłka historyczna?

https://web.archive.org/web/20220530102152if_/http://www.krajski.com.pl/duze/dsc06426.jpg

Drzewo Samobójców…

https://web.archive.org/web/20220530102334/http://www.krajski.com.pl/duze/dsc06432.jpg

Widok ogólny stacji IV

Dziwny wyraz twarzy Matki Bożej.

Scena Zwiastowania z rokiem 955 i rozlanym mlekiem

[Tyle udało mi się odzyskać… A tam – bluźnierstwa trwają. MD]