Premier Słowacji Robert Fico twierdzi, że prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski zaproponował mu 500 milionów euro łapówki w zamian za poparcie członkostwa Ukrainy w NATO. Do tej nietypowej rozmowy miało dojść podczas ostatniego szczytu Unii Europejskiej.
Propozycja została złożona podczas spotkania za zamkniętymi drzwiami. Była ona bezpośrednią odpowiedzią na obawy Słowacji związane ze stratami finansowymi, jakie kraj ten poniesie w związku z decyzją Ukrainy o nieprzedłużeniu umowy na tranzyt rosyjskiego gazu. Słowacja szacuje potencjalne straty na około 500 milionów euro rocznie.
Według relacji premiera Fico, Zełenski zaproponował rekompensatę dokładnie tej kwoty, która miałaby pochodzić z zamrożonych rosyjskich aktywów. Warunkiem miało być poparcie Słowacji dla ukraińskich aspiracji do członkostwa w NATO.
Fico ocenił tę propozycję jako „absurdalną”. – Ja oczywiście powiedziałem: Nigdy – zadeklarował słowacki premier.
Zasugerował też, że Ukraina zaszkodziła gospodarce państwa członkowskiego UE. – Stajemy przed kryzysem gazowym dzięki prezydentowi Zełenskiemu – stwierdził Fico.
Biuro prasowe prezydenta Zełenskiego nie odniosło się do tych zarzutów mimo próśb o komentarz ze strony Politico.
Sprawa ma szerszy kontekst gospodarczy. Ukraina oficjalnie potwierdziła, że z dniem 1 stycznia 2025 roku wstrzyma tranzyt rosyjskiego gazu przez swoje terytorium. Obecnie przez ukraińskie rurociągi przepływa 35-37 milionów m3 gazu dziennie, głównie do Włoch, Słowacji i Austrii. Premier Ukrainy Denys Szmyhal zapowiedział, że wznowienie tranzytu będzie możliwe wyłącznie dla gazu niepochodzącego z Rosji, na wniosek Komisji Europejskiej.
Tymczasem prezydent Serbii Aleksandar Vucić na antenie jednej z serbskich stacji radiowych obwieścił, że Fico spotka się w poniedziałek z Władimirem Putinem, by rozmawiać o kwestii gazu i kończącej się umowy na tranzyt tego surowca z Rosji przez Ukrainę.
Stany Zjednoczone kupują rosyjski gaz skroplony z Indii i sprzedają go Europie po zawyżonych cenach. Tak działa rynek. Europejczycy wiedzą, za co płacą. To już nie jest przeklęty totalitarny gaz z „imperium zła”, ale demokratyczny gaz wolności.
EU bankrolling Putin with growing Russian fuel buys from India, report warns
BRUSSELS — The EU ramped up payments for purchases of Russian-made fuel from India in 2024, a new report shared with POLITICO …
BRUSSELS — The EU ramped up payments for purchases of Russian-made fuel from India in 2024, a new report shared with POLITICO shows — helping fill Moscow’s war coffers.
From January to August, the EU bought fuel worth almost 20 percent more than it did last year from three major Indian refineries working on Russian crude oil, according to the analysis, prepared by the Center for the Study of Democracy think tank.
While entirely legal, the rise comes despite EU efforts to impose a price cap of $60 per barrel alongside its G7 allies and outlaw direct imports of most Russian oil to the bloc, showcasing just how porous those measures have become in the two years since they were rolled out.
India, which replaced Saudi Arabia as Europe’s top fuel supplier for 2024, has also begun accepting Russian cargoes via EU-sanctioned ships, the report warns — a development that’s now sparking anger from inside the bloc.
“By allowing third countries like India and Turkey to re-export petroleum products made from Russian oil … the EU provides the Kremlin with the ability to replace its lost market” in Europe, said Martin Vladimirov, a senior analyst at CSD, which analyzed information from several firms tracking customs data and sanctions compliance.
“The additional revenues have been able to sustain the enormous costs of the war effort in Ukraine,” he added.
Brussels is well aware of the so-called refining sanctions loophole, which allows the EU to legally buy Russian-origin fuels as long as these are processed in other countries. But the new findings illustrate how the bloc continues to fund Moscow despite its attempts to throttle the Kremlin’s revenues, around half of which come from fossil fuel exports.
The extra cash is a welcome relief for Russia, which increasingly needs funds to shore up its budget as the ruble tanks and defense spending explodes, while it also faces slowing growth and high inflation.
Overall, the EU’s fuel imports from India have actually dropped 9 percent so far this year compared to 2023, while its purchases from India’s three main refineries — the RIL Jamnagar, Vadinar and state-owned New Mangalore facilities — known to process Russian oil rose by a modest 4 percent. But the amount the bloc paid for those purchases has risen markedly.
It’s not possible to prove definitively how much Russian-made fuel the refineries sold to the EU. But since the facilities rely heavily on Moscow for crude — accounting for 30 percent to 70 percent of total imports this year — some of it would have to be exported to the bloc, the report states.
In all, the three facilities exported 6.7 million metric tons of oil to EU countries until August, the analysis argues, raising €5.4 billion in oil revenues.
That was driven largely by Moscow’s increasing ability to dodge the EU’s sanctions, the report states, by relying on a growing “shadow fleet” of aging tankers with obscure ownership and unknown insurance to sell its crude.
In the first eight months of this year, these shadow tankers delivered nearly three-quarters of India’s crude imports from Russia, according to CSD.
Meanwhile, India is also beginning to accept Russian vessels targeted by EU sanctions, the report argues, despite the country’s previously having turned away tankers under Western restrictions.
One such vessel, the Legacy, has continued to ship crude to India after coming under EU sanctions in June. Since then, the ship has delivered over 200,000 metric tons of oil to refineries, including to the Jamnagar complex, according to the report and Kpler, a commodities platform that does real-time tracking of oil tankers.
That’s all legal. But for Vladimirov, it shows the “EU should ban the import of petroleum products from refineries in third countries … that have been maximizing Russian crude oil purchases” to sell them back to the bloc.
Brussels must also “immediately ban financial and trade transactions with refineries” that are owned at least in part by Russian firms like Vadinar, he added.
The European Commission, and the companies behind the Jamnagar, Vadinar and New Mangalore refineries, did not respond to requests for comment by POLITICO.
But the findings are prompting pushback from inside the bloc. Brussels is currently readying its 15th sanctions package against Russia, despite a growing sense of acceptance among some countries that the bloc can do little to stymie Moscow’s exports outside Europe.
“Accepting EU-sanctioned … oil tankers [is] not acceptable,” argued one EU diplomat, who was granted anonymity to speak candidly. “But what can you do about it?”
Bardzo ważne przemówienie w PE Słowackiego europosła Miroslava Radačovskiego NAPISY PL “Co jak nie pokonacie Rosji? Jaki macie plan B? Pytanie do kolegów z zachodniej europy- mało wam krwi słowian? Wymordowaliście ich podczas 2 wojny dziesiątki milionów. Macie to w genach”
Call to the International Criminal Court to investigate on Ursula von der Leyen for complicity in war crimes and genocide committed by Israel in the Occupied Palestinian Territories and in Gaza
27 May 2024, Geneva. On May 22, 2024, the Geneva International Peace Research Institute (GIPRI), the Collectif de Juristes pour le Respect des Engagements Internationaux de la France (CJRF) and a group of international concerned citizens, submitted a legal brief to the Prosecutor of the International Criminal Court (ICC) Karim Khan requesting the opening of an investigation against Ursula von der Leyen for complicity in war crimes and genocide against Palestinian civilians in the Occupied Palestinian Territories, including the Gaza Strip.
This legal brief, endorsed by various human rights groups and prominent academics and experts in international criminal law, calls the Prosecutor to initiate investigations on the basis of the information provided against Mrs. Ursula von der Leyen. The latter has been repeatedly informed of violations of international humanitarian law committed in the Occupied Palestinian Territories, particularly in the Gaza Strip, through reports from international organizations and foreign governments. This is evidenced by a letter sent to her on February 14, 2024, by the President of the Spanish government, Pedro Sánchez, and the then Irish Prime Minister, Leo Varadkar. 1
Mrs Ursula von der Leyen is responsible for aiding and abetting the commission of crimes and violations of international humanitarian law, within the meaning of Article 25(3)(c) of the Rome Statute of the International Criminal Court. Mrs von der Leyen enjoys no functional immunity before the International Criminal Court by virtue of Article 27 of the Rome Statute.
The President of the European Commission is complicit in violations of Articles 6, 7 and 8 of the Rome Statute by her positive actions (military, political, diplomatic support to Israel) and by her failure to take timely action on behalf of the European Commission to help prevent genocide as required by the 1948 Genocide Convention. Mrs. Ursula von der Leyen cannot deny awareness of the plausibility of these crimes, especially following the International Court of Justice’s provisional measures order of 26 January 2024 in the pending ICJ case South Africa v. Israel. More importantly, Mrs. Von der Leyen has failed to take appropriate action to prevent such crimes, whereas the 1948 Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide and the Statute of the International Criminal Court make prevention an erga omnes obligation.
For any further information, please contact:
Gilles-Emmanuel Jacquet, Vice-President of the Geneva International Peace Research Institute (GIPRI), Geneva, Switzerland. Contact : ge.jacquet@gipri.ch ; +41 78 895 24 40
Collectif de Juristes pour le Respect des Engagements Internationaux de la France (CJRF), Paris, France. Contact : comite.cjrf@gmail.com
The Geneva International Peace Research Institute (www.gipri.ch) is a non-governmental organization with UN consultative status. It was founded in 1980 by Professor Roy Adrien Preiswerk, Director of the Institut Universitaire d’Etude du Developpement and Professor at the Institut Universitaire des hautes Etudes Internationales in Geneva.
Zastanawiam się, w jakim świecie żyje ktoś, kto jest zaskoczony tym, że Ursula von der Leyen została wybrana po raz drugi na szefa Komisji Europejskiej. Jak to możliwe, że ktoś, kto negocjował przez telefon z dyrektorem generalnym firmy Pfizer zakup 4,6 miliarda dawek szczepionki – ilości pozwalającej na zaszczepienie 8 dawkami surowicy wszystkich Europejczyków, łącznie z noworodkami – i kto w gruncie rzeczy dokonał w tej kwestii transakcji prywatnej – został ponownie szefem Komisji, pomimo faktu, że toczy się dochodzenie w sprawie wspomnianego zakupu, odnośnie którego dokumenty zaginęły?
Ci, którzy zadają to pytanie, nie zrozumieli ani elitarystycznego charakteru UE, ani roli pandemii jako kluczowego etapu w procesie zdobywania władzy przez finansjerę globalistyczną. Patrząc na to z punktu widzenia prawdziwej władzy, von der Leyen – nie obca tego rodzaju prywatnym negocjacjom w przeszłości, gdy była ministrem obrony w Niemczech – wykonała nieocenioną pracę nie tylko w zakresie wzbogacenia producentów eksperymentalnych surowic i wyrządzenia szkody obywatelom w wysokości 20 miliardów, ale także w tworzeniu instrumentów kontroli populacji, które są pochodnymi psychozy pandemicznej. To także kpina z tych, którzy zmarli lub doznali uszczerbku na zdrowiu w wyniku przyjęcia eksperymentalnych surowic – uszczerbku, który będzie trwał latami.
Dlatego powinna była zostać nagrodzona: świetnie, brawo, bis. Jest bowiem zabezpieczeniem na wypadek próby zorganizowania kolejnej pandemii. Ale to nie jedyny powód, dla którego szare eminencje głównych krajów europejskich zdecydowały się ją ponownie wybrać:
Jej Dostojna Wysokość Ursula von der Leyen und zu Hohengeroldseck stała się matką chrzestną wojny i rusofobii; oddała się bez skrupułów i poza wszelką przyzwoitością sprawie wysyłania broni reżimowi w Kijowie, a ostatnio bezpośredniej europejskiej interwencji w konflikt. Nie wspominając już o jej rzeźniczym stanowisku w sprawie Gazy. Niewybranie jej oznaczałoby więc w jakiś sposób zdezawuowanie tej linii, która jest linią Bidena, czyli zarządzającego Europą na rzecz osób trzecich.
Dlatego rzeczą naturalną było ponowne posadzenie jej na tronie, pomimo skandali, szkód gospodarczych wyrządzonych całemu kontynentowi i skrajnego niebezpieczeństwa, na jakie go naraża. Za sprawą jej ponownej nominacji staje się coraz bardziej jasne, że UE nie ma nic wspólnego z Europą, jej krajami i obywatelami.
Statyści w Parlamencie w Strasburgu, którzy biorą udział (oczywiście dobrze opłacani) w tej farsie – która zmienia się w tragedię – ostatecznie poparli ją: jest to część gry, część wielkiej inscenizacji fałszywej demokracji, której częścią jest oczywiście totolotek kandydatur, wolni strzelcy, sojusze zawierane w ostatniej chwili, plotki, zdrady. Trzeba dobrze naśladować prawdziwy świat, w przeciwnym razie parlament w Strasburgu wydawałby się tym, czym jest w rzeczywistości, jedynie misterną fikcją, w której nie ma miejsca dla idei, wizji politycznej czy dla duszy.
Jedynym przyzwoitym, znaczącym stanowiskiem o charakterze politycznym byłoby odwrócenie się od von der Leyen oraz od tego, co reprezentowała i co reprezentuje, a mianowicie od katastrofy kontynentu. Do tego jednak kamerdynerzy globalizmu – którzy zawiadują także rządami krajowymi – nie mogą dopuścić.
Tymczasem, szybko zbliża się moment, w którym bajki ustąpią miejsca realnemu światu. I będzie to zdecydowanie niemiła chwila.
Narastająca polaryzacja społeczna w unii obnaża coraz bardziej hipokryzję, zakłamanie i zło emanujące z “elit” politycznych Zachodu. Wbrew nieustającemu bełkotowi o “demokracji, wolności i tolerancji”, euroszumowiny wspierają niekończące się wojny, totalną cenzurę i brutalną agresję w odniesieniu do swoich oponentów.
Na swojej konferencji prasowej Kinga Gál skrytykowała Parlament Europejski za to, że praktycznie nic nie robi, aby zwalczać przemoc polityczną, która już jest powszechna w Europie. Jako przykłady podała atak na premiera Słowacji Roberta Fico i przypadek działaczki Antifa Ilarii Salis , która została aresztowana w Budapeszcie i „pomimo niemal zabicia niewinnego człowieka, zasiada teraz w ławach Parlamentu Europejskiego i poucza nas, jak się zachowywać”.
Kinga Gál powiedziała, że w swoim przemówieniu przed rozpoczęciem obrad odniosła się również do wtorkowego głosowania Parlamentu Europejskiego w sprawie wiceprzewodniczących, nazywając to brakiem szacunku wobec około 18 milionów wyborców stojących za grupą Patriots for Europe oraz wobec podstawowych zasad demokracji i praworządności, że żaden z dwóch kandydatów — Klara Dostalova i Fabrice Leggeri — z trzeciej co do wielkości grupy w parlamencie, nie otrzymał wystarczającej liczby głosów.
„Fakt, że praktycznie skrajny komunista został wybrany na stanowisko należące do europosłów Patriotów przy wsparciu Europejskiej Partii Ludowej, jest niedopuszczalny” – powiedziała, dodając, że nie wyklucza podjęcia kroków prawnych.
„Musimy walczyć o to, na co zasługujemy w kwestii zasad parlamentarnych” – powiedziała.
Patriots for Europe wydali deklarację polityczną w tej sprawie, w której stanowczo potępili wszelkie formy przemocy w życiu politycznym, w świetle ostatnich przejawów przemocy politycznej w Europie i USA
„Próby zabójstwa kandydata na prezydenta USA Donalda Trumpa i premiera Słowacji Roberta Fico nie mogą pozostać bezkarne” – głosi oświadczenie.
„Uważamy za niedopuszczalne oburzające milczenie lewicowych sił politycznych i legitymizację aktów przemocy wobec patriotycznych polityków. Domagamy się szacunku dla przeciwników politycznych w lewicowym dyskursie i oczekujemy sprawiedliwego i zrównoważonego traktowania ze strony mediów” – napisała Kinga Gál w poście na Facebooku.
Wybory do unijnego “parlamentu” przeszły gładko. Jak zwykle w całej historii jego funkcjonowania, przetasowania nie zmieniły nic w klice rządzącej. “Demokracja zachodnia” do perfekcji opanowała metody manipulacji. Poza tym we wszystkich “partiach politycznych” funkcjonują zakonspirowani agenci, którzy “budzeni” są tylko w przypadku konieczności wejścia do koalicji rządzącej”.
Tak więc euroszumowiny odetchnęły z ulgą, podzieliły łupy, wyselekcjonowały nowych “przywódców” i zaczęły przygotowania do kolejnego etapu zniewalania Ludzkości.
A tu niespodzianka, pod tytułem Donald Trump! Według scenariusza miał on zostać zlikwidowany dosłownie w przededniu Konwencji Republikańskiej, rzucając cały projekt polityczny w stan chaosu.
Jednak Stwórca ma swoje plany i “nowy hitler” o milimetry uniknął przeznaczenia zapisanego mu przez szatańskich władców świata.
Początkowo wywołało to wściekłość globalistycznego elektoratu, ale po chwili przyszły refleksje. euroszumowiny zobaczyły na horyzoncie widmo własnego upadku.
I to wprowadziło je w stan paniki, nie miały bowiem one “zapasowego scenariusza”. Szczególnie dotyczy to gauleitera tuska i jego wspólnego z niemcami projektu przekształcenia nas w nową “marchię wschodnią reichu”.
Tak, tak, nawet generalna gubernia bis to za dużo, dla nienawidzącego naszej Ojczyzny germańskiego tandemu.
Na tym tle III RP wygląda szczególnie haniebnie i wszyscy uczciwi niezależni komentatorzy, jeżeli wymawiają Jej nazwę, to tylko z pogardą.
Jest duże prawdopodobieństwo, że Trump, nauczony dodatkowo najnowszym doświadczeniem, wyszarpnie spod tronu dywan, a tego boją się “władcy” najbardziej. Na dodatek większość z nich jest uwikłana w różnoraką działalność, za którą przyjdzie odpowiadać.
W poniżej zamieszczonym obszernym wywiadzie jest też mowa o w/w sprawach.
Po wizytach premiera Viktora Orbána w Kijowie, Moskwie i Pekinie UE rozpoczęła częściowy bojkot spotkań organizowanych przez rotacyjną prezydencję, a 63 posłów do Parlamentu Europejskiego domaga się całkowitego zawieszenia prawa głosu Węgier w UE.
W ramach bojkotu UE będzie wysyłać na spotkania, którym przewodniczą Węgry, wyłącznie urzędników, a nie komisarzy.
Jedyną dobrą stroną tych działań jest to, że UE, odrzuciwszy wszelkie pozory “wolności, demokracji i tolerancji” odsłoniła do końca swe szatańskie oblicze!
Być może, ta kłująca w oczy prawda, dotrze w końcu do świadomości “narodu europejskiego”?!
Najnowsze doniesienia blogera YouTube i posła do Parlamentu Europejskiego Phidiasa Panayiotou rzucają jasne światło na ogromną przepaść między politykami w Brukseli a obywatelami, których reprezentują
Najnowsze doniesienia blogera YouTube i posła do Parlamentu Europejskiego Phidiasa Panayiotou rzucają jasne światło na ogromną przepaść między politykami w Brukseli a obywatelami, których mają reprezentować. Choć Panayiotou szczegółowo opisuje, w jaki sposób posłowie do Parlamentu Europejskiego zbierają około 60 000 euro miesięcznie z pensji i dodatków, wielu Europejczyków z trudem wiąże koniec z końcem.
Zwolennik Panayiotou dodaje wyjaśniając, że na południu Włoch zarabia przeciętnie zaledwie 600 euro miesięcznie. Ta rozbieżność pokazuje, jak oderwana jest “elita polityczna” w UE od codziennych realiów swoich obywateli.
24-letni bloger YouTube Phidias Panayiotou, niezależny poseł do Parlamentu Europejskiego (MEP) z Cypru, ujawnił, ile pieniędzy otrzymują co miesiąc posłowie do Parlamentu Europejskiego. Nakręcił film w sali posiedzeń Parlamentu Europejskiego i opublikował go na TikToku.
Panayiotou wyjaśnił, że jako poseł do Parlamentu Europejskiego zarabia „netto” miesięcznie 8 tys. Oprócz wynagrodzenia otrzymuje dodatkowe 350 euro za każdy dzień spędzony w parlamencie i wpisuje się do specjalnego rejestru.
Ponadto poseł otrzymuje 30 000 euro miesięcznie na pensje swoich pracowników i kolejne 5 000 euro miesięcznie na biuro w swoim kraju. Otrzymuje 4 tysiące euro na kampanię PR dotyczącą jego pracy w Parlamencie Europejskim.
Kolejne 10 000 euro miesięcznie jest dostępne na zapraszanie obywateli do Parlamentu Europejskiego i wyjaśnianie im, czym zajmują się parlamentarzyści.
„Mam też kierowcę tutaj w Brukseli i bilety w klasie biznes, z którymi mogę lecieć z powrotem do mojego kraju” – powiedział Panayiotou.
Poseł zapytał swoich słuchaczy: „Czy otrzymuje za mało, czy za dużo?
Komentatorzy odpowiedzieli: „To się nazywa korupcja”, „Zarabiacie rażąco za dużo”, „Więc dostajecie 60 000 euro miesięcznie za robienie ze świata piekła? Dobrze”, „To dużo i niesprawiedliwie w porównaniu z ludźmi, którzy ciężko pracują”, „Szkoda, to po prostu śmieszne”, „Politycy powinni dostawać wysokie pensje, żeby nie brać łapówek”, „Wystarczająco, żeby nie przekupywać, żeby zostać ”, „Za dużo, biorąc pod uwagę, że po prostu siedzą i nic pozytywnego nie robią”. Inny słuchacz Panayiotou napisał, że na południu Włoch żyje za 600 euro miesięcznie.
Marszałek węgierskiego parlamentu Laszlo Koever nie wywiesi flagi Unii Europejskiej na jego siedzibie podczas sprawowania przez Węgry półrocznej prezydencji w Radzie UE – poinformował portal Magyar Narancs.
Biuro prasowe przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego Węgier oznajmiło, że nie ma takiego obowiązku, a prezydencja w Radzie UE go nie nakłada.
Rząd Viktora Orbana ostro krytykuje Brukselę m.in. za podejście do imigracji, wojny na Ukrainie czy sankcji na Rosję, natomiast Komisja Europejska wciąż blokuje miliardy euro dla Budapesztu.
Jak podkreśla Magyar Narancs, Koever od dekady konsekwentnie odmawia wywieszenia flagi unijnej na reprezentacyjnym budynku parlamentu nad Dunajem. Portal przypomina jednocześnie, że na budynku izby powiewa flaga Szeklerów, liczącej ok. 650-700 tys. węgierskojęzycznej społeczności, zamieszkującej wschodnią część Siedmiogrodu w Rumunii.
Politycy Fideszu twierdzą, że flaga Szeklerów, która jest przyczyną spięć na linii Budapeszt-Bukareszt, będzie powiewać na fasadach węgierskich instytucji publicznych, dopóki Rumunia nie pozwoli na jej swobodne używanie na całym terytorium kraju.
Węgry sprawują od poniedziałku półroczną, rotacyjną prezydencję w Radzie UE. Po nich przewodnictwo w Radzie przejmie Polska.
„Panie Jakubie, dyktatura partii rewolucyjnych ma stworzyć nową demokrację. Za tym zagłosowali Polacy w dużej części. Zagłosowali za demontażem państwa polskiego na rzecz budowy superpaństwa, superpaństwa komunistycznego pod egidą Niemiec. Czy się mylę?” – Tak brzmiało pierwsze pytanie zadane przez Annę Wiejak redaktorowi Jakubowi Zgierskiemu. – „Generalnie diagnoza jest słuszna” – odpowiedział.
Jakub Zgierski wziął udział w rozmowie dotyczącej przyszłości Unii Europejskiej i jej ewentualnej – z jego perspektywy niezwykle niepożądanej – federalizacji. „Nie będę czarował, scenariusz raczej nie jest zbyt optymistyczny” – powiedział. Zasugerował tym samym, że być może jest już za późno na cofnięcie procesów, które miałyby doprowadzić do powstania jednego europejskiego supermocarstwa.
Kto stanowi zagrożenie?
„W warunkach polskich, głosując czy na KO, czy Lewicę, czy Trzecią Drogę, tak czy inaczej głosowało się za tym jednym programem; na tym polega problem” – oznajmił. Wszystkie te partie są bowiem euroentuzjastyczne i w Parlamencie będą działać w ten sam sposób – choć, jak podkreślił, często niezupełnie jawnie. – „Problem jest na tyle głęboki, że tak się buduje państwo totalitarne” – ostrzegł.
Zwracał też uwagę na stronnictwo, które utworzyło się w Parlamencie Europejskim: grupę Spinelli optującą za federalizacją Europy. Podkreślił, że należą do niej wszyscy – nie tylko komuniści – ale także chadecja, Zieloni, liberałowie czy socjaliści. Wszyscy głosują tak samo i wciąż stanowią większość w Parlamencie Europejskim.
Sprzeciwy narastają
Przeciw postulatom takim jak jedna waluta w całej Europie, jedna armia i jedna konstytucja europejska opowiadają się bloki centro-prawicowe i prawicowe. Zgodnie ze słowami Zgierskiego podczas ostatnich wyborów, wbrew zapowiedziom niektórych, „nie doszło do antyunijnej rewolucji”, choć w Parlamencie zwiększono liczbę posłów konserwatywnych.
„Polskiej i europejskiej prawicy nie udało się zablokować budowy superpaństwa. Mogą się sprzeciwiać werbalnie, ale w samym głosowaniu przegrają” – przewidywał. – „Gdyby ludzie wiedzieli, z czym to się wiąże, że jest to program komunistyczny, może by inaczej zagłosowali”.
Jak podsumował, możemy się temu oprzeć tylko w jeden sposób: konsekwentnie wzmacniając program antyunijny (nie „antyeuropejski”!) i nagłaśniać tę problematykę – problematykę grupy Spinelli.
Polska jest w trójce krajów Unii Europejskiej, w których majątek w przeliczeniu na pojedynczego dorosłego obywatela jest najmniejszy. Średnio pięciu Kowalskich ma razem tyle, co typowy Muller. Pocieszający jest fakt, że nie mamy poczucia większego zagrożenia ubóstwem lub wykluczenia społecznego niż inne kraje.
Bieguny biedy w UE znajdują się w Europie Wschodniej i na Bałkanach
Najbogatsza nacja w przeliczeniu na osobę dorosłą jest ponad 10-krotnie zamożniejsza niż najbiedniejsza
Majątek na głowę dorosłej osoby w najmniej zamożnym kraju ekonomiści oszacowali na około 42 tys. euro, co daje blisko 180 tys. zł
W Polsce średnia nie jest wiele wyższa, ale widać bardzo dużą różnicę między tą miarą a medianą
Obywatele Unii Europejskiej niedawno wybrali swoich przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego. Teraz trwa walka o stołki i układ sił w nowym rozdaniu, co wyznaczy kierunki polityki na kolejne lata. Jednym z zagadnień, które może wkrótce wrócić, jest temat Europy dwóch prędkości i podziału na zamożniejsze i biedniejsze kraje?
Nie można udawać, że nie istnieje przepaść między niektórymi krajami. Dobrze pokazuje to raport poświęcony globalnemu bogactwu, opracowany przez ekonomistów szwajcarskich instytucji finansowych Credit Suisse i UBS, który na podstawie danych za 2022 r. pokazał, że najbogatsza nacja w przeliczeniu na osobę dorosłą jest ponad 10-krotnie zamożniejsza niż najbiedniejsza.
Na nieformalnym szczycie 17. czerwca nie udało się z marszu zatwierdzić kandydatur do nowego kierownictwa Unii Europejskiej. I, rzecz jasna, nie ma to żadnego znaczenia. Po prostu, młyny transnarodowej biurokracji mielą powoli, a skoro chodzi głównie o uzgodnienie interesów sponsorów głównych frakcji (tak korporacyjnych, jak i państwowych) – jakiś kompromis jest tylko kwestią czasu. Mimo kryzysu dla wszystkich europejskiego tortu wystarczy czy raczej DZIĘKI kryzysowi da się obdzielić wszystkich u koryta.
Skręt w prawo, czyli donikąd
Nie jest to więc żadną miarą wynik okrzyczanego zwycięstwa skrajnej prawicy w wyborach do Parlamentu Europejskiego. Tym bardziej, żadnej takiej wiktorii po prostu nie było.Europa skręciła w stronę tak zwanej skrajnej prawicy, tylko że ta prawica jeszcze szybciej skręca w stronę bezideowego centrum. Ta degeneracja jest szczególnie widoczna w przypadku Braci Włochów Giorgi Meloni i Rassemblement National Marine Le Pen. Pierwsza z tych formacji nigdy nie była zresztą naprawdę antysystemową, to od początku do końca wydmuszka sterowana ręcznie przez ambasadę USA w Rzymie.
Natomiast główne francuskie ugrupowanie narodowe już dawno wyrzekło się własnego programu, przestało opowiadać się za Europą Ojczyzn, złagodziło ton w sprawie emigracji do Europy, a w kwestii wojny na Ukrainie czy ludobójstwa w Gazie wypowiedzi liderów RN nie różnią się od wystąpień polityków establishmentowych. To nie jest formacja Frexitu, kto uważa inaczej – łączy chciejstwo z ignorancją, na miarę wiary, że Polskę z UE wyprowadzi Konfederacja.
Mamy do czynienia z farbowanymi lisami, nie tylko we Francji i Włoszech, ale także w Hiszpanii (Vox), Holandii, Danii, Finlandii czy Szwecji. Widoczna jest zresztą relokacją ugrupowań dotychczas kojarzonych z Identity and Democracy (też zresztą znaczniej bardziej umiarkowanej i systemowo oswojonej niż to się w Polsce wydaje) w stronę European Conservatives and Reformists, którzy tym tylko różnią się od obecnego kształtu ID, że już nawet nie udają antysystemowości, będąc jawną agenturą amerykańską i syjonistyczną, akceptując także agendę klimatyczną oraz transgender, oczywiście przy pewnym krygowaniu na potrzeby krajowych elektoratów. Być może więc europejskim wyborcom wydawało się, że głosują za zmianą i na nową jakość, ale system jest przed takimi niespodziankami skutecznie zabezpieczony.
Zresztą, przecież to nadal są wybory czysto dekoracyjne, o charakterze sondażu poparcia elektoratów krajowych. Parlament Europejski nie ma istotnych kompetencji i nigdy ich mieć nie będzie, bowiem Unia Europejska została celowo zaprojektowana i zorganizowana jako struktura odrzucająca choćby pozory demokracji, zarządzana przez transnarodową biurokrację pod dyktando lobbystów i globalnych ośrodków siły. Parlament Europejski to nadal emerytalna synekura dla byłych premierów, zasłużonych działaczy, ich kochanek i sponsorów.
Niebieskie zebry i różowe morsy
Wynik wyborów do PE nie wpłynie też raczej znacząco na politykę III RP, dalej będzie ona proamerykańska, prokijowska, z pełnym wdrożeniem agendy klimatycznej/energetycznej i transgender. Zresztą, byłaby ona taka sama nawet, gdyby w Warszawie rządziło PiS zamiast PO. Te formacje różnią się bowiem frazeologią używaną wobec własnych wyborców, nie polityką, którą realizują na zlecenie zagraniczne. Dlatego właśnie do znudzenia należy prostować komentatorów zagranicznych, uparcie nazywających PO „liberałami” a PiS „konserwatystami [w dodatku narodowymi]”. Gdyby opisać formację Tuska jako niebieskie zebry a partię Kaczyńskiego przedstawić jako różowe morsy miałoby to więcej sensu niż określanie ich jako „liberałów” i „konserwatystów”. W Polsce wiemy wszak dobrze, że to bezideowe interesy grupowe zorganizowane pod znakami plemiennymi, a nie partie ideowe. Ponadto pomimo słabego wyniku partnerów rządowych Platformy Obywatelskiej nie zanosi się nawet na zmianę układu sił w koalicji sejmowej, ponieważ nie da się obecnie zawrzeć żadnej innej, a więc układ będzie trwał, zapewne przy stopniowej kanibalizacji Trzeciej Drogi i „Lewicy” przez PO. Zmiany mogą więc być zaledwie personalne, jak wewnętrzna walka o władzę w PSL między frakcjami Władysława Kosiniak-Kamysza i Waldemara Pawlaka / Marka Sawickiego, jednak to już naprawdę nie ma znaczenia dla kogokolwiek poza grupami ludowców zainteresowanych posadami w spółkach Skarbu Państwa.
Warta jest zmęczona
Ursula von der Leyen zapowiedziała już, że „nowa większość w Parlamencie Europejskim będzie proeuropejska i proukraińska”. Oczywiście, znajdą się w PE pojedynczy posłowie mający odmienne poglądy, częściej zresztą wywodzący się ze skrajnej lewicy niż prawicy, która została poddana skutecznej amerykanizacji i syjonizacji. Znajdą się (czy raczej już się znaleźli) i będą tak samo marginalizowani, jak dotychczas, tak samo oskarżani o agenturalność, jak poprzednio i być może po prostu zostaną w końcu aresztowani za szpiegostwo i usunięci z PE, taka będzie cała różnica z poprzednią kadencją, która – przypomnijmy – zakończyła aferą „Voice of Europe” i polowaniem na rosyjskie czarownice wśród europosłów i kandydatów do PE. Skądinąd jeśli rzeczywiście Rosja próbowała w ten sposób uczynić swój głos słyszalnym w Europie – to pomogła skompromitować swoich ostatnich sojuszników, a o nowych będzie jej jeszcze trudniej.
Fikcja zachodniej demokracji liberalnej dobiega bowiem końca, czego ostateczną cezurą była fikcja pandemicza, a następnie absurd klimatyczno-energetyczny i histeria wojenna. W obecnej rzeczywistości nie ma miejsca na żadne różnice zdań odnośnie wojny na Ukrainie, ludobójstwa dokonywanego przez syjonistów w Gazie, rzekomej zmiany klimatycznej i realnej transformacji energetycznej, samoidentyfikacji płciowej, kapitalizmu inwigilacji, globalnych zysków korporacyjnych czy produkcji pieniądza z brudnego powietrza. Obowiązuje jednomyślność. Wszyscy, w tym nowowybrani europosłowie muszą się jej podporządkować – albo zostaną unicestwieni jako osoby publiczne, uczestnicy wymiany gospodarczej czy po prostu jako jednostki ludzkie. Koniec zabawy.
Ci, którzy się boją, umierają codziennie. Ci, którzy się nie boją, umierają tylko raz
Pomimo działań NATO nie damy Ukrainie ani grosza. Nie udostępnimy węgierskiego terytorium do przygotowania działań wojskowych i nadal nie będziemy dostarczać broni Ukrainie
Propozycja NATO w tej sprawie to przekraczanie czerwonych linii, które Sojusz sam wyznaczył na początku wojny rosyjsko-ukraińskiej – ocenił w wywiadzie dla portalu Index minister spraw zagranicznych Węgier Peter Szijjarto, nazywając plany pomocy Ukrainie “szaloną misją”.
Premier Orban skomentował również czwartkowy wyrok TSUE nakazujący Węgrom zapłacenie 200 mln euro grzywny za naruszenie polityki imigracyjnej UE. Każdy dzień zwłoki z dostosowaniem się do wyroku ma kosztować Budapeszt 1 mln euro.- Naród węgierski może być pewien, że skończy się to dla Brukseli bardziej boleśnie niż dla Węgier
Dodał, że rząd w Budapeszcie “nie da (Ukrainie) ani grosza”, zwłaszcza wobec wyroku TSUE. – Ludzie w Brukseli są podstępni. Dla Węgra to, co się tam dzieje, jest trudne do zrozumienia z kulturowego punktu widzenia – ocenił szef węgierskiego rządu.”Decyzja o ukaraniu Węgier za obronę granic Unii Europejskiej jest oburzająca i nie do przyjęcia” – napisał w czwartek Orban na portalu X.
“Wygląda na to, że nielegalni migranci są ważniejsi dla brukselskich biurokratów niż europejscy obywatele”. Szef kancelarii premiera Gergely Gulyas ocenił na konferencji prasowej, że “wyrok jest całkowicie sprzeczny że wszystkim, w co wierzymy na temat prawa europejskiego, węgierskiej konstytucji, ochrony granic zewnętrznych i skutecznych działań przeciwko migracji”.
Rzecznik rządu Zoltan Kovács, odpowiadając na inicjatywę NATO w zeszłym miesiącu, powiedział w X, że Węgry nie poprą żadnych propozycji NATO, które „mogłyby przybliżyć sojusz do wojny lub przesunąć go z koalicji defensywnej do ofensywnej”.
Droga do światowego pokoju wiedzie wyłącznie przez powrót do prawa naturalnego i Bożego. Jeżeli prawa te będą nadal gwałcone, samozniszczenie Zachodu jest pewne. Pisze o tym włoski historyk prof. Roberto de Mattei.
„Dwie kulawe kaczki, Macron i Scholz; a także brzydko kwacząca była suwerenistka zamieniona w łabędzia, Giorgia Meloni. To wszystko, co zostało z Europy po wyborczym trzęsieniu ziemi”. Powyższe słowa, zapisane przez publicystę Antoniego Polito w Corriere della Sera 11 czerwca, wyrażają istotę wyników wyborów europejskich. Francusko-niemiecki silnik Unii Europejskiej popsuł się, a Giorgia Meloni dowiodła, że jest jedynym europejskim premierem, który zdołał zwiększyć i ustabilizować swoje poparcie po dwóch latach rządów.
Należy dodać, że wielką klęskę wyborczą poniosła historyczna lewica. Ugrupowaniem, które otrzymało w skali europejskiej największą liczbę głosów, jest Europejska Partia Ludowa, podczas gdy socjaliści i zieloni wszędzie przegrywają. Niemiecka SPD, najstarsza partia socjalistyczna w Europie – założona w 1863 roku – została pokonana przez „suwerenistyczną” Alternative für Deutschland (Alternatywa dla Niemiec), założoną w 2013 roku. We wszystkich krajach, od Francji po Austrię, od Niemiec po Hiszpanię, naprzód idą „suwereniści” czy też mówiąc szerzej „centro-prawica”, w swoich różnych formach. Mit imigracjonistycznej, globalistycznej i inkluzywnej Europy otrzymał mocny cios, co potwierdza istnienie niepowstrzymywalnego procesu deglobalizacji.
Po ataku na World Trade Center miał on swoje wyrazy w kryzysie finansowym 2008 roku, wojnie handlowej pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Chinami, która zaostrzyła się za prezydentury Trumpa oraz w pandemii koronawirusa. Perspektywa „globalnego coup d’état”, tak drogiego niektórym teoretykom spiskowym, zanika, podczas gdy aktualne pozostaje prawdziwe zło trapiące Europę: polityczna niestabilność oraz chaos intelektualny i moralny.
Kto będzie rządzić w Parlamencie Europejskim, który rozpocznie urzędowanie 16 czerwca w Strasbourgu od przemówień deputowanych tworzących nowe grupy polityczne? W kategoriach liczbowych istnieje wciąż większość Partii Ludowej, Partii Socjalistycznej i liberalnej partii Renew, ale to zbyt mało, by zapewnić stabilność takiego sojuszu. Po przegraniu wyborów socjaliści i liberałowie nie będą już mogli wpływać na decyzję EPL, która nie ma innego wyjścia, jak tylko pójść na prawo, na przykład biorąc pod uwagę możliwość uzyskania wsparcia od Giorgii Meloni czy prezydenta Republiki Czeskiej, Petra Fialy. Partie suwerenistyczne są tymczasem podzielone pomiędzy grupę Konserwatystów i Reformatorów, której członkiem jest Giorgia Meloni, oraz Tożsamość i Demokracja, do której przynależy Marine Le Pen. Premier Węgier Wiktor Orban będzie musiał zdecydować, do której grupy się przyłączyć. Jednak nawet głosy ich wszystkich złączone z głosami EPL nie dadzą wymaganej większości.
W związku z tym nowy Parlament Europejski jest bardziej kruchy niż poprzedni i nie będzie mu łatwo zająć wspólnego stanowiska, zwłaszcza w najważniejszych dziś kwestiach – tych dotyczących polityki zagranicznej. Partie prawicowe, które wyszły zwycięsko ze zmagań, współdzielą ideę powstrzymania nieograniczonej migracji, sprzeciwiają się ideologii ekologicystycznej i chcą zredukować europejskie narzędzia przymusu, zwłaszcza w obszarze ekonomii. Są jednak podzielone w najważniejszej dla Europy sprawie: w kwestii dwóch wojen zagrażających wolności Zachodu, na Ukrainie i na Bliskim Wschodzie. W tym obszarze linia podziału przebiega przez lewicę i prawicę, będąc podsycana przez rosyjską i chińską „wojnę hybrydową”.
W latach 80. XX wieku sowiecka propaganda stworzyła slogan: „Better red than dead”, by przekonać europejską lewicę i ruch pacyfistyczny do sprzeciwu wobec umieszczenia amerykańskich pocisków Pershing II, mających stawić czoła pociskom SS-20, przygotowanym przez Rosję w celu uderzenia w Europę Zachodnią. Psychologiczny szantaż polegał na stworzeniu fałszywej alternatywy pomiędzy „sowieckim pokojem” a wojną nuklearną.
Związek Sowiecki upadł, ale jego dzisiejszy spadkobierca, Władimir Putin, ma cele, które wówczas wydawały się nieosiągalne: demontaż NATO, izolacja Europy od Stanów Zjednoczonych, neutralizacja krajów, które wcześniej były częścią żelaznej kurtyny; jednym słowem, podporządkowanie Europy projektowi rosyjskiej hegemonii. Narzędziem osiągania tego celu pozostaje przede wszystkim broń psychologiczna. Nowy slogan „Pokój zamiast katastrofy nuklearnej” pojawił się w show telewizyjnym z 10 czerwca, padając z ust generała Roberto Vannacciego, wybranego jako niezależny z szeregów prawicowej Ligi przez ponad 500 tysięcy ludzi, oraz z ust profesora i komentatora Angelo d’Orsiego, który otwarcie mówi o nostalgii za komunizmem. Każdy, kto chce stawić opór celom Putina albo świata islamskiego, jest oskarżany o bycie „wrogiem pokoju” chcącym doprowadzić Europę do atomowej apokalipsy.
Podstawowe pytanie brzmi jednak jakiego pokoju chcemy i jaka jest prawdziwa i najgłębsza przyczyna zagrożeń, które na nas czekają. Lider Ligi, Matteo Salvini, nazwał francuskiego prezydenta Emmanuela Macrona „przestępcą” za to, że ten popiera wysłanie francuskich albo natowskich żołnierzy na Ukrainę. Określenie użyte wobec prezydenta Francji nie jest błędne, ale z zupełnie innych przyczyn niż te, które wskazał Salvini. Macron zasadniczo może być uważany za przestępcę, bo jest prezydentem kraju, który wpisał aborcję do konstytucji, przedstawiając to nawet jako „uniwersalne przesłanie”.
Ostentacyjne i publiczne odrzucanie naturalnego i chrześcijańskiego porządku nie może pozostać bez konsekwencji. Jedynie poszanowanie dla tego porządku moralnego zapewni pokój, podczas gdy jego pogwałcenie nieuchronnie doprowadzi do wojen i wszelkiego rodzaju rozruchów społecznych.
Przypominanie o tych prawdach jest przede wszystkim zadaniem Kościoła. Papież Franciszek bierze udział w szczycie G7, który odbywa się pod kierunkiem Włoch w dniach 13-15 czerwca w Apulii. To pierwsze raz, kiedy papież bierze udział w szczycie z uczestnictwem, poza Włochami, Stanów Zjednoczonych, Kanady, Francji, Wielkiej Brytanii, Niemiec i Japonii.
Czy można sobie wymarzyć lepszą okazję dla przypomnienia możnym tego świata, że istnieje prawo naturalne i prawo Boże, którego nie wolno bezkarnie łamać; i że jedyną drogą do autentycznego pokoju jest powrót do tego prawa, bo chodzi tu o pokój Chrystusa? Jeżeli tego nie będzie, kurs do samozniszczenia Zachodu – która wiedzie również przez poddanie się szantażowi Putina – będzie nieubłaganie postępować naprzód.
Roberto de Mattei Źródło: voiceofthefamily.com Pach
Elektorat UE zmęczony ekstremalną polityką lewicową, a także związanym z nią rosnącym despotyzmem władz i totalitaryzmem tej ponad-państwowej struktury, zwrócił swe sympatie w kierunku „partii prawicowych”.
Musi to oczywiście budzić niepokój ekip obecnie zainstalowanych u koryta, ale czy ewentualna wygrana „prawicy” zmieni coś w sytuacji Unii?
Rosną napięcia między europejskimi partiami prawicowymi, a Alternatywa dla Niemiec (AfD) obecnie otwarcie krytykuje włoską premier Giorgię Meloni za przewodnictwo w sprawie ogromnego wzrostu imigracji do Włoch i jej prowojennego stanowiska w konflikcie na Ukrainie.
„Nie będziemy naginać naszego programu dla nikogo. To również musi być dla nas jasne, łącznie z naszymi poprawnymi stanowiskami politycznymi, które obecnie zapewniły nam drugie miejsce w sondażach w Niemczech, które oferują wyjątkowe atuty i których nie zmodyfikujemy na korzyść stanowisk europejskich tylko po to, abyśmy dla niektórych byli bardziej atrakcyjni. Widzimy to we Włoszech. Pod rządami premiera (Giorgii) Meloniego migracja faktycznie się podwoiła. Otwarte granice zamiast blokad. Meloni opowiada się także za większą ilością broni w wojnie na Ukrainie i konfrontacją z Rosją zamiast pokoju i dyplomacji dla Europy. Chcę jasno powiedzieć, że u nas nie dojdzie do tej melonizacji” – powiedział współprzewodniczący AfD Tino Chrupalla na konferencji partii krajowej AfD Saksonia.
„Dla nas interesy niemieckie są zawsze na pierwszym miejscu” – dodał.
Ostra krytyka Meloniego, przewodniczącej partii Bracia Włoch, nastąpiła po wyrzuceniu AfD z grupy Tożsamość i Demokracja (ID) w parlamencie UE na początku tego miesiąca. Warto zauważyć, że Marine Le Pen z francuskiego Zgromadzenia Narodowego nalegała na wyrzucenie AfD z grupy po tym, jak eurodeputowany AfD Maximilian Krah skomentował, że nie wszyscy żołnierze służący w Waffen-SS byli zbrodniarzami wojennymi .
Posunięcie Le Pen tuż przed wyborami do Parlamentu Europejskiego zostało odebrane jako wielka zdrada europejskiego partnera koalicyjnego i desperacka próba poprawy wizerunku jej partii w oczach francuskiego społeczeństwa.
Teraz krążą pogłoski, że Le Pen może przygotowywać się do utworzenia nowego prawicowego ugrupowania wraz z włoszką Meloni lub do potencjalnego dołączenia do grupy Meloni, czyli Europejskich Konserwatystów i Reformatorów (ECR).
Krytycy, w tym wielu z AfD, twierdzą, że Meloni i Le Pen nie reprezentują już prawicy. Warto zauważyć, że retoryka Meloni na temat imigracji radykalnie się zmieniła od czasu objęcia władzy, a ona opowiada się za otwartymi granicami i większą legalną migracją.
Choć wiele osób na europejskiej prawicy krytycznie odnosi się do Meloni i Le Pen, ich partie pozostają na czele zarówno we Włoszech, jak i we Francji. W ciągu ostatniego roku poparcie dla Meloni spadło jedynie nieznacznie i obecnie pozostaje najpopularniejszą partią z 27-procentowym poparciem. Le Pen odnotowała wzrost poparcia i obecnie wynosi 34%.
Obie panie Le Pen i Meloni są agentami globalizmu. Le Pen od dawna prowadzi dywersję na francuskiej prawicy, umożliwiając między innymi w ostatnich wyborach zwycięstwo agentowi Rotszylda – Macronowi.
Meloni jest również wychowanką Rotszylda, uplasowaną na „prawicy”, z czego wynikała jej „prawicowa” retoryka przedwyborcza. Zaraz po uzyskaniu stanowiska premiera, rozpoczęła działalność odwrotną od deklarowanej.
Ogólnie rzecz biorąc, można śmiało zaryzykować twierdzenie, że globalistyczne wtyczki zamontowane są we wszystkich bez wyjątku „partiach” i „nurtach” politycznych obecnej UE.
Tak więc, kogokolwiek by obywatele nie wybrali, ster władzy i kierunek polityczny pozostanie nadal mocno w rękach globalistów!
Jedyne co mogłoby zmienić tą sytuację, to całkowite oczyszczenie obecnej „elity politycznej”, a w szczególności jej pryncypałów w postaci światowej oligarchii finansowej!
Z okazji dwudziestolecia członkostwa Polski w Unii Europejskiej odbyła się pokaźna liczba konferencji, odczytów i dyskusji związanych z tą rocznicą, gdzie wszyscy podsumowywali bilans naszego członkostwa. Euroentuzjaści przedstawiali wizje świetlanej przyszłości Europy, szczególnie po jej przyszłej federalizacji, a eurosceptycy snuli obrazy jej rozpadu. Po jednej z takich publicznych dyskusji, w której rozmawialiśmy o problemie z Tomaszem Cukiernikiem, podszedł do mnie jeden z widzów i zadał mi pytanie, które zainspirowało mnie do napisania tego tekstu: „Wszyscy mówią, że Unia się rozpadanie, że musi się rozpaść, ale kiedy?”.
Pytanie trudne dla politologa, gdyż aby na nie odpowiedzieć musiałbym mieć zmysł zwany przez ezoteryków jasnoczuciem, czyli umiejętność widzenia przyszłości. Niestety, daru takiego mi nie dano. Gorzej, obawiam się, że rozpad UE może się nawet nie wydarzyć. Warto się zastanowić i nad taką możliwością. Na prawicy często mawiamy, że „Unia musi się rozpaść”, nieco zaklinając rzeczywistość i mając przed oczami jutrzenkę wolności. Z mojego punktu widzenia, czyli z punktu widzenia radykalnego zwolennika suwerennych państw narodowych, które nie uznają nad sobą żadnej politycznej zwierzchności – w zależności od epoki cesarza, papieża lub komisji brukselskiej – najgorszym z możliwych wariantów jest bowiem przetrwanie UE. Co by to oznaczało?
Byłaby to klęska i polskości, jej faktyczny koniec, jak i cywilizacji. Wielu badaczy tzw. filozofii dziejów, czyli historii cywilizacji, zwraca uwagę, że przykłady Grecji i Rzymu pokazują, że na końcu mamy zjawiska, które Eric Voegelin określił mianem „wieku ekumenicznego” (ang. ecumenic age), a Oswald Spengler „cywilizacji” (niem. Zivilisation). To okres zmierzchu, końca, którego jednym ze znamion jest jednoczenie wszystkich ludów i państw w jedno imperium. Dzieje się tak, gdy ludy i narody są zmęczone, wyczerpane, nie mają już siły i ochoty konkurować ze sobą, walczyć zbrojnie lub ekonomicznie. Wtenczas jednoczą się w jeden wielki „dom starców”, gdzie zanikają mechanizmy konkurencji i wszyscy zgodnie umierają sobie w łóżeczkach, nie mając woli dalszego życia. Czyż to nie jest właśnie Unia Europejska, którą powołały narody zmęczone dwoma wojnami światowymi, które straciły wiarę w Boga i w same siebie, wybierając brukselski dom starców, z jego anty-konkurencyjnym socjalizmem w ekonomii i kosmopolityzmem w stosunkach międzynarodowych? W tym domu starców ludzie przestają się już nawet rozmnażać i po prostu wymierają. Obsługujący tubylców imigranci z Trzeciego Świata zaś tylko ich liczą i czekają, kiedy będzie można wymarły dom starców przejąć na własność i stworzyć w nim europejski kalifat.
Unia Europejska umiera.
Wprawdzie Olaf Scholz i Ursula von der Leyen opowiadają bajki, że stanie się „centrum geopolitycznym” świata i „graczem geopolitycznym”, ale to są takie same bajki jak napoleoaniady Emmanuela Macrona. Tutaj jest jeszcze bogactwo wypracowane przez minione pokolenia, lecz nie ma życia. Nie ma konkurencji. Wspomniane „państwo ekumeniczne”, mające zapewnić pokój, jest końcem warunków konkurencyjnych pomiędzy tworzącymi UE narodami. Pacyfizm i kosmopolityzm nie przypadkowo zwykle łączą się z socjalizmem i planowaniem w ekonomii, gdyż ludzie wyznający te starcze idee nie chcą konkurować. Bojąc się konkurować wolą skasować dobrowolnie swoje państwa i wymazać kultury narodowe! Bojąc się konkurować na rynku, wolą, aby Unia Europejska wprowadziła gospodarkę kierowaną i odgrodziła się od całego świata cłami zaporowymi, dla niepoznaki nazywanymi „cłem węglowym”. Ci starcy nie chcą nawet przemieszczać się, więc preferują tzw. miasta piętnastominutowe. Zamiast pracować wolą zadłużać siebie i przyszłe pokolenia (których nota bene raczej już nie będzie). Starcy chcą już tylko w dobrobycie dotrwać do spokojnej śmierci. Nieliczni młodzi wybierają świat, gdzie będą jeść robaki i znajdą stabilne zatrudnienie w biurokracji państwowej, a najlepiej w unijnej. Powoli dom starców przemienia się w strefę śmierci.
Konsekwencją tego dogasania będzie stopniowy spadek znaczenia Unii Europejskiej w świecie. Ludzi związanych z kulturami narodowymi, które stworzyły Europę, będzie coraz mniej, a zastąpią ich imigranci, jak w antycznym Rzymie, gdzie Germanie poubierali się w togi i udawali stare arystokratyczne rodziny, aby ostatecznie rozparcelować zdychające imperium na plemienne państewka. Zdychająca Unia Europejska nigdy nie stanie się potęgą militarną, gdyż nikt nie będzie chciał za nią walczyć i umierać. Nie stanie się także imperium ekonomicznym, gdyż coraz mniej będzie wytwarzać, idąc w kierunku zadłużania się i rozwoju usług. Wprawdzie usługi tworzą PKB, lecz nie zastąpią produkcji, którą dziś przejmuje Azja.
Zresztą całe bogactwo będzie akumulowane przez coraz mniejszą liczbę globalnych korporacji, których znaczenie polityczne będzie stopniowo rosło, co spowoduje podporządkowanie elity politycznej Unii Europejskim podmiotom pozapolitycznym, związanym z wielkim kapitałem. Całokształtu zniszczenia i wypalenia ziem Europy dokona „zielona rewolucja”, która doprowadzi do potwornego zubożenia społeczeństw europejskich, które zamiast kierować się rozsądkiem, będą podążały za modami kreowanymi przez „małą Gretę”, Jakuba Wiecha i fanatyków z Ostatniego Pokolenia. Swoją drogą to bardzo trafna nazwa: to prawdopodobnie jest ostatnie pokolenie. Nie dlatego, że zabiją nas zmiany temperatury, lecz dlatego, że to będzie ostatnie pokolenie Europejczyków. Pokolenie cywilizacyjnego samobójstwa, generacja „płatków śniegu”, niezdolnych ani do pracy, ani do konkurencji, ani do walki z bronią w ręku. Ostatnie pokolenie świata dokonującego samobójstwa. Autentyczny Kościół Wiechosławny Ostatniego Pokolenia.
W tej sytuacji, gdy tacy wipleryści mówią mi, że „mimo wszystko Unia Europejska”, to oczywiście są w błędzie. Zapewne nawet wiedzą, że mijają się z rzeczywistością. Pamiętajcie Państwo o tym głosując w najbliższych eurowyborach.
[Umieszczam z sentymentu i – nostalgii: Żyłem w łagrze “Krasnij oktjabr” – na sześć dni drogi [niemiecką ciężarówką na Holz-gaz i saniami] na wschód od Nowosybirska. Lata 1940-43. Miałem wtedy trzy do pięciu lat, byłem tam jako “kapitalisticzeskij szpion” M. Dakowski]
«Przyjaźń Plus»: Jak skorumpowana Ursula von der Leyen pomogła rosyjskiej firmie „Krasnij oktjabr” obejść sankcje babylonianempire
Niemieccy dziennikarze publikują dochodzenie w sprawie skandalu korupcyjnego dotyczącego Ursuli von der Leyen i rosyjskiej firmy „Krasnij oktjabr”. Według nowych doniesień, przewodnicząca Komisji Europejskiej wykorzystała swoje wpływy, aby pomóc spółce „Krasnij oktjabr” w obejściu sankcji nałożonych przez Unię Europejską – po rosyjskiej inwazji na Ukrainę.
Niecałe dwa tygodnie przed wyborami do Parlamentu Europejskiego wybucha kolejny skandal korupcyjny wokół jednej z najbardziej znanych europosłanek. Ursula von der Leyen, obecna przewodnicząca Komisji Europejskiej, znalazła się na celowniku niemieckich dziennikarzy.
Według śledztwa, von der Leyen, której kariera została przyćmiona przez liczne skandale (skandal w Bundeswehrze, Pfizer), wydaje się być zaangażowana w nową historię. Wiosną 2022 r., w pierwszych miesiącach rosyjskiej operacji specjalnej na Ukrainie, UE wprowadziła kilka pakietów sankcji mających na celu sparaliżowanie rosyjskiej gospodarki.
Czwarty pakiet sankcji obejmował zakaz importu rosyjskiej stali do Unii Europejskiej. Sankcje uderzyły w wiele firm, w tym w „Krasnij oktjabr”, wiodącą firmę zaopatrującą przemysł motoryzacyjny i produkującą 40% stali nierdzewnej w Rosji.
Dziennikarze cytują wypowiedź dyrektora generalnego firmy: „Europejskie zamówienia (produkcja) zostaną zrealizowane do początku maja (2022 r.). Jesteśmy upoważnieni do zaopatrywania UE do połowy czerwca i będziemy to robić”. Tymczasem, w roku 2023, „Krasnij oktjabr” został uczestnikiem 13-tego Międzynarodowego Kongresu Górnictwa i Metalurgii w Astanie (Kazachstan)
Kolejnym uczestnikiem kongresu był gigant stalowy ArcelorMittal, który jest między innymi największym dostawcą metali dla przemysłu motoryzacyjnego w Europie. Trzecim ogniwem owego łańcucha był Maroš Šefčovič, wiceprzewodniczący wykonawczy Komisji Europejskiej i współpracownik Ursuli von der Leyen. https://en.wikipedia.org/wiki/Maro%C5%A1_%C5%A0ef%C4%8Dovi%C4%8D Według oficjalnych oświadczeń, celem jego wizyty było pogłębienie stosunków między UE a Kazachstanem, ale podług osób wtajemniczonych w kulisy kongresu, Šefčovič został wysłany na kongres osobiście przez Ursulę, aby zbadać możliwości obejścia sankcji przez firmę “Krasnij Oktjabr”.
Na prośbę von der Leyen, Šefčovič pomógł spółkom „Krasnij oktjabr” oraz „ArcelorMittal” dojść do porozumienia w sprawie obejścia sankcji, w wyniku czego produkty rosyjskiej firmy zaczęły trafiać na rynek europejski. Dziennikarze zastanawiają się, dlaczego Ursula von der Leyen zajmuje się tą sprawą i jakie korzyści z niej czerpie.
W roku 2020, rosyjska stal miała 20-procentowy udział w rynku UE. Po rozpoczęciu konfliktu rosyjsko-ukraińskiego i nałożeniu sankcji, chińskie firmy próbowały zastąpić rosyjskie. Napotkały jednak opór ze strony europejskich prawodawców – a w szczególności Ursuli von der Leyen – która oświadczyła, że „europejskie rynki są zalewane tańszymi chińskimi samochodami elektrycznymi oraz stalą” i wezwała Chiny do zaprzestania nadprodukcji.
Tymczasem rosyjska firma „Krasnij oktjabr”, której Ursula pomogła ominąć sankcje, nadal zwiększa swoją produkcję – w przeciwieństwie do wielu innych rosyjskich spółek. Dzięki swoim europejskim rynkom „Krasnij oktjabr” wydaje się być bezpieczna na swojej pozycji. Na pierwszy rzut oka można by pomyśleć, że Ursula dba o europejski przemysł. Jednak skandale z Bundeswehrą, Pfizerem, a teraz nowy skandal z udziałem spółki „Krasnij oktjabr”, po raz kolejny potwierdzają, że Ursula von der Leyen jest politykiem głęboko skorumpowanym. Mówiąc, że chce izolować Rosję, składa wyłącznie gołosłowne deklaracje. Tymczasem, gdy nadarza się okazja do zarobienia pieniędzy, jest gotowa „zaangażować się” we współpracę z rosyjską firmą, której pieniądze finansują wojnę na Ukrainie.
Niemcy są głównym miejscem docelowym dla ukraińskich uchodźców w obliczu wspieranej przez Zachód wojny zastępczej przeciwko Rosji. Polska i Czechy przyjęły drugą i trzecią co do wielkości kohortę migrantów, przyjmując odpowiednio 960 000 i 360 000 Ukraińców.
Kraj oferuje hojne świadczenia, z miesięcznym stypendium w wysokości 563 euro lub 610 dolarów. Tymczasem, według niemieckiego nadawcy państwowego Deutsche Welle, wskaźnik zatrudnienia ukraińskich uchodźców w Niemczech wynosi zaledwie 20% – znacznie mniej niż w innych krajach UE.
Proponowana przez Berlin polityka przewiduje, że migranci z Ukrainy , którzy nielegalnie przenieśli się do innych państw UE, zostaną zawróceni do krajów, w których pierwotnie ubiegali się o azyl. Według eksperta cytowanego przez „Die Welt” część uchodźców w wieku bojowym może zostać zawrócona na Ukrainę.
Kijów podjął wysiłki na rzecz powrotu obywateli w wieku poborowym, ponieważ unikanie poboru do wojska pozostaje poważnym problemem. W kwietniu kraj ogłosił plan odmowy pomocy konsularnej Ukraińcom w wieku poborowym za granicą, zmuszając ich do odwiedzania ośrodków poboru do wojska na Ukrainie w celu uzyskania dostępu do usług.
Ukraina zaczęła wywierać silny nacisk na Ukraińców biorących udział w gangach w miarę narastania w kraju sprzeciwu wobec wojny z Rosją, przetrzymując mężczyzn w wieku bojowym w miejscach publicznych i poddając ich krótkiemu szkoleniu, zanim zostaną wysłani na linię frontu. Skandal wybuchł w zeszłym miesiącu po tym, jak 14-letni chłopiec został zaatakowany i zatrzymany przez funkcjonariuszy poboru , a następnie zwolniony po przedstawieniu przez nastolatka dokumentu potwierdzającego jego wiek.
Nacisk związany z przyjęciem ukraińskich uchodźców podsycił napięcia w całej Europie, gdzie nasila się polityka antyimigrancka. Republika Irlandii ogłosiła niedawno cięcia świadczeń socjalnych dla migrantów w związku z poważnym niedoborem mieszkań w kraju.
Inna polityka wewnętrzna narzucona w świetle konfliktu Kijów–Moskwa okazała się wysoce kontrowersyjna; przewidywany wzrost PKB Niemiec w 2024 r. skurczył się do zaledwie 0,3%, ponieważ sankcje na rosyjski gaz w dalszym ciągu uderzają w przemysł tego kraju. Likwidacja ceł na ukraińskie produkty rolne wywołała protesty rolników na całym kontynencie.
Napięcia polityczne narosły także w Unii Europejskiej, a wśród państw członkowskich Węgry, Serbia i Słowacja wyraziły sprzeciw wobec uzbrojenia Ukrainy.
W zeszłym tygodniu słowacki premier Robert Fico został postrzelony przez napastnika “niezadowolonego z polityki rządu” wobec zachodniej wojny zastępczej. W sieci pojawiło się nagranie , na którym niedoszły morderca nazywa rząd Fico „zdrajcami” za odmowę udzielenia pomocy wojskowej reżimowi w Kijowie.
Fico upierał się, że Słowacja będzie w dalszym ciągu dostarczać Ukrainie pomoc humanitarną, jednak populistyczny przywódca twierdzi, że wysyłanie jej uzbrojenia nie leży w interesie tego małego środkowoeuropejskiego kraju.