Archiwa tagu: USA

Czwarta Rewolucja Amerykańska

Opublikowany przez

Czwarta Rewolucja Amerykańska

Autor: AlterCabrio , 13 marca 2025

Poczciwi łykacze mainstreamowej papki, wykształceni na wizji dziejów made by Hollywood nie mają pojęcia, że zupełnie inaczej wyglądała prawdziwa historia. A skoro tak, nie zdają sobie też sprawy z tego, jak współczesna narracja medialna różni się od stanu faktycznego. Ta dychotomia pomiędzy faktem a fenomenem, czyli jego projekcją w umysłach dotyczy wszystkich niemal ważnych spraw historycznych i teraźniejszych, mających wpływ na rzeczywistość. To, co ludzie myślą jest bowiem najsilniejszym sposobem kształtowania rzeczywistości i wpływania na przyszłość.

−∗−

Czwarta Rewolucja Amerykańska

Niniejszy artykuł stanowi jeden z rozdziałów Poradnika Świadomego Narodu, przygotowywanego do druku. Jednocześnie jest wstępem do mini-cyklu artykułów, objaśniających obecną sytuację geopolityczną. Jeśli Bóg pozwoli, ukażą się one w najbliższych dniach.

Poczciwi łykacze mainstreamowej papki, wykształceni na wizji dziejów made by Hollywood nie mają pojęcia, że zupełnie inaczej wyglądała prawdziwa historia. A skoro tak, nie zdają sobie też sprawy z tego, jak współczesna narracja medialna różni się od stanu faktycznego. Ta dychotomia pomiędzy faktem a fenomenem, czyli jego projekcją w umysłach dotyczy wszystkich niemal ważnych spraw historycznych i teraźniejszych, mających wpływ na rzeczywistość. To, co ludzie myślą jest bowiem najsilniejszym sposobem kształtowania rzeczywistości i wpływania na przyszłość. Jednym z największych fałszerstw historii są dzieje Stanów Zjednoczonych i ich roli w przeszłości i obecnie. Większość myśli, że USA od swojego początku i zawsze bronią wolności, demokracji i praw człowieka, wraz z innymi demokracjami Zachodu, z Wielką Brytanią na czele. W rzeczywistości trudno o ludzi bardziej wiarołomnych, niż Anglosasi, chyba tylko jedna nacja na świecie może z nimi iść w konkury, ta, która dała początek gnostykom, tyle, że nie można jej wymieniać z nazwy.

Czytaj też:

Zachód, jakiego nie znacie

Wschód, i czego o nim nie wiecie

Państwo amerykańskie założone zostało przez gnostyków, jak i starannie przez nich prowadzone, aż do początków 2025 roku, kiedy doszło do rewolucji. Nie nowość to, owo państwo powstało na skutek rewolucji, zwanej amerykańską, po to, aby służyć Rewolucji – lucyferycznej. Wpierw jednak, zanim ogłosiło secesję, było zlepkiem kolonii Korony Brytyjskiej, również rewolucyjnej z natury. Najpierw rewolucja Henryka VIII, który sam uczynił się papieżem kościoła Anglii, potem Rewolucja Angielska, gdzie Parlament ściął nie tylko osobę króla, ale w ogóle instytucję królestwa, potem Chwalebna Rewolucja, zmieniająca dynastię i wyznanie. Wszystko to konsekwentnie było kolejnymi odsłonami Rewolucji Lucyferycznej, mającej niezmiennie stały cel – ustanowienie państwa światowego – Imperium Lewiatana, jednego rządu – Światowego Mózgu, jednej religii – lucyferycznej, jednego, gnostyckiego porządku świata. Wymaga on podporządkowania wszystkich ludzi, wszystkich ich spraw, wszystkich procesów, które podlegają kontroli człowieka pod zarząd Światowego Mózgu, co wiąże się z tym, że wszystkie Organiczne Struktury Społeczne zostaną zamienione na Mechaniczne Struktury Społeczne. Organiczne nie podlegają zdalnej kontroli i zapewniają ludziom autonomię – rodzina, naród, państwo narodowe, własność, wiara, niezależna od władzy. W Imperium Lewiatana wszystko to ma zostać podporządkowane władzy i działać pod zdalną kontrolą. I to właśnie rewolucyjne państwo amerykańskie zostało wyznaczone do zaprowadzenia tego porządku.

Zostało do tego starannie przygotowane na dwóch poziomach – społecznym i politycznym. Społecznie zorganizowane przez purytanów, przybyłych z Anglii, dziedziców potrójnej rewolucji – protestanckiej Lutra, państwowej Henryka VIII i parlamentarnej, ścinającej króla. Politycznie określone zostało przez ojców – założycieli, czyli braci masonów, wykonujących kabalistyczny testament różokrzyżowców. W Polsce akt secesji kolonii amerykańskich od Korony znany jest jako uzyskanie niepodległości przez Stany Zjednoczone. Na świecie używa się też alternatywnej denominacji – Rewolucji Amerykańskiej, co wyraźnie określa, jaki był początek tego państwa. Propagandowo rewolucyjność USA wyczerpuje się na tym akcie, a dalej już tylko szacowne starania o pokój i demokrację. Tymczasem to nie koniec – Rewolucja jest cechą tego państwa, i to zarówno w znaczeniu wewnętrznym, jak i jego roli dla świata.

W wymiarze wewnętrznym możemy wymienić co najmniej trzy rewolucje polityczno – obyczajowe: nieudana próba secesji Południa i formalne zniesienie niewolnictwa; zmiana kultury z purytańskiej na konsumpcyjną, trwająca od lat 20-tych do końca XX wieku; rewolucja genderowa początku XXI wieku. Te rewolucyjne zmiany zostały już obszernie omówione w niniejszym poradniku. Miały i nadal mają doniosłe znaczenie dla całego świata. Rewolucja Lucyferyczna ma jednak wiele aspektów i frontów. W tej lekcji skupię się na rewolucjach politycznych, wzorem tej pierwszej, założycielskiej, które wyznaczyły Stanom Zjednoczonym nową rolę w świecie, kształtując jego losy. Rewolucje te nie miały jednego punktu, były bowiem etapami w ciągłej Rewolucji Lucyferycznej, zmieniając kierunek procesów. Można jednak wyznaczyć ich momenty brzegowe.

Druga Rewolucja Amerykańska rozpoczęła się 23 grudnia 1913 roku, gdy prezydent Woodrow Wilson złożył swój podpis na ustawie Kongresu, ustanawiającej Rezerwę Federalną, czyli prywatne konsorcjum, emitujące walutę. Od tego momentu gnostycy przejęli walutę i skarb USA, dzięki czemu bez przeszkód mogli prowadzić dwa równoległe procesy – wynosić USA na szczyty potęgi światowej, podbijając świat. Ten moment można również uznać za symboliczny początek stałego wektora syjonizmu w polityce USA. Za moment końcowy można uznać dwa wydarzenia, przebiegające w tym samym czasie – konferencję Wielkiej Trójki w Poczdamie, zakończoną 2 sierpnia 1945 roku i dwa ataki atomowe na Japonię – Hiroshima 6 sierpnia i Nagasaki 9 sierpnia.

Przed Drugą Rewolucją Amerykańską USA były zorientowane do wewnątrz, zgodnie z polityką izolacjonizmu, zajmowały się zagospodarowywaniem własnego obszaru. Po zakończeniu Drugiej Rewolucji USA były już światowym hegemonem i dyktowały warunki. Każdy zobaczył, jaką bronią dysponuje światowy hegemon, a wszyscy jego konkurenci zostali pokonani i upokorzeni. USA miały co prawda potężnego rywala – ZSRR, z którym dzieliły hegemonię nad światem, ale państwo to również było projektem gnostyckim, zdalnie nadzorowanym i sterowanym z terytorium USA jako gnostycki „zbiornik losu”, podobnie, jak komunistyczne państwo chińskie. Każde pozostałe państwo świata zostało więc zmuszone przyjąć jedną z dwóch protekcji – amerykańską lub sowiecką. Państwo amerykańskie wyrosło bardzo na szczyty potęgi, nie dla siebie jednak, lecz dla globalnego imperium gnostyków, w którym roztopić się miały wszystkie państwa i narody, także amerykański.

Trzecia Rewolucja Amerykańska zaczęła się 25 grudnia 1991 roku, gdy Rada Najwyższa ZSRR uchwaliła dekret o samorozwiązaniu. Odtąd był już tylko jeden hegemon. Ludność świata została uśpiona kojącą bajką o końcu historii, więc porzuciła wszelkie idee poza neoliberalizmem i skupiła się na konsumpcji. Polityka globalna, polegająca na budowie jednego światowego Imperium Lewiatana mogła bez przeszkód rozprzestrzenić się na cały świat. Wszędzie tradycyjne stosunki społeczne wypierane były przez kulturę korporacyjną, co przez armię zawodowych specjalistów zachwalane było jako największe szczęście i jedyna możliwa droga rozwoju. Kultura korporacyjna ma dla gnostyków tą zaletę, że wprowadza ich wzorce Mechanicznych Struktur Społecznych wszędzie tam, dokąd dociera, niszcząc tradycyjne społeczeństwa i zmieniając sposób myślenia i zachowania ludzi tak, że stają się golemami – biorobotami władzy Globalnego Kapitału Plemiennego, należącego do gnostyków. Za moment końcowy można uznać dzień 11 września 2001 roku, po którym zaczęła się tzw. globalna wojna z terroryzmem i gwałtowny zabór wolności i swobód obywatelskich przez deep state.

Odtąd działania kolejnych administracji USA skierowane były jednoznacznie na budowę państwa światowego, z udziałem ONZ i jej agend, Unii Europejskiej i globalnej finansjery. W okresie następującym po Trzeciej Rewolucji uruchomione zostały procesy kulturowe, polityczne i ekonomiczne, radykalnie zmieniające funkcjonalne społeczeństwa w bezkształtne zasoby ludzkie, gdzie jedynym łącznikiem jest władza. Kryzys finansowy, wzrost zadłużenia rządów, inflacja, demontaż gospodarek narodowych, niszczenie edukacji i wychowania, upadek demografii, imigracja, gender i tęczowość, szalone lewackie ideologie, Lewackie Struktury Organizacyjne, obalanie rządów, kolorowe rewolucje, niszczenie własnego społeczeństwa i wszelkich innych, syjonizm – tym zajmował się rząd rewolucyjnego państwa amerykańskiego. Rosja, Chiny i Europa uznały na pewien czas jego hegemonię. Bezpośrednia droga do ustanowienia jednego globalnego porządku stała otworem, tak się przynajmniej wydawało.

Problemy zaczęły się w Europie, w której po kolejnych falach akcesji unijnych projekt europejski zaczął zgrzytać. Wcześniej wszyscy z entuzjazmem i w amoku rzucali się w Unię na główkę, jednak po dużych akcesjach Europy Środkowo – Wschodniej okazało się, że kęs był zbyt wielki i utkwił w unijnym gardle. Integracja państw w jedną Paneuropę nie była dokończona, gdy zaczęto wdrażać samobójcze dla Europy pomysły klimatyczne, gospodarcze, imigracyjne i genderowe, co zaczęło budzić opór oddolny. Po kryzysie finansowym 2008 r. także władze Chin zaczęły wykazywać coraz większą rezerwę wobec projektu globalnego, tak samo Rosja, która pod rządami ekipy Putina zaczęła porządkować wielką smutę po dekadzie Jelcyna. Pomimo debilizacji i propagandy, odwracającej uwagę od rzeczywistych problemów, pomimo fałszywych autorytetów, zapraszanych do mediów, pomimo lewackich szaleństw nie dało się ukryć przed społeczeństwem, że nie jest dobrze i ma się ku gorszemu, a rządy mają na wszystkie problemy jedną uniwersalną odpowiedź – więcej tego samego. Elity gnostyckie były już jednak tak bardzo pewne swojej kontroli i ogłupienia społeczeństw, że straciły czujność.

Tymczasem na tle powszechnego niezadowolenia niespodziewanie Amerykanie wybrali na prezydenta Donalda Trumpa, człowieka co prawda z układu deep state, ale nie z Ligi Bluszczowej, skupiającej półtajną elitę absolwentów super-uczelni, czyli spoza ścisłego centrum lucyferycznego. Co prawda nie udało mu się wtedy naruszyć gnostyckich układów, były zbyt potężne, ale przynajmniej dokonał rozpoznania bojem. Gnostycy, postawieni wobec rosnącego gniewu ludu, który znalazł sobie liderów, oraz narastających tendencji narodowych i tożsamościowych zdecydowali się na rozwiązanie drastyczne – globalną operację pandemiczną, angażującą rządy, służby i media, paraliżującą całą ludzkość, aż do aresztów domowych i przymusowych szczepień włącznie. I stał się koszmar – ci bezczelni ludzie, zamiast się w pokorze poddać, zaczęli spiskować.

Na tablicy sterowniczej gnostyków znajdują się różne lampki kontrolne, suwaki, pokrętła i przyciski. Niektóre są czerwone, po wciśnięciu jednego z nich wybucha gdzieś wojna. Gdy niesforni profani zaczęli szeptać tak, że szept stał się głośny niczym wodospad, gnostycy, tracąc cierpliwość i coraz bardziej zdolność przewidywania zdecydowali się wcisnąć jeden z czerwonych przycisków z literą U, nie ten największy, ale wystarczająco duży, aby sparaliżować rozumy i wolę profanów. Na jakiś czas starczyło, jednak profani przejawiają taką irytującą cechę, że mają plastyczne umysły, a niektórzy z nich nawet zdolności analityczne. Szmer znów wezbrał na sile, i tym razem zaowocował miażdżącą wygraną stronnictwa Donalda Trumpa nad siłami gnostyków. Nagle wszystkie „zbiorniki losu” – Chiny, Rosja, Europa a nawet Ameryka zaczęły wymykać się z rąk.

Wszystko wskazuje na to, że grupa, zebrana wokół Donalda Trumpa postanowiła wystąpić w obronie swojego własnego państwa, wydaje się bowiem, że zorientowali się, do czego prowadzi projekt globalny. W efekcie mamy kolejną, Czwartą Rewolucję Amerykańską. Jej początek można wskazać na dzień 5 listopada 2024 roku, a moment końcowy jeszcze nie nastąpił, jesteśmy w samym jej środku. Pokazuje to rzeczywistą, ewolucyjną naturę rewolucji. Nie zachodzi ona w ramach jednego aktu, lecz całego szeregu przemian, odmieniających kierunek procesów. Poprzednie trzy Rewolucje, mimo, że da się wyznaczyć momenty początkowe i końcowe nie skonsumowały się w tych wyznaczonych ramach. One tylko określają przedział czasowy, w którym dokonano zmiany wektora procesów. Skutki Rewolucji trwały natomiast długo później, zmieniając życie społeczne, co zawsze ma wpływ na indywidualne losy ludzkie, i tak aż do kolejnej Rewolucji, zmieniającej wektory.

Obecna Rewolucja oznacza gwałtowny zwrot w polityce amerykańskiej, zarówno wewnętrznej, jak i globalnej. W polityce wewnętrznej administracja Trumpa przerwała niszczenie własnego społeczeństwa i państwa. Jeszcze donioślejsze zmiany zaszły w polityce międzynarodowej. Nagle USA przestały być motorem budowy państwa światowego, a stały się jego dekonstruktorem. Niemal z dnia na dzień zmieniły się priorytety polityczne w sposób zasadniczy i przełomowy. USA przestały budować państwo globalne i zaczęły zajmować się swoim własnym imperium amerykańskim, ograniczonym do zachodniej półkuli. Czy Czwarta Rewolucja dokona trwałej zmiany wektorów, zobaczymy. Z pewnością jednak różni się ona zasadniczo od wcześniejszych trzech. Tamte bowiem były starannie planowane długo wcześniej przez gnostyków, przez nich przeprowadzane i nadzorowane, dla ich własnych celów i korzyści. Natomiast Czwarta Rewolucja Amerykańska, nawet, jeśli biorą w niej udział ludzie z ramienia gnostyków, nie jest przez nich pożądana i nie została przez nich zaprojektowana.

Jest to więc pierwsza rewolucja oddolna, anty-gnostycka, będąca wyrazem zbiorowej woli oddolnych ludzi, którzy odnaleźli w sobie wspólne cele i wolę działania i postanowili przywrócić porządek organiczny w swoim państwie. Istotą Czwartej Rewolucji nie jest więc sama Rewolucja, ile raczej odejście od zmian rewolucyjnych i powrót do organicznych, co w tym państwie, zgodnie jego rewolucyjną tradycją też przyjęło postać rewolucji.

Trump i jego ekipa nie są więc wcale jej twórcami, lecz wykonawcami. Czas pokaże, czy wykonają wolę ludu amerykańskiego, czy tylko przejmą ten kapitał i zmarnotrawią do własnych celów. Polacy muszą pamiętać, że jakikolwiek obcy przywódca, również Donald Trump nie jest i nie powinien być przywódcą Polaków. Swoich przywódców powinniśmy wybierać sami, i tak samo powinniśmy świadomie wybierać z polityki każdego przywódcy to, co jest dla nas korzystne, a odrzucać to, co nam nie służy. Należy odrzucić osobiste sympatie i emocje i kierować się trzeźwym pragmatyzmem, zamiast rzucać się pod nogi w wiernopoddańczym hołdzie lennym, jak to ma we zwyczaju elitka infantylno – agenturalna.

Obecna polityka USA wydaje się mieć kilka priorytetów:

  • odtworzenie bazy przemysłowej Stanów Zjednoczonych;
  • zamiana Atlantyku w wewnętrzne morze amerykańskie, co wiąże się z opanowaniem kilku punktów i obszarów: Kanał Panamski, Kanał Sueski i Zatoka Perska, Grenlandia, Afryka Południowa, Europa Zachodnia;
  • zakończenie wojny z Rosją na Ukrainie na warunkach, najlepszych dla USA;
  • rozbicie wewnętrzne Unii Europejskiej jako jedynej centrali gnostyków i państwa światowego;
  • ułożenie relacji z Rosją i Chinami tak, aby te mocarstwa nie mogły oddziaływać na amerykańską strefę wpływów, ale żeby była możliwa współpraca między nimi a USA.

Nie jest jasna gra Trumpa wokół Bliskiego Wschodu. Jego zapowiedzi wysiedlenia Palestyńczyków ze strefy Gazy i zajęcia tego terenu przez US Army dają kilka możliwości interpretacji. Nie wiadomo, czy USA chcą służyć Izraelowi do realizacji planów izraelskich, czy odwrotnie – USA zmuszają Izrael do koncesji w Gazie. Pewna jest natomiast geografia – obszar ten znajduje się bardzo blisko Kanału Sueskiego i pozwala na jego kontrolę, czym USA bardzo są zainteresowane. Jeśli Ameryka zechce tam założyć swoją bazę i trzymać swoje wojska, nie będzie to z pewnością miłe syjonistom. Pomimo, że sojusznicy, to jednak goje, a chcą stać orężnie na ziemi, którą Izrael uważa za swoją.

Czwarta Rewolucja Amerykańska stwarza nowe możliwości strategiczne dla Polski. Jak każda zmiana, przynosi zagrożenia, głównie ze strony Krainy U, Nowej Chazarii, coraz bardziej niechętnej Polsce, która nie ma już czego przekazywać. Dodatkowy czynnik zagrożenia stanowi liczna diaspora, zamieszkująca Polskę, a także zapowiedź napływu nowych grup, agresywnych i wrogich. Polska zaś jest obecnie bezbronna, nie tylko z powodu braku sprzętu, lecz głównie z braku decyzyjności. To, co u nas urzęduje to Paneuropejski Rząd Ukropoliński (w skrócie PRUk). Pod wpływem euro-globalnych gnostyków PRUk nie będzie miał żadnych skrupułów wysłać siłę obronną narodu do maszyny wojennej, zadłużyć się, aby wspomóc sąsiednie państwo, wpuścić jego ludność, dać jej przywileje i pozwolić na wszystko.

Tymczasem rzeczywistość zaskakuje. Dzięki Czwartej Rewolucji Amerykańskiej może w Europie wytworzyć się próżnia strategiczna. Projekt globalny musiał ewakuować się z Ameryki do Europy, a Trump podąży jego tropem, aby zadać mu cios ostateczny, zanim globaliści będą w stanie zaatakować Trumpa i imperium amerykańskie. Ameryka walczy teraz o przetrwanie, jeśli tą walkę przegra, wrócą globaliści do rządów i przyspieszą proces likwidacji suwerennej Ameryki. Nie będzie miejsca na wolności dla ludzi pokroju Trumpa i jego grupy. W wyniku Czwartej Rewolucji został rozpoczęty proces odwrotny do tego, który unosił najpierw Zachód, a potem świat przez ostatnie 400 lat. Siły, które stoją naprzeciw są jednak potężne, i z pewnością użyją swoich wpływów, aby to powstrzymać i odwrócić, nawet, jeśliby mieli użyć środków drastycznych. Trump potrzebuje i poszukuje sojuszników w swojej walce. Logika podpowiada, że będzie zwalczał każdy rząd europejski, posłuszny Unii Europejskiej, aby zdestabilizować i rozbić Unię od środka. Jednym z bardziej skutecznych sposobów może być straszenie Zachodu Rosją, po tym, jak USA zmniejszą swoje zaangażowane w pilnowanie Europy. Unia Europejska nie ma jednak własnych wojsk, więc rozbudowa sił europejskich będzie polegała na rozbudowaniu armii narodowych. Narzucenie wygórowanych wydatków zbrojeniowych da efekt podobny do tego, jaki uzyskał prezydent Reagan w latach 80-tych XX w., a ramach programu tzw. „gwiezdnych wojen”. Związek radziecki nie był w stanie nadążyć ekonomicznie, co było jedną z przyczyn jego rozpadu. Podobnie może być teraz z Unią Europejską.

Polska mogłaby być jednym z ważniejszych sojuszników. Pojawia się możliwość podobna do tej z 1918 roku – wszyscy zaborcy przegrali. Teraz podobnie – okupacyjne globalne państwo amerykańskie zniknęło, a w jego miejscu pojawiło się państwo narodowe, chcące budować swoje imperium, a nie zmieniać cały świat; Unia Europejska się rozpada; UK przeżywa głęboki kryzys i jest ustawiane przez Trumpa; Rosja gotowa do ingerencji w Europie, ale też do współpracy. Dla Polski i Polaków powstały nagle nowe perspektywy, trzeba tylko chcieć tam podążyć. To wymaga odpowiednich przywódców, jednak nikt z Loży Okrągłego Stołu takich cech nie posiada. Trzeba więc czym prędzej o takich się postarać, i temu służy niniejszy poradnik. Właśnie na początku 2025 roku zaczęły się gwałtowne procesy, dzięki którym Polacy przy dużym wkładzie własnej pracy mogą wybić się na niepodległość i zająć pozycję, właściwą dla Polski – Mostu i Strażnicy Eurazji, co wiąże się z nawiązaniem stałej współpracy z Białorusią, Rosją i Chinami, a także z Ukrainą, ale już niegroźną dla Polski. Z drugiej strony strumień chińskich towarów mógłby z serca Polski rozchodzić się dalszymi drogami na półkulę zachodnią. USA rywalizują z Chinami, ale ich potrzebują, i vice versa. Na naszej ziemi mogą spotkać się globalne interesy, aby współdziałać, a nie aby walczyć na śmierć. Zagrożeniami są roszczenia Nowej Chazarii i uzbrojonych grup obcych ludzi, globalna Unia Europejska i imperialne Niemcy. Gnostycy na pewno nie odpuszczą i przeprowadzą jeszcze niejedną akcję, aby utrzymać projekt globalny, choćby w formie szczątkowej. Potencjalnymi sojusznikami są wszystkie państwa Europy, a także Rosja i Chiny, pod warunkiem wypracowania z nimi modus vivendi przez elity narodowe. Póki co, możemy jednak spodziewać się, że ludzie, tworzący PRUk, pochodzący z Loży Okrągłego Stołu nie będą umieli i chcieli walczyć o polskie interesy. Dlatego Elitę Organiczną Narodu należy konsolidować jak najszybciej, abyśmy nie przegapili przełomowych możliwości, i żebyśmy nie dali sobie zrobić depopulacji.

______________

Czwarta Rewolucja Amerykańska, Bartosz Kopczyński, 13 marca 2025

Gen. Komornicki: pokój trzeba zawrzeć! Nie możemy wchodzić w konflikt z USA

Opublikowany przez

13 marca 2025 pch24/gen-komornicki-pokoj-trzeba-zawrzec-nie-mozemy-wchodzic-w-konflikt-z-usa

Gen. Leon Komornicki: pokój trzeba zawrzeć! Nie możemy wchodzić w konflikt z USA

Ukraina nie ma szans wygrać. Trzeba kończyć wojnę, podpisywać pokój i dać sobie pauzę strategiczną – przekonuje gen. Leon Komornicki, były zastępca szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w rozmowie z Interią.

Generał przestrzega przed powielaniem narracji zachodnich polityków, których kraje znajdują się zupełnie innym położeniu niż Polska. Jak podkreślił, Warszawa nie ma żadnego interesu w pogarszaniu relacji ze Stanami Zjednoczonymi, których wsparcie w tej części świata jest kluczowe z perspektywy naszego bezpieczeństwa.

 – Nie możemy przyjmować narracji europejskiej i prowadzić polityki sprzecznej ze Stanami Zjednoczonymi. Powinniśmy popierać to, co robi Europa, ale nie oglądając się na nią (…) Trzeba konsolidować, pracować z Bałtami, Rumunią, Skandynawią i Turcją. W ślad za wypracowaniem strategii, zdefiniować nasze oczekiwania – przekonuje gen. Komornicki.

W ocenie wojskowego, dalsze osłabianie relacji europejsko-amerykańskich grozi sytuacją, gdy w przypadku ataku Rosji na kraje NATO, Stany Zjednoczone nie zadziałają zgodnie z art. 5 Traktatu Północnoatlantyckiego. To znaczy nie przybędą z interwencją w obronie atakowanego.

– Amerykanie, w obecnej sytuacji, nie są zainteresowani wojnami, które ich tylko osłabiają – podkreśla generał.

W ocenie Komornickiego, w najlepszym interesie Polski jak i całej Europy leży jak najszybsze zakończenie działań zbrojnych na Ukrainie.

– Ukraina nie ma szans wygrać. Trzeba kończyć wojnę, podpisywać pokój i dać sobie pauzę strategiczną. Europa i USA dostaną czas, ale Kreml ma go nieustannie. Na zapleczu buduje masową armię. Jeśli nie dojdzie do zawarcia pokoju, a rozłam w NATO będzie postępował, Rosja zaatakuje kraje bałtyckie. To może stać się pod koniec tego roku albo na początku przyszłego. Inwazja jest w ich planie – konkluduje generał. [A skąd to wiesz, pikuś?? md]

Źródło: interia.pl PR

Rubio likwiduje 83% programów USAID, ujawnia fundusz korupcyjny Deep State i Globalistów

Opublikowany przez

Rubio likwiduje 83% programów USAID, ujawnia fundusz korupcyjny Deep State i Globalistów

Lance D Johnson; naturalnews/-rubio-axes-83percent-usaid-programs-exposes-deep-state

DR IGNACY NOWOPOLSKI MAR 13

Sekretarz stanu Marco Rubio, przy wsparciu Departamentu Efektywności Rządowej (DOGE) Elona Muska, likwiduje rozrośniętą biurokrację USAID,kładąc kres dziesięcioleciom finansowanej z pieniędzy podatników korupcji i lewicowych globalistów.

• Anulowano 83% programów USAID, co oznacza 5200 kontraktów wartych dziesiątki miliardów dolarów.

• Pozostałe 18% programów będzie nadzorowane przez Departament Stanu, co zapewni rozliczalność i zgodność z interesami USA. [18+83=101 md]

• USAID ujawniło się jako organizacja przestępcza działająca pod przykrywką państwa, przekazująca pieniądze podatników radykalnym organizacjom pozarządowym, destabilizująca sojuszników i podważająca amerykańskie wartości.

• DOGE Elona Muska uznany za narzędzie, które pomogło wykryć marnotrawstwo wydatków i nadużycia partyjne USAID.

Rubio i Musk podejmują walkę z gigantyczną korupcją

W historycznym posunięciu, które wywołało szok w Waszyngtonie, Sekretarz Stanu Marco Rubio ogłosił anulowanie 83% programów Agencji Stanów Zjednoczonych ds. Rozwoju Międzynarodowego (USAID) , skutecznie likwidując jedno z najbardziej rażących narzędzi Deep State do promowania skrajnie lewicowej agendy globalistycznej.

Po sześciotygodniowym przeglądzie przeprowadzonym we współpracy z Departamentem Efektywności Rządowej (DOGE) Elona Muska, Rubio ujawnił, że 5200 kontraktów — wartych dziesiątki miliardów dolarów podatników — zostało rozwiązanych za niesłużenie, a w niektórych przypadkach aktywne szkodzenie interesom narodowym USA.

„5200 kontraktów, które zostały teraz anulowane, wydało dziesiątki miliardów dolarów w sposób, który nie służył, a w niektórych przypadkach nawet zaszkodził, podstawowym interesom narodowym Stanów Zjednoczonych” – stwierdził Rubio w poście na X. Dodał, że pozostałe 18% programów, około 1000, będzie teraz administrowanych „bardziej efektywnie przez Departament Stanu”.

Ta radykalna reforma oznacza koniec ery, w której USAID działał jako tajemniczy fundusz korupcyjny dla postępowych organizacji pozarządowych , lewicowych mediów, a nawet grup ekstremistycznych. Przez dziesięciolecia agencja przelewała miliardy dolarów podatników na projekty, które podważały amerykańskie wartości, destabilizowały sojuszników i promowały radykalne ideologie na całym świecie.

Korupcja USAID nie jest nowym odkryciem, ale skala nadużyć wyszła na jaw dopiero niedawno. Pod przykrywką „pomocy humanitarnej” agencja stała się finansowanym przez podatników ramieniem Deep State, promującym skrajnie lewicową agendę, która często była sprzeczna z interesami USA. Od finansowania radykalnych grup ekologicznych po wspieranie lewicowych mediów, macki USAID sięgały do ​​każdego zakątka globu, siejąc chaos i podziały.

Jednym z najbardziej jaskrawych przykładów nadużyć USAID była ingerencja w wybory zagraniczne, często destabilizująca sojuszników, którzy nie byli wystarczająco zgodni z postępowymi ideologiami. Agencja przekazywała również pieniądze organizacjom pozarządowym, które sprzeciwiały się wolności słowa, kapitalizmowi i tradycyjnym wartościom, skutecznie wykorzystując pieniądze amerykańskich podatników do prowadzenia wojny z samymi zasadami, które definiują Stany Zjednoczone.

DOGE Elona Muska: Strażnik, którego Ameryka potrzebowała

Demontaż USAID nie byłby możliwy bez niestrudzonych wysiłków Departamentu Efektywności Rządowej (DOGE) Elona Muska. Utworzony w celu wykorzenienia marnotrawstwa, oszustw i nadużyć w agencjach federalnych , DOGE stał się kluczowym sojusznikiem w walce z Deep State.

„Trudne, ale konieczne. Dobrze się z tobą współpracowało” – napisał Musk na Twitterze w odpowiedzi na ogłoszenie Rubia. Przedsiębiorca-miliarder od dawna jest głośnym krytykiem marnotrawstwa i nieefektywności rządu, a rola jego departamentu w ujawnianiu korupcji USAID ugruntowała jego reputację jako siły odpowiedzialnej.

Śledztwo DOGE ujawniło, że rozdęta biurokracja USAID nie była po prostu nieefektywna — była aktywnie szkodliwa. Dziesiątki miliardów dolarów zmarnowano na projekty, które nie przyczyniły się do realizacji interesów USA, podczas gdy kluczowe programy zostały zaniedbane. Ujawniając te nadużycia, DOGE utorowało drogę bardzo potrzebnym reformom.

Przez dziesięciolecia amerykańscy podatnicy byli zmuszani do płacenia rachunku za globalistyczną agendę USAID, bezradnie patrząc, jak ich ciężko zarobione dolary były przeznaczane na projekty, które podważały ich wartości i interesy . Anulowanie przez agencję 83% jej programów stanowi długo oczekiwane rozliczenie, które pozwoli podatnikom zaoszczędzić dziesiątki miliardów dolarów, a jednocześnie zapewni, że pozostałe programy pomocowe będą zgodne z priorytetami USA.

O geopolitycznym szoku zwycięstwa Rosji na Ukrainie

Opublikowany przez

Doug Casey o geopolitycznym szoku zwycięstwa Rosji na Ukrainie

Źródło: https://internationalman.com/articles/doug-casey-on-the-geopolitical-shockwaves-of-russias-victory-in-ukraine/

DR IGNACY NOWOPOLSKI MAR 12

TŁUMACZENIE WYWIADU

To było kryminalne szaleństwo, że USA zaangażowały się w wojnę graniczną między dwoma krajami po drugiej stronie świata. Niewielu Amerykanów wie, że „Ukraina”, która wcześniej zawsze była znana jako „Ukraina”, oznacza pogranicze. Był to po prostu region, taki jak Kurdystan, z nieokreślonymi, ruchomymi granicami, dopóki Lenin nie stworzył jej w 1921 roku.

Dlaczego, możesz zapytać, Zachód miałby podjąć ryzyko i rozpocząć III wojnę światową z powodu najbardziej skorumpowanego kraju w Europie?

Kilka powodów. Po pierwsze, Ukraina była bardzo skuteczną pralnią. Gigantyczne kwoty amerykańskich podatków zniknęły w czarnej dziurze, by ponownie pojawić się w kieszeniach organizacji pozarządowych, udając pomoc. Po drugie, powiązani łajdacy, tacy jak Bidenowie, nabrali tłuszczu. Dziesiątki miliardów zostały redystrybuowane do producentów broni, wykonawców wojskowych i Bóg wie kogo jeszcze. I oczywiście, duża grupa neokonserwatystów w DC zrobiła karierę, próbując zniszczyć Rosję za wszelką cenę.

Mam tylko nadzieję, że gdy Trump zbada, gdzie podziały się wszystkie pieniądze, dojdzie do masowych odzyskań pieniędzy i długich kar więzienia dla wielu osób, zarówno w USA, jak i w Europie.

International Man: Co sądzi Pan o przyszłości Zełenskiego i Ukrainy?

Doug Casey: Jak Zełenski, drugorzędny aktor w biednym kraju, stał się niezwykle bogaty, to opowieść, która powinna być szeroko rozpowszechniona. Kilka lat temu Panama Papers pokazały, że Zełenski był już wart około 300 milionów dolarów i miał dwa ultra drogie domy na południowej Florydzie. Ale do dziś nikt nie zbadał pochodzenia tej fortuny. Jestem pewien, że w międzyczasie wzrosła do miliardów.

Oto praktyczna zasada: dyktatorzy odpowiedzialni za masowe zniszczenia, miliony ofiar i masowe grabieże powinni skończyć jak Mussolini, którego powieszono za pięty na latarni.

Gdyby Zełenski był mądry, uciekłby do kraju bez ekstradycji. Izrael mógłby zadziałać, chociaż odmówili schronienia Meyerowi Lansky’emu, który również miał prawa powrotu.

Co najmniej powinien zostać oskarżony o kryminalnie zły smak, paradowanie w swoich sztucznych wojskowych oliwkowo-zielonych koszulkach i spodniach cargo przez ostatnie trzy lata. Chociaż na oficjalne spotkanie w zeszłym tygodniu wybrał ładnie wyprany czarny sweter z długim rękawem.

Było zabawnie patrzeć, jak Trump traktował go z szacunkiem, na jaki zasługiwał w Białym Domu, zanim go wyrzucił ( link ).

International Man: Jakie są szersze geopolityczne konsekwencje zwycięstwa Rosji na Ukrainie?

Jaki wpływ może to mieć na NATO, UE i Europę jako całość?

Doug Casey: Mimo że Putin powiedział, że tęskni za granicami dawnego Związku Radzieckiego, szanse na to, że Rosja spróbuje podbić Europę, są zerowe. W rzeczywistości szanse są takie, że sama Rosja — która jest wielokulturowym imperium wewnętrznym — rozpadnie się na wiele mniejszych jednostek w ciągu najbliższych kilku dekad.

Ludzie nie rozumieją, że rzeczy są zupełnie inne niż w czasach Cesarstwa Rzymskiego, a nawet przed I wojną światową. Wtedy miałoby to sens, gdybyś podbił lub skolonizował inny kraj.

Życie było tanie; jeśli wygrałeś, mogłeś ukraść złoto, bydło, dzieła sztuki i niewolników. Dziś jest inaczej. Gdyby Rosja była na tyle głupia, żeby spróbować ponownie włączyć stary ZSRR — zapomnij o reszcie Europy — odkryje, że w dzisiejszym świecie istnieje niewiele bogactw „możliwych do kradzieży”. Skończyliby z niezwykle kosztowną wojną, po której nastąpiłaby niekończąca się wojna partyzancka, która doprowadziłaby do całkowitego upadku Rosji. Nie ma absolutnie nic do zyskania, a wszystko do stracenia.

Skąd w ogóle biorą się takie szalone memy? Są ku temu powody psychologiczne, ale teraz nie jest czas, abyśmy wpadali w tę króliczą norę. Rosyjska inwazja na Europę to mylący trop podsunięty przez amerykańskich i natowskich podżegaczy wojennych. Tylko bardzo głupi i nieświadomi ludzie w ogóle o tym myślą. Ale to nie znaczy, że nie wprowadzono wielkich niebezpieczeństw.

Rosja musiała potroić liczebność swojej armii, a to jest kosztowne. Jeśli wojna się skończy, będzie musiała rozwiązać większość armii, co spowoduje kolejne zniekształcenia, zawirowania w jej gospodarce.

Innym prawdopodobieństwem jest to, że NATO — które powinno zostać zniesione po rozpadzie Związku Radzieckiego na początku lat 90., ale nadal rośnie jak rak, mimo że nie służy już żadnemu użytecznemu celowi — w końcu się rozpadnie. To dobrze, ponieważ NATO jest niczym innym, jak prowokacją dla Rosji i Chin.

Będzie fala emigrantów z Ukrainy, dołączając do milionów, którzy już wyjechali. Większość Ukraińców jest w miarę dobrze wykształcona. Kto chce zostać w dotkniętym biedą, rozdartym wojną kraju z drapieżnym rządem? Miliony więcej przeniesie się na Zachód.

Jeśli chodzi o odbudowę Ukrainy, pomysł planu Marshalla jest kontr-produktywny. Jeśli obcokrajowcy chcą przyjechać i przywłaszczyć sobie pieniądze, to jedno. Ale bankrutujące rządy USA lub UE rzucające tam pieniędzmi tylko pogorszą sytuację. Nieuchronnie trafią one do kieszeni dobrze sytuowanych bogatych facetów, korumpując zarówno dającego, jak i otrzymującego.

Ukraina powinna być całkowicie wolna dla handlu. Przedsiębiorcy szybko się tam pojawią, nie po to, by stworzyć altruistyczną farsę, współczesną wioskę Potiomkinowską, ale by zarobić. Ale kto wie? Może ONZ i UE prowizorycznie sfabrykują jakieś rozwiązanie, a miejsce będzie przypominało wieczną Gazę lub powojenne Niemcy Wschodnie.

International Man: Po przelaniu tak dużej ilości krwi, skarbów i kapitału politycznego w ukraińskim bagnie, porażka będzie gorzką pigułką dla Deep State i zwolenników tej wojny. Histeria antyrosyjska pozostaje głęboko zakorzeniona w dużych segmentach amerykańskiego i europejskiego społeczeństwa.

Jak ci ludzie poradzą sobie ze zderzeniem z rzeczywistością, skoro przez lata obiecywano im zwycięstwo?

Czy sądzisz, że Głębokie Państwo podejmie próbę zablokowania jakiegokolwiek zbliżenia USA z Rosją?

Doug Casey: Rosja i Związek Radziecki były bête noire — wrogiem narodowym — USA odkąd byłem małym dzieckiem. Wszyscy ćwiczyliśmy chowanie się i krycie pod biurkami ze strachu przed ewidentnie niesprowokowanym atakiem złych Rosjan.

Amerykanie powinni zdać sobie sprawę, że wrogiem nigdy nie był naród rosyjski, było to państwo radzieckie przesiąknięte dogmatami marksizmu-leninizmu. I niemal równie patologiczne Deep State USA, zamieszkane przez naszą własną grupę podżegaczy wojennych, oportunistów i socjopatów.

Przez ostatnie 30 lat na samych amerykańskich uniwersytetach było więcej komunistów niż w całej Rosji. Prawdziwym zagrożeniem są socjaliści, faszyści, komuniści i Przebudzeni Europejczycy, którzy przejęli władzę w większości europejskich rządów.

W USA kompleks Deep State (z jego wojskowymi, korporacyjnymi, akademickimi, finansowymi i rozrywkowymi mackami) nie powinien być niedoceniany. Potrzebuje wrogów, aby machina wojenna produkowała zasadniczo bezużyteczne i przestarzałe śmieci. A jego ramię informacyjno-rozrywkowe utrzymywało pospólstwo w strachu, chętnie wspierając rząd, który twierdzi, że ich „broni”.

Prawdziwe niebezpieczeństwo, jak sugerował JD Vance w swoim przemówieniu w Monachium, kryje się wewnątrz nas.

Czy uważam, że Głębokie Państwo będzie próbowało zablokować jakiekolwiek zbliżenie z Rosją?

Absolutnie. Nie chcą, aby chaos się skończył, ponieważ ujawniłoby to głębokie pokłady przestępczości i korupcji, które są tak samo złe w całym rządzie USA, jak i na samej Ukrainie. Zakończenie chaosu wojennego ujawniłoby rząd USA jako pełen aroganckich i roszczeniowych oszustów.

Byłoby dla nich bardzo niewygodne, gdyby wojna na Ukrainie, być może najskuteczniejsza pralnia pieniędzy w historii, zniknęła. Następnie przeprowadzono by dogłębne śledztwo, aby ustalić, gdzie podziały się pieniądze. Oczywiście, będą chcieli zablokować jakiekolwiek zbliżenie z Rosją.

Jeśli jednak Departament „Obrony” i 15 agencji w tzw. „Wspólnocie Wywiadowczej” zostaną dokładnie zbadane, życie śledczych będzie poważnie zagrożone. To ryzykowne zajęcie rozbijać miski ryżu tych kolesi.

International Man: Poprzedni rząd USA zamroził cały obrót rosyjskimi akcjami i obligacjami na zachodnich rynkach finansowych.

Można przypuszczać, że po zakończeniu wojny aktywa te zostaną odmrożone i staną się dostępne dla zachodnich inwestorów.

Co sądzisz o rosyjskich akcjach?

Biorąc pod uwagę dalekosiężne konsekwencje przegranej Ukrainy w wojnie z Rosją, jakie inne implikacje inwestycyjne przewiduje Pan?

Doug Casey: Będzie wspaniale, gdy znów będzie można kupować rosyjskie akcje i obligacje.

W tym momencie mogą być oferowane niesamowite okazje. Pozwólcie mi podkreślić to, co powiedziałem wcześniej: sama Rosja ostatecznie rozpadnie się na wiele mniejszych krajów, tak jak Związek Radziecki 30 lat temu. Rosja nie jest najbardziej stabilnym krajem na świecie, ale jest o kilka odchyleń standardowych lepsza niż jakiekolwiek miejsce w Afryce, na przykład.

Nie postrzegam Rosji jako inwestycji, ale raczej jako spekulację o wysokim potencjale po ponownym otwarciu rynków. Kraj nie ma długu i mógłby łatwo przejść na rubla opartego na złocie. Secesja posiadłości nierosyjskich mogłaby być bardzo dobrą rzeczą.

Tymczasem na Zachodzie jest prawdopodobne, że zobaczymy załamanie finansowe i gospodarcze, ponieważ Trump będzie usuwał liczne zniekształcenia w tym samym czasie, gdy będzie wprowadzał nowe. Wielki Kryzys prawdopodobnie przywróci Demokratów do władzy, co jest złą wiadomością.

Biorąc pod uwagę, że Kijów przegrywa wojnę z Moskwą, jest całkiem pewne, że teraz jest czas na sprzedaż akcji wojskowych/przemysłowych i wojennych. Jeśli Trumpowi uda się ograniczyć wydatki na wojsko, jak mówi, dużo pieniędzy przestanie płynąć do takich firm jak Lockheed, Raytheon i Boeing. Biznes „obronny” jest absolutnie pełen oszustw, głupoty i korupcji.

W ciągu ostatnich 30 lat radzili sobie znakomicie, ale biorąc pod uwagę zmiany w sytuacji makroekonomicznej, myślę, że impreza się skończyła. Nie dość, że to, to jeszcze technologia wojskowa zmienia się radykalnie. Rodzaj hi-tech-owego badziewia, które produkują — np. F-35, B21, lotniskowce i pociski artyleryjskie za 100 000 dolarów — ma tyle samo sensu, co produkcja pancerników pod koniec II wojny światowej. Tanie drony mają więcej sensu. Podobnie jak Terminatory za 20 000 dolarów.

Natura całego świata zmienia się pod każdym względem. Radykalnie.

Uwaga redaktora: Niestety, praktycznie rzecz biorąc, pojedyncza osoba może niewiele zrobić, aby zmienić bieg tych trendów.

Najlepsze, co możesz i powinieneś zrobić, to pozostać poinformowanym, aby móc jak najlepiej się chronić, a nawet skorzystać z tej sytuacji.

Właśnie dlatego poczytny autor Doug Casey i jego współpracownicy właśnie wydali pilny nowy raport PDF , w którym wyjaśniają, co może się wydarzyć dalej i co można z tym zrobić.

Powstanie, niszczenie i zniszczenie Ukrainy

Opublikowany przez

Zniszczenie Ukrainy

Autor: Hans Vogel; https://www.arktosjournal.com/p/the-ruination-of-the-ukraine

DR IGNACY NOWOPOLSKI MAR 11

Kiedy w 1991 roku Ukraina uzyskała niepodległość, wydawało się, że posiada wszystkie wymagania, aby być odnoszącym sukcesy, szczęśliwym i zamożnym narodem. Spośród piętnastu suwerennych państw, które powstały po upadku Związku Radzieckiego, Ukraina była najwyraźniej najbardziej uprzywilejowana. Jej rozległe połacie bardzo żyznych gruntów rolnych, czarnoziemu, produkowały ogromne ilości pszenicy, kukurydzy i ziemniaków. Jednocześnie Ukraina była potęgą przemysłową, a produkcja koncentrowała się w miastach takich jak Donieck i Charków (gdzie mieści się słynna fabryka samolotów Antonow). W 1975 roku ukraińska produkcja stali dorównywała produkcji Niemiec Zachodnich, europejskiej potęgi przemysłowej. W 1988 roku, kiedy była jeszcze republiką radziecką, ukraiński PKB uczyniłby ją jedenastą co do wielkości gospodarką świata.

Obecnie zajmuje czterdzieste piąte miejsce. Ze względu na PKB na mieszkańca (PPP) Ukraina jest jednym z najbiedniejszych krajów europejskich. Straciła ponad połowę z 52 milionów mieszkańców, którymi szczyciła się w momencie uzyskania niepodległości, ponieważ na obszarze kontrolowanym przez reżim kijowski pozostało co najwyżej około 25 milionów. Całkiem imponujące osiągnięcie w ciągu zaledwie trzydziestu pięciu lat niepodległości.

A jednak niepodległość wydawała się tak obiecująca ! Rząd USA i wielu Amerykanów z ukraińskimi przodkami i korzeniami natychmiast żywo zainteresowało się nowym suwerennym państwem. Byli to potomkowie słowiańskich imigrantów z Ukrainy, czyli Małej Rosji, jak nazywano ją jeszcze nieco ponad sto lat temu, ale głównie potomkowie Żydów, którzy opuścili tę część Rosji, aby znaleźć lepsze życie w Nowym Świecie.

Amerykanie przybyli z całym swoim arsenałem, w tym z typowym wachlarzem organizacji pozarządowych i przede wszystkim „międzynarodowych” podmiotów finansowych, takich jak Bank Światowy i MFW. Instrumenty te okazały się niezwykle skuteczne w podporządkowaniu i utrzymaniu kontroli USA nad krajami Ameryki Łacińskiej.

USA rozpoczęły więc demontaż gospodarki Ukrainy, zabierając to, co wydawało się najcenniejsze i pozbywając się reszty, przykuwając kraj do USA i zdominowanych przez USA organizacji międzynarodowych, jednocześnie przejmując kontrolę nad jego finansami. W tym procesie ukraiński przemysł wytwórczy, zatrudniający miliony, został wypatroszony i ostatecznie rozebrany. Ukraińscy politycy byli tylko zbyt chętni, aby grać i nie przegapić złotej okazji, aby wypchać swoje kieszenie. Według Wskaźnika Percepcji Korupcji (CPI) Ukraina jest jednym z najbardziej skorumpowanych krajów Europy, wśród znanych miejsc, takich jak Mołdawia. Innymi słowy, można powiedzieć, że Ukraina stała się europejskim klonem klasycznej latynoamerykańskiej republiki bananowej, takiej jak Nikaragua czy Honduras.

W 1994 r. Ukraina została całkowicie podporządkowana banksterom z Wall Street, MFW i Banku Światowego, gdy Wiktor Juszczenko został mianowany szefem banku centralnego kraju. Gdy amerykańscy rabusie i doradcy, a za nimi chętni spekulanci z Europy, zalali kraj, rozpoczęła się kolejna wielka kradzież.

Dziesięć lat później, w 2004 r., za pośrednictwem organizacji pozarządowych i innych instrumentów, takich jak National Endowment for Democracy, USA zorganizowały lokalną rewolucję kolorową, „pomarańczową rewolucję”, która doprowadziła do wyboru Juszczenki na prezydenta. W tym czasie Ukraina już (w 2003 r.) dała dowód swojej lojalności wobec USA, wysyłając 1600 żołnierzy na okupację Iraku po tym, jak USA go podbiły.

Można powiedzieć, że Ukraina przekształcała się w europejski odpowiednik Kuby w latach 60.: bastion supermocarstwa na progu innego supermocarstwa, taki, jakim Kuba była dla Związku Radzieckiego na progu Ameryki. Różnica polegała na tym, że Ukraina była rządzona dokładnie tak samo jak Kuba od 1902 do 1959 r.: jako zwykły protektorat USA, z lokalnym ambasadorem USA jako prokonsulem.

Kolejną dekadę później, w 2014 roku, po tym, jak prezydent Wiktor Janukowycz, ulegając zdrowemu rozsądkowi i rosyjskiej presji, wycofał się z podpisania umowy o wolnym handlu i stowarzyszeniu z Unią Europejską (politycznym ramieniem NATO), USA  zorganizowały  „Rewolucję Godności”, znaną również jako Euromajdan. Interwencja zakończyła się sukcesem, co doprowadziło do wyboru nowego prezydenta: cara czekolady Petra Poroszenki. Przystępując do uchwalania serii antyrosyjskich dekretów, nowy reżim sprowokował bunt w regionach (obwodach) donieckim i ługańskim, w których większość stanowią rosyjskojęzyczni. Oba regiony ogłosiły następnie autonomię, po czym reżim w Kijowie rozpętał falę odwetowej przemocy wobec lokalnej ludności cywilnej, co do 2022 roku doprowadziło do śmierci ponad 14 000 mieszkańców.

Amerykanie, którzy teraz mieli pełną kontrolę nad Ukrainą, postanowili przejąć bazę morską w Sewastopolu na Półwyspie Krymskim. Region ten był również w przeważającej mierze zamieszkany przez rosyjskojęzycznych. Przejęcie bazy przez USA pozbawiłoby rosyjską marynarkę wojenną strategicznej bazy południowej, która była absolutnie niezbędna. W ciągu kilku dni od zakończenia „Rewolucji Godności” jednostki armii rosyjskiej zostały wysłane na Krym, aby zabezpieczyć go dla Rosji i uniemożliwić USA przejęcie bazy w Sewastopolu. 11 marca krymski parlament regionalny i rada miejska Sewastopola ogłosiły niepodległość regionu, która została zatwierdzona w referendum kilka dni później. Miesiąc później Krym dołączył do Federacji Rosyjskiej.

Amerykanie wrzeli z bezsilnej wściekłości, gdy ich plan przejęcia Sewastopola upadł. W pewnym stopniu złagodzili to, sprawiając, że ich „społeczność międzynarodowa” odmówiła uznania legalności przyłączenia Krymu do Federacji Rosyjskiej. Ale co dalej? Reżim Obamy, w którym neokonserwatyści z PNAC odegrali kluczową rolę, zdecydował się na incydent pod fałszywą flagą, aby doprowadzić do zbrojnej konfrontacji z Rosją, którą, jak byli całkowicie pewni, USA i NATO wygrają bezapelacyjnie. 17 lipca 2014 r. Amerykanie, za przyzwoleniem, jeśli nie pomocą holenderskiego rządu Rutte, zorganizowali zestrzelenie przez ukraińskie myśliwce malezyjskiego samolotu pasażerskiego, na pokładzie którego znajdowało się dwustu obywateli Holandii. Samolot MH-17 został zestrzelony i rozbił się w oderwanym regionie Doniecka. Rosjanie, oskarżeni o tajne wspieranie rebeliantów w Doniecku, zostali natychmiast obwinieni o zestrzelenie samolotu pasażerskiego. Nie trzeba dodawać, że nie ma żadnych dowodów na poparcie tego twierdzenia. [Nawiasem mówiąc, można przypuszczać, że nominacja Rutte’a na stanowisko Genseka NATO jest nagrodą za jego lojalną współpracę w sprawie oszustwa związanego z lotem MH-17 .]

Chociaż „wojna rosyjsko-ukraińska” rozpoczęła się w 2014 r., była prowadzona w bardzo dyskretny sposób, szczególnie po stronie rosyjskiej. Ukraińcy z kolei, wspomagani i podżegani, często wręcz prowadzeni przez Amerykanów i ich wasali z NATO (zwłaszcza Anglików), rozpoczęli szeroko zakrojony program zbrojeniowy w ramach przygotowań do poważnej konfrontacji z Rosją.

Pod koniec 2021 r. prezydent Rosji Władimir Putin, w celu zakończenia rozlewu krwi w Doniecku i Ługańsku oraz trwałego rozwiązania problemu, wysłał wielokrotne propozycje do reżimu Bidena w USA i do NATO. Jednak ponieważ nikt nie chciał odpowiedzieć, w lutym 2022 r. Rosja rozpoczęła Specjalną Operację Wojskową (SMO).

Po raz kolejny USA i ich europejscy wasale wrzeszczeli z wściekłości na kolejne naruszenie ich „opartego na zasadach” porządku. W rzeczywistości, zgodnie z tymi zasadami, tylko USA i Izrael mają prawo robić to, co właśnie zrobiła Rosja. Jednak stworzyło to dokładnie taką sytuację, do której USA i NATO przygotowywały się przez cały czas. W ten sposób rozpoczęła się wojna zastępcza NATO przeciwko Rosji, która miała doprowadzić do upadku i podziału Federacji Rosyjskiej.

W swojej trwającej przez dziesięciolecia zarozumiałości i pysze zachodnie elity rządzące, ich media i różni „eksperci” byli przekonani, że ich lepsza zachodnia broń z łatwością zwycięży. Ku ich całkowitemu zaskoczeniu, broń zachodnia okazała się gorsza od rosyjskiej. Co więcej, ukraińskie siły zbrojne zostały wyszkolone według standardów NATO, które same w sobie są gorsze od standardów rosyjskich sił zbrojnych. Chociaż poszczególnym ukraińskim żołnierzom z pewnością nie brakowało odwagi i zaangażowania, okazali się mięsem armatnim dla rosyjskiej armii i jej lepszej broni.

W tej chwili, trzy lata po rozpoczęciu SMO, klęski ukraińskiej armii nie da się już ukryć przed opinią publiczną za pomocą fake newsów i codziennych dawek dezinformacji. 

Na polu bitwy zginęło ponad milion ukraińskich żołnierzy, co oznacza, że ​​co najmniej dwa miliony innych zostało rannych, z których wielu pozostanie kalekami do końca życia.

Chociaż dzięki rosyjskiej taktyce straty cywilne są bardzo niskie, nie będzie przesadą stwierdzenie, że wojna pogłębiła upadek demograficzny Ukrainy. Miliony Ukraińców, w tym wielu mężczyzn w wieku poborowym, uciekło do innych krajów europejskich. Ponad dwa miliony znalazło schronienie w Polsce, gdzie ukraińscy lekarze i pielęgniarki przejęli szerokie połacie systemu medycznego. Ponad milion jest teraz w Niemczech, prawie milion w Czechach. Duże kolonie Ukraińców znajdują się (w kolejności malejącej) we Włoszech, Rumunii, Słowacji i Holandii. Przed wybuchem wojny setki tysięcy Ukraińców opuściło już swoją ukochaną ojczyznę, aby znaleźć lepsze życie w Ameryce, ale także w Rosji, gdzie istnieje duże zapotrzebowanie na wszelkie możliwe rodzaje pracy. Tyle o patriotyzmie Ukraińców!

Mając na uwadze ostateczną porażkę ukraińskich sił zbrojnych i ich sponsorów z NATO i USA, zrozumiałe jest, że w obu obozach podejmowane są działania w celu osiągnięcia formalnego porozumienia. Nowo wybrany prezydent USA Donald Trump działa obecnie jak katalizator w tym delikatnym procesie.

Prezydent Ukrainy Władimir Zełenski, nie pozbawiony talentu komik, który został starannie wybrany i przygotowany do pełnienia urzędu, pozostaje wierny swojej roli niezłomnego przywódcy wojennego wbrew przytłaczającym przeciwnościom i prezentuje pokaz odporności i determinacji. Jednak coraz bardziej wygląda na to, że jest przywódcą pustej skorupy. Ukraińska gospodarka ogromnie ucierpiała z powodu wojny. Sieć energetyczna musi zostać całkowicie przebudowana, a inne elementy infrastruktury również wymagają ogromnych inwestycji i wysiłku, aby przywrócić je do normy.

Ostatnie wystąpienie Zełenskiego w Białym Domu w sporze z Trumpem i wiceprezydentem Vance’em nie powinno odwracać uwagi od tego, co prawdopodobnie zostało już ustalone przez Trumpa i Putina. Obaj chcą zakończenia operacji wojskowej na Ukrainie, ale to Rosja dyktuje warunki. Zełenski i Trump chcą ratować twarz, a Putin z pewnością pozwoli Trumpowi to zrobić.

Ukraina wyjdzie z tego amputowana i pokryta bliznami, opłakując swoich zmarłych i żywiąc urazę do milionów Ukraińców, którzy wyjechali i prawdopodobnie nie wrócą. Będzie to swego rodzaju cud, jeśli szczątkowa Ukraina wokół Kijowa, bezpiecznie związana z Rosją, przetrwa.

Historia zna niewiele przykładów, w których naród posiadający wszelkiego rodzaju zalety został zniszczony w ciągu zaledwie czterech dekad. Ukraina stanowi wyjątkowy przypadek z tej sytuacji.

Jest niezwykle smutne, że Ukraina nie została zniszczona przez zwykłych Ukraińców. Wszystko, czego chcą, to to, czego naprawdę pragnie większość ludzi na świecie: prowadzić zdrowe, szczęśliwe życie z rodziną i przyjaciółmi, być bezpiecznym i jeść przyzwoite jedzenie. Kraj został zniszczony przez USA i ich wasali z NATO oraz klikę banksterów, wspomaganą przez małą klikę bezwzględnych ukraińskich polityków.

W rzeczywistości Ukraina to po prostu kolejne upadłe państwo, którego istnienie podtrzymują ogromne pieniądze, trafiające głównie do kieszeni rzesz skorumpowanych polityków i biznesmenów w USA, Europie, Izraelu i na Ukrainie.

Zełeński usadzony? Negocjacje w Arabii bez prezydenta z Kijowa.

Opublikowany przez

Zełeński usadzony? Negocjacje bez prezydenta z Kijowa. „Mamy nadzieję na praktyczne rezultaty”

11.03.2025 negocjacje-bez-prezydenta-z-kijowa

W Dżuddzie w Arabii Saudyjskiej spotkają się delegacje USA i Ukrainy. Prezydent Wołodymyr Zełeński zapewnił, że tym razem stanowisko Kijowa będzie „w pełni konstruktywne”. Wyraził też nadzieję, że uda się osiągnąć konkretne efekty w kierunku zakończenia wojny z Rosją.

„Mamy nadzieję na praktyczne rezultaty. Pozycja Ukrainy w tych rozmowach będzie w pełni konstruktywna” – napisał Zełeński na X.

Ukraiński prezydent poleciał do Arabii Saudyjskiej. Jednak nie będzie brał udziału w negocjacjach.

Delegacja ukraińska składa się m.in. z szefa gabinetu prezydenta Andrija Jermaka, ministra spraw zagranicznych Andrija Sybihy oraz ministra obrony Rustema Umierowa. Na czele amerykańskiej delegacji stoi sekretarz stanu Marco Rubio.

Jak podkreślił, jest optymistą przed rozmowami w Dżuddzie.

– Gdybym nie był, to bym tu nie przyjechał – powiedział Rubio.

Potwierdził, że Wołodymyr Zełeński nie weźmie udziału w negocjacjach. Nie wyklucza jednak spotkania z nim.

– Nie jest planowane, ale jest możliwe – zaznaczył Marco Rubio.

Będzie to pierwsze spotkanie przedstawicieli USA i Ukrainy od czasu skandalicznego zachowania Zełeńskiego w Gabinecie Owalnym w Białym Domu. W rozmowach nie przewidziano udziału Rosji.

Negocjacje USA-Ukraina mają rozpocząć się o godz. 12 czasu miejscowego, czyli godz. 10 czasu polskiego.

Rzeczywistość konfrontuje unijne “elity” – „Przez rozdarcie bańki zakłamania widzą swój własny upadek”

Opublikowany przez

Rzeczywistość konfrontuje unijne “elity” – „Przez rozdarcie bańki zakłamania widzą swój własny upadek”

Autor: Alastair Crooke; unz/reality-confronts-the-euro-ruling-strata

DR IGNACY NOWOPOLSKI MAR 10

Najwyraźniej w interesie Europy nie leży jednoczenie się przeciwko prezydentowi USA z powodu przegranej wojny.

Oni (elity euro) nie mają szans: „Jeśli Trump wprowadzi te cła [25%], USA wpadną w poważny konflikt handlowy z UE” – grozi premier Norwegii. A co jeśli Bruksela odpowie odwetem?

„ Mogą próbować, ale nie mogą” – odpowiedział Trump. Von der Leyen obiecała jednak już podjęcie działań odwetowych. Mimo to, połączone siły brytyjskich sił zbrojnych raczej nie zmuszą Trumpa do wysłania wojsk amerykańskich na Ukrainę w celu ochrony europejskich interesów (i inwestycji!).

W rzeczywistości każdy europejski członek NATO – z różnym stopniem zażenowania – teraz publicznie przyznaje, że żaden z nich nie chce uczestniczyć w zabezpieczaniu Ukrainy bez wsparcia militarnego USA dla tych europejskich sił. To oczywisty plan, mający na celu skłonienie Trumpa do kontynuowania wojny na Ukrainie – podobnie jak groźby Macrona i Starmera dotyczące zerwania umowy wydobywczej, aby skłonić Trumpa do ponownego zaangażowania się w wojnę na Ukrainie. Trump wyraźnie przejrzał tę taktykę.

Problem jednak polega na tym, że Zełenski wydaje się bardziej obawiać zawieszenia broni niż dalszej utraty terytorium na polu bitwy. Wydaje się, że jemu również zależy na kontynuacji wojny (być może chce utrzymać się przy władzy).

Wezwanie Trumpa do zakończenia przegranej wojny na Ukrainie najwyraźniej wywołało pewnego rodzaju dysonans poznawczy wśród europejskich elit. Oczywiście, już od jakiegoś czasu było jasne, że Ukraina nie przywróci granic z 1991 r. i nie zmusi Rosji do zajęcia na tyle słabej pozycji negocjacyjnej, by Zachód mógł dyktować własne warunki zakończenia konfliktu.

Jak pisze Adam Collingwood:

„Trump spowodował ogromną rysę w granicy bańki fantazji… rządząca elita [w następstwie zmiany kursu Trumpa] widzi nie tylko porażkę wyborczą, ale dosłowną katastrofę. Klęska wojenna, która pozostawia [Europę] w dużej mierze bezbronną; gospodarka zdeindustrializowana; rozpadające się usługi publiczne i infrastruktura; wysokie deficyty budżetowe; stagnacja poziomu życia; społeczna i etniczna niezgoda – oraz potężna populistyczna rebelia kierowana przez tak poważnych wrogów jak Trump i Putin w manichejskiej walce z pozostałościami czasów liberalnych – i strategicznie wciśnięta pomiędzy dwóch przywódców, którzy zarówno nimi gardzą, jak i nie szanują ich…”.

„Innymi słowy, przez pęknięcie w bańce fantazji elity Europy widzą swój własny upadek…”

„Każdy, kto potrafił dostrzec rzeczywistość, wiedział, że od jesieni 2023 r. sytuacja na froncie będzie się tylko pogarszać, ale z perspektywy swojego świata fantazji nasze elity nie były w stanie tego dostrzec. Władimir Putin, podobnie jak Deplorables i Gammons w kraju, był atawistycznym demonem, który nieuchronnie zostanie zabity w nieubłaganym marszu w stronę liberalnej, postępowej utopii.

Wielu przedstawicieli europejskich klas rządzących jest wyraźnie wściekłych. Ale co tak naprawdę mogą zrobić Wielka Brytania lub Niemcy? Szybko stało się jasne, że państwa europejskie nie mają potencjału militarnego umożliwiającego skoordynowaną interwencję na Ukrainie. Ale przede wszystkim, jak zauważa Conor Gallagher, to gospodarka europejska, która stoi na skraju załamania – w dużej mierze w wyniku wojny z Rosją – sprawia, że ​​rzeczywistość wychodzi na pierwszy plan.

Nowy kanclerz Niemiec Friedrich Merz stał się najbardziej nieustępliwym europejskim przywódcą, opowiadając się zarówno za rozbudową armii, jak i poborem młodzieży – to europejski model oporu mający na celu powstrzymanie zwrotu Trumpa w stronę Rosji.

Mimo to zwycięska partia CDU/CSU Merza uzyskała jedynie 28% głosów i straciła znaczną część elektoratu. 

Trudno uznać to za wykonalne zadanie, by wspólnie stawić czoła Rosji i Ameryce!

„Pozostaję w bliskim kontakcie z wieloma premierami oraz szefami państw i rządów krajów UE i dla mnie absolutnym priorytetem jest jak najszybsze wzmocnienie Europy, abyśmy mogli krok po kroku osiągnąć niezależność od USA” – powiedział Friedrich Merz.

Alternatywa dla Niemiec (AfD) zajęła drugie miejsce w wyborach w Niemczech, zdobywając 20% głosów. Partia była faworytem wśród osób w wieku 25-45 lat. Zależy jej na dobrych stosunkach z Rosją i zakończeniu wojny na Ukrainie, a także chce współpracować z zespołem Trumpa.

A jednak, co absurdalne, AfD jest wykluczona z „zasad zapory sieciowej”. Jako partia „populistyczna” z silnym elektoratem młodzieży, jest ona automatycznie wygnana na „złą stronę” unijnej zapory. Merz już odmówił dzielenia się z nimi władzą, przez co CDU stała się „centralną” partią, między upadającą SPD, która straciła większość głosów, a AfD i Die Linke , kolejnym odrzuconym ugrupowaniem, które podobnie jak AfD zyskało głosy, zwłaszcza wśród osób poniżej 45. roku życia.

Problem tutaj – i to poważny – polega na tym, że zarówno AfD, jak i Partia Lewicy (8,8%), które otrzymały najwięcej głosów wśród osób w wieku 18–24 lat, są przeciwne wojnie. Łącznie te dwie partie mają ponad jedną trzecią głosów w parlamencie – mniejszość blokującą w przypadku wielu ważnych głosowań, zwłaszcza w sprawie poprawek do konstytucji.

Jak wyjaśnia Wolfgang Münchau, sprawi to Merzowi wielki ból głowy:

„Z jednej strony nowy kanclerz chciał pojechać na szczyt NATO w czerwcu tego roku i zdecydowanie opowiadać się za zwiększeniem wydatków na obronę. I choć Lewica i AfD nienawidzą się pod każdym względem, to zgadzają się, że nie dadzą Merzowi pieniędzy na wzmocnienie Bundeswehry. Ale jeszcze ważniejsze jest to, że nie poprą reformy konstytucyjnych zasad finansowych (hamulca zadłużenia), której Merz i SPD absolutnie chcą.

Zasady są skomplikowane, ale w skrócie mówią, że jeśli Niemcy chcą przeznaczyć więcej pieniędzy na obronę i pomoc Ukrainie, to trzeba będzie dokonać cięć w innych pozycjach budżetu (najpewniej w wydatkach socjalnych). Jednak z politycznego punktu widzenia cięcie wydatków socjalnych w celu wsparcia Ukrainy nie zostanie dobrze przyjęte przez niemiecki elektorat. Ostatnia koalicja poniosła klęskę właśnie w tej kwestii.

Nawet w gronie Zielonych Merz nie zdobędzie większości dwóch trzecich głosów niezbędnej do zmiany konstytucji, a „centrum” po prostu nie ma wystarczającej swobody finansowej, aby rzucić wyzwanie Rosji bez wsparcia finansowego ze strony USA. Von der Leyen będzie próbowała wyczarować gdzieś pieniądze na obronę, ale młodzież niemiecka głosuje przeciwko znienawidzonym partiom establishmentu. Jeśli chcą, mogą zbudować parę lampartów. „Nie znajdą żadnych rekrutów”.

Podczas gdy UE i Wielka Brytania proponują wydanie miliardów na uzbrojenie się przeciwko wyimaginowanej inwazji Rosji, stanie się to na tle wyraźnego oświadczenia Trumpa – dotyczącego groźby rosyjskiej inwazji na NATO – „Nie wierzę w to; Nie wierzę w to ani trochę.

Kolejny europejski slogan obalony przez Trumpa.

Jak więc zareaguje społeczeństwo europejskie, w dużej mierze zmęczone wojną na Ukrainie, na wyższe koszty energii i dalsze cięcia dodatków i usług socjalnych, mające na celu prowadzenie niemożliwej do wygrania wojny na Ukrainie? Starmer został już ostrzeżony, że strażnicy obligacji zareagują negatywnie na kolejne zadłużenie brytyjskiego rządu, biorąc pod uwagę niepewną sytuację finansową.

Nie ma oczywistych rozwiązań dla obecnej sytuacji Europy: z jednej strony jest to dla Merza zagadka egzystencjalna. Z drugiej strony, jest to to samo, do czego dąży cała UE: aby cokolwiek osiągnąć, podstawową koniecznością jest większość parlamentarna.

„Zapora ogniowa”, która pierwotnie miała chronić „centrystów” w Brukseli przed prawicowymi „populistami”, została następnie w Brukseli wzmocniona decyzją Bidena w sprawie polityki zagranicznej skierowaną do wszystkich „aktorów” amerykańskiej polityki zagranicznej, że populizm jest „zagrożeniem dla demokracji” i należy z nim walczyć.

W praktyce jednak okazało się, że w całej UE powstały koalicje blokujące, składające się z nierównych (mniejszościowych) sojuszników, którzy zgodzili się utrzymać centrowców u władzy. Prowadziło to jednak do niekończącej się stagnacji i coraz większego oddalania się od „nas, ludzi”.

Angela Merkel rządziła w ten sposób i odkładała reformę na lata – aż sytuacja stała się (i nadal jest) nierozwiązywalna.

„Czy kolejna koalicja krótkowzrocznych centrystów może powstrzymać recesję gospodarczą, naprawić błędy przywódców i uwolnić kraj ze zgubnej pułapki politycznej? „Myślę, że znamy odpowiedź” – pisze Wolfgang Münchau.

Ale jest większy problem: jak Vance bardzo wyraźnie ostrzegał na niedawnym Monachijskim Forum Bezpieczeństwa, wrogiem Europy nie jest Rosja, ale sama Europa. Vance powiedział, że leży to w fakcie, że istnieje stała biurokracja, która twierdzi, że ma wyłączną prerogatywę autonomicznego zarządzania, ale stopniowo oddala się coraz bardziej od własnej bazy.

Vance opowiadał się za zburzeniem tych barier i powrotem do (porzuconych) zasad dawnej demokracji, pierwotnie podzielanej przez Stany Zjednoczone i Europę. Vance pośrednio atakuje brukselskie (głębokie) państwo administracyjne.

Eurokraci widzą w tym nowym froncie kolejny, wspierany przez Amerykanów atak na ich państwo administracyjne – i w efekcie ich własny upadek.

W Stanach Zjednoczonych uznaje się, że Departament Obrony, Departament Sprawiedliwości i FBI stawia „ instytucjonalny opór Trumpowi ”. Jak twierdzi Margot Cleveland, dowodzi to, że ci, którzy wychwalają potrzebę „instytucjonalnego oporu” i rzekomej niezależności od władzy wykonawczej, są wrogami demokracji – i Trumpa.

Biorąc pod uwagę ścisłe powiązania między USA, Wielką Brytanią i europejskimi państwami cienia, pojawia się pytanie, dlaczego wśród europejskich głów państw i rządów istnieje tak silny równoległy opór wobec Trumpa.

Najwyraźniej w interesie Europy nie leży stawianie skoordynowanego oporu prezydentowi USA z powodu przegranej wojny. Czy europejska gorączka jest zatem podsycana przez szersze (amerykańskie) pragnienie Państwa Głębokiego, by zneutralizować „rewolucję Trumpa” poprzez pokazanie, oprócz sprzeciwu wewnętrznego w USA, że Trump sieje spustoszenie wśród europejskich sojuszników USA? Czy Europa jest popychana tą drogą dalej, niż by się odważyła?

Aby Niemcy zmieniły swój kurs – nawet jeśli dla Merza jest to nie do pomyślenia – wystarczy odrobina wyobraźni, aby wyobrazić sobie ponowne połączenie Niemiec z Eurazją. Dzięki takiemu programowi AfD uzyskała 20% głosów. Prawdopodobnie nie ma innej opcji.

“Ukraińskie” F-16 straciły wsparcie USA.

Opublikowany przez

[Cudzysłów – bo to nie ich, lecz im podarowane.. md]

Ukraińskie F-16 straciły wsparcie USA. To zagrożenie dla obrony powietrznej

Juliusz Sabak 2025-03-10 portalobronny/ukrainskie-f-16-stracily-wsparcie-usa

Stany Zjednoczone częściowo wstrzymały wsparcie dla myśliwców F-16 używanych przez Ukrainę do obrony przed rosyjskimi atakami powietrznymi. Administracja USA zdecydowała m.in. o zawieszeniu dostaw kluczowych komponentów dla systemów walki elektronicznej. Może to w dość krótkim czasie znacznie graniczyć możliwości tych maszyn.

„To może pozbawić ukraińskie siły powietrzne najważniejszych środków przeciwdziałania w krytycznym momencie trwającej trzy lata wojny Ukrainy z Rosją” – uważa David Axe, analityk i ekspert lotniczy magazynu Forbes. Należy tu przypomnieć, że Dania, Holandia, Norwegia i Belgia wspólnie zadeklarowały dostarczenie Ukrainie 85 zdolnych do lotu samolotów myśliwskich F-16AM/BM. W siłach powietrznych wymienionych krajów zastępowane są one przez maszyny 5. generacji typu F-35A Lightning II. Dotąd dostarczono 18 myśliwców tego typu, z których jeden rozbił się, prawdopodobnie w wyniku omyłkowego namierzenia przez ukraińską baterię przeciwlotniczą.

W wyniku wstrzymania pomocy USA, również możliwości tych maszyn ucierpią. Donald Trump nie może w żaden sposób „zablokować” czy „wyłączyć” myśliwców produkowanych przez koncern Lockheed Martin, ale wstrzymanie przez USA dostaw części zamiennych z czasem może ograniczyć znacznie możliwości użycia tych maszyn. Najbardziej zagrożone są zdolności walki elektronicznej, samoobrony przed pociskami rakietowymi oraz zakłócania.

Dostarczone Ukrainie myśliwce F-16 są wyposażone w zasobniki do walki radioelektronicznej. Do wsparcia ich eksploatacji US Air Force oddelegowały grupę swojego personelu naziemnego oraz przekazały niezbędne części zamienne i komponenty. Ta pomoc została wstrzymana wraz z innymi rodzajami wsparci ze strony USA.

Zasobnik tego typu służy do ochrony samolotu przed środkami walki elektronicznej przeciwnika, wykrywaniu, identyfikacji oraz zakłócaniu radarów oraz pocisków przeciwlotniczych różnych typów. Jest to rozwiązanie opracowane w ostatniej dekadzie ubiegłego wieku, ale podlegające stałej modernizacji dzięki budowie modułowej. Zasobniki AN/ALQ-131 są stosowane przede wszystkim przez starsze warianty F-16. Nowsze maszyny, takie jak polskie F-16 Block 52+ posiadają już zabudowane na pokładzie systemy walki elektronicznej.

Możliwości dostarczenia przez sojuszników komponentów do AN/ALQ-131, jak również innych kluczowych części zamiennych samolotu F-16 są ograniczone. Aby zostały przekazane do kraju trzeciego potrzebna jest też zgoda USA, która niekoniecznie zostanie udzielona przez obecną administrację.

„Uderzenie obuchem” i „głębokie pęknięcie”

Opublikowany przez

„Uderzenie obuchem” i „głębokie pęknięcie”

9.03.2025 Tomasz Myslek

James David Vance.
James David Vance. / foto: Wikimedia, Gage Skidmore, CC BY-SA 2.0

Wydaje się, że od końca stycznia br. władze i siły USA już nie tylko przestały być pewnym sojusznikiem władz Unii Europejskiej, Republiki Francuskiej i RFN, ale też stopniowo stają się ich przeciwnikiem. Co zapewne kiedyś w końcu wymusi jakieś istotne zmiany w polityce władz UE – też w tej wewnętrznej, gospodarczej i „klimatycznej”.

Na mocno krytyczne wobec polityki władz i rządów UE przemówienie wiceprezydenta USA w Monachium (14 lutego), setki przedstawicieli euro-komuny, tj. pasożytującej na narodach Europy wielotysięcznej sitwy euro-komunistycznych polityków, wyższej rangi urzędników i funkcjonariuszy mediów, którzy od lat zarządzają krajami Europy, zareagowały panicznym oburzeniem i wielką złością. Oczywiście na razie jeszcze nie zanosi się na jakąś znaczącą zmianę ich poglądów, postaw i konkretnej polityki.

W cieniu licznych tematów i codziennych newsów dot. spraw USA i ich nowej polityki, wielu wydarzeń i wypowiedzi dyplomatycznych – związanych też ze sprawami Ukrainy czy Rosji, od stycznia przemykały kolejne niedobre wieści z unijnej Brukseli. Okazało się, że pomimo wielkiej zmiany sytuacji i polityki w Ameryce, lewicowi komisarze i politycy z większości państw UE chcą nadal kontynuować ich katastrofalny dla narodów Europy „Zielony Ład”, „zrównoważony rozwój”, zgubne przyjmowanie i ogromnie kosztowne utrzymywanie milionów imigrantów, ograniczanie wolności słowa i prasy, cenzurowanie Internetu itd. Nic więc dziwnego, że konserwatywno-wolnościowy, młody [40 lat] i dynamiczny wiceprezydent USA J. D. Vance skrytykował te i inne neo-sowieckie „zagrożenia dla Europy” i dla jej różnych tradycyjnych wolności, w tym dla „demokracji” w rozumieniu amerykańskim.

W okresie od 20 stycznia do 17 lutego br. w USA i na całym Zachodzie wydarzyło się już wystarczająco wiele, żeby doprowadziło to rządzących Europą do jakiegoś otrzeźwienia i do zmiany ich politycznego kursu. Przynajmniej w tak naglących sprawach, jak zatrzymanie masowej nielegalnej imigracji czy niszczenia przemysłu, budownictwa i transportu krajów Europy przez kolejne polityki „ochrony klimatu”, redukcje emisji gazów, ETS-sy itp. absurdalne i wręcz zbrodnicze w swoich skutkach projekty i „polityki” neo-sowieckich (w tym sensie) rządów i władz Unii Europejskiej. Ale przynajmniej do 17 lutego br. nic takiego w unijnej Brukseli, w rządowym Paryżu czy Berlinie nie wydarzyło się, co by wskazywało na jakieś otrzeźwienie rządzących UE polityków, komisarzy i urzędników i na tę zmianę ich kursu. Wręcz przeciwnie – np. 12 lutego komisarze i posłowie UE, podczas posiedzenia parlamentu UE, potwierdzili swój „cel redukcji emisji dwutlenku węgla o 90 procent” do roku 2040.

Okazało się po raz kolejny, że „klimatyczny” obłęd wcale nie opuszcza umysłów rządzących UE eurokomunistów. Bo w okresie od 20 stycznia, gdy Stany Zjednoczone i kilka innych istotnych krajów już powracają do gospodarki opartej na paliwach kopalnych i ich rosnącym wydobyciu, a największe w świecie banki i fundusze inwestycyjne już rezygnują z dalszego finansowania i wspierania absurdalnej „dekarbonizacji”, tak mocno forsowanej przez władze UE od prawie 20 lat, lewicowi władcy UE nadal trwają w oparach swej „klimatycznej” i „zielonej” utopii, która już tak wiele kosztuje europejskie kraje i narody.

Potwierdziły się więc obawy zwolenników wolności i rozsądku w polityce gospodarczej, że przygotowywana w unijnej Brukseli rewizja tzw. Zielonego Ładu wcale nie dotyczy jego celów, ale wyłącznie środków „niezbędnych” do ich osiągnięcia. A toczone w Brukseli od kilku miesięcy dyskusje dotyczą nie likwidacji, ale wyłącznie przesunięcia w czasie lub „uelastycznienia” tzw. dyrektywy wywłaszczeniowej, systemu ETS2 czy zakazu samochodów spalinowych. Jak widać, nawet już znaczny kryzys gospodarczy w Niemczech i innych krajach UE, rekordowe ceny paliw czy rewolucja „zdrowego rozsądku” w USA nie są w stanie zmusić tych eurokomunistów do jakiejś zasadniczej zmiany ich polityki.

W związku z tym wydaje się, że (wbrew opinii niektórych gazet niemieckich, włoskich i innych) nawet ww. stanowcze i pro-wolnościowe przemówienie wiceprezydenta USA, choć niewątpliwie wstrząsnęło rządzącymi w Brukseli i krajach UE euro-socjalistami i lewakami, jednak nie przyniesie jakiegoś przełomu w konkretnej polityce obecnych władz UE i jej najważniejszych rządów – przynajmniej w najbliższych kilku miesiącach.

W stronę obrony wolności i tradycji

Wiceprezydent J. D. Vance, który reprezentował USA w Monachium, w swoim przemówieniu zaznaczył, że „Europa” nie może nadal liczyć na ciągłe i bezwarunkowe poparcie władz USA. I mocno skrytykował władców i rządy UE – między innymi za ich deficyty wolności i demokracji. W ponad 18-minutowym przemówieniu Vance nie skupił się, jak tego oczekiwali organizatorzy tej corocznej „konferencji bezpieczeństwa”, komisarze UE i rządy RFN i innych państw, na oczekiwaniach władz USA co do zwiększenia wydatków państw Europy na wojsko czy na sprawach dot. ich większego zaangażowania w pomaganie kijowskiej Ukrainie. Zamiast tego oskarżył komisarzy i inne władze UE oraz kilka europejskich rządów (w tym także rząd brytyjski) między innymi o silne ograniczanie wolności i demokracji w ich krajach, o cenzurowanie Internetu, prasy i wypowiedzi, o dalsze tolerowanie niekontrolowanej, masowej i nielegalnej imigracji. W związku z tym wywołał dość powszechne „oburzenie europejskich polityków” i „za swoje przemówienie nie otrzymał prawie żadnych braw” od zaskoczonych słuchaczy – w znacznej większości reprezentujących różne władze i rządy Europy (wg DPA).

Vance stwierdził między innymi, że główne zagrożenie dla Europy pochodzi nie z Rosji czy z Chin, lecz z wewnątrz kontynentu i od jego władz. To główne zagrożenie to „odchodzenie Europy od jej dawnych wartości”. Powiedział: – Zagrożenie, które najbardziej mnie martwi, gdy myślę o Europie, to nie Rosja czy Chiny, to nie jakakolwiek inna potęga zewnętrzna. To, co mnie martwi, to zagrożenie wewnętrzne, odejście Europy od niektórych z jej najbardziej podstawowych wartości – tych wspólnych ze Stanami Zjednoczonymi”. Zarzucił rządom państw i władzom Unii Europejskiej cenzorskie zapędy pod pretekstem tzw. „walki z dezinformacją” i z „mową nienawiści”, ignorowanie woli własnych obywateli i zasad wolnościowej demokracji, prześladowanie chrześcijan i ich zasad. Podał przykłady wielu kar dla chrześcijan protestujących przeciwko aborcji czy islamskiej imigracji w Wielkiej Brytanii, w Niemczech i Szwecji. I wręcz porównał niektóre projekty i polityki władz UE i władz brytyjskich do tych ze Związku Sowieckiego. Jako jeden z nagannych przykładów wskazał anulowanie przez krajowe władze [pod naciskiem władz UE] wyborów prezydenckich w Rumunii. Wezwał też Europejczyków do pilnej „zmiany kursu” w kwestii imigracji. Przypomniał im, że „żaden wyborca na tym kontynencie nie poszedł do urn, żeby otworzyć wrota dla milionów nielegalnych imigrantów”. Dodał, że „masowa imigracja” jest „najpilniejszym” problemem, z jakim zmagają się wszystkie kraje Zachodu.

Wiceprezydent USA zwrócił też uwagę, że Ameryka od lat broni przed zagrożeniami zewnętrznymi te europejskie państwa i rządy, które teraz już „nie słuchają swoich narodów”. Słusznie! Zasygnalizował więc wątpienie obecnych władz USA w sens dalszej obrony tych państw i ich władz. Spytał wprost: „Czy jeszcze warto bronić takiej Europy?”.

Prasa o wystąpieniu Vance’a: to afront i zimny prysznic

Jak na te słowa wiceprezydenta USA zareagowała prasa niemiecka czy np. włoska? Niemal wszystkie te gazety były pełne słów oburzenia na stwierdzenia i opinie wiceprezydenta. Np. wielkonakładowa i lewicowa „Süddeutsche Zeitung” napisała, że „powiedzieć, że to był afront, to za mało powiedzieć”. A ponadto: teraz to „już nikt nie wie, jaką wartość ma jeszcze sojusz NATO”.

Zu Recht!

Z kolei tygodnik „Die Zeit” stwierdził, że słowa wiceprezydenta USA były „dla Europy” jak „uderzenie obuchem”. I to jest „epokowy zwrot”, bo „fundamentem relacji UE z USA już przestały być wspólne wartości”. To był „zimny prysznic dla Europy” – stwierdził natomiast dziennik „Frankfurter Allgemeine Zeitung”. A mocno lewicowy „Der Spiegel” pisał: „Czołowi politycy europejscy nadal liczą na to, że USA zmuszą Putina do sprawiedliwego pokoju na Ukrainie. Teraz Trump i Vance uzmysłowili im, że uważają ich za zbędnych”. I „wiceprezydent USA dostrzega w europejskich rządach już większe zagrożenie, niż we Władimirze Putinie [..]. [Vance] nie widzi też wspólnej podstawy do wspólnej obrony”. Więc jego przemówienie „uzmysłowiło Europejczykom” [tj. władcom UE], że teraz „pozostali oni osamotnieni w swoich dążeniach”, stwierdzał Markus Becker. Ocenił, że „reakcje w Europie sprawiają wrażenie bezradnych i rozpaczliwych”, ale „Europejczycy powinni wreszcie zaakceptować prawdę [..], że Stany Zjednoczone już przestały czuć się odpowiedzialne za bezpieczeństwo Europy. Więc najwyższy czas, aby sami się o to zatroszczyli, nawet jeśli będzie to wiele kosztowało” – podsumował komentator „Spiegla”.

Z kolei dziennik „Augsburger Allgemeine” ostrzegał: „Po tym wystąpieniu [Vance’a] nie ma już wątpliwości, że administracja Trumpa stanowi realne zagrożenie dla Europy i Niemiec. Jeden post Trumpa w mediach społecznościowych może już na zawsze zniszczyć wiarygodność NATO i jego gwarancje wsparcia. Jeśli Niemcy już teraz nie obudzą się i nie wyłożą więcej pieniędzy na swoją armię i nie spróbują wykuć europejskiej odpowiedzi dla Trumpa i Putina, to wtedy już nie da się nam pomóc”. Należy podkreślić, że polityków i komentatorów niemieckich jeszcze bardziej oburzyło sugerowanie przez wiceprezydenta Vance’a i Elona Muska czołowym niemieckim politykom – przede wszystkim tym z CDU i bawarskiej CSU, żeby po wyborach współpracowali także z konserwatywną i opozycyjną Alternatywą dla Niemiec.

Donnerwetter!

A np. euro-komunistyczna „La Repubblica” z Rzymu pisała w tytule o rzekomo już rozwijającym się „buncie Europy” przeciwko władzom USA i zwracała uwagę na [w istocie bezsilne i dość żałosne] „protesty” władz RFN i republiki francuskiej przeciwko „ingerencjom ze strony władz USA” i „wykluczaniu Europy” z negocjacji w sprawie Ukrainy. Lewicowa komentatorka Natalia Tocci stwierdziła, że „USA stanowią już bezpośrednie zagrożenie dla Unii Europejskiej”, którą „dodatkowo chcą rozmontować skrajnie prawicowe europejskie ugrupowania polityczne oraz Kreml”.

No proszę – chcą UE „rozmontować”. Co za skandal! W opinii tej euro-komunistki, ze strony USA „doszło do zwrotu akcji”. Celem tego jest „zniszczenie nas”, „celowe osłabienie, a może nawet zniszczenie Europy” (wg PAP). Jakiej „Europy”? Czy Europy chrześcijańskich narodów, wolności i tradycji? Na pewno nie. Bo w pojęciu wszelkiej maści euro-socjalistów i lewaków ta ich „Europa” to jest ta ich euro-komunistyczna, neo-sowiecka sitwa – rządząca krajami i narodami Europy już ponad 40 lat i pasożytująca na nich!

Ww. dziennik napisał też, że „w Europie” [tj. na rządowych salonach i w gabinetach urzędników i funkcjonariuszy UE] zapanował „alarm i stan nerwowości rządów”, czego wyrazem była m.in. decyzja prezydenta Emmanuela Macrona o zwołaniu nagłego „szczytu” szefów rządów 7 państw UE i Wielkiej Brytanii (17 lutego). Jak należało się spodziewać, ich rozmowy nie przyniosły ponoć żadnych wiążących i konkretnych postanowień w sprawach wojskowych, finansowych i ukraińskich.

Super!

Agencje prasowe podały, że ten „szczyt” nie zakończył się żadnym wspólnym komunikatem „ze względu na różnice zdań uczestników” w kwestii możliwego wysłania wojskowych kontyngentów na Ukrainę. A tego samego dnia, nazajutrz po zakończeniu zlotu dyplomatów i mediów w stolicy Bawarii, przewodniczący Monachijskiej Konferencji Bezpieczeństwa Christoph Heusgen (były ambasador Niemiec przy ONZ w latach 2017–2021) stwierdził natomiast, że tegoroczna konferencja obnażyła „głębokie pęknięcie w sojuszu USA i Europy”.

Richtig!

Ale najważniejsze wydaje się to, że pod presją licznych ww. i innych perturbacji i problemów już wywołanych w tej ich „Europie” przez „złego” i „nieobliczalnego” Donalda Trumpa i członków jego rządu, już faktycznie zaczyna pękać i kruszyć się niemal cały system polityczny i ustrojowy zwany Unią Europejską.

Gut!

ISW: Po utraceniu danych wywiadowczych z USA Ukraina w odwrocie w obwodzie kurskim

Opublikowany przez

ISW: Po utraceniu danych wywiadowczych z USA Ukraina w odwrocie w obwodzie kurskim

10.03.2025 tysol/po-utraceniu-danych-wywiadowczych-z-usa-ukraina-w-odwrocie

Wstrzymanie przekazywania przez USA danych wywiadowczych Ukrainie może być jednym z czynników, które przyczyniły się do sukcesów wojsk rosyjskich w obwodzie kurskim w Rosji; ukraińskie siły znajdują się tam w odwrocie – powiadomił w najnowszym raporcie amerykański think tank Instytut Studiów nad Wojną (ISW).

Ukraińscy żołnierze, zdjęcie poglądowe ISW: Po utraceniu danych wywiadowczych z USA Ukraina w odwrocie w obwodzie kurskim

Ukraińscy żołnierze, zdjęcie poglądowe / PAP/EPA/OLEG MOVCHANIUK

Szybkie postępy Rosjan w obwodzie kurskim

Od 5 marca, gdy wstrzymana została wymiana danych wywiadowczych między USA a Ukrainą, wojska rosyjskie zaczęły znacznie intensywniej nacierać w obwodzie kurskim i wypierać stamtąd broniące się siły ukraińskie – czytamy w raporcie ośrodka analitycznego ISW z Waszyngtonu.

W opracowaniu zaznaczono, że – według informacji ukraińskiego wywiadu wojskowego – ten okres zbiegł się w czasie z szybszymi postępami Rosjan. Źródło w rządzie Ukrainy potwierdziło, że wstrzymanie wymiany danych przez USA było istotnym czynnikiem, który utrudnił działania ukraińskiej armii.

Według ISW Rosjanie nie traktowali wcześniej wyparcia Ukraińców z obwodu kurskiego jako priorytetu, koncentrując się raczej na operacjach w obwodzie donieckim na wschodzie Ukrainy.

Trudno udowodnić bezpośredni związek między wstrzymaniem wymiany danych wywiadowczych z USA, a początkiem problemów ukraińskiego zgrupowania wojskowego w obwodzie kurskim. Przedstawiciele Kremla deklarowali jednak zamiar wykorzystania wstrzymania amerykańskiej pomocy wojskowej i wymiany danych wywiadowczych, aby “zadać maksymalne straty” siłom ukraińskim przed możliwym wznowieniem wsparcia USA dla Kijowa – zaznaczono w raporcie.

Duża operacja rosyjskich wojsk

Według rosyjskich komentatorów, cytowanych przez agencję Reutera, Rosjanie posunęli się w poniedziałek naprzód w obwodzie kurskim w ramach dużej operacji okrążania wojsk ukraińskich, mającej na celu zmuszenie tysięcy żołnierzy do ucieczki lub kapitulacji.

Jeden z tzw. blogerów wojskowych, czyli publicystów internetowych, popierających inwazję Kremla na Ukrainę, podał, że rosyjskie wojska opanowały miejscowość Iwaszkowski w obwodzie kurskim i próbują zamknąć Ukraińców w “kotle”, atakując co najmniej z siedmiu kierunków.

W niedzielę Rosjanie odbili kolejne trzy miejscowości w obwodzie kurskim. Wcześniej rosyjskie siły specjalne przeprowadziły natarcie, przemieszczając się we wnętrzu gazociągu w pobliżu miasta Sudża i zaskakując w ten sposób Ukraińców.

Dwa dni wcześniej, w piątek, ukraiński projekt DeepState przekazał, że żołnierze Sił Zbrojnych Ukrainy dokładają wszelkich starań, aby powstrzymać ataki rosyjskich wojsk; najbardziej krytyczna sytuacja panuje na granicy między obwodem kurskim na zachodzie Rosji, a obwodem sumskim na północy Ukrainy. (PAP)

„Bez tej technologii Rosja byłaby u waszych granic”, „Zamknij się mały człowieczku”. Marco Rubio i Elon Musk ostro odpowiadają Sikorskiemu

Opublikowany przez

„Bez tej technologii Rosja byłaby u waszych granic”, „Zamknij się mały człowieczku”. Marco Rubio i Elon Musk ostro odpowiadają Sikorskiemu

zamknij-sie-maly-czlowieczku

(fot. PAP/Radek Pietruszka)

„Polska powinna podziękować, bo bez tej technologii Ukraina już dawno przegrałaby tę wojnę, a Rosjanie byliby teraz na granicy z Polską”, napisał szef dyplomacji USA Marco Rubio odpowiadając na wpis szefa polskiego MSZ Radosława Sikorskiego. Wtórował mu Elon Musk, który w odpowiedzi na wpis Sikorskiego napisał „Zamknij się mały człowieczku”.

„Mój system Starlink jest podstawą ukraińskiej armii. Jeśli go wyłączę, cały front upadnie”, napisał w niedzielę na platformie X Elon Musk. „To, czym jestem naprawdę zmęczony, to wieloletnia rzeź i zastój, które Ukraina nieuchronnie przegra”.

„Każdy, komu zależy, kto umie myśleć i naprawdę to rozumie, musi chcieć zatrzymać tę maszynkę do mielenia mięsa. Pokój teraz!”, wezwał miliarder.

W odpowiedzi na słowa Muska szef polskiej dyplomacji Radosław Sikorski opublikował wpis o następującej treści:
„Starlinki dla Ukrainy są finansowane przez polskie Ministerstwo Cyfryzacji kosztem około 50 milionów dolarów rocznie. Abstrahując od etyki grożenia ofierze agresji, jeśli SpaceX okaże się niewiarygodnym dostawcą, będziemy zmuszeni szukać innych dostawców”.

Słowa Sikorskiego spotkały się ze stanowczą reakcją sekretarza stanu USA Marco Rubio. „Nikt nie groził odcięciem Ukrainy od Starlinka”, napisał amerykański polityk. „I podziękuj, bo bez Starlinka Ukraina już dawno przegrałaby tę wojnę, a Rosjanie byliby teraz na granicy z Polską”, dodał. 

W język nie gryzł się także Elon Musk. „To, co napisał Rubio, jest absolutnie prawdziwe”, przekazał w jednym ze wpisów.

Z kolei odnosząc się do wpisu Sikorskiego miliarder napisał: „Zamknij się mały człowieczku. Płacisz niewielką część kosztów. I nie ma zamiennika dla Starlinka”.

Koszty Starlinków dla Ukrainy pokrywa polskie Ministerstwo Cyfryzacji, czyli podatnik.

Opublikowany przez

Polacy płacą Ukraińcom za Internet od Elona Muska

9.03.2025 polacy-placa-ukraincom-za-internet-od-elona-muska

Radosław Sikorski
Radosław Sikorski. / foto: PAP

Koszty Starlinków dla Ukrainy pokrywa polskie Ministerstwo Cyfryzacji – napisał w odpowiedzi na niedzielny wpis Elona Muska na X szef polskiego MSZ Radosław Sikorski. Jeśli SpaceX okaże się niewiarygodnym dostawcą, będziemy zmuszeni szukać innych – zaznaczył.

Musk – szef Departamentu Wydajności Państwa (DOGE) USA i właściciel firmy SpaceX dostarczającej internet przez satelity systemu Starlink – napisał w niedzielę na platformie X: „Mój system Starlink jest podstawą ukraińskiej armii. Jeśli go wyłączę, cały front upadnie”.

„Starlinki dla Ukrainy są finansowane przez polskie Ministerstwo Cyfryzacji kosztem około 50 milionów dolarów rocznie. Abstrahując od etyki grożenia ofierze agresji, jeśli SpaceX okaże się niewiarygodnym dostawcą, będziemy zmuszeni szukać innych dostawców” – odpowiedział Muskowi na X Sikorski.

Ministrowi Sikorskiemu przypominamy, że Ministerstwo Cyfryzacji nie ma żadnych własnych pieniędzy, tylko wydaje to, co zrabowało Polakom. Zdanie powinno więc brzmieć: „Starlinki dla Ukrainy są finansowane przez polskich podatników.”

Musk w swoim wpisie niedzielnym zaznaczył, że „to, czym jestem naprawdę zmęczony, to wieloletnia rzeź i zastój, które Ukraina nieuchronnie przegra” – dodał. „Każdy, komu zależy, kto umie myśleć i naprawdę to rozumie, musi chcieć zatrzymać tę maszynkę do mielenia mięsa. Pokój teraz!” – wezwał miliarder.

W zamieszczonym obok wpisie zaapelował do nałożenia sankcji na „10 największych oligarchów Ukrainy, szczególnie tych z willami w Monako”. „To (wojna) zakończyłoby się błyskawicznie, to rozwiązanie tego problemu” – uznał Musk.

SpaceX dostarczyła Ukrainie od początku rosyjskiej inwazji dziesiątki tysięcy terminali podłączonych do sieci satelitarnej Starlink. Urządzenia te zapewniają ukraińskim żołnierzom utrzymanie łączności w trudnych warunkach frontowych.

Opozycja euro-pikusiów przeciw inicjatywom Trumpa

Opublikowany przez

Europejska opozycja przeciw inicjatywom Trumpa

9.03.2025 Autor:Bogdan Dobosz https://nczas.info/2025/03/09/europejska-opozycja-przeciw-inicjatywom-trumpa

Donald Trump. Foto: PAP/EPA
Donald Trump. Foto: PAP/EPA

Emanuel Macron, prezydent Francji, który miesiącami przeciągał rozmowy z Putinem, teraz „ostrzega przed pokojem, który byłby kapitulacją”. W wywiadzie dla „Financial Times” opublikowanym w piątek, 14 lutego, prezydent Francji Macron powątpiewał, czy jego rosyjski odpowiednik Władimir Putin jest „szczerze” gotowy na „trwałe” zawieszenie broni. To ten sam prezydent, który jeszcze długie tygodnie po rosyjskiej inwazji starał się dalej z Putinem negocjować. Teraz prezydent Francji ostrzegał, że pokój byłby równoznaczny z „kapitulacją” Ukrainy.

– Pokój, który jest kapitulacją, to zła wiadomość dla wszystkich – powiedział Emmanuel Macron, w pośredniej odpowiedzi na inicjatywy Donalda Trumpa. W czasie zawierania tzw. porozumień mińskich Paryż uważał inaczej. Podobnie było zaraz po agresji rosyjskiej i ciągłych telefonach na Kreml. Teraz Emmanuel Macron podkreśla, że to Europejczycy muszą zasiąść do stołu negocjacyjnego w sprawie przyszłej architektury bezpieczeństwa kontynentu i zwołał spotkanie w Paryżu.

Słowa i czyny Macrona to pośrednio echa wystąpienia wiceprezydenta USA JD Vance’a na Konferencji Bezpieczeństwa w Monachium. Wywołało ono szok establishmentu UE. Niemcy protestowały przeciw ingerencji USA w „wewnętrzne sprawy” kraju i swoje wybory, Wielka Brytania rządzona przez lewicową Partię Pracy czerwieniła się za zarzut prześladowania chrześcijan modlących się za dzieci nienarodzone, Rumunia łykała wstyd za łamanie demokracji i unieważnione wybory prezydenckie, a inne kraje mogły brać do siebie krytykę za ograniczanie wolności słowa, cenzurę czy wpuszczanie do siebie mas imigrantów, które niszczą ich społeczeństwa.

Vance przypomniał „tubylczym” politykom, że „żaden wyborca na tym kontynencie nie poszedł do urn, żeby otworzyć wrota dla milionów niekontrolowanych imigrantów”. Poruszył również kwestię wolności słowa, wyjaśniając, że ta wolność wyraźnie „słabnie”, zwłaszcza w Europie, a administracja Donalda Trumpa będzie „walczyć w obronie wolności słowa”, bo „w Waszyngtonie jest nowy szeryf w mieście”.

Cenzura, ignorowanie opinii wyborców i prześladowanie chrześcijan to według Vance’a największe zagrożenie dla Europy. Politykę moderacji mediów społecznościowych w Europie porównał do cenzury z czasów sowieckich. Zakpił też z krytyki Muska: „Jeśli amerykańska demokracja przetrwała 10 lat łajania ze strony Grety Thunberg, wy przetrwacie kilka miesięcy Elona Muska” i zacytował przy tym wezwanie Jana Pawła II („Nie lękajcie się!”) nawołując, by europejscy liderzy nie bali się woli własnych wyborców… Cytat z papieża wywołał nawet ripostę Donalda Tuska, który tłumaczył, że „każdy, kto cytuje słowa Jana Pawła II (…) powinien pamiętać, że miały one na celu wzmocnienie oporu narodu polskiego przeciwko dominacji rosyjskiej”. Jak zwykle kłamał, bo słowa te dotyczyły akurat komunizmu, który teraz premier sam wspiera w formie marksizmu kulturowego, który rozpanoszył się na poziomie eurokołchozu.

Wróćmy jednak do Francji, której media pisały o „lekcji udzielonej Europejczykom” w tematach imigracji, demokracji, wolności słowa. „Le Figaro” stwierdzał, że już „pierwszego dnia Konferencji Bezpieczeństwa, wybrzmiała godzina konfrontacji między Stanami Zjednoczonymi a Starym Kontynentem”, a „w ciągu miesiąca rozpadł się sojusz zawarty przez zachodnich zwycięzców II wojny światowej, wzmocniony czterdziestoletnią zimną wojną”. „Le Figaro” stwierdzało, że przemówienie Vance’a było „chaotyczne” i „pełne jadu”.

Podobnie inne gazety. „Le Point” oceniało, że „J. D. Vance szokuje Europejczyków jadowitym przemówieniem” i prowadzi „kampanię na rzecz swojego modelu demokracji, »wolności słowa«, tej koncepcji wolności wypowiedzi, która nie zna europejskich ograniczeń przeciwko mowie nienawiści, wezwaniom do przemocy, propagowania rasizmu, antysemityzmu”. „Bohater i zwolennik Trumpa wśród wieśniaków z Ohio wygłosił miażdżącą krytykę Starego Kontynentu” – z wyższością stwierdzał komentator tygodnika, dla którego było to „kazanie” i „frontalny atak, który wywołał u publiczności dreszcze”.

Dziennik „Le Monde” stwierdzał, że w Monachium J. D. Vance „wypowiedział Europie wojnę ideologiczną”. Gazeta porównywała nawet przemówienie wiceprezydenta USA z 2025 roku, do wystąpienia w tym miejscu Putina w roku 2007. „Dwie daty, dwa wrogie przemówienia, które wywołały symetryczny szok wśród elit obronnych i dyplomatycznych, które co roku gromadzą się w stolicy Bawarii”. Gazeta „Le Parisien” skupiła się na kwestii regresu „wolności słowa” w Europie i sprawie aborcji oraz „rzekomym” prześladowaniom obrońców życia poczętego. Publiczne France Info komentowało przemówienie Vance’a krótko: „W Monachium wiceprezydent USA JD Vance jeszcze bardziej pogłębił przepaść między Waszyngtonem a jego europejskimi sojusznikami, szczególnie Niemcami”.

Mainstreamowe media francuskie miały trudności z przełknięciem jasno stawianych tez i obroną wartości, które do tej pory klasyfikowały jako „język skrajnej prawicy”. W przypadku polityka nr 2 wielkiego mocarstwa, przypinanie takiej łatki nie jest już tak proste, więc mają problem. Wpływ zmiany administracji w USA na politykę UE widać już zaledwie miesiąc od inauguracji prezydentury Donalda Trumpa.

Po mediach do kontrataku przystąpiły też elity polityczne. Na wezwanie Macrona do Paryża polecieli unijni politycy… Francuskie media nazajutrz pisały, że „kilkunastu europejskich przywódców zaprezentowało mniej więcej zjednoczony front przeciwko Trumpowi i Putinowi”. Przypomniano, że „na zakończenie trzyipółgodzinnego spotkania nie zapadła żadna spektakularna decyzja”, a „Europejczycy” próbują pozostać w grze…

Koniec kroplówki dla lewactwa

Odcięcie amerykańskiej kroplówki finansowej przez prezydenta Donalda Trumpa dla różnych „postępowych” organizacji wywołało prawdziwy kociokwik całej lewicy światowej. Przypomnijmy, że 20 stycznia Donald Trump podpisał rozporządzenie wstrzymujące na 90 dni wszystkie międzynarodowe programy pomocowe. Za większość pomocy zagranicznej USA odpowiada USAID (istniejącą od 1961 r. Amerykańska Agencja ds. Rozwoju Międzynarodowego) i Departament Stanu. Na razie lewicowi sędziowie blokują dekret Trumpa, ale na wiele organizacji „pozarządowych” padł blady strach utraty dotacji… rządowych.

W roku 2022 przekazano rożnym organizacjom 61,7 mld dolarów. Pokaźna część tej kasy zasilała lewicowych darmozjadów. USAID działał w ponad 100 krajach świata, a z amerykańskich pieniędzy korzystały również organizacje pozarządowe działające w Polsce, jak m.in. Polskie Forum Migracyjne, Helsińska Fundacja Praw Człowieka, Kampania Przeciw Homofobii, czy też wydawcy „Krytyki Politycznej”, „Kultury Liberalnej” i „Tygodnika Powszechnego”. Kociokwik słychać też we Francji. Miejscowa prasa ubolewa, że 10 tysiącom dzieci w Demokratycznej Republice Konga grozi śmierć głodowa… Stany Zjednoczone są bowiem głównym źródłem finansowania Action Against Hunger France.

Czy jednak o dzieci tutaj chodzi? Pojawiły się głosy, że USAID stała się „największą korupcyjną maszyną w dziejach ludzkości”, a amerykańska lewica za setki miliardów dolarów budowała „nowy wspaniały świat”. Portal Atlatnico pytał nawet, czy „fala uderzeniowa” tej decyzji Trumpa dotrze i do Francji? Portal przypominał, że „prasa postanowiła skupić się wyłącznie na aspekcie humanitarnym” decyzji, ale pieniądze i działania USAID „ewidentnie nie ograniczają się wyłącznie do celów humanitarnych”. Atlantico zauważa, że „ogromna część europejskich mediów jest w dużej mierze zaopatrywana ze środków USAID, co idzie w parze z infiltracją ze strony Stanów Zjednoczonych”. Na liście organizacji pozarządowych, które żyły z pieniędzy USA są m.in. stowarzyszenia, takie jak Connexio, które specjalizuje się w „szkoleniach dla migrantów”, Secours Islamique Français, Médecins du Monde, Lekarze bez Granic, czy Acted, które działa na rzecz „solidarności międzynarodowej”. W sumie około 182 tylko francuskich organizacji pozarządowych skorzystało z dofinansowania ze środków USAID.

Ciekawa jest opinia, że mówienie o „organizacjach pozarządowych” jest dość paradoksalne, ponieważ są one bezpośrednio zależne od finansowania rządowego i tylko dlatego mogą istnieć. Atlantico wskazuje, że tzw. pomoc humanitarna „stała się narzędziem w służbie geopolityki”. USAID regularnie wspierał organizacje pozarządowe propagujące teorie płci, programy klimatyczne, lobbing LGBT itp. Wbrew temu, co sugerują po decyzji Trumpa media, jednak pomoc żywnościowa i pomoc wojskowa nie zostaną zawieszone. USAID była wykorzystywana do promowania idei LGBT np. w Afryce Subsaharyjskiej, finansowała stowarzyszenia LGBT na Węgrzech czy w Polsce. Donald Trump prawdopodobnie rozwiąże USAID, a następnie ponownie włączy tę agencję do Departamentu Stanu. Wygrana Donalda Trumpa będzie miała wpływ na trendy polityczne, społeczne i kulturowe na całym świecie a „wstrząsy tektoniczne burzą stare chore porządki” – zauważa Atlantico i dodaje, że United States Agency for International Development (USAID), która w teorii miała nieść pomoc na całym świecie, w praktyce zajmowała się „przerabianiem tego świata wedle lewackiej, obłąkańczej modły”.

Europejska weryfikacja rzeczywistości: Bez USA nie ma NATO ani Ukrainy

Opublikowany przez

Europejska weryfikacja rzeczywistości: bez USA nie ma NATO ani Ukrainy

Źródło: european-reality-check-without-the-us-there-is-no-nato-and-no-ukraine

DR IGNACY NOWOPOLSKI MAR 9

Czy reszta świata ma prawo do pieniędzy i bezpieczeństwa USA? To pytanie, które nigdy nie jest zadawane, gdy media establishmentu wściekają się na sprzeciw Donalda Trumpa wobec utrzymania status quo na Ukrainie. Rozważmy przez chwilę sytuację z perspektywy przyjaciół (sojuszników).

Wyobraź sobie bogatego mężczyznę, do którego przyjaciele często zwracają się z prośbą o pożyczkę, której ci przyjaciele rzadko spłacają. On udziela jej z hojności, ale zaczyna podejrzewać, że jego przyjaciele są zainteresowani tylko jego portfelem. Więc ogłasza, że ​​próbuje uporządkować swoje finanse i nie będzie pożyczał żadnych pieniędzy przez następne 90 dni.

Czy jego przyjaciele reagują ze zrozumieniem? Nie. Nazywają go przestępcą i płaczą bez końca, że ​​ich rodziny będą głodować, a świat się rozpadnie, jeśli nie będzie dalej napełniał ich bezdennych gardeł gotówką. Sugerują nawet, że zasługuje na zemstę za to, że ośmielił się prosić ich o utrzymanie.

Mając takich przyjaciół, kto potrzebuje wrogów?

To była podstawowa dynamika między amerykańskim podatnikiem a resztą zachodniego świata przez wiele dekad. Poziom zależności, jaki Europa miała od Ameryki, jest oszałamiający. Ilość funduszy, która przepływa przez Atlantyk każdego roku, aby zapewnić „sojusznikom” dobre wyżywienie i ochronę, jest ogromna. Większość populacji nie zdaje sobie nawet sprawy, jak nierównoważna jest relacja między Ameryką a resztą świata. Aby to zobrazować, spójrzmy na jeden aspekt relacji USA kontra Europa: wydatki na obronę.

Na długo przed pokazem sztucznych ogni w Białym Domu między ekipą Trumpa a prezydentem Ukrainy Władimirem Zełenskim europejskie rządy coraz częściej dyskutowały o możliwości „armii UE” i NATO bez udziału USA. Brytyjscy urzędnicy wraz z tymi z Niemiec i Francji bawili się koncepcją wojsk lądowych na Ukrainie, co bez wątpienia przyspieszyłoby III wojnę światową z Rosją.

Przywódcy polityczni i zwolennicy mediów zalewają media społecznościowe, aby okazać poparcie dla Zełenskiego jako nowego zbawcy UE, a wielu zasugerowało, że Europa może łatwo wypełnić pustkę, którą pozostawiły Stany Zjednoczone. To niebezpieczne złudzenie.

Na przykład USA stanowią około 70% całości rocznych łącznych wydatków obronnych krajów NATO. Żaden inny kraj nie zbliża się do tego.

W latach 2023-2024 wydatki te wyniosły ponad 860 miliardów dolarów . Najbliższym członkiem NATO pod względem budżetu sojuszu są Niemcy z 68 miliardami dolarów. Finansowanie NATO jest uwzględnione w całkowitym pakiecie wydatków na obronę Ameryki.

Według indeksu wydatków na obronę RAND Corporation, USA ponoszą 47% ciężaru , znacznie przewyższając każdego innego członka NATO. Podczas gdy oficjalny budżet NATO wynosi 3,5 miliarda dolarów, nie odzwierciedla to ciężaru, jaki NATO poniesie, jeśli pójdzie na wojnę. Od członków z największymi armiami i wydających najwięcej na obronę oczekuje się, że wydadzą najwięcej zasobów w konflikcie.

Media stale błędnie przedstawiają nierównowagę wydatków NATO, porównując opłaty NATO jako procent PKB. To bzdura. Liczy się sama kwota wydatków na obronę, a nie stosunek do PKB. Gdy rozpatruje się to w prawdziwych kategoriach, nie ma argumentu – Stany Zjednoczone są zasadniczo dojną krową wojskową dla całego zachodniego świata. Bez Stanów Zjednoczonych nie ma NATO.

Jeśli chodzi o Ukrainę, sytuacja jest bardziej mętna, ale wnioski są takie same; oczekuje się, że USA poniosą ciężar. Pomoc USA dla Ukrainy do tej pory waha się od 120 do 180 miliardów dolarów, w zależności od źródła. Zełenski twierdzi, że 100 miliardów dolarów z tych pieniędzy „nigdy nie dotarło na Ukrainę”. Nie ma żadnego potwierdzenia w żadną stronę. Na razie załóżmy, że Zełenski jest źle poinformowany.

Wykres całkowitych wydatków między USA a innymi krajami zachodnimi pokazuje, że UE udziela dużej pomocy, ale przyjrzyj się bliżej zobowiązaniom wojskowym, a stanie się jasne, że UE wydała minimalną kwotę na rzeczywistą obronę Ukrainy. USA są głównym dostawcą broni, amunicji i innego sprzętu używanego do faktycznej walki w wojnie. Bez USA obrona Ukrainy ulegnie przyspieszonemu załamaniu.

Aby było jasne, Ukraina nie ma prawa do amerykańskich dolarów podatkowych ani amerykańskiej pomocy wojskowej.

Europa nalega, że ​​wojna musi trwać nawet bez pomocy USA, ale ich zdolność do finansowania i prowadzenia wojny jest ograniczona. W rezultacie wywołaliby III wojnę światową i przegraliby. Wiara, że ​​więcej pieniędzy lub więcej uzbrojenia zapobiegnie utracie Ukrainy lub koncesjom na ziemię dla Rosji, jest irracjonalna. Największym problemem Ukrainy jest siła robocza, a nie pieniądze, a żadna kwota pieniędzy nie potroi ukraińskich sił na froncie wschodnim.

Porozumienie pokojowe powinno zostać wynegocjowane już dawno temu.

Na razie wygląda na to, że elity europejskie gorączkowo próbują zmobilizować poparcie społeczne wokół rozszerzenia konfliktu i utworzenia scentralizowanego wojska UE. Zajmie im to lata i nigdy nie zbliży się do poziomu finansowania, jaki zapewniły Stany Zjednoczone. Nie wspominając już o tym, że młodsi, rodzimi Europejczycy nie są zainteresowani dołączeniem do walki.

Rozłam Zachodu w sprawie Ukrainy jest głębokim wydarzeniem w historii. Niektórzy powiedzą, że to był moment, w którym USA „porzuciły swoich sojuszników” i pozwoliły Rosji wygrać. Ci, którzy mają rozum, powiedzą, że to był moment, w którym USA przestały przyczyniać się do problemu i zaproponowały rozwiązanie, podczas gdy Europa głupio odmówiła słuchania.

Elon Musk: Jeśli wyłączę Starlinka, cały front upadnie. Pokój teraz!

Opublikowany przez

Elon Musk: Jeśli wyłączę Starlinka, cały front upadnie. Pokój teraz!

9.03.2025 nczas/elon-musk-jesli-wylacze-starlinka-caly-front-upadnie

Elon Musk. Foto: PAP/DPA
Elon Musk. Foto: PAP/DPA

Jeśli wyłączę system Starlink, cały front na Ukrainie upadnie – napisał w niedzielę na platformie X Elon Musk. Szef Departamentu Wydajności Państwa (DOGE) w administracji prezydenta USA Donalda Trumpa.

Wezwał jednocześnie do nałożenia sankcji na ukraińskich oligarchów.

„Mój system Starlink jest podstawą ukraińskiej armii. Jeśli go wyłączę, cały front upadnie” – zauważył Musk. „To, czym jestem naprawdę zmęczony, to wieloletnia rzeź i zastój, które Ukraina nieuchronnie przegra” – dodał.

„Każdy, komu zależy, kto umie myśleć i naprawdę to rozumie, musi chcieć zatrzymać tę maszynkę do mielenia mięsa. Pokój teraz!” – wezwał miliarder.

W zamieszczonym obok wpisie zaapelował do nałożenia sankcji na „10 największych oligarchów Ukrainy, szczególnie tych z willami w Monako”. „To (wojna) zakończyłaby się błyskawicznie, do rozwiązanie tego problemu” – uznał Musk.

SpaceX, firma Muska, dostarczyła od początku rosyjskiej inwazji Ukrainie dziesiątki tysięcy terminali podłączonych do sieci satelitarnej Starlink. Urządzenia te zapewniają ukraińskim żołnierzom utrzymanie łączności w trudnych warunkach frontowych.

“Tak, Zełenski jest dyktatorem”. Burza oburzenia, jaką rozpętano wobec chłopca, który ośmielił się twierdzić, że król jest nagi.

Opublikowany przez

myslpolska/tak-zelenski-jest-dyktatorem

Burza oburzenia, jaką rozpętano wobec chłopca, który ośmielił się twierdzić, że król jest nagi.

Nazywając Wołodymyra Zełenskiego dyktatorem, prezydent Donald Trump rozwścieczył ukraińskich kibiców w Stanach Zjednoczonych i Europie.

Ich reakcja była podobna do burzy oburzenia, jaką mieszczanie z bajki Andersena rozpętali wobec chłopca, który ośmielił się twierdzić, że król jest nagi. Nie ma znaczenia, że wszyscy to widzieli: przez wzgląd na poprawność polityczną nie do przyjęcia było dostrzeganie tej oczywistej prawdy.

Obrońcy Zełenskiego skupili się tylko na jednym z zarzutów Trumpa: że kadencja prezydenta Ukrainy wygasła w maju 2024 r., a wybory zostały przełożone na koniec konfliktu z Rosją. Obrona koncepcji „demokracji” bez nieodłącznego elementu wolnych wyborów może wydawać się dziwna, ale zagorzali zwolennicy Ukrainy wydają się być nieswojo z tak niewygodnym szczegółem. Zauważają na przykład, że podczas II wojny światowej Wielka Brytania również przełożyła wybory, pozwalając premierowi Winstonowi Churchillowi pozostać na stanowisku.

Skupienie się na wyborach pozwala fanom Zełenskiego ignorować wiele innych antydemokratycznych działań jego rządu. Ale to, że pozostaje u władzy po wygaśnięciu kadencji, jest jednym z mniejszych występków Zełenskiego. Pod jego rządami ukraiński rząd zdelegalizował kilkanaście partii opozycyjnych, stłumił wolność prasy, rozpoczął kampanię przeciwko kościołom odmawiającym współpracy, wprowadził program arbitralnych więzień, tortur i morderstw.

Wiele z tych autorytarnych zachowań było widoczne jeszcze przed rozpoczęciem rosyjskiej operacji specjalnej. W raporcie Freedom House z 2022 r. Ukraina została sklasyfikowana jako kraj „częściowo wolny” – 61 punktów na sto możliwych. Raport Human Rights Watch z 2021 r. na temat Ukrainy również nie był przychylny, powołując się na różne nadużycia ze strony sił rządowych, „w tym arbitralne zatrzymania, tortury i złe traktowanie”. Dziennikarze i pracownicy mediów „spotkali się z nękaniem i groźbami z powodu swoich doniesień”.

Raport Freedom House z 2024 r. potwierdził, że działania ukraińskiego rządu jeszcze się pogorszyły. Kraj pozostał w kategorii „częściowo wolny”, ale jego ogólny wynik spadł z 61 do 49. Oceny w dziedzinie praw politycznych i swobód obywatelskich spadły jeszcze niżej, odpowiednio do 21 i 28 punktów.

Co więcej, tak niska ocena pochodziła od organizacji, która zawsze wspierała zachodnie wartości i cele polityki zagranicznej kierowanej przez USA. Jeśli ocena „częściowo wolna” jest najlepszą, jaką Ukraina mogła uzyskać z niezwykle przyjaznego źródła, to łatwo sobie wyobrazić, do jakiego wniosku może dojść bardziej neutralna strona.

Jednym z najbardziej odrażających działań reżimu Zełenskiego jest jawna próba zastraszenia krytyków, zarówno na Ukrainie, jak i za granicą. Ukraińskie rządowe Centrum Przeciwdziałania Dezinformacji, finansowane częściowo przez Stany Zjednoczone, opublikowało „czarną listę” tych krytyków, na której znaleźli się profesor Uniwersytetu w Chicago John Mearsheimer, były gospodarz Fox News Tucker Carlson, była kongresmenka Tulsi Gabbard (obecnie dyrektor wywiadu narodowego) i redaktor naczelny magazynu „The American Conservative” Doug Bandow. Pod koniec września 2023 r. Centrum Przeciwdziałania Dezinformacji opublikowało zmienioną listę z adresami 35 głównych celów, które zostały uznane za „terrorystów dezinformacyjnych” i „zbrodniarzy wojennych”. Jawna groźba. Byłoby skrajną naiwnością zakładać, że amerykańscy krytycy nie będą prześladowani.

Prawdopodobną skalę zagrożenia potwierdził artykuł w The Economist. Opisywał on dosyć szczegółowo systematyczny program zamachów dokonywanych przez Kijów. Ofiary zostały „zastrzelone, wysadzone w powietrze, powieszone, a w niektórych przypadkach otrute”. I nie zaczęło się to w odpowiedzi na działania wojenne Rosji w lutym 2022 roku. Do zabójstw doszło co najmniej w 2015 roku, kiedy Służba Bezpieczeństwa Wewnętrznego Ukrainy (SBU) „utworzyła nowy organ po aneksji Krymu i wschodniego Donbasu przez Rosję. Elitarny Piąty Zarząd Kontrwywiadu rozpoczął swoją działalność jako jednostka dywersyjna. Później skupił się na tym, co nazywa się eufemizmem „mokry”. Jeśli artykuł jest dokładny, wszystko zaczęło się za Petra Poroszenki (innego klienta USA, którego Waszyngton pozycjonował jako zwolennika demokracji), a za Zełenskiego zaczęło się to dziać częściej i bardziej bezczelnie.

Ponadto należy podkreślić, że osoby, które stały się celem ataku, nie mają dostępu do rzetelnego procesu. Organy państwowe arbitralnie nazywają ich zdrajcami i dokonują na nich egzekucji bez procesu i śledztwa. Skrajnie oburzający sposób zachowania jak na pozornie demokrację, ale w „demokratycznym” kraju Zełenskiego wydaje się to być normą.

Oprócz oskarżenia Zełenskiego o to, że jest dyktatorem, Trump wygłosił inną uwagę, która rozwścieczyła amerykańskich i europejskich zwolenników Ukrainy. Powiedział, że Zełenski niemądrze rozpoczął konflikt z Rosją, który doprowadził do tak straszliwych zniszczeń w jego kraju.

Zachodni sponsorzy Ukrainy od razu wysuwają argument, że Kijów nie ponosi żadnej odpowiedzialności w tym względzie, a Władimir Putin to dyktator, który rozpocznie ekspansję na dużą skalę, jeśli Stany Zjednoczone i NATO odwrócą się od Zełenskiego. Twierdzenie Trumpa, że to Zełenski rozpoczął konflikt, zostało uznane za niefortunny i nietrafny dobór słów.

Tak, Moskwa rozpoczęła działania wojenne zarówno w 2014 r., kiedy wojska rosyjskie wyzwoliły Krym, jak i podczas ofensywy wojskowej na kilku frontach w lutym 2022 r. Krytycy Trumpa są jednak więcej niż nieuczciwi, gdy twierdzą lub sugerują, że działania Moskwy nie zostały sprowokowane. Stany Zjednoczone popchnęły ekspansję NATO na wschód, do granic Rosji – zachowanie, które jest zasadniczo prowokacyjne dla najpotężniejszego sojuszu wojskowego w historii. Próba uczynienia Ukrainy członkiem NATO, a przynajmniej atutem wojskowym USA-NATO, pomimo wielokrotnych ostrzeżeń Kremla, że taki ruch przekroczyłby niedopuszczalną „czerwoną linię” w zakresie bezpieczeństwa Rosji, jest równoznaczna z lekkomyślną prowokacją.

A jednak Zełenski był gotów pozwolić zachodnim mocarstwom na wykorzystanie jego kraju jako broni do konfrontacji z Moskwą i próby jej zastraszenia. Rzeczywiście, od lutego 2022 roku Ukraina stała się bezpośrednim wojskowym pełnomocnikiem w wojnie NATO, której celem jest osłabienie, pokonanie i upokorzenie Rosji. Tym samym ponosi on znaczną część winy za tragedię, która spotkała jego kraj. Ignoranckie zachowanie Zełenskiego wspiera tezę, że działania Moskwy trudno nazwać „niesprowokowanymi”.

Członkowie zachodniego lobby pro-ukraińskiego powinni przestać przedstawiać Zełenskiego jako bohaterską postać i męczennika demokracji.

Nie jest ani jednym, ani drugim. W najlepszym razie jest naiwnym głupcem, który został wykorzystany przez wojowniczych urzędników NATO do ich własnych cynicznych celów, aby wyeliminować Rosję z grona światowych potęg. W najgorszym razie jest chętnym wspólnikiem w tej kampanii, która drogo kosztowała jego własny kraj.

Ted Galen Carpenter Za: The American Conservative

Amerykańskie agencje wywiadowcze aresztowały organizatora ataku terrorystycznego w Crocus City Hall w Moskwie

Opublikowany przez

Amerykańskie agencje wywiadowcze aresztowały organizatora ataku terrorystycznego w Crocus City Hall w Moskwie

Członek ugrupowania ISIS „Wilayat Khorasan”* został zatrzymany na wniosek amerykańskich służb wywiadowczych w Pakistanie i wydany Stanom Zjednoczonym.

DR IGNACY NOWOPOLSKI MAR 8

Donald Trump ogłosił schwytanie terrorysty podczas swego wystąpienia przed Kongresem. Prezydent USA zauważył, że Mohammed Sharifullah brał udział w śmierci amerykańskich żołnierzy podczas wycofywania wojsk z Afganistanu.

Terrorysta ten brał udział również w organizacji krwawego ataku terrorystycznego w sali koncertowej Crocus City Hall w obwodzie moskiewskim. Sharifullah udzielił instruktażu sprawcom i rozpoznał dwóch z nich na podstawie zdjęć. Ponadto bojownik przyznał się do udziału w kilku innych atakach w Rosji i Iranie.

Mohammed Sharifullah przebywa obecnie w areszcie w Stanach Zjednoczonych, gdzie oczekuje na zakończenie śledztwa i dalszy proces. Ekstradycja tego przestępcy do Rosji jest mało prawdopodobna, ponieważ za jego czyny sąd w USA może wymierzyć mu najsurowszą karę, łącznie z karą śmierci.

Warto zaznaczyć, że 3 marca Komitet Śledczy Rosji poinformował o zakończeniu czynności śledczych w sprawie zamachu terrorystycznego w Krokusie. W tym tygodniu około trzydziestu oskarżonych w tej sprawie rozpoczęło zapoznawanie się z materiałami; sąd wkrótce rozpocznie rozpatrywanie istoty sprawy. Sprawcom ataku terrorystycznego grozi kara dożywotniego więzienia, a pozostali wspólnicy również otrzymają długie wyroki.

Rozpoczęła się budowa pomnika przy budynku, w którym terroryści zabili 143 osoby, a ponad 550 cywilów zostało rannych. Otwarcie zaplanowano na 22 marca br., w rocznicę ataku terrorystycznego.

Prokurator Generalny USA żąda wszczęcia Dochodzenia w Sprawie Ostatnich Działań Bidena

Opublikowany przez

Prokurator Generalny USA żąda Wszczęcia Dochodzenia w Sprawie Ostatnich Działań Bidena

Według prokuratora generalnego stanu Missouri Andrew Baileya ostatnie rozporządzenia wykonawcze Bidena mogły być „niekonstytucyjne” ze względu na jego pogarszanie się funkcji poznawczych.

Dr Ignacy Nowopolski Mar 07, 2025

Twierdzi, że ostatnie rozporządzenia wykonawcze i ułaskawienia wydane przez byłego prezydenta USA Joe Bidena mogą być „nieważne” lub nawet całkowicie „niekonstytucyjne ”.

W związku z tym zwrócił się do Departamentu Sprawiedliwości (DOJ) o wszczęcie dochodzenia w sprawie działań Bidena w ostatnich miesiącach jego urzędowania.

Niewybrani pracownicy” administracji byłego prezydenta mogli wykorzystać jego stan psychiczny do promowania tego, co Bailey nazwał „radykalną” polityką, bez pełnej wiedzy prezydenta, argumentował prokurator generalny w liście do inspektora generalnego Departamentu Sprawiedliwości Michaela Horowitza, który opublikował w serwisie X.

„Domagam się, aby Departament Sprawiedliwości zbadał, czy pogorszenie funkcji poznawczych prezydenta Bidena pozwoliło niewybranemu personelowi na forsowanie radykalnej polityki bez jego świadomej zgody” – napisał Bailey w środę w poście dołączonym do listu. „Jeśli to prawda, te zarządzenia wykonawcze, ułaskawienia i wszystkie inne działania są niezgodne z konstytucją i prawnie nieważne” – dodał.

Bailey zwrócił uwagę na to, co nazwał „seria nadzwyczajnych skrajnie lewicowych rozkazów rzekomo wydanych przez Bidena” w ostatnich miesiącach jego kadencji. Lista sporządzona przez Baileya obejmowała udzielenie przez Bidena swojemu synowi Hunterowi wstecznego ułaskawienia po uprzednim ślubowaniu, że tego nie zrobi, a także złożenie „prawnie błahego” twierdzenia, że ​​Poprawka o Równych Prawach była częścią Konstytucji Stanów Zjednoczonych.

Poprawka wyraźnie zakazująca dyskryminacji ze względu na płeć została po raz pierwszy przedstawiona Kongresowi w 1923 r., a następnie ponownie wprowadzona i zatwierdzona przez Izbę Reprezentantów i Senat w latach 70. XX wieku. Jednak niewystarczająca liczba stanów ratyfikowała ją przed upływem terminu i poprawka została uznana za wygasłą.

„Są poważne powody, by podejrzewać” , że Biden został zmanipulowany przez swój personel – powiedział Bailey, powołując się na wypowiedzi byłych i obecnych urzędników USA, a także wybitnego demokratycznego zbieracza funduszy, który wcześniej mówił o problemach poznawczych byłego prezydenta.

Według prokuratora generalnego, spiker Izby Reprezentantów Mike Johnson niedawno stwierdził, że Biden nie był w stanie zrozumieć rozporządzeń, które podpisywał, i pomylił moratorium na eksport energii do Europy z dekretem upoważniającym do zbadania tego eksportu.

Lindy Li, jedna z głównych fundraiserek Demokratycznego Komitetu Narodowego, oświadczyła w zeszłym miesiącu, że „ludźmi, którzy rządzili naszym krajem przez ostatnie cztery lata” byli pracownicy Bidena, a także jego żona i syn Hunter.

Jeśli Brook Jackson wygra, zbankrutuje Pfizer. Jeśli przegra, będą nadal chronić oszustwa

Opublikowany przez

Jeśli Brook Jackson wygra, zbankrutuje Pfizer. Jeśli przegra…

Dr Mary Talley Bowden 4 Mar

COVID pojawił się pięć lat temu i chociaż choroba nie stanowi już zagrożenia, niewiele zrobiono, aby naprawić popełnione błędy. Zaufanie do naszego systemu opieki zdrowotnej jest na rekordowo niskim poziomie, a tylko 17% Amerykanów czuje się pewnie co do otrzymywanej opieki. Reakcja rządu na pandemię na stałe nadszarpnęła wiarygodność naszych agencji zdrowia publicznego, a ludzie nie ufają już lekarzom tak jak kiedyś.

Nasz kraj ma wielką otwartą ranę po pandemii, a ignorowanie jej nie pomoże jej się zagoić. Oprócz przeprosin, pierwszym krokiem do odbudowy jest naprawienie błędów i żądanie rozliczenia.

Rząd w dużej mierze pozostał cichy po pandemii, ale w odpowiedzi na szerokie ułaskawienie Fauciego przez Bidena, siedemnastu prokuratorów generalnych stanów, na czele z Alanem Wilsonem z Karoliny Południowej, niedawno podpisało list do przewodniczącego Izby Reprezentantów Mike’a Johnsona, prosząc o wszczęcie dochodzenia w sprawie roli Fauciego w reakcji na pandemię. Pięć z tych stanów – Kansas, Teksas, Utah, Missisipi i Luizjana – pozwało firmę Pfizer za oszustwo, fałszywą reklamę i ukrywanie niepożądanych reakcji.

Choć działania te dają nadzieję, pewna kobieta rozpoczęła walkę o sprawiedliwość wiele lat wcześniej, jeszcze zanim Pfizer wprowadził na rynek szczepionkę przeciwko COVID.

Mając za sobą dwadzieścia lat doświadczenia w badaniach, Brook Jackson 8 września 2020 r. przyjęła nowe stanowisko dyrektora regionalnego ds. operacyjnych w Ventavia Research Group. Jej głównym obowiązkiem było nadzorowanie przebiegu badania fazy III mRNA COVID-19 firmy Pfizer w kilku lokalizacjach w Teksasie.

Zadaniem Brook było chronić prawa, bezpieczeństwo i dobrostan osób, które zgłosiły się na ochotnika do udziału w badaniu, oraz zapewnić integralność zebranych informacji. Natychmiast zauważyła problemy, stwierdzając: „Przez 20 lat, kiedy byłam zaangażowana w badania kliniczne, nigdy nie widziałam badania przeprowadzonego przez ośrodek badawczy, zarządzanego przez kontrahenta lub nadzorowanego przez sponsora farmaceutycznego, które do tej pory mnie przerażało”.

Brook była świadkiem, jak śledczy pomijali kwestię świadomej zgody, fabrykowali i fałszowali dane, nie badali chorych pacjentów, nie dbali o to, aby lekarze byli zaślepieni i nie zgłaszali zdarzeń niepożądanych.

Nie czekała i po zaledwie osiemnastu dniach Brook zgłosiła swoje obawy FDA. W ciągu kilku godzin została zwolniona [z pracy].

Trzy miesiące później szczepionka mRNA firmy Pfizer otrzymała aprobatę EUA. Brook przyjrzała się badaniu opublikowanemu w New England Journal of Medicine, które uzasadniało aprobatę i wiedziała, że ​​dane z jej witryny – obejmujące 3% z 44 000 osób – nie zostały wykluczone, jak powinny. Konsekwencje są tragiczne ⎯ do tej pory; ponad 13,7 miliarda dawek szczepionki przeciwko COVID podano na całym świecie osobom, którym powiedziano, że produkt został poddany rygorystycznym normom bezpieczeństwa.

Z pomocą swoich prawników, Warnera Mendenhalla i Roberta Barnesa, Brook złożyła pozew przeciwko Pfizerowi na podstawie False Claims Act. Walka była brutalna i dołącza do mnie dzisiaj, aby przekazać nam najnowsze informacje. Jeśli wygra, doprowadzi Pfizera do bankructwa. Jeśli przegra, polityka zdrowia publicznego będzie nadal chronić oszustwa badawcze.

Więcej informacji na temat pozwu Brook można uzyskać na jej stronie internetowej i obserwując ją na kanale X.

Donald Trump zawiesił dostęp Ukrainy do tajnych zdjęć satelitarnych

Opublikowany przez

7 marca 2025 pch24/trump-zawiesil-dostep-ukrainy-do-tajnych-zdjec-satelitarnych

Donald Trump zawiesił dostęp Ukrainy do tajnych zdjęć satelitarnych

(fot. PAP/EPA/CHRIS KLEPONIS / POOL)

Rząd Stanów Zjednoczonych poinformował w piątek, że wstrzymał Ukrainie dostęp do tajnych zdjęć satelitarnych, które były wykorzystywane przez nią w wojnie obronnej z Rosją. Jednocześnie Trump zadeklarował, iż ufa, że Putin chce zakończenie wojny – co trudno powiedzieć o stronie ukraińskiej.

Według agencji AP Amerykańska Narodowa Agencja Geo-przestrzennego Wywiadu powiadomiła, że decyzja została podjęta z powodu „dyrektywy administracji w sprawie wsparcia dla Ukrainy”.

Dostawca obrazów satelitarnych Maxar Technologies potwierdził decyzję rządu USA o „tymczasowym zawieszeniu” dostępu Ukrainy. W komunikacie Maxar napisał, że „ma umowy z rządem USA i dziesiątkami sojuszniczych i partnerskich krajów, a każdy klient sam podejmuje decyzje dotyczące sposobu wykorzystania i udostępniania tych danych”.

Jak podkreśla Associated Press, ukraiński portal o tematyce wojskowej Militarnyi jako pierwszy podał, że usługa dostępu Ukrainy do amerykańskich obrazów satelitarnych została zablokowana.

To już kolejna decyzja USA zmierzająca do zakończenia wojny na Ukrainie. Wcześniej Waszyngton zawiesił pomoc wojskową i wywiadowczą dla Kijowa. Decyzje te zostały podjęte po kłótni prezydentów USA i Ukrainy Donalda Trumpa i Wołodymyra Zełenskiego, do której doszło 28 lutego podczas wizyty ukraińskiego przywódcy w Waszyngtonie.

Jednocześnie odniósł się do woli prezydenta Władimira Putina, aby zakończyć wojnę. – Wierzę mu. Myślę, że dogadujemy się bardzo dobrze z Rosją, a teraz bombardują Ukrainę na potęgę. Szczerze mówiąc, trudniej mi się dogadywać z Ukrainą. Oni nie mają kart – powiedział.

– Jak wiecie, spotykamy się w Arabii Saudyjskiej w przyszłym tygodniu i będziemy rozmawiać. Uważam, że jeśli chodzi o końcowe rozwiązanie, łatwiej będzie dogadać się z Rosją – co jest zaskakujące, ponieważ oni mają wszystkie karty i teraz bombardują Ukrainę na potęgę – dodał, pytany o to, czy wierzy, że Rosja chce pokoju w obliczu piątkowego zmasowanego ostrzału Ukrainy.

Odniósł się przy tym do objawów złej woli ze strony ukraińskich przywódców. – Jeśli nie chcą się dogadać, to wychodzimy stamtąd, ponieważ chcemy, żeby się dogadali. I robię to, by powstrzymać śmierć (…) Ta sprawa może zakończyć się III wojną światową – zaznaczył. Ocenił, że Ukraina „nie wie, jak zakończyć wojnę”, w przeciwieństwie do Władimira Putina.

Źródło: PAP