Большой флот всегда имел значение скорее символическое – это некий показатель того, что мы можем. Мощь Державы, воплощённая в металле и технологиях. Некий зримый символ, который можно пощупать и увидеть на ходу. В СССР этих символов создали много: 2 противолодочных крейсера, 5 авианесущих крейсеров, 3 тяжелых атомных ракетных крейсера и 3 ракетных крейсера. В случае Третьей мировой войны, которую, впрочем, считали маловероятной, они должны были погибнуть, унося с собой носителей ядерного оружия стран НАТО, в мирное время – демонстрировать флаг и сдерживать ЮС НАВИ.
Но Империя ушла, часть кораблей списали, и к нашим дням дожили: авианесущий крейсер – одна штука, атомные крейсера – две штуки, ракетные крейсера – три штуки. И судьба их оказалась непростой. Всё нижеизложенное – по материалам российских СМИ, вполне открытых и доступных. А выводы волен делать каждый сам, потому как сколько людей, столько и мнений.
Авианесущий романс
Долго перечислять перипетии борьбы за выживание единственного советского авианосца не хочется. Изначально не доведённый до ума головной корабль серии, он покинул место рождения в спешке, дабы избежать его захвата свежеобразованной Украиной. У него всегда были проблемы с авиагруппой, ремонтом, модернизацией, ходовой… А после похода в Сирию начались проблемы и с плавдоком, который затонул, и с пожаром на борту, в котором погибли двое рабочих и прошли аресты в ОСК:
«Корабль встал на долгосрочный ремонт в 2017 году, в ходе которого с крейсером случился ряд происшествий. 30 октября 2018 года затонул плавучий док ПД-50, в котором находился авианосец. В результате корабль получил повреждения палубы и подпалубных помещений. 12 декабря 2019 года в результате сварочных работ произошёл крупный пожар — огонь бушевал почти сутки.» Причины в общем-то очевидны – 20 лет корабль не ремонтировали/модернизировали как следует, а использовали часто на износ, ибо единственный. И вот теперь ремонт и частичная модернизация. Дело очень дорогое и небыстрое, очень небыстрое:
«О задержке ремонта авианесущего крейсера «Адмирал Кузнецов» сообщил Алексей Рахманов 23 сентября в интервью «РИА Новости» глава «Объединённой судостроительной корпорации» (ОСК), отметив, что корабль будет передан флоту в 2023 году.» И крайне затратное – сумма давно перешагнула за 20 миллиардов рублей, а список ремонта всё увеличивается и увеличивается. Есть, конечно, и позитивные моменты:
«Выполнена операция по заполнению дока водой. Следующие операции — снятие перемычки, завод в док корабля, восстановление перемычки и откачка воды. На это уйдет 4-6 недель, то есть в конце апреля — начале мая будет начат доковый ремонт авианосца.» Но в целом полумерами при ремонте корабля, который ждёт его в полном масштабе с 1999 года, не обойтись. Чинить нужно всё. И модернизировать всю начинку. В любом случае – до 2023 года авианосца у нас нет, а с учётом санкций, конфликта и постоянных срывов срока, то и дольше. Дай Бог ошибиться.
Тяжелые атомные
«Тяжелый атомный ракетный крейсер «Адмирал Нахимов» выйдет на испытания в море в 2023 году. Сейчас он проходит модернизацию на предприятии «Севмаш». Об этом в интервью ТАСС рассказал заместитель генерального директора ОСК по военному кораблестроению Владимир Королев.
«Будем все же считать, что мы в графике. А нюансы, как водится, есть. Думаю, крейсер выйдет на испытания в 2023 году.» Единственный тяжелый корабль, прошедший полную модернизацию, точнее пока проходящий её, но дело явно идёт к завершению. Поставленный в ремонт в 1999 году, работ он дождался в 2014-м, а сдача планируется в 2023-м. Это будет относительно современный корабль по корабельным системам, но со старым корпусом. Это, конечно же, радует, но возникает второй вопрос – а что с «Петром Великим»? Ещё в марте он вышел в поход:
«14 марта навстречу группировке ВМС Альянса направились тяжелый атомный ракетный крейсер «Петр Великий» проекта 1144.2 и большой противолодочный корабль «Североморск» проекта 1155. В «Холодном ответе-2022» Альянс задействовал 30 тыс. военнослужащих из 27 стран, включая не входящие в блок Швецию и Финляндию, 50 кораблей (не менее пяти авианесущих) и 220 самолетов.» Но корабль тоже нуждается в ремонте и модернизации. Изначально планировалось провести её после «Нахимова», но сейчас всё это зыбко и непонятно. Опять же – сроки и деньги, и то и другое – огромные величины. Имеют место и споры о целесообразности. И тот факт, что после СВО львиную долю бюджета отдадут армии.
Судьба атлантов
Их было четыре, но последний сгнил в Николаеве, доставшись, готовый более чем на 90 %, Украине. А головной – советская «Слава» погиб вчера. Погиб, потому как первый ремонт проходил с 1990 года по 1999-й, причём фрагментарно и не до конца, и то за счёт города Москва. А второго с модернизацией должен был дождаться в 2015 году, но не срослось, а в 2016-2019 гг. крейсер и вовсе подумывали списать, но, не имея альтернатив, всё-таки подремонтировали без модернизации:
«На выходе в море экипаж проведет комплексную проверку материальной части всех боевых частей корабля и выполнит ходовые испытания главной энергетической установки. После возвращения корабля в пункт базирования Севастополь на крейсере продолжится очередной этап ремонтных работ корабельных систем и механизмов.» И в таком виде корабль 70-х годов эксплуатировали на износ. Другого такого на КЧФ просто не было. В итоге вышло что вышло, старый корабль боролся всю жизнь и погиб в борьбе.
Лучше с «Устиновым», который и помоложе, и успел пройти с 2011 по 2016 год ремонт и модернизацию. Сейчас крейсер в боевом строю. А вот «Варяг» модернизацию не прошёл. И состояние его неясное. Сейчас «Варяг» в Средиземном море, в очередном дальнем походе.
Что дальше
А дальше то, что замены советским гигантам нет, ни в строю, ни на стапелях. Всё что есть океанского – фрегаты, корветы и БДК:
– 2 фрегата пр. 22350 (2x $450 млн) – 3 фрегата пр. 11356 (3x $430 млн) – 7 корветов пр. 20380/85 (7x $250 млн) – 2 БДК пр. 11711 (2x $160 млн) Всего 14 кораблей. Но этого мало, и как показала судьба «Москвы» – им придётся заменить самый минимум: часть БПК 1155, «Варяг» и, возможно, «Петр Великий». России нужна серия ракетных эсминцев, минимум в шесть килей, но потянем ли мы? И захотят ли власти? Ведь прибрежный флот плюс АПЛ – они дешевле и проще, а денег после СВО понадобится много. Всё определит политика. Точно одно – корабли-ветераны должна заменить молодёжь, старики свой долг Родине отдали, выслужив при этом все сроки в явно ненормальных условиях. Автор:Роман Иванов
[Piosenka była pierwotnie hymnem Legionu Ukraińskich Strzelców Siczowych. md]
================
W ramach trwającego już drugi miesiąc na terytorium przemarszu Ukro-Polin Bander Amoku 2022, będącego pochodną wcześniejszej, trwającej dwa lata operacji psychologicznej, zgąbczania mózgów poliniakow, znanej bardziej pod nazwą plandemi cowidać 19, Ukraińcy, zarówno ci mieszkający tutaj od dziesiątek lat, jak również ci nowo przybyli, w ramach operacji podmiany ludności krainy Polin, sprawdzając możliwości, jak daleko mogą się posunąć, by bez żadnych obaw móc sobie pozwolić na dosłowne nasranie tubylczej ludności Polinskiej na głowy i widząc, że nie istnieje żadna taka granica, na którą mogliby się natknąć, napotykając jakiś opór ze strony tubylców, przeszli tym samym z marszu na wyższy etap mądrości dziejowej i widząc iż mogą otwarcie już wznosić i umieszczać na bilbordach w Polińskiej przestrzeni publicznej, antypolskie, banderowskie hasła w rodzaju Sława Ukrainu, Herojom Sława, czy Sława nacji, smert worohom, oraz wywieszać czerwono czarne banderowskie flagi, tak jak ma to miejsce we Wrocławiu i Krakowie, teraz ukraiński chór złożony z nowo przybyłych tzw. ,, uchodźców” i z lokalnych polińskich Julek wykonał kilka dni temu publicznie, w zamojskim domu kultury hymn UPA – Czerwoną Kalinę, nie tylko za przyzwoleniem, ale wręcz zachęta dyrekcji tego zamojskiego przybytku kultury.
Na profilu społecznościowym ZDK (link: https://www.facebook.com/zamojskidomkultury.official/ ) został zamieszczony klip pod tytułem „Czerwona kalina” wykonywany przez młodzież ukraińską i polską. Przez organizatorów jest on anonsowany jako cyt. „wsparcie i solidarność dwóch narodów”. Dla zmylenia polskiej młodzieży do tej wersji zmieniono słowa i mylnie nazywano go „ukraińską melodią ludową”.
Wykonanie i promowanie „Czerwonej kaliny” traktujemy jako niezwykle groźną prowokację. Jako testowanie na ile Ukraińcy w Polsce mogą się posunąć z banedryzmem i czy jego atrybuty będą penalizowane. Przy tym jest analizowana wiedza historyczna o ludobójstwie Polaków dokonanych przez ukraińskich nacjonalistów oraz świadomość społeczna w tym obszarze. Dla takich eksperymentów sprzyjającą przykrywką jest aktualne i zasadne poczucie krzywdy napadniętego narodu ze strony Ukraińców i okazywana im przez Polaków naturalna solidarność.
Jeżeli przyzwolimy na gloryfikację w Polsce banderyzmu wyrażającego się okrzykami „sława Ukrainie ….”, czerwono-czarnymi barwami, śpiewem hymnu UPA, to już tylko krok do tego aby nie tylko przywrócić sporne pochówki ukraińskich ludobójców (casus pochówek Werchrata, Rotunda Zamojska) ale przecież i wznieść pomniki Bandery i Szuchewycza.
Tymi działaniami bezmyślnymi, a może celowo prowokacyjnymi dostarcza się przecież dowodów na to, że Władimir Putin, który za jeden z celów postawił sobie „denazyfikację Ukrainy” ma rację.
Zjawisko to jest niezwykle groźne, ponieważ razem z uchodźcami importujemy także nacjonalistyczną ideologie banderowską. Nie możemy dopuścić aby „rozlała” się ona po Polsce. Wykonanie czerwonej kaliny głęboko rani żyjących świadków historii i ich potomków w imieniu których działamy. Wypełniając cele statutowe Stowarzyszenia w dniu dzisiejszym złożyliśmy do Prokuratury Rejonowej w Zamościu zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa propagowania banderyzmu przez pracowników Domu kultury.
Jest mi bardzo przykro i wstyd za instytucję, w której pracuję, a zwłaszcza za pomysłodawców tego nagrania. Uczymy przecież poszanowania polskiej tradycji i kultury, tolerancji i zrozumienia dla innych kultur i narodów. Jestem przeciwna tej okropnej wojnie, uważam że należy pomagać i wspierać ludzi uciekających przed jej okrucienstwem , ale nie możemy zapominać o historii i popierać banderyzmu. Musimy pamiętać o ludobójstwie na Wolyniu i dążyć, żeby wreszcie po tylu latach kości Polaków Pomordowanych przez Ukraincow mogły być pochowane.
Należy dodać do wypowiedzi Pani Jolanty Kalinowskiej – Obst, że projekt wykonania Czerwonej Kaliny, był przygotowywany w całkowitej tajemnicy przez dyrekcję zamojskiego domu kultury, nawet przed własnymi pracownikami.
Stowarzyszenie Upamiętniania Polaków Zamość, 2022-04-12
pomordowanych na Wołyniu
ul. Bazyliańska 3
22-400 Zamość
Prokuratura Rejonowa w Zamościu
ul. Szczebrzeska 47
22-400 Zamość
Wypełniając statutowe cele Stowarzyszenia ….. zgłaszamy niniejszym podejrzenie popełnienia przestępstwa propagowania banderyzmu przez pracowników Zamojskiego Domu Kultury.
W dniu 9-04-2022 o godz. 17:10 na profilu społecznościowym facebook zamieszczony został klip pod tytułem „Czerwona kalina” wykonywany przez młodzież ukraińską i polską.
Klip ten przez organizatorów tej prowokacji jest anonsowany jako cyt. „wsparcie i solidarność dwóch narodów”, do tej wersji napisano słowa, a nazywany jest ukraińską melodią ludową. W istocie wykonywany utwór jest hymnem UPA.
Oprócz czerwono-czarnej flagi i okrzyku „Sława Ukrainie – herojam sława – smert Lachom” jest atrybutem ukraińskiej ideologii nazistowskiej D. Doncowa zwanym też w Polsce potocznie banderyzmem.
Hymn ten, okrzyki, barwy i paniczny strach były ostatnimi jakich doświadczali Polacy mordowani w niezwykle okrutny sposób przez Ukraińców.
Wykonanie w Zamojskim Domu Kultury „Czerwonej kaliny” traktujemy jako niezwykle groźną prowokację. Jako testowanie na ile Ukraińcy w Polsce mogą się posunąć z banedryzmem w Polsce i czy fakt jego wykonywania będzie penalizowany. Przy tym jest analizowana i testowana wiedza historyczna o ludobójstwie Polaków dokonanych przez ukraińskich nacjonalistów oraz świadomość społeczna. Dla takich eksperymentów sprzyjającą przykrywką jest aktualne poczucie krzywdy napadniętego narodu ze strony Ukraińców i okazywana im przez Polaków naturalna solidarność.
My nie wiemy kto stoi za tą prowokacją, nie wiemy na ile jest sterowana z premedytacją. Na ile jest to brak kompetencji lub niewiedza pracowników ZDK. Zapewne nadużywa się w tym przypadku dobre „polskie serca”. Wiemy jednoznacznie, że w Polsce nie można wykonywać hymnu UPA. Nawet jeżeli na Ukrainie uczyniono z niego pieśń ukraińskiego wojska, i ustawodawstwo Ukrainy traktuje banderowców jako „herojów”, to uchwała Parlamentu Polskiego stoi do niej w sprzeczności nazywając ich ludobójcami.
Prosimy o podjęcie czynności procesowych gdyż zamilczenie wykonania czerwonej kaliny rozleje ukraiński banderyzm na całą Polskę głęboko raniąc żyjących przecież jeszcze polskich świadków historii, w imieniu których działamy.
По состоянию на 19 апреля 2022 года российские войска продолжали штурмовать «Азовсталь». После артиллерийского обстрела и авиаударов на территорию завода вошли бойцы спецподразделений. После авиа- и артиллерийских ударов, а также после нескольких неудачных попыток прорыва, число боевиков на «Азовстали» существенно сократилось. Речь может идти о 1200-1500, не считая раненых.
USNI News утверждает, что России недостаточно сил для окончательного взятия Мариуполя. Поэтому ВС РФ необходимы подкрепления, а доставят их в Мариуполь якобы морским путем – на десантных кораблях, базирующихся в Азовском и Черном морях. При этом в материале читателям не поясняется, что Мариуполь как таковой освобождён российской армией и войсками ДНР ещё несколько дней назад, а теперь идёт подавление и уничтожение группировки на металлургическом комбинате.
В Министерстве обороны США также убеждены, что Россия постарается реализовать свои десантные возможности, которыми она обладает, исходя из потенциала Черноморского флота ВМФ РФ. USNI News делает упор на то, что Черноморский флот пока хранит молчание, якобы связанное, по мнению издания, с затоплением флагманского корабля «Москва». Историю с «Москвой», по понятным причинам, американцы пытаются выдать за крупнейший успех украинской армии за время спецоперации. Но к штурму Мариуполя это печальное событие не имеет отношения: город штурмовали и будут завершать его освобождение вне зависимости от судьбы этого корабля.
Таким образом, западные СМИ сейчас считают одним из наиболее вероятных сценариев развития событий в Мариуполе высадку дополнительных подкреплений ВС РФ в лице десантных подразделений морской пехоты ВМФ России. Им предстоит оказать поддержку бойцам, которые уже участвуют в спецоперации.
Впрочем, то, что город рано или поздно будет полностью избавлен от украинских националистов, признают даже в Пентагоне: это понятно по фразе официального представителя американского военного ведомства Джона Кирби о том, что «украинцы все еще сопротивляются».
The New York Times еще три дня назад утверждала, что российские войска близки к окончательному взятию Мариуполя. И если подобные издания, которые сейчас сложно заподозрить в пророссийских настроениях, об этом пишут, значит на Западе понимают: иной ход развития событий невозможен.
Забавно, что западная пресса до сих пор строит догадки, почему именно Мариуполь так важен российскому президенту Владимиру Путину и делает вывод: поскольку здесь обороняется печально известное националистическое формирование, взятие города станет символом денацификации Украины. Соответственно, как пишут на Западе, Москва сможет заявить о выполнении значительной части операции. Автор:Илья Полонский
Российские войска продвигаются по рубежу Гуляйполе – Великая Новоселка в направлении поселка Покровское. Об этом, в частности, сообщают украинские военнослужащие из 110-й бригады территориальной обороны.
Так, россияне нанесли ракетные удары по позициям националистов в районах населенных пунктов Старомайорское, Макаровка, Сторожевое, Нескучное, Времовка, Приютное, Вишневое, Полтавка, Новодаровка, Новоукраинское, Степное.
Город Кременная в Луганской Народной Республике перешел под контроль российских вооруженных сил, что подтверждают и украинские источники. Ранее власти отказывались эвакуировать из города местных жителей, ссылаясь на якобы «успешные» попытки сопротивления ВСУ.
Россияне также заняли поселок Малиновка в районе Гуляйполя. Таким образом, РФ начала операцию по замыканию «Донбасского котла» украинских вооруженных сил.
Между тем положение ВСУ осложняется низким моральным духом украинских солдат, которые наслышаны о больших потерях на разных участках фронта. По мнению журналиста Юрия Подоляки, многие украинцы идут в бой, словно на Голгофу, и готовы сдаться войскам РФ – россияне должны сбрасывать листовки с инструкциями для военнослужащих Украины на этот счет.
Polska jest celem ofensywy reżimu Władimira Putina. Rosja próbuje narzucić fałszywą narrację dotyczącą uchodźców z Ukrainy – ostrzega Rządowe Centrum Bezpieczeństwa.
Kreml usiłuje zmienić postrzeganie przez Polaków uchodźców z Ukrainy zaatakowanej przez Rosję. Analitycy z RCB wyliczyli sześć fałszywych linii narracji i ostrzegają, żeby nie dać się zmanipulować rosyjskim propagandystom. 1. Polski rządu przyjmuje uchodźców z Ukrainy, aby przypodobać się USA i Unii Europejskiej. 2. Rząd obciąża budżet kraju, zapewniając Ukraińcom bezpłatną opiekę medyczną, żywność, mieszkania i edukację. 3. Unia Europejska nie zamierza przyjmować kolejnych uchodźców ani uczestniczyć w finansowaniu ich utrzymania.
4. Wydatkowanie środków finansowych na utrzymanie Ukraińców wywoła ubóstwo Polaków. 5. Przyjmowanie uchodźców z Ukrainy doprowadzi do destabilizacji Polski i masowych protestów. 6. Polityka Polski wobec Ukrainy nieuchronnie sprowadza zagrożenie dla bezpieczeństwa i prowokuje wybuch wojny. ======================= Straż Graniczna poinformowała w piątek rano, że od 24 lutego do Polski wjechało z Ukrainy ponad 2,757 mln osób. Jak dodano, w czwartek w przeciwnym kierunku – z Polski na Ukrainę wyjechało 22,5 tys. osób, zaś od 24 lutego 652 tys. osób.
[Bardzo ważna i ciekawa analiza. To chyba ze sztabu GRU [rosyjskiego]. Strona Prochanowa, tego od “Operacja Heksogen”.
Obecnie – on wśród strategów Rosji. Po zatonięciu krążownika MOSKWA – można oczekiwać gwałtownych, a mniej racjonalnych decyzji sztabu armii Rosji [Nie Putina, robaczku!!] Szkoda, że tak mało młodych mądrych Polaków włada rosyjskim. M. Dakowski
Америка миллиарды долларов кидает на затягивание военного конфликта на Украине, но, одновременно готовится к организации на ее территории длительной «повстанческой» войны.
ЦРУ готовит «повстанцев» – террористов, диверсантов и нацистов
Зак Дорфман в статье “Украинские военизированные формирования, прошедшие обучение в ЦРУ, могут взять на себя главную роль в случае вторжения России”, опубликованной 13 января 2022 г. на Yahoo.news, писал, что ЦРУ наблюдает за секретной программой интенсивной подготовки в США элитных украинских сил специальных операций и других сотрудников разведки. По словам официальных лиц, программа, которая началась в 2015 году, базируется на неизвестном объекте на юге США.
Тайная программа, осуществляемая военизированными формированиями, работающими на наземное отделение ЦРУ, была создана администрацией Обамы после аннексии Крыма в 2014 году и расширилась при администрации Трампа. Администрация Байдена продолжила ее развитие.
По словам бывших чиновников, к 2015 году в рамках этой расширенной антироссийской кампании военизированные формирования наземного отделения ЦРУ также начали выезжать на фронт на восток Украины, чтобы консультировать тамошних коллег.
По словам бывших чиновников, многонедельная программа ЦРУ, базирующаяся в США, включала в себя обучение обращению с огнестрельным оружием, методам маскировки, наземной навигации, таким тактикам, как «прикрытие и перемещение», разведке и другим областям.
Вопрос о том, как охарактеризовать программу, является предметом спора. США на протяжении трех президентов обсуждали, предоставлять ли Украине военную помощь и в каком объеме, при этом дискуссии часто фокусировались на том, носит ли эта помощь наступательный или оборонительный характер.
Официальные лица США отрицают, что учебная программа ЦРУ имеет или когда-либо была ориентирована на наступательные действия. «Цель тренинга и тренинга, который был проведен, состояла в том, чтобы помочь в сборе разведданных», — сказал нынешний высокопоставленный сотрудник разведки.
Но то, что влечет за собой разведывательная поддержка в военизированном контексте, может быть неоднозначным. И то, как это обучение будет применяться украинцами, может быстро меняться в зависимости от фактов на местах.
Программа включала в себя «очень специфическое обучение навыкам, которые укрепили бы» украинскую «способность дать отпор русским», сказал бывший высокопоставленный сотрудник разведки.
Один человек, знакомый с программой, выразился более резко. «Соединённые Штаты обучают повстанцев», — сказал бывший сотрудник ЦРУ, добавив, что программа научила украинцев «убивать русских».
Другой бывший сотрудник агентства описал технические аспекты программы, такие как обучение украинцев тому, как поддерживать защищенную связь в тылу врага или во «враждебной разведывательной среде», как потенциальную «тренировку сил секретных операций».
На протяжении десятилетий ЦРУ проводило ограниченную подготовку украинских разведывательных подразделений, чтобы попытаться укрепить независимый Киев и предотвратить подрывную деятельность России, но после вторжения в Крым сотрудничество «ускорилось», сказал бывший руководитель ЦРУ.
Военизированные формирования ЦРУ в Украине имеют «очень небольшое присутствие», сказал бывший руководитель агентства, и помогают обучать украинские силы в «потенциально важных узлах, на которых русские могут сосредоточиться», если Москва попытается продвинуться дальше вглубь страны.
Хотя военизированные ресурсы агентства в Афганистане и других контртеррористических миссиях были истощены, базирующаяся в США учебная программа была «высокоприоритетной» для ЦРУ с момента ее создания в эпоху Обамы, сказал бывший высокопоставленный сотрудник разведки.
По словам бывших официальных лиц, администрация Трампа — отчасти по настоянию Конгресса — позже увеличила финансирование этой инициативы, увеличив количество украинских групп, ежегодно привозимых в США.
Администрация Байдена сформировала целевую группу, чтобы определить, как ЦРУ и другие агентства США могут поддержать украинский мятеж, если Россия начнет крупномасштабное вторжение.
«Если русские вторгнутся, эти выпускники программ ЦРУ станут вашей милицией, вашими повстанческими лидерами», — сказал бывший высокопоставленный сотрудник разведки. «Мы тренируем этих ребят уже восемь лет».
По словам бывшего сотрудника службы национальной безопасности, высокопоставленные чиновники администрации Трампа обсудили опасения по поводу проникновения России в программу со своими украинскими коллегами. По словам бывших чиновников, украинцы, хорошо осведомленные об этой проблеме, пытались проверить направляющихся в США стажеров, чтобы отсеять кротов.
Чиновники ЦРУ также считали, что их стажеры стали мишенью для русских, когда они вернулись в Украину. «Русские и сторонники России в украинских службах безопасности разыскивали выпускников этих классов для убийства», — сказал бывший сотрудник ЦРУ.
По словам бывших сотрудников разведки, проникновение России в украинскую разведку было давней проблемой для ЦРУ. По словам бывших чиновников, на протяжении десятилетий агентство пыталось работать только со специально отобранными украинскими подразделениями — некоторые из них были созданы по настоянию агентства — которые были изолированы от остальных спецслужб страны, чтобы предотвратить компрометацию со стороны России.
Несмотря на то, что ЦРУ допускает некоторый компромисс России при работе с украинцами, агентство по-прежнему считает, что программа обучения в целом была очень ценной, по словам бывших чиновников.
Если русские предпримут новое вторжение, «найдутся люди, которые сделают их жизнь невыносимой», — сказал бывший высокопоставленный сотрудник разведки. Военизированные формирования, прошедшие подготовку в ЦРУ, «организуют сопротивление», используя полученную ими специальную подготовку.
«Всё то, что случилось с нами в Афганистане, — сказал бывший высокопоставленный сотрудник разведки, — они могут ожидать, что с этими парнями они увидят это в избытке».
Американская журналистка Уитни Уэбб в статье “Украина и новая Аль-Каида*” в Unlimited Hangout (от 02.03. 2022) также как и Дорфман пишет, что начало боевых действий между Россией и Украиной, по-видимому, дало ЦРУ предлог для начала давно запланированного повстанческого движения в стране, готового распространиться далеко за пределы Украины.
«По мере того, как конфликт между Украиной и Россией продолжает обостряться и приковывать к себе внимание всего мира, растущему количеству свидетельств того, что ЦРУ работает над созданием и вооружением повстанческого движения в стране, уделяется значительно меньше внимания, учитывая его вероятную последствия. Это особенно верно, учитывая, что бывшие сотрудники ЦРУ и бывший госсекретарь теперь открыто говорят, что ЦРУ следует «моделям» прошлых поддерживаемых ЦРУ мятежей в Афганистане и Сирии в своих планах на Украине. Учитывая, что эти страны были разорены войной как прямым результатом этих мятежей, для Украины это не сулит ничего хорошего.
Тем не менее, этот мятеж может иметь последствия, выходящие далеко за пределы Украины. Становится все более очевидным, что ЦРУ рассматривает повстанческое движение, которое оно создает, не просто как возможность приблизить свою гибридную войну против России к своим границам. Как будет показано в этом отчете, похоже, что ЦРУ намерено воплотить в жизнь пророчество, распространяемое его собственными рядами в течение последних двух лет. Этот прогноз бывших и нынешних сотрудников разведки датируется как минимум началом 2020 года и гласит, что «транснациональная сеть сторонников превосходства белой расы» с предполагаемыми связями с украинским конфликтом станет следующей глобальной катастрофой, которая обрушится на мир, когда угроза Covid-19 отступит.
Согласно этим «прогнозам», эта глобальная сеть сторонников превосходства белой расы, ядром которой якобы является группа, связанная с конфликтом на Донбассе в Украине, должна стать новой угрозой в стиле “Исламского государства”*.
Учитывая, что эти усилия ЦРУ по созданию повстанческого движения в Украине начались еще в 2015 году и что группы, которые оно готовило (и продолжает обучать), включают в себя группы с явными неонацистскими связями, кажется, что это «грядущее украинское повстанческое движение», как его недавно называли, уже здесь. В этом контексте у нас остается тревожная возможность того, что эта последняя эскалация украинско-российского конфликта просто послужила вступительным актом для новой итерации, казалось бы, бесконечной «войны с террором».
«Вскоре после того, как Россия начала военные действия на Украине, – пишет Уэбб, – информационное подразделение Совета по международным отношениям (CFR) опубликовало статью под названием “Грядущее украинское повстанческое движение”. Автор статьи Дуглас Лондон, самопровозглашенный «русскоязычный оперативный офицер ЦРУ в отставке, который служил в Центральной Азии и руководил операциями агентства по борьбе с повстанцами». В статье он утверждал, что «Путину предстоит долгий кровавый мятеж, который распространится на несколько границ» и может вызвать «расширяющиеся беспорядки, которые могут дестабилизировать другие страны на орбите России».
Другие известные заявления, сделанные Лондоном, включают его утверждение о том, что «Соединённые Штаты неизменно будут основным и важным источником поддержки украинского повстанческого движения». Он также заявляет, что «Как Соединенные Штаты узнали во Вьетнаме и Афганистане, повстанческое движение, имеющее надежные линии снабжения, достаточные резервы бойцов и убежище за границей, может поддерживать себя неопределенно долго, подрывать волю оккупационной армии к борьбе и истощать политическую поддержку. для занятий дома». Лондон недвусмысленно ссылается на модели этого явно неминуемого украинского повстанческого движения как поддерживаемые ЦРУ мятежи в Афганистане в 1980-х годах и «умеренные повстанцы» в Сирии с 2011 года по настоящее время.
Лондон не одинок в продвижении этих прошлых мятежей, поддерживаемых ЦРУ, в качестве модели «тайной» помощи США Украине. Бывший госсекретарь Хиллари Клинтон, чей Госдепартамент помог создать «умеренных повстанцев» в Сирии и руководил разрушением Ливии при поддержке США и НАТО, 28 февраля появилась на MSNBC, чтобы сказать, по сути, то же самое. В своем интервью Клинтон назвала поддерживаемое ЦРУ повстанческое движение в Афганистане «моделью, на которую сейчас смотрят люди в правительстве США» в отношении ситуации на Украине. В том же интервью она также ссылается на повстанческое движение в Сирии аналогичным образом. Стоит отметить, что бывший заместитель главы администрации Клинтон, когда она была госсекретарем, Джейк Салливан, теперь является советником Байдена по национальной безопасности.
Повстанческое движение в Афганистане, первоначально поддержанное США и ЦРУ в конце 1970-х годов под названием “Операция “Циклон”, впоследствии породило предположительно смертельных врагов американской империи — Талибан* и Аль-Каиду*, — которые продолжали подпитывать события после 11 сентября».
Кампания США против потомков повстанцев, которых они когда-то поддерживали, привела к ужасающим разрушениям в Афганистане и большому количеству погибших и военных преступлений, а также к самой продолжительной (и, следовательно, самой дорогостоящей) войне и оккупации в американской военной истории. Это также привело к бомбардировкам и разрушениям в нескольких других странах, а также к сокращению гражданских свобод внутри страны. Так же и в Сирии поддержка США и ЦРУ «умеренных повстанцев» была и остается невероятно разрушительной для страны, которую они якобы хотят просто «освободить» от правления Башара Асада. Американские военные продолжают оккупировать критически важные районы этой страны.
Что же тогда будет с Украиной, когда их открыто рекламируют как «модели» для «грядущего украинского повстанческого движения»? Если судить по истории поддерживаемых ЦРУ мятежей, то она предвещает гораздо больше разрушений и страданий ее народу, чем нынешняя российская военная кампания. Украина станет несостоявшимся государством и полем смерти. Тем на Западе, которые приветствуют поддержку своих правительств украинской стороне конфликта, следовало бы осознать это, особенно в Соединенных Штатах, поскольку это приведет лишь к эскалации еще одной смертоносной опосредованной войны.
Однако, в дополнение к вышесказанному, мы также должны учитывать очень тревожную реальность того, что это украинское повстанческое движение начало формироваться ЦРУ как минимум за несколько месяцев, если не за несколько лет, до продолжающейся в настоящее время российской военной кампании на Украине.
В январе этого года Jacobin опубликовал статью об усилиях ЦРУ по созданию повстанческого движения на Украине, отметив, что «все, что нам известно, указывает на вероятность того, что группы, обучаемые ЦРУ, включают неонацистов, вдохновляющих ультраправых террористов». В нем цитируется отчет Вест-Пойнта за 2020 год, в котором говорится: «Ряд видных деятелей ультраправых экстремистских группировок в США и Европе активно налаживали отношения с представителями ультраправых в Украине, в частности с Национальным корпусом* и связанное с ним ополчение, полк “Азов”. В нем добавляется, что «жители США говорили или писали о том, как обучение, доступное в Украине, может помочь им и другим в их военизированной деятельности дома».
Даже ФБР было вынуждено признать, что базирующиеся в США сторонники превосходства белой расы культивируют связи с группой.
Теперь, когда ЦРУ поддерживает повстанческое движение, которое, как утверждают видные бывшие сотрудники ЦРУ, «распространится через несколько границ», тот факт, что силы, которые агентство обучает и вооружает в рамках этого «грядущего повстанческого движения», включает в себя батальон “Азов” и другие нацистские структуры.
ЦРУ готовило перевороты на Украине под видом продвижения демократии
В статье Джереми Кузмарова “Национальный фонд за демократию удаляет записи о финансировании проектов на Украине”, опубликованную в CovertAction Magazine (07. 03. 2022) рассказано о том, как Национальный фонд в поддержку демократии (NED) — ответвление ЦРУ, основанное в начале 1980-х годов для продвижения инициатив «продвижения демократии» по всему миру, — удалил все записи о финансировании проектов в Украине из своей доступной для поиска базы данных «Поиск грантов».
«Архивная веб-страница, сделанная 25 февраля 2022 года в 14:53, показывает, что NED предоставило Украине 22 394 281 доллар США в виде 334 премий с 2014 года по настоящее время. Захват в 23:10 того же дня показывает «Результаты не найдены» для Украины. На данный момент для Украины по-прежнему нет результатов.
Поиск по ключевому слову «Украина» (в отличие от «страны проекта» в исходных снимках) дает «Результаты не найдены». Поиск названий финансируемых проектов, перечисленных в последнем «целом» веб-захвате, не дает результатов.
Кроме того, текущие критерии поиска в базе данных были ограничены, ранее можно было искать финансирование с 2014 года по настоящее время, в настоящее время только 2017 год по настоящее время доступен для поиска в раскрывающихся меню. До 25 февраля появилось несколько новостных сообщений, подтверждающих эту сумму в 22 394 281 доллар».
«Стирание записей NED необходимо для подтверждения большой лжи администрации Байдена, которая повторялась в СМИ, о том, что российское вторжение в Украину было «неспровоцированным», – делает вывод автор.
В недавнем заявлении о солидарности с Украиной NED признал, что он был «гордым партнером украинских групп гражданского общества, СМИ и правозащитников с 1989 года — до того, как украинский народ провозгласил независимость в 1991 году — поскольку они столкнулись с огромными проблемы в построении независимой и свободной страны».
Президент NED Дуэйн Уилсон сообщил на форуме NED, посвященном Украине, 4 марта, что Украина является четвертой по величине программой NED по предоставлению грантов в мире. Уилсон сказал, что «фонд гордится тем, что Украина была нашим основным партнером с 1989 года, до обретения независимости, поддерживая украинские организации гражданского общества».Дуэйн Уилсон
Антироссийская программа NED была подробно описана одним из выступавших на форуме 4 марта Ольгой Айвагурской, которая сказала, что большая часть ее работы с НПО, финансируемой NED, сосредоточена на документировании военных преступлений России.
Забыты военные преступления украинской армии, масштабы которых подробно описаны в документальном фильме RT News «Донбасс, вчера, сегодня, завтра».
В него вошли кадры раскопок массовых захоронений в Донбассе, где неонацистские ополченцы, прикрепленные к украинской армии, вырезали, а затем похоронили сотни мирных жителей.Место массового захоронения в Луганске было показано в документальном фильме RT, но не в основных американских СМИ.
«Однако NED стремится продвигать мультяшное повествование, изображающее Украину как доблестного Давида, сражающегося со злым русским медведем».
NED сыграл ключевую роль в развязывании конфликта с Россией, поддержав две цветные революции.
Цветная революция 2004 года заменила Януковича Виктором Ющенко, который выступал за вступление Украины в НАТО и принял программу структурной перестройки Международного валютного фонда (МВФ), которая принесла пользу американским инвесторам и одновременно сократила социальные программы.Украинская оранжевая революция 2004 года
Активисты NED использовали широкую стратегию по связям с общественностью, которая включала: а) доставку оплачиваемых протестующих из других городов в Киев; б) создание онлайн-телестанции протеста и агитационной атрибутики; c) предоставление оффшорной подготовки студенческому руководству, выступающему против Януковича. Стратегия была основана на работах Джина Шарпа и шаблоне, который NED успешно применил в Сербии с молодежной группой под названием “Отпор”, что помогло обеспечить поражение Слободана Милошевича на выборах в сентябре 2000 года.Переворот маэстро Джина Шарпа
Параллельный подход был использован во время восстания на Майдане в феврале 2014 года, которое привело к свержению Януковича (он был переизбран в 2010 году) и установлению в Киеве прозападного режима.
В 2020 году NED предоставил Украине 4,6 миллиона долларов на цели, в том числе на повышение осведомленности о предполагаемых нарушениях прав человека со стороны России в Крыму и на востоке Украины, а также на разжигание оппозиции и сопротивления России.
Масштабы программы NED ясно показывают важность этой организации. Однако, поскольку администрация Байдена намерена сохранить фикцию о неспровоцированности российского вторжения/контрнаступления, необходима цензура и удаление записей.
ЦРУ разбрасывает сети на Украине
Ниже приводится слегка отредактированная выдержка из книги “ЦРУ как организованная преступность: как незаконные операции развращают Америку и мир” (Clarity Press, 2016):
«Райан Доусон: Это Райан Доусон из ANC Report. Со мной сегодня Дуг Валентайн. Я собираюсь спросить его сегодня вечером о роли ЦРУ в Украине и о проникновении в СМИ.
РД: Я хочу спросить вас об этой организации, работающей с НПО в Украине. Он называется Объединенный центр действий. Я хочу прочитать что-нибудь короткое с их страницы и узнать ваше мнение. В нем говорится:
«Центр UA» обладает сильным профессиональным человеческим потенциалом. Команда имеет опыт ведения проектов в сфере европейской и евроатлантической интеграции. При этом в состав Центра UA входят эксперты и активисты, имеющие опыт журналистики, государственной службы, PR, общественной деятельности и так далее. Также Центр UA имеет обширную базу контактов с международными экспертами, политиками и журналистами. На данный момент Центр UA является координатором Общественной Кампании «Новый гражданин», объединяющей около 40 НПО.
Из отчета Карла Бернштейна о СМИ мы знаем, насколько сильно ЦРУ проникло в СМИ. Не могли бы вы рассказать о Центре UA и о том, что они там делают с 40 НПО, якобы для продвижения демократии и совместной работы активистов и опытных журналистов?
ДВ: Center UA — это организация, которую два года назад софинансировал Пьер Омидьяр. Center UA — это зонтичная организация, связанная с различными активистскими проектами и неправительственными организациями , одним из которых является кампания “Новый гражданин”, которая, по данным Financial Times , «сыграла большую роль в развязывании протеста».
На самом деле, по данным Kyivpost, «Center UA получил более 500 000 долларов в 2012 году… 54 процента из которых поступили от Pact Inc., проекта, финансируемого Агентством США по международному развитию. Почти 36 процентов поступило от Omidyar Network, фонда, основанного основателем eBay Пьером Омидьяром и его женой. Среди других доноров — Международный фонд «Возрождение», основным спонсором которого является миллиардер Джордж Сорос, и Национальный фонд за демократию, финансируемый в основном Конгрессом США».
Почему Омидьяр проявил готовность присоединиться к таким известным спонсорам смены режима, как USAID и NED, не говоря уже о Соросе? Где еще он сотрудничает? Никогда не следует забывать, что у него такая компания. Почему?
Хотя Омидьяр родился в Париже, а его родители переехали в Мэриленд, когда он был маленьким, он, похоже, имеет иранское происхождение. Его мать была лингвистом фарси и по состоянию на 2016 год была президентом Института культурного наследия Рошана. Как ни странно, о его отце в открытом доступе мало информации, включая его имя. Судя по всему, он был урологом или хирургом в больнице Джона Хопкинса, и если это так, то его имя должно быть известно. Секретность предполагает некую связь с разведкой, возможно, с эмигрантскими кругами высшего класса, которые ЦРУ культивирует в Америке. Это факт, что резидентура ЦРУ в Иране служила одной из главных баз Агентства для агентурных операций против Советов. ЦРУ и МОССАД создали САВАК, печально известную службу внутренней политической безопасности шаха,
Может быть, Пьер Омидьяр доступен для внешнеполитических агентств США из-за некоторых прежних семейных связей. Может быть, именно поэтому он потратил несколько сотен тысяч долларов (мизерная сумма для миллиардера), чтобы помочь организовать Center UA на Украине: чтобы ЦРУ могло проводить операции против русских, как оно это делало в Иране. ?
Что я знаю точно, так это то, что такие миллиардеры, как Омидьяр, Сорос и Рокфеллеры, не говоря уже об USAID и NED, не финансируют политическую деятельность по доброте душевной. Они делают это для продвижения своих интересов. Для этого и создается такая организация, как Center UA: для продвижения интересов своих финансовых покровителей. Мне это кажется механизмом ЦРУ для создания кризиса в Украине и его использования. 40 неправительственных организаций, которые он координирует, идеально подходят для прикрытия тайных политических действий ЦРУ.
Центр UA должен иметь техническую команду. Скажем, гипотетически, эта техническая команда является собственностью ЦРУ, и в целях правдоподобного отрицания ЦРУ укомплектовано консультантами (в отличие от штатных сотрудников) из третьих стран. Возможно, консультанты — профессиональные хакеры преступного мира в стиле Guccifer, и ЦРУ предоставило им полностью проверенные фальшивые личности. Возможно, хакеры подрывают правительства по найму. Благодаря передовым технологиям, новое цифровое управление ЦРУ могло легко управлять такой наемной технической командой, так и не будучи обнаруженным. Может быть, команда организует цветные революции и движения сопротивления в таких странах, как Украина, используя разведданные ЦРУ для разоблачения официальной коррупции, проникновения и подрыва сил безопасности, и даже развертывать и направлять частные ополчения в случае чрезвычайной ситуации в стране в таких местах, как Донецк.
Учитывая историю ЦРУ, которое помещало своих офицеров под коммерческое прикрытие, можно было бы правдоподобно задаться вопросом, относится ли это также к членам частной команды технической безопасности Омидьяра. Сообщается, что его предприятие инвестировало в InnoCentive, компанию, которая продает технологии краудсорсинга. Венчурная компания ЦРУ IN-Q-TEL также инвестировала в InnoCentive. Так что деловая связь может быть уже там.
Всё это, конечно, домыслы, но на самом деле Центр UA координирует политиков и журналистов с экспертами по международным делам и связям с общественностью. Об этом говорится на его сайте. Все эти люди занимаются управлением информацией; может быть, они связаны на частном сервере, который использовала Хиллари Клинтон, когда она была госсекретарем. Эксперты в области политики и психологических войн из цифровой Темной армии ЦРУ пришли к выводу, что они могут легко заручиться общественной поддержкой своих цветных революций, создав веб-сайты, которые объединяют людей и направляют их; что они могли манипулировать потенциальными повстанцами, используя те же самые, хотя и обновленные методы «мотивационной идеологической обработки», которые такие люди, как (сотрудник информационной службы США) Фрэнк Скоттон, впервые применили во Вьетнаме.
Заявленной целью Center UA было вывести Украину из российской орбиты и передать её западным корпорациям. Так и произошло, наряду с обязательными политическими откатами. Действительно, через несколько лет после создания Center UA сын вице-президента Джо Байдена вошел в совет директоров крупнейшего украинского производителя газа Burisma Holdings. Хантер Байден возглавлял юридический отдел Burisma и поддерживал связи с международными организациями.
В книге “Точка воспламенения на Украине” содержится достаточно доказательств того, что режим Обамы и его корпоративные партнеры-каперы свергли пророссийское правительство Украины и установили правительство, заполненное неонацистами и американской элитой.
Операция Байдена по разгрому и захвату произошла в 2014 году, а в 2016 году другой суперхищник, Наталья Яресько, взяла под свой контроль компанию “Датагруп”, которая контролирует телекоммуникационный рынок Украины. Яресько одно время занимала высокий пост в Государственном департаменте США, координируя торговлю и коммерческие агентства, работавшие с бывшим Советским Союзом, включая Корпорацию зарубежных частных инвестиций. Она является частью глобальной элиты: сети МВФ/Всемирный банк/Европейский банк реконструкции и развития. В администрации Клинтона она занимала должность начальника экономического отдела посольства США в Украине и помогла подготовить почву для государственного переворота, который произошел там 20 лет спустя. На организацию этих переворотов уходят годы. Планируется еще много.
Яресько получила украинское гражданство в тот же день, когда ее назначили министром финансов Украины в 2014 году, и в этот момент она вытеснила своего конкурента, владельца “Датагруп”, из бизнеса, используя аферу с валютными кредитами, излюбленную мафиозными бандитами. Вот как работают вольные капиталисты: они перегружают целевые страны и бизнесменов долгами, а затем избавляются от них. Опять же, ни слова протеста со стороны основных СМИ: это неполитическая «свободная торговля» в действии.
ЦРУ играет центральную, но секретную роль в этих схемах, совершая незаконные, но правдоподобно отрицаемые действия, которые требуют высокотехнологичного шпионажа и активов преступного мира — проникая в файлы тайной полиции страны или используя частных сыщиков, чтобы получить компромат на людей, затем подставить их и шантажирует их. Такого рода подрывные операции не могут проводиться публично такими людьми, как сыном Байдена или Яресько, или их пиарщиками. Иностранные вымогательства должны проводиться тайно через преступный мир, и здесь в игру вступает ЦРУ.
РД: Мы видели Национальный фонд за демократию, который полностью является ЦРУ, в авангарде на Украине. Но зачем ЦРУ столько НПО в качестве посредников? С какой целью они имеют 40 различных неправительственных организаций?
ДВ: Я приведу вам пример. Когда ЦРУ перебралось во Вьетнам, в культуре которого США раньше не имели дела, первое, что оно сделало, это купило много собственности. Это было во время Первой Индокитайской войны, и они делали это тайно, через вырезки, чтобы иметь убежища для создания организаций позже. Для них всегда лучше покупать недвижимость во время кризиса, когда цены падают. Как всегда говорит Трамп: «Покупайте дешево». А когда цены самые низкие? Как сказал барон Ротшильд: «Когда на улицах кровь».
ЦРУ купило огромные участки собственности в Сайгоне между 1952 и 1955 годами, во время Первой Индокитайской войны, когда на улицах лилась кровь. ЦРУ купило первоклассную недвижимость за десять процентов от ее стоимости. Это первый шаг — засунуть нос в палатку. Эти здания служили местом, где офицеры ЦРУ могли встречаться со своими агентами и замышлять грязные дела. Часть они передали НПО и гражданским организациям для работы.
Это тоже самое, что ЦРУ делает в Украине через Центр UA. Он создает проамериканскую гражданскую базу, из которой выходят политические кандидаты.
ЦРУ разными способами влияет на политику в других странах. Офицеры ЦРУ постоянно направляют деньги всем политическим партиям, правым и левым, и создают агентов дальнего действия для наблюдения и манипулирования политическими событиями. Это стандартная операционная процедура.
Следующее, что делает ЦРУ, — захватывает контроль над национальными секретными службами. Так делали и во Вьетнаме, и на Украине.
ЦРУ проникает во все политические партии, и как только политик, которым они владеют, оказывается на месте, правым или левым, они могут повысить его или ее до министра обороны или министра внутренних дел. Эти министры получают зарплату от ЦРУ и назначают военных, сотрудников службы безопасности и полиции, которые выполняют приказы ЦРУ.
Корпорации США нуждаются в ЦРУ, чтобы помочь создать эти параллельные правительства. ЦРУ проникает в военные и спецслужбы и одновременно создает гражданскую базу через организации, которые отрицают, вроде Center for UA. Вот как управляются общества, когда нет подавляющей народной поддержки: через владение собственностью и наличие нужных людей в правительстве и общественных институтах.
ЦРУ манипулирует социальными и политическими процессами. Его офицеры и их агенты вербуют людей и ставят их на место, заставляя их подписывать контракты, в которых фактически говорится: «В обмен на работу на нас в продвижении наших интересов здесь, в Киеве, вы получите 100 000 долларов на счёт в швейцарском банке, и ваша жизнь будет розовой».
Это незаконно. Это предательство. Вы не можете взять деньги у иностранной разведки и работать против своей страны, но это то, что ЦРУ делает сейчас на Украине и во всем мире в огромных масштабах».
Вместо заключения
Ещё в 2007 году в ListVerse опубликован доклад «18 секретных армий наемников ЦРУ»:
«18. Украинские партизаны
С 1945 по 1952 год ЦРУ обучало и снабжало с воздуха украинские партизанские отряды, которые первоначально были организованы немцами для борьбы с Советским Союзом во время Второй мировой войны. В течение семи лет партизаны, действовавшие в Карпатах, совершали единичные вылазки. В конце концов, в 1952 году массивные советские вооруженные силы уничтожили их.
17. Китайская бригада в Бирме
После победы коммунистов в Китае китайские солдаты-националисты бежали в северную Бирму. В начале 1950-х годов ЦРУ использовало этих солдат для создания бригады численностью 12 000 человек, которая совершала рейды в Красный Китай. Однако солдаты-националисты сочли более выгодным монополизировать местную торговлю опиумом.
16. Гватемальская повстанческая армия
После того, как президент Гватемалы Хакобо Арбенс легализовал коммунистическую партию этой страны и экспроприировал 400 000 акров банановых плантаций United Fruit, ЦРУ решило свергнуть его правительство. Гватемальские повстанцы прошли подготовку в Гондурасе и получили поддержку авиационного контингента ЦРУ, состоящего из бомбардировщиков и истребителей. Эта армия вторглась в Гватемалу в 1954 году, быстро свергнув правление Арбенса.
15. Суматранские повстанцы
Пытаясь свергнуть президента Индонезии Сукарно в 1958 году, ЦРУ направило на остров Суматра военизированных экспертов и радистов для организации восстания. При поддержке ЦРУ с воздуха повстанческая армия атаковала, но была быстро разбита. Американское правительство отрицало свою причастность даже после того, как был сбит самолет ЦРУ B-26, а его пилот ЦРУ Аллен Поуп попал в плен.
14. Хамба Всадники
После китайского вторжения в Тибет в 1950 году ЦРУ начало вербовать всадников хамба — свирепых воинов, которые поддерживали религиозного лидера Тибета, Далай-ламу, — когда они бежали в Индию в 1959 году. Доставленные обратно в Тибет самолетом Air American, управляемым ЦРУ, Хамбас организовали армию численностью около 14 000 человек. К середине 1960-х Хамбы были брошены ЦРУ, но они сражались в одиночку до 1970 года.
13. Силы вторжения залива Свиней
В 1960 году оперативники ЦРУ завербовали 1500 кубинских беженцев, проживающих в Майами, и устроили внезапную атаку на Кубу Фиделя Кастро. Эта небольшая армия, прошедшая обучение на базе в Гватемале, вместе с военно-воздушными силами, состоящими из бомбардировщиков B-26, высадилась в заливе Свиней 19 апреля 1961 года. Непродуманная, плохо спланированная операция закончилась катастрофой, поскольку все, кроме 150 человек были убиты или взяты в плен в течение трех дней.
12. Тайная армия Мео
В 1962 году агенты ЦРУ завербовали представителей племени мео, живущих в горах Лаоса, для борьбы в качестве партизан против коммунистических сил Патет Лао. Это подразделение, получившее название l’armee Clandestine, оплачиваемое, обученное и снабженное ЦРУ, выросло до 30 000 человек. К 1975 году число мео, число которых в 1962 году составляло четверть миллиона, сократилось до 10 000 беженцев, бежавших в Таиланд.
11. Наемники Нунг
Китайские горцы, живущие во Вьетнаме, нунги были наняты и организованы ЦРУ в качестве наемников во время войны во Вьетнаме. Грозные и жестокие бойцы, нунги использовались по всему Вьетнаму и вдоль Тропы Хо Ши Мина. Нунги оказались дорогостоящими, поскольку отказывались сражаться, если их постоянно не снабжали пивом и проститутками.
10. Перуанский полк
Не имея возможности подавить партизанские силы в своих восточных амазонских провинциях, Перу обратилось за помощью к США в середине 1960-х годов. В ответ ЦРУ создало укрепленный лагерь в этом районе и наняло местных перуанцев, которых обучали сотрудники «Зеленых беретов», предоставленные армией США. После разгрома партизан элитное подразделение было расформировано из-за опасений, что оно может организовать переворот против правительства.
9. Наемники Конго
В 1964 году, во время гражданской войны в Конго, ЦРУ создало армию в Конго для поддержки прозападных лидеров Сирила Адулы и Джозефа Мобуту. ЦРУ импортировало европейских наемников и кубинских пилотов — изгнанников с Кубы — для пилотирования военно-воздушных сил ЦРУ, состоящих из транспортов и бомбардировщиков B-26.
8. Камбоджийский переворот
На протяжении более 15 лет ЦРУ пробовало различные безуспешные способы свергнуть левацкого принца Камбоджи Нородома Сианука, включая попытки убийства. Однако в марте 1970 года переворот, поддержанный ЦРУ, наконец сделал свое дело. Финансируемые за счет налогов США, вооруженные американским оружием и обученные американскими «зелеными беретами», силы против Сианука под названием Кампучийские кхмерские кромы (ККК) захватили столицу Пномпень и взяли под свой контроль правительство. С благословения ЦРУ и администрации Никсона контроль над Камбоджей был передан в руки Лон Нола, который позже отличился тем, что направил солдат для убийства десятков тысяч мирных жителей.
7. Курдские повстанцы
В начале 1970-х годов ЦРУ перебралось в восточный Ирак, чтобы организовать и снабдить курдов этого района, восставших против просоветского иракского правительства. Настоящая цель этой акции заключалась в том, чтобы помочь шаху Ирана благоприятно урегулировать пограничный спор с Ираком. После достижения ирано-иракского урегулирования ЦРУ отказалось от поддержки курдов, которые затем были подавлены иракской армией.
6. Наемники Анголы
В 1975 году, после многих лет кровопролитных боев и гражданских беспорядков в Анголе, Португалия решила отказаться от своей власти над последней из своих африканских колоний. Переход должен был состояться 11 ноября, при этом контроль над страной должен был перейти к той политической фракции, которая в этот день контролировала столицу Луанду. В течение месяцев, предшествовавших изменению, за власть боролись три группы: Народное движение за освобождение Анголы (МПЛА), Национальный фронт освобождения Анголы (ФНЛА) и Национальный союз за полную независимость Анголы (УНИТА). К июлю 1975 года марксистское МПЛА вытеснило умеренные ФНЛА и УНИТА из Луанды, поэтому ЦРУ решило вмешаться тайно. На операцию в Анголе было потрачено более 30 миллионов долларов, основная часть денег пошла на покупку оружия и оплату труда французских и южноафриканских наемников. которые помогали ФНЛА и УНИТА в их борьбе. Несмотря на неопровержимые доказательства обратного, официальные лица США категорически отрицали свою причастность к ангольскому конфликту. В конце концов, это была бесплодная военная авантюра, ибо МПЛА взяло власть и контролирует Анголу по сей день.
5. Афганские моджахеды
Тайная поддержка групп, борющихся против советского вторжения в Афганистан, началась при президенте Джимми Картере в 1979 году и была усилена при администрации Рональда Рейгана. Операция достигла своей первоначальной цели, поскольку Советы были вынуждены начать вывод своих войск в 1987 году. К сожалению, после того, как Советы ушли, США по существу проигнорировали Афганистан, поскольку он погрузился в пятилетнюю гражданскую войну, за которой последовал подъем ультраправых сил – фундаменталистский Талибан. Талибы предоставили убежище Усаме бен Ладену и “Аль-Каиде”, виновным в терактах 11 сентября 2001 года.
4. Сальвадорские эскадроны смерти
Ещё в 1964 году ЦРУ помогло сформировать ORDEN и ANSESAL, две военизированные разведывательные сети, которые превратились в сальвадорские эскадроны смерти. ЦРУ обучало руководителей ОРДЕН использованию автоматического оружия и методам наблюдения, а также назначило нескольких руководителей на зарплату ЦРУ. ЦРУ также предоставило подробные сведения о сальвадорцах, позже убитых эскадроном смерти. Во время гражданской войны в Сальвадоре с 1980 по 1992 год эскадроны смерти несут ответственность за 40 000 убийств. Даже после того, как общественный резонанс вынудил президента Рейгана осудить эскадроны смерти в 1984 году, поддержка ЦРУ продолжалась.
3. Никарагуанские контрас
23 ноября 1981 года президент Рональд Рейган подписал совершенно секретную директиву о национальной безопасности, разрешающую ЦРУ потратить 19 миллионов долларов на вербовку и поддержку контрас, противников сандинистского правительства Никарагуа. Поддерживая контрас, ЦРУ осуществило несколько актов саботажа без согласия комитетов Конгресса по разведке или даже без предварительного уведомления. В ответ Конгресс принял поправку Боланда, запрещающую ЦРУ оказывать помощь контрас. Попытки найти альтернативные источники средств привели к скандалу «Иран-контрас». Возможно, это также привело к тому, что ЦРУ и контрас стали активно участвовать в контрабанде наркотиков. В 1988 году Подкомитет Сената по наркотикам, терроризму и международным операциям пришел к выводу, что лица из движения «Контрас» занимаются незаконным оборотом наркотиков; что известные наркоторговцы оказывали помощь «контрас»; и что «есть некоторые серьезные вопросы относительно того, не смогли ли официальные лица США, участвующие в Центральной Америке, решить проблему наркотиков из опасения поставить под угрозу военные действия против Никарагуа».
2. Гаитянский переворот
В 1988 году ЦРУ попыталось вмешаться в выборы на Гаити с помощью «программы тайных действий», чтобы подорвать кампанию возможного победителя Жана-Бертрана Аристида. Три года спустя Аристид был свергнут в результате кровавого переворота, в результате которого погибло более 4000 мирных жителей. Многие из руководителей переворота получали зарплату от ЦРУ с середины 1980-х годов. Например, Эммануэль «Тото» Констант, глава FRAPH, жестокой банды головорезов, известной убийствами, пытками и избиениями, признался, что является платным агентом ЦРУ. Точно так же созданная ЦРУ Гаитянская национальная разведывательная служба (НИС), предположительно созданная для борьбы с наркотиками, действовала во время переворота как «политический отряд запугивания и убийств». В 1994 году американские войска численностью 20 000 человек были отправлены на Гаити, чтобы позволить Аристиду вернуться. По иронии судьбы, даже после этого ЦРУ продолжало работать с FRAPH и NIS. В 2004 году Аристид был снова свергнут, причем Аристид утверждал, что его похитили американские войска.
1. Попытка переворота в Венесуэле
11 апреля 2002 года венесуэльские военные предприняли попытку свергнуть демократически избранного левого президента страны Уго Чавеса. Переворот провалился через два дня, когда сотни тысяч людей вышли на улицы, а к протестующим присоединились военные подразделения. Администрация Джорджа Буша-младшего была единственной демократией в Западном полушарии, не осудившей попытку государственного переворота. По словам аналитика разведки Уэйна Мэдсена, ЦРУ активно организовало переворот: «ЦРУ предоставило персонал Группы специальных операций во главе с подполковником, прикомандированным из Командования специальных операций США в Форт-Брэгге, Северная Каролина, для помощи в организации переворота против Чавеса».
А потом была «Арабская революция», война в Ираке, Сирии, Йемене и далее, со всеми остановками.
А теперь опять ЦРУ вернулась к «истокам» – повстанческая нацистская армия на Украине.
*организации, запрещённые в РФ
Теги события:
главная цру украина гибридная война афганистан пропаганда специальная военная операция оранжевые технологии цветная революция нко влияние байден яресько
Какие ловкачи эти ребята из ЦРУ. И там они организовали повстанцев, и тут… Впрочем, советский КГБ ни в чем им не уступал. А частенько и превосходил.
Сейчас то мы, как бы, “партнёры”, но должно ли это мешать российским спецам действовать также?
Почему бы не создать, к примеру, “Фронт освобождения североамериканских индейцев”. “Или движение за независимость Гаваев”.
Да и самой России пора вспомнить, что она ИМПЕРИЯ и её истинная элита вовсе не жуликоватые олигархи тянущие из страны, а служилый люд – военные и администраторы собирающие и защищающие государство Российское.
„Nie jestem od tego, by ulegać zbyt pochopnym wzburzeniom. Jestem od tego, by zadawać konkretne pytania, choćby o priorytety polityki w Polsce” – mówił poseł Konfederacji Grzegorz Braun podczas spotkania z mieszkańcami Piotrkowa Trybunalskiego w dniu 8 kwietnia 2022 roku.
Jak zaznaczył obecne priorytety rządzących to „Ukraina, Ukraina i Ukraina… Polski na tej liście nie ma i nie wiem czy to się zmieni” – stwierdził Braun. Na naszych oczach budują nam – według polityka Konfederacji – inne państwo. Powinniśmy mieć świadomość faktu, iż „jesteśmy rozgrywani przez naszych zachodnich aliantów”. „Bylibyśmy bardzo nierozważni, gdybyśmy pozwolili wypruć sobie flaki za sprawę ukraińską” – dodał Braun.
Według posła, pytania o koszty utrzymania przybyszów z Ukrainy zbywa się oskarżeniami o sprzyjanie Putinowi, o prorosyjska propagandę. Tymczasem w naszym kraju dochodzi do wielkiej zmiany: socjologicznej, ekonomicznej i politycznej. „Tylko patrzeć, jak jakaś nowoutworzona partia ukraińska wygra wybory w Polsce, najpierw lokalne” – przestrzegał Braun i dodał: „Nie chciałbym, aby Rzeczpospolita byłą daniem do konsumpcji. Chcę, abyśmy przeżyli. Na wojnę jeszcze nikt się nie spóźnił, nie śpieszmy się, zwłaszcza że nie wiemy, o co tak naprawdę toczy się ta wojna” – mówił.
Zapraszamy do wysłuchania całego wystąpienia posła Grzegorza Brauna…
Do narracji o “pandemii” i wszystkich związanych z nią elementów – kłamstw, gigantycznych interesów; kwestii “szczepień” przeciwko wolności oraz niepewności co do tego, w jaki sposób wirus pojawił się – dołącza kolejny wątek, który może wiązać ową aferę zdrowotną z Ukrainą i jej tajnymi laboratoriami biologicznymi.
Jak wiadomo, o nowej chorobie zaczęto mówić w styczniu 2020, przy czym dopiero 11 lutego, Światowa Organizacja Zdrowia, tęże chorobę grypopodobną wywołaną koronawirusem, oficjalnie nazwała Covidem-19. Jednakże, najprawdopodobniej zdecydowano się na tę nazwę najpóźniej jesienią 2019: z danych rządu USA wynika, że 12 listopada 2019, Departament Obrony USA przyznał firmie Labyrinth Global Health INC. kontrakt o wartości ponad 116 mln USD na “badania nad COVID-19″, czyli zanim koronawirus oficjalnie pojawił się w doniesieniach medialnych i na trzy miesiące przed oficjalnym oznaczeniem go jako Covid-19.
Najwyraźniej, albo mamy tu do czynienia z proroctwami, albo z globalnym oszustwem. Istnieją także inne dowody, które powinny spowodować oburzenie: umowa ze spółką Labyrinth miała zostać zrealizowana na Ukrainie i była częścią znacznie większej agendy o nazwie “Program redukcji zagrożeń biologicznych na Ukrainie”. To prawdopodobnie wyjaśnia, dlaczego Labyrinth Global Health nawiązał współpracę z firmą EcoHealth Alliance Petera Daszaka, finansowaną przez Fauci’ego, oraz z spółką Metabiota, znaną z powiązań z Hunterem Bidenem, synem Joe’go.
Rząd Stanów Zjednoczonych posiada stronę internetową o nazwie USA Spending, która jest oficjalnym, otwartym źródłem najmniej kompromitujących informacji na temat wydatków federalnych, jednak dzięki tej stronie – która ukrywa brudy – można dowiedzieć się wiele innych ciekawych rzeczy (tj. dotyczących innych kwestii, niż badania nad Covidem, zanim jeszcze Covid oficjalnie zaistniał). Chodzi o kontrakty i umowy podwykonawcze dotyczące wieloletniego kontraktu podpisanego w roku 2012 (i kończącego się w roku 2020) przez Departament Obrony z firmą Black & Veatch Special Projects Corp, która określa siebie jako “globalną firmę inżynieryjną, zaopatrzeniową, konsultingową i budowlaną specjalizującą się w rozwoju infrastruktury” – https://www.bv.com/. Z pozoru chodzi o bliżej nieokreślone “usługi profesjonalne, naukowe i techniczne”,ale jeśli przyjrzeć się umowom podwykonawczym, można w nich znaleźć takie pozycje, jak “sprzęt laboratoryjny dla Kijowa” czy “meble biurowe dla Kijowa”.
Pytanie brzmi: dlaczego Departament Wojny USA korzystał z usług firmy inżynieryjnej w celu rozwiązywania problemów związanych z zagrożeniami biologicznymi i dlaczego zarówno Departament Wojny, jak i wspomniana wcześniej firma Black & Veatch zapłaciły firmie Labyrinth Global Health INC. za przeprowadzenie badań nad wirusem COVID-19 na Ukrainie na trzy miesiące przed nadaniem mu nazwy? – Dlaczego wreszcie, wszystko to odbywało się głównie na Ukrainie?
Można tu zaobserwować standardową metodę polegającą na wykorzystaniu pozornie czystej firmy, takiej jak Labyrinth Global Health –której członkowie zajmują się łagodzeniem skutków chorób występujących w Afryce i Azji, a następnie włączeniu jej do współpracy z takimi bandytami jak Eco Alliance i Metabiota, należącymi do USAID – organizacji o wybitnie geopolitycznym zabarwieniu. Gdy trochę poszpera się, można odkryć, że w rzeczywistości istnieją między nimi powiązania i to bardzo bliskie: wystarczy wspomnieć, że Murat Tartan, główny ekonomista firmy Labyrinth, jest również głównym ekonomistą spółki Metabiota.
A ponieważ jest to nazwisko tureckie, od razu nasuwa się skojarzenie z BioNTech, małą niemiecką firmą prowadzoną przez Turków, która znikąd stała się miliardowym skarbcem Big Pharmy i preparatów genowych. Są to niewątpliwie zbiegi okoliczności, ale skłaniają do refleksji na temet tego, jak mały jest ów podziemny świat, który nami rządzi.
Dziwna to wojna. Prowadzona jakby od niechcenia. Nikt jej nie wypowiedział, nikt nie zerwał stosunków dyplomatycznych. Nie wysadził „ruskich” rurociągów, a wprost przeciwnie Rosja pompuje ropę i płaci Ukrainie miliardy za jej tranzyt. Putin nie bombarduje wież telewizyjnych, pozwalając na kabaretowe występy ekipy filmowo-telewizyjnej Zełenskiego. Kaczyński przemieszcza się kolejową salonką po polu bitwy, a właściwie po ustanowionym dwa lata temu na Wołyniu „szlakiem chwały bojowej UPA”. Zginęło 1232 cywilów (w Syrii 500 tysięcy, a w Hucie Pieniackiej 1200 kobiet i dzieci, i to w ciągu jednej nocy). Wojna wydaje się być bezsensowna, sztuczna, niezrozumiała. A może inny jest jej cel, i nie jest nim tylko Ukraina? W doskonale przygotowanej i skoordynowanej akcji Polskę zasiedlają miliony „uchodźców”. I czy to nie z nią toczy się niewypowiedziana wojna?
A może chodzi o kolorową rewolucję, która nie zawsze ma na celu obalenie rządu, lecz osłabienie jego narodowego komponentu? Rewolucję, w której pochodzącym z warszawskich Nalewek dywersantom Sorosa sekundują Berlin, Bruksela i „zielone ludziki”, ale nie Rosjanie, tylko TVN i YouTube. I czy ta ferajna nie stanowi większe zagrożenie dla Polski niż Putin i Łukaszenko razem wzięci? Szkopuł w tym, że stojący u steru władzy zagrożenia próbują odpierać ustępstwami, a nawet zwracaniem się do reżyserów owej rewolucji o pomoc. No i w tym, że wszystkie polityczne inwestycje Sorosa dotyczą wyłącznie żydokomuny. Czy nie chodzi o wcielenie Polski do federacyjnego unijnego państwa zarządzanego przez Niemcy, o zamienienie Polski w źródło taniej siły roboczej zatrudnionej w niemieckich hurtowniach i montowniach? Czy masowa akcja przesiedleńcza nie jest znaczącym krokiem do przodu w dziele budowy IV Rzeszy? I jeszcze jedno: Dlaczego Polacy, ofiary resetu uczestniczą w nim z wielkim entuzjazmem, własnymi rękami likwidując sobie państwo?
Kto otwarł Polskę na przestrzał? Kto wygenerował ruch na wschodniej granicy? Kto tworzy popyt na uchodźców? Kto steruje wielką akcją przesiedleńczą, która zmienia radykalnie i nieodwracalnie strukturę etniczną Polski? Kto robi wszystko, żeby zostali w Polsce na zawsze? Dlaczego roztaczają przed nimi wizję wspaniałej przyszłości, fundują wczasy all inclusive, nadają przywileje? Kto oskarża zadających takie pytania o „sabotaż wysiłku wojennego” i brutalnie szantażuje: Ten, kto nie akceptuje zmian w konstytucji stoi za śmiercią ukraińskich cywilów? Była szokowa transformacja gospodarcza, jest szokowa transformacja etniczna. W politykę szajek rządzących Polską wpisuje się nieprzerwany, zapoczątkowany przez Balcerowicza, kontynuowany przez Tusk, a sfinalizowany przez Morawieckiego proces podmiany ludności, pomysł na „białego murzyna”, na kraj bez „ciemnego, ksenofobicznego motłochu”, ze skundloną etnicznie tanią siłą roboczą.
„Jesteśmy gotowi na przyjęcie kilku, 4-5 milionów uchodźców” – to Morawiecki, kilka tygodni przed wojną. „Przyjmujemy wszystkich, kto będzie chciał – to szef bezpieki. „Dla każdego uciekiniera z Ukrainy znajdziemy dach nad głową i darmowy posiłek” – to minister rodziny.„Obywatele Ukrainy zapewne zostaną z nami dłużej” – to szef Kancelarii Premiera, ten sam, który kilka miesięcy temu złowieszczo zapowiedział: Rząd rozpoczyna pracę nad rozwiązaniami, które pozwolą na uproszczenie procedur i możliwości związanych z osiedleniem się w Polsce wszystkich potomków mieszkańców I i II Rzeczypospolitej. Zdradzając, że chcą osiedlić w Polsce niepolskie nacje, bo „potomkowie mieszkańców” to nie potomkowie Polaków. Jeśli cię to nie przekonuje, to przypomnij sobie słowa Dudy: Tu jest Polin. No i przeczytaj „Jerusalem Post”, który 11 dni przed rosyjską inwazją pisał o tajnych planach rządu izraelskiego dotyczących 200 tysięcy obywateli ukraińskich pochodzenia żydowskiego. „Trwająca dziś operacja przerzutu Żydów była przygotowywana kilka tygodni przed rozpoczęciem rosyjskiej inwazji na Ukrainę. Centrum dowodzenia znajduje się w hotelu Novotel w Warszawie” – pisała „Rzeczpospolita”. Kiedy zaczęły się przygotowania? – Pod koniec stycznia. Czyli dużo wcześniej, niż Putin zaczął wojnę? – pyta gazeta. Mieliśmy informacje – odpowiada Szmul Szpak z Agencji Żydowskiej. Tylko cyferki się nie zgadzają. Na lotnisko Ben Gurion dotarło 5 tysięcy uprzednio wyselekcjonowanych, jak na Umschlagplatz, etnicznie i religijnie. Ale o tym, nie mów głośno, bo „to niedobra jest”.
Jesteśmy sługami narodu ukraińskiego – rzekło polskie MSZ ustami swego ryżego rzecznika. Ale to nie on i nie po raz pierwszy zdradził, czyimi są sługami. Jarosław Kaczyński o uchodźcach: Nas stać, bo jesteśmy 3 razy bogatsi od Ukrainy (…) Nie będziemy chodzić po prośbie. Nie będzie relokacji”. Andrzej Duda: „Bezpieczeństwo Ukrainy jest częścią naszego bezpieczeństwa”. Wcześniej prezydent wszystkich Polaków ogłosił: Wszyscy jesteśmy Żydami (a Morawiecki: Wszyscy jesteśmy Ukraińcami). Minister edukacji: „Polskie szkoły przyjmą 700 tysięcy ukraińskich uczniów”.No i precedens na skalę świata – aby zostać w Polsce studentem lub profesorem, przybyły do Polski Ukrainiec nie musi spełniać żadnych warunków. Nie musi nawet słowo umieć po polsku, mieć matury, indeksu, dyplomu. Wystarczy oświadczenie woli i ustne zapewnienie, że był nim na Ukrainie.
MSZ jest opanowany przez dwie szajki, żydowską i bezpieczniacką, których szefowie dogadali się w Magdalence i które reprodukują się już w drugim, a nawet trzecim pokoleniu – tak mówi teoria spiskowa. Są jednak rozliczne namacalne dowody świadczące o tym, że gdy Bronisław Geremek kompletował „zespół”, kierował się regułą:żydowskie pochodzenie, bezpieczniackie przeszkolenie i rekomendacja Michnika. Zresztą, co tu dużo mówić, wśród b. ministrów jest czterech potomków funkcjonariuszy NKWD, dwóch potomków funkcjonariuszy KPP i Radek, wypromowany przez wuja majora KBW i profesora Bauman, też majora KBW. No i mamy, co mamy – stosunki z Ukrainą nie są normalne, bo po stronie polskiej są wyznaczane przez mniejszości, a jeśli są jakieś fora dyskusyjne, to bierze w nich udział tylko mniejszość ukraińska.
Tu kolejne pytania:Czy u przedstawiciela mniejszości narodowej nie dojdzie do konfliktu lojalności? Czy Ukrainiec powinien działać w MSZ na odcinku ukraińskim, a syn banderowca w komórce wschodniej Agencji Wywiadu? Czy nad repatriacją Polaków z Kazachstanu pieczę sprawować musi obcoplemieniec? I wreszcie – czy powodem tego, że pion śledczy IPN nie osądził ani jednego zbrodniarza UPA, a wszystkich skazanych rezunów zrehabilitował i zaliczył w poczet osób „represjonowanych przez PRL ze względów politycznych” nie jest to, że wiele stanowisk w IPN obsadzonych jest Ukraińcami? Temat drążyć można innym pytaniem: Czy powodem tego, że na Wschodzie ponosimy same porażki nie jest to, że wszystkie ważne stanowiska w naszych ambasadach obsadzone są osobnikami, jak mówił kresowy poeta, „nie z Ojczyzny mojej”? Czy nie dlatego wydają 700 tysięcy wiz dla Ukraińców, a kilkanaście wiz dla Polaków z Kazachstanu? I czy może dziwić, że w Astanie, gdzie na repatriację czekają tysiące Polaków, ambasadorem był znawca jidysz, dziś jest Tatar, a wiceminister powiedział: „repatrianci z Kazachstanu są za drodzy w utrzymaniu i nie znają języka polskiego”? A może powodem jest to, że wielu pośród tych, co rządzą Polską są mniej Polakami niż zesłańcy, i wiedzą, że ich losy ważą się w kręgach „Wyborczej”, a nie w kresowych wioskach?
No i jak z dziurawego wora posypały się „sukcesy” polskiej dyplomacji: Morawieckiego ze szczytu UE z grudnia 2020; Kaczyńskiego z jego misją pokojową NATO i migami oraz polityką zagraniczną przełączoną w tryb funkcjonowania Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy; Dudy, gdy na nartach w Wiśle, z buzią rozbawionego dziecięcia deklarował: „Bezpieczeństwo Ukrainy jest częścią naszego bezpieczeństwa”, a „dozbrajanie Ukrainy jest politycznym nakazem chwili i Polska powinna przeznaczyć na ten cel wszystkie dostępne środki, nie pytając nikogo o zdanie”. À propos – Duda wcześniej przebywał na kwarantannie, i czy nie powinien był na tym poprzestać? Ale to nie wszystko – wojenni przegrani z Ministerstwa Spraw Przegranych, jakby nigdy nic, głoszą: „Niemal cała Europa zaczęła odważnie przemawiać po polsku”; „Polska mocarstwem humanitarnym”; „Wróciliśmy do pierwszej ligi”; „Dzięki dyplomatycznej harówie Europa i świat przyjęły w końcu polskie spojrzenie na putinowską Rosję, tchórze przestali się bać, pochlebcy Putina przymknęli gęby, a rosyjska agentura i kremlowskie lobby w UE zeszły do podziemia”.
Polska to kraj 2 milionów młodych wygnanych za chlebem, z karłowatą armią, z gigantycznym zadłużeniem, stadami lichwiarzy strzygących kraj z resztek majątku, gdzie rośnie jedynie liczba generałów i admirałów, długość ścieżek rowerowych, odsetki od kredytów w szwajcarskich frankach, rządowa pomoc dla Ukrainy i uzależnienie od nowojorskich banksterów. To równocześnie państwo przypisujące sobie rolę herolda misji cywilizacyjnej na Wschodzie, miotające bełkot o „białoruskich i putinowskich standardach”. I tu konstatacja: żeby troszczyć się o bezpieczeństwo państwa, żeby prowadzić jakąkolwiek politykę zagraniczną trzeba mieć MSZ, a nie jego atrapę.
Zamiast trzymać się z dala od konfliktów, które Polski nie dotyczą, wsadzają palce między drzwi i futrynę, wdają się w gry, których zasad nie znają. Czy wiedzą, kim jest ich partner? Przecież nie klaun, tylko sowiecko-żydowscy oligarchowie. W stosunku do Ukrainy wszystkie państwa mają własną narrację, z wyjątkiem Polski. My za swoją przyjęliśmy ukraińską. I czy nie stąd bezmyślna paplanina polityków nierozumiejących istoty geopolitycznych gier? Ponieważ w dzisiejszych czasach prawdziwe są tylko teorie spiskowe, oto jedna z nich: W całej miłości PiS do Ukrainy nie chodzi o wojnę z Putinem, ale o oligarchów, których (poza tym, że rozkradli Ukrainę) łączy jedno – przed świętem chanuki gremialnie udają się prywatnymi odrzutowcami do Izraela. Na Ukrainie interesy robili wszyscy – Rosja, USA, Niemcy, Izrael, a nawet taka biznesowa miernota jak Sławomir Nowak, tylko nie my. My pomagaliśmy Ukrainie, dając kredyty… oligarchom. Jeszcze inna teoria: prawdziwą machlojką jaczejki, która sprawuje władzę „w tym kraju” jest UkraPolin.
Na naszych oczach realizuje się scenariusz, który wydawał się koszmarnym snem – Polska przegrywa z kretesem. Gdy bitewny kurz opadnie, dla Polski nie będzie miejsca na defiladzie „moralnych zwycięzców”. I znajdą się po temu argumenty: niepraworządny, odrażający moralnie reżim, współwinny ukraińskiej tragedii, który spiskując przeciwko Europie z prorosyjską Le Pen „rozbił europejską jedność w interesie Putina”, który chciał wojny, podżegał do niej, dla którego wojna i pozostanie Putina przy władzy było korzystne i który wszystko robił, żeby wojna trwała jak najdłużej. Obowiązywać będzie jedna linia: w Brukseli kapitulacja na całej linii, żadnych negocjacji, żadnych kompromisów, poddanie się narracji, że cokolwiek narodowe to „agenda Putina”. Kaczyński podda sprawę sądownictwa. Ostateczna federalizacja UE zrealizowana zostanie rękami Morawieckiego, a Kaczyński ogłosi „albo UE albo Putin”. Ze zwycięską Rosją w imieniu Europy rozmawiać będą Niemcy, a plan Marshalla dla Ukrainy sfinansuje Polska. Niepokoi wyjątkowa jednomyślność polskiej klasy politycznej. Drobne animozje wynikają jedynie z licytowania się, kto jest bardziej proukraiński i kto da Ukraińcom więcej. Nie mniej niepokoi, że gazety „Wyborcza”, „Polska” i „Warszawska” stoją w jednym szeregu. Ale szykuje się jeszcze większa tragedia – rząd jedności narodowej i to, że jutro Polską może rządzić Tusk, MSZ-em Sznepf, a w Belwederze zasiądzie Trzaskowski.
Biden, przedstawiciel państwa, które na tej wojnie robi największy interes, przyjechał do państwa, które na tej wojnie robi najgorszy interes i nic nam nie dał. W dodatku za poklepywanie po ramieniu drogo zapłacimy, ogołacając z broni własną armię i oddając ją Ukrainie, skupując bezwartościową hrywnę, udzielając bezzwrotnych kredytów, oddając szpitale, szkoły i żłobki przybyszom. Biden eksponował żydowskie pochodzenie Zełenskiego, jako dowód na to, że Ukraina nie wymaga „denazyfikacji”. Za to zdenazyfikuje Polskę. Przy czym „naziści” to nie tylko antysemici, ale i ci którzy mówią o nazistach z SS Galizien i ci, którzy nie chcą zapomnieć o niemowlętach nabijanych na sztachety, o dziewczynach zgwałconych na śmierć, o chłopakach ciętych piłami, obdzieranych ze skóry i rozrywanych końmi, o starcach palonych żywcem. Zapowiedzią jest wpis na TT ryżego ministra i spotkanie prezesa YouTube z Morawieckim oraz słowa obu osobników: Polski rząd i Google chcą wspólnymi siłami stworzyć potężny system walki z fałszywymi wiadomościami i dezinformacją. Nie jest tajemnicą, że Kreml czyni co tylko może, by skłócić Polaków z Ukraińcami, doprowadzić do niepokojów społecznych. Z YouTube zniknęło ponad 12 tysięcy kanałów i 30 tysięcy filmów, które szerzyły mowę nienawiści i publikowały niedozwolone treści.Google ma zamiar skupić się na Polsce, ponieważ to właśnie tutaj istnieje potrzeba wsparcia zarówno społeczeństwa polskiego, jaki ukraińskiego.
Jeszcze inne pytanie: Czy znowu jak w czasach, gdy instalowaliśmy na Majdanie rządy żydowskich oligarchów i krzewiliśmy demokrację na Białorusi, nie zaczną nas zachodzić od tyłu Judejczykowie? Czy Światowy Kongres Ukraińców, tak jak Amerykański Kongres Żydów, nie wróci z żądaniem odszkodowań i restytucji mienia za Akcję „Wisła”? Czy nie chodzi o kaskadę wydarzeń: Polska zdruzgotana gospodarczo z rozgrodzonymi granicami, przez które przelewają się hordy obcych; nadawanie koczującym w Polsce uchodźcom z Dzikich Pól statusu rezydentów na specjalnych warunkach, włącznie z przywilejem noszenia broni; wprowadzenie języka ukraińskiego jako urzędowego; chaos i starcia na tle etnicznym (ale nie z Ukraińcami, lecz między Polakami, z Ukraińcami przyglądającymi się i przeżuwającymi popcorn); masowa emigracja Polaków na Zachód? Czy dla udobruchania rezunów nie wyślą Dudy do Kijowa z kolejną bezzwrotną miliardową pożyczką, nie zbudują 100 pomników Bandery w miejscach wskazanych przez ambasadora Ukrainy (Placu Piłsudskiego nie wyłączając)? A gdyby to nie wystarczyło, czy nie oddadzą Przemyśla, a we Wrocławiu komisarycznym prezydentem nie zrobią Wołodymyra Frasyniuka? I czy to nie Holland, a my, będziemy wzdychać żeby było tak, jak było?
Wiedzieliśmy, że Kaczyński lubi koty i małych ludzi, a Duda Żydów. Ale nie wiedzieliśmy, że tak kochają Ukraińców. Jaką trzeba jednak być mendą, aby tak, jak „Gazeta Polska” zorganizować Marsz Żołnierzy Wyklętych w barwach ukraińskich. Jakim trzeba być kabotynem, żeby postawić znak równości między Buczą a Katyniem. Hańba domowa – tak Jacek Trznadel nazwał kolaborację żydokomunistycznych elit ze Stalinem w negowaniu zbrodni katyńskiej i przypisywaniu jej sprawstwa Niemcom. Dzisiaj hańbą domową jest kolaboracja elit III RP z potomkami Bandery i przypisywanie mordów UPA Rosjanom. W tym miejscu przypomnijmy, że Rosjanie przeprosili za Katyń, odtajnili dokumenty, sfinansowali budowę cmentarza, na którym w 2010 Putin złożył wieniec.
Co można zrobić? Dziś, gdy Polacy z wielkim entuzjazmem i własnymi rękami duszą nazistów, gdy zmykanie ust cieszy się powszechną aprobatą, przechodzi w samosądy oraz lincze medialne i uznawane jest za „patriotyczne”, wypchnięcie z ośrodka, który wytwarza polską myśl polityczną obcych agentów nie wchodzi w rachubę. Podczas wojny podziemie likwidowało folksdojczów a dziwkom zadającym się z okupantami goliło głowy. Na pierwsze koniunktury nie ma. Ale na golenie łbów i sporządzanie list hańby z nazwiskami tych, którzy przyczynili się do takiego upodlenia Polski – jest.Przypomnieć Romana Dmowskiego:„Istnieją Polacy i pół-Polacy, a rasa pół-Polaków musi zginąć”.Mówić bez ogródek: Nie ma żadnych dwóch wizji Polski. Jest wolna Polska versus państwo zarządzane przez cadyka lub gauleitera. Głośno wymawiać słowo „Zdrada”. No i mówić Polakom: przyjmujesz Kozaka – wysiedlasz Polaka. Pamiętajmy też, że z Polską poszłoby im jeszcze lepiej,gdyby nie nasz nacjonalizm i antysemityzm. No i więcej optymizmu. Mamy najgłupszą dyplomację na świecie, ale mamy też Polkę najpiękniejszą w świecie, najlepszą tenisistkę i najlepszego piłkarza świata.
Wojna na Ukrainie trwa już ponad miesiąc, a ani rozstrzygnięcia, ani końca nie widać. Trudno się temu dziwić w sytuacji, gdy na Ukrainie Rosja prowadzi wojnę z NATO. Wprawdzie NATO nie jest bezpośrednio zaangażowane w operacje wojskowe, ale, pod pretekstem samoobrony, dostarcza Ukrainie broń, amunicję i inne materiały wojenne za darmo, więc nie można tego nazwać zwyczajnym handlem. Tylko do 27 lutego USA, Wielka Brytania, Kanada, Francja, Niemcy, Polska Belgia, Czechy, Holandia, Grecja, Litwa, Łotwa, Estonia, Portugalia, Rumunia, Słowacja, dostarczyły tam różnego rodzaju broń ogromnej wartości.
Tylko USA do 27 lutego przekazały Ukrainie broń za prawie 3 miliardy dolarów, a przecież to był dopiero początek. Polska, przez którą przechodzi większość tych dostaw, zachowuje się wzorowo, bo – jak zauważył rzecznik Ministerstwa Spraw Zagranicznych, pan Łukasz Jasina – „jesteśmy tutaj sługami narodu ukraińskiego, jego próśb”. Ta deklaracja była niewątpliwie szczera, toteż nic dziwnego, że władze ukraińskie zachowują się wobec opieszałych państw NATO mocarstwowo, zapewne w przekonaniu, że tak będzie również po wojnie, a może nawet zawsze? Być może właśnie dlatego została tam przyjęta jeszcze w lipcu ubiegłego roku ustawa o „rdzennej ludności Ukrainy”, która co prawda – jak się wydaje – dotyczy przede wszystkim Krymu, ale można też będzie interpretować ją szerzej – jak zajdzie taka potrzeba.
Na razie jednak wojna trwa, więc mamy trzy możliwości.
Pierwsza – że Ukraina tę wojnę wygra. Za wygranie uważam wyparcie Rosji ze wszystkich części państwa ukraińskiego, łącznie z Krymem. W takiej sytuacji Ukraina stałaby się niewątpliwie rodzajem regionalnego mocarstwa tym bardziej, że niezależnie od wyniku wojny, napłyną tam kolejne miliardy nie tylko na armię, ale również – na odbudowę ze zniszczeń. Czy w tych kosztach partycypowałaby również Rosja? Prawdopodobnie, gdyby jej klęska była spektakularna, czego wykluczyć przecież nie można, zwłaszcza opierając się na komunikatach ukraińskiego Sztabu Generalnego, czy wywiadu.
Druga możliwość to taka, że Ukraina tej wojny nie wygra, ale też nie przegra. Wtedy Rosja zajmie wschodnią, uprzemysłowioną część Ukrainy, odetnie ją od Morza Czarnego, pozostawiając w gestii ukraińskich władz słabiej uprzemysłowioną część zachodnią – dlatego w takim przypadku nie można mówić o wojnie przegranej przez Ukrainę. Z polskiego punktu widzenia ta możliwość wydaje się najbardziej korzystna, bo nadal mielibyśmy na wschodzie niepodległą Ukrainę, w dodatku – trwale skonfliktowaną z Rosja – ale nie mocarstwową.
Wreszcie możliwość trzecia – że Ukraina tę wojnę przegra, to znaczy – Rosja zmusi ją do kapitulacji, to znaczy – zainstaluje tam „bratni” rząd i zawrze z nim układ o przyjaźni – jak ze zbuntowanymi republikami: doniecką i ługańską.
Najbardziej prawdopodobna wydaje się dziś możliwość druga, bo – jak pokazuje sytuacja na froncie – Rosja uzyskanie lądowego korytarza do Krymu ma już w zasięgu ręki, podobnie jak odcięcie Ukrainy od wybrzeża czarnomorskiego. W tej sytuacji to Rosja jest zainteresowana w jak najszybszym zakończeniu działań wojennych i zawarciu z Ukrainą pokoju, a przynajmniej rozejmu, w którym Ukraina tę zmianę swoich granic przyjęłaby do wiadomości, nawet bez formalnego uznania. Musimy bowiem pamiętać, że i Rosja nie może zbytnio przeciągać struny, bo przecież na Ukrainie wojuje z NATO – co prawda do ostatniego Ukraińca, niemniej jednak. Doświadczenia II wojny światowej, w której starła się „rasa”, „masa” i „kasa” pokazują, że rozsądek nakazuje, by z kasą” się liczyć.
Wspominam o tym wszystkim dlatego, że wojna na Ukrainie rozpaliła wyobraźnię wielu polskich patriotów do tego stopnia, że własne marzenia zaczynają brać za rzeczywistość. Czy naprawdę, czy tylko w nadziei, że w ten sposób przypodobają się Naczelnikowi Państwa, który w nagrodę hojnie ich wyfutruje za pośrednictwem spółek Skarbu Państwa – o to mniejsza – chociaż wykluczyć tego nie można choćby z powodu, że ma on skłonności do – jak to nazwał Aleksander Smolar na etapie, gdy panu red. Michnikowi wywietrzał już z głowy entuzjazm do prezydenta Lecha Kaczyńskiego – „postjagiellońskich mrzonek”. Te „mrzonki” polegają na przekonywaniu, że Rosję, która jest niepoprawna, trzeba „zniszczyć”, a wtedy, w wytworzonej w ten sposób politycznej próżni, powstanie organizm przypominający Rzeczpospolitą Obojga Narodów, oczywiście z Polską, jako jej politycznym kierownikiem.
Jest to wizja wprawdzie piękna, ale chyba zbyt piękna, by była prawdziwa. Rzecz w tym, że od czasów mocarstwowej Rzeczypospolitej, we Wschodniej Europie trochę się zmieniło. W XIX wieku zaczęły kształtować się tam nacjonalizmy: ukraiński, litewski i nieco później – białoruski – które powstawały w opozycji do polskości – i tak już zostało.
Czy tak zostało z powodu podjudzania tych nacjonalizmów przez Niemcy i Rosję w celu szachowania Polski, czy też złożyły się na to również antypolskie antagonizmy na tle socjalnym, o to mniejsza, bo ważniejsze jest to, że ani Ukraina, ani Białoruś, ani nawet Litwa nie chcą nawet słyszeć o poddaniu się polskiemu kierownictwu politycznemu. Jeśli już widzą jakąś wspólnotę z Polską, to raczej na zasadzie sformułowanej właśnie przez rzecznika MSZ w Warszawie pana Jasinę, który – chociaż został za to ofuknięty – może mieć więcej oleju w głowie, niż Naczelnik Państwa, a w każdym razie – więcej poczucia rzeczywistości. Warto w tym miejscu przypomnieć, że „postjagiellońskim mrzonkom” prezydenta Lecha Kaczyńskiego położył kres prezydent USA Barack Obama, dokonując 17 września 2009 roku słynnego „resetu” w stosunkach amerykańsko-rosyjskich, którego politycznym owocem było proklamowane 20 listopada 2010 w Lizbonie „strategiczne partnerstwo NATO-Rosja”, będące najważniejszym postanowieniem „porządku lizbońskiego”, którego kamieniem węgielnym był podział Europy w strefę niemiecką i strefę rosyjską, prawie dokładnie wzdłuż linii Ribbentrop-Mołotow. I chociaż pod koniec 2013 roku prezydent Obama wysadził ten porządek w powietrze, z czego natychmiast skorzystała Rosja, by oskubać Ukrainę, to z „postjagiellońskich mrzonek” naszych Umiłowanych Przywódców pozostały jedynie kabotyńskie, lizusowskie okrzyki, jakie wydawali na kijowskim „majdanie” pod adresem Ukraińców. Teraz było podobnie; „koncepcję” Naczelnika Państwa, by pod pretekstem uzbrojonej po zęby „misji pokojowej” NATO na Ukrainie wciągnąć Sojusz Atlantycki w „niszczenie Rosji”, zlikwidował prezydent Biden po wysłuchaniu opinii państw poważnych, a prezydent Zełeński, najwyraźniej przez kogoś oświecony, też się od „koncepcji” zdystansował się udając, że jej „nie rozumie”, chociaż zrozumiał w lot, a prawdziwe powody wyjaśnił już w następnym zdaniu: „Na szczęście, albo niestety, to jest nasz kraj, a ja jestem prezydentem, więc to my będziemy decydowali, czy będą tu inne siły.” On najwidoczniej też uważa, podobnie jak pan rzecznik MSZ Jasina, że Polska, jeśli już, to co najwyżej może być „sługą narodu ukraińskiego” oczywiście pojmowanego według kryteriów przewidzianych w ustawie „o rdzennej ludności Ukrainy”.
Jest to tym bardziej prawdopodobne, że znaczna część narodu ukraińskiego już przeniosła się do Polski, która właśnie służy mu, jak tylko może, poczytując to sobie za cnotę. Czy ten kubeł zimnej wody na Naczelnika podziałał – nie można wykluczyć, bo zaraz po fiasku „koncepcji” proklamował powrót do rozdziobywania katastrofy smoleńskiej. Przy jej pomocy „zniszczyć Rosji” się jednak nie da, ale oczywiście zaprzyjaźnione media będą nadal opływały w dostatki.
W tej sytuacji Polska ma dwa wyjścia: albo pozostać w Unii Europejskiej, to znaczy – pożegnać się już nawet nie z „postjagiellońskimi mrzonkami”, ale nawet z mrzonkami o niepodległości, tylko zgodzić się na status niemieckiego landu w IV Rzeszy, albo podjąć próbę przyłączenia się do Stanów Zjednoczonych, jako kolejny stan tego państwa. To co prawda oznaczałoby również konieczność rezygnacji z mrzonek o niepodległości, ale – jak w swoim czasie mówił mi Guy Sorman – porównywać można tylko możliwości istniejące z istniejącymi. Zatem tak naprawdę stoimy przed alternatywą – czy zostać niemieckim landem, czy stanem USA. Jaka jest nasza sytuacja, jako niemieckiego landu – to już mniej więcej wiemy na podstawie doświadczeń dotychczasowych – a ona może tylko się pogarszać w miarę, jak w Unii Europejskiej będzie narastał socjalizm, a presja na promocję sodomczyków i ekologizmu będzie narastała do poziomu paranoi. Stany Zjednoczone od pewnego czasu pod tym względem lepiej nie wyglądają, ale tam pozycja prezydenta Bidena i Partii Komunis…, to znaczy pardon – oczywiście Partii Demokratycznej, nie jest taka znowu silna, by to się nie mogło zmienić, a ponadto – w odróżnieniu od Unii Europejskiej – panuje tam większy pluralizm prawny. Na przykład, mimo że w USA panuje zakaz poligamii, senat stanu Utah zdecydował, że w tym stanie nie jest ona przestępstwem, tylko wykroczeniem, za które grozi symboliczna grzywna, a jest to zaledwie wstęp do całkowitej legalizacji wielożeństwa. Zatem, chociaż administracja prezydenta Józia Bidena forsuje wszystkie możliwe zboczenia, być może udałoby się uchronić Polskę, jako jeden ze stanów USA przed tą plagą?
Wprawdzie Polska leży daleko od Ameryki Północnej, ale Hawaje też leżą ponad 3500 kilometrów od zachodniego wybrzeża, czyli w odległości mniej więcej takiej, jak Portugalia od Polski, więc niekoniecznie musiałoby to być przeszkodą tym bardziej, że Izrael, który wprawdzie formalnie nie jest stanem USA, przecież wywiera na politykę tego państwa znacznie większy wpływ, niż np. Arizona, a leży od Ameryki jeszcze dalej. Odległość, zwłaszcza w dzisiejszych czasach, nie powinna być problemem, zatem zajmijmy sie potencjalnymi korzyściami takiej zmiany.
Co prawda musielibyśmy pożegnać się z mrzonkami o niepodległości, ale w Unii Europejskiej nie mamy żadnej innej alternatywy, co zostało postanowione w traktacie z Maastricht, który wszedł w życie w 1993 roku. W tej sytuacji opowieści o „Europie Ojczyzn”, to kolejna mrzonka, jeszcze większa od tych „postjagiellońskich”. Szkoda każdego słowa. Gdyby tedy Polska została kolejnym stanem USA, to nie musielibyśmy z trwogą i niepewnością myśleć o art. 5 traktatu waszyngtońskiego, bo on nie miałby tu nic do rzeczy, zaś ewentualny atak Rosji na Polskę byłby już uderzeniem na Stany Zjednoczone. Jak pamiętamy, nigdy nic takiego się nie zdarzyło, bo zgodnie z doktryną elastycznego reagowania i Rosja i USA konfrontują się ze sobą nie bezpośrednio, ale na przedpolach, np. na Ukrainie. W tej sytuacji Ameryka przestałaby promować w Polsce narwańców, na czym nasza scena polityczna mogłaby tylko skorzystać. Nie musielibyśmy też kombinować, za co uzbroić dodatkowe 200 tys. żołnierzy, o których chcemy powiększyć naszą niezwyciężoną armię, bo zatroszczyłyby się o to Stany Zjednoczone, nawet bez specjalnych próśb z naszej strony. Zresztą skoro już teraz pan prezydent Duda mówi o kilkunastu, a w porywie serca gorejącego – nawet o kilkudziesięciu tysiącach żołnierzy amerykańskich w Polsce, to gdyby było ich 300 tysięcy, wielkiej różnicy by nie było tym bardziej, że i tak i tak podlegaliby oni rozkazom z Waszyngtonu, natomiast rozkazom Warszawy mogłaby podlegać obrona terytorialna – jak w USA gwardia narodowa.
Po drugie, jako stan USA, musielibyśmy wystąpić z Unii Europejskiej, za co prawdopodobnie nie spotkałyby nas żadne konsekwencje, przynajmniej dopóty, dopóki wojska amerykańskie stacjonują w Niemczech. Nie byłoby łamania sobie głowy, czy przystępować, czy nie przystępować do unii walutowej, bo walutą naszą stałby się dolar. Nie muszę dodawać, że moglibyśmy w jednej chwili plunąć na wszystkie „wyroki” TSUE i nie przejmować się karami, jakie na nas nakłada, bo Ameryka zaraz pokazałaby mu ruski miesiąc. Niewiarygodne, ale dzięki przystąpieniu do USA, moglibyśmy przestać się obawiać nawet o roszczenia żydowskie. Żydzi w stosunku do USA żadnych roszczeń majątkowych nie wysuwają, kontentując się subwencją rządu amerykańskiego, którą – jak piszą uczeni politologowie w książce „Lobby izraelskie w USA” – zaraz pożyczają temu rządowi na wysoki procent. Wprawdzie Stany Zjednoczone przyjęły ustawę nr 447, ale przecież ani myślą zmieniać własnego prawa w taki sposób, w jaki sugerowały tam Polsce, więc również pod tym względem byłoby bezpiecznie.
Jedyną trudność, jaką widzę, to kwestie językowe, ale to rzecz mniejszej wagi, bo – po pierwsze – coraz więcej młodych ludzi używa cudzoziemskich słów, jak „hejt”, albo inne takie, po drugie – w Stanach Zjednoczonych też nie wszyscy mówią po angielsku, nawet przeciwnie – coraz więcej mieszkańców USA mówi językiem hiszpańskim i na przykład nawet na lotnisku w Chicago już kilka lat temu zauważyłem napisy w obydwu językach, chociaż przedtem były tylko po angielsku. No to dlaczego w naszym stanie język polski nie miałby być dominujący – oczywiście obok urzędowego angielskiego? Jak widzimy, chyba będziemy musieli zrewidować nasze dotychczasowe spojrzenie na to, co realne i to, co nierealne, bo ewentualny akces do USA jest chyba bardziej prawdopodobny, a przede wszystkim – bardziej realistyczny – niż „postjagiellońskie mrzonki” starzejącego się Naczelnika Państwa.
Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w każdym numerze tygodnika „Najwyższy Czas!”.
Roman Dmowski w kwestii Ukrainy pisał w 1930 roku m.in.:
Dopiero pod koniec ubiegłego stulecia zaczęto mówić o narodowości „ukraińskiej”, zaludniającej zarówno Galicję Wschodnią, jak południe państwa rosyjskiego i zjawiła się kwestia „ukraińska” jako zagadnienie przyszłości politycznej ziem przez tę narodowość zaludnionych (…) Niepodległa Ukraina zapowiadała się jako gospodarcza i polityczna filia Niemiec. (…)
Wystąpienie Polski na widownię międzynarodową jako wielkiego narodu, byłoby dla polityki niemieckiej wielką klęską. Jeżeli nie można było tego narodu zniszczyć, trzeba go było zrobić małym. Na to zaś najprostszym sposobem było stworzenie państwa ukraińskiego i posunięcie jego granic w głąb ziem polskich tak daleko, jak daleko sięgają dźwięki mowy ruskiej. Plan ukraiński tedy był sposobem zadania potężnego ciosu jednocześnie Rosji i Polsce. Ten plan na papierze urzeczywistniono. Tym papierem był traktat podpisany w r. 1918 w Brześciu Litewskim (…) (…)
W ostatnich latach, dzięki węglowi i żelazu Zagłębia Donieckiego oraz nafcie kaukaskiej, Ukraina stała się przedmiotem żywego zainteresowania przedstawicieli kapitału europejskiego i amerykańskiego i zajęła miejsce w ich planach gospodarczego i politycznego urządzenia świata na najbliższą przyszłość. Do tego trzeba dodać – co nie jest wcale najmniej znaczącym – rolę, jaką Ukraina obok Polski odgrywa w zagadnieniach polityki żydowskiej. (…) (…) Nie ma siły ludzkiej, zdolnej przeszkodzić temu, ażeby oderwana od Rosji i przekształcona na niezawisłe państwo Ukraina stała się zbiegowiskiem aferzystów całego świata, którym dziś bardzo ciasno jest we własnych krajach, kapitalistów i poszukiwaczy kapitału, organizatorów przemysłu, techników i kupców, spekulantów i intrygantów, rzezimieszków i organizatorów wszelkiego gatunku prostytucji: Niemcom, Francuzom, Belgom, Włochom, Anglikom i Amerykanom pośpieszyliby z pomocą miejscowi lub pobliscy Rosjanie, Polacy, Ormianie, Grecy, wreszcie najliczniejsi i najważniejsi ze wszystkich Żydzi. Zebrałaby się tu cała swoista Liga Narodów… (…) Te wszystkie żywioły przy udziale sprytniejszych, bardziej biegłych w interesach Ukraińców, wytworzyłyby przewodnią warstwę, elitę kraju. Byłaby to wszakże szczególna elita, bo chyba żaden kraj nie mógłby poszczycić się tak bogatą kolekcją międzynarodowych kanalii. (…) Ukraina stałaby się wrzodem na ciele Europy; ludzie zaś marzący o wytworzeniu kulturalnego, zdrowego i silnego narodu ukraińskiego, dojrzewającego we własnym państwie, przekonaliby się, że zamiast własnego państwa, mają międzynarodowe przedsiębiorstwo, a zamiast zdrowego rozwoju, szybki postęp rozkładu i zgnilizny. (…) (…) ażeby mogło nastąpić zajęcie Ukrainy przez nieprzyjaciela, tym nieprzyjacielem musi być Polska i Rumunia.
Żeby największe potęgi świata chciały oderwać Ukrainę od Rosji i gotowe były na to wiele poświęcić, ich chęci pozostaną tylko dobrymi chęciami, jeżeli głównymi wykonawcami ich woli nie będą Polacy i Rumuni, a przynajmniej sami Polacy. (…)
Polska przy istnieniu państwa ukraińskiego, znalazłaby się między Niemcami a sferą wpływów niemieckich, można powiedzieć, niemieckim protektoratem. Nie ma potrzeby unaoczniać, jakby wtedy wyglądała. Wreszcie, jak to wyżej powiedzieliśmy, zbudowana dziś wielka Ukraina nie byłaby w swych kierowniczych żywiołach tak bardzo ukraińska i nie przedstawiałaby na wewnątrz stosunków zdrowych. To byłby naprawdę wrzód na ciele Europy, którego sąsiedztwo byłoby dla nas fatalne. (…) (…)
Dla narodu, zwłaszcza dla narodu jak nasz młodego, który musi się jeszcze wychować do swych przeznaczeń, lepiej mieć za sąsiada państwo potężne, choćby nawet bardzo obce i bardzo wrogie, niż międzynarodowy dom publiczny. Z tych wszystkich względów program niepodległej Ukrainy nie może liczyć na to, żeby Polska za nim stanęła, a tym mniej, żeby zań krew przelewała. (…) Ostateczne wykreślenie kwestii ukraińskiej z programu naszej polityki zewnętrznej pociągnie za sobą dla naszego państwa jeden przede wszystkim doniosły skutek. Ustali się traktowanie kwestii ruskiej w państwie polskim jako jego kwestii wewnętrznej, i tylko wewnętrznej.
Zniknie pokusa do podpalania swego domu po to, żeby się od niego zajął dom sąsiada.
Pod koniec ubiegłego roku sondaż Gallupa wykazał, że zaufanie Amerykanów do mediów głównego nurtu spadło do drugiego najniższego poziomu w historii. Tylko siedem procent Amerykanów odpowiedziało, że ma „duże zaufanie” do mediów.
Media głównego nurtu zasłużyły na tę utratę zaufania i wyjaśnia ona masowy wzrost znaczenia mediów niezależnych i alternatywnych głosów w mediach społecznościowych. Reakcją na wzrost liczby niezależnych głosów w mediach był pęd do „kasowania” każdego głosu spoza przyjętej narracji głównego nurtu.
Obywatele Związku Radzieckiego czytali zmanipulowane media, takie jak Prawda, nie dlatego, że reżim podawał fakty, ale dlatego, że prawda była ukryta między wierszami tego, co podawano, a czego nie podawano. Wydaje się, że w tym właśnie punkcie znajdujemy się dziś w Stanach Zjednoczonych.
W zeszłym tygodniu w NBC News ukazał się niezwykły artykuł, w którym donoszono, że wywiad USA świadomie przekazuje mediom głównego nurtu informacje, które nie są zgodne z prawdą, a które mają być konsumowane przez amerykańską publiczność.
Innymi słowy, artykuł donosi, że amerykańskie „głębokie państwo” przyznaje się do aktywnego okłamywania Amerykanów w nadziei na manipulowanie opinią publiczną
Według artykułu NBC News, „wielu urzędników amerykańskich przyznało, że Stany Zjednoczone używały informacji jako broni nawet wtedy, gdy zaufanie do dokładności informacji nie było wysokie. Czasami wykorzystywały informacje wywiadowcze o niskim poziomie zaufania w celu uzyskania efektu odstraszającego…”.
Czytelnicy z pewnością pamiętają szokujące nagłówki, że Rosja jest gotowa użyć broni chemicznej na Ukrainie, że Chiny będą dostarczać Rosji sprzęt wojskowy, że rosyjski prezydent Putin jest karmiony błędnymi informacjami przez swoich doradców i wiele innych.
Wszystkie te informacje były produkowane przez CIA i powtarzane w amerykańskich mediach, mimo że wiadomo było iż są fałszywe. Chodziło o to, by – jak powiedział w artykule jeden z oficerów wywiadu – „spróbować wejść do głowy Putina”.
Być może taki był cel, ale w rzeczywistości CIA próbowała wniknąć w głowę Amerykanów, podając fałszywe informacje, które miały wpłynąć na postrzeganie konfliktu przez opinię publiczną. Kłamali, aby propagandowo wmówić nam, że opowiadają się za narracją administracji Bidena.
Ci, którzy przez lata prezydentury Trumpa forsowali oszustwo „Russiagate”, twierdzili, że celem „rosyjskiej dezinformacji” było podważenie zaufania Amerykanów do naszego rządu, mediów i innych instytucji. Czy nie jest ironią losu, że to sama CIA zrobiła więcej niż Rosjanie, aby podważyć wiarę Amerykanów w media, podając fałszywe historie w celu ustanowienia określonej narracji wśród Amerykanów?
Po katastrofie w Zatoce Świń prezydent Kennedy powiedział, że chciał „rozerwać CIA na tysiąc kawałków i rozrzucić je na wiatr”. Nie wyszło mu to zbyt dobrze. Jak powiedział senator Chuck Schumer – lider mniejszości demokratycznej w Senacie – w wywiadzie prowadzonym przez Rachel Maddow w 2020 r., odpowiadając na krytykę CIA przez prezydenta Trumpa: „pozwólcie, że wam powiem: Jeśli zaatakujesz społeczność wywiadowczą, to od niedzieli mają sześć sposobów, by się na tobie odegrać”.
W miarę jak na jaw wychodzą kolejne informacje o działaniach amerykańskiej Wspólnoty Wywiadowczej [federacja 18 rządowych agencji wywiadowczych – przyp.] w próbie obalenia Trumpa, wydaje się, że choć raz Schumer miał rację.
Nadszedł czas, aby powrócić do życzenia prezydenta Kennedy’ego z okresu po wybuchu Zatoki Świń. CIA posługująca się kłamstwami, by propagandowo nakłaniać Amerykanów do wojny z Rosją, to tylko jeden z tysięcy powodów, by rozrzucić na wiatr milion kawałków tej agencji.
Za: Ron Paul Institute (April 11, 2022) | http://www.ronpaulinstitute.org/archives/featured-articles/2022/april/11/cia-admits-feeding-americans-false-info-about-ukraine/
fragment z „21 milionów – Dwie drogi dla Polski”; Przemysław Załuska
We współczesnej narracji historycznej w naszym kraju mówiącej czy to o Rzeczpospolitej szlacheckiej (1505–1795), czy też o II Rzeczpospolitej (1918–1939) także dominuje nurt idealizowania i afirmowania „różnorodności”. W filmie Andrzeja Wajdy opartym na powieści Tadeusza Konwickiego Kronika wypadków miłosnych główny bohater snuje się po przedwojennym Wilnie i okolicach, dając pretekst do pokazania nam w tle prawosławnych cerkwi, bab w chustach i brodatych Żydów. Sam Witek koleguje się z niemieckimi kolonistami oraz z pewnym rubasznym Rusinem. Jak to pięknie i kolorowo wtedy było! Ktoś inny wspomina, że u niego na wsi w czasach dzieciństwa to i Ukraińcy mieszkali, i Polacy, było paru Żydów do prowadzenia karczmy i ożywienia handlu detalicznego, no i jeszcze Ormianie. Cóż to były za czasy przed wojną! I wszyscy się lubili, i pomagali sobie na przednówku. Tak było u nas na Kresach. Na przykład na… Wołyniu.
A przed rozbiorami to już był prawdziwy raj. Nasze Wilno, Kijów i Mińsk. I jaka tolerancja u nas panowała. Nie tak jak na Zachodzie, gdzie różne brewerie wyprawiali. Szczególnie w nocy, na przykład w noc św. Bartłomieja. I folklor był piękny: te dumki kozackie i rzewne pieśni ludu ruskiego. I do tego mądry Żyd raczący miejscowych bez żadnych uprzedzeń co do stanu, rangi czy wyznania mocnymi, rozgrzewającymi trunkami w przerwach pomiędzy koncertami na cymbałach. Po prostu niebo na ziemi! Wszyscy się kochali i żyli w zgodzie jak u Pana Boga za piecem.
Dobrze, nie ma się co spierać. U nas było pięknie. Każdy wrażliwy na bogactwo scenografii i szczególnie kostiumu widz musi przyznać, że ekranizacja Ogniem i mieczem wiele by straciła wizualnie bez tych turbanów tatarskich, ruskich ubiorów ludowych i osełedców na wygolonych kozackich głowach. Jeszcze więcej straciłaby akcja powieści i fabuła ekranizacji po usunięciu kresowej różnorodności. Bohun, nie będąc Kozakiem, ale – dajmy na to – mazowieckim szlachcicem, nie przejawiałby zapewne tak dzikiego charakteru. Choć w pannie mógłby się ku utrapieniu Skrzetuskiego zakochać, to przecież nie miałby gdzie uciekać do buntowników, bo ani Siczy zaporoskiej by nie było (zamiast siedziby kozackiej na wyspie stałby gród polskich mieszczan handlujących z Krymem), ani Chmielnicki nie miałby z kim powstania wszczynać. Nie byłoby nigdy żadnych Żółtych Wód, Beresteczka ani oblężenia Zbaraża. Zero batalistyki i żadnych wieszanych przez ruską czerń polskich panów, żadnych wyrzynanych Żydów, żadnych wbijanych na pal Kozaków. Wiałoby nudą.
A teraz wyjdźmy z kina, wyłączmy DVD, odłóżmy powieść Sienkiewicza na półkę. I pomyślmy przez moment. Wyobraźmy sobie Rzeczpospolitą roku 1648, w przeddzień wybuchu powstania Chmielnickiego, jako państwo według dzisiejszych ocen okropne i upośledzone przez swoją jednorodność etniczną. Wyobraźmy sobie, że na terytorium ówczesnej Rzeczpospolitej, prawie trzy razy większym niż obecnie (rozciągającym się od przedmieść Rygi po granice Mołdawii, a na wschodzie zawadzającym o przedmieścia Moskwy) i obejmującym obok dwóch trzecich obecnego terytorium naszego kraju także tereny współczesnych Litwy, Białorusi, połowy Łotwy i Ukrainy, zachodnie prowincje obecnej Rosji, zamiast mieszanki narodowości, języków i wyznań mieszkałoby wtedy dziesięć milionów polskich chłopów, polskich mieszczan, polskich szlachciców, Polaków katolików podobnych kropka w kropkę mentalnością i kulturą do tych, którzy w historycznej Rzeczypospolitej 1648 zamieszkiwali zwarcie Wielkopolskę, Małopolskę i Mazowsze.
Czy w takich warunkach straszliwe powstanie Chmielnickiego miałoby kiedykolwiek miejsce? Bunty chłopskie zdarzały się w całej Europie. Topiono je we krwi w Niemczech w czasach Lutra i bezlitośnie tępiono w Rosji w czasach Bołotnikowa i Pugaczowa. W 1651 roku w samej Koronie na rdzennych ziemiach polskich na Podhalu również wybuchło powstanie chłopskie Kostki-Napierskiego. Trwało dziesięć dni. Powstańcy zajęli zamek w Czorsztynie, broniony podobno przez jednego hajduka. Kiedy po kilku dniach nadeszła odsiecz, to kilkudziesięciu powstańców poddało się. I czy to warto smarować kreski w atlasach historycznych dla takiego „powstania”, mniej godnego uwagi niż zwykły sąsiedzki zajazd na Litwie? A należy dodać, że i pośrednią, i nawet bezpośrednią inspiracją powstania Kostki-Napierskiego był bunt Chmielnickiego, o którym chłopi nie tylko słyszeli od trzech lat, ale którego wysłannicy chłopów do wystąpienia wprost podjudzali. Powstanie to – któremu za czasów komunistycznych nadawano pewne znaczenie, poświęcono mu film, a w atlasach historycznych pracowicie kreskowano obszary na południe od Krakowa rzekomo nim objęte – jest bardzo dobrą ilustracją tego, jak wyglądałoby „powstanie Chmielnickiego” jako bunt czysto chłopski w jednorodnej etnicznie Polsce.
Powstanie to potężnie nadszarpnęło siły Rzeczpospolitej, pustosząc ponad jedną trzecią jej terytorium, angażując olbrzymie siły ludzkie i materialne do walki po obydwu stronach. Otworzyło także szeroko bramy przed kolejnymi najeźdźcami – gdyż Kozacy sprzymierzyli się najpierw z Tatarami, a potem z Moskwą. Zajadłość powstania i antypolski sojusz z wrogami w dużej części wynikały z narodowego oraz religijnego charakteru konfliktu. Ruscy prawosławni chłopi i Kozacy czuli niechęć do panoszących się Polaków, których nienawidzono za katolickość i „pańskość”. Gdyby tło konfliktu miało czysto ekonomiczno-klasowy charakter, cała awantura nie byłaby groźniejsza niż napad Kostki-Napierskiego na zamek broniony przez jednego hajduka.
Tymczasem konflikt miał charakter cywilizacyjny, a linie podziału były głębokie jak Rów Mariański. Dziś moglibyśmy powiedzieć, że miał on charakter systemowy, a niepodważalnym dowodem historycznym na prawdziwość tej tezy jest ciągłość powstań i buntów na Ukrainie od końca XVI wieku aż po epokę rozbiorową, które powtarzały się z niepokojącą regularnością. Wymieńmy je po kolei:
1591–1593 – powstanie Krzysztofa Kosińskiego 1594–1596 – powstanie Semena Nalewajko 1625 – powstanie Żmajły 1630 – powstanie Tarasa Fedorowicza 1635 – bunt Sulimy 1637 – powstanie Pawluka 1638 – bunt Ostrzanina 1648 – powstanie Chmielnickiego 1652 – rzeź rycerstwa polskiego po bitwie na polach Batohu 1702–1704 – powstanie Paleja 1768 – Koliszczyzna
[poprawka mail’em: To REBELIE, nie powstania. ZB]
Co kilka lat bunt, rozruchy i rzezie. W 1652 roku, po wygranej bitwie na polach Batohu, Chmielnicki wydał rozkaz wymordowania wszystkich jeńców. Zrobiono to nie w ferworze bitwy, ale na zimno. Większość ofiar wykupiono złotem z rąk Nogajców, ażeby później poderżnąć im gardła. Zginęło od 3000 do 5000 polskich rycerzy i żołnierzy.
Rzezie, okrutne, potworne i pozornie bezcelowe, to niestety typowy element kozackiej i ukraińskiej walki z Polakami. Sto lat potem, w czasie Koliszczyzny, szacowana liczba ofiar osiągnęła 100–200 tysięcy. Tylko w jednym mieście, w Humaniu, wymordowano od kilku do kilkunastu tysięcy Polaków i Żydów. Odwet też bywał krwawy. Przywódców buntów za karę wieszano, a zdarzało się, że i ćwiartowano. O tym, że polsko-ukraiński konflikt jest bardzo głęboki, że ma jakieś fundamentalne przyczyny, może świadczyć powtórzenie podobnych wydarzeń także po odrodzeniu Polski w 1918 roku. Konflikt ten podkopywał siły II Rzeczpospolitej i anarchizował sytuację polityczną. W sprzyjających warunkach inwazji niemieckiej i utraty przez Polskę niepodległości zaowocował kolejną falą rzezi, w swym okrucieństwie przypominał te z czasów Chmielnickiego oraz Gonty i Żeleźniaka. Mordy ukraińskie rozpoczęły się już we wrześniu 1939 roku, potem w 1943 i 1944 roku rozlały się na cztery województwa południowo-wschodnie: wołyńskie, łuckie, tarnopolskie i stanisławowskie.
O bestialskich sposobach torturowania Polaków na Wołyniu 75 lat temu tu pisać nie będziemy, zakładając, że w ostatnich latach świadomość tego strasznego rozdziału naszej historii znacznie wzrosła. Przytoczymy za to świadectwo znanego pisarza Stanisława Srokowskiego z wywiadu dla Polonia Christiana TV:
Kresy to była taka osobliwa, wyjątkowa kraina, w której bardzo mocno, dynamicznie mieszały się kultury, języki, obyczaje, […], tradycje […] była cerkiew, kościół, bożnica; mówiono trzema językami. Żyło się tak, jak się żyje wśród ludzi sobie bliskich, życzliwych, sympatycznych, dobrych, miłych, gościnnych […] aż nadeszła wojna.
Różnorodność etniczna i kulturowa Rzeczpospolitej szlacheckiej rzeczywiście niezwykle wzbogaciła, ale… karty powieści Sienkiewicza. Bez względu na rachunek krzywd, zbrodni i cierpienia, na to, czyje winy były mniejsze, czyje większe, tak po prostu to wspólne życie Rusinów i Polaków było bardzo bolesne i pod każdym względem nazbyt kosztowne.
Zbyt łatwo dzisiaj skupiamy się na językowej i powierzchownej bliskości z Ukraińcami, bez refleksji nad tym, że musi istnieć przyczyna tej w większości jednostronnej nienawiści i okrucieństwa, że istnieje jakaś niewidzialna, ale bardzo rzeczywista linia pęknięcia między obydwoma narodami, że istnieje przepaść między kulturami i systemami wartości. Ukraińcom nie tylko moglibyśmy wybaczyć ich bunty, ale nawet i podziwiać za podobne do naszego dążenie do niepodległości, gdyby walczyli zaciekle, ale rycersko – albo raczej gdyby walczyli po ludzku, jak ludzie cywilizowani. Ale jak zrozumieć i zaakceptować bezmiar barbarzyństwa i okrucieństwa wobec kobiet, dzieci, osób duchownych? Jeśli czując się narodem uciskanym, mieli Ukraińcy pokusę, aby taką zemstę wywrzeć, to my sami stawiani przed podobnym kuszeniem, ale nigdy mu na skalę narodu całego nie ulegając, z tego rozgrzeszenia im dać nie możemy.
Myśmy dzieciom naszych zaborców nie obcinali języków, nie przecinali ich kobiet piłami, prawosławnym popom czy niemieckim pastorom nie wbijaliśmy gwoździ w czaszki. Mamy moralne prawo nie akceptować takich praktyk u innych. Najważniejsze jednak to zrozumieć, że nasza bliskość jest pozorna i niezrozumiana, a kiedyś znowu może przynieść bardzo gorzkie owoce. Od przyłączenia ziem ukrainnych do Korony do wybuchu powstania Chmielnickiego upłynęło niecałe osiemdziesiąt lat. Jeśli dziś zgodzimy się na wjazd milionów Ukraińców do Polski, to być może owoce tego też przyjdą dopiero za lat osiemdziesiąt i zaskoczą nas podobnie, jak zaskoczyły naszych przodków skutki włączenia w granice Królestwa Polskiego milionów Rusinów cztery wieki temu.
Powróćmy jednak do naszej historii Polski z 1648 roku, gdyby była krajem jednorodnym pod względem kulturowym i religijnym. To prawda, że rozpatrywanie hipotez alternatywnych jest ryzykowne, ale nasza wizja to coś innego, gdyż jest to tylko eksperyment myślowy potrzebny do uzmysłowienia sobie konsekwencji etnicznych podziałów. Otóż nie ma powodu, aby przypuszczać, że wielka Rzeczpospolita roku 1648, jednorodna etnicznie i wyznaniowo, kiedykolwiek doznałaby klęsk powstania Chmielnickiego, inwazji ze strony wezwanej przez niego na pomoc Moskwy, usprawiedliwiającej swą interwencję obroną praw ludności prawosławnej, w końcu inwazji szwedzkiej wspieranej między innymi przez rodzimych innowierców, których niechęć do katolików obróciła się w zdradzieckie wsparcie szwedzkich protestanckich najeźdźców. Bez klęsk tego okresu nie byłoby zapewne rozbiorów. A przecież i w czasie samych rozbiorów jednym z pretekstów użytych przez Prusy i Rosję do mieszania się w wewnętrzne sprawy Polski była rzekoma obrona innowierców – protestantów i prawosławnych.
No dobrze – mógłby ktoś zapytać – ale czemu służą powyższe spekulacje? Takiej jednorodnej Rzeczpospolitej nie było. Polacy stanowili 40–50% ludności państwa, a katolicy niewiele więcej. Nie bardzo nawet wiadomo, jak by miało być inaczej, nawet tworząc alternatywne warianty historii, gdyż w XV–XVIII wieku, przy niewielkiej mobilności społecznej, małym odsetku ludności objętej formalną edukacją i braku mass mediów, procesy asymilacyjne posuwały się wolno.
W naszym wywodzie chodzi o coś zupełnie innego. Nie ma i nie mogło być wtedy jednorodnej Rzeczpospolitej, ale gdyby taki organizm polityczny wówczas istniał, byłby bez wątpienia dużo silniejszy i odporniejszy na wstrząsy wewnętrzne i naciski z zewnątrz niż ta składanka kilku narodów, wyznań i alfabetów, która podobna była do XX-wiecznej Jugosławii. Słabością, a nie mocą I Rzeczpospolitej była tak dziś wychwalana wieloetniczność i wielokulturowość.
After almost four decades of a Cold War from the mid-1950s to 1991, and another 2 decades of Cold War 2.0, since the beginning of the year 2000, when Mr. Putin took over the Presidency of Russia, the US via NATO, and with her European vassals, are now engaged in a hot war with Russia, using Ukraine as a proxy.
This was done very cleverly.
Since the US-instigated WWI in June 1914, Washington’s interest was to subjugate the then Russian empire, and later the Soviet Union and now Russia. This objective holds until today. The principal goal was and is to take over this huge country, the resource-richest nation in the world, a position Russia arguably still holds today.
Washington’s pretexts are many. With the onset of the Soviet Revolution, they say, communism was a danger to the world and especially to the United States. “National Security” is always a smart argument – and it sells well, since every country supposedly thinks “national security” as a first priority.
In the last two decades, the US-driven antagonism against Russia, closely followed by Europe, was mostly directed against one man, namely Russia’s leader, President Putin. It’s always easier to demonize a person than an entire country. That’s what Washington’s Inner Circle does best.
Mr. Putin’s aim was and is to restore Russia as a secure and self-sufficient society, while maintaining relations, but not dependent on the west. Self-sufficiency to the extent possible and security is what every leader should see as a priority for his country.
Mr. Putin, a former high-level KGB official, knows very well what’s going on in the political minds of the western hegemon.
When Mikhail Gorbachev, the last leader of the former Soviet Union (USSR), capitulated in 1991, he requested from the western allies a promise that they will NOT expand NATO beyond Berlin, as a condition for allowing unifying East and West Germany.
Image left: Gorbachev with Reagan
This was confirmed by then US Secretary of State James Baker, with the now famous words,
“NATO will not move an inch beyond Berlin”.
Documents to that extent are available in the Berlin War Museum.
We all know what happened then. The promise was not kept and today NATO has expanded from 16 countries in 1997, to today 30 countries, 28 of which are in Europe. Many of the new ones are in Eastern Europe, the former Soviet Republics – see map.
It is obvious that the move closer and closer to Moscow is a threat for Russia. It would be perceived as a threat by Washington, if Russia or China would build a military base in Mexico, or Central America.
Remember the Cuban Missile Crisis, when secret negotiations between then President J.F. Kennedy and Russian Chairman of the Communist Party, Nikita Khrushchev, potentially saved the world from a nuclear Armageddon?
Why would Mr. Putin now tolerate this obvious encroachment on his country by NATO forces, and the latest attempt, to enter Ukraine?
03 June 1961 President Kennedy meets with Chairman Khrushchev at the U. S. Embassy, Vienna.
Ukraine, by the way, has written her intent to gain NATO membership into her Constitution.
How daring.
Officially the US and NATO say that Ukraine will not become a NATO member, but actions show differently.
For the last at least 10-15 years, and especially after the US / NATO instigated Maidan Coup in Kiev on 22 February 2014, the US and NATO countries have supplied Ukraine with billions and billions worth of war material, high precision missiles, anti-aircraft and anti-tank systems, most of them produced in the US. De facto, this could easily be construed as making Ukraine a silent NATO member.
For Mr. Putin, this was crossing a red line. Understandably. Especially since the 2014 Minsk Accord was never respected and adhered to. The Minsk summit took place with the participation of Vladimir Putin, then Ukrainian president Petro Poroshenko, German chancellor Angela Merkel, French president François Hollande, and the representatives and leaders of the two Donbas Provinces, Mr. Alexander Zakharchenko, Donetsk People’s Republic (DPR) and Mr. Igor Plotnitsky, Luhansk People’s Republic (LPR). (see below)
Key points of the measures agreed upon, included a ceasefire, withdrawal of heavy weapons from the front line, release of prisoners of war, constitutional reform in Ukraine, granting self-government to certain areas of Donbas and restoring control of the state border to the Ukrainian government.
None of these agreements were adhered to, and the western leaders, who were party to the Minsk Accord, did not bother to have them enforced. For example, the Right-Wing Nazi Azov Battalion, acting in the eastern Ukraine, were for 8 years, since the Maidan Coup in 2014, bombarding and terror-attacking the Donbas population. They killed 14,000 civilians, including 3,000 to 4,000 children, most of the victims are of Russian descent.
This is rarely mentioned in the western media.
For Mr. Putin, drawing a Red Line was evident. No more NATO aggression, No NATO or NATO-country weapons into Ukraine, no assaults on the Donbas Provinces, no NATO personnel and NATO training in Ukraine. In fact, Mr. Putin requested a neutral, demilitarized Ukraine, neutral like Austria and Sweden.
None of this happened.
And what was of utmost danger to Russia, were the 25 to 30 bio-war labs on Ukrainian soil, and funded by the US, denied by Washington as “conspiracy theory” for months, until to the world’s surprise, on 9 March 2022, Ms. Victoria Nuland, Deputy US Secretary of State, confessed in a Senate Hearing that – yes, the US had been funding these bio-labs (she called them euphemistically “research centers”), and she added that the US now had to destroy them otherwise they may fall into Russian control. There are no words to describe how laughably ridiculous this statement is. Fox News Tucker Carlson framed and analyzed it well – see this.
With relentless aggression and western hostility against Russia and Mr. Putin’s person – the Russian President was put in a corner. He certainly doesn’t seek a nuclear WWIII, but he wants security for his country.
A western false flag could prompt a NATO nuclear attack on Russia. It wouldn’t be the first time that the US started a war based on a “false flag”, perpetrated by the US themselves or by a close ally, or proxy – just think of the self-inflicted Gulf of Tonkin incident, the USS Maddox attack, that triggered the full-fledged Vietnam War. And there are many others.
Great Reset Phase 2.0
That’s the history. Now to the present.
Russia intervened in Ukraine on 24 February 2022. Since then, all eyes are on Russia and Ukraine. Almost to the day covid disappears from the world arena, at least officially. Covid is gone from the headlines, everywhere. This is no coincidence. Geopolitics do not know coincidences – only plans and strategies.
The ever-stronger and more relentless provocation to pull Russia into a war with Ukraine – may it have been planned by the WEF and the WEF’s handlers? – Because the WEF’s full and final agenda is much stronger and wider and larger and deeper – than Covid and the War combined. But Covid and the War are perfect instruments to further the (UN) Agenda 2030, alias the Agenda of The Great Reset.
The picture above may give you an inkling of who is running the show in Ukraine. It depicts Klaus Schwab, WEF Chairman and CEO, with Ukraine President Zelenskyy in what looks like a cozy conversation.
Covid equals Great Reset 1.0.
It was to put people in awe, to indoctrinate them with an abject lie, to spread fear, to make people submissive – and obedient to authorities – while believing that these authorities – of all 193 UN member countries at once – all want only the best for their people. The way it should be. So, you do what they say. Governments are supposed to be the protectors of their people.
We were and still are totally wrong. We the people, must get it into our heads, that these times are gone. Our governments, more often than not, are our enemies.
They want the worst for the people – a global vaxx-genocide, stealing assets through artificially, alias covid-induced bankruptcies, shifting the liquidated properties from the bottom and the center to the top, by inflicting economic crises, and eventually, full digitization of everything, including especially financial resources, your money (no more cash), and – yes – the human brain – so as to have total control over the surviving humans.
Klaus Schwab, the CEO and founder of the WEF calls it the transformation of humans into transhumans – so that at completion of Agenda 2030, of the Great Reset – “you will own nothing, but will be happy”.
For those who don’t know yet – Covid-19, alias SARS-Cov-2, never existed, was never identified, was never scientifically isolated.
This 4-min. trailer of The Viral Delusion, a new 6-hour documentary series – with interviewed scientists and facts on the table – the trailer tells you most everything of what you must know to understand that you have been criminally fooled over the last two years. The world has been criminally fooled. War criminals are the western elites, the WEF and its handlers, government officials, who commit knowingly these crimes on humanity.
This scam has caused billions of victims. Directly from the nefarious and deadly side effects of the mRNA-injections which were sold as vaccines, but in fact were everything but vaccines; they were poison jabs, consisting of different damaging substances, one of them is graphene oxide, creating a magnetic field of your body, accessible by 5G-microwaves – discovered by the Spanish Research Team, “The Fifth Column”. See this; and indirectly, by causing in both the Global North and the Global South countless financial ruins, unemployment, misery, famine, related diseases – and yes, millions of suicides from desperation.
This scam has caused billions of victims. Directly from the nefarious and deadly side effects of the mRNA-injections which were sold as vaccines, but in fact were everything but vaccines; they were poison jabs, consisting of different damaging substances, one of them is graphene oxide, creating a magnetic field of your body, accessible by 5G-microwaves – discovered by the Spanish Research Team, “The Fifth Column”. See this; and indirectly, by causing in both the Global North and the Global South countless financial ruins, unemployment, misery, famine, related diseases – and yes, millions of suicides from desperation.
This all happened with the consent of the United Nations, WHO and the great Movers and Shakers, IMF, World Bank, European Central Bank (ECB), the Bank for International Settlements (BIS, the Central Bank of all central banks), even UNICEF — and of course, the Gates and Rockefeller Foundations (the main financiers of this scam of biblical dimension). And not to forget, the World Economic Forum – the WEF – and those dark handlers of the WEF, among them the world’s “financial emperors”, BlackRock, Vanguard, State Street and Fidelity.
Together, the financial emperors control some 20 to 25 trillion dollars in assets which gives them a leverage power of over 100 trillion dollars, as compared with a world GDP of some 90 trillion dollars.
With this financial might, they can do whatever they want with whatever country they want. This may explain, why from one day to the next, the entire world, 193 UN member countries were struck by the same fake virus (totally nonsensical, impossible in reality), and sent all together into full lockdown on 11 March 2020, when there were only something like 4,700 so-called registered covid cases in the entire world.
Western media have been and still are being paid billions and billions of dollars to perpetuate the lie-propaganda, the covid / vaxx narrative. President Biden, head of the Empire of Lies (copy right President Putin), just recently allocated another billion dollars to “subsidize” the US media, so they will continue repeating the covid and vaxx-narrative – and now the anti-Russia war propaganda.
What’s next?
In the shadow of The Great Reset 2.0, the Russia – Ukraine war – preparations for the next stage are being planned and already carried out.
Things happen in warp speed, so that the infamous UN Agenda 2030 may be completed by 2030, before everyone wakes up. For example, WHO was not an original UN agency, but created in 1948 by the Rockefeller Foundation to become a World Body to control the world population’s health. Rockefeller “managed” (money buys everything) to have WHO incorporated as the international health agency of the UN body.
For Rockefeller, an alleged eugenist, controlling the world’s health is an asset. He, at that time was also the owner of Standard Oil, the globe’s largest hydrocarbon giant, and literally the monopoly on oil and gas.
This led Rockefeller and Co. to decide converting the so far mostly plant-based pharmaceuticals into petrochemical-based medication; more profitable and better controllable.
Today, in the shadow of the war, WHO is being groomed to become the world’s unique watchdog over people’s health. If the plan goes through, there will be a Pandemic-Treaty, under which WHO would have by 2024 full control over matters of health, above every nation’s sovereignty.
WHO would decide what is a pandemic (potentially every flu can be a pandemic), when there is a pandemic, and when governments have to vaxx their citizens. See this: Dr. Astrid Stuckelberger, a former WHO insider, exposes the criminal monopoly (see this and this).
This plan is currently being discussed in several extra-ordinary World Health Assemblies, where usually countries’ health ministers decide.
However, this Health Treaty would be such a monstrous plan, that it should at least be ratified by each sovereign country’s parliament – because, if it would go through, it would annihilate every nation’s sovereignty.
While the WHO’s health tyranny is being prepared, the world economy is being further devastated by the Ukraine – Russia war, the smoke-screen for the behind-the-scene-activities, and consequential energy shortages, particularly in the west.
There will be supply chain disruptions – already now evident, using the pretext of the Canadian, US and Australian trucker strikes – i.e., Freedom Caravans. These Freedom Caravans are showing the world a lesson of bravery against tyranny, especially the one in Canada. They have brought the world’s attention to the globally perpetuated lie and crime on humanity – the forced vaccination – and other covid-denigrations, like the useless and poisonous mask wearing – and that especially on children.
Ukraine and Russia are the breadbasket of the World (Russia is the globe’s largest wheat exporter). The war will reduce food production, as well as interrupt food supply chains.
Adding to this calamity will be the exponential increase in fuel prices in the west – due to Russia’s oil and gas – sanction-driven – no longer being accepted in the west, resulting in up to extreme shortages, inflation – maybe as high as 30% to 50% even if temporary, the impact will be a worldwide chain reaction
reduced fertilizer production
higher fertilizer prices – resulting in a decline in ag-crops production – less food, worldwide famine and in many cases where poverty is already extreme, it may mean death by famine;
higher fuel / energy prices will bankrupt countless small and medium size enterprises, resulting in unemployment, more poverty, more misery and famine – diseases and death;
insufficient fuel will further disrupt supply chains of those reduced material that otherwise might be available… and-so-on – and-so-on.
The law of unintended consequences may play out.
About two thirds of the raw materials to make semiconductors comes from Ukraine. When the supply is interrupted due to the war – the car industry will falter. More than a third of the necessary light metals for the construction of aircraft, civilian as well as military, like titanium and aluminum, comes from Russia. In addition to hydrocarbon, Russia also is a key exporter of lithium, cobalt and nickel, used in the battery and electronics industries. Russia closes the faucet of these exports to the west, and another part of western industries will bite the dust.
The spiral to misery and hell is almost endless.
Economic Holocaust
Economic holocausts, so to speak, will also further the reduction of the world population, thus, playing into the eugenist agenda. While not spelt out in the Great Reset, massive population reduction is clearly a factor in achieving the Great Reset, the targets of Agenda 2030.
This is the plan. As is often repeated, it doesn’t have to happen. If we humanity, wake up in masses and oppose this plan, not by hatred, but by ascending to a higher level of consciousness, where we are able to build an alternative world.
Great Reset Phase 3.0: Full digitization of everything, including humans
What could trigger Reset 3.0? Maybe another pandemic, this time a real one? Or rather an artificially brought about monetary collapse.
An event that may bring about the rapid downfall of the two main fiat currencies, the US dollar and the euro. It could be skyrocketing inflation – of which we are seeing the beginning – and the planned and looming energy crisis could be the death knell.
The disappearance of the dollar’s supremacy is imminent, as the petro-dollar is being replaced by the Petro-Yuan. Its already happening. The Saudis have told Mr. Biden they will rather sell their petrol to China and be paid in Petro-Yuan than in unstable and ever less secure US dollars. And no, they will not increase production to stabilize prices. A clear message that may accelerate the collapse of the fiat currencies.
Economic prediction and foresight are seeing a rapid dollar descent still in 2022 – meaning that an enormous debt could be wiped out. Would that be the moment to prompt an initial western world full digitization of currencies – eventually merging into two or three key digital currencies? That would fit the plan as part of the Reset. Digitizing everything is Klaus Schwab’s dream – it is the bedrock of his Fourth Industrial Revolution – also a dream. His ideas have a lot of influential supporters – and if we do not stand up in solidarity against this Schwab – WEF drive towards this apocalypse of the masses – we are doomed.
The QR Verification Code
What today is known as the QR code, or the QR technology is also slanted as becoming the driving force of not only full digitization, but also total and complete surveillance.
QR coding can store some 30,000 points of information, or more, about every citizen — following you on every step you take, people you meet, food you eat, trip you take. The masters managing this information know you better than you know yourself.
The QR codes have been sneaking their ways quietly into our lives. Many restaurants have no longer printed menus – you have an application on your cell phone and take a QR screenshot… and bingo, while you read the menu of your restaurant, “they” know where you are and what you eat.
Good-bye cash. In comes digitized money.
Its already almost the case in Sweden and other Nordic countries. Sweden is at the forefront, testing and practicing the system on volunteers with an implanted micro-chip in the hand. The chip replaces your cash, credit card, bank account, and possibly already more.
Your behavior will be recorded and show whether you follow the “System’s norms”. If you fail, they may block your money flow – temporarily or for good. Imagine “sanctions” on a small individual scale – they may make you starve, or with the 5G technologies, Artificial Intelligence (AI), robots, algorithms, the surveillance police can even “neutralize” you – for good.
This is the Big Picture. The Great Reset: Phases 1.0 to 3.0. Maybe More
But remember, all this can happen only when We, the People, let it happen. It is never too late to peacefully stand up against tyranny. Stand up against the media lies, the psyops, media indoctrinations, the official narratives, and against our criminal governments.
One thing is clear, in today’s world – at least across the western globe – no government can be trusted.
The ultimate solution may be that we ascend to a higher level of consciousness, unite in solidarity and create an alternative society.
With the spirit of no hate but perseverance – “Venceremos”!
Hope – Objective – and joint Action — and We shall overcome.
*
Note to readers: Please click the share buttons above or below. Follow us on Instagram, @globalresearch_crg and Twitter at @crglobalization. Feel free to repost and share widely Global Research articles.
Peter Koenig is a geopolitical analyst and a former Senior Economist at the World Bank and the World Health Organization (WHO), where he has worked for over 30 years on water and environment around the world. He lectures at universities in the US, Europe and South America. He writes regularly for online journals and is the author of Implosion – An Economic Thriller about War, Environmental Destruction and Corporate Greed; and co-author of Cynthia McKinney’s book “When China Sneezes: From the Coronavirus Lockdown to the Global Politico-Economic Crisis” (Clarity Press – November 1, 2020).
Peter is a Research Associate of the Centre for Research on Globalization (CRG). He is also is a non-resident Senior Fellow of the Chongyang Institute of Renmin University, Beijing.
Wojna na Ukrainie w coraz większym stopniu przekształca się w wojnę propagandową. Być może zresztą jest to wrażenie chwilowe, bo wojska rosyjskie najwyraźniej się przegrupowują. Rosjanie chyba odpuścili sobie zdobywanie Kijowa, bo tak naprawdę to nie jest on im do niczego potrzebny. Może był na początku, kiedy mieli nadzieję na zainstalowanie tam „swojego” rządu, ale teraz przestało to mieć znaczenie.
Według specjalistów wojskowych Rosja zamierza uderzyć z Donbasu, by zamknąć znajdujące się na Zadnieprzu operacyjne wojska ukraińskie w okrążeniu, a następnie odciąć Ukrainę od Morza Czarnego, co wymagałoby jednak zdobycia Odessy, która dotychczas nie była specjalnie atakowana. Tak czy owak, natężenie walk zmalało, może z wyjątkiem Mariupola, w którym wojsko ukraińskie kontroluje centrum miasta obleganego przez Rosjan. Jest to punkt kluczowy, którego zdobycie otwierałoby Rosji lądowe połączenie z Krymem, więc nic dziwnego, że walki są tam wyjątkowo zażarte. Wprawdzie pojawiły się pogłoski, że już niedługo prezydent Zełeński spotka się z prezydentem Putinem, ale nie sądzę, by takie spotkanie się odbyło, albo nawet gdyby, to czy przyniosłoby jakieś rezultaty w sytuacji, gdy zapanował swego rodzaju pat.
Bardziej prawdopodobne jest to, że w najbliższych dniach walki rozgorzeją na nowo, aż Rosja uzna, że ma dobre pozycje wyjściowe do negocjacji pokojowych, chyba, że będzie kontynuowała wojnę na wyniszczenie. Łatwo to nie przyjdzie, o ile w ogóle się uda, bo nie możemy zapominać, że Rosja prowadzi na Ukrainie wojnę z całym Sojuszem Północnoatlantyckim, który tylko nie angażuje się w bezpośrednie działania militarne, bo we wszystkie inne – jak najbardziej. Jest to sytuacja podobna do położenia Stanów Zjednoczonych w Wietnamie, gdzie toczyły one wojnę per procura z całym Układem Warszawskim i Chinami na dodatek. Jak pamiętamy, Stany Zjednoczone się z Wietnamu wycofały po tym, jak prezydent Nixon załatwił z Chinami zakończenie tej wojny.
Toteż miejsce działań wojennych zajęły ofensywy propagandowe. Pojawiły się w sieci nagrania pokazujące, jak żołnierze ochotniczego pułku „Azow”, który powstał jako rodzaj prywatnego wojska żydowskiego oligarchy Igora Kołomojskiego, maltretują torturują i rozstrzeliwują schwytanych rosyjskich jeńców. Żołnierze tego pułku są podobno najbardziej motywowani ideologicznie spośród całego ukraińskiego wojska, co sprawiało, że nawet amerykańscy kongresmani pytali, dlaczego pułk ten nie został uznany za „organizację terrorystyczną”.
W tej sytuacji doradca prezydenta Ukrainy Ołeksij Arestowicz powiedział, ze rząd traktuje tę sprawę „bardzo poważnie” i że będzie „pilne śledztwo”, ale wkrótce ktoś zaczął sprawę odkręcać, bo głównodowodzący sił zbrojnych Ukrainy, generał Walerij Załużny oświadczył, że to Rosjanie inscenizują takie nagrania w celu „zdyskredytowania sił zbrojnych Ukrainy”. Podobnie autentyczność nagrań podważyła pani Irina Wenediktowa, prokurator generalny Ukrainy. Ale chyba nie rozwiało to do końca wątpliwości, bo w kilka dni później, kiedy wojska ukraińskie wkroczyły do opuszczonej przez Rosjan Buczy koło Kijowa, zrobiły tam mnóstwo zdjęć zamordowanych cywilów, którzy jak nie w masowych grobach, to leżeli na ulicy, gdzie dosięgnęła ich śmierć.
Wywołało to poruszenie opinii światowej, a w tej sytuacji pamięć o działaniach przypisywanych pułkowi „Azow” natychmiast zeszła na plan dalszy i w ogóle zaczęła się zacierać. „Cały świat” ruszył potępiać zbrodnie w Buczy, a ponieważ papież Franciszek nie wykazał spodziewanej zapamiętałości w potępianiu, został pryncypialnie skrytykowany przez osoby powszechnie znane z moralnej wrażliwości, m.in. przez pana red. Tomasza Terlikowskiego, obecnie pracującego w Telewizji Republika, której szefem jest z kolei pan red. Tomasz Sakiewicz – kawaler jakiegoś ukraińskiego orderu. „Reakcja Watykanu nie jest taka, jaka powinna być” – powiedział pan red. Terlikowski. A jaka powinna być? Wiadomo; papież powinien potępić Putina, który przecież został przez Senat Stanów Zjednoczonych i prezydenta Bidena uznany za zbrodniarza wojennego, zanim jeszcze władze ukraińskie pokazały nagrania z Buczy.
Rosjanie oczywiście zaprzeczają autentyczności nagrań, sugerując, że zostały one zainscenizowane przez stronę ukraińską, ale musimy pamiętać, że pierwszą ofiarą każdej wojny jest prawda. Być może, że i w jednym, jak i w drugim przypadku prawdę odkryłaby delegacja Międzynarodowego Czerwonego Krzyża, ale jakoś nie słychać, by którakolwiek ze stron chciałaby takiego arbitrażu. Najwyraźniej wolą takimi materiałami gospodarować samodzielnie.
Tymczasem prezydent Zełeński przemawiał w Organizacji Narodów Zjednoczonych, której zarzucił gadulstwo i zalecił, by w tej sytuacji się „rozwiązała”. Najwyraźniej czuje się powołany do przejęcia rządu dusz już nie tylko na Ukrainie, nie tylko w Europie, która pod ciśnieniem USA wyrozumiale mu na to pozwala, podobnie, jak radykalizującemu się z dnia na dzień panu premierowi Morawieckiemu, ale w skali całego świata. Tymczasem cały świat wcale nie jest aż taki skory do poddawania się duchowej władzy prezydenta Zełeńskiego, bo państwa reprezentujące prawie 5 miliardów ludzi nie biorą udziału w zarządzonym przez USA ostracyzmie wobec Rosji.
W dodatku w dysonans poznawczy właśnie wpędzona została poddana surowej dyscyplinie Europa, bo oto w ostatnią niedzielę wybory parlamentarne na Węgrzech wygrał Wiktor Orban i to po raz czwarty z rzędu większością konstytucyjną. Oczywiście zanim jeszcze wybory się rozpoczęły, co gorliwsi demokratowie byli całkowicie pewni, że już zostały sfałszowane, a po podaniu ich wyników przewodniczący Volksdeutsche Partei Donald Tusk oświadczył, że demokracja została „zgwałcona”. Przecież Wiktor Orban, który nie tylko nie słucha się prezydenta Zełeńskiego, ale nawet bezczelnie mu odpowiedział, że dla jego przyjemności nie będzie „wyłączał” całej węgierskiej gospodarki, powinien przegrać z kretesem, a tymczasem wygrał i to w sposób spektakularny.
Wprawdzie pan redaktor Tomasz Sakiewicz nie kryje swego rozgoryczenia z tego powodu, ale Naczelnik Państwa, który wcześniej „zamroził” stosunki w premierem Orbanem, teraz je odmraża, bo chyba przekonał się, że takie dąsy mogą doprowadzić do rozpadu Grupy Wyszehradzkiej, co niewątpliwie udelektowałoby niemieckiego kanclerza.
Niestety ani Naczelnik, ani prezydent Duda nie wykorzystali wizyty prezydenta Bidena w Warszawie, ani by zaproponować mu sfinansowanie przez USA uzbrojenia dodatkowych 200 tys. żołnierzy, o których ma być powiększona nasza niezwyciężona armia, ani nawet, by przekonał Niemcy do zakończenia wojny hybrydowej przeciwko Polsce i Węgrom i odblokowania unijnych funduszy. Skończyło się na poklepaniu po plecach i komplementach, w związku z czym, za czołgi „Abramsy”, które właśnie zostały zakupione, a pierwsze dotrą do nas w jesieni, Polska będzie musiała zapłacić.
Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w każdym numerze tygodnika „Goniec” (Toronto, Kanada).
Na rządowej stronie internetowej ukazała się informacja, że członek personelu medycznego, który odmówi szczepienia będzie mógł zostać wyrzucony z pracy albo skierowany do innych zajęć.
Do jakich innych zajęć można skierować lekarza? Czy na przykład wybitny neurochirurg zostanie nocnym stróżem?. Czy w takim razie stróż, jeżeli się zaszczepi będzie mógł przeprowadzić trepanację czaszki?. Nie jest to pomysł nowy, niejaki Pol Pot, kierował lekarzy do kopania rowów a robotników do przeprowadzania skomplikowanych operacji, które oczywiście kończyły się śmiercią operowanego.
Eksperymenty medyczne na ludziach, przeprowadzane wbrew ich woli, jakimi można nazwać testowanie na nich nie sprawdzonej do końca szczepionki oznaczają, że ożywają praktyki doktora Mengele. Przecież doktor Mengele przeprowadzał wiwisekcję obozowych bliźniąt nie dla zabawy lecz dla dobra ludzkości, a walka o dobro ludzkości wymaga jak wiadomo ofiar.
Choroby bezobjawowe oraz przymusowa izolacja pacjentów nimi dotkniętych to znane i sprawdzone praktyki reżimu Stalina. Za czasów Stalina można było cierpieć na schizofrenię bezobjawową, która wymagała bezwzględnej izolacji od społeczeństwa. Do pierwszego kwietnia tego roku ( prima aprilis?) można było cierpieć na bezobjawowy Covid -19, który tym bardziej wymagał izolacji.
Ożywają upiory przeszłości.
Powtarzalność historii jest całkowicie sprzeczna z poglądami Francisa Fukuyamy , który w wydanej w 1992 roku książce „ Koniec historii i ostatni człowiek” stwierdził, że liberalna demokracja i wolny rynek są tak doskonałymi ustrojami, że kończąc historię gwarantują jednocześnie koniec wojen i społecznych problemów. Polemizowanie z kompromitująco naiwnymi poglądami Fukuyamy nie ma dziś najmniejszego sensu lecz trzeba pamiętać, że jemu i jego akolitom zawdzięczamy (przynajmniej pośrednio) likwidację naszej armii, którą konsekwentnie przeprowadzono za rządów PO. Postulat likwidacji tej armii był stale obecny w debacie, której ton nadawali rodzimi utopiści.
Obecnie wobec wojny rosyjsko ukraińskiej rację bytu straciły wszelkie rojenia o końcu historii, a demokracja liberalna nie rozwiązała żadnych problemów ludzkości. Wręcz przeciwnie, postulując na przykład swobodę poruszania się ludzi i traktując jako ideał świat bez granic i bez narodowości spowodowała, że odżył problem wędrówek ludów i związanych z tym zagrożeń. Wielkie wędrówki ludów, przede wszystkim Hunów i Germanów, doprowadziły jak wiadomo do upadku Cesarstwa Rzymskiego. Rzym początkowo wykorzystywał Germanów jako żołnierzy. Sytuacja stała się groźna, gdy zamiast małych grup żołnierzy w granicach cesarstwa zaczęły się osiedlać całe plemiona rządzące się własnymi prawami. Rzymianie ściągnęli sobie Germanów na kark na własne życzenie i na swoje nieszczęście.
Podobnie jak obecnie Niemcy (czyli Germanie) ściągnęli sobie obcych kulturowo imigrantów z Azji i Afryki w nadziei na wykorzystanie ich zapału do pracy. Okazało się jednak, że przybysze przejawiają zapał wyłącznie do życia na niemieckich zasiłkach. Świat bez granic, zanik państw narodowych, całkowita swoboda przemieszczania się ludzi i kapitału to liberalne utopie, szkodliwe i niebezpieczne jak każda wcielana w życie utopia.
Paralelę pomiędzy upadkiem starożytnego Rzymu a upadkiem Europy bardzo ciekawie przedstawia młody historyk Dawid Engels. W 2013 Engels opublikował w paryskiej „éditions du Toucan” monografię dotyczącą obecnego kryzysu tożsamości Unii Europejskiej, zatytułowaną „Le déclin”. Wykorzystując dwanaście wskaźników, Engels porównuje w niej różne przejawy faktycznego (a nie postulowanego) systemu wartości UE z objawami kryzysu Republiki Rzymskiej.
Przymusowe przenoszenie ludzi z miejsca na miejsce zawsze było sposobem zarządzania przenoszoną masą ludzką a właściwie sposobem jej terroryzowania. Zsyłani na Sybir musieli dostosować się do nowych trudnych warunków i do praw lokalnych społeczności. Przymusowe przenoszenie ludzi z miejsca na miejsce było praktykowano nie tylko za czasów rosyjskiego caratu, praktykowali je również Stalin i Hitler.
Dobrowolne migracje ludzi też są sposobem zarządzania i pacyfikowania tyle, że tym razem tubylców, a nie przybyszów. To tubylcy dostosowują się do praw przybyszów usiłują ich ugłaskać i przekupić. Przymusowa alokacja zapraszanych serdecznie przez Merkel migrantów miała stać się jednym ze sposobów pacyfikacji Polski. Obok „głodzenia” czyli rabowania należnych nam funduszy i nakładania nienależnych kar za niepodporządkowanie się posunięciom zagrażającym naszemu bezpieczeństwu energetycznemu.
Naiwne teorie, że przybysze wnoszą świeżą krew nie tylko w sensie kulturowym lecz również w sensie biologicznym i rewitalizują dekadencką społeczność i kulturę tubylczą nie sprawdziły się w starożytnym Rzymie i nie sprawdzą się dziś. Przez analogię do „teorii krążenia elit” Vilfredo Pareto, który za elitę uważał grupę najbardziej skuteczną w działaniu, a więc eliminującą elitę poprzednią można stwierdzić, że obcy kulturowo przybysze (czyli dla danej cywilizacji barbarzyńcy) zamiast wzbogacić kulturowo społeczność tubylczą dominują ją i w rezultacie przejmują władzę i teren.
Prowokowanie wędrówki ludów czyli przemieszczania się dużych mas ludzkich niezależnie od tego czy kierujemy się szlachetnymi intencjami czy prymitywnym sentymentalizmem, czy wreszcie utopijną nadzieją na wykorzystanie imigrantów zagraża stabilności lokalnej kultury i losom mieszkańców gościnnego terenu. Niemcy nie potrafią wyciągać wniosków ze swojej historii. Nie ma w tym nic dziwnego, dawno się okazało, że starożytna zasada: „Historia Magistra Vitae Est” (historia jest nauczycielką życia) to tylko pobożne życzenie. Ludzie nie uczą się niczego na błędach swoich i na błędach historii, nawet jeżeli wydaje się, że ją rozumieją i nie sprowadzają do zbioru anegdot. Córka alkoholika wiąże się z alkoholikiem, uczeń wyrzucony z matury za ściąganie nadal ściąga, Germanie którzy podbili Rzym pozwalają się podbijać obcym.
Takich rzeczy nie ma odwagi pisać prawie nikt, nie licząc niszy internetowej, powody przemilczenia są jednoznaczne – pewny lincz. Sam jestem trochę pośrodku, pomiędzy niszą i rozpoznawalnością, dlatego jak nigdy powołam się na moralny obowiązek. Czuję się w moralnym obowiązku pisać prawdę i to taką, która się znajduje na pierwszych stronach podręczników polityki i taktyki wojennej. Od początku nazwałem konflikt zbrojny, konfliktem zbrojnym i to jest jedyna właściwa nazwa, na Ukrainie nie znajdziemy żadnych frontów w klasycznym tego słowa znaczeniu. Jest sporo, ale też coraz mniej, ognisk zapalnych, gdzie wzajemnie zwalczające się oddziały raczej stosują metody partyzanckie i terrorystyczne niż wojskowe. Dobitnie o tym świadczą walki prowadzone na terenach i obiektach cywilnych, co w początkowej fazie nie miało miejsca, jednak szybko się odmieniło.
Dlaczego ta zmiana nastąpiła widać gołym okiem. Przez pierwszy tydzień, z wyjątkiem dosłownie kilku bloków w zachodnie Ukrainie, nie odnotowano innych zniszczeń poza infrastrukturą i obiektami wojskowymi. Strategia Putina była prosta i on ją od początku jasno definiował, Rosja Ciągle Radziecka idzie na Ukrainę, żeby ją wyzwolić od faszyzmu i szaleńców budujących broń atomową. Przy takich założeniach ostatnią rzeczą, jaką mogli robić ruscy sołdaci, to jest zbrodnia ludobójstwa. Po drugiej stronie frontu mamy dokładnie odwrotne cele – epatowanie ludobójstwem. Ukraina bezskutecznie dobijała się o broń i sankcje, a pierwsze sukcesy przyszły wraz z pokazywaniem w mediach pierwszych ataków na obiekty cywilne i to nie byle jakie obiekty: szpitale, teatry, szkoły, przedszkola, dworce kolejowe. Zaczęło się od szpitala w Mariupolu, gdy cały świat zobaczył poranioną Mariannę w ciąży, która ucieka po ruinach szpitala. W przestrzeni publicznej zawrzało pod sam gwizdek, bo takie obrazy zawsze i wszędzie będą u ludzi wywoływać największe emocje, mało tego, jeśli raz zadziałają emocje, to później żaden fakt ludzkich przekonań nie zmieni lub zmieni w niewielkim stopniu. Doskonałym przykładem jest tu „Wyspa węży”, wszyscy już wiedzą, że nikt tam nie zginął, tylko się grzecznie poddał, ale kult bohaterów wraz ze słynnym: „ruskij wajennyj karabl idi na ch..j” pozostał.
Marianna z Mariupola najpierw okazała się blogerką, nie zwykłą pacjentką, potem przeszła na drugą stronę i opowiedziała, że żadnego nalotu nie było, ale to nic nie zmieniło w głównym przekazie, jej zdjęcie nadal jest mitycznym dowodem na zniszczenie przez ruskich szpitala dziecięcego i położniczego.
Kolejny przełom w odbiorze konfliktu na Ukrainie, to „druga Srebrenica”, czyli „rzeź w Buczy”. Całość jest oparta na kilku ciałach znalezionych na ulicy i tyle ze strony ukraińskiej zostało pokazane. Na dowód, że to Ukraińcy mówią prawdę o masowych zbrodniach na cywilach, amerykańska firma udostępniła zdjęcie satelitarne z siedmioma kwadratami, które miały oznaczać miejsce położenia zwłok. Cała reszta odbyła się w sferze deklaracji i medialnego pościgu za sensacjami, tak padły liczby o 300 i 400 ofiarach, po czym zapadła cisza w sferze ustalania faktów, ale za to rozpętała się prawdziwa burza na całym świcie i „druga Srebrenica” wbiła się w świadomość odbiorców.
W tym konflikcie zbrojnym, jak w każdym innym, role są jasno podzielone. Agresor będzie robił wszystko, żeby uchodzić za wyzwoliciela dlatego musi jak ognia unikać atakowania obiektów cywilnych i ofiar cywilnych. Kraj napadnięty pójdzie w dokładnie przeciwną stronę, będzie udowadniał, że agresor celowo morduje cywilów i to w dodatku przy pomocy tak bestialskich ataków jak bombardowanie: szpitali, przedszkoli, szkół, pomimo tego, że wyraźnie te obiekty zostały podpisane: „uwaga dzieci”.
Podobne obrazy działają na potrzeby wewnętrzne, mobilizacja i nienawiść do wroga. Ważniejsze są jednak cele zewnętrzne, które sprowadzają się do szantażu emocjonalnego i wymuszenia pomocy dla Ukrainy, bez względu na bezpieczeństwo, koszty społeczne i polityczne krajów wspierających. Władze ukraińskie prowadzą brutalną i bardzo skuteczną propagandę wojenną, cynicznie bronią własnego kraju, do czego mają pełne prawo, a nawet obowiązek wobec narodu. O to nie można mieć do Ukrainy pretensji.
Natomiast każdy Polak powinien mieć pretensję do polskiego rządu, który postępuje dokładnie przeciwnie i dlatego dla mnie ukraińska propaganda jest obecnie największym zagrożeniem dla Polski
====================================
mail: .Ściślej mówiąc, nie sama propaganda, ale jej powtarzanie przez administrację Polski.
W mediach wprowadzono ostrą cenzurę, Nikt i nigdzie nie może napisać prawdy ani o prawdziwej sytuacji na Ukrainie, ani nie może ogłosić swoich lub zacytować cudzych ( w tym zagranicznych) odmiennych opinii. Skończyły się wolne media. Niektóre platformy blogerskie zostały z trzaskiem i bez uprzedzenia zamknięte Poza tym planuje sie wprowadzic (lub już wprowadzono) zakaz publikacji litery”Z” – ponoć symbolu wojujących Rosjan.
Czyli cenzura szaleje na całego. Czy to jest odgórna samodzielna inicjatywa rządu czy nakaz z Waszyngtonu? Tymczasem swastykę- symbol nazizmu można znaleźć bez trudu choćby na zdjęciach prezentujących azowców.
Do tego flaga Ukrainy wisi na najwyższym urzędzie Polski, czyli Sejmiew w miejscu przynależnym polskiej fladze i posłów to nie oburza. Jeden jedyny poseł Grzegorz Braun został brutalnie pozbawiony głosu, gdy na ten oburzający fakt zwrócił uwagę. Cenzura, kłamstwo i zaprzaństwo – te trzy amazonki polskiej Apokalipsy mają w swoich szponach Polskę.
Ciało Niewinnego zostaje złożone w grobie. Wie Pan jakie miejsca są dzisiaj przygotowane dla niewinnych?
Jedno z nich ujawnili niedawno obrońcy życia z USA:
Po śmierci ciało Zbawiciela zdjęto z krzyża i złożono do grobu. Arcykapłani i faryzeusze, czyli ówczesne elity, nie wierzyli w możliwość Jego zmartwychwstania. Bano się potencjalnych reakcji uczniów Chrystusa. Wietrzono spiski i oszustwa, które mogły zagrozić ich wpływom i narobić problemów. Postawiono więc straże przed grobem, które miały nikogo nie wpuszczać i pilnować, aby nikt nie zbliżał się do tego miejsca.
Na zdjęciu powyżej może Pan zobaczyć współczesny grobowiec przygotowany dla niewinnych, którzy zostali w okrutny sposób zamordowani.To chłodnia należąca do Uniwersytetu Waszyngtońskiego z Seattle, w której przechowywane są ciała dzieci zabitych poprzez aborcję.
Wie Pan po co? Organy abortowanych dzieci są potrzebne naukowcom i koncernom farmaceutycznym do eksperymentów medycznych oraz badań nad nowymi lekami i szczepionkami, które mają rzekomo ratować ludzkie życie. Aby było to jednak możliwe, najpierw trzeba odebrać życie tysiącom nienarodzonych dzieci i pobrać od nich organy.
Podobne miejsca, nazywane hurtowniami lub bankami organów, działają na całym świecie. Zarabiają pieniądze na skupowaniu od ośrodków aborcyjnych maleńkich wątrób, płuc, mózgów i innych organów od abortowanych dzieci i odsprzedawaniu ich do laboratoriów. Proceder ten jest całkowicie jawny, jednak szczegóły aborcji dokonywanych na potrzeby branży medycznej są utrzymywane w tajemnicy przed opinią publiczną. Prawda jest pilnie strzeżona.
Na wejściu do współczesnych grobowców dla niewinnych również ustawiono straże. Wokół aborcyjnych ośrodków śmierci (zwanych dla zmylenia „klinikami”) tworzy się specjalne strefy buforowe. W niektórych krajach obowiązują regulacje prawne, które zakazują zbliżania się do tych miejsc na określoną odległość wszystkim tym, którzy chcieliby jakoś zareagować. Ośrodków tych pilnują uzbrojeni strażnicy i policjanci. Nieliczni obrońcy życia, którzy próbują wchodzić do środka i rozmawiać z kobietami chcącymi zamordować swoje dziecko, są brutalnie traktowani i wsadzani do aresztu. Ich działalność zagraża wpływom tych, którzy zarabiają gigantyczne pieniądze na aborcji i sprzedaży organów dzieci koncernom medycznym i uniwersytetom.
Jednak nie wszystkie abortowane dzieci giną w tzw. „klinikach”. Obecnie większość aborcyjnych morderstw dokonywanych jest w domach za pomocą pigułek poronnych. Tak jak dwa tysiące lat temu arcykapłani próbowali ukryć skutki zbrodni na Niewinnym, tak i dzisiaj za wszelką cenę próbuje się zatrzeć ślady po domowych aborcjach na niewinnych dzieciach.
„Płód w drugim trymestrze może mieć wymiar od kilku do ponad 20 centymetrów. Trudno zatem go nie zauważyć czy też uniknąć konieczności oglądania go (…) Może zdarzyć się tak, że płodu nie da się spuścić w toalecie (…) Wyrzucenie szczątków do śmietnika także jest możliwe. Warto jednak zadbać o to, aby były szczelnie opakowane tak, aby przy wywozie śmieci nic nie wzbudziło podejrzeń osób je wywożących (…) Zakopanie płodu to nie tylko skuteczne i bezpieczne ukrycie faktu aborcji przed osobami trzecimi i zminimalizowanie ryzyka zainteresowania organów ścigania (…). Jeśli podejmiemy decyzję o zakopaniu płodu warto wcześniej się do tego przygotować – przed rozpoczęciem poronienia wykopać dość głęboki dół w wybranym miejscu.”
To fragment poradnika dotyczącego sposobów ukrycia ciała dziecka zamordowanego w wyniku pigułkowej aborcji, który został opublikowany przez największą w Polsce zorganizowaną grupę przestępczą pośredniczącą w nielegalnym handlu pigułkami poronnymi. Tylko w ubiegłym roku takich aborcji dokonano ponad 30 000. Grobowcami dla tych tysięcy dzieci stały się doły, śmietniki lub oczyszczalnie ścieków, do których ciała trafiły kanalizacją po spłukaniu ich w ubikacji.
Wydanemu na śmierć Zbawicielowi odmówiono zarówno Jego Bóstwa, jak i Jego Człowieczeństwa. Dzisiaj status człowieka nie obejmuje dzieci przed narodzeniem, w związku z tym są one traktowane jak szkodniki i pasożyty, które trzeba wytępić, a ich ciała przeznaczyć na śmietnik lub surowiec dla branży farmaceutycznej. W nadchodzącym czasie Wielkanocy prośmy o to, aby w każdym nienarodzonym dziecku zauważono człowieka i rozpoznano w nim Chrystusa, dzięki czemu na całym świecie będzie mógł zapanować pokój.
Zachęcamy też do przekazania wielkopostnej jałmużny na potrzeby ratowania dzieci zagrożonych aborcją:
Numer konta: 79 1050 1025 1000 0022 9191 4667 Fundacja Pro – Prawo do życia ul. J. I. Kraszewskiego 27/22, 05-800 Pruszków Dla przelewów zagranicznych – Kod BIC Swift: INGBPLPW
Jutro ostatnia część rozważań – Zmartwychwstanie. Co dzisiaj może nas wyzwolić?
Serdecznie Pana pozdrawiam,
Fundacja Pro – Prawo do życia ul. J. I. Kraszewskiego 27/22, 05-800 Pruszków
Место массового захоронения в Луганске было показано в документальном фильме RT, но не в основных американских СМИ.
Украинская оранжевая революция 2004 года
Переворот маэстро Джина Шарпа
