Stanisław Michalkiewicz „Goniec” (Toronto) • 22 czerwca 2025 michalkiewicz
Ach, ileż zagadek się wyjaśniło w dniach ostatnich, kiedy to bezcenny Izrael zaatakował złowrogi Iran, żeby uniemożliwić mu wejście w posiadanie broni jądrowej! Po pierwsze wyjaśniło się, że są państwa i narody pierwszej i drugiej klasy. Narodom zaliczonym do pierwszej klasy, albo – jakby powiedział wybitny przywódca socjalistyczny Adolf Hitler – do „rasy panów” – wolno posiadać broń jądrową, podczas gdy państwom i narodom zaliczanym do drugiej klasy, znaczy się – do rasy chamów – broni jądrowej posiadać nie wolno.
Najciekawsze jest to, że przynależność do jednej, czy drugiej rasy nie jest zdeterminowana w stopniu absolutnym. Na przykład Korea Północna „powinna” należeć do rasy chamów – ale najwyraźniej nie przyjęła tego do wiadomości i wyposażyła się nie tylko w 50 głowic jądrowych, ale i w środki ich przenoszenia, m.in. – w rakiety międzykontynentalne. Podobnie Pakistan, czy Indie, co to mają po 170 głowic jądrowych, chociaż „nie powinny” mieć ani jednej. No bo że Ameryka ma ponad 5000 głowic, to rzecz oczywista – bo to przecież Ameryka, „słynne USA”, podobnie jak Wielka Brytania, czy Francja. Im wolno, to zatwierdzone.
Jeśli chodzi o bezcenny Izrael z jego 90 głowicami, to oficjalnie on ich „nie ma” – ale nikt przeciwko tym „nieistniejącym” głowicom nie pyskuje, bo wiadomo, że bezcennemu Izraelowi wolno wszystko. Rosji i Chinom niby też – ale chyba nie do końca, bo – po drugie – kiedy Rosja zaatakowała Ukrainę pod pretekstem, by ta nie weszła do NATO i żeby ją „zdenazyfikować”, to cały miłujący pokój świat zatrząsł się z oburzenia i obłożył Rosję sankcjami. Kiedy teraz bezcenny Izrael uderzył na Iran, żeby wybić mu z pustego łba mrzonki o posiadaniu broni jądrowej, to żadna Schwein, miłująca pokój i braterstwo między ludźmi, nie odważyła się zaprotestować. Niechby no tak która spróbowała – to zaraz byłaby z nią brzydka sprawa.
Po trzecie – wyjaśniło się też, że Stany Zjednoczone, ci wszyscy amerykańscy twardziele, to pokorne „sługi narodu żydowskiego”. Pod tym względem amerykańscy twardziele nie różnią się od Polaków z tym, że twardziele muszą – podobnie jak Polacy – skakać z gałęzi na gałąź przed Żydami, podczas gdy Polacy – nie tylko przed Żydami, ale i Ukraińcami, nie mówiąc już o Niemcach, którzy przecież nigdy nie wyrzekli się ambicji przewodzenia Europie, a już Polakom – w szczególności.
Toteż nic dziwnego, że ogon wywija psem, a – co w swoim czasie zauważył Patryk Buchanan – Waszyngton stanowi „terytorium okupowane przez Izrael”. Rzeczywiście – każdy amerykański prezydent zanim jeszcze cokolwiek zrobi, musi złożyć przyrzeczenie, że będzie strzegł bezpieczeństwa bezcennego Izraela, jak źrenicy oka – w dodatku bez względu na to, co bezcenny Izrael zrobi.
No i właśnie – po czwarte – przekonaliśmy się, że chociaż prezydent Trump „zabraniał” Izraelowi atakowania Iranu, to premier bezcennego Izraela olał amerykańskiego prezydenta ciepłym moczem, a prezydent Trump nawet nie zauważył, że został olany. Niechby tylko zauważył, to zaraz Żydowie zrobiliby z niego marmoladę – chociaż i tak właśnie robią mu koło pióra – bo według fałszywych pogłosek, zamieszki w Los Angeles sfinansował był stary grandziarz Jerzy Soros, w odwecie za wyhamowywanie przez Dolanda Trumpa rewolucji komunistycznej, w której Żydowie tradycyjnie od pokoleń są w awangardzie.
No to dlaczego premier Beniamin Netanjahu miałby słuchać prezydenta Trumpa, skoro i jeden i drugi doskonale wie, że premier bezcennego Izraela zakazami amerykańskiego prezydenta może co najwyżej się podetrzeć? Stąd – po piąte – „nauka jest dla żuka”, że jak ktoś chce być suwerenny, to powinien zakręcić się wokół wejścia w posiadanie broni jądrowej, choćby nawet – jak to w swoim czasie powiedział prezydent Pakistanu – przyszło mu „jeść trawę”. Dlatego też Niemcy marzą, by pod pretekstem utworzenia europejskich sił zbrojnych, położyć wreszcie i swój palec na atomowym cynglu – francuskim.
Wydawać by się mogło, że gdzie Rzym, gdzie Krym, to znaczy – gdzie Iran, a gdzie Polska – ale chociaż od Iranu dzieli Polskę szmat drogi, to jednak wojna bezcennego Izraela z tym krajem przekłada się na sytuację w naszym bantustanie i to w sposób widoczny. Nie mówię o funkcjonariuszach Propaganda Abteilung, którzy „eugeniczną” akcję Izraela traktują z pełnym aprobaty zrozumieniem, bo niczego innego po nich spodziewać się przecież nie można – tylko o zamieszaniu na odcinku forsowania „wariantu rumuńskiego” na użytek ostatnich wyborów prezydenckich. Wydawałoby się, że Volksdeutsche Partei pogodziła się z przegraną, bo i obywatel Tusk Donald i obywatel Hołownia Szymon uznali zwycięstwo obywatela Nawrockiego Karola, który nawet zaprosił do Polski prezydenta Trumpa – kiedy widocznie z Berlina nadeszły nowe rozkazy.
Skoro bezcenny Izrael olał Trumpa i uderzył na Iran, to znaczy, że ten cały Trump, to cienki Bolek, a skoro tak, to nie ma co hamletyzować, tylko trzeba w Polsce tworzyć fakty dokonane. Toteż nie tylko „sztab” obywatela Trzaskowskiego Rafała, nie tylko Wielce Czcigodny Giertych Roman, ale przede wszystkim – Kukuniek – „zaapelował”, a właściwie „zażądał” ponownego przeliczenia głosów w całej Polsce. Skoro tak, to nieomylny to znak, iż stare kiejkuty, a z ich ramienia – oficer prowadzący Kukuńka, w imieniu berlińskiej centrali musiał mu przekazać propozycję nie do odrzucenia: wiecie, rozumiecie Kukuńku; wy zażądajcie ponownego przeliczenia głosów w całej Polsce, bo inaczej znowu podrzucimy Cenckiewiczowi jakieś kompromaty na „Bolka” i będzie z wami brzydka sprawa – na co Kukuniek w odpowiedzi mógł odmeldować: jestem za, a nawet przeciw Wasze Błagorodije, Herr Hauptman – bo chyba nikt starszy rangą Kukuńska z ramienia starych kiejkutów nie obsługuje?
Na razie do Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego spłynęło ponad 400 protestów wyborczych – ale na razie jest rozkaz, by nie podnosić kwestii legalności tej Izby. Na to przyjdzie czas w momencie, gdy np. Sąd Najwyższy uzna ważność wyboru obywatela Nawrockiego Karola, po uprzednim nakazaniu przeliczenia głosów nie w całej Polsce, tylko – dajmy na to – w 13 komisjach. Wtedy przyjdzie czas na walkę o praworządność, w której zostaną poruszone Moce w postaci niezawisłych sędziów, Reichsfuhrerin Urszuli Wodęleje, no i Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w Luksemburgu. Jestem pewien, że Moce wskażą na jedynie słuszną i legalną Izbę Pracy i Ubezpieczeń Społecznych SN – żeby to ona orzekła i w sprawie protestów i w sprawie ważności – a ona już tam orzeknie, jak będzie na danym etapie trzeba. Co tu gadać; szykuje się gorące lato, niezależnie od tego, czy bezcenny Izrael doprowadzi do końca ostateczne rozwiązanie kwestii irańskiej, czy nie.
Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w każdym numerze tygodnika „Goniec” (Toronto, Kanada).
=================================
mail: “czy bezcenny Izrael doprowadzi do końca ostateczne rozwiązanie kwestii irańskiej, czy nie”.
Oj, a może bezcenny Izrael doprowadzi do końca ostateczne rozwiązanie kwestii Izraela??
Erdogan: rząd Netanjahu główną przeszkodą do osiągnięcia pokoju w regionie
(Oprac. PCh24pl)
Rząd premiera Izraela Benjamina Netanjahu jest główną przeszkodą do osiągnięcia pokoju na Bliskim Wschodzie – powiedział w sobotę prezydent Turcji Recep Tayyip Erdogan, otwierając w Stambule 51. sesję rady szefów dyplomacji państw należących do Organizacji Współpracy Islamskiej.
„Tak jak do podpalenia świata 90 lat temu wystarczyła wzniecona przez Hitlera iskra, tak teraz syjonistyczne ambicje Netanjahu nie służą niczemu innemu, jak popchnięciu świata w kolejną katastrofę” – ocenił turecki prezydent.
„Dwa miliony naszych sióstr i braci w Strefie Gazy walczą o przetrwanie już od 21 miesięcy, w warunkach gorszych niż te z nazistowskich obozów” – dodał.
Wezwał zgromadzonych w Stambule przedstawicieli państw muzułmańskich do jedności i solidarnego zabierania głosu na arenie międzynarodowej w sprawach szczególnie ważnych dla ich wspólnoty.
„Ostatnie ataki Izraela na Strefę Gazy, Liban, Jemen, Syrię i Iran trzeba nazwać po imieniu: to bandytyzm. Musimy wspólnie starać się o to, by przeciwko Izraelowi podjęte zostały środki przymusu, bazujące na prawie międzynarodowym i Karcie Narodów Zjednoczonych” – dodał Erdogan.
Gospodarz spotkania, turecki minister spraw zagranicznych Hakan Fidan, powiedział zgromadzonym, że Turcja w czasie swojej prezydencji w Organizacji Współpracy Islamskiej chce „pracować nad wzmocnieniem głosu świata islamskiego, osiągnięciem międzynarodowej sprawiedliwości i stanowczo będzie sprzeciwiać się opresji”.
Powstała w 1971 roku Organizacja Współpracy Islamskiej jest drugą po ONZ największą na świecie organizacją międzynarodową, zrzeszającą obecnie 57 państw. Jej deklarowanym celem jest m.in. zacieśnianie współpracy między państwami muzułmańskimi i dbanie o interesy członków tej wspólnoty religijnej.
Od 13 czerwca Izrael przeprowadza zmasowane ataki na Iran, których deklarowanym celem są obiekty nuklearne i wojskowe. Premier Benjamin Netanjahu oświadczył, że Teheran ma wystarczającą ilość wzbogaconego uranu, by zbudować dziewięć bomb atomowych. [MAEA twierdzi, że to “nie odpowiada faktom” md]
Iran odpowiedział ostrzałem rakietowym Tel Awiwu i innych izraelskich miast.
🚨 #BREAKING: President Trump tells Fox the US completely OBLITERATED Iran's Fordow nuclear facility with SIX bunker busters dropped from B-2 bombers, rather than just two
Natanz and Estefan nuclear sites were wiped out using 30 missiles from American submarines 400 MILES AWAY pic.twitter.com/ffITGUm7bS
W sobotę prezydent USA Donald Trump poinformował o “zakończeniu udanych ataków na irańskie zakłady nuklearne”. Celem były obiekty w Fordow, Natanz i Isfahan. Trump podkreślił, że wszystkie samoloty bezpiecznie opuściły przestrzeń powietrzną Iranu. Wezwał również do zawarcia pokoju, gratulując amerykańskim siłom zbrojnym skuteczności operacji. Przed tą informacją w mediach pojawiły się doniesienia, że pomiędzy Izraelem a Stanami Zjednoczonymi doszło do napiętej rozmowy. Jerozolima nie chciała czekać dwóch tygodni na podjęcie przez Trumpa decyzji. Śledź relację na żywo Wirtualnej Polski.
“Odnieśliśmy wielki sukces tej nocy. Twój Izrael jest teraz dużo bezpieczniejszy” – miał powiedzieć Trump.
Wkroczyliśmy dzisiaj, za sprawą nieodpowiedzialnego, terrorystycznego ataku ze strony USA na niepodległe państwo, zaatakowane wcześniej przez amerykańskiego sojusznika, w nowy, mroczny etap historii świata.
Teraz czekamy, co uczyni sam zaatakowany – czy zamknie cieśninę Ormuz? Czy zaatakuje amerykańskie bazy w rejonie Zatoki Perskiej? Co uczynią Chiny? Co uczyni Pakistan? Co uczyni posiadająca największą armię w regionie Turcja, która jest członkiem NATO, a zarazem nie jest przyjacielem, oględnie mówiąc, Izraela.
W każdym razie: zaczęło się.
Thank you, America!
===================
Niech Bóg ma w opiece wszystkich sprawiedliwych ludzi tego świata.
Jestem zaszokowany przeglądając nagłówki polskojęzycznych gadzinówek internetowych. Według większości z nich de facto Iran poniósł druzgocącą klęskę z rąk wszechmocnego Izraela.
Napór propagandy ZIK (zachodniego imperium kłamstwa), jest tak wielki, że stworzył “równoległą rzeczywistość”, w której już żyją nie tylko jego władcy, ale także całe społeczeństwo. Przecieram oczy ze zdumieniem i po raz kolejny konfrontuję rzeczywistość z “faktami ZIK”.
Poniżej zamieszczam weryfikację rzeczywistości, jaką ona NAPRAWDĘ JEST:
==================================
Iran przeprowadza najpotężniejszy atak rakietowy na Izrael – Tel Awiw ogłasza stan wyjątkowy (polskie tłumaczenie)
[Jeśli się nie otwiera,to działanie celowe bandytów internetowych. Można ich ominąć – nie wiem jak to zrobiłem. Ale sprawdziłem chyba wszystko.md]
———————-
USA pomagają Izraelowi prowadzić wojnę z Iranem w związku z jego programem nuklearnym. Amerykański wywiad twierdzi, że Iran nie buduje bomby.
Bombowiec B-2 Spirit stealth, jedyny samolot bojowy wyposażony w urządzenia do zrzucenie najcięższej amerykańskiej bomby “bunker buster”; [no i – jako stealth – mający szansę na nie-zestrzelenie. md]
Izrael rozpoczął wojnę z Iranem w zeszłym tygodniu z tym, co nazwał „uprzedzającym uderzeniem”.
Iran – według izraelskiego rządu – był niebezpiecznie bliski produkcji broni nuklearnej, a “Izrael musiał przeprowadzić serię zabójstw przywódców wojskowych, bombardowań w dzielnicach mieszkalnych i ataków na obiekty produkcji nuklearnej, aby je powstrzymać”.
Od tego czasu USA udzielają bezpośredniego wsparcia wojskowego, wykorzystując swoje systemy broni obronnej do zestrzelenia pocisków balistycznych, które Iran wystrzeliwuje w odwecie za niespodziewany atak Izraela.
Izrael chce więcej. Tylko USA są w posiadaniu bomb „bunker buster” o wadze 30 000 funtów, które według Izraela mogą przebić i zniszczyć podziemny irański obiekt wzbogacania nuklearnego w Fordow. Izrael wzywa USA do przyłączenia się do wojny i przeprowadzenia serii ataków, które położą kres zagrożeniu nuklearnemu Iranu.
===========================
Ale według amerykańskiej społeczności wywiadowczej, to zagrożenie nie jest realne.
“Kontynuujemy ocenę, że Iran nie buduje broni nuklearnej i że najwyższy przywódca Iranu, ajatollah Ali] Chamenei nie zatwierdził ponownie programu broni jądrowej, który zawiesił w 2003 roku, chociaż presja prawdopodobnie skłoniła go, aby to zrobić” – czytamy w 2025 roku, oryginalna ocena zagrożeń dla obywateli USA, “Ojczyzna” i interesy USA, która została opublikowana w marcu.
W sobotę Susan Miller, była szefowa stacji CIA w Izraelu, która przeszła na emeryturę w 2024 roku, powiedziała SpyTalk, że obecni urzędnicy utrzymali tę ocenę.
Iran wielokrotnie powtarzał, że nie zamierza budować broni jądrowej, ale nalega, aby pozwolono mu rozwijać energię jądrową na potrzeby kraju.
To nie powstrzymało administracji Trumpa przed stanowczym popieraniem wojny Izraela z Iranem i ryzykiem dalszego wciągnięcia się w konflikt.
Sam Trump przyjął izraelskie poglądy, aby uniemożliwić Iranowi produkcję broni jądrowej. “Co za wstyd i marnotrawstwo ludzkiego życia” – napisał Trump na ten temat w TruthSocial w poniedziałek. Po prostu stwierdziłem, że IRAN nie może mieć NUCLEAR WEAPON. Powtarzałem to w kółko! Wszyscy powinni natychmiast ewakuować Teheran! [sic !!]
Stany Zjednoczone wylały już miliardy na izraelską machinę wojenną, dostarczając ją zaawansowaną broń odpalaną z samolotów myśliwskich i amunicji do czołgów do pojazdów taktycznych i pocisków powietrze-powietrze. Stany Zjednoczone są również głównym dostawcą wszystkich izraelskich samolotów bojowych oraz większości swoich bomb i pocisków. Broń ta jest dostarczana z niewielkimi lub żadnym kosztami dla Izraela, a amerykańscy podatnicy przede wszystkim podnoszą rachunek. Stany Zjednoczone konsekwentnie chroniły Izrael w ONZ, chroniąc go przed międzynarodową odpowiedzialnością.
“Administracja Trumpa straciła kontrolę nad swoją polityką zagraniczną. Izrael dyktuje politykę USA na Bliskim Wschodzie. Są wyraźnie na miejscu kierowcy” – powiedział Stephen Semler, starszy pracownik Centrum Polityki Międzynarodowej. To sprawia, że argumenty Trumpa wyglądają na niewiarygodnie słabe. To powinno być osobiste zakłopotanie. Wygląda jak prawdziwy kutas”.
Wojna Izraela rozpoczęła się w piątek od niespodziewanego ataku, który zabił prawie cały najwyższy poziom irańskich dowódców wojskowych i czołowych naukowców nuklearnych. Od tego czasu Izrael rozszerzył swoje cele, atakując infrastrukturę energetyczną i irańską rządową agencję informacyjną. Ataki zabiły setki cywilów.
W poniedziałek wieczorem w USA Sekretarz obrony Pete Hegseth ogłosił rozmieszczenie „dodatkowych zdolnościbojowych na Bliskim Wschodzie” i powiedział, że „te wdrożenia mają na celu wzmocnienie naszej postawy obronnej”. Pentagon odmówił dalszych wyjaśnień na temat rozwoju sił zbrojnych USA w regionie.
Izraelskie ataki wywołały fale odwetowych pocisków balistycznych i dronów z Iranu. Izrael poinformował, że co najmniej 24 osoby zginęły, a około 600 zostało rannych. Amerykańskie wojsko wielokrotnie pomagało bronić Izraela przed irańskimi atakami. Pentagon nie odpowiedział na pytania o to, jakie amerykańskie aktywa zostały użyte ani ile pocisków przechwytujących zostało użytych do obrony Izraela.
Semler zwrócił uwagę, że nawet ignorowanie ogromnych kosztów pomocniczych związanych ze stacjonowaniem grupy lotniskowców na Bliskim Wschodzie, Terminal High Altitude Area Defense i baterią rakiet Patriot; obsługi sprzętu; zużycia; dodatkowe rozmieszczenia; i premia dla żołnierzy – wśród wielu innych kosztów – cena tylko pocisków przechwytujących jest ogromna. Na przykład każdy przechwytujący THAAD kosztuje około 21 milionów dolarów.
“Wyobraź sobie, że to jak wystrzelenie paczki 10 Bugatti Veyrons [super-samochodu o wartości 2 milionów dolarów] w niebo, aby zestrzelić tylko jeden pocisk pochodzący z Iranu” – powiedział Semler, odnosząc się do jednego z najdroższych samochodów na świecie. Czy naprawdę warto? Pod rządami Trumpa, podobnie jak pod rządami Bidena, najwyraźniej nie ma zbyt wysokich kosztów dla Stanów Zjednoczonych.
Analiza przeprowadzona przez Brown University’s Costs of War Project zebrała się wokół 18 mld dol. pomocy wojskowej Do Izraela w roku następującym po rozpoczęciu Wojna Izraela w Strefie Gazy 7 października 2023 r. Reprezentowało to znacznie więcej niż jakikolwiek inny rok, odkąd USA zaczęły udzielać pomocy wojskowej Izraelowi w 1959 roku.
Podczas gdy Izrael sparaliżował większość irańskiego programu nuklearnego w swojej kampanii bombowej, wydaje się, że nie jest w stanie zniszczyć irańskiego obiektu wzbogacania nuklearnego Fordow bez amerykańskiego Massive Ordnance Penetrator, lub GBU-57, który jest tak ciężki, że może być niesiony tylko przez amerykański bombowiec B-2. Ponieważ Izrael nie ma żadnego, a obiekt jest głęboko pod ziemią, Stany Zjednoczone musiałyby przeprowadzać fale ataków na to miejsce w imieniu Izraela.
„Używanie naszych bomb bunkrowych oznaczałoby bezpośrednią wojnę z Iranem. Nie powinniśmy tego robić. Iran ma już wiedzę, aby odbudować swój program. Ma wirówki” – powiedział przedstawiciel. Ro Khanna, D-Calif., który pracuje nad wprowadzeniem dwupartyjnej rezolucji o mocarstwach wojennych, aby uniemożliwić prezydentowi Donaldowi Trumpowi pogrążenie się w wojnie z Iranem. Trump musi dać do zrozumienia dla Netanjahu, że to zaostrza sytuację regionu i ryzykuje więcej konfliktu bez rozwiązania, ponieważ irańskie zdolności w Fordow nadal tam są.
Eksperci twierdzą, że Izrael rozpoczął wojnę z Iranem, który został ośmielony przez postawę laissezfaire administracji Bidena i Trumpa, która pozwoliła na nieograniczoną eskalację wojny w Gazie – zabijając dziesiątki tysięcy cywilów – bez odpowiedzialności i konsekwencji. Mówią również, że Izrael nie może prowadzić wojen bez silnego zaangażowania USA.
“Wyczyny wojskowe Izraela zależą od wysokiego poziomu pomocy wojskowej, jaką otrzymał od Stanów Zjednoczonych przez ostatnie pięć dekad – w tym 17,9 miliarda dolarów wsparcia od października 2023 roku” – powiedziała Stephanie Savell, dyrektor The Costs of War Project. “Ta pomoc wzrosła w ciągu ostatniego roku, pozwalając Izraelowi na prowadzenie tej wojny” – dodał.
Ani Pentagon, ani Biały Dom nie skomentują, ile wojna kosztuje naród amerykański. Koszty, w ludzkim życiu i dolarach amerykańskich, pełnej wojny USA z Iranem byłyby astronomiczne.
===================================
Koszt jednego bombowca B-2 wyniósł ok. 2,2 miliarda dolarów, czyniąc z nich najdroższe samoloty kiedykolwiek zbudowane. A zaczęły latać w 1989 roku. Pewnie je jakoś ulepszano, ale i elektronicy stron przeciwnych nie próżnowali. Na ile jeszcze teraz jest “nie widzialny”, staruszek?
Czy istnieje coś takiego jak geopolityka żydowska? Skąd pytanie? Stąd, że każde państwo ma własną wizję swoich celów i interesów, które wynikają z jego położenia geograficznego, dominującego w nim światopoglądu, potrzeb surowcowych, historii etc. W przypadku Żydów sprawa mocno się komplikuje ze względu na „podwójność” podmiotu i radykalne rozszpaltowanie światopoglądowe tej grupy, która sama ze sobą nie może się zgodzić, czy jest narodem, czy religią, a jeśli jest religią, to czy jest (była i będzie?) „narodem wybranym”?
Zacznijmy od „podwójności” podmiotu geopolitycznego. Ze względów historycznych, a mianowicie z powodu funkcjonowania przez blisko 2000 lat w diasporze, po powstaniu Państwa Izraela po II wojnie światowej, na jego terenie mieszka mniejszość członków narodu/religii izraelskiego. Ocenia się, że jest to mniej niż połowa, ponieważ ok. 45 proc. całej populacji. Są to dane przybliżone, gdyż nikt dokładnie nie wie, ile osób poczuwa się do tej narodowości, gdyż dane precyzyjne mamy tylko odnośnie wspólnot wyznaniowych, a część Żydów wiarę przecież odrzuciła.
Skoro w Państwie Izraela mieszka jednak mniejszość, to możemy mówić o dwóch podmiotach geopolityki:
państwo, które posiada swoją rację stanu;
naród/religia, która posiada swój interes narodowy lub interes wyznaniowy (w zależności od zdefiniowania żydowskości).
Interes Państwa Izraela niekoniecznie musi być zgodny z interesem całej diaspory, czyli większości.
Drugim problemem są niezwykle głębokie podziały światopoglądowe. Zaczynają się one już na poziomie pytania, kto jest Żydem/żydem? Nieprzypadkowo użyłem tutaj raz dużej, a raz małej litery. Ortodoksyjny judaizm uważa, że chodzi wyłącznie o religię – i wtedy należy pisać przez małe „ż” (tak jak chrześcijanie czy muzułmanie). Są więc żydami tylko ci, którzy dochowują przymierza Mojżesza z Jahwe i czekają na przybycie Mesjasza, które zacznie się, gdy na Wzgórze Świątynne z Niebios spadnie w jednym kawałku odbudowana świątynia.
Żydzi zlaicyzowani nie są już żydami. Nie jest to więc naród czy grupa etniczna, lecz religia. Dlatego żydzi mogą mieszkać we wszystkich państwach świata i być ich obywatelami. Ortodoksyjni rabini uczą, że winni być dobrymi Polakami, Amerykanami, Francuzami, nawet Persami, gdyż chodzi jedynie (aż!) o religię. Nic przeto dziwnego, że ortodoksyjni rabini często w ogóle nie uznają Państwa Izraela, a syjonizm postrzegają jako bluźnierstwo polegające na sekularyzacji religii i wspólnoty wyznaniowej w laicki naród.
Drugi nurt stanowią żydowscy nacjonaliści, czyli syjoniści. Fundament ich myślenia jest głęboko niereligijny. Są spadkobiercami tych Żydów, którzy jakieś 4000 lat temu krzyczeli do sędziego Samuela: „król będzie nad nami, abyśmy byli jak wszystkie narody” (1 Sm 8,19-20). Stanowiło to odrzucenie Przymierza z Jahwe i ukonstytuowanie się polityczne Izraela na wzór innych narodów, czyli przemianę wspólnoty religijnej we wspólnotę narodowo-polityczną. Współcześni syjoniści zdecydowanie podporządkowują interesy judaizmu (wobec którego są sceptyczni) i diaspory racji stanu Państwa Izraela. Uważają członków diaspory za „krypto-obywateli” izraelskich, którzy winni przedkładać interesy własnego państwa narodowego nad interesy państw, których są obywatelami. Postrzegają omówionych wcześniej ortodoksów jako w najlepszym razie dziwaków, a w najgorszym razie zdrajców sprawy narodowej, żyjących apokaliptyczną wizją przyjścia Mesjasza i mało zainteresowanych interesami Państwa Izraela.
Co więcej, ortodoksi często tego państwa nie uznają. W internecie można znaleźć sporo filmów i zdjęć ortodoksyjnych rabinów palących „bluźniercze” flagi syjonistycznego Państwa Izraela. Część ortodoksów stara się dokonać pewnego miksu religii i syjonizmu, twierdząc, że należy wspierać Państwo Izraela, gdyż choć jest laickie i niereligijne, to zapewne jego rozwój jest warunkiem przyjścia Mesjasza, a świątynię winni odbudować żydzi własnymi rękami, gdyż w ten sposób wypełnią wolę Jahwe. Jest to pewnego rodzaju syjonizm religijny, uznający warunkowo Państwo Izraela za centralny dla sprawy żydowskiej podmiot geopolityczny.
Zarzuty ortodoksów, że syjoniści i izraelska partia Likud to zwykły nacjonalizm, „jak u innych narodów”, są zasadne. Partia Likud jest obserwatorem eurogrupy Patrioci dla Europy, której trzon stanowią klasyczne europejskie partie konserwatywno-narodowe: Fidesz Viktora Orbana, Rassemblement National Marine Le Pen, austriacka FPÖ, hiszpański VOX, włoska Lega Salviniego i dwójka europosłów polskich z Ruchu Narodowego. Benjamin Netanjahu jest nie tyle nacjonalistą, co szowinistą, co dobrze wyraża polityka izraelska w Strefie Gazy. Jest to polityka, której prowadzenia nie wyobraża sobie żadna europejska partia narodowa, na przykład wobec imigrantów. Ale niektórym wolno więcej…
Wreszcie mamy ostatnią kategorię, którą ktoś kiedyś nazwał trafnym mianem „Żydów nowojorskich”. Są to „post-Żydzi”, czyli liberalno-lewicowi kosmopolici. W sumie nie uważają się już nawet za Żydów, przyznając się tylko do żydowskich korzeni. Ich ideałem jest zjednoczony świat, w którym nie będzie więcej narodów i religii, a wszyscy będą tylko (aż) „ludźmi”. Będzie to świat bez nacjonalizmu, antysemityzmu, ksenofobii etc. To znany nam dobrze w Polsce „liberalny salonik” zapełniony „postępowymi intelektualistami” i „autorytetami moralnymi”. Ci Żydzi są zapiekłymi wrogami zarówno ortodoksyjnych żydów, będących dla nich trudnymi do pojęcia fanatykami, jak i laickich syjonistów, którzy wprawdzie nie przynoszą wstydu swoim strojem, lecz są symbolem nacjonalizmu, ksenofobii i rasizmu, które „Żydzi nowojorscy” potępiają. Człowiekiem-symbolem tego środowiska jest oczywiście George Soros, nieprzypadkowo znienawidzony zarówno przez Viktora Orbana, jak i Benjamina Netanjahu. Soros chce zapełnić Węgry i Państwo Izraela uchodźcami, aby przerobić je z państw narodowych w tzw. multi-kulti.
Jak Państwo widzą, nie ma i być nie może jednej żydowskiej geopolityki.
Starcie między Izraelem a Iranem w ogóle nie odpowiada obrazowi przedstawianemu przez media. Jego korzenie sięgają czasów sprzed Republiki Islamskiej i nie mają nic wspólnego z rozwojem bomby atomowej.
Obecny wybuch wojny ma na celu zatuszowanie występków Argentyńczyka Rafaela Grossiego, dyrektora Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej.
Sieć Voltaire | Paryż (Francja) 17 czerwca 2025 r.
Oto jesteśmy: Rozpoczęła się konfrontacja między Izraelem a Persją. Rozpoczęła się nie w Republice Islamskiej, ale w tym, co ją poprzedzało. Ta wojna miała trwać, dopóki jeden z przeciwników nie zostanie wyczerpany.
Aby zrozumieć, co się dzieje i nie wpaść w jedną z dwóch oficjalnych narracji, zaciemniających istotę problemu, koniecznych jest kilka retrospekcji.
Wrogowie Iranu w XX wieku
Wszystkie demonstracje w Iranie przeciwko zewnętrznym wrogom kończą się nieuchronnym „Śmierć Brytanii! Śmierć USA! Śmierć Izraelowi!” To krzyk, który pochodzi z głębi cierpienia Persów od czasów I wojny światowej.
• Chociaż my na Zachodzie nie jesteśmy tego świadomi, Iran był w rzeczywistości ofiarą największego ludobójstwa I wojny światowej w latach 1917-1919 [ 1 ] . Od 6 do 8 milionów ludzi z populacji liczącej od 18 do 20 milionów, czyli od jednej czwartej do jednej trzeciej Irańczyków, zmarło z głodu. Iran, mimo że był krajem neutralnym, został zmiażdżony przez armie brytyjskie na tle rywalizacji między bolszewikami a Osmanami. Ten horror pozostawił traumatyczne wspomnienie, które jest nadal bardzo obecne w Iranie [ 2 ] . Dla Irańczyka nie ma wątpliwości, że Zjednoczone Królestwo jest pierwszym wrogiem jego kraju.
• Brytyjczycy, którzy skolonizowali Iran z pomocą jednego ze swoich oficerów, Rezy Szacha (1925-1941), obalili go, aby doprowadzić do władzy jego syna, Mohammada Rezę Pahlawiego (1941-1979). Za tą fasadą rabowali ropę naftową kraju. W 1951 roku szach mianował Mohammada Mossadegha premierem. Mossadeg znacjonalizował ropę naftową ze szkodą dla Londynu. Następnie wybuchł spór, w którym Brytyjczycy złośliwie zaatakowali i z pomocą Amerykanów zorganizowali kolorową rewolucję. Była to „Operacja Ajax” [ 3 ] .
Nowym [perskim] reżimem nie kierował już Londyn, ale Waszyngton. Ambasada USA, która zainstalowała telefony ministrów, zainstalowała odgałęzienia wszystkich linii, aby móc podsłuchiwać na żywo bez ich wiedzy. System ten został odkryty podczas rewolucji w 1978 roku. Dlatego też Irańczycy nie mają wątpliwości, że Stany Zjednoczone są ich drugim wrogiem.
• Kiedy Mossadegha obalili, Brytyjczycy zastąpili go generałem Fazlollahem Zahedim. Zahedi był nazistą[co u niego znaczy? md] , którego uwięzili w Kairze, ale Londyn liczył na niego, że przywróci „porządek”. Dlatego też utworzył tajną policję wzorowaną na Gestapo. Sprowadził byłych nazistów, aby ich szkolić, a kilkaset „rewizjonistycznych syjonistów” zostało wysłanych przez Icchaka Szamira (wówczas pracującego dla Mossadu), aby ich nadzorować [ 4 ] . Okropności Sawaka, najstraszniejszej tajnej policji na świecie w tamtym czasie, można nadal oglądać w muzeum poświęconym jej w Teheranie [ 5 ] . Dlatego też nie ma wątpliwości wśród Irańczyków, że Izrael jest ich trzecim wrogiem.
Jedyny wróg Izraela w XX wieku
Wbrew temu, w co wierzy izraelska opinia publiczna po 25 latach „rewizjonistycznej syjonistycznej” propagandy, Iran — ani szach, ani Republika Islamska — nigdy nie miał na celu eksterminacji ludności żydowskiej okupowanej Palestyny. Jak jasno stwierdził prezydent Mahmud Ahmadineżad, celem było zniszczenie państwa Izrael, tak jak Rosja zniszczyła ZSRR [ 6 ] .
Nie, jedynym wrogiem państwa Izrael jest ten, który sabotował każdą próbę pokoju między Żydami i Arabami przez 80 lat: Zjednoczone Królestwo. Jak często wyjaśniałem, gdy Foreign Office opracowało swój plan zatytułowany „Przyszłość Palestyny” w 1915 r., zdecydowało, że państwo żydowskie powinno zostać utworzone w Mandatowej Palestynie, ale że w żaden sposób nie powinno być w stanie zapewnić sobie własnego bezpieczeństwa. Dopiero dwa lata później rząd Davida Lloyda George’a opracował Deklarację Balfoura, ogłaszając utworzenie Żydowskiego Domu Narodowego, a rząd Woodrowa Wilsona zobowiązał się do utworzenia niezależnego państwa dla Żydów z Imperium Osmańskiego.
Autor tego tekstu, Lord Herbert Samuel, został brytyjskim Wysokim Komisarzem Palestyny. Lojalnie faworyzował „rewizjonistycznych syjonistów” Żabotyńskiego z jednej strony i antysemitę Mohammeda Amina al-Husseiniego jako Wielkiego Muftiego Jerozolimy z drugiej. Następnie został mianowany Sekretarzem Stanu ds. Wewnętrznych w rządzie Archibalda Sinclaira.
Polityka ta trwa nieprzerwanie do dziś: Wielka Brytania jedną ręką wspiera „rewizjonistycznego syjonistę” Benjamina Netanjahu, a drugą – Bractwo Muzułmańskie, którego palestyńską odnogą jest Hamas.
Przedłużanie się konfliktu między „rewizjonistycznymi syjonistami” a Iranem
Krótko po II wojnie światowej prezydent USA Dwight D. Eisenhower wyraził obawę, że jego izraelski odpowiednik, Chaim Weizmann, może zrealizować „Wielki Izrael”, mając na myśli przywrócenie nie Królestwa Jerozolimy (które w dużej mierze istniało już w Państwie Izraela), ale byłego Imperium Asyryjskiego (tj. od Nilu do Eufratu). Poprosił swojego sekretarza stanu, Johna Fostera Dullesa, o zorganizowanie sojuszu między Syrią a Iranem w celu zrównoważenia wpływów Izraela.
Na prośbę Waszyngtonu prezydent Syrii Adib Chishakli (SSNP) (1953-1954) podpisał 24 maja 1953 r. umowę o współpracy wojskowej z suwerenem [szachem] Iranu Mohammadem Rezą Pahlawim. [ 7 ] Dlatego też głupotą jest dziś potępianie tego sojuszu (nazywanego obecnie „Osią Oporu”) tylko dlatego, że oba reżimy zostały zdekolonizowane.
A jednak właśnie to robimy. W 1979 roku prezydent USA Jimmy Carter wygnał szacha z Iranu i położył kres jego roszczeniom dominacji na Bliskim Wschodzie, zdobywając „bombę atomową” dostarczoną przez prezydenta Francji Valéry’ego Giscarda d’Estaing i premiera Jacques’a Chiraca [ 8 ] . Aby zastąpić szacha, Carter, za radą swojego doradcy ds. bezpieczeństwa narodowego Zbigniewa Brzezińskiego, przeniósł imama Ruhollaha Chomeiniego z Francji do Teheranu. Izrael początkowo wspierał Iran w walce z Irakiem, dostarczając mu broń, gdy było to potrzebne. Tel Awiw zorganizował nawet irańską stronę skandalu Iran-Contras. Następnie stopniowo zmienił strategię [ 9 ] , zachowując pewne pozostałości z czasów szacha. Na przykład konsorcjum EAPC-B, które jest w równych częściach własnością obu państw, nadal obsługuje rurociąg Ejlat-Aszkelon, który ma kluczowe znaczenie dla gospodarki Izraela. W 2018 roku Kneset uchwalił ustawę, która karze 15 latami więzienia za każdą publikację informacji o właścicielach tej firmy [ 10 ] .
Począwszy od inwazji Anglosasów na Irak w 2003 r., rzekomo z powodu roli, jaką odegrał w atakach z 11 września 2001 r., Londyn i Waszyngton zaczęły rozpowszechniać pogłoski o rzekomej irańskiej broni jądrowej, tak samo jak zrobiły to w przypadku rzekomej broni masowego rażenia w Iraku . [ 11 ] W tym czasie Londyn i Waszyngton miały nadzieję zmusić Iran do pomocy w walce z Irakiem.
Wpływy te doprowadziły do przyjęcia przez Radę Bezpieczeństwa ONZ rezolucji 1737 (23 grudnia 2006) i 1747 (24 marca 2007) [ 12 ] . Propagandę tę wykorzystał następnie przywódca izraelskiej opozycji, Benjamin Netanjahu. Przez 25 lat nadal potępiał „bliską” produkcję irańskiej bomby atomowej, pomimo przedłożenia przez Teheran Organizacji Narodów Zjednoczonych rezolucji wzywającej do utworzenia „strefy wolnej od broni jądrowej na Bliskim Wschodzie” [ 13 ] .
Jakkolwiek by było, William Burns (późniejszy dyrektor CIA Joe Bidena) negocjował Joint Comprehensive Plan of Action (JCPoA) z Iranem w 2013 r. jako zastępca asystenta sekretarza stanu prezydenta Baracka Obamy w Omanie. Miało to miejsce podczas spotkań 5+1 (tj. pięciu mocarstw posiadających broń jądrową w Radzie Bezpieczeństwa plus Niemcy) w Genewie. Ale nie został podpisany aż do dwóch lat później w Wiedniu, a Stany Zjednoczone i Iran zarezerwowały sobie długą przerwę na sfinalizowanie tajnego dodatku.
W bardzo długim wywiadzie [ 14 ] Barack Obama oświadczył krótko przed końcem swojej drugiej kadencji, że prewencyjnie odmówił powstrzymania Iranu przed zaangażowaniem się w wyścig nuklearny, ale że jest gotowy interweniować, jeśli Teheran będzie kontynuował wojskowy program nuklearny. Jego doradca ds. bezpieczeństwa narodowego, Susan Rice, wyjaśniła: „Umowa z Iranem nigdy nie miała na celu zapoczątkowania nowej ery stosunków między Stanami Zjednoczonymi a Iranem. Była o wiele bardziej pragmatyczna i minimalistyczna. Celem było po prostu uczynienie niebezpiecznego kraju znacznie mniej niebezpiecznym. Nikt nie spodziewał się, że Iran stanie się życzliwym aktorem”.
Stanowisko Stanów Zjednoczonych [ 15 ] nie uległo zmianie. Chociaż prezydent Donald Trump jednostronnie wycofał się z JCPoA i tajnego aneksu wynegocjowanego przez Baracka Obamę w trakcie swojej pierwszej kadencji, to jedynie ustnie zakazał Iranowi wzbogacania uranu, a nie w trakcie negocjacji.
W tym okresie Iran zaczął mobilizować społeczności szyickie na Bliskim Wschodzie, aby zapewnić sobie bezpieczeństwo. Następnie, wraz z generałem Qassemem Soleimanim, Teheran powrócił do doktryny Chomeiniego, polegającej na pomocy, a nie instrumentalizacji. Iranowi zabrakło „pełnomocników”, zanim Izrael zniszczył Hamas, Hezbollah i wiele innych. Wszystkie stały się niezależne.
Wydarzenia, które wywołały konfrontację
Irański minister wywiadu Esmail Khatib 7 czerwca ujawnił informację o operacji przeprowadzonej przez jego służby wywiadowcze. Służbom tym udało się ukraść tajne dokumenty dotyczące izraelskiego programu nuklearnego, podobnie jak Mossadowi udało się ukraść irańskie dokumenty dotyczące badań nuklearnych w kwietniu 2018 r. [ 16 ] .
12 czerwca Rada Gubernatorów Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej, której przewodniczy Rafael Grossi, przyjęła rezolucję [ 17 ] stwierdzającą, że „Dyrektor Generalny nie może udzielić zapewnień, że irański program nuklearny ma wyłącznie pokojowy charakter, zgodnie z dokumentem GOV/2025/25”. W związku z tym Rada uznała, że „liczne zaniedbania Iranu od 2019 r. w zakresie pełnej i terminowej współpracy z Agencją w zakresie niezadeklarowanych materiałów jądrowych i działań w kilku niezadeklarowanych lokalizacjach w Iranie, zgodnie z dokumentem GOV/2025/25, stanowią naruszenie jego zobowiązań wynikających z umowy o zabezpieczeniach z Agencją, zgodnie z definicją zawartą w artykule XII.C Statutu Agencji”. Na tej podstawie skierowała sprawę do Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Jednakże, podczas gdy irańskie dokumenty przejęte przez Mossad nie ujawniły wojskowego programu nuklearnego [ 18 ] , pierwsze izraelskie dokumenty przejęte przez irańskie Ministerstwo Wywiadu, pomimo oświadczeń Benjamina Netanjahu, zakwestionowały neutralność Argentyńczyka Rafaela Grossiego, dyrektora Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA).
Pokazują one, że przekazał on obserwacje swojej organizacji Izraelowi, mimo że Izrael nie jest członkiem.
Spośród gubernatorów MAEA, Rosja, Chiny i Burkina Faso sprzeciwiły się rezolucji.
Laurence Norman, specjalny korespondent Wall Street Journal na Forum w Davos na temat irańskiego programu nuklearnego, napisał na Twitterze o oświadczeniu Rafaela Grossiego na temat ukraińskiego programu nuklearnego, ale nie opublikował na ten temat artykułu. Informację potwierdził inny dziennikarz, tym razem z New York Times, który nadal jest na Twitterze.
Przypadkowo Rafael Grossi został już przesłuchany za swoje dziwne milczenie podczas rosyjskiej operacji specjalnej na Ukrainie: ujawnił podczas przemówienia na Forum w Davos w 2022 r., że ukraiński reżim zmagazynował 30 000 kilogramów plutonu i kolejne 40 000 kilogramów wzbogaconego uranu w elektrowni w Zaporożu. A potem nic, cisza, pomimo gorących próśb Rosji.
Dzień po opublikowaniu dokumentów zdobytych w Iranie, Tel Awiw zaatakował Iran. Jest to dokładnie takie samo zachowanie, jak podczas wojny z Libanem w 2006 roku. Wówczas Izrael twierdził, że działał po tym, jak kilku jego żołnierzy zostało pojmanych przez Hezbollah. W rzeczywistości zaatakował, aby udaremnić śledztwa libańskiej policji i wymiaru sprawiedliwości w sprawie rozległej sieci szpiegostwa i izraelskiego terroryzmu w Libanie — śledztwa, które mogłyby doprowadzić do nowej interpretacji zamachu na byłego premiera Rafika Haririego, jak wykazałem w mojej książce *L’Effroyable Imposture* [ 19 ] .
[ 3 ] Kontrzamach stanu, walka o kontrolę nad Iranem , Kermit Roosevelt, McGraw-Hill (1979). Rola Brytyjczyków w polityce wewnętrznej Iranu (1951-1953) , Mansoureh Ebrahimi, Springer (2016). Mohammad Mosaddeq i zamach stanu w Iranie w 1953 r ., Mark J. Gasiorowski i Malcolm Byrne, Syracuse University Press (2004). CIA w Iranie: zamach stanu z 1953 r. i początki handlu między USA a Iranem , Christopher J. Petherick, American Free Press (2006). Iran i CIA: upadek Mosaddeqa ponownie , Darioush Bayandor, Palgrave Macmillan (2010).
[ 4 ] « SAVAK : Przerażająca i wszechobecna siła », Richard T. Sale, Washington Post , 9 maja 1977. SAVAK, czyli przyjaciel tortur Zachodu. Z akt irańskiej tajnej służby , Harald Irnberger (1978).
[ 5 ] Zdjęcia przedstawiające irańskich przywódców odwiedzających muzeum są wykorzystywane przez Ludowych Mudżahedinów, aby stworzyć wrażenie, że odtworzone tortury przeprowadzili oni sami.
[ 12 ] Sprawdzanie ambicji nuklearnych Iranu , Henry Sokolski i Patrick Clawson, University Press of the Pacific (2004). Iran i bomba: abdykacja odpowiedzialności międzynarodowej , Thérèse Delpech, Columbia University Press (2009). Rozwój nuklearnego Iranu: jak Teheran rzuca wyzwanie Zachodowi , Dore Gold, Regnery Publishing (2009). Polityka nuklearna w Iranie , Judith S. Yaphe, Institute for National Strategic Studies, National Defense University (2010). Nuklearny Iran , David Patrikarakos, Bloomsbury (2012).
[ 14 ] „ Doktryna Obamy ” autorstwa Jeffreya Goldberga, The Atlantic (USA), Voltaire Network , 10 marca 2016 r.
[ 15 ] Kryzys na półksiężycu: strategia USA-Europejska dla Bliskiego Wschodu , Ivo H. Daalder & Nicole Gnesotto & Philip H. Gordon, Brookings Institution (2006). Stany Zjednoczone i Iran: sankcje, wojny i polityka podwójnego powstrzymywania , Sasan Fayazmanesh Routledge (2008). Polityka zagraniczna USA i Iran: stosunki amerykańsko-irańskie od czasu rewolucji islamskiej , Donette Murray, Routledge (2009). Utrata wroga: Obama, Iran i triumf dyplomacji , Trita Parsi, Yale University Press (2017). Prezydent Obama i Iran: zaangażowanie, izolacja, zmiana reżimu , Raymond Tanter, Iran Policy Committee (2010).
Obecny konflikt Izraela z Iranem, w coraz ostrzejszym świetle ukazuje światu prawdziwą naturę Izraela. Ten mały kraik zachowuje się jak szaleniec, od swego założenia. Prowadzi ze wszystkimi sąsiadami wojenną agresję, nie cofając się przed żadnymi działaniami, jak choćby ludobójstwo w Gazie. Korzystając z nieograniczonego i bezwarunkowego poparcia ze strony USA, czuje się całkowicie bezkarnym w swych działaniach.
Obecnie, jak widać nienasycony konfliktem z Iranem, naznacza sobie kolejną ofiarę do zlikwidowania: Pakistan.
Kraj ten jest posiadaczem broni jądrowej i ze względu na swe geograficzne położenie, jest bezpośrednio narażony na ewentualne promieniowanie radioaktywne z sąsiedniego Iranu. Jeśli Izrael zbombarduje instalacje nuklearne, lub użyje broni jądrowej przeciw Iranowi, to skażenie radioaktywne pokryje terytorium Pakistanu, który z 80 milionami mieszkańców posiada niewystarczające obszary rolnicze. Ich skażenie postawi jego mieszkańców przed widmem śmierci głodowej. Dlatego też Pakistan, zagroził użyciem swej broni nuklearnej w obronie Iranu.
Tak więc nigdy niekończąca się lista izraelskich wrogów powiększyła się o jeszcze jeden kraj. Następnym w kolejce będzie Turcja, która znajdzie się na izraelskim celowniku, po zakończeniu „roboty” z Iranem i Pakistanem.
Dla świata stało się już oczywistym, że Izrael to złośliwy rak, trawiący ludzkość. Tragedią jest to, że USA zostały całkowicie pożarte przez tego raka i są całkowicie w jego mocy.
Dlatego, walka Iranu z Izraelem jest ostatnią szansą uratowania świata od tego raka. Izrael musi zostać zniszczony, dla przetrwania Ludzkości, a szanse dokonania tego są w pełni w granicach irańskich możliwości.
Dlatego obecna egzystencjalna walka pomiędzy tymi dwoma państwami jest tak ważna.
Trump zapytany o to przez dziennikarkę na pokładzie samolotu Air Force One, odpowiedział: „mnie to nie obchodzi, ja mówię, że Iran rozwija produkcję broni jądrowej”.
Tak skandaliczne i pozbawione podstaw twierdzenie, które stawia świat w obliczu nuklearnej zagłady, ze względu na izraelską agresję na Iran, ostatecznie skompromitowało Stany Zjednoczone i ich prezydenta! [ależ nie.. już dyplomaci przywykli do jego pochopnych sformułowań md ]
W moim odczuciu (Scotta), Tulsi powinna podać się do dymisji i rozpocząć kampanię przeciw temu prezydentowi, który okazuje się być niebezpiecznym obłąkańcem.
[A to niebezpieczny kierunek. To ten Scott pracuje dla wrogów USA. md]
To co obecnie obserwujemy, to powtórka z inwazji na Irak w 2002, kiedy to prezydent we współpracy z Rumsfeldem (https://pl.wikipedia.org/wiki/Donald_Rumsfeld) skonstruował swoje małe biuro wywiadu w celu sfabrykowania kłamstw odnośnie ówczesnej swej ofiary (Iraku).
Izrael jest zagrożeniem dla USA. A w Białym Domu urzęduje marionetka izraelska, obłąkaniec Trump! To jest niezwykle niebezpieczna sytuacja! [A to niebezpieczny kierunek. To ten Scott pracuje dla wrogów USA. md]
Jeśli Trump włączy Amerykę do obecnego konfliktu, to straci resztę popularności wśród obywateli, którzy wybrali go na bazie MAGA i likwidowaniu konfliktów militarnych.
„Znaczna liczba” oficerów zginęła w efekcie wtorkowego ataku rakietowego Gwardii Rewolucyjnej na siedzibę Mosadu i wywiadu wojskowego Aman w Tel Awiwie – poinformowała irańska agencja Tasnim, nie powołując się jednak na żadne źródła.
Agencja stwierdziła, że Iran użył „nowego typu pocisku”. Wcześniej o ostrzale poinformowała Gwardia, która stwierdziła że centrala Mosadu i Amanu „stanęła w ogniu”.
Tasnim dodała, że Izrael wprowadził ścisłą cenzurę na wszelkie publikacje i zasugerowała, że jest to przyczyną, dla której informacje o stratach poniesionych w trakcie ataku nie pojawiły się w izraelskich mediach.
Gwardia, uważana za najpotężniejszą irańską siłę militarną, odpowiada za – jak definiuje to Teheran – obronę rewolucji islamskiej i jej zdobyczy.
[Już w tytule on się myli: To był atak bez wypowiedzenia, bez “wojny”. Cały artykuł – to czyjś “materiał propagandowy”. Nie wiem, czyj – nie chce mi się spekulować. Co najmniej 90% tekstu – to prawda. Ale dlaczego Iran nie wykorzystał medialnie? To przecież potężna broń – M. Dakowski]
Na kilka dni przed pierwszymi atakami irańscy hakerzy przeprowadzili jedną z najbardziej niszczycielskich operacji cybernetycznych we współczesnej historii, zdobywając oszałamiające 3 terabajty ściśle tajnych izraelskich danych wywiadowczych. Nie tylko tajemnice wojskowe… ale i kompromaty. Pliki szczegółowo opisujące rozległe operacje inwigilacyjne Izraela, w tym programy głębokiego ukrycia w Stanach Zjednoczonych.
A co się w nich znajduje? Dowody zbrodni – niewypowiedzianych zbrodni – angażujących jednych z najpotężniejszych ludzi na Ziemi.
Tu nie chodzi tylko o wojnę. Chodzi o szantaż, zdradę i globalny domek z kart na krawędzi upadku.
Według Mossadu świat to nie tylko scena – to ich scena. Obsadzają siebie w roli reżyserów, producentów i głównych aktorów w globalnym psy-op zaprojektowanym w celu manipulowania percepcją i rozwijania ich agendy.
To nie jest teoria – oni sami to przyznają. Jest to zawarte w ich oficjalnym motto: “prowadzić wojnę poprzez oszustwo i podstęp”.
W samym sercu globalnego oszustwa Izraela leży rozległa sieć szpiegostwa i szantażu, z którą Jeffrey Epstein był nie tylko powiązany, ale stanowił jej kluczową część.
Jego sieć VIP-ów, jego rezydencje okablowane ukrytymi kamerami, jego powiązania z agencjami wywiadowczymi – wszystkie wątki w znacznie większej operacji opartej na inwigilacji i przymusie.
W tym tygodniu irańscy hakerzy uzyskali dostęp do części tajnych plików wywiadowczych Mossadu.
Co znajduje się wśród rewelacji? To, co opisują jako osobiste archiwum szantażu Netanjahu – prywatne nagrania światowych przywódców i polityków przechwycone przez ukryte kamery w ich domach, wraz ze zhakowanymi danymi z telefonów i laptopów.
Rzekomo ta skarbnica była wykorzystywana do kontrolowania nie tylko przeciwników, ale także wpływowych osobistości zarówno w Izraelu, jak i poza nim.
Tak niszczycielska była natura kompromatu, że Netanjahu wiedział, że nie ma czasu do stracenia. To nie było zwykłe naruszenie – było to egzystencjalne zagrożenie dla globalnych wpływów Izraela i sieci cieni, na których polegał. W ciągu kilku godzin od włamania wypowiedziano wojnę.
Pod przykrywką “obrony prewencyjnej” izraelskie samoloty bojowe rozpoczęły skoordynowane ataki na kluczowe irańskie obiekty wojskowe i wywiadowcze. Prawdziwym celem nie była jednak broń, lecz ludzie: wyżsi rangą agenci operacyjni. I serwery danych. Ukryte bunkry. Wszystko i wszyscy, którzy mogli posiadać lub ujawnić to, co odkrył Iran.
Dlaczego tak pilnie? Ponieważ jeśli nawet ułamek tego kompromatu zostanie upubliczniony – jeśli świat zobaczy prawdziwą skalę izraelskich operacji szantażu, ich głębokie powiązania z zachodnimi instytucjami, ich uzbrojenie w pedofilię i jak daleko posunęli się w zarządzaniu geopolityką – skutki będą katastrofalne.
Tu nie chodzi o ochronę bezpieczeństwa narodowego. Chodzi o zachowanie iluzji – i zapewnienie, że świat nigdy nie zajrzy za kurtynę.
Pozwól, że przedstawię ci tylko przedsmak tego, do czego są gotowi się posunąć.
Pierwsze studium przypadku: Jeffrey Epstein. Oficjalna wersja mówi, że zmarł w celi nowojorskiego więzienia. Ale ci, którzy o tym wiedzą, nie kupują tego – i ty też nie powinieneś. Kiedy upał stał się nie do zniesienia, a ryzyko narażenia zbyt duże, nie poświęcili go… uratowali go.
Epstein został przemycony z USA pod nosem tak zwanego wymiaru sprawiedliwości i po cichu wrócił do Izraela. Aktywa o wysokiej wartości były chronione za wszelką cenę. To była mistrzowska klasa w wprowadzaniu w błąd – Izrael pociągał za sznurki, kpiąc z amerykańskiego prawa i pokazując, jak głęboko sięgają ich wpływy.
Drugie studium przypadku: 9/11.
Tak, ten 9/11. Zostań ze mną. Ponieważ odkryte przez nas dowody nie tylko budzą wątpliwości.
Wysadzają w powietrze oficjalną narrację.
Netanjahu po raz pierwszy “przewidział” atak na World Trade Center w swoim manifeście z 1995 roku “Walka z terroryzmem: jak demokracje mogą pokonać krajowych i międzynarodowych terrorystów”.
Jakby tego było mało, jest jeszcze wideo, w którym Netanjahu w mrożący krew w żyłach sposób wyjaśnia szczegóły tego, co dokładnie miało się wydarzyć 11 września 2001 roku.
Dla każdego, kto myśli: “Jasne, może Netanjahu wiedział o 11 września, ale tym razem mówi prawdę o irańskiej broni masowego rażenia…”.
Pomyśl jeszcze raz. Amerykański wywiad ocenił zaledwie kilka tygodni temu, że Iran nie buduje broni nuklearnej.
Oto rzeczywistość: Netanjahu od ponad 30 lat woła jak wilk o “nieuchronnej” irańskiej bombie atomowej. Co roku nowy termin. Każdego roku świat zbliża się do wojny opartej wyłącznie na strachu i zmyśleniach.
Brzmi znajomo? Powinno. Dokładnie ten sam scenariusz zastosował w przypadku Saddama Husajna – karmiąc administrację Busha przesadzonymi twierdzeniami o irackiej broni masowego rażenia, aby naciskać na wojnę.
Rezultat? Brak broni masowego rażenia. Tylko niekończący się rozlew krwi, destabilizacja i spuścizna kłamstw.
Prawda jest taka, że Netanjahu nie tylko wiedział o 9/11 z wyprzedzeniem – stał za tym Izrael. A dla tych, którzy chcą zejść do króliczej nory, dowody są nie tylko poszlakowe – są przytłaczające.
Na wiele lat przed 11 września wybitni izraelscy rabini głosili podobno o nadchodzącym zniszczeniu dwóch głównych budynków w Nowym Jorku – twierdząc, że będzie to początek nowej ery ogromnych wojen.
Niektórzy nawet odwiedzili World Trade Center, mówiąc przechodniom, by “pożegnali się” z wieżami.
Była to długoterminowa operacja, zaplanowana z wieloletnim wyprzedzeniem, z aktywami osadzonymi wewnątrz World Trade Center i agentami Mossadu rozmieszczonymi w całym kraju w rolach pomocniczych.
Niektórzy z nich zostali nawet zatrzymani, ale ich historie szybko zniknęły z nagłówków gazet.
Tańczący Izraelczycy zostali zwolnieni po dziesięciu tygodniach i wrócili do Izraela, gdzie pojawili się w telewizji …. i przyznali, że wiedzieli o zamachach z 11 września i byli w Nowym Jorku, “aby udokumentować ataki”.
Cała operacja była pełna niespójności – niechlujna, pospieszna i pełna dziur. Ale nic z tego nie miało znaczenia, ponieważ media i rząd milczały, odmawiając zadawania właściwych pytań lub ujawnienia prawdziwych dowodów.
Potrzebujesz przypomnienia, do jakiego absurdu doszło? Powiedziano nam, że paszport porywacza cudem przetrwał kulę ognia eksplozji paliwa lotniczego i unosił się na ziemi, całkowicie nienaruszony – tuż obok tlących się ruin.
Pomyśl o tym. Paszport przetrwał to, co nie udało się czarnym skrzynkom.
Do tego dochodzi fakt, że głosy porywaczy, puszczane światu w telewizji, były wypowiadane przez Izraelczyka-hebrajczyka.
I nigdy nie należy zapominać o tym pomijanym elemencie układanki: grupie tak zwanych “izraelskich studentów sztuki” z nieograniczonym dostępem do pięter od 89. do 95. północnej wieży – przez cztery lata poprzedzające 11 września.
Nie pracownicy ochrony. Nie konserwatorzy. Po prostu rotująca załoga, z której część została potwierdzona jako agenci Mossadu z doświadczeniem w zakresie materiałów wybuchowych, z najlepszym dostępem do pięter, które później zostaną zniszczone.
Sprawdź to – wszystko tam jest. Nazywali siebie E-TEAM i GELATIN. Tak, Gelatin – jak w żelu wybuchowym.
Przypadek? A może ciche ostrzeżenie, ukryte na widoku?
Dlaczego kluczowe dokumenty związane z 9/11 są nadal utajnione, dekady później? Jest tylko jeden powód: ponieważ prawda jest bardziej niebezpieczna niż oficjalna historia.
Oni nie chronią bezpieczeństwa narodowego – oni chronią się przed nami. Przed opadem, który nastąpiłby, gdyby opinia publiczna kiedykolwiek dowiedziała się, co naprawdę wydarzyło się tego dnia.
Mając tak mroczne i wybuchowe sekrety, nic dziwnego, że wolą pogrążyć świat w III wojnie światowej, niż pozwolić, by prawda wyszła na jaw.
Musimy nadal odrzucać kłamstwa – nieustannie. Największym aktem oporu jest ujawnienie prawdy.
Wojna nad Tel Awiwem. Izraelska obrona powietrzna kontra irańskie rakiety balistyczne. Zdjęcie ilustracyjne. Źródło: PAP/EPA
Izraelowi kończą się pociski przechwytujące Arrow do zwalczania wystrzeliwanych przez Iran rakiet balistycznych – napisał w środę dziennik „Wall Street Journal”, powołując się na przedstawiciela władz USA. Izraelscy analitycy mówią z kolei o wyczerpywaniu się irańskich zdolności do ostrzału przeciwnika.
System Arrow to rodzina izraelskich pocisków przechwytujących do zwalczania rakiet balistycznych. Składa się głównie z wariantów Arrow 2 i Arrow 3, które są kluczowymi elementami wielowarstwowej obrony przeciwrakietowej Izraela o nazwie Homa (Mur).
Według „WSJ” wyczerpywanie się zapasów tych pocisków budzi obawy o zdolność Izraela do obrony przed irańskimi rakietami balistycznymi, jeśli nie nastąpi szybka deeskalacja.
Jak podało źródło gazety, władze USA od miesięcy były świadome problemów Izraela w tym zakresie, dlatego wzmacniają izraelskie systemy obronne na lądzie, morzu i w powietrzu, wysyłając do regionu środki obrony przeciwrakietowej.
„Obecnie istnieją obawy, że Stany Zjednoczone również zużyją swoje wszystkie pociski przechwytujące” – napisał amerykański dziennik.
Jak ocenił cytowany przez „WSJ” Tom Karako z Centrum Studiów Strategicznych i Międzynarodowych (CSIS), USA i Izrael muszą działać szybko, „nie mogą siedzieć bezczynnie i przez cały dzień przechwytywać pociski”.
Z kolei były wysoki przedstawiciel izraelskiego wywiadu Danny Citrinowicz ocenił w rozmowie z portalem Iran International, że reżimowi w Teheranie kończą się rakiety balistyczne.
Według Citrinowicza na początku wojny szacunki wywiadu wskazywały, że Iran ma około 2 tys. pocisków rakietowych. W wyniku działań wojennych, a także izraelskich ataków na wyrzutnie rakiet i zakłady produkcyjne obecnie ma ich jeszcze ok. 1,2 tys.
Według izraelskiego wojska od początku kampanii wojskowej na Iran wystrzelono mniej niż 400 pocisków rakietowych i setki dronów.
W nocy z wtorku na środę Iran przeprowadził kolejne ataki rakietowe na Izrael, wystrzeliwując ok. 25 pocisków. W tym samym czasie izraelskie lotnictwo zaatakowało Teheran. Eksplozje było słychać nie tylko w irańskiej stolicy, ale także w sąsiednim mieście Karadż – podały irańskie media.
[To już było, u Nowopolskiego. Ale treść i tytuł świetne – a nasza pamięć… – warto utrwalić MD]
Były starszy doradca Pentagonu prezydenta Trumpa i taktyczna bojowa legenda, emerytowany pułkownik Douglas MacGregor, Ph.D., w swoim liście otwartym “Drogi Prezydencie Trump, Keep America First – Not Israel First, Not First Ukraine”, zgodnie z prawdą ocenił:
W ciągu ostatnich 72 godzin Izrael rozpoczął prewencyjny atak na Iran, gdy negocjacje między Waszyngtonem a Teheranem wciąż trwały. Iran został zaskoczony.
Ale Iran szybciej odzyskał siły po momencie Pearl Harbor, niż oczekiwał Izrael. W mniej niż 18 godzin po niespodziewanym ataku Izraela, Iran odpowiedział wystrzeleniem setek pocisków balistycznych, w tym pocisków hipersonicznych, w centrum Tel Awiwu i w całym Izraelu.
Tymczasem Izraelska Żelazna Kopuła zawiodła. Izraelski wywiad zawiódł.
Teraz Netanjahu błaga Waszyngton o interwencję z amerykańską potęgą wojskową, aby uratować Izrael przed pewną porażką; to porażka Netanjahu wykonana z zachętą Waszyngtonu.
W tym samym czasie Rosja, Chiny, Pakistan i większość świata muzułmańskiego zbierają się w obronie Iranu. Zaopatrzenie, sprzęt i pomoc techniczna wlewają się do Iranu.
Czas na sprawdzenie rzeczywistości: Waszyngton spalił 12 bilionów dolarów na Bliskim Wschodzie od 2003 roku. Wynik? 7000 martwych Amerykanów. 50 000 rannych, otwarte granice i 100 000 Amerykanów umierających rocznie z powodu zatrucia fentanylem. Dziś Stany Zjednoczone mają 37 bilionów dolarów długu – ta suma nie obejmuje tak zwanego “długu agencyjnego”.
77 milionów Amerykanów głosowało na prezydenta Trumpa, ponieważ obiecał zakończyć konflikty zamorskie i zatrzymać marsz do 3 wojny światowej. Mandat Trumpa pozostaje niezmieniony: Zabezpiecz granice Ameryki, porty i wody przybrzeżne. Deportuj nielegalnych cudzoziemców, miażdż przestępców mordujących Amerykanów. Przywróć rządy prawa. Ale ani kropli amerykańskiej krwi dla obcych wojen.
Jedno izraelskie uderzenie na wyspę Kharg – gdzie wypływa 90% eksportu ropy Iranu – lub na terminale Bandar Abbas, a Iran zamyka Cieśninę Ormuz. To 20% globalnej podaży ropy naftowej.
Oznacza to zakłócone łańcuchy dostaw i niekontrolowaną inflację. Gaz osiąga 7 USD/galon z dnia na dzień. Każda pracująca rodzina jest zmiażdżona. Kierowcy ciężarówek nie mogą dostarczyć jedzenia. Gospodarka załamuje się. Po co? Więc Izrael, który rozpoczął tę szaloną wojnę, może wciągnąć Amerykanów w szerszy konflikt regionalny z potencjałem wojny nuklearnej?
Mamy 40 000 żołnierzy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, Katarze, w całej Zatoce Perskiej. To są siedzące kaczki.
Irańskie drony Shahed-136 kosztują 20 000 dolarów każdy. Amerykańskie pociski Patriot kosztowały 4 miliony dolarów za przechwytywacz. Zrób matematykę. Zużyjemy nasz inwentarz rakiet i zbankrutujemy, podczas gdy Amerykanie wrócą do domu w trumnach.
Prowadziłem amerykańskich żołnierzy pod ostrzałem do akcji. Widziałem mnóstwo trumien drapowanych flagą. Nie chcę więcej tego widzieć. Podżegacze do wojny w Waszyngtonie mieli swoje 22 lata i zawiedli. Oni kłamali. Oni zyskali, podczas gdy Ameryka krwawiła. Pora, aby ich czas się skończył.
America First oznacza AMERICA FIRST. Nie najpierw Izrael. Nie najpierw Ukraina. Nie najpierw NATO. AMERYKA PIERWSZA.
Ambasador Izraela w Stanach Zjednoczonych Yechiel Leiter mówi – „zobaczycie kilka niespodzianek w nocy z czwartku na piątek”. Na razie Izrael i Iran kontynuowały wymianę ognia rakietowego, która trwała piątą noc z rzędu. Zapowiada się jednak eskalacja. W ostatniej salwie Iran wystrzelił od 20 do 30 rakiet. Rząd Iranu poprosił wszystkich pielęgniarzy i lekarzy, którzy przebywają na urlopach, o powrót na stanowiska pracy.
Ambasdor Leiter powiedział, że „w czwartek wieczorem i w piątek zobaczycie niespodziankę, która sprawi, że tak zwana operacja pagerowa wyda się niemal prosta”. Ambasador nawiązał do spektakularnej tajnej operacji przeprowadzonej przez Mossad 17 i 18 września 2024 r. Izraelski wywiad dodał ładunki wybuchowe do kilku pagerów i krótkofalówek, które otrzymali członkowie Hezbollahu. Jednoczesna eksplozja zabiła 42 osoby, a 3500 osób zostało rannych.
Tymczasem w związku z wojną Bliskim Wschodzie Donald Trump opuścił G7. Zdążył jednak utrzeć nosa prezydentowi Francji. Kiedy Emmanuela Macrona stwierdził, że pracował nad „zawieszeniem broni”, Trump go wyszydził. Z kolei Paryż wyśmiał Moskwę za rzekome dążenie do pokoju na Bliskim Wschodzie.
Francuski minister spraw zagranicznych Jean-Noël Barrot napisał o „bezgranicznym okrucieństwie i cynizmie” Rosji, która powinna zająć się zawarciem pokoju Ukrainie, „zanim zaoferuje się jako mediator na Bliskim Wschodzie”.
Media donoszą o cyberataku, który paraliżuje jeden z największych banków Iranu. Bazy danych Sepah Bank, jednego z największych banków Iranu, zostały wyczyszczone. Wszystkie jego bankomaty są wyłączone z użytku, a klienci nie mogą już wypłacać gotówki. Ten bank był pierwszym w Iranie bankiem opartym na zachodnim modelu bankowości, za co właśnie płaci, bo jest powiązany z armią Iranu.
Z kolei irańska Gwardia Rewolucyjna twierdzi, że zaatakowała ośrodek Mossadu w Tel Awiwie. Z obydwu krajów trwa ewakuacja obcokrajowców. Ponad 600 osób zostało ewakuowanych z Iranu do Azerbejdżanu. Są to obywatele 17 krajów.
Co naprawdę dzieje się w Iranie i jakie są dokładnie cele i rola USA w tym konflikcie?
Niedawny atak Izraela na Iran był, według wielu analityków, w wielu aspektach planem, nad którym pracowano co najmniej od roku. Jednak jeśli przyjrzymy się bliżej antypatii Izraela i Netanjahu wobec Iranu, okaże się, że sięga ona dziesięcioleci. W połowie lat 90. Bibi opublikował książkę, w której twierdził, że Iranowi brakuje zaledwie trzech lat do zbudowania bomby atomowej. Niedawno w nagraniu wideo twierdził, że pozostał mu już tylko rok, a jak to ujął, „być może nawet miesiące”.
Ale ta koncepcja, że Iran faktycznie buduje bombę atomową, co uzasadniałoby interwencję Zachodu, jest w najlepszym razie słaba, a w najgorszym nieszczera. To po prostu nieprawda, a nawet zachodnie media przyznały to siedem miesięcy temu.
W październiku ubiegłego roku dwóch amerykańskich urzędników powiedziało agencji Reuters: „Stany Zjednoczone nadal uważają, że Iran nie zdecydował się na budowę broni jądrowej, pomimo niedawnych strategicznych niepowodzeń Teheranu, w tym zabicia przywódców Hezbollahu przez Izrael i dwóch w dużej mierze nieudanych prób ataku na Izrael”.
W tym czasie wysoki rangą urzędnik administracji Bidena i rzecznik Biura Dyrektora Wywiadu Narodowego (ODNI) dodali do publicznych oświadczeń dyrektora CIA Williama Burnsa, który powiedział, że Stany Zjednoczone „nie widziały żadnych oznak, że irański przywódca cofnął swoją decyzję z 2003 r. o zawieszeniu programu zbrojeniowego”.
Możemy również założyć, że Trump i jego grupa jastrzębi wobec Iranu również nie widzą żadnych oznak zmiany sytuacji, choć prawdą jest, że Teheran ostatnio nie zastosował się do żądań międzynarodowych inspektorów ds. broni dotyczących dostępu do niektórych obiektów.
Jaka jest więc rzeczywistość? Co naprawdę dzieje się w Iranie i jaki jest dokładnie cel i rola Ameryki w tym konflikcie?
Aby odpowiedzieć na to pytanie, musimy po prostu spojrzeć wstecz na historię, która da nam wskazówkę, jak myśli Trump. Trump zawsze patrzy wstecz i w wielu aspektach żyje przeszłością. W latach 80., kiedy prezydent Reagan objął urząd, on, podobnie jak wielu po nim, głęboko bał się Iranu i jego wpływów militarnych w regionie. Bał się nowego reżimu islamskiego tak bardzo, że zgodził się sprzedać Teheranowi potrzebną broń, jednocześnie wspierając grupy w Libanie sprzymierzone z Iranem w zamian za wysyłanie paczek heroiny do USA samolotami Pan Am — jako sposób na zapewnienie, że amerykańscy zakładnicy w Libanie nie zostaną zamordowani. Lockerbie był jednym z tych „kontrolowanych lotów”, które poszły strasznie źle, kiedy Iran wykorzystał grupę palestyńską, aby wnieść własną walizkę na pokład lotu Pan Am 103 i zdetonować ją w odwecie na Ameryce za zestrzelenie irańskiego samolotu cywilnego kilka miesięcy wcześniej latem 1988 roku.
Strach przed Iranem to temat, nad którym powinniśmy się zastanowić. Cztery dekady przerzucania winy na Kaddafiego i Libię, które trwają do dziś, są dobrym przykładem tego, jak bardzo Zachód boi się Republiki Islamskiej i jej potencjału militarnego, chociaż można uczciwie powiedzieć, że Trump boi się mniej niż Reagan, Carter i Bush Sr. Może to jednak wynikać z jego ignorancji i kiepskich doradców, którzy go dezinformują. Albo może to być spowodowane tym, że kontrola Izraela nad amerykańską polityką zagraniczną osiągnęła nowy poziom dominacji pod rządami Trumpa, a pasożyt stał się gigantem, wysysającym krew ze swojego żywiciela i duszącym go swoim rozmiarem.
Czy możliwe, że termin, który Trump wyznaczył Iranowi, nie był w rzeczywistości jego terminem, ale terminem narzuconym przez Izrael? Czy Bibi powiedział Trumpowi: „Masz czas do 13 czerwca, a potem wdrożymy nasz plan”? Wielu sceptyków na arenie geopolitycznej jest przekonanych, że cały plan przejęcia Iranu i doprowadzenia do zmiany reżimu jest pomysłem Trumpa, ale jest to mało prawdopodobne z kilku powodów. Wierzą, że stojąc z boku i pozwalając Izraelowi przeprowadzić atak, może on chronić amerykańskich żołnierzy w regionie przed atakiem ze strony Iranu, ponieważ może wtedy, z głupim wzruszeniem ramion, twierdzić, że Izrael zrobił to wszystko sam.
Łatwo wpaść w pułapkę patrzenia wstecz na hegemoniczne ambicje Ameryki w latach 70. i 80. — okres, który Trump ceni i który przywraca do życia. Trump widzi korzyści w umacnianiu Ameryki na arenie międzynarodowej, ponieważ daje mu to okazje biznesowe, którymi może manipulować.
Nie popełnijmy jednak błędu i nie sądźmy, że myśli on podobnie jak poprzedni prezydenci USA, którzy postrzegali Bliski Wschód w taki sam sposób, w jaki Brytyjczycy postrzegali Afrykę pod koniec XIX wieku.
„Zniszczymy siedem krajów w ciągu pięciu lat, zaczynając od Iraku, następnie Syrii, Libanu, Libii, Somalii, Sudanu i na końcu Iranu” – to słynny cytat emerytowanego generała Wesleya Clarka, który w 2007 r. ujawnił Amy Goodman z Democracy Now absurdalne imperialistyczne cele kliki Busha-Cheneya.
Trumpowi brakuje pewności siebie ani umiejętności dowodzenia operacjami wojskowymi na całym świecie. Czuje się niepewnie w konflikcie. Jednak mantra „Gdziekolwiek interweniują Stany Zjednoczone, zawsze jest darmowa ropa lub gaz do kradzieży” odnosi się również do Trumpa i jego poglądu na region. Różnica polega na tym, że chce wykorzystać Izrael do wykonania całej ciężkiej pracy i podjęcia ryzyka, podczas gdy Trump, a nie Stany Zjednoczone, bierze na siebie całą chwałę i zajmuje się interesami. Dla Iranu dominacja Izraela w regionie byłaby ogromnym impulsem do skutecznego rządzenia Arabami, tak jak Turcy robili to przez 400 lat, podczas gdy Izrael może kraść i odsprzedawać swoje ogromne rezerwy ropy naftowej. Tymczasem Trump zawsze miał oko na okazje biznesowe dla siebie i swoich kolesi, zarówno z obecnym reżimem, jak i z nowym, bardziej powiązanym z Zachodem, tak jak robi to nowy reżim w Syrii. Trump niewątpliwie dałby sygnał irańskim negocjatorom, że w każdym nowym porozumieniu zdecyduje, które amerykańskie firmy będą mogły się tam zlokalizować i skorzystać z okazji biznesowych. Nawet reżim w Teheranie zasugerował, że będzie otwarty na amerykańskich inwestorów, jeśli tylko osiągnięte zostanie porozumienie.
Co się więc zmieniło? Po prostu to, że umowa, którą miał zarówno z Izraelem, jak i Iranem, wygasała. Wygasła, co wywołało reakcję Bibiego, który zaczął forsować swój plan zmiany reżimu. Tak naprawdę chodzi o energię, dlatego rafinerie ropy naftowej są bombardowane w nadziei, że reżim zamknie Cieśninę Ormuz — pułapka, w którą Trump ma wpaść, ponieważ Izraelczycy liczą, że Trump wciągnie USA w wojnę z Iranem w Zatoce Perskiej.
Wiele będzie zależało od rezerw sprzętu wojskowego, które kurczą się w alarmującym tempie. Jeśli Trump podejmie krok w kierunku ataku na Iran siłami USA w Zatoce Perskiej, automatycznie wywoła to atak na pola naftowe krajów Rady Współpracy Zatoki Perskiej, które Iran może łatwo zniszczyć.
Ale czy mają do tego rakiety?
Wiele mówi się o irańskich mega-rakietach balistycznych, hipersonicznych rakietach, które poruszają się z prędkością 13 razy większą od prędkości dźwięku i, według irańskich postów w mediach społecznościowych, nie zostały jeszcze użyte. Oczywiste jest, że Irańczycy czekają na właściwy moment, prawdopodobnie gdy zapasy Izraela będą mniejsze. Niedawny atak na rafinerię ropy naftowej w Hajfie jest znaczący, ponieważ będzie miał znaczący wpływ na izraelskie siły powietrzne, zmuszając je do zwrócenia się do Amerykanów w celu tankowania w powietrzu.
Do tej pory Izrael polegał prawie wyłącznie na atakach lotniczych, ale stopniowo traci swoje myśliwce wyprodukowane w USA, co czyni Iran pierwszym krajem, który zestrzelił dwa amerykańskie F-35. Jeśli ta tendencja się utrzyma i Iran będzie w stanie zniszczyć więcej infrastruktury wojskowej w Izraelu, jednocześnie zestrzeliwując więcej myśliwców, zasady wojny na wyniszczenie przechylają się na korzyść Teheranu. Iran nie musi wygrać wojny; musi tylko wytrwać, aby wygrać, niszcząc jednocześnie niezwykle mały arsenał Izraela (Izrael ma tylko 272 samoloty bojowe). Polityka również odegra ważną rolę, ponieważ schwytanie izraelskich pilotów jako jeńców wojennych będzie również czynnikiem decydującym o tym, kto ostatecznie okaże się zwycięzcą.
Krótko mówiąc, Izrael nie ma czasu i mocno polega na jednym asie: Trumpie.
W ocenie czterech osób z kręgów służb wywiadowczych USA, cytowanych we wtorkowym materiale telewizji CNN, Iran nie dążył w aktywny sposób do uzyskania broni jądrowej. Źródła tego medium podkreśliły, że władze w Teheranie potrzebowałyby trzech lat, aby wyprodukować takie uzbrojenie. [Gdyby to miały w planach md]
========================
„Kiedy w ubiegłym tygodniu Izrael rozpoczął serię ataków na Iran, wystosował również wiele poważnych ostrzeżeń dotyczących programu jądrowego tego kraju, sugerując, że Iran szybko zbliża się do krytycznego punktu w procesie rozwoju i pozyskania broni jądrowej. Tym samym (zdaniem władz w Jerozolimie – przyp. red.), ataki są konieczne, aby zapobiec uzyskaniu przez Teheran broni atomowej” – zaznaczono na portalu CNN.
Zdaniem cytowanych przez tę stację ekspertów i osób z kręgów wywiadowczych, sugestie czynione przez rząd Izraela nie są prawdziwe. W ocenie źródeł CNN Iran nie prowadził aktywnych działań na rzecz uzyskania broni atomowej, która jest połączeniem trzech elementów: środków przenoszenia, głowicy/zapalnika oraz ładunku jądrowego, stworzonego np. ze wzbogaconego uranu.
„Wyzwaniem dla Iranu jest nie tylko wyprodukowanie ładunku jądrowego (wystarczającej ilości wzbogaconego uranu – przyp. red.). W opinii ekspertów Iran – gdyby się na to zdecydował – mógłby tego dokonać w ciągu kilku miesięcy. Musiałby jednak także zbudować efektywne środki przenoszenia, a to mogłoby zająć znacznie więcej czasu” – zaznaczono w artykule.
Po kilku dniach izraelskich nalotów przedstawiciele amerykańskiego wywiadu, cytowani przez CNN, uważają, że Izrael mógł – jak dotąd – opóźnić irański program wzbogacania uranu zaledwie o kilka miesięcy.
„Nawet jeśli Izrael wyrządził znaczne szkody irańskiemu ośrodkowi (jądrowemu) w Natanz, w którym znajdują się wirówki niezbędne do wzbogacania uranu, to druga, silnie ufortyfikowana placówka wzbogacająca w Fordo pozostała praktycznie nietknięta” – zauważono w opracowaniu amerykańskiej stacji.
Ponadto, cytowani przez CNN eksperci ds. obronności uważają, że Izrael nie jest w stanie zniszczyć obiektu w Fordo bez specjalistycznego uzbrojenia i wsparcia lotniczego USA.
– Izrael może krążyć nad tymi obiektami jądrowymi i zablokować ich prace, ale jeśli naprawdę chce się (te obiekty) zlikwidować, konieczny jest albo atak wojskowy USA, albo porozumienie (z Iranem) – powiedział w rozmowie z CNN Brett McGurk, były wysoki rangą dyplomata ds. Bliskiego Wschodu w administracji prezydenta USA Donalda Trumpa i jego poprzednika, Joe Bidena, a obecnie analityk.
Władze w Jerozolimie rozpoczęły 13 czerwca nad ranem zmasowane ataki na Iran, twierdząc, że ich celem są obiekty nuklearne i wojskowe. Premier Izraela Benjamin Netanjahu oświadczył tego dnia, że Teheran ma wystarczającą ilość wzbogaconego uranu, by zbudować dziewięć bomb atomowych. Iran nazwał atak „deklaracją wojny” i odpowiedział nalotami z użyciem rakiet balistycznych na Izrael, w których zginęły 24 osoby. Władze w Teheranie powiadomiły o śmierci co najmniej 224 osób.
Obie strony zapowiadają kolejne uderzenia. Światowi przywódcy wzywają do deeskalacji i powrotu Iranu do negocjacji w kwestii programu jądrowego tego państwa.
Stanisław Michalkiewicz „Najwyższy Czas!” 17 czerwca 2025 michalkiewicz
A to dopiero siurpryza! Panna Greta Thunberg, co to przez całe lata wodziła za nos nie tyle może najtęższe głowy – bo skąd znaleźć dzisiaj tęgie głowy w instytucjach międzynarodowych, takich jak Organizacja Narodów Zjednoczonych, skupiająca międzynarodówkę biurokratycznych dekowników, czy wśród eunuchów zwanych inaczej „przywódcami demokratycznymi”, co to obleźli prawie wszystkie państwa na podobieństwo mszyc – właśnie została deportowana do Szwecji przez władze bezcennego Izraela, które przedtem zdjęły ją i innych „aktywistów” ze stateczku znajdującego się na wodach międzynarodowych – pod pretekstem, że wszyscy płynęli w kierunku Strefy Gazy, w której bezcenny Izrael właśnie przeprowadza operację ostatecznego rozwiązania kwestii palestyńskiej i nie życzy tam sobie obecności ani żadnych „aktywistów”, ani żadnych innych humanitarnych Schweines, co to przy każdej okazji sypią piasek w szprychy rozpędzonego parowozu dziejów – ani wreszcie żadnych innych świadków – bo wprawdzie „nie brak świadków na tym świecie” – ale przy operacji ostatecznego rozwiązania potrzebni oni są, jak psu piąta noga. No i miłujący pokój oraz sprawiedliwość społeczną cywilizowany świat to rozumie, więc taktownie nie przeszkadza bezcennemu Izraelowi w przeprowadzeniu wspomnianej operacji, dla której pretekstem stał się „bestialski” atak złowrogiego Hamasu na bezcenny Izrael.
Jak pamiętamy, przywódca bezcennego Izraela, premier Beniamin Netanjahu, podejrzewany o rozmaite przekręty już-już miał trafić za kratki – ale od czego kiepełe? Kiepełe jest od tego, żeby z kandydata na szubienicznika zostać Ojcem Wybranego Narodu, „Chorążym Pokoju”, a konkretnie – premierem rządu jedności narodowej, do którego z gratulacjami przygalopował osobiście sam potężny władca Ameryki, Józio Biden, żeby przekazać mu wyrazy poparcia i solidarności.
A jak złowrogi Hamas w tajemnicy mógł przygotować przeciwko bezcennemu Izraelowi taki podstępny, zmasowany atak ze Strefy Gazy, która była naszpikowana konfidentami Mosadu,, niczym koszerna sztufada słoniną – tajemnica to wielka, której rozgryzienie przekracza możliwości umysłu ludzkiego – chyba, żeby po chamsku przyjąć, że to sławny Mosad zlecił swoim konfidentom w Strefie Gazy masową produkcję chałupniczych rakiet, które następnie kazał podstępnie wystrzelić w stronę bezcennego Izraela, co to został tym atakiem „kompletnie zaskoczony”.
A dlaczego został kompletnie zaskoczony? A dlatego, że wszechwiedzący Mosad dostał rozkaz oślepnięcia i ogłuchnięcia. No dobrze – ale kto mógł Mosadowi taki rozkaz wydać? Starożytni Rzymianie, co to każde spostrzeżenie zaraz ubierali w postać pełnej mądrości sentencji, mieli na taką okoliczność sentencję „is fecit cui prodest” – co si ę wykłada, że ten zrobił, kto skorzystał. A kto najbardziej skorzystał na ataku złowrogiego Hamasu, jeśli nie premier rządu jedności narodowej bezcennego Izraela, Beniamin Netanjahu, którego dzisiaj już żadna Schwein nie chce wsadzać za kratki, tylko mu współczuje, że musi dopuszczać się się rozmaitych bezeceństw, które międzynarodówka biurokratycznych dekowników, zasiadających w nowojorskim wieżowcu „narodów zjednoczonych” bezczelnie nazywa „zbrodniami wojennymi” i energicznie „domaga się” groźnego „międzynarodowego śledztwa”?
A dlaczego tak energicznie „domaga się” tego „międzynarodowego śledztwa”? A dlatego, że doskonale wie, że żadnego śledztwa nie będzie, a jeśli nawet jakaś Schwein by je wszczęła, to władze bezcennego Izraela najwyżej się zgromadzonymi dokumentami podetrą. A dlaczego ony się co najwyżej podetrą? A dlatego, że każdego, kto podskoczy bezcennemu Izraelowi, władze tego bezcennego kraju zaraz oskarżą o „antisemitismus”, a każdy mądry, roztropny i przyzwoity – z tych przyzwoitych, co to rozpoznają się po zapachu wie, że takie oskarżenie jest gorsze od śmierci – chyba, że ktoś się takimi oskarżeniami nie przejmuje – jak np. śp. mecenas Ryszard Parulski. Miał on poglądy narodowe, więc co i rusz był oskarżany o antisemitismus. W odróżnieniu od mądrych – i tak dalej – on tym oskarżeniom nie zaprzeczał, tylko teatralnym gestem rozkładał ręce i mówił: antysemityzm – piękna idea! Na takie dictum, na takie świętokradztwo, delatorom oburzenie zapierało dech, w związku z czym dalszych oskarżeń nie mogli już miotać, bo najpierw musieli przyjść do siebie – co zawsze musi trochę potrwać.
Na razie jednak taka postawa zjawiskiem jest dosyć rzadkim, z czego Żydowie korzystają bez opamiętania i nawet pannie Grecie Thunberg przypisali antisemitismus – że niby z tego powodu zamustrowała się na statek i popłynęła w kierunku Strefy Gazy. Jestem pewien, że to nieprawda, bo panna Greta po prostu skorzystała z okazji, żeby spędzić przyjemne wakacje. Ale gdyby nawet to była prawda – to i cóż z tego? Czy padł już rozkaz, że wszyscy ludzie radzieccy mają kochać Żydów? O ile mi wiadomo, taki rozkaz nie padł – chyba, żeby za takowy uznać posoborowe tezy reakcyjnego kleru, który wynalazł nowy grzech – właśnie w postaci antisemitismusa. Co reakcyjny kler z tego ma – to sprawa osobna – bo chyba bezinteresownie tego nie robi. Mniejsza jednak o to, bo ważne jest coś innego.
Oto wybitny przywódca socjalistyczny Adolf Hitler twierdził, że „narodem panów” – znaczy się – Herrenvolkiem – są Niemcy. Okazało się to straszliwą pomyłką, bo tak naprawdę to nie żadni „Niemcy” są faworytami Stwórcy Wszechświata, tylko właśnie Żydowie, którzy od tamtej pomyłki wybitnego przywódcy socjalistycznego Adolfa Hitlera, nauczyli się obcinać kupony i nie tylko ciągnąć szmalec, ale przede wszystkim zapewnić bezcennemu Izraelowi i w ogóle – Żydom – rodzaj nietykalności.
Podobno sięga ona nawet zaświatów, w których Żydowie w szyku zwartym wmaszerują do Królestwa Niebieskiego – ale nie razem z nieprzeliczoną rzeszą głupich gojów, tylko osobno – bo jeszcze tego brakowało, by Herrenvolk musiał w Królestwie Niebieskim znosić towarzystwo głupich gojów. Okazuje się, że tak czy owak – getto musi być. Tymczasem w życiu doczesnym rodzaj nietykalności polega na tym, że Żydowie nie są związani żadnymi standardami, do których głupie goje muszą się akomodować.
Dlatego właśnie pan minister Kac – podobno w prostej linii potomek słynnego feldkurata Ottona Katza z „Przygód dobrego wojaka Szwejka” – wcale nie odczuwał żadnego skrępowania w stosunku do panny Grety, chociaż – jak pamiętamy – wcześniej wodziła ona za nos, kogo tylko chciała. Tymczasem trafiła kosa na kamień i kiedy została pojmana przez władze bezcennego Izraela, w mgnieniu oka stała się cicha i pokornego serca, niczym resortowa „Stokrotka”, obsztorcowana w swoim czasie przez Leszka Balcerowicza.
Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w każdym numerze tygodnika „Najwyższy Czas!”.
