Jednym z zabójczych mitów szkodliwych dla sprawy konserwatystów jest przekonanie, że gdy cały ciężar władzy popchnie liberalną inicjatywę do przodu, to sprzeciwienie się jej jest daremne.
Taki fatalizm jest fałszywy. Wiele dobrze rozwiniętych inicjatyw lewicowych poniosło druzgocące porażki. Wystarczy przypomnieć skazaną na niepowodzenie Poprawkę o Równych Prawach, Roe v. Wade lub Common Core . Wszystkie trafiły na liberalny cmentarz straconych spraw, oczekujących na reinkarnację pod innymi nazwami.
Los DEI
Najnowszym programem, który cierpi z powodu upokorzenia przedwczesnej śmierci, jest DEI. Programy różnorodności, równości i integracji (DEI) wymagają, aby rasa, pochodzenie etniczne, płeć i orientacja LGBTQ+ były podstawowymi kryteriami do prowadzenia i obsadzania pracowników w korporacjach, uniwersytetach i instytucjach.
Te programy były w modzie jeszcze rok temu. Każda korporacja, uniwersytet lub instytucja musiała mieć swojego urzędnika DEI lub wydział, który sygnalizowałby cnotę zgodności z nakazami. Absolwenci specjalizujący się w studiach DEI mieli zagwarantowane wygodne posady w firmach “przebudzonych” [woke]
Te dni już minęły. DEI i jego paskudny kuzyn, ESG (żądania środowiskowe, społeczne i dotyczące ładu korporacyjnego), odchodzą w zapomnienie. Ogromny opór konserwatywnych aktywistów niemal przypieczętował ich los.
Ogromny sprzeciw przynosi rezultaty
Upadek DEI był spowodowany tym, że ludzie zakwestionowali fatalistyczny mit, że opór wobec takich programów jest daremny.
DEI kona, ponieważ aktywiści i grupy interesu publicznego prowadzą przeciwko niemu zaciętą kampanię. Widzieli, jak programy DEI, z ich obsesją na punkcie rasy, orientacji seksualnej i innych preferencji, działają na szkodę dobrych praktyk biznesowych. Krytycy twierdzą, że inicjatywy DEI uczyniły miejsce pracy bronią, tworząc atmosferę nieufności i przeciętności.
Zamiast pracować nad zmniejszeniem dyskryminacji, programy DEI tworzą tarcia i urazy, które powodują odwrotną dyskryminację. Zamiast włączać wszystkich, kończą na wyraźnym wykluczaniu grup ludzi, pogarszając w ten sposób sytuację.
W kierunku neutralności w miejscu pracy i rekrutacji
Rozumni aktywiści od jakiegoś czasu prowadzą wojnę z DEI. Jednak orzeczenie Sądu Najwyższego z czerwca ubiegłego roku pomogło w ogromnym stopniu. W orzeczeniu stwierdzono, że rekrutacja na studia wyższe na Harvardzie i Uniwersytecie Karoliny Północnej oparta na rasie narusza gwarantowaną przez Konstytucję równą ochronę prawną.
Biorąc pod uwagę tę decyzję, organizacje takie jak Wisconsin Institute for Law and Liberty (WILL) pracują nad zapewnieniem równej ochrony i neutralności w miejscu pracy i wszędzie.
W walce z tyranią DEI, WILL i inne grupy działające w interesie publicznym złożyły ponad 100 pozwów, kwestionując nakazy dotyczące różnorodności, koncentrujące się na rasie, pochodzeniu etnicznym, płci i orientacji LGBTQ+.
Organizacje takie jak Color Us United i American First Legal założyły nawet strony internetowe, ogłoszenia w mediach społecznościowych i bezpłatne numery telefonów, aby pomóc osobom, które uważają, że padły ofiarą niesprawiedliwości DEI, uzyskać bezpłatną pomoc prawną.
Mrożący wpływ na DEI
Wysiłki te przyniosły owoce. Najbardziej udane pozwy były przeciwko rządowi federalnemu, który wykorzystał swoje programy i potęgę pieniężną do narzucania nakazów DEI. Kilka orzeczeń sądowych zlikwidowało programy rządowe lub ograniczyło fundusze warte dziesiątki miliardów dolarów.
Prywatne firmy mają znacznie większą elastyczność w zatrudnianiu i prowadzeniu działalności. Jednak naruszenia istnieją, a grupy aktywistów biorą na cel firmy przebudzone [woke] , które promują odwrotną dyskryminację.
Groźba podjęcia kroków prawnych stłumiła aktywizm DEI wszędzie. Nawet najbardziej świadome firmy zamykają swoje programy DEI jako środek ostrożności przed możliwymi procesami sądowymi. Groźba ta miała bardzo potrzebny efekt mrożący, ponieważ większość firm chce uniknąć kontrowersji, kosztownych procesów sądowych lub wyzwań dla akcjonariuszy.
DEI jest niepopularne
Sondaże pokazują, że podczas gdy Amerykanie mogą zaakceptować niektóre specjalne programy faworyzujące niedoreprezentowane grupy, sprzeciwiają się obowiązkowym programom, kwotom i alokacjom przyjęć na studia. Amerykanie opowiadają się za sprawiedliwością, ale nie za tyranią wymuszania używania nabytych zaimków w miejscu pracy.
Takie sondaże ujawniają również, że większość respondentów, w tym przedstawiciele wszystkich grup rasowych, uważa, że kwalifikacje pracownika powinny być najważniejszym kryterium przy podejmowaniu decyzji o zatrudnieniu i awansie — nawet jeśli skutkuje to mniejszą różnorodnością kadry pracowniczej.
Mimo to administracja Bidena sponsorowała ustawodawstwo i podpisała rozporządzenia sprzeczne z nastrojami pro-merytorycznymi narodu. Na przykład, pierwszego dnia urzędowania, prezydent Joe Biden podpisał rozporządzenie, w którym oświadczył, że „afirmatywne promowanie równości , praw obywatelskich, sprawiedliwości rasowej i równych szans jest odpowiedzialnością całego naszego rządu”. Jego pro-DEI deklaracja opowiada się za mandatami, kwotami i arbitralnym wykluczaniem grup nieuprzywilejowanych.
Anty-DEI jest popularne
Mimo że DEI nie cieszy się popularnością wśród Amerykanów, grupy aktywistów sprzeciwiających się DEI cieszą się popularnością i mają się świetnie.
Dziesięć najpopularniejszych grup prawnych kwestionujących odwrotną dyskryminację DEI i brak neutralności w miejscu pracy rośnie. The Washington Post informuje, że od 2017 do 2022 r. darowizny na rzecz dziesięciu największych grup wzrosły z prawie 35 milionów dolarów do ponad 135 milionów dolarów.
Grupy podejmują działania głównie na szczeblu stanowym. Spory w interesie publicznym okazały się o wiele skuteczniejsze niż zwykłe działania lobbingowe. Ich spory zatrzymały sesje szkoleniowe dotyczące różnorodności, zniosły kwoty rasowe dla zarządów i wyeliminowały stypendia oparte na rasie.
Zmiana zmienia krajobraz, ponieważ zasługi i umiejętności mają szansę przebić sztuczne kryteria różnorodności w miejscu pracy. Solidne praktyki biznesowe mają szansę ponownie rozkwitnąć.
Wszystko to dzieje się, ponieważ byli tacy, którzy podważali mit, że bezcelowe jest przeciwstawianie się dobrze ugruntowanym programom liberalnym. Można to zrobić, a upadek DEI jest tego dowodem.
Arcybiskup Carlo Maria Viganò, który niedawno został ekskomunikowany przez Watykan za ujawnienie powiązań z globalistami, wydał w zeszłym tygodniu poważne ostrzeżenie, że Kościół jest atakowany przez siły globalistyczne.
„Czwarta rewolucja, o której teoretyzował Klaus Schwab i rodzina międzynarodowych finansów, nie ma w [papieżu Franciszku] Bergoglio neutralnego widza, co samo w sobie byłoby czymś niespotykanym, lecz w rzeczywistości jest on gorliwym współpracownikiem, który nadużywa własnego autorytetu moralnego, aby wspierać ab extra , poza Kościołem, projekt rozpadu tradycyjnego społeczeństwa” – powiedział Viganò w oświadczeniu wideo.
Archbishop Carlo Maria Viganò, excommunicated from the Church by order of Pope Francis, issued a grave warning, alleging that the pope is an enthusiastic collaborator in the Great Reset.
He claims that the pope's goal is to dismantle the Church and replace it with an… pic.twitter.com/u5wM9hIC8D
„Podczas gdy ab intra , w Kościele, realizuje projekt zburzenia Kościoła, aby zastąpić go organizacją filantropijną o inspiracji masońskiej”.
„I to jest skandaliczne. Dotyczy to obu, świata świeckiego i kościelnego, potwierdzając przestępczy spisek między Deep State i Deep Church” – powiedział.
„Wydaje mi się, że w tym spisku decydująca była rola jezuity, nie jest przypadkiem, że po raz pierwszy w historii zakonnik Towarzystwa Jezusowego zasiada na tronie Piotrowym” – dodał.
Abp. Viganò otwarcie krytykuje papieża Franciszka, m.in. jego podejście do oskarżeń o wykorzystywanie seksualne, poparcie dla szczepionek przeciwko COVID-19 , Wielki Reset Światowego Forum Ekonomicznego i promowanie „inkluzywnego, imigracyjnego, ekologicznego i przyjaznego gejom” Kościoła.
Były ambasador papieski w USA również podważył prawowitość Franciszka jako papieża.
Za swoją krytykę Viganò został ekskomunikowany za schizmę , czyli wycofanie się z podporządkowania się papieżowi lub ze wspólnoty z członkami Kościoła podległymi jemu.
„Jego publiczne oświadczenia, w których wyrażał odmowę uznania i podporządkowania się Najwyższemu Pasterzowi, odrzucenie komunii z członkami Kościoła podległymi mu oraz prawowitości i autorytetu nauczycielskiego Soboru Watykańskiego II, są powszechnie znane” – stwierdził Watykan w oświadczeniu wydanym po orzeczeniu Dykasterii Nauki Wiary.
Wyznania byłego doradcy prezydenta Donalda Trumpa: “Złamaliśmy umowę społeczną, krzywdząc dzieci podczas COVID”.
Dr Scott Atlas ujawnił, w jaki sposób grupa zadaniowa Białego Domu ds. koronawirusa stłumiła głosy sprzeciwu bez ustosunkowania się do rzeczywistych danych naukowych, kładąc tym samym podwaliny pod irracjonalną i szkodliwą (de facto morderczą w skutkach – JW)politykę COVID w USA.
Emily Mangiaracina 28 czerwca 2024 r.
(LifeSiteNews) – Były doradca i “dysydent” w grupie zadaniowej Białego Domu ds. koronawirusa, dr Scott Atlas, potępił reakcję polityczną USA na COVID za zignorowanie danych naukowych i “zerwanie umowy społecznej” poprzez “krzywdzenie naszych dzieci jako społeczności”.
W wywiadzie dla CEO PragerUM pani Marissy Streit, dr Scott Atlas udzielił surowej nagany niemal każdemu aspektowi amerykańskiej reakcji politycznej na COVID, której formułowania był świadkiem z bliska, jako doradca byłego prezydenta Donalda Trumpa w 2020 roku wraz z wysokimi rangą urzędnikami służby zdrowia, w tym z dr Anthony’m Fauci’im. Atlas opowiedział pani Streit, jak był oszołomiony widząc, że podczas spotkań COVID kluczowi urzędnicy wydawali się być zupełnie obojętni na dane dotyczące zdrowia, które według Atlasa powinny kierować ich polityką.
“Nigdy nie było ani jednego spotkania – i jest to w pewnym sensie szokujące, że nawet nie pamiętam ani jednego razu, kiedy Deborah Birx, Anthony Fauci lub Robert Redfield* przynieśli artykuły naukowe na spotkanie” – mówi Atlas w wywiadzie z p. Streit o potężnym trio, które ukształtowało kierunek spotkań grupy zadaniowej COVID.
Birx pełnił funkcję koordynatora Białego Domu ds. reagowania na koronawirusa; Fauci był dyrektorem Narodowego Instytutu Alergii i Chorób Zakaźnych (NIAID); a Redfield był dyrektorem Centrów Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC).*
*Cała ta trójka to “naukowcy” żydowskiego pochodzenia, odpowiedzialni swego czasu za politykę amerykańską wobec HIV/AIDS, która w rezultacie, pod pozorem walki z tą zarazą, przyczyniła się do masowego umierania osób zainfekowanych i rozprzestrzeniania się choroby w środowisku homoseksualistów, uważanej przez nich jako “kara Boża”.
Atlas powiedział, że trio to było krytyczne wobec jego własnych poglądów, ale ani razu nie odniosło się do przedstawionych przez niego danych ani do ważności jakiegokolwiek badania projektowego. Zamiast tego przeprowadzili ataki “ad hominem” – (personalne), oskarżając go o bycie “odstającym”.
“Co gorsza, ani razu nie zaprzeczali sobie, co oczywiście jest niespotykane – i sugeruje, że po prostu działało tam myślenie grupowe, a nie krytyczne myślenie” – powiedział Atlas.
Warto zauważyć, że, jak zauważył Atlas, trio zawarło ze sobą pakt, aby zrezygnować z bycia w grupie zadaniowej, jeśli którykolwiek z nich zostanie zwolniony przez Trumpa, co Birx ujawniła w 2022 roku. “Uderzało mnie to, że ludzie ci nie dbali o to, czy ludzie umierają – ale dbali wyłącznie o własną pozycję” – powiedział Atlas.
Atlas uważa, że zespół celowo wykluczał odmienne głosy naukowe, gdy było to możliwe, powołując się na co najmniej dwa przypadki, które wydawały się być motywowane chęcią utrzymania grupowego myślenia.
Pierwszy raz miało to miejsce, gdy Fauci zadzwonił do Atlasa z prośbą o zaproszenie epidemiologów badających COVID. “Powiedziałem: ‘To świetnie. Zamierzam zaprosić kilku najlepszych na świecie epidemiologów, ekspertów od chorób zakaźnych i wirusologów… i omówimy dane”. Jednak Fauci ostatecznie porzucił ten plan. “Nigdy więcej o tym nie wspomniano, ponieważ zamiast tego chcieli tylko Fauciego, Birxa, Redfielda i mnie, bez świadków tego, co się dzieje” – powiedział Atlas.
Drugi, “bardziej rażący” przykład tłumienia głosów sprzeciwu miał miejsce, gdy Atlas zorganizował rozmowę pięciu ekspertów ds. zdrowia z prezydentem Trumpem w Gabinecie Owalnym, w tym z dr Martinem Kulldorff’em, ówczesnym profesorem Harvard Medical School; Jay’em Bhattychary’em, profesorem w Stanford Medical School; dr Cody’m Meissner’em, profesorem chorób zakaźnych; i z Joe Ladapo, profesorem polityki zdrowotnej na UCLA, a obecnie chirurgiem generalnym Florydy.
Atlas opowiedział, jak został wezwany do biura Jareda Kushnera na mniej niż 24 godziny przed spotkaniem, gdy niektórzy eksperci ds. zdrowia już przylecieli do Waszyngtonu, aby usłyszeć, że spotkanie zostało odwołane. Powiedziano mu, że Birx wysłała wiadomość e-mail do zespołu, mówiąc, że “czuje się niekomfortowo” na spotkaniu i że nie zamierza w nim uczestniczyć.
“Powiedziałem więc, że to jest niedopuszczalne. Powiedziałem, że po pierwsze, spotkanie zostało zaplanowane tak, aby ona mogła być. Po drugie, jeśli nie ma ona wystarczającej wiedzy lub jest tak niepewna swojej wiedzy, że nie może przyjść, to dobrze” – wspomina Atlas.
“W rzeczywistości jest to jedyny raz, kiedy naprawdę myślałem, że odejdę”, powiedział Atlas, dodając, że myśl o odwołaniu spotkania była “tak oburzająca”, ponieważ ludzie “umierali” w tym czasie.
Następnie Kusher zaproponował spotkanie z Trumpem, ale tylko na “pięć minut”. Prezydent przystąpił jednak do zadawania zespołowi ekspertów Atlasa pytań dotyczących istotnych kwestii, takich jak zamykanie szkół, ryzyko wirusa dla dzieci, hydroksychlorochina itp. W międzyczasie Atlas “wciąż był klepany po ramieniu”, gdyż kazano mu kończyć spotkanie.
Atlas odmówił przerwania, wyjaśniając: “Nie zamierzam przerywać prezydentowi Stanów Zjednoczonych, to oczywiste. Po drugie, to było ważne. Po trzecie, zadawał świetne pytania. I w rzeczywistości… [Trump] powiedział, że jest bardzo szczęśliwy, że ma tu coś, co nazwał “pięcioma geniuszami””.
“Dlaczego bali się, że pojawią się eksperci naukowi?” – pyta Atlas, zauważając, że zachowanie całej trójki było “oznaką ludzi, którzy byli bardzo niepewni” i “mieli inne motywacje” niż ratowanie ludzi.
“Moja motywacja była bardzo prosta. Ludzie umierali. To mój kraj. Zamierzam pomóc. Byłem naprawdę zbulwersowany przewrotnymi motywacjami, które widziałem” – kontynuował.
Spośród wszystkich niepowodzeń w reakcji na COVID, Atlas jest najbardziej zasmucony krzywdą wyrządzoną dzieciom. Zapytany, czy przywódcy związków zawodowych nauczycieli byli świadomi, że dzieci “nie były dużymi roznosicielami” wirusa COVID, Atlas odpowiedział:
“To, co my jako społeczeństwo zrobiliśmy dzieciom, to moim zdaniem jeden z największych i niewybaczalnych grzechów… Nie chcę tego w sobie więcej dusić… to takie straszne. Złamaliśmy umowę społeczną, którą zawarliśmy jako ludzie dorośli, krzywdząc nasze dzieci… i wstrzykując im eksperymentalne leki, z których wiele jest niesprawdzonych i które mają skutki uboczne, na chorobę, na którą te zdrowe dzieci nie były narażone, wykorzystując te dzieci jako tarczę. To prawie niewyobrażalne.”
(A tymczasem nasi domorośli zbrodniarze pokroju Szumowski, Niedzielski, Dworczyk, Cieszyński, Morawiecki, Fisiak, Grzesiowski, Simon et consortes z piekła rodem świętują rozbawieni i ukontentowani rozmiarami wyrządzonej przez siebie zbrodni na Narodzie na salonach sejmowych, unijnych, na rządowych ciepłych posadkach…)
Biorąc pod uwagę, że badania przeprowadzone na początku 2020 r. wykazały, że otwarte szkoły nie zwiększają wskaźnika zakażeń w społeczności, a około tuzina badań w tym czasie wykazało, że dzieci ponosiły niewielkie ryzyko związane z wirusem i “nie były znaczącymi rozprzestrzeniaczami”, Atlas stwierdził, że polityka zamykania szkół była całkowicie “irracjonalna”.
Wyjaśnił także ogromne szkody wyrządzone dzieciom przez te zamknięcia:
Po pierwsze, w sierpniu 2020 r. CDC podzieliło się już dowodami na to, że zamknięcie dzieci w domach dla nauki osobistej jest dla nich “niezwykle szkodliwe”, czyniąc “znacznie gorsze” straty wśród mniejszości i biednych dzieci.
“Po drugie, nastąpiła eksplozja chorób psychicznych u nastolatków i dzieci w wieku szkolnym z powodu izolacji” – kontynuuje Atlas, wyjaśniając, że nastąpiła “eksplozja” wizyt u lekarzy z powodu samookaleczeń – nastolatków gaszących papierosy na skórze i podcinających sobie nadgarstki” z powodu bólu psychicznego związanego z izolacją po zamknięciu szkół – a także “ogromna eksplozja nadużywania narkotyków wśród nastolatków”.
Ponadto odnotowano “ogromny wzrost” myśli samobójczych u nastoletnich dziewcząt, a co czwarte dziecko w wieku szkolnym w USA myślało o samobójstwie podczas blokad, podało CDC w lipcu 2020 roku.
Wskazując, że nauczyciele sprzeciwiali się nawet możliwości zdalnego nauczania swoich uczniów, Atlas zganił ich za złamanie “wszelkiej etycznej i moralnej odpowiedzialności, jaką mieli wobec dzieci”. Dodał, że według badań nauczyciele generalnie bardzo bali się zarażenia COVID w pracy, znacznie bardziej niż osoby wykonujące inne zawody.
“Czy ci ludzie w ogóle myślą? To są ludzie, którym powierzyliśmy nauczanie naszych dzieci. Zdyskwalifikowali się, będąc irracjonalnymi i poświęcając dzieci dla własnej korzyści” – podsumował Atlas.
Obwinił również lekarzy za to, że nie kwestionują tego, co mówi im establishment medyczny.
“Społeczność medyczna zawiodła, a zawiodła, ponieważ zachowywała się jak owce. Nie kwestionowali tego, co im mówiono. Nie czytali badań. Nie byli biegli w danych. To bardzo smutne, zawstydzające i słusznie stracili zaufanie” – powiedział Atlas.
Wyjaśnił dalej, że oprócz tego, że “lekarze są owcami bez kręgosłupa i nie myślą krytycznie”, istnieje jeszcze jeden główny powód, dla którego zawód lekarza skapitulował przed oficjalną narracją na temat COVID. Według Atlasa nauka i badania medyczne są finansowane i kontrolowane przez “kartel ludzi na szczycie”.
“National Institutes of Health (NIH) jest głównym fundatorem nauki w USA, a tym samym na świecie”, powiedział Atlas, i “pośrednio jest kontrolowany przez kabałę bardzo potężnych politycznie powiązanych, współzależnych ludzi, którzy są również przewodniczącymi wydziałów i szkół medycznych”.
“Okazuje się, że każdy naukowiec akademicki, każdy naukowiec uniwersytecki, aby awansować, potrzebuje grantu NIH… Nie sądzę, by opinia publiczna rozumiała, że są oni zależni od NIH. Nie znajdziesz więc wielu adiunktów, którzy byliby skłonni poświęcić swoją karierę, wypowiadając się przeciwko NIH”, w tym szefom wydziałów, takich jak Fauci.
Wskazał również, że ponad 15 uniwersyteckich ośrodków medycznych w USA otrzymuje co roku ponad 500 milionów dolarów od samego NIH, co w naturalny sposób narusza ich niezależność.
“Nie usprawiedliwiam ich, wyjaśniam ich zachowanie… Jedną z rzeczy, których nauczyłem się w tym wszystkim, jest to, że w naszym rządzie jest tak wielu ludzi na stanowiskach kierowniczych, którzy nie mają niezbędnej uczciwości, aby być liderami, ponieważ uczciwość to przynajmniej mówienie prawdy” – powiedział Atlas.
…Co, jak widzimy w Polsce, dotyczy nie tylko rządu w USA. Aczkolwiek nasi rodzimi popaprańcy okłamują Naród nie za granty (na to są po prostu za głupi), tylko za możliwość brania udziału w grabieży majątku narodowego i naszych wspólnych pieniędzy…Kłamią biorąc udział w zbrodni w zamian za koncesję na kradzież, co czyni ich absolutnie szantażowalnymi i zależnymi od swych mocodawców w tych samych małych czapeczkach na głowach, co w USA…
‘Water’ will ‘deliver’ where ‘Covid’ & ‘climate change’ both ‘failed’ – WEF promotes ‘food, water, & oxygen as ‘forms of natural capital’ that global elites must put ‘on the balance sheet’
World Economic Forum (WEF) members have begun discussing plans to seize control of all elements of nature that humans rely on for survival such as food, water, and even the oxygen supply.
During the WEF Annual Meeting of the New Champions, also known as “Summer Davos,” in Dalian, China, globalists declared that natural systems are finite and must be corporatized.
During a Summer Davos panel discussion, WEF speaker Lindsay Hooper blasted members of the general public for expecting water and oxygen to be “unlimited” and “free.”
Hooper, the University of Cambridge Institute for Sustainability Leadership CEO, argued that food, water, and oxygen are “forms of natural capital” that global elites must put “on the balance sheet.”
“We can’t do business on a dead planet,” she warned fellow WEF members gathered for the annual event.
Hooper pushed the plan during the panel titled “Understanding Nature’s Ledger.”
During the panel, globalists argued that every part of the economy depends on nature.
They concluded that in order to “protect” natural systems, unelected corporate elites must “bring nature onto the balance sheet.”
“If we’re going to protect natural systems, one of the solutions is to bring nature onto the balance sheet; bring nature into the ways that decisions are made within business to allocate a value to it — to bring it into accounting and financial mechanisms,” Hooper explained.
WATCH:
Hooper warned WEF members that efforts to further expand wealth and power are “not sustainable on a finite planet.”
According to Hooper, “The ways in which we have grown our economies, our models of economic development, have been incredibly successful for global prosperity.
“The unintended consequences of current models of growth are simply not sustainable on a finite planet.”
Hooper’s words echo those of WEF founder Klaus Schwab.
At the Summer Davos opening plenary on Tuesday, Schwab said that there were “limits to growth.”
Schwab told global elites that ushering in the globalist agenda will require humanity to be forced into a “collaboration” with the unelected organization, as Slay News reported.
He argues that “economic growth,” and a more “peaceful” future will come from reducing population numbers and embracing innovation such as artificial intelligence (AI) while using the green agenda to advance policy change.
At the end of his address, Schwab returned to the topic of the fourth industrial revolution while revisiting this year’s theme, saying that there were “limits to growth.”
WATCH:
As Slay News reported, “Limits to Growth” is a nod to the Club of Rome book of the same name published in 1972.
The book is a manifesto for reducing the global population of humans.
The book’s author, Dennis Meadows, is a WEF member and is considered an architect of the organization’s anti-human agenda.
As Slay News has previously reported, Meadows advocated for global elites to orchestrate a mass depopulation event to wipe out 86% of the human race.
He argues that the “elites” left behind would have a better life with fewer humans on Earth.
After making a subtle nod to this agenda, Schwab says that these limits can be overcome by using technologies of the fourth industrial revolution wisely.
He asserted that the green agenda must be promoted as a “great opportunity for humankind.”
During the WEF panel on “Understanding Nature’s Ledger,” Hooper warned that nature should never be treated within the economy as though it were free and unlimited.
“At the moment, the way that decisions are made on an everyday level within businesses and financial institutions is because we’re looking at financial data metrics that are not factoring-in nature,” Hooper said.
“Nature is treated within the economy as though it’s unlimited, and predominantly as though it’s free,” she lamented.
WATCH:
According to Hooper, it’s because “every part of the economy is fundamentally dependent on nature.”
As a result, globalists must seize control of “the air that we breathe, the water we drink, the soil, the oceans that we need for the food that we need to consume, the minerals that we need as inputs to technology and into infrastructure,” Hooper declared.
“Without these forms of value, these forms of natural capital, we won’t have economies.
“They are the fundamental building blocks of our economies.”
In addition to putting “nature on the balance sheet,” another proposal coming at the end of the panel discussion suggested putting a tax on natural systems like water in the same vein as carbon taxes.
In her presentation, WEF managing director for nature and climate Gim Huay Neo said that “integrating natural capital to our accounting framework” should happen soon.
“We need to keep pushing while continuing to refine and enhance, and the best example I can give is carbon pricing,” Neo told WEF members.
“Today, carbon pricing, ETS [Emissions Trading Systems], carbon taxes really cover about 25 percent of global emissions.
“We should actually look at scaling this to cover all 100 percent of carbon emissions.
“And beyond carbon let’s think about other aspects of nature that are easier to quantify.
“We will probably not be able to quantify everything on day one, but what about water?
“That’s quite possible for us to start integrating systematically into current trading carbon pricing mechanisms.”
WATCH:
Global elites have been increasingly pushing similar plans in recent years, however.
At COP27 in November 2022, former Bank of England advisor and G20 co-chairman Michael Sheren said that carbon was “moving very quickly into a system where it’s going to be close to a currency.”
He asserted that next on the agenda was the tokenization of nature and biodiversity, where places like Indonesia, Brazil, and Africa would be “absolutely critical.”
“Carbon, we already figured out, and carbon is moving very quickly into a system where it’s going to be very close to a currency, basically being able to take a ton of absorbed or sequestered carbon and being able to create a forward-pricing curve, with financial service architecture, documentation,” said Sheren.
And with carbon being close to a currency, “There are going to be derivatives.”
He then declared that next on the agenda is the tokenization of water, trees, oxygen, and just about everything else in nature.
“We start thinking about putting prices on water, on trees, on biodiversity, we find where does that sit?” Sheren pondered.
“How do we start tokenizing?
“How do we start building systems that actually create not only the value but transfer that value around the world?”
WATCH:
During this year’s WEF Annual Meeting in Davos, Switzerland in January, a similar panel was held called, “Putting a Price on Nature.”
Amid the discussion, Amazonian community leader Uyunkar Domingo Peas Nampichkai said that it was impossible to put a price on a sacred, living ecosystem.
“When we speak about Mother Earth and our ecosystem, when larger companies speak about its value, for us this ecosystem is a sacred ecosystem; there’s no value to it; it’s invaluable,” he said.
Nevertheless, during the annual Davos event in 2022, one WEF member pitched plans to trigger a global water crisis as a means to usher in control over the masses.
As Slay News reported, WEF spokesperson Professor Mariana Mazzucato argues that a crisis centered around “water” will “deliver” where “Covid” and “climate change” both “failed.”
“You need water,” Mazzucato asserted during a panel discussion before an audience of salivating globalists.
Natrafiłem na bardzo ciekawą konferencję w instytucie im. Jana Olszewskiego. Polecam zwłaszcza wystąpienie europosła Sariusza-Wolskiego, który wyliczył wszystkie grzechy Unii, jej prawdziwe cele i idee oraz pokazał jak można z tego wyjść. Co prawda skończył dogmatem, że nie ma co myśleć o polexicie, jako pomyśle niewykonalnym, ale zanegował to zaraz redaktor Bronisław Wildstein. Ale nie dlatego będę chciał napisać o jego wystąpieniu. Ten bilans unijny, oprócz tego wątpliwego „pewnika” w wykonaniu Sariusza-Wolskiego, a dotyczący diagnozy Unii, nadaje się do uważnego przesłuchania i przemyślenia, bo widać z tego wystąpienia, że można to sobie zmieścić na jednej kartce i startować do rozmowy z każdym bezkrytycznym euroentuzjastą. W końcu pan Sariusz to piękny przykład powrotu syna marnotrawnego, euroentuzjasty z ekipy Tuska, który na miejscu, w Brukseli, przejrzał antypolską grę swego pryncypała i stać go było na odwrócenie wektorów oraz przejście do obozu przeciwnego. Szkoda, że z marnym skutkiem, skoro rząd Morawieckiego podpisywał Unii wszystko jak leci. Ale nie o Unii dziś, chodzi o Wildsteina.
Od rewolucji do imperializmu
Miał on ciekawą wypowiedź z punktu widzenia walki idei, bo zdaje się, że ten dziennikarz-publicysta wylądował właśnie w okolicach nie tyle badania historii idei, ale z tych pozycji przyglądania się procesowi ich ścierania się w czasach dzisiejszych. Co prawda raziło mnie w jego wypowiedzi całkowite oderwanie analizy od kontekstów konfliktu interesów, zwłaszcza ekonomicznych, ale coś, co mnie zainspirowało w tej kilkudziesięcio-minutowym wystąpieniu to była jedna teza, której rozwinięcia zabrakło, pewnie z przyczyn czasowych. Wildstein zauważył ważną prawidłowość: otóż postępowe ideologie się zużywają w swej perspektywie uniwersalistycznej i w trakcie tego procesu stają się narzędziem do uzasadniania całkowicie nie uniwersalistycznych, a wprost imperialnych działań konkretnych państw.
Tak na przykład skończyła Rewolucja Francuska, która poprzez Napoleona dokonała zwrotu praktycznie o 360 stopni – do cesarstwa. Najciekawszym przykładem jest tu Rewolucja Październikowa, a właściwie zamach stanu i wojna domowa, czym w rzeczywistości było dzieło Lenina. Idea wyzwolenia świata z okowów alienacji, obnażonych przez Marksa, miała ogarnąć cały świat, a w rzeczywistości stała się już za Stalina jedynie narzędziem do realizacji imperialnej polityki jednego państwa – Rosji. Co ciekawe – obecnie ten proces w przypadku Kremla wyewoluował już do kompletnego imperializmu w formie czystej – teraz to nie marksizm niesiony na bagnetach ma zbawić całą wyalienowaną ludzkość, ale już czynnik kompletnie imperialny, Ruskij Mir, ta „naszość”, która to nowa ideologia Kremla ma być antidotum na gnilność Zachodu. Ale już bez jakichkolwiek konotacji lewackich.
Wildstein ciągnie tę analogię do czasów dzisiejszych. Wedle niego jesteśmy świadkami podobnego procesu, z tym, że mamy do czynienia z rewolucją mariażu lewicowej ideologii z globalistycznymi interesami korporacji, który na naszych oczach przemienia się w narzędzie dominacji znowu jednego państwa – Niemiec, zaś przedmiotem tego procesu, a właściwie ofiarą, ma być Europa. To zgrabna analogia, ale trzeba się jej przyjrzeć z kilku punktów widzenia, zobaczyć pod światło pod różnymi kątami, by stwierdzić czy to diament, czy tylko zwykła skamielina.
Rewolucyjne triady
A więc trzeba by zacząć od początku. Po pierwsze – czy dzisiejsza „rewolucja” jest tożsama z „tamtymi”? Tam przecież latami lała się krew, dochodziło do nagłych zmian społecznych, własnościowych, szalał widowiskowy terror, widowiskowy właśnie po to, by go było WIDAĆ, tak, by oddziaływał swą grozą na stymulację poddańczego strachu.
To pierwsza różnica.
Dzisiejsza formuła rewolucji polega na wyjściu z błędu Marksa, które zaproponował Gramsci. Ten stwierdził, że u Marksa wszystko gra, z jednym wyjątkiem: jego triada terror-gwałtowne zmiany własnościowe – duraczenie jest słuszna, tyle, że kolejność jest wadliwa. Terror powoduje to, że operowany orientuje się, że jest operowany i to bez znieczulenia, tępym nożem. A to budzi opór i jak już dochodzi do przemian własnościowych, to mamy zorientowanego pacjenta, który widzi, że coś się dzieje. I to nie tak. W ten sposób ostatnia faza – duraczenie polega już tylko na odkręcaniu w społecznej świadomości tych konstatacji, jest walką z oporem, które wywołały dwa wcześniejsze etapy. I tak wyglądała każda, że tak powiem „analogowa”, rewolucja, ta sprzed naszej, globalistycznej.
Gramsci zaproponował odwrócenie kolejności triady i… ktoś to przeczytał i niestety wdrożył. Myślę, że odbyło się to w okolicach rewolucji 1968 roku i pomysłu długiego marszu lewicy, dodajmy – przez instytucje. Te, główny filar ciągłości królującej wtedy liberalnej demokracji, były dla lewicy wymarzonym łupem. To tam kumulowała się coraz bardziej nieograniczona władza, niekontrolowana, również głosem suwerena. Ten proces „marszu przez (a właściwie „na”)” instytucje był działaniem równoległym ze startem triady w kolejności Gramsci’ego.
Zamiast gwałtowności zaproponowano niedetektowalną społecznie cierpliwość. Najpierw było duraczenie, wszystko odbywało się w obrębie kształtowania się percepcji społecznej i kultury. Dzięki temu tak zoperowany pacjent nawet nie wie, że jest (został) zoperowany, zaś swą śpiączkę operacyjną odbiera jako kolorowe obrazy serwowane przez narkozę symulowanej wolności i dobrobytu. A więc jest gotowość do przyjęcia następnego etapu – wywłaszczenia. Jesteśmy dzisiaj właśnie w tym miejscu. To już nie jest tak, że zdaje ci się, że jesteś właścicielem mieszkania czy samochodu, bo mylisz kredyt czy lesaing z aktem nabycia. Teraz już jesteśmy na etapie „świata wypożyczonego”. Do tego dochodzi zanikanie pieniądza, jako środka wymiany, sama wymiana zanika w ramach ekologicznie motywowanej redukcji konsumpcji. A więc masz coraz mniej, ale czy jesteś (będziesz?) od tego szczęśliwszy?
Wchodzimy powoli, osmatycznie i równolegle w etap trzeci. Bo to wcale nie jest tak, że te etapy następują po sobie, jak ten poprzedni się skończy. Nie, one są tylko startowane, jak już poprzedni się odpalił, ale to nie znaczy, że ten inicjujący się zatrzymał. Nie, to jest tak jak z Bolero Ravela, każdy instrument wchodzi po kolei i zostaje ze swą linią melodyczną, by na końcu grała już cała orkiestra. Na wszystkim co ma. I jest jak u Ravela – na początku spokojnie werbelek i powolutku linia narasta i nawet nie wiesz kiedy cała orkiestra gra już fortissimo na kotłach i gongach.
A więc etap trzeci – terror. Tu też jest cwanie. Po pierwsze – oduraczonymi łatwiej jest rządzić bez terroru. Tu obróbka świadomości zrobiła swoje i strach przed takim na przykład wywłaszczeniem można zastąpić innym strachem, chociażby przed spłonięciem planety. Po drugie – takie wywłaszczenie może być… niezauważone, głównie w świecie wychowanym na długu. Po trzecie – terror jest niezauważenie wstawiany do prawa. Nikt tego nie kontroluje, bo to i system partyjny się znarowił w reprezentowaniu interesu społecznego, zaś sam suweren w ogóle nic nie kuma – rządzenie i polityka są mu specjalnie pokazywane jako proces co najmniej skomplikowany, jeśli w ogóle obrzydliwy.
Kto to są ONI?
Narzędzia są więc gotowe i będą użyte w zależności od sytuacji. I tu jest zasadnicze pytanie – czy dowodzący tym czekają tylko na okazję, czy jeszcze się boją, by – wzorem błędu Marksa – nie za wcześnie wrzucić żabę do wrzątku. No właśnie – oni. Kim są ci, bo na razie pobywamy w jakiejś abstrakcji, a więc pora na zdefiniowanie „podmiotu lirycznego”? Współpracuję z pewną inicjatywą, która z pozycji naukowych wzięła się za fenomen „Wielkiego Resetu”. Nazwę tego zjawiska zaczerpnięto z dzieła jego guru Klasa Schwaba, który tak zatytułował swoją książkę. Ale ten tytuł poprzedził słowami „COVID-19”, co wskazywałoby na dość „młodą” koncepcję. Ale to tylko danie nazwy od dawna istniejącej inicjatywie.
Nie chcę tu zgłębiać historii formowania się tego ruchu, bo nie czas i miejsce to na to, ale można odesłać do swego rodzaju „sekretarza”, tego zjawiska, który trzyma wszystkie papiery i ustalenia – to Światowe Forum Ekonomiczne w Davos, które od samego początku nie jest żadnym cyklicznym eventem, tylko stałą instytucją wprowadzającą w życie ustalenia, których tylko kulminacją jest coroczne spotkanie w Davos. Jest to plan globalizacji świata. Przeprowadzany konsekwentnie, łącznie ze szkoleniem i umieszczaniem w instytucjach (tak, tak – marsz przez instytucje) młodego narybku. Spiskowa wizja historii? Tak? To czemu na coroczne zjazdy Forum stawiają się jak jeden mąż najwięksi władcy świata, mężykowie stanu i celebryci? Żeby posłuchać oszalałego starca, który coś plecie o mrzonkach swego zglejałego mózgu? Nie – oni tam wszyscy przyjeżdżają, by zobaczyć jak została zrealizowana agenda omawiana w poprzednim roku i ustalić co nowego na rok następny. Tak wynika z tych paneli i dyskusji. Na koniec mamy spis konkluzji i rozpisane zadania na przyszłe okresy dla poszczególnych elementów tego układu. I tak co roku. „W międzyczasie” Forum ćwiczy różne scenariusze „rozwoju” świata, a ich lektura mrozi krew z perspektywy realizacji już niektórych wariantów.
Jeśli nie wierzycie w sprawczość tego grona, to użyję bardziej konkretnego dowodu. Otóż w czasie pierwszego pandemicznego Davos (ale w dokumentach organizacji zaproponowane to było wcześniej) ustalono, że najlepsze w czasie pandemii byłoby powołanie światowego ministerstwa zdrowia. Korononawirus to przecież międzynarodowy zarazek jest, państwa nie dowożą, są jakieś kompromitujące i powodujące niepotrzebne dyskusje różnice w krajowych strategiach i da się przez to porównywać kto miał rację. A tak nie można. Trzeba powołać światowe ministerstwo zdrowia i w tym zakresie państwa mają się schować do budy. Wziął to na tapet nadworny pisarczyk globalizmu – Juwal Harari i mogliśmy przeczytać (i wysłuchać – miałem to „szczęście”), że to tylko początek. No, bo zdrowie zdrowiem, ale czy przypadkiem nie jest tak samo z finansami, gdy egoizm państw prowadzi do kryzysów światowych? A co z wojskiem? No, przecież gdyby było jedno światowe ministerstwo wojny, to jasne, że… wojny by zniknęły, bo nikt ze sobą przecież walczyć nie będzie. Spoko, nie będę tego ciągnął – na końcu jest postulat rządu światowego, do którego pandemia była tylko przygrywką.
A więc jak to się stało, że takie niewinne mrzonki jakichś starców stają się nagle po paru tygodniach agendą w ONZ, które forsuje Traktat Pandemiczny, w ramach którego w czasie ogłoszonej przez siebie pandemii cała władza w dowolnym kraju przechodzi w ręce WHO? No, jak to się stało? Ja widziałem tuziny konferencji z bardzo szlachetnymi konkluzjami, ale nigdy nie widziałem ich w światowej skali realizacji, i to po kilku tygodniach. A więc to Davos, to nie jest jakaś konfa, ale ciało ze wszech miar decyzyjne, ba – inspirujące i inicjujące.
Świat po Wielkim Resecie
A więc zajrzyjmy im w papiery. To, że tam pandemia była wpisana co najmniej 5 lat przed jej wystąpieniem to oczywistość. Nawet się tu nie zatrzymam nad tym czy została wywołana, by zrealizować cele, czy – jak udaje Schwab – była super okazją. Ale jedno trzeba przyznać – globaliści byli gotowi w blokach startowych. Cała sieć krajów zaczęła się zachowywać tak samo, jak na komendę. Dowodziła WHO, nie dość, że niewybieralna, to jeszcze w 80% finansowana i obsadzona przez najbardziej zainteresowaną pandemią – Big Farmę. Pandemia to był duży krok i duży test przeprowadzony na ludzkości na ile sobie można z nią pozwolić. Test się powiódł. Ale to jako się rzekło – krok, a my zajmijmy się metą, czyli światem, ku którem dąży Wielki Reset.
Jest to realizacja dystopijnej progresywnej utopii. Świat jest przeludniony (stąd m.in. aborcyjna narracja), ekologicznie jesteśmy najbardziej nieudanym elementem planety (stąd ekologiczna narracja tłumaczenia (samo)ograniczeń), wolność prasy to żerowisko faszystowskich manipulatorów, którzy chcą zakłócić jedyną prawdziwą narrację (stąd osmatycznie wprowadzane przepisy mordujące wolność wypowiedzi, ukryte pod płaszczykiem „mowy nienawiści”), finansowe zubożenie społeczeństwa, oddalające je od własności, która jest jednym z głównych filarów wolności, a która to wolność jest definiowana po marksowsku – jako zrozumienie narzuconej konieczności.
Mówimy nie o nowej normalności, ale o nowym świecie. Całkowicie nowym. W związku z tym atak na wszystko co „stare”, a prowadzące do indywidualistycznej i wspólnotowej wolności. Ma być kolektywnie a nie wspólnotowo: religia – precz, rodzina – do likwidacji, wolność wypowiedzi – won; własność? nie dość, że prowadzi do żarłocznego marnotrawienia zasobów, to generuje nierówności społeczne. Tożsamość – płynna, płeć – chwilowa, stosunki społeczne – zdegradowane, sztuka – można sobie obejrzeć na transmisji z konkursu Eurowizji, jak to ma wyglądać. Piękno – przestarzałe, dobro – staroświeckie i transakcyjne, prawo – zależne od zmanipulowanej większości. Czyli nie ma nic pewnego, wszystko w gruzach, a co na nich ma być zbudowane?
Obietnice są konkretne – z powodów ekologiczno-zasobowych redukcja demografii do pół miliarda (z ośmiu miliardów). Tyle wyszło z wyliczeń, by pogodzić jak najmniejsze oddziaływanie klimatyczne z potrzebami obsługi elit. Tak, elit. Bo Davosy, choć obiecują społeczeństwo równych bezklasowców, to w swych deklaracjach zakładają, że ktoś przecież będzie musiał rządzić tym całym interesem. Tak, to ci, co to latają swymi odrzutowcami na spotkania płaczek nad zagładą klimatu, ci sami, którzy sobie załatwili w unijnej dyrektywie, że wszyscy przechodzimy na samochody elektryczne, z wyjątkiem ich jak najbardziej spalinowych, wypasionych ferrari czy bentley’ów. Czyli ma nas być mniej, a to się da załatwić, co pokazała pandemia, bez dramatycznych czystek. Nie będzie się reszta pałętała po planecie, zatruwała wspólne przecież powietrze swymi wyziewami, zaludniała piękne plaże swymi bachorami wraz z ojcami w „piwnej ciąży”. Będzie ta redukowana reszta siedziała w piętnastominutowych miastach, żarła co im tam damy z GMO-korpo, oglądała co im każemy i pisała na swych pseudo social mediach tylko to, na co im pozwolimy.
I to wszystko – uwaga, tu jest najlepszy numer! – wszystko w oparach narracji, że to dla dobra realizacji ich wolności. A tam, gdzie już nie można się będzie wytłumaczyć, że to ekspresja wolności, to się powie, że to dla bezpieczeństwa. A jak się nie posłuchają – to złapie się za mordę. Najpierw wybranych – dla postrachu. Stąd tak ważny był covid – by ludność nauczyć łatwości w zamianie wolności na bezpieczeństwo i zaakceptować rewolucyjnie nagły wzrost przemocy. A niebezpieczeństwo można przecież dozować w dowolnym kierunku i momencie. To nas czeka. I nie jest to twór mego szalonego i podejrzliwego umysłu. To wszystko jest tam napisane – w papierach. A czy jest realizowane? Tak, wystarczy się tylko rozejrzeć dokoła. Wziąć do ręki globalistów listę punktów do realizacji i odhaczać. Wszystko się zgadza – po kolei idzie, jeden po drugim. Można też przez to zobaczyć co jeszcze przed nami. Tu wyimki z „dezyderatu” Schwaba:
Reset makroekonomiczny:
Przebudowa globalnych gospodarek w kierunku zrównoważonego rozwoju.
Promowanie bardziej inkluzyjnego i sprawiedliwego systemu ekonomicznego.
Zmiany w polityce fiskalnej i monetarnej.
Reset społeczny:
Redukcja nierówności społecznych.
Wzmacnianie roli rządów w zapewnianiu dobrobytu.
Nowa umowa społeczna uwzględniająca potrzeby wszystkich grup społecznych.
Reset geopolityczny:
Zmiana podejścia do globalizacji na bardziej zrównoważone.
Współpraca międzynarodowa w zarządzaniu globalnymi problemami.
Zarządzanie rywalizacją między głównymi mocarstwami, np. USA i Chinami.
Reset środowiskowy:
Zmniejszenie emisji CO2 i walka ze zmianami klimatycznymi.
Wsparcie dla działań na rzecz ochrony środowiska.
Promowanie zrównoważonego rozwoju gospodarczego.
Reset technologiczny:
Przyspieszenie transformacji cyfrowej.
Zwiększenie nadzoru i śledzenia kontaktów w kontekście zdrowia publicznego.
Zarządzanie ryzykiem związanym z technologiami dystopijnymi.
Punkty konieczne do realizacji Wielkiego Resetu:
Globalna współpraca:
Zacieśnienie współpracy między rządami, biznesem i społeczeństwem obywatelskim.
Utworzenie globalnych struktur zarządzania.
Inwestycje w zrównoważony rozwój:
Skierowanie inwestycji na projekty proekologiczne i zrównoważone.
Edukacja i szkolenia dostosowane do potrzeb nowoczesnej gospodarki.
Wzmocnienie umiejętności cyfrowych i technologicznych.
Zmiana podejścia do pracy:
Wspieranie elastycznych i zdalnych form pracy.
Ochrona praw pracowników w dynamicznie zmieniającym się środowisku pracy.
Zarządzanie zdrowiem publicznym:
Wzmocnienie globalnych systemów opieki zdrowotnej.
Wprowadzenie skutecznych środków zarządzania kryzysowego i nadzoru epidemiologicznego.
Czemu lewacka narracja?
No dobra – narysowaliśmy sobie mniej więcej z czym mamy do czynienia. Ale trzeba zaznaczyć tutaj jeden ważny element. Narracja tego harmonogramu jest lewacka. Czemu? A jakież inne może być duraczenie? Namawiające do konserwatywnego umiaru? No – może być narracja faszystowska i zamordystyczna. A taka się staje narracja obecnego globalizmu. Im dalej w las, tym bardziej przecież musimy przechodzić do fazy trzeciej – terroru. Na razie więc mamy tylko zapowiedzi i umieszczanie ważniejszych filarów w prawie. Czyli mamy lewacką narrację w oparach komunofaszyzmu. Sam faszyzm to uwielbienie państwa, a skoro ma być ono jedno i to światowe, to reszta już idzie tak samo. Te same metody. A teraz o głównym nurcie, czyli lewackości narracji.
To dziecko epokowego dealu finansującego ten interes korpo i lewackiego postępactwa. Do tej pory te dwa twory walczyły ze sobą na śmierć i życie. Teraz wektory się zbliżyły. Dawni wrogowie padli sobie w ramiona. Tak jak kiedyś Hitler i Stalin, kiedy każdy z nich myślał, że deal jest taktycznie chwilowy i w jego interesie, a operacyjnego partnera załatwi się później, na gruzach starego świata. Tak samo wielu prorokuje koniec tego dealu kapitału z Marksem – że się pożrą i któryś zwycięży po malowniczej walce. Słaba to pociecha, bo to i straty będą okrutne, i każda wersja zwycięstwa jest potworna. No, wersję a la polacca, pt. że się dwa giganty nawzajem unicestwią i wyjdziemy wszyscy na pusty ring, cali na biało, jest tak samo prawdopodobna jak jednoczesny nokaut w boksie.
Największym dowodem z rzeczywistości na istnienie takiego związku jest porównanie z samym… Davos. Kiedyś, przed laty, to antyglobaliści z lewicy dymili na uliczkach tego kurortu, były starcia z policją, lała się krew i tony farby drukarskiej. Dziś ci sami (dosłownie) zadymiarze siedzą już na panelach konferencji, którą zwalczali przed laty. Dokonało się więc. Narracja lewacka jest dla korpo zbawieniem, bo co by biedaczki korporacyjne mieli powiedzieć ludowi? Że ich wszystkich zniewolą? Nie! Oni się umówili z lewakami, że wszystko pójdzie a rebour – w procesie dziejowego zniewolenia ludzkości użyje się argumentów… równościowych i wolnościowych. Potwierdza to starą prawdę rosyjskich dysydentów, którzy uważali, że ideałem równości jest na końcu radziecki łagier. Ale to nie jest do końca prawda – w obozie istnieje podział klasowy, co najmniej na więźniów i strażników. A przy takim rozwoju historii każdy będzie marzył, by znaleźć się po stronie co najmniej strażników, bo to będzie jedyna grupa pośrednia pomiędzy zniewoloną społecznością więzienną a zarządzającą i więźniami, i strażnikami – elitą.
Rodzaje globalizmu
Tyle – z czym mamy do czynienia. Teraz wróćmy do Wildsteina. Czy można przeprowadzić analogie pomiędzy „analogowymi” rewolucjami, które zmutowały tylko do narracji imperialnej a dzisiejszymi czasy? Czy globalizm może być dziś użyty przez Niemcy jako narracja prowadząca do uzasadnienia europejskiej hegemonii? Najpierw kwestia samego globalizmu. Wielu uważa go za proces ściśle gospodarczy, z czego dopiero wyprowadza jego konsekwencje na politykę. Ale ten proces, o którym mówimy, dotyczy globalizmu wartości i kulturowo-medialnego oddziaływania społecznego. Obecnie proces globalizmu gospodarczego rozsypuje się na naszych oczach. W sensie gospodarczym polegał on na tym, że świat zachodni produkował tam, gdzie mu wygodniej (i taniej), co niosło za sobą sprzeczności, rozsadzające cały układ. Chiny się zorientowały, że jest to dla nich szansa, że robotnicy z fabryki świata mogą wypowiedzieć posłuszeństwo biurowcowi, który – tu po marksowsku – kumulował wyłącznie u siebie wartość dodaną. USA, co dopiero samozarzynająca się klimatyzmem Europa, odzwyczaiły się od pracy, którą za nie robił kto inny, i przeszły na gospodarkę finansową. Okazało się, że spekulowanie pieniądzem nie tworzy na dłuższy dystans żadnych przewag, zwłaszcza przy postępującym procesie osłabiania dolara, jako waluty rozliczeniowej światowej gospodarki. Tokarz wygrywa ze spekulantem, od kiedy coraz mniej ludzi chce dawać swe towary i usługi za papierki zadrukowane na zielono.
Ten układ się rozsypał. Był to proces jeszcze sprzed kowida, ale to on pokazał kto ma w kieszeniach śrubki, a kto papierki. Porwane łańcuchy dostaw ukazały na czyim pasku wisi świat. I świat to zauważył. Tylko czy wyciągnął z tego wnioski? Raczej nie, a właściwie wyciągnęli wnioski… Chińczycy. Świat, gdyby się ogarnął, to doprowadziłby do procesu decouplingu, czyli przywrócenia na Zachód chociażby podstawowych dla bezpieczeństwa produkcji.
Ale nie zrobił tego. A mógł to być rewolucyjny moment przyspieszający stymulacje powrotu przemysłu na Zachód. Wygrał w rezultacie korporacyjny kapitał i utrzymał uzależnienie od Chin. Po co inwestować w nowe fabryki, skoro zrobili to już (i zrobią) Chińczycy? Po co płacić jakieś europejskie stawki za robotę, skoro tam Chińczyk wszystko ładnie pakuje w sreberka? Po co płacić w Europie za klimat, skoro tam Chińczyk może sobie śmierdzieć w produkcji po taniości?
Tak więc ten gospodarczy globalizm się rozpadł, a właściwie, przy takiej niemocy, przeszedł tylko w formę uświadomienia sobie tego stanu, bez znaczącej reakcji. A jak z globalizmem politycznym? Ten się rozpadł jako konsekwencja upadku globalizmu gospodarczego. To potwierdza oddziaływanie realnej sfery gospodarczej na długofalowe trendy polityczne. Mamy teraz dwa globalizmy polityczne. Dwie pary master-juniorpartner: współpracę USA-Indie, które to Indie mają być wyłuskane z chińskiej strefy wpływów, jako przeciwwaga dla Pekinu, oraz parkę Chiny-Rosja. Oczywiście dookoła latają jakieś pomniejsze paputczyki, ale nie będą one miały większego znaczenia. Każda parka będzie ciągnęła resztę świata w swoją stronę i to będzie dominanta światowej polityki – walka na atrakcyjność przyciągania po resecie światowego porządku. W tle jest oczywiście wojna, ale ta kasuje wszystko i dobrze, że obie strony to wiedzą. (W tej perspektywie pokojowa nagroda Nobla należy się… bombie atomowej, gdyż tylko świadomość jej istnienia po każdej z potencjalnych stron konfliktu powstrzymuje świat przed eskalacją wojny. Bez nuka świat już dawno byłby po wielu krwawych wojnach światowych w wykonaniu konwencjonalnej broni).
Globalizm ideologii
No dobrze, ale wspomniałem, że mówię tutaj o globalizmie jako ideologii mającej swoje cele oparte nie na pragmatyzmie wyliczeń ekonomicznych, ale na docelowej wizji świata, którą chciałem tu opisać. A więc jak wygląda ten podział? Ewidentnie udziałem Zachodu jest opisany przeze mnie kierunek globalistów z Davos. I to, że tak powiem – w układzie transatlantyckim, gdyż Davos takie właśnie jest. Po drugiej stronie będziemy mieli wartości… konserwatywne. Czyli ta idea stanie się nieoczekiwanym towarem eksportowym ze swego zachodniego źródła, do społeczeństw, które wcześniej jej nie znały. Czy to będzie szczere? No, w Chinach, pomijając chwilową z perspektywy chińskich dziejów komunistyczną wersję ich ducha narodowego, to raczej nie są za postępactwem. Raczej za równowagą, umiarem i harmonią Konfucjusza. Nie trzeba się więc tu niczego Chińczyków uczyć. Mamy tylko kolektywną wersję konserwatyzmu. Co do Rosji, to już inna sprawa – ja po prostu wątpię w autentyczność jakiejkolwiek idei w kraju (i narodzie), który jest światową stolicą nihilizmu. Putin taktycznie używa argumentów konserwatywnych po to, by pozbierać zachodniaków, zawiedzionych zlewaczeniem ich kultury. Jest to więc posunięcie taktyczne, obliczone na eksport Ruskiego Miru. Dla użytku własnego będzie sprzedawane jako „naszość”, leczącą ze szkodliwych miazmatów kompleksu wobec Zachodu.
Niemcy beneficjentem globalizmu?
Mając już te trzy aspekty globalizmu w pamięci pora sprawdzić tezę Wildsteina, że lewacki progresywizm wyewoluował (wyewoluuje) w uzasadnienie niemieckiej dominacji nad Europą. Wydaje mi się to mało możliwe. Hegemonia Niemiec, wbrew ich zapewnieniom, że są „imperium moralnym”, nie może być oparta na niczym innym, niż na sile gospodarczej zamienianej geopolitycznie we wcale już nie „soft” power. A ideologia postępowego globalizmu jest de facto bankrutem gospodarczym. Tylko przez chwilę wydało się to cudownym połączeniem. To były czasy, kiedy jeszcze z Putinem było ok, miał on tam zamieniać u siebie swoją brudną energię na czysty wodór, którym ze Starym Kontynentem miał handlować Berlin. Wszystko było oparte na wmuszeniu Europie Zielonego Ładu, pozbawieniu wszelkich źródeł energii, innych niż, zapośredniczone przez Niemcy, rosyjskie, z użyciem technologii z niemieckich rąk. Po to te wszystkie zielone rewolucje.
Ale pękło w kilku miejscach, jak w wysadzonym Nord Streamie. Ruscy się zbiesili, wywołali wojnę z Ukrainą. Zdarli więc rosyjsko-niemiecką kołderkę i zaskoczona publiczność mogła zobaczyć, że parka leży w bardzo intymnej pozycji. Energia się u Germanów sypnęła, koszty wzrosły i niemiecki kontrakt społeczny, że gdzieś tam, po taniości, również energetycznej, ktoś pracuje na nasze marże – został unieważniony. Po drugie – przyszedł Chińczyk i powiedział: sprawdzam. Chcecie fotowoltaikę? Proszę bardzo, to my tu w Kraju Środka zrobimy najlepszą i najtańszą, i figę na tym Niemcy zarobicie. A co, będziecie okładać nasze panele podatkiem? Za co, za czystą energię, która jest warta wszystkiego, nawet dopłat? To samo z samochodami. Na początku w Niemczech, czyli w kraju, w którym to nie rząd ma przemysł, a przemysł ma rząd, to się koncerny samochodowe burzyły na swoich (sic!) rządzących, że jak to, elektryki? A nasz spalinowy core business? To się im wytłumaczyło, że to dopiero Zielony Ład da im kopa w górę – wymusi wymianę całego istniejącego parku na 2-3 droższe samochody, które w dodatku się zdegradują po 2-3 latach. I przemysł w to poszedł, aż tu Chińczyk wyprodukował spełniające wszystkie normy swoje elektryki, tyle, że dwa razy tańsze. I co? Przecież klimatyczne ideolo powinno zabiegać o jak najszerszy dostęp do czystych samochodów, a tu się w Europie odwija jakimiś cłami zaporowymi?
Wnioski
A więc moim zdaniem mamy do czynienia z dwiema wersjami – albo te wszystkie ideolo zostaną wdrożone, a wtedy – przy nieuchronnej ekonomicznej klęsce konceptu – Niemcy będą już tylko „imperium moralnym”, a tu akurat konkurentów może być masa. Albo całe to ideolo padnie, zaś Niemcy będą musiały się same pozbierać gospodarczo, bez żadnych regulacyjnych wtedy dopalaczy.
Ale tu na drodze stanie cały dotychczasowy układ, który pracował na Niemcy, a w rozsypanym globalizmie pracować wcale nie musi. Europa stanie się zaściankiem świata. Biednieje, zaś kraje azjatyckie się bogacą, a więc będą zaspokajane przez własne, lokalne inicjatywy. Zostaniemy jak skansen, z tym, że z pewną atrakcją – lokalnymi wojnami, które ze względu na naszą zaściankową zapyziałość nie będą na pewno światowe.
I to może jedyna, smutna dla nas, w geopolitycznym położeniu naszym – pociecha.
Powyższe pytanie możemy sobie zadawać od zawsze. Od początku znanej nam ludzkości zdarzały się grupy czy sekty które tępiły dzieci, czy bez powodu mordowały obcych i swoich.
Na przykład wyznawcy Molocha w Azji Mniejszej, o których dużo można przeczytać nie tylko w Starym Testamencie, ale i w innych dokumentach z tych czasów, czcili swojego bożka, czyli właśnie Molocha między innymi w ten sposób, że do jego metalowego posągu zanosili dzieci i wrzucali do palącego się wewnątrz ognia. Zwykle dotyczyło to chłopców pierworodnych.
Podobne kulty trwały bardzo długo,bo aż do przybycia Europejczyków w Ameryce, szczególnie w Ameryce Środkowej. Tak w wierzeniach Azteków, jak i Majów konieczne było przebłaganie bożka zła przez oddawanie mu bijących jeszcze serc wyrwanych z piersi jeńców oraz oddawanie czyli mordowanie dzieci. Dotyczyło to co najmniej setek tysięcy ofiar co roku.
Wspomnę jeszcze o działalności Madame Voisin, która w Paryżu miała ogromne przedsiębiorstwo aborcji czyli mordowania dzieci kochanek książąt i króla. A również urządzała czarne msze, w których krew niemowląt była mieszana z winem dla piekielnej konsekracji. Niedawno, w XXI wieku, na terenie jej rezydencji, w parku odkryto fosę z ponad dwoma tysiącami szkielecików.
Oddzielne umieszczę tekst, właściwie sprawozdanie Andrzeja Sarwy z trzeciej księgi jego czteroksięgu, która ma tytuł „Wieszczba krwawej głowy”.
Czarne msze, czyli msze satanistyczne były odprawiane przez – koniecznie poprawnie konsekrowanych – księży -apostatów już wcześniej, między innymi za czasów i w obecności królowej Katarzyny Medycejskiej.
Rozwinęło się to we Francji silnie pod laickimi rządami masonów, po Wielkiej Rewolucji Anty-francuskiej 1789.
Również Rewolucja Październikowa w Rosji, którą również można nazwać „rewolucją antyrosyjską”, odnosiła się zdecydowanie wrogo do chrześcijaństwa, a w szczególności katolicyzmu i prawosławia. Tak zwaną „wolną miłość” czyli zupełną rozpustę promowały tam rewolucjonistki, kochanki wszystkich, między innymi Lenina, Aleksandra Kołłątaj i Inessa Armand. [Znalazłem krótkie szkice, raczej dla nich zyczliwe, są trochę poniżej tego tekstu]. A dokumenty ujawniające sodomię Lenina opublikowałem gdzie indziej. [Rozkoszna dupa Lenina ]
Przed drugą wojną światową w Polsce zwanej „wolną”, ale rządzoną przez laicką sanację, panoszyła się rozpusta, aborcje, masoński laicyzm. Nawet objawienia i ostrzeżenia Matki Bożej na Siekierkach w 1943r. zostały przez władze Polski podziemnej, w czasie II wojny światowej, jak również zresztą przez episkopat Polski, zlekceważone czy przemilczane.
Tak zwany wojujący feminizm charakteryzuje się nienawiścią do małżeństwa, do uczciwości małżeńskiej, miłości, wierności – i dzietności. Czemu jednak te kobiety narzucają innym, to jest normalnej większości, konieczność uznawania swoich fobii za prawo?
A przypadki coraz bardziej rozpowszechnione – promowanie przez rządy wymuszonych eutanazji? Przecież to są jawne zbrodnie, ale jak widać – ciągle bezkarne.
Ostatnio analizowałem bardzo dziwnie nagłaśnianą aferę tak zwanego adenochromu. Wikipedia podaje że adenochrom jest znanym związkiem chemicznym o podanym wzorze, więc w tych alarmistycznych reportażach, ostrzeżeniach o „eliksirze nieśmiertelności” musi chodzić o inną substancję. Po dyskusjach z lekarzami medycyny, którzy się tą sprawą interesują, uważam że w piekielnych doniesieniach chodzi o substancję pochodną adenochromu a powstającą w czasie śmiertelnych tortur. Szczególnie wydajne jest produkowanie tej substancji, którą nazwijmy B-adenochromem z dzieci, szczególnie z t.zw. „fabryk dzieci” umiejscowionych w różnych krajach. Pewne jest, że fabryki takie są na Ukrainie i tam są torturowane dzieci „oddane” do tych przedsiębiorstw [powiedzmy] czy przez surogatki czy też przez żyjące w nędzy a skuszone sporymi pieniędzmi samotne matki.
Natomiast niedawno natknęliśmy się na tłumaczenia z rosyjskiego, a też teksty pisane po rosyjsku, które wypisują zupełnie nieprawdopodobne historie o jakiś ogromnych naczepach wiozących ten B-adenochrom z Ukrainy do lotniska w Warszawie i w planie – dalej do bogatych użytkowników. Teksty te pisane były pod publiczkę, mówiły o tym, że jakiś specnaz wymordował załogę tego transportu, ale podają zbyt dużo nieistotnych, uwiarygodniających szczegółów. Gdyby rzeczywiście taka akcja specnazu rosyjskiego miała miejsce, to by wszystko sfilmowali, załogę oraz uratowane dzieci odwieźli w bezpieczne miejsce i zrobili z tego prawdziwy skandal międzynarodowy. Tak się jednak nie stało, więc zapewne ktoś, nie wiemy kto, usiłuje całą sprawę ośmieszyć czy zasugerować jej nieprawdziwość.
Jednak to, co wiemy o Wyspie Niewolników [Slave Island] Epsteina, o tym kto na tę wyspę na orgie z dziećmi był zapraszany, wskazuje że również tam udział B-adenochronu był ogromny. Również Marina Abramowich, która urządzała czy urządza dla swoich piekielnych wybrańców uczty czy kolacje gdzie w menu są odrażające dania, o których ledwo wspomnę, musi raczyć swoich bogatych gości tą substancją – B-adenochromem.
Wielkie laickie organizacje międzynarodowe jak WHO, ONZ również promują konieczność zmniejszania ilości ludzi na świecie w poszczególnych państwach – i swoje poglądy narzucają. Również przymus szczepienia, szczególnie dzieci idzie w tym samym kierunku, choć wiadomo z nauk medycznych, że są to szczepienia zbędne ale skutki bywają śmiertelne. To samo dotyczy narzuconych szczepień „przeciw” p(l)andemii, z których ostatnia, kowid, ciągle jest bardzo groźna.
Może to, to znaczy narzucanie z góry, tłumaczy czemu taki Szumowski, oficjalnie „profesor medycyny” śmiał zakazać wszystkim Polakom korzystania ze słońca, z przechadzek, zakazał jazdy na nartach i tym podobne. Lekarz – a ignoruje leczniczą rolę ultrafioletu i ruchu!! Wszyscy tacy, których można by nazwać zbrodniarzami, i im podobni, są teraz zupełnie bezkarni. Te zbrodnicze tendencje i działania, uczestnicy tych tendencji zbrodniczych i działań, są zapewniani o bezkarności i rzeczywiście czują się bezkarnie.
Powstała taka gałąź anty-wiedzy, jakby parodia religii, którą nazwano klimatyzmem. Pojawiły się różne slogany jak „płonąca planeta”, „ostatnie pokolenie” i tym podobne. I wszyscy oni są znów w swoich zbrodniczych działaniach bezkarni. Biedna wagarowiczka chora na Aspergera została uznana za prorokinię w ONZ i nawet była kandydatką na nagrodę Nobla. Niszczenie rolnictwa i przemysłu w Unii Europejskiej również prowadzi do nędzy, a w jej wyniku ogromnego zmniejszenia ilości rodzących się dzieci i zmniejszenia ilości ludzi.
Wszystko to jest działalnością przeciwko logice, przeciwko jednoznacznym twierdzeniom nauki. To dyktatura zawziętego ideologa – idioty.
Czyżby Szatan, przy swojej porażającej, inteligencji był również Naczelnym Idiotą Planety?
Les extrêmes se touchent
=========================================
AS:
Nie! On wie co robi, bo to wszystko służy unicestwieniu Człowieka, którego nienawidzi, a w drugiej kolejności wszystkich innych stworzeń Pana Boga. Nie jest idiotą on udaje idiotę.
Benjamin Netanjahu, premier Izraela, posiadający większość w Knesecie, ale w dużej mierze mniejszość wśród swoich współobywateli, grozi atakiem na Liban. Jeśli ta operacja zostanie rozpoczęta, izraelska armia nie będzie w stanie pokonać Hezbollahu w pojedynkę. Aby uratować państwo hebrajskie, Waszyngton będzie zmuszony do interwencji, ale zamiast bezpośrednio uczestniczyć w straszliwej wojnie, mógłby wesprzeć wojskowy zamach stanu w Tel Awiwie.
Szef sztabu Izraela, generał Herzi Halevi, spotkał się ze swoimi odpowiednikami w Arabii Saudyjskiej, Egipcie, Bahrajnie, Zjednoczonych Emiratach Arabskich i Jordanii. Zgodnie z podpisanymi z nimi porozumieniami poinformował ich, że Izrael zaatakuje Liban wieczorem w sobotę, 22 czerwca. Ujawnienie tego tajnego spotkania szybko rozprzestrzeniło się w sieci. Potwierdziły to różne oficjalne źródła. Przy okazji, dowiedzieliśmy się, że osiągnięto porozumienie między Tel Awiwem a Rijadem. Informacje te pozwalają zrozumieć, dlaczego Arabia Saudyjska uczestniczyła – wraz z zachodnim sojuszem – w ochronie Izraela podczas irańskiej reakcji z 14 kwietnia.
W piątek 21 i sobotę 22, kancelarie na całym świecie szeleściły sprzecznymi informacjami i oświadczeniami. António Guterres, Sekretarz Generalny ONZ, powiedział, że konflikt izraelsko-palestyński w żadnym wypadku nie może zostać rozwiązany za pomocą broni. „Narody regionu i świata nie mogą pozwolić Libanowi na stanie się nową Gazą (…) Po obu stronach Błękitnej Linii zginęło już wiele osób, dziesiątki tysięcy ludzi zostało przesiedlonych, a domy i budynki zostały zniszczone (…) Niewybuchnięta amunicja (…) stanowi dodatkowe zagrożenie dla mieszkańców Izraela i Libanu, a także dla personelu ONZ i personelu humanitarnego (…) Nadszedł czas, aby strony zaangażowały się w praktyczny i pragmatyczny sposób na ścieżkach dyplomatycznych i politycznych, które są dla nich dostępne,” powiedział na konferencji prasowej. Ale Izrael odmawia jakichkolwiek negocjacji, a Hezbollah – odmawiając porzucenia Palestyńczyków – powiedział, że nie będzie negocjował delimitacji granicy izraelsko-libańskiej tak długo, jak masakra trwa w Strefie Gazy.
Izraelski minister spraw zagranicznych Israel Katz odpowiedział Guterresowi: „Izrael nie może pozwolić, aby organizacja terrorystyczna Hezbollah nadal atakowała jego terytorium i obywateli, a my wkrótce podejmiemy niezbędne decyzje. Wolny świat musi bezwarunkowo stanąć u boku Izraela w wojnie z osią zła prowadzoną przez Iran i ekstremistyczny islam. Nasza wojna jest również waszą wojną, a zagrożenie Nasrallaha wobec Cypru to dopiero początek.” [1]. Zapowiedział, że “wkrótce podejmie niezbędne decyzje” na ten temat. Tymczasem obie strony zwielokrotniły potyczki. Izrael wystrzelił pociski na Yaroun (caza Bint Jbeil) i Naqoura (Tyr). Uderzył również bronią z białym fosforem na obszarze pomiędzy miejscowościami Taybé i Deir Seriane (Marjeyoun), wywołując w tym rejonie pożar. Wieczorem dwa kolejne ataki uderzyły w miejscowość Khiam, w tym samym czasie. Izraelskie lotnictwo przeprowadziło również atak w dzielnicy Kandouli w Meiss el-Dżabal.
Hezbollah ze swojej strony dokonał co najmniej czterech ataków w ciągu dnia. Zaatakował morski obiekt wojskowy Ras Naqoura (co odpowiada izraelskiemu Rosh Hanikra, naprzeciwko Naqoura) “z pomocą kilku samobójczych dronów, w odpowiedzi na izraelski atak w Deir Kifa (caza of Tyre)” w czwartek, w którym zginął bojownik Hezbollahu. Zapewnił “zniszczenie części terenu i zranienie kilku osób”. Przeprowadził również kolejny samobójczy atak dronów na „izraelską bazę artylerii” w Za’oura w północnym Izraelu i przeprowadził ataki na izraelskie obiekty Rouaissat el-Qarn i Zebdine, znajdujące się w spornych gospodarstwach Chebaa, a także na Sammaka, na poziomie wzgórz Kfarchouba. Stany Zjednoczone, które od 29 stycznia doradzały swoim obywatelom, aby nie jechali już do Libanu z obawy przed porwaniami [2], milczały, podczas gdy irańska misja w ONZ napisała na Twitterze: „Każda lekkomyślna decyzja izraelskiego reżimu okupacyjnego, aby się uratować, może pogrążyć region w nowej wojnie, której konsekwencją byłoby zniszczenie infrastruktury Libanu, a także infrastruktury terytoriów okupowanych w 1948 roku. Nie ulega wątpliwości, że ta wojna będzie miała wielkiego przegranego, a mianowicie reżim syjonistyczny. Libański Ruch Oporu, Hezbollah, ma zdolność obrony siebie i Libanu – być może nadszedł czas na samozniszczenie tego bezprawnego reżimu” [3].
Rzeczywiście, bilans sił zbrojnych znacznie się zmienił od czasu wojny izraelsko-libańskiej w 2006 roku [4]. W tym czasie Hezbollah był niedoświadczony. Dziś, przeciwnie, przeżył 12 lat wojny w Syrii przeciwko dżihadystom uzbrojonym przez NATO i chronionym przez Izraelskie Siły Powietrzne [5]. Ma teraz 2500 Sił Specjalnych (Radwan), 20 000 wykwalifikowanych bojowników, 30 000 rezerwistów i 50 000 niedoświadczonych bojowników. Poprzednio miał pociski krótkiego zasięgu.
Obecnie posiada 120 000 pocisków wszelkiego rodzaju, w tym 150 000 pocisków kierowanych, kilka tysięcy pocisków Zelzal (“trzęsienie ziemi”), o zasięgu ponad 120 kilometrów i kilkaset pocisków kierowanych Fateh-110 (“Liberation-110”) [6], o zasięgu 300 kilometrów i wciąż dziesiątki tysięcy pocisków krótkiego zasięgu, takich jak irański Fajr-1 i Typ-107, chińskiej produkcji. Ten gigantyczny arsenał powinien pozwolić mu nasycić Żelazną Kopułę, a tym samym pozbawić Izrael obrony przeciwlotniczej [7]. Jeśli nie uda mu się jej nasycić, Hezbollah już od grudnia 2023 roku pokazał, że może zniszczyć elementy Żelaznej Kopuły, przez co nie będzie ona działać. Przede wszystkim ma pociski ziemia-powietrze Sayyad-2 (Hunter-2) i być może rosyjskie baterie SA-22 Pantsir [8]. Po raz pierwszy, Hezbollah zakończł 20 maja, 76 lat izraelskiej dominacji powietrznej. Jeśli nie jest pewne, czy Hezbollah może zestrzelić samoloty na dużej wysokości, jasne jest, że może zniszczyć śmigłowce i samoloty na małej wysokości. Ponadto Hezbollah nabył wszelkiego rodzaju drony, w tym al-Hodhod (“Fasciated Hump”), które przeniknęły do Hajfy, gdzie sfilmowali bazę marynarki wojennej i fabrykę uzbrojenia RAFAEL (Rafael Advanced Defense Systems Ltd), nie będąc wykrywanymi przez izraelskie radary. I to nie koniec: Hezbollah ma teraz rosyjskie i irańskie pociski przeciwpancerne Toophan AT-14 Kornet, czołgi ciężkie, takie jak czołgi T-72, wyprodukowane w Rosji. Nadal ma pociski ziemia-morze, takie jak rosyjski Yakhont. Nie ulega wątpliwości, że gdyby zmierzył się z samym Izraelem, bez interwencji Stanów Zjednoczonych, Hezbollah zniszczyłby w ciągu kilku dni Izraelskie Siły Obronne (FDI).
Nie wiadomo, co by się stało, gdyby Pentagon przestał kontynuować niezachwiane poparcie dla swojego pupila. W tej perspektywie wyzwaniem jest opozycja wobec izraelskiej okupacji, która rozwija się szczególnie wśród młodych amerykańskich wyborców. Aby zostać ponownie wybranym, prezydent Biden musi porzucić Izrael. Jednak to porzucenie oznacza zniknięcie państwa hebrajskiego. Natomiast, wejście do wojny amerykańskiej armii spowodowałoby również wojnę z Iranem. Ale wiemy, od 14 kwietnia, że Teheran ma pociski hipersoniczne, prawdopodobnie pochodzenia rosyjskiego, których Zachód jako całość nie jest w stanie przechwycić [9].
Jak Rosja i Oś Oporu były w stanie poczynić takie postępy w dziedzinie zbrojenia i sztuki wojennej? Już w 2012 roku izraelskie służby wywiadowcze twierdziły, że Hezbollah pomnożył swoją zdolność bombową o 400 (czterysta). Mówili wtedy tylko o ilości. Dziś jest to również jakość, której musimy być świadomi [10]. Do przełomu doszło podczas wojny z Syrią. Opisaliśmy to obszernie, ale prasa atlantycka oczerniła nasze uwagi. Rzeczywiście, konieczne było przekonanie zachodniej opinii publicznej, że Syria jest słabym państwem i że ludzie bosi obalą Republikę. Dziś wszystkie armie NATO są w złym stanie, z wyjątkiem Francji ze względu na zdolności atomowe i Stanów Zjednoczonych, nie tylko ze względu na zdolności odstraszające, ale także ze względu na konwencjonalne uzbrojenie sprzed 1991 roku. Przez 23 lata NATO przekształciło się w rzekomo “antydżihadystyczną” koalicję, z pewnością silną, ale niezdolną do prowadzenia “wojny o wysokiej intensywności”.
Przewidując zniszczenie pasów startowych izraelskich wojskowych baz lotniczych przez Hezbollah, Izrael przewidywał przemieszczenie samolotów IDF [to armia Izraela] do brytyjskich baz wojskowych Akrotiri i Dhekelia na Cyprze. Hassan Nasrallah ostrzegł zatem Nikozję, że jeśli pozwoli izraelskim samolotom wojskowym zatrzymać się na jej ziemi, zaangażuje się w konflikt i Cypr będzie musiał ponieść konsekwencje. Od początku operacji „Iron Sword” (8 października 2023 r.) IDF masowo masakruje, podczas gdy Hezbollah dokłada wszelkich starań, aby spowodować jak najmniej ofiar. Podczas gdy 37 000 palestyńskich cywilów zostało zabitych w Gazie, tylko około piętnastu izraelskich żołnierzy zostało zabitych przez libański ruch oporu, wobec ponad 300 bojowników Hezbollahu przez IDF. Ten asymetryczny bilans sprawia wrażenie, na pierwszy rzut oka, że Izrael jest zawsze najsilniejszy, a w rzeczywistości pokazuje, że Hezbollah próbuje odeprzeć wojnę, którą przewiduje jako straszną. W 1944 roku upadek III Rzeszy był brutalny pod ciosami Armii Czerwonej. W 2024 roku może to być również brutalne dla NATO.
Osiągnięto zmianę równowagi sił. Nie jest już odwracalna ani w krótkim, ani w średnim okresie. Z tego punktu widzenia niesamowite jest to, że NATO zachowuje się tak, jakby wciąż było panem świata. Ten upór sprawi, że jego upadek będzie tym bardziej bolesny. Jedyną alternatywą dla Stanów Zjednoczonych i Izraela byłoby zachęcenie do wojskowego zamachu stanu w Tel Awiwie. Już tysiąc wyższych oficerów i podoficerów zebrało się w tej perspektywie wokół hasła: „Kto myśli, że w Rafah jest pole do manewru, myli się. Ten, kto wie, że go nie ma a mówi, że jest – kłamie!”
Thierry Meyssan
SIEĆ VOLTAIRE, 25 CZERWCA 2024
[1]. Są gotowi. Decyzja Białego Domu jest nieznana, ale najwyższy urzędnik Departamentu Stanu w tej sprawie, Andrew P. Miller, zastępca podsekretarza stanu do spraw izraelsko-palestyńskich, podał się do dymisji 22 czerwca. Departament Stanu zapewnia, że to z osobistego powodu, ale wszyscy wiedzą, że był przeciwny strategii Bear-Hug prezydenta Joe Bidena [12]. Wdrożył sankcje wobec żydowskich supremacjonistów. [1] שראל כ”ץ Israel Katz, X, 22 juin 2024.
[2] « Lebanon Travel Advisory », US State Department, January 29, 2024.
[5] Sous nos yeux, Thierry Meyssan, Demi-Lune (2017).
[6] « La Syrie aurait livré au Hezbollah des missiles Fateh 110 », Al-Manar (Liban) , Réseau Voltaire, 15 février 2010.
[7] « US concerned Israel’s Iron Dome could be overwhelmed in war with Hezbollah, officials say », Natasha Bertrand Alex, Marquardt Kylie Atwood & Jennifer Hansler, CNN, June 20, 2024.
[8] « US intel suggests Syria’s Assad agreed to send Russian missile system to Hezbollah with Wagner group help », Natasha Bertrand, Zachary Cohen & Katie Bo Lillis, CNN, November 2, 2023. «Russia’s Wagner Group Plans to Send Air Defenses to Hezbollah, U.S. Says», Michael R. Gordon, Wall Street Journal, November 2, 2023.
[9] «Les missiles hypersoniques iraniens instaurent la dissuasion par la terreur, selon Scott Ritter», par Alfredo Jalife-Rahme , Traduction Maria Poumier, La Jornada (Mexique) , Réseau Voltaire, 21 avril 2024. « Thierry Meyssan révèle le dessous des relations irano-israéliennes ». Le Courrier des stratèges, Youtube. Signalons une erreur dans cette vidéo, l’auteur indique que la Syrie s’est opposée à la guerre occidentale en Iraq.
[10] «Israël n’est plus qu’un tigre de papier», par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 10 décembre 2012.
[11] « Les officiers de réserve à Gaza en colère : donner des ordres clairs pour occuper Rafah, sinon, tout doit être terminée », Infos Israël news, 5 juin 2024.
[12] «State Dept. expert on Israeli-Palestinian affairs resigns amid Gaza crisis», John Hudson, The Washington Post, June 21, 2024.
W czwartek Andrew Bridgen, niezależny kandydat z północno-zachodniego Leicestershire, dołączył do dziennikarza Resistance GB Willa Coleshilla. Jedną z wielu szokujących rewelacji, które przedstawił, jest to, że Wielka Brytania jest już w stanie wojny z Rosją, ale zainstalowany premier Rishi Sunak oficjalnie nie powiedział o tym parlamentowi ani nie poinformował brytyjskiej opinii publicznej.
Jest kilka powodów, dla których Rishi Sunak zwołał teraz wybory powszechne, powiedział Bridgen. Pan Bridgen podał następujące powody: Sunak wie, że nie ma pod kontrolą inflacji, a ceny żywności gwałtownie wzrosną przed końcem lata; katastrofalna ustawa o Rwandzie dotycząca nielegalnych imigrantów była tylko “na pokaz”, co z biegiem czasu będzie coraz bardziej widoczne dla opinii publicznej; narracja o “bezpiecznych i skutecznych” szczepionkach została skutecznie zniszczona, ale z biegiem czasu jeszcze więcej ludzi zda sobie sprawę, że zostali okłamani. Innym powodem jest wojna z Rosją i być może jej sojusznikami; Sunak nie chce być premierem wojennym.
“Mam swoich informatorów w Ministerstwie Obrony i Rishi Sunak powiedział im sześć [do] ośmiu miesięcy temu – generałom, admirałom i wicemarszałkom lotnictwa – że nie chce być przywódcą wojennym” – powiedział pan Bridgen Coleshill.
“Informacje, które posiadam, są takie, że mamy brytyjski personel – nie będą teraz klasyfikowani jako personel serwisowy, ale byliby w naszym wojsku bardzo niedawno – wystrzeliwujemy brytyjskie pociski rakietowe, pociski Storm Shadow z Ukrainy do Rosji, kontrolowane przez obywateli Wielkiej Brytanii … Amerykanie robią to samo ze swoją bronią. Robią to także Niemcy, Polacy, Francuzi i wszyscy inni. W rzeczywistości jesteśmy teraz w stanie wojny z Rosją. Oni po prostu nie uzgodnili tego z Parlamentem [i] nie powiedzieli oficjalnie Parlamentowi. Nie powiedzieli ludziom. I ta [wojna] eskaluje” – powiedział.
Ale dzieje się wiele dziwnych rzeczy, powiedział Bridgen. Na przykład Wielka Brytania ogłasza, że jej pociski nuklearne nie działają w tym samym czasie, gdy rząd naciska na pobór do wojska i służbę wojskową. Innym przykładem jest zamknięcie ostatniej pozostałej fabryki stali, która mogłaby produkować stal zbrojeniową.
Podejmowane są również próby zmniejszenia ilości żywności produkowanej przez naszych rolników. “Historycznie rzecz biorąc, za każdym razem, gdy szliśmy na wojnę, nasi przeciwnicy próbowali nas zagłodzić, ponieważ produkujemy tylko około 55% żywności, którą faktycznie konsumujemy” – zauważył Bridgen.
“Niemcy i Francja przyjęły już odpowiednie przepisy, dzięki którym mogą w każdej chwili wprowadzić pobór do wojska. A UE przygotowuje się do sprzedaży obligacji wojennych inwestorom, aby zapłacić za wojnę” – powiedział Bridgen. “Problem ze sprzedażą obligacji wojennych polega na tym, że w rzeczywistości jesteś komuś winien wojnę, prawda?”.
“Potrzebujemy rozsądnych głów. Potrzebujemy mężów stanu w Izbie Gmin, którzy powstrzymają to szaleństwo” – powiedział. Dodając, że może to łatwo przerodzić się w III wojnę światową. “Mam analityków ds. obrony, którzy przekazują mi informacje, a oni są w służbach i mówią, że w Europie dojdzie do detonacji nuklearnej”.
“Jedynymi ludźmi, którzy wygrywają [wojnę], są superbogaci, a biedni zostaną pogrzebani” – powiedział.
Podczas wywiadu pan Bridgen również dyskutował o :
Zwalczanie COVID i szczepionki na COVID. Skandal związany z Post Office Horizon. Skandal z zakażoną krwią. Koniec systemu pieniądza fiducjarnego i wprowadzenie w jego miejsce kredytów węglowych. Gry umysłowe, w które grali, aby go uciszyć. Na przykład mówiąc, że zamierza popełnić samobójstwo. Korupcja wokół zakupu nieruchomości na potrzeby projektu HS2. Kontrola mediów korporacyjnych. Handel dziećmi w Wielkiej Brytanii. Nielegalna imigracja. Indoktrynacja dzieci ideologią gender w szkołach. Pakt Obronny Unii Europejskiej, do którego Partia Pracy, zgodnie ze swoim manifestem, zamierza przystąpić. Pakt da niewybieralnej Komisji Europejskiej pełną kontrolę nad brytyjską armią, Królewskimi Siłami Powietrznymi, Królewską Marynarką Wojenną, MI5, MI6, GCHQ oraz dostęp do Five Eyes i naszych lokalnych sił policyjnych.
W czwartek Andrew Bridgen, niezależny kandydat z północno-zachodniego Leicestershire, dołączył do dziennikarza Resistance GB Willa Coleshilla. Jedną z wielu szokujących rewelacji, które przedstawił, jest to, że Wielka Brytania jest już w stanie wojny z Rosją, ale zainstalowany premier Rishi Sunak oficjalnie nie powiedział o tym parlamentowi ani nie poinformował brytyjskiej opinii publicznej.
Jest kilka powodów, dla których Rishi Sunak zwołał teraz wybory powszechne, powiedział Bridgen. Pan Bridgen podał następujące powody:
Sunak wie, że nie ma pod kontrolą inflacji, a ceny żywności gwałtownie wzrosną przed końcem lata; katastrofalna ustawa o Rwandzie dotycząca nielegalnych imigrantów była tylko “na pokaz”, co z biegiem czasu będzie coraz bardziej widoczne dla opinii publicznej; narracja o “bezpiecznych i skutecznych” szczepionkach została skutecznie zniszczona, ale z biegiem czasu jeszcze więcej ludzi zda sobie sprawę, że zostali okłamani. Innym powodem jest wojna z Rosją i być może jej sojusznikami; Sunak nie chce być premierem wojennym.
“Mam swoich informatorów w Ministerstwie Obrony i Rishi Sunak powiedział im sześć [do] ośmiu miesięcy temu – generałom, admirałom i wicemarszałkom lotnictwa – że nie chce być przywódcą wojennym” – powiedział pan Bridgen Coleshill.
“Informacje, które posiadam, są takie, że mamy [na Ukrainie] brytyjski personel – nie będą teraz klasyfikowani jako personel serwisowy, ale byliby w naszym wojsku bardzo niedawno – wystrzeliwujemy brytyjskie pociski rakietowe, pociski Storm Shadow z Ukrainy do Rosji, kontrolowane przez obywateli Wielkiej Brytanii … Amerykanie robią to samo ze swoją bronią. Robią to także Niemcy, Polacy, Francuzi i wszyscy inni. W rzeczywistości jesteśmy teraz w stanie wojny z Rosją. Oni po prostu nie uzgodnili tego z Parlamentem [i] nie powiedzieli oficjalnie Parlamentowi. Nie powiedzieli ludziom. I ta [wojna] eskaluje” – powiedział.
Ale dzieje się też wiele dziwnych rzeczy, powiedział Bridgen. Na przykład Wielka Brytania ogłasza, że jej pociski nuklearne nie działają – w tym samym czasie, gdy rząd naciska na pobór do wojska i służbę wojskową. Innym przykładem jest zamknięcie ostatniej pozostałej fabryki stali, która mogłaby produkować stal zbrojeniową.
Podejmowane są również próby zmniejszenia ilości żywności produkowanej przez naszych rolników. “Historycznie rzecz biorąc, za każdym razem, gdy szliśmy na wojnę, nasi przeciwnicy próbowali nas zagłodzić, ponieważ produkujemy tylko około 55% żywności, którą faktycznie konsumujemy” – zauważył Bridgen.
“Niemcy i Francja przyjęły już odpowiednie przepisy, dzięki którym mogą w każdej chwili wprowadzić pobór do wojska. A UE przygotowuje się do sprzedaży obligacji wojennych inwestorom, aby zapłacić za wojnę” – powiedział Bridgen. “Problem ze sprzedażą obligacji wojennych polega na tym, że w rzeczywistości jesteś komuś winien wojnę, prawda?”.
“Potrzebujemy rozsądnych głów. Potrzebujemy mężów stanu w Izbie Gmin, którzy powstrzymają to szaleństwo” – powiedział. Dodając, że może to łatwo przerodzić się w III wojnę światową. “Mam analityków ds. obrony, którzy przekazują mi informacje, a oni są w służbach i mówią, że w Europie dojdzie do detonacji nuklearnej”.
“Jedynymi ludźmi, którzy wygrywają [wojnę], są super-bogaci, a biedni zostaną pogrzebani” – powiedział.
Podczas wywiadu pan Bridgen również dyskutował o :
Zwalczanie COVID i szczepionki na COVID. Skandal związany z Post Office Horizon. Skandal z zakażoną krwią. Koniec systemu pieniądza fiducjarnego i wprowadzenie w jego miejsce kredytów węglowych. Gry umysłowe, w które grali, aby go uciszyć. Na przykład mówiąc, że zamierza popełnić samobójstwo. Korupcja wokół zakupu nieruchomości na potrzeby projektu HS2. Kontrola mediów korporacyjnych. Handel dziećmi w Wielkiej Brytanii. Nielegalna imigracja. Indoktrynacja dzieci ideologią gender w szkołach. Pakt Obronny Unii Europejskiej, do którego Partia Pracy, zgodnie ze swoim manifestem, zamierza przystąpić. Pakt da niewybieralnej Komisji Europejskiej pełną kontrolę nad brytyjską armią, Królewskimi Siłami Powietrznymi, Królewską Marynarką Wojenną, MI5, MI6, GCHQ oraz dostęp do Five Eyes i naszych lokalnych sił policyjnych.
Czasy w których żyjemy charakteryzują się dualizmem systemowym.
Z jednej strony mamy formalne struktury międzynarodowe (ONZ, UE, BRICS, itd.), oraz państwa ze wszystkimi ich atrybutami, jak rządy, wojsko, organizacje polityczne, itd., a z drugiej nieformalne, fundowane przez korporacje (WEF, WHO), półtajne (np. Bilderberg, i zupełnie tajne, jak rzeczywiści władcy naszego globu.
Przedstawienie grane nieustannie przez „struktury formalne” absorbuje uwagę tej części społeczeństwa, która uważa się za zainteresowaną sprawami świata. Jakikolwiek obrót ten spektakl by nie przyjął, nie ma on istotnego wspływu na bieg wydarzeń.
O losie Ludzkości decydują natomiast „struktury nieformalne”, które w dużej mierze mają charakter duchowy, okultystyczny.
Od momentu kiedy to Imperium Rzymskie rozpędziło plemię szatańskie po całym swoim terytorium, rozpoczęło ono budować wspomniane struktury, najpierw w Rzymie, potem w Europie, a ostatecznie w Ameryce, gdzie władzę polityczną i militarną sprawuje w zbudowanym przez Iluminatów Waszyngtonie, finansową na Wall Street, a duchową w Hollywood.
Aby uniknąć rozwodnienia tego tematu rzeki, ograniczam się tylko do najbardziej istotnych elementów.
Jak w szatańskim jest zwyczaju, imituje on w karykaturalny sposób Boskie Koncepcje. Jego „apostołami” są globalni oligarchowie finansowi, którzy utrzymują swą anonimowość pod szyldami różnorakich funduszy inwestycyjnych i korporacji. One to są fundatorami takich organizacji jak WEF (Światowe Forum Ekonomiczne), WHO (Światowa Organizacja Zdrowia), itd.
Specjalne miejsce w tej szaradzie zajmuje Hollywood, odgrywający rolę stolicy duchowej i kulturowej NWO (Nowego Porządku Światowego). W miarę stopniowego szatańskiego „uświęcania się” zarówno obraz, jak i produkty Hollywood stawały się coraz bardziej płaskie, prymitywne i odrażające. Aby uzyskać „sukces” w tym środowisku, należy stać się członkiem masonerii i „uświęcać” swe „członkostwo”, rytualnym piciem krwi niemowląt. NIE, nie są to oszczerstwa rozprzestrzeniane rzekomo przez wrogów szatańskiego plemienia! Są na to setki TWARDYCH DOWODÓW, pochodzących od tych, którzy nie wytrzymali tej formy „kariery” i zaczęli publicznie dawać świadectwo PRAWDZIE. Materiał dowodowy jest tak przeogromny, a przy tym przerażający, że nawet sam „książę kłamstwa”, nie próbuje tego negować, a jedynie usuwać ze światła dziennego największe dowody swego ”sukcesu”.
Kolejnym filarem władzy jest Davos, czyli WEF, z jakiegoś niezrozumiałego powodu noszące nazwę „Światowego Forum Ekonomicznego”. Jego głową jest stary błazen Klaus Schwab, a ideologiem Yuval Harari, izraelski pederasta, który chełpi się tym, że „stracił cnotę w stosunku płciowym ze Schwabem”.
Głównym zadaniem tej organizacji jest szkolenie „młodych liderów”, „influencerów” i innych agentów, których następnie wmontowuje się w „struktury formalne” na całym świecie, zapewniając sobie tym samym ich pełną dyspozycyjność.
Truizmem jest stwierdzenie, że proces ten trwa już dekady, a zapewne i wieki, ale dopiero teraz osiągnął pełne „nasycenie” i kontrolę złego nad niemal całym światem.
Korzystając z pierwszego nasuwającego się przykładu: „kibicowanie” którejkolwiek ze stron w konflikcie banderowskim, to groteska, biorąc pod uwagę fakt, że po obu jego stronach zarządzającymi są globaliści. Po fałszywej „pandemii” proces depopulacji jest kontynuowany na ukraińskich stepach, a wszystkie inne zagadnienia zostaną rozwiązane „pod stołem”, oczywiście przy założeniu, że nie doprowadzą oni do konfliktu jądrowego!
Nie są natomiast groteskowymi próby zapobiegnięcia udziału w tej rzezi obywateli III RP, tak jak udało się to już osiągnąć Węgrom.
Dyrektor generalny firmy Pfizer, Albert Bourla, został przyłapany na przyznaniu, że plandemia Covida była „próbą” przed „główną chorobą”, która dopiero nadejdzie.
Według szefa Big Pharma „najlepsze dni” firmy Pfizer mają dopiero nadejść ze względu na zdolność firmy do masowej produkcji mRNA z taką szybkością i na dużą skalę, aby zaszczepić cały świat w ciągu kilku tygodni.
Bourla pochwalił się również, że rak, którego liczba wzrosła na całym świecie w następstwie wprowadzenia mRNA, stanowi dla firmy Pfizer wysoce lukratywny rynek.
BREAKING: Pfizer CEO Albert Bourla admitted yesterday that Covid was used as a test, while also saying that he believes that the best days of Pfizer are ahead. “I truly think that the best days of Pfizer are ahead of us, because Covid was for me was like a rehearsal.”
BREAKING: Pfizer CEO Albert Bourla admitted yesterday that Covid was used as a test, while also saying that he believes that the best days of Pfizer are ahead.
“I truly think that the best days of Pfizer are ahead of us, because Covid was for me was like a rehearsal.” pic.twitter.com/ifQAoj890Q
Według informatora firmy Pfizer , który ostrzega, że każdy zaszczepiony mRNA to chodząca i gadająca bomba zegarowa, która czeka na wybuch, w ciągu najbliższych kilku lat turborak pochłonie życie setek milionów, jeśli nie miliardów ludzi.
Według informatora pandemia Covida i wprowadzenie mRNA były operacją planowaną od kilkudziesięciu lat, której wyraźnym celem było zranienie ludzi, okaleczenie i umyślne zabicie ogromnej liczby ludzi.
Ale jest jeszcze gorzej. Wprowadzenie mRNA jest dopiero w powijakach. Chore i pokręcone ghule odpowiedzialne za ogromny wzrost zachorowań na nowotwory turbo mają teraz ogromne korzyści finansowe, zmuszając cały świat do zaszczepienia się przeciwko problemowi, który spowodowały.
Istnieje coś takiego jako nazwana ostatnio przez money.pl „Polska funduszowa”. Zaczęła się ona co najmniej za czasów pierwszych rządów koalicji PO-PSL. Ruch na tworzenie specjalnych funduszy miał służyć temu, że tak ulokowane pieniądze nie są wliczane do długu publicznego. Finanse wyglądają wtedy lepiej na użytek wewnętrzny, szczególnie przy spełnianiu konstytucyjnego warunku nieprzekroczenia długu publicznego do limitu 60% PKB. Czyni się to także w celu spełniania różnych kryteriów oceny w przypadku instytucji międzynarodowych. Dlatego kiedy zaczął się kryzys 2008 roku, to w funduszach, szczególnie w takim Funduszu Drogowym pochowano pieniądze tak, by nie obciążały długu publicznego. Już wtedy zaczęła się praktyka, która tworzyła z tych pieniędzy łatwo dostępną skarbonkę do wydawania na rzeczy kompletnie nie zgodne z pierwotnym przeznaczeniem funduszu. Kowid jako funduszowy katalizator Sprawa się rozkręciła w kowidzie, a więc już za innego rządu. PiS stworzył fundusz kowidowy, który – na fali aprobującej paniki – był olbrzymi i kompletnie niekontrolowany. Stał się podręcznym funduszem premiera. Interesujące są tu dwie rzeczy – fundusz kowidowy, jak i większość pozabudżetowych funduszy, został ulokowany w Banku Gospodarstwa Państwowego, co uczyniło z niego „hub” około 20 funduszy. To było – i jest – centrum „polski funduszowej”, pozwalające schować przed raportową statystyką (również unijną) pieniądze na różne wydatki. Doprowadziło to do sumy przekraczającej 320 mld zł, które, wliczone do długu publicznego, zdemolowałyby finanse państwa, a rząd doprowadziłyby przed oblicze Trybunału Stanu. Fundusz kowidowy to perła w koronie w portfolio funduszowego BGK, który oscyluje w okolicach 50% wartości wszystkich funduszy BGK-owych. Zasilany z różnych źródeł – wpływów uprawnień do emisji gazów cieplarnianych (ETS), zysku NBP, czy nawet funduszu rezerwowego NFZ. Tak, NFZ-towi zostały pieniądze, gdyż środków również darowanych i jemu było za pandemii tak dużo, że zostało tam niewydane ponad 10 miliardów złotych, co ujawnił raport NIK. Ale wiadomo, że w sumie na fundusz kowidowy poszło ponad 190 miliardów i to do czasu kontroli NIK, czyli w latach 2020-2022. Na rok 2023 przewidziano tu wydatki rzędu 22,4 miliarda.Wiadomo – kwoty duże, wszystkie ręce ratowały nas przed śmiertelną pandemią, ale warto spojrzeć na co szły pieniądze. No, co oczywiste, na szpitale tymczasowe (już pomijam kwestię ich sensowności i przejrzystości inwestycyjnej) i rzecz jasna na szczepionki (przepłacone i kupione w utylizacyjnych ilościach). Ale też mamy zaskakujące wydatki, i to w coraz większej części odchodzące od pierwotnych, kowidowych założeń. Finansowano działania osłonowe gospodarki, co jeszcze się jakoś trzyma sensu, bo środki poszły np. na wspomożenie branży turystycznej, ale przesuwanie środków na dodatki węglowe, do pomp ciepła i pieców gazowych, dodatek elektryczny czy rekompensaty dla producentów i dystrybutorów energii to już kwestia mocno „niekowidowa”. Dostało się także Polskiemu Ładowi, ale – co najbardziej kontrowersyjne – Rządowemu Funduszowi Inwestycji Lokalnych. Tak, okazało się, że pieniądze zbierane na walkę z kowidem stanowiły… zabezpieczenie tekturowych czeków rozdawanych przez premiera Morawieckiego, wierzę, że wedle jak najbardziej obiektywnych kryteriów. Odnowa czy od nowa? Nowa władza z 13 października zadeklarowała, że wydaje wojnę „Polsce funduszowej”. Ale tu zaraz zaczęły się schody. Po pierwsze taki gwałtowny ruch skokowo pogorszyłby wyniki finansów państwa oraz oddaliłby Polskę od kryteriów konwergencji, należnych do spełnienia przy wejściu do, wymarzonej przez nowy rząd, strefy euro. A więc nie tak szybko. Po drugie – list wrócił do nadawcy, czyli i dla tego rządu, który to zaczął w 2008 roku z przerwą na rządzenie i twórcze podrasowanie funduszowej polityki w wykonaniu PiS-u, jest to wygodne, poręczne i nieweryfikowalne narzędzie do szybkich wydatków, z których nie ma się co i komu tłumaczyć. Bowiem oto wcale nie planuje się likwidacji funduszu kowidowego, ba – wcześniej planowane wydatki na 2024 rok w wysokości 40,3 miliardów (już wzrost prawie o 100%) będą jeszcze zwiększone do miliardów 60. Tak, w rok po ogłoszeniu zamknięcia pandemii, dla potrzeb której fundusz ten został powołany. I tak, jak za Morawieckiego, tak i za Tuska, te wydatki z przyczyn wręcz epidemiologicznych, nie będą wydane na nieistniejący kowid. Nie będą nawet wydane na to, żeby się ten kowid nigdy nie powtórzył, bo co ma z tym wspólnego tegoroczne przekazanie 10,5 miliarda na rekompensaty wzrostu cen energii, tak jakby kowid (a nie oczywisty Putin) podbił jej cenę.Ta sytuacja potwierdza kolejny raz tezę, że narracja narracją, zaś nowa władza jak przyjdzie co do czego, to korzysta z wcale nie likwidowanych narzędzi popisowskich. Pojemność i nietransparentność akurat tego funduszu powodują sytuację, gdy aż trudno nie korzystać. Kowida dawno już nie ma, a tu instytucje wysadzają za publiczne pieniądze pociągi, choć już dawno po tej wojnie, na którą tworzono ten fundusz wsparcia. Matka funduszy covidowych Ale to nie jest tylko cwany polski pomysł, by obejść własną konstytucję i zmylić Unię Europejską. Cała idea napędzenia paniką ogromnego, ale od razu niekontrolowanego funduszu powstała w… Brukseli. Pamiętam kiedy powoływano specjalny fundusz jeszcze w 2020 roku – to miał być fundusz walki z kowidem i odporności na niego. Z tej kasy też kupowano miliardy szczepionek dla Starego Kontynentu, zaś o jego przejrzystości świadczy to, że kupiono np. z niego na głowę Europejczyka po 8 dawek dwudawkowej szczepionki, zaś szczegóły tego dealu były negocjowane poprzez smsy z szefową Komisji Europejskiej i przedstawicielami Big Farmy. Tak transparentnie, że do dziś ani Unia nie może przesłuchać szefowej w tej sprawie, ani nawet zobaczyć tych słynnych smsów.Mamy tu do czynienia z semantyczną manipulacją. Powody, deklarowane, powołania tego funduszu to była walka z kowidem i uzyskanie odporności na przyszłość. Tak myślą Polacy, bo u nas tę część przeznaczoną dla nas nazwano zgodnie z deklaracjami KPO, czyli Krajowym Programem Odbudowy (w domyśle – po pandemii). Ale tak nie jest – fundusz-matka nazywa się Next Generation EU. Tu wcale nie chodzi o „nowe pokolenie”, ale o nową generację, rodzaj, coś jak z nową generacją telefonów. To samo (marka), ale już całkiem inna zawartość. I o to chodzi. Te pieniądze, do których ekspresowe tempo i uznaniowość przyznawania motywowało się publicznie skutecznością i szybkością działań antykowidowych mają tak naprawdę być użyte do zmiany oblicza Unii, a potem świata. Żeby udowodnić tę śmiałą tezę należy po prostu wejść na stronę NextGenerationEU i zobaczyć strukturę wydatków funduszu. Czytamy: wspieranie zielonej transformacji poprzez promowanie energii odnawialnych, zrównoważonej mobilności; przyspieszenie transformacji cyfrowej poprzez większą cyfryzację usług publicznych i szerzej rozumianej gospodarki; wzmocnienie infrastruktury i usług społecznych, przy jednoczesnym zmniejszeniu dysproporcji terytorialnych; wsparcie włączające wzrost gospodarczy, badania i rozwój oraz innowacje dla wszystkich; zapewnienie nowoczesnych, wydajnych i dostępnych usług opieki zdrowotnej. Tak – zdrowie, nawet nie kowid – na końcu. Priorytety są wymienione w również w kolejności wolumenu finansowania, a więc na zdrowie, bo nie na kowid, jest jeszcze mniej. Główne zasady funduszu to: niech się stanie zieloność, cyfrowość, zdrowie, moc i równość. W takiej kolejności. Fundusz nowego świata, Tak jak w przypadku Polski, pieniądze kowidowe wyszły na łatanie budżetowych dziur po zielonej rewolucji, tak w przypadku Europy będą one przekazane na jej rozkręcanie. Tworzy to pewien układ sprzężenia zwrotnego, perpetuum mobile, pod warunkiem, że to się da – a nie ma prawa – posklejać finansowo. Pandemia przeszła przez świat, ten to tak źle wspomina, że i wspominać nie chce, ale okazuje się, że niepożądane odczyny pokowidowe zostały wśród nas. Pieniądze zebrane ze zbiórki na pandemiczną wojnę zostaną wydane na nowy świat. Taką zarazę, że może będziemy jeszcze kowid wspominać z utęsknieniem.
Dziękujemy za zatrzymanie z nami Traktatu Pandemicznego WHO!
Powtórzę to jeszcze raz – TO TWOJE DZIAŁANIE, miało znaczenie! Wracam z nowymi informacjami na temat naszej zaciekłej walki i nieustającej kampanii przeciwko Traktatowi Pandemicznemu WHO, a także z kilkoma spostrzeżeniami zza kulis. Po powrocie z Genewy mój zespół i ja jesteśmy wyczerpani – ale było warto! Jestem zachwycony, że nasza ciężka praca i wspólny wysiłek przyniosły rezultaty. Z dumą mogę powiedzieć, że nasza wspólna praca naprawdę przyniosła owoce, i nic nie cieszy mnie bardziej niż świadomość tego faktu.Napełnia mnie nadzieją widok niesamowitych rezultatów, które możemy osiągnąć, gdy działamy razem jako aktywni, kochający wolność obywatele.Poświęcisz mi minutkę? Chciałbym Ci opowiedzieć o wszystkim, co się wydarzyło. Zanim przejdę do szczegółów, obejrzyj ten niesamowity film podsumowujący działania zespołu CitizenGO na 77. Światowym Zgromadzeniu Zdrowia w Genewie (nigdy mi się on nie znudzi):Dzięki Twojemu nieustannemu wsparciu, udało nam się wywrzeć realny wpływ, ujawnić agendę WHO, a co najważniejsze, zatrzymać ich plany!W tym tygodniu, wszystkie oczy były zwrócone na Genewę. Ludzie z całego świata zebrali się, by być świadkami tego, co miało tam miejsce. Wydawało się, że wszyscy wstrzymywali oddech, czekając na rozwój wydarzeń. Ujawnienie Ich Okropnej Agendy Elity ONZ były wściekłe z powodu naszej obecności w Genewie, ponieważ CitizenGO stało się NIEZŁOMNĄ siłą, walczącą z Traktatem Pandemicznym. Byliśmy JEDYNI, którzy trwali tam sesja po sesji i nie ustępowali – JEDYNĄ organizacją, która nieustannie demaskowała ich projekt, pokazując, czym naprawdę jest, i wywierając presję ze wszystkich stron, aby powstrzymać ich złowieszcze plany. Myśleli, że owianie tego tajemnicą polepszy ich sytuację i że będą w stanie cicho przepchnąć to za zamkniętymi drzwiami… Ale wtedy pojawiliśmy się my — i od tamtej pory jesteśmy ich najgorszym koszmarem!Nie mogli znieść naszej obecności. Szef ochrony ONZ nawet wezwał policję, aby próbować zatrzymać nasz “Autobus Wolności CitizenGO”. Tak bardzo starali się nas uciszyć!
Gdy los naszej wolności wisiał na włosku, niezłomny zespół CitizenGO był widoczny na każdym kroku – od intensywnej presji wywieranej na delegatów, po energiczne protesty – dlatego oni zrozumieli, że presja z zewnątrz jest zbyt ogromna, by ją zignorować. Wyobraź sobie to: delegaci torujący sobie drogę przez morze niebieskich transparentów CitizenGO, z których każdy głośno obwieszczał prawdę o Traktacie — jawny, totalitarny zamach na władzę! I to nie byli tylko delegaci. Przechodnie tłumnie gromadzili się, ciekawi, co się dzieje. Media szybko to zauważyły, a reporterzy podążali do nas, by dowiedzieć się na temat naszego autobusu i prowadzonej przez nas kampanii. Media głównego nurtu relacjonowały obecność “Autobusu Wolności CitizenGO”, który nieustannie krążył wokół budynku ONZ podczas negocjacji. Nawet były zastępca dyrektora generalnego WHO był wyraźnie poruszony naszym przekazem. Przeszkadzała mu świadomość, jak wiele osób opowiada się za rozmontowaniem skorumpowanego projektu WHO. To był wielki moment i bez wątpienia to był też szok dla tych lewicowców i globalistów, gdy zobaczyli, że 2,5 miliona ludzi zmobilizowało się razem, by walczyć z tym globalnym zamachem na wolność. To nie koniec – następnie udaliśmy się prosto pod drzwi siedziby Światowej Organizacji Zdrowia, gdzie dostarczyliśmy aż 2,5 miliona podpisów, ku przerażeniu sekretariatu Dyrektora Generalnego WHO!Wyniki Negocjacji Czas uciekał, a globaliści wewnątrz robili wszystko, co mogli, aby przeforsować w jakiejś formie ten Traktatu.Dlaczego taka desperacja? Cóż, bali się porażki, zwłaszcza że CitizenGO i miliony czujnych obywateli na całym świecie obserwowały każdy ich ruch.Kilka minut przed północą w sobotę, zapadł werdykt w sprawie dwóch dokumentów WHO. Skończył im się czas! Pomimo wielokrotnego przesuwania terminów, zmiany harmonogramu i prowadzenia negocjacji do późnych godzin nocnych, nawet do 4 nad ranem! WHO zostało zmuszone do przedłużenia procesu negocjacyjnego dot. Traktatu Pandemicznego o rok, przesuwając go na następne Światowe Zgromadzenie Zdrowia w 2025 roku!
TO TY to osiągnąłeś! Gratulacje! Nasza ciągła kontrola i podnoszenie świadomości publicznej zmusiły ich do stawienia czoła przytłaczającej opozycji, co uniemożliwiło im sfinalizowanie porozumienia.To znaczące zwycięstwo dla nas, dające nam więcej czasu na dalszą walkę i utrzymanie najwyższej presji, pokazując przede wszystkim, że mamy bezpośredni wpływ. Zanieśliśmy Twój głos bezpośrednio do siedziby WHO (od lewej do prawej: Antonio Velázquez, Dyrektor Kampanii Globalnych; Anna Derbyshire, Dyrektor Kampanii w Stanach Zjednoczonych; i ja, Sebastian Lukomski, Koordynator Kampanii Globalnych).
Nasza Kontynuacja Walki Pomimo braku czasu na sfinalizowanie Traktatu Pandemicznego, poprawki do Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych (IHR) zostały zatwierdzone przez konsensus w ostatniej chwili – było oczywiste, że nie zamierzają odejść z pustymi rękami.Ten równoległy dokument wprowadza jednostronne ogłaszanie stanów pandemii przez WHO i inne restrykcyjne środki w czasach kryzysu. Muszę jeszcze zaznaczyć – że to, co się tam dzieje, za zamkniętymi drzwiami, jest bardzo niepokojące. W sobotę, gdy pakowałem walizki, aby wrócić do domu, otrzymałem mrożące krew w żyłach informacje ze środka. Dotyczyły one szokującej taktyki stosowanej przez WHO. Ich desperacja, by cokolwiek przeforsować, była tak duża, że łamali wszystkie możliwe zasady. Delegaci państw członkowskich byli poddawani presji i groźbom przez cały tydzień, przez co niektórzy z nich opuścili Zgromadzenie wcześniej, w proteście. Wtedy właśnie ogłoszono konsensus – kiedy tylko jedna trzecia państw członkowskich była obecna na sali! I to nie wszystko – dowiedziałem się, że zagrożono delegatowi z Indii i poinformowano go, że nie wolno mu kupować biletów powrotnych do domu, dopóki nie zgodzi się na poprawki do IHR. Inni delegaci potwierdzili, że byli poddawani podobnym groźbom, z ostrzeżeniami, że ich kraje będą umieszczone na czarnej liście, zostaną objęte embargiem i będą marginalizowane w mediach.
Tworzenie takiej presji i zastraszanie są dla mnie niewyobrażalne i całkowicie bezprawne. Dzielę się tą informacją, ponieważ musimy być przygotowani na ich podstępne, często nielegalne działania.Jest jasne, że WHO i jego zwolennicy zrobią wszystko, aby przeforsować swoją agendę – to jest ich strategia, gdy są już w desperacji.W czasie, kiedy świętujemy kluczowe osiągnięcia, musimy pozostać czujni. Walka z Traktatem Pandemicznym jeszcze się nie skończyła. Zatwierdzenie poprawek do Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych pokazuje, jak bardzo są zdeterminowani, by sfinalizować swoje cele. Ale nie damy się zastraszyć. Będziemy kontynuować ciągłą presję na WHO i delegatów, dbając by nasz głos, głos broniący wolności był wyraźnie usłyszany. Nasza kampania nabiera tempa, z większą ilością działań na miejscu, głębszym zaangażowaniem i strategicznymi wysiłkami, aby ujawnić i powstrzymać wszelkie dalsze próby przeforsowania tego Traktatu. Dzięki Twojej pomocy, jesteśmy bardziej zmotywowani, bardziej zdeterminowani i bardziej pewni siebie niż kiedykolwiek!Z głębi serca dziękuję za Twoje niezłomne wsparcie i walecznego ducha. Twoje oddanie i zapał są siłami napędowymi tego sukcesu.Razem pokazaliśmy, że możemy wpłynąć na bieg wydarzeń. Kontynuujmy, walczmy dalej i osiągnijmy zwycięstwo, ponieważ razem nie mogą nas zatrzymać!
CitizenGO to społeczność aktywnych obywateli, która stara się, aby ludzkie życie, rodzina i wolność były darzone szacunkiem na całym świecie. Członkowie CitizenGO zamieszkują wszystkie kraje świata. Nasz zespół pracuje w 16 państwach na 5 kontynentach i działa w 12 językach. Więcej o CitizenGO dowiedzą się Państwo tutaj. Mogą nas Państwo także śledzić na Facebooku i Twitterze.
Droga do światowego pokoju wiedzie wyłącznie przez powrót do prawa naturalnego i Bożego. Jeżeli prawa te będą nadal gwałcone, samozniszczenie Zachodu jest pewne. Pisze o tym włoski historyk prof. Roberto de Mattei.
„Dwie kulawe kaczki, Macron i Scholz; a także brzydko kwacząca była suwerenistka zamieniona w łabędzia, Giorgia Meloni. To wszystko, co zostało z Europy po wyborczym trzęsieniu ziemi”. Powyższe słowa, zapisane przez publicystę Antoniego Polito w Corriere della Sera 11 czerwca, wyrażają istotę wyników wyborów europejskich. Francusko-niemiecki silnik Unii Europejskiej popsuł się, a Giorgia Meloni dowiodła, że jest jedynym europejskim premierem, który zdołał zwiększyć i ustabilizować swoje poparcie po dwóch latach rządów.
Należy dodać, że wielką klęskę wyborczą poniosła historyczna lewica. Ugrupowaniem, które otrzymało w skali europejskiej największą liczbę głosów, jest Europejska Partia Ludowa, podczas gdy socjaliści i zieloni wszędzie przegrywają. Niemiecka SPD, najstarsza partia socjalistyczna w Europie – założona w 1863 roku – została pokonana przez „suwerenistyczną” Alternative für Deutschland (Alternatywa dla Niemiec), założoną w 2013 roku. We wszystkich krajach, od Francji po Austrię, od Niemiec po Hiszpanię, naprzód idą „suwereniści” czy też mówiąc szerzej „centro-prawica”, w swoich różnych formach. Mit imigracjonistycznej, globalistycznej i inkluzywnej Europy otrzymał mocny cios, co potwierdza istnienie niepowstrzymywalnego procesu deglobalizacji.
Po ataku na World Trade Center miał on swoje wyrazy w kryzysie finansowym 2008 roku, wojnie handlowej pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Chinami, która zaostrzyła się za prezydentury Trumpa oraz w pandemii koronawirusa. Perspektywa „globalnego coup d’état”, tak drogiego niektórym teoretykom spiskowym, zanika, podczas gdy aktualne pozostaje prawdziwe zło trapiące Europę: polityczna niestabilność oraz chaos intelektualny i moralny.
Kto będzie rządzić w Parlamencie Europejskim, który rozpocznie urzędowanie 16 czerwca w Strasbourgu od przemówień deputowanych tworzących nowe grupy polityczne? W kategoriach liczbowych istnieje wciąż większość Partii Ludowej, Partii Socjalistycznej i liberalnej partii Renew, ale to zbyt mało, by zapewnić stabilność takiego sojuszu. Po przegraniu wyborów socjaliści i liberałowie nie będą już mogli wpływać na decyzję EPL, która nie ma innego wyjścia, jak tylko pójść na prawo, na przykład biorąc pod uwagę możliwość uzyskania wsparcia od Giorgii Meloni czy prezydenta Republiki Czeskiej, Petra Fialy. Partie suwerenistyczne są tymczasem podzielone pomiędzy grupę Konserwatystów i Reformatorów, której członkiem jest Giorgia Meloni, oraz Tożsamość i Demokracja, do której przynależy Marine Le Pen. Premier Węgier Wiktor Orban będzie musiał zdecydować, do której grupy się przyłączyć. Jednak nawet głosy ich wszystkich złączone z głosami EPL nie dadzą wymaganej większości.
W związku z tym nowy Parlament Europejski jest bardziej kruchy niż poprzedni i nie będzie mu łatwo zająć wspólnego stanowiska, zwłaszcza w najważniejszych dziś kwestiach – tych dotyczących polityki zagranicznej. Partie prawicowe, które wyszły zwycięsko ze zmagań, współdzielą ideę powstrzymania nieograniczonej migracji, sprzeciwiają się ideologii ekologicystycznej i chcą zredukować europejskie narzędzia przymusu, zwłaszcza w obszarze ekonomii. Są jednak podzielone w najważniejszej dla Europy sprawie: w kwestii dwóch wojen zagrażających wolności Zachodu, na Ukrainie i na Bliskim Wschodzie. W tym obszarze linia podziału przebiega przez lewicę i prawicę, będąc podsycana przez rosyjską i chińską „wojnę hybrydową”.
W latach 80. XX wieku sowiecka propaganda stworzyła slogan: „Better red than dead”, by przekonać europejską lewicę i ruch pacyfistyczny do sprzeciwu wobec umieszczenia amerykańskich pocisków Pershing II, mających stawić czoła pociskom SS-20, przygotowanym przez Rosję w celu uderzenia w Europę Zachodnią. Psychologiczny szantaż polegał na stworzeniu fałszywej alternatywy pomiędzy „sowieckim pokojem” a wojną nuklearną.
Związek Sowiecki upadł, ale jego dzisiejszy spadkobierca, Władimir Putin, ma cele, które wówczas wydawały się nieosiągalne: demontaż NATO, izolacja Europy od Stanów Zjednoczonych, neutralizacja krajów, które wcześniej były częścią żelaznej kurtyny; jednym słowem, podporządkowanie Europy projektowi rosyjskiej hegemonii. Narzędziem osiągania tego celu pozostaje przede wszystkim broń psychologiczna. Nowy slogan „Pokój zamiast katastrofy nuklearnej” pojawił się w show telewizyjnym z 10 czerwca, padając z ust generała Roberto Vannacciego, wybranego jako niezależny z szeregów prawicowej Ligi przez ponad 500 tysięcy ludzi, oraz z ust profesora i komentatora Angelo d’Orsiego, który otwarcie mówi o nostalgii za komunizmem. Każdy, kto chce stawić opór celom Putina albo świata islamskiego, jest oskarżany o bycie „wrogiem pokoju” chcącym doprowadzić Europę do atomowej apokalipsy.
Podstawowe pytanie brzmi jednak jakiego pokoju chcemy i jaka jest prawdziwa i najgłębsza przyczyna zagrożeń, które na nas czekają. Lider Ligi, Matteo Salvini, nazwał francuskiego prezydenta Emmanuela Macrona „przestępcą” za to, że ten popiera wysłanie francuskich albo natowskich żołnierzy na Ukrainę. Określenie użyte wobec prezydenta Francji nie jest błędne, ale z zupełnie innych przyczyn niż te, które wskazał Salvini. Macron zasadniczo może być uważany za przestępcę, bo jest prezydentem kraju, który wpisał aborcję do konstytucji, przedstawiając to nawet jako „uniwersalne przesłanie”.
Ostentacyjne i publiczne odrzucanie naturalnego i chrześcijańskiego porządku nie może pozostać bez konsekwencji. Jedynie poszanowanie dla tego porządku moralnego zapewni pokój, podczas gdy jego pogwałcenie nieuchronnie doprowadzi do wojen i wszelkiego rodzaju rozruchów społecznych.
Przypominanie o tych prawdach jest przede wszystkim zadaniem Kościoła. Papież Franciszek bierze udział w szczycie G7, który odbywa się pod kierunkiem Włoch w dniach 13-15 czerwca w Apulii. To pierwsze raz, kiedy papież bierze udział w szczycie z uczestnictwem, poza Włochami, Stanów Zjednoczonych, Kanady, Francji, Wielkiej Brytanii, Niemiec i Japonii.
Czy można sobie wymarzyć lepszą okazję dla przypomnienia możnym tego świata, że istnieje prawo naturalne i prawo Boże, którego nie wolno bezkarnie łamać; i że jedyną drogą do autentycznego pokoju jest powrót do tego prawa, bo chodzi tu o pokój Chrystusa? Jeżeli tego nie będzie, kurs do samozniszczenia Zachodu – która wiedzie również przez poddanie się szantażowi Putina – będzie nieubłaganie postępować naprzód.
Roberto de Mattei Źródło: voiceofthefamily.com Pach
cytat z książki „Ludzka przestarzałość” 1956 r. Anders Günther, ur. jako Günther Siegmund Stern (1902 Wrocław – 1992 Wiedeń)
„Prędzej , czy później publiczność otrzeźwieje i się w tym kancie połapie, a wtedy gniew może być straszny”. Do tego “strasznego gniewu” nigdy nie dojdzie. My się po prostu utopimy w dobrobycie. Jak myszy/szczury z “mysiego raju” zob. https://pl.wikipedia.org/wiki/Eksperyment_Calhouna). Trochę jasniej opisał to Gueter Anders :
“Aby z góry stłumić wszelkie bunty, nie należy robić tego brutalnie. Archaiczne metody jak Hitler, są zdecydowanie przestarzałe. Wystarczy stworzyć zbiorowe uwarunkowanie tak potężne, że sama idea buntu nie przyjdzie już nawet do głowy. Najlepszym sposobem byłoby formatowanie ludzi od urodzenia poprzez ograniczenie ich wrodzonych zdolności biologicznych…” I dalej kontynuował: “Następnie kontynuujemy uwarunkowanie poprzez
drastyczne obniżenie poziomu i jakości edukacji, sprowadzając ją do formy bezwysiłkowego zajęcia. Osoba niewykształcona ma ograniczony horyzont myślenia, a im bardziej ograniczone jest jego myślenie – materialne, mierne, tym mniej może się buntować. Należy sprawić, aby
dostęp do wiedzy stał się coraz trudniejszy i elitarny… Niech pogłębia się przepaść między ludźmi a nauką tak, aby informacje skierowane do ogółu społeczeństwa zostały znieczulone wszelkimi możliwymi treściami – szczególnie bez filozofii. Znów należy użyć przekonywania, a nie bezpośredniej przemocy: będziemy transmitować masowo za
pośrednictwem telewizji rozrywkę, która zawsze pochlebia emocjom i instynktowi. Zajmiemy umysły tym, co jest daremne i zabawne – nieustanną gadką i muzyką, aby nie zadawać sobie pytań, nie uruchamiać myślenia.
Seksualność będzie najważniejsza – jako znieczulenie społeczne, nie ma nic lepszego. Ogólnie rzecz biorąc, należy zabronić powagi egzystencji,
wyśmiewać wszystko, co ma wysoką wartość, utrzymywać ciągła
apologię lekkości, tak aby euforia reklamy i konsumpcji stała się cenną składową standardu ludzkiego szczęścia i wzorem wolności.
Tego typu napór na zbiorowość sam w sobie spowoduje taką integrację, że jedynym lękiem (który trzeba będzie podtrzymywać) jest wykluczenie z systemu i tym samym utrata dostępu do warunków materialnych niezbędnych do szczęścia. Masowy człowiek, tak wyprodukowany, powinien być traktowany takim, jakim jest: produktem, cielęciem i musi być monitorowany tak, jak powinno być stado.
Wszystko, co pozwala uśpić jego jasność, jego krytyczny umysł jest dobre społecznie, zaś to co mogłoby go obudzić, musi być zwalczone, wyśmiewane, duszone… Wszelkie doktryny kwestionujące system muszą być najpierw określone jako wywrotowe i terrorystyczne, a ci, którzy ją popierają, traktowani jako wrogowie publiczni.”
Prawda jest taka, że problem nie polega na tym, że sprzedaje się nam tyranię, ale raczej na tym, że już wpakowaliśmy się w to, co oni sprzedają. Jesteśmy tak głęboko uzależnieni od uroku wygody, że nie możemy sobie wyobrazić odwrotu, nawet gdy widzimy zaciskające się wokół nas łańcuchy naszego własnego zniewolenia.
Największym zagrożeniem dla twojej wolności jest twoje samozadowolenie.
W naszych czasach pogoń za wygodą stała się pochłaniającą wszystko obsesją, napędzającą gospodarkę konsumencką, której celem jest uczynienie życia jeszcze łatwiejszym. To nieustające dążenie do wygody przekształciło się w samonapędzający się cykl popytu i podaży, a każde nowe udogodnienie jedynie podsyca głód na więcej. W tej technologicznej krainie cudów granice możliwości wyznaczane są jedynie przez zakres naszych linii kredytowych, ponieważ uwodzi nas natychmiastowa gratyfikacja.
Podobnie jak ćpun goniący za kolejnym hajem, współczesny nałogowiec wygody pozostaje w błogiej nieświadomości podstępnych szkód wyrządzanych przez ich kompulsywną potrzebę usprawnienia każdego aspektu życia. Prawdziwy koszt tej wygody jest starannie ukrywany za fasadą sprytnego marketingu i pustych obietnic, ponieważ korporacje wykorzystują naszą chęć do ułatwień, która napełnia ich kieszenie kosztem naszego dobrego samopoczucia.
W ciągu ostatnich sześciu do siedmiu dekad byliśmy świadkami zmiany naszych wartości kulturowych, w miarę jak konsumpcjonizm jednorazowego użytku stał się nową ewangelią. Pogląd, że życie musi być pozbawione wysiłku, został nam sprzedany jako ostateczna aspiracja, a przyziemne realia egzystencji przekształcone w przeszkody, które należy ominąć lub zlecić na zewnątrz w pogoni za czasem wolnym.
Programowanie to było tak skuteczne, że całe pokolenia przywiązują obecnie wagę niemal religijną do wygody, jednocześnie rozwijając patologiczną niechęć do nawet najmniejszej niedogodności.
Ta wykreowana nietolerancja dla niedogodności osiągnęła tak absurdalny poziom, że obecnie nawet chwilowe opóźnienia w dostarczaniu pożądanych przez nas udogodnień postrzegamy jako niedopuszczalną obrazę naszej uzasadnionej wrażliwości. Większość ludzi gubi ironię tej sytuacji, ponieważ nie dostrzegają, że ich uparte dążenie do wygody jest w rzeczywistości formą zniewolenia przez te same korporacje, które czerpią korzyści z ich uzależnienia.
Rozwój kultury wygody ma destrukcyjny wpływ na naszą tkankę społeczną, ponieważ w coraz większym stopniu zlecamy nawet najbardziej podstawowe interakcje międzyludzkie platformom i usługom cyfrowym. Rezultatem jest społeczeństwo bardziej odizolowane, odłączone i zahamowane emocjonalnie niż kiedykolwiek wcześniej, ponieważ poświęcamy prawdziwe ludzkie więzi na ołtarzu wygody.
Co więcej, powierzając podejmowanie decyzji i osobistą odpowiedzialność algorytmom i zautomatyzowanym systemom, stworzyliśmy społeczeństwo zasadniczo niezdolne do krytycznego myślenia, empatii i prawdziwych relacji międzyludzkich. Wchodzimy niczym lunatycy w przyszłość, w której każdy nasz ruch jest monitorowany, każdy nasz wybór jest z góry określony, a każda nasza myśl jest kształtowana przez te same istoty, które czerpią korzyści z naszego samozadowolenia.
Samo pojęcie niedogodności stało się przekleństwem, plagą, którą należy za wszelką cenę wykorzenić. Tak bardzo zakochaliśmy się w idei płynnej, pozbawionej tarć egzystencji, że nieświadomie przywiązaliśmy się do stylu życia o coraz większej złożoności i zależności od wygody. Ta podstępna tyrania wygody jest być może najbardziej wszechobecną i uzależniającą formą ucisku w czasach nowożytnych, a mimo to w dużej mierze pozostajemy nieświadomi jej wpływu na nasze życie.
Kiedy myślimy o tyranii, nasze umysły często przywołują obrazy despotycznych przywódców i opresyjnych reżimów, takich jak Stalin, Mao czy Mur Berliński. Jednak bliższa analiza ludzkich zachowań ujawnia, że o naszym życiu częściej decydują nasze własne nawyki i preferencje niż jakakolwiek siła zewnętrzna.
Narzucone przez samych siebie ograniczenia, które uniemożliwiają nam prowadzenie autentycznego i pełnego życia, są tak samo despotyczne, jak każdy dyktatorski dekret, a w epoce szalejącego konsumpcjonizmu i natychmiastowej satysfakcji rasa ludzka nigdy nie była bardziej podatna na manipulację.
„Ci, którzy zamieniliby wolność na wygodę, nie zasługują ani na wolność, ani na bezpieczeństwo i spotkają się z przeciwnościami”. – Zygmunt Freud
To właśnie w przyziemnych czynnościach naszego codziennego życia, w naszych nieelastycznych nawykach i podświadomych wzorcach tak naprawdę rezygnujemy z naszej wolności. To właśnie tam jesteśmy najbardziej narażeni na wyzysk, gdzie nasza prawdziwa tożsamość zostaje przejęta i zastąpiona oprogramowaniem, które zmusza nas przede wszystkim do dążenia do pustego, konsumpcyjnego ideału wygody.
Trudno powstrzymać się od refleksji, czy nie staliśmy się zwykłymi automatami, bezmyślnie wykonującymi programy, które mają nas utrzymywać w samozadowoleniu i służalczości. Czy jesteśmy niczym więcej niż niewolnikami, uwarunkowanymi do wykonywania określonych zadań w zamian za starannie skalibrowany system nagród i kar? W epoce bezprecedensowych wyzwań i złożonych problemów globalnych, kiedy większość społeczeństwa wydaje się zadowolona z ukrywania się za zasłoną dysonansu poznawczego, niezwykle ważne jest, abyśmy uwolnili się od nawyków i norm kulturowych, które trzymają nas w niewoli.
Od jedzenia, które jemy, po media, które konsumujemy, od sposobu, w jaki pracujemy, po sposób, w jaki wchodzimy w interakcje z innymi – pogoń za wygodą stała się siłą napędową naszych wyborów i zachowań. Tak bardzo przyzwyczailiśmy się do łatwości i szybkości współczesnego życia, że straciliśmy z oczu wartość wysiłku, walki i prawdziwej więzi międzyludzkiej.
W imię wygody dobrowolnie zrzekliśmy się naszej prywatności i autonomii, wprowadzając nadzór korporacyjny i rządowy za pośrednictwem naszych inteligentnych urządzeń lub nawyków przeglądania Internetu. Tak bardzo zakochaliśmy się w idei życia bez tarć, że chętnie akceptujemy koncepcje takie jak cyfrowe waluty banku centralnego (CBDC) i cyfrowe identyfikatory, a wszystko po to, aby uniknąć drobnych niedogodności związanych z noszeniem torebki lub angażowaniem się w podstawowe interakcje międzyludzkie podczas zakupu butelki alkoholu, który utopi nasze smutki i uśmierzy naszą bolesną pustkę w środku.
Jesteśmy tak uwarunkowani, aby na pierwszym miejscu stawiać łatwość i efektywność, że nie dostrzegamy podstępnej erozji naszych podstawowych praw i wolności. Umożliwiając korporacjom i rządom nieograniczony dostęp do naszych danych osobowych i transakcji finansowych, skutecznie przekazujemy im klucze do naszego życia, dając im władzę do manipulowania, kontrolowania i wykorzystywania nas w sposób, którego nawet nie jesteśmy w stanie pojąć.
W szczególności wdrożenie CBDC stanowi niebezpieczny krok w kierunku całkowitej centralizacji władzy finansowej w rękach kilku niewybranych biurokratów i interesów korporacyjnych. Pod pozorem wygody i bezpieczeństwa te cyfrowe waluty grożą wyeliminowaniem wszelkich pozostałych śladów prywatności finansowej i autonomii, poddając każdą transakcję analizie i kontroli państwa.
Podobnie nacisk na identyfikatory cyfrowe to nic innego jak słabo zawoalowana próba stworzenia kompleksowego państwa inwigilacyjnego, w którym każdy aspekt naszego życia jest śledzony, monitorowany i analizowany z korzyścią dla osób sprawujących władzę. Łącząc nasze tożsamości ze scentralizowaną bazą danych, dostępną zarówno dla korporacji, jak i rządów, skutecznie rezygnujemy z naszego prawa do anonimowości i samostanowienia.
W naszej desperackiej próbie uniknięcia niedogodności związanych z prześladowaniem, zatrzymaniem, przesłuchaniem, karą grzywny, aresztowaniem, działaniem paralizatora lub zastrzeleniem przez coraz bardziej autorytarny rząd, chętnie oddaliśmy nasze wolności i godność.
Wygląda na to, że wygoda stała się o wiele bardziej podstępnym i skutecznym narzędziem tyranii niż lufa pistoletu. Nasz nowoczesny system bankowy stanowi doskonały przykład tej subtelnej formy ucisku, którego macki rozchodzą się we wszystkie strony, dotykając prawie każdego człowieka na planecie.
Nawet pobieżne zbadanie bankowości centralnej ujawnia, jak żeruje ona na naszym pragnieniu wygody, wciągając świat w nieuniknioną sieć długów. Te instytucje finansowe w wygodny sposób drukują tyle pieniędzy, ile zażąda świat, a w zamian my ślepo zgadzamy się na zadłużanie nas wykładniczo rosnącymi, matematycznie niemożliwymi do spłacenia sumami na rzecz prywatnej korporacji przez resztę wieczności. Choć na krótką metę może się to wydawać wygodne, koszty długoterminowe są zdumiewające.
Najbardziej niepokojące jest to, że nie poddajemy się tej tyranii ze strachu o swoje życie, ale raczej z głęboko zakorzenionego pragnienia wygody i niechęci do niedogodności. Zostaliśmy uwarunkowani tak, aby ignorować działanie w naszym własnym najlepiej pojętym interesie i abyśmy pozostawali samozadowoleni w obliczu naszego coraz bardziej złożonego i opresyjnego życia.
Prawda jest taka, że problem nie polega na tym, że sprzedaje się nam tyranię, ale raczej na tym, że już wpakowaliśmy się w to, co oni sprzedają. Jesteśmy tak głęboko uzależnieni od uroku wygody, że nie możemy sobie wyobrazić odwrotu, nawet gdy widzimy zaciskające się wokół nas łańcuchy naszego własnego zniewolenia.
Nie jest to wezwanie do luddyzmu ani odrzucenie samej technologii, ale raczej apel o bardziej przemyślane, krytyczne i skupione na człowieku podejście do innowacji. Musimy żądać technologii, które dają nam siłę, a nie wyzyskują, oraz systemów, które służą naszym interesom, a nie elicie rządzącej. Musimy budować przyszłość, która ceni wolność, kreatywność i prawdziwy ludzki rozkwit ponad pustymi obietnicami wygody i „bezpieczeństwa”.
SPIEF ’24 – Wielobiegunowy Porządek Świata przybywa do Petersburga, aby wykonać testy PCR, i porozmawiać o zrównoważonym rozwoju i ekologicznej kontroli świata
To się dzieje. Ponownie. Tak jest niestety co roku.
Mam tu oczywiście na myśli Międzynarodowe Forum Ekonomiczne w Petersburgu, które jest corocznym zgromadzeniem najbardziej antyglobalistycznych umysłów świata.
Zgodnie z tradycją bez negatywnego wyniku testu PCR nie zostaną Państwo wpuszczeni na teren wydarzenia.
Najważniejszym punktem programu jest „przejście do wielobiegunowej gospodarki światowej”, tj. utworzenie „globalnego systemu regulacji emisji dwutlenku węgla”, który utoruje drogę dla długoterminowego „zrównoważonego rozwoju”:
Strategie rozwoju łańcuchów produkcyjnych i dostaw opracowywane są z uwzględnieniem globalnych celów Porozumienia paryskiego oraz krajowych planów redukcji emisji i adaptacji do zmian klimatycznych. Współmierne podejście i tempo regulacji emisji wśród państw członkowskich EAEU, SCO i BRICS umożliwią zbudowanie globalnego systemu regulacji emisji dwutlenku węgla w oparciu o sprawiedliwą transformację energetyczną , w tym technologie przejściowe, oraz zgodny z zasadami wielostronnego systemu handlu i neutralność technologiczna. Dla EAEU zbieżność podejść do regulacji klimatu jest priorytetem długoterminowym. […] Czy rynkowe mechanizmy ustalania cen emisji dwutlenku węgla pomogą osiągnąć cele klimatyczne w krajach SCO, EAEU i BRICS oraz jaka jest uczciwa cena za węgiel?
Ile powinien kosztować jeden kawałek BRICS-carbon? Pięć cyfrowych rubli? Może dziesięć? Jeśli przyjedziesz do Petersburga, będziesz mógł omówić ten ważny temat z niektórymi z najbardziej znanych na świecie koneserów emisji dwutlenku węgla , w tym Ruslanem Edelgeriyevem, specjalnym przedstawicielem prezydenta Rosji ds. klimatycznych i Tatianą Zavyalovą, starszym wiceprezesem Sbierbanku ds. ESG.
Inny panel omówi „finansowanie transformacji” i inne zrównoważone działania, które ponad wszelką wątpliwość dowodzą, że „kraje BRICS aktywnie wspierają ruch na rzecz redukcji emisji w sektorach tradycyjnie wysokoemisyjnych”.
Eksperci omówią także , dlaczego nie ma powodów do obaw „szybkiego rozwoju” technologii biometrycznych w Rosji:
Światowy rynek technologii biometrycznych szybko się rozwija, a Rosja jest jednym z jego liderów. W kraju pojawia się coraz więcej usług wykorzystujących biometrię, a korzystanie z usług rządowych i komercyjnych dla Rosjan staje się coraz łatwiejsze i bardziej dostępne. Jednak ludzie obawiają się tej nowej technologii. Niektórzy boją się oszustów, inni boją się wycieków. Dla innych oznacza całkowitą kontrolę państwa. Te stereotypy utrudniają jego rozwój . Ale czym właściwie jest biometria? Czy potrzebujemy tej technologii i czy jest powód, aby się jej bać?
Ostatecznie konferencja ma na celu pomóc w wprowadzeniu niezwykle zrównoważonego porządku świata opartego na kredytach węglowych, biometrycznych znacznikach bydła i drogich prostytutkach.
W obecnym konflikcie militarnym, zderzają się ze sobą dwa molochy globalistyczne: NATO, oraz tandem Rosji i Chin. Zarówno Zachód (NATO), jak i Chińska Republika Ludowa, są liderami w globalistycznym totalitaryzmie. Putinowska Rosja szybko doszlusowuje do liderów, a przy okazji ukraińskiego konfliktu, obie strony składają kontrybucję globalistycznemu programowi depopulacji, w formie rzezi Słowian na obszarach Rosji i Ukrainy. Nasi “przywódcy” nie mogą się już doczekać, kiedy wciągną III RP do tej “militarnej maszynki do mielenia mięsa armatniego”
Naukowcy z Narodowych Instytutów Zdrowia (NIH) zarobili 710 milionów dolarów na tantiemach wypłacanych od producentów leków – to fakt, który próbowali ukryć.
Organizacja OpenTheBooks.com wraz z Judicial Watch zmusiła NIH na drodze sądowej, do ujawnienia wysokości opłat licencyjnych wypłaconych agencji podczas pandemii, od końca 2021 do 2023 roku, w ramach płatności dokonywanych przez prywatne firmy farmaceutyczne, w celu licencjonowania innowacji medycznych przez rządowych naukowców. Prawie cała ta kwota – 690 milionów dolarów – trafiła do 260 naukowców z Narodowego Instytutu Alergii i Chorób Zakaźnych (NIAID), agencji kierowanej przez dr Anthony’ego Fauciego, za pośrednictwem tajnych opłat licencyjnych od stron trzecich. W tym samym okresie pozostałe 26 instytutów w ramach NIH otrzymało łącznie około 26 milionów dolarów. Chodzi o płatności na rzecz NIH, jego kierownictwa i naukowców licencjonujące wynalazki stworzone w federalnych laboratoriach opłacanych przez podatników. Dwuletnia średnia takich płatności w poprzedniej dekadzie wynosiła mniej niż 5 milionów dolarów, co oznacza ponad 175-krotny wzrost.
To olbrzymi wzrost, gdyż, jak wynika z informacji pozyskanych przez Open The Books w ramach poprzedniej wygranej przed sądem, w latach 2009-2021 wszystkie instytuty NIH otrzymały 325 milionów dolarów z opłat od przemysłu. NIAID Fauciego otrzymał z tego 23,9 miliona dolarów, czyli średnio 2 miliony dolarów rocznie.
W czasie pandemii płatności gwałtownie wzrosły – odnotowano ponad dwukrotny wzrost przepływów pieniężnych do NIH z sektora prywatnego w porównaniu z poprzednimi 12 latami łącznie. W sumie jest to 1,036 miliarda dolarów. Dodatkowo, NIH nie informuje, czy opłaty licencyjne za szczepionkę COVID od firm Pfizer i Moderna są uwzględnione w tych liczbach, odmawia także ujawnienia kwot tantiem wypłaconych poszczególnym naukowcom. Przypomnijmy – Stéphane Bancel, dyrektor generalny Moderna, przyznał, że firma zapłaciła 400 milionów dolarów na rzecz National Institutes of Health (NIH) w ramach “płatności wyrównawczej” na podstawie nowej umowy licencyjnej obciążonej tantiemami. Umowa ta, sfinalizowana pod koniec 2022 r., umożliwiła firmie Moderna korzystanie z niektórych praw patentowych związanych ze stabilizacją białek kolczastych koronawirusa, kluczowej technologii dla ich szczepionki COVID-19. Ponadto Moderna zgodziła się płacić NIH opłaty licencyjne od przyszłej sprzedaży netto szczepionek na COVID-19.
Dr Anthony Fauci, były dyrektor Narodowego Instytutu Alergii i Chorób Zakaźnych (NIAID) jest ponownie na cenzurowanym, składając zeznania przed Podkomisją Izby Reprezentantów ds. pandemii koronawirusa. Przesłuchanie jest zwieńczeniem 15-miesięcznego dochodzenia w sprawie pandemii COVID-19 i reakcji rządu na nią. Dr Fauci zaprzeczył zarzutom, że odegrał jakąkolwiek rolę w powstaniu pandemii COVID-19 oraz że ukrył prawdę o pochodzeniu wirusa, twierdząc, że nie miał “nic do ukrycia” i że finansowanie przez jego agencję badań wirusologicznych w Chinach koncentrowało się na zrozumieniu naturalnego pochodzenia koronawirusów, a nie na tworzeniu samego wirusa.
Podkomisja opublikowała transkrypcję zeznań Fauciego, która wykazała, że zgodził się on z każdym ograniczeniem podróży wydanym przez administrację Trumpa podczas pandemii. Fauci zeznał, że wytyczne dotyczące dystansu społecznego nie były oparte na nauce i że “po prostu pojawiły się” podczas pandemii.
Podkomisja House Select Subcommittee on the Coronavirus Pandemic została powołana w 2023 roku w celu zbadania pandemii COVID-19 i reakcji rządu na nią. Podkomisja prowadziła 15-miesięczne dochodzenie, które obejmowało przegląd ponad 1,5 miliona stron dokumentów i ponad 100 godzin zamkniętych zeznań urzędników państwowych i naukowców.
Przesłuchanie Fauciego spotkało się z silnymi reakcjami z obu stron. Republikanie skrytykowali go za jego rolę w pandemii i brak odpowiedzialności za działania zarządzanej przez niego agencji. Demokraci natomiast bronili Fauciego i oskarżali Republikanów o angażowanie się w “polowanie na czarownice” (wpierając w tym samym czasie polowanie na Trumpa pod pretekstem sfabrykowanych zarzutów, które wielu ekspertów prawnych określa jako co najwyżej wykroczenie techniczne a nie poważne przestępstwo kryminalne, zgodnie z zasadą “polować to my, a nie na nas”).
Już w styczniu tego roku, po odejściu z funkcji szefa NIAID, po 3 latach rozpowszechniania kłamstw o jedynej skutecznej broni w walce z COVID-19 w postaci szczepień mRNA, Anthony Fauci przyznał, że wirusy, które replikują się w błonie śluzowej dróg oddechowych człowieka (bez zakażenia ogólnoustrojowego), takie jak grypa typu A, SARS-CoV-2, endemiczne koronawirusy, RSV i wiele innych wirusów “przeziębienia”, nie wywołują pełnej i trwałej odporności ochronnej, i że do tej pory nie zostały skutecznie zwalczone przez licencjonowane lub eksperymentalne szczepionki:
“Dotychczasowe nieudane próby wywołania solidnej ochrony przed wirusami oddechowymi występującymi na błonach śluzowych i opanowania wywoływanych przez nie śmiertelnych epidemii i pandemii były naukową i publiczną porażką zdrowotną” konkluduje Anthony Fauci w pracy opublikowanej w Cell Host&Microbe.
W transmitowanym na żywo przemówieniu Viktor Orbán ostrzega, że zachodnia pomoc wojskowa dla Ukrainy może przerodzić się w szerszy konflikt z NATO, napędzany interesami gospodarczymi i motywacjami ideologicznymi, oraz podkreśla potrzebę posiadania siły militarnej w celu utrzymania pokoju, opowiadając się jednocześnie za nieuczestniczeniem Węgier w wojnie.
Złowieszcze ostrzeżenie Viktora Orbána: Soros, zachodnie elity i kompleks militarny czerpią zyski, popychając świat w stronę poważnego konfliktu nuklearnego (wideo)
W transmitowanym na żywo przemówieniu Viktor Orbán ostrzega, że zachodnia pomoc wojskowa dla Ukrainy może przerodzić się w szerszy konflikt z NATO, napędzany interesami gospodarczymi i motywacjami ideologicznymi, oraz podkreśla potrzebę posiadania siły militarnej w celu utrzymania pokoju, opowiadając się jednocześnie za nieuczestniczeniem Węgier w wojnie.
23 maja 2024r. premier Węgier Viktor Orbán wygłosił kompleksowe i niepokojące przemówienie za pośrednictwem transmisji na żywo na swoim kanale YouTube. W przemówieniu analizował złożoność konfliktu na Ukrainie, ewoluującą rolę NATO i szerszy krajobraz geopolityczny. Przemówienie Orbána charakteryzowało się połączeniem spostrzeżeń strategicznych, refleksji historycznych i zdecydowanej obrony wyjątkowej pozycji Węgier w NATO.
Siła militarna i zagrożenia płynące ze słabości
Orbán rozpoczął od podkreślenia konieczności utrzymywania silnych sił zbrojnych w celu zapobiegania konfliktom, stwierdzając: „Istnienie sił zbrojnych jest konieczne. To nie prowadzi do wojny. Co dziwne, to brak sił zbrojnych prowadzi do wojny, ponieważ wojna jest najczęściej spowodowana słabością – nie siłą, ale słabością”. Twierdził, że postrzegana słabość zachęca do agresji, ponieważ silniejsze narody mogą pożądać terytorium i zasobów tych słabszych. „Jest na to tylko jedno lekarstwo: wybrany kraj będący ofiarą musi być wystarczająco silny, aby się obronić” – zapewnił Orbán, wzmacniając to porzekadłem: „Jeśli chcesz pokoju, szykuj się do wojny”.
Krytyka strategii Zachodu i NATO
Odnosząc się do konfliktu na Ukrainie, Orbán zauważył niezdolność Rosji do zdecydowanego pokonania Ukrainy pomimo długotrwałych i intensywnych działań wojennych. „Armia rosyjska prowadzi dziś poważną, trudną wojnę z Ukraińcami i nie może ich pokonać. Mamy zatem do czynienia z przedłużającą się wojną” – zauważył. Orbán zakwestionował pogląd, że Rosja stanowi poważne zagrożenie dla całego świata zachodniego, biorąc pod uwagę jej zmagania z Ukrainą. „Można prowokować innych – taka jest historia dyplomacji międzynarodowej, relacji, która pokazuje, jak narody sprawiają sobie nawzajem trudności, ale to, że ktoś odważy się zaatakować – i nie mówię tu tylko o Rosjanach, ale ktokolwiek inny – że ktokolwiek odważy się zaatakować państwo członkowskie NATO jest dziś wyjątkowo nieprawdopodobne”.
Następnie skrytykował retorykę otaczającą „rosyjskie zagrożenie” jako manewr przygotowawczy do włączenia Europy w wojnę. „Myślę, że to, co dzieje się dzisiaj w Brukseli i Waszyngtonie, być może teraz bardziej w Brukseli niż w Waszyngtonie, stanowi swego rodzaju «przygotowanie nastrojów» na możliwy bezpośredni konflikt zbrojny” – zauważył Orbán, kreśląc podobieństwa do preludium przed pierwszą i drugą wojną światową.
Pozycja Węgier w NATO
Orbán ponownie podkreślił zaangażowanie Węgier w przestrzeganie podstawowych zasad NATO, wyrażając jednocześnie zaniepokojenie ewoluującą misją sojuszu. „Jesteśmy krajem, który trzyma się podstawowego dokumentu NATO i wiążących porozumień, które określają misję NATO. Że NATO jest sojuszem obronnym” – stwierdził. Podkreślił brak udziału Węgier w operacjach wojskowych poza terytorium NATO, co określił jako „nieuczestniczenie”. „Jesteśmy w tych komisjach, ale ogłosiliśmy, że choć jesteśmy członkami NATO i musimy tam być, to nie zgadzamy się i nie chcemy uczestniczyć w żadnym wsparciu finansowym ani wojskowym, nawet w ramach NATO” – wyjaśnił Orbán.
Interesy gospodarcze i wojna
Orbán omówił interesy gospodarcze stojące za przedłużającymi się konfliktami, podkreślając motywację zysku wśród różnych aktorów. „Wojny nie tylko tworzą przegranych, powodują cierpienie i generują zysk. Wojny przynoszą dodatkowy zysk” – stwierdził. Orbán wskazał na przemysł wojskowy i spekulantów jako czerpiących korzyści z wojny, sugerując, że te interesy napędzają kontynuację konfliktów. W szczególności wspomniał globalistę Georga Sorosa, stwierdzając: „Syn naszego kraju, György Soros, również się wyróżnia, stojąc na samym czele, gdzie można zobaczyć jego postać… Jest więc oczywiste, że wszystkie te siły są ekonomicznie zainteresowane wojną”.
Przywództwo europejskie i wartości chrześcijańskie
Orbán wyraził także zdziwienie postawą przywódców europejskich, zwłaszcza tych z dużych krajów, których szanuje, ale nie wierzy, że zostali kupieni. „Na razie nie rozumiem, że przywódcy europejscy – których skądinąd szanuję i doceniam – a których nie podejrzewam – mówię teraz o dużych krajach europejskich – nie sądzę, choćby ze względu na wielkość kraju, że tych przywódców można w całości kupić, tak jak Zachód robi to z węgierską lewicą” – powiedział.
Ubolewał nad wpływem wojen na upadek demograficzny w Europie i kwestie migracji, ujmując to z perspektywy chrześcijańskiej. „Każda wojna europejska w ciągu ostatnich 100–150 lat, niezależnie od tego, kto uważał się za zwycięzcę, czy przegranego, sumarycznie wszyscy przegrali” – stwierdził Orbán. Konflikty te wiązał z osłabieniem europejskiej cywilizacji chrześcijańskiej, która niegdyś miała decydujący wpływ na świat i potrafiła obronić się przed migracjami. „Nic dziwnego, że europejski świat chrześcijański, który miał decydujący wpływ na resztę świata i potrafił się obronić np. przed migracją, staje się do tego niezdolny, bo brakuje nam ludzi” – zauważył.
Populizm i uczciwość polityczna
Orbán bronił koncepcji populizmu, przedstawiając ją jako autentyczny wysiłek służenia obywatelom. „W ostateczności w polityce zawsze chodzi o ludzi. Co dziś oczywiście należy klasyfikować jako «populizm». Jeśli zrobisz coś dobrego dla ludzi, zostanie to natychmiast napiętnowane na europejskiej scenie jako «populistyczne»” – stwierdził. Krytykował przedkładanie ideologii ponad dobro obywateli, argumentując: „Wzniosłe ideologie nie mogą być ważniejsze od samych ludzi”.
Podsumowując, Orbán podkreślił potrzebę innowacyjnego podejścia w dyplomacji węgierskiej, aby określić wyjątkową pozycję kraju w NATO, przy jednoczesnym zachowaniu integralności narodowej. „Nowe podejście, nowy rys, nowa definicja… Dlatego po stronie węgierskiej potrzebujemy „wynalazków” – powiedział, podkreślając twórcze i strategiczne wysiłki konieczne do utrzymania węgierskich zasad w złożonym krajobrazie geopolitycznym.
Przemówienie premiera Viktora Orbána zawiera krytyczną analizę obecnych zachodnich strategii wojskowych, interesów gospodarczych stojących za przedłużającymi się konfliktami oraz wyzwań związanych z utrzymaniem integralności narodowej w ramach sojuszu NATO. Jego uwagi podkreślają ostrożne i strategiczne podejście Węgier, opowiadające się za bardziej wyważoną reakcją na trwający konflikt na Ukrainie. _______________
W ciągu najbliższych pięciu lat mają osłabnąć działania unijnych instytucji w zakresie wdrażania Zielonego Ładu. Będzie to wynikać nie tylko z przetasowań w Parlamencie Europejskim w następstwie wyborów czerwcowych, ale przede wszystkim w związku z ogromnymi kosztami i rosnącym sprzeciwem wobec zielonej transformacji oraz wskutek zaostrzenia rywalizacji państw. Niemniej, analitycy z European Council on Foreign Relations radzą postępowcom, co mają zrobić, aby udało się posuwać „zieloną” rewolucję naprzód.
W analizie „Winds of change: The EU’s green agenda after the European Parliament election” ECFR szczegółowo opisuje czynniki mające wpływ na osłabienie impetu działań klimatycznych w ciągu najbliższych pięciu lat.
Przyszła Komisja Europejska i Parlament będą się mierzyć z większymi zagrożeniami dla bezpieczeństwa i konkurencyjności, rosnącymi kosztami eko-cyfrowej transformacji, rosnącymi napięciami handlowymi między USA a Chinami. Wciąż niepewne są wyniki wyborów prezydenckich w USA, ważą się losy wojny Rosji z Ukrainą.
ECFR spodziewa się „dalekosiężnych konsekwencji” dla unijnej polityki handlowej, technologicznej i klimatycznej dyplomacji. Zapewnia jednak, że „argumenty za działaniami klimatycznymi pozostają jasne, łącznie z ich rolą w europejskim systemie bezpieczeństwa i konkurencyjności”. Jednak „postępowcy klimatyczni będą musieli zastosować przekonujące narracje, zasoby strategiczne i zaangażowanie dyplomatyczne, aby realizować możliwie najlepszy program klimatyczny podczas następnego cyklu instytucjonalnego UE”.
O ile wybory w 2019 r. do Parlamentu Europejskiego otwarły drogę do wzmocnienia tzw. zielonej fali, dzięki czemu można było realizować agendę klimatyczną i uczynić z „zielonej transformacji” priorytet głównych partii, inicjując Europejski Zielony Ład i przyjmując w 2021 r. Europejskie prawo o klimacie, czyniąc cel Unii Europejskiej dotyczący zerowej emisji gazów cieplarnianych netto do 2050 r. prawnie wiążącym i wyznaczając cel w zakresie emisji na 2030 r. oraz zatwierdzając pakiet środków „Fit for 55” służących osiągnięciu tych celów, o tyle obecnie należy spodziewać się spowolnienia działań w tym zakresie.
ECFR zaleca, by więcej zainwestować w propagandę na temat ekstremalnych zjawisk pogodowych, wspierać działania, które obniżałyby koszty zielonych technologii i kłaść nacisk na konieczność ograniczenia zależności energetycznej od „reżimów autorytarnych”.
Zdaniem analityków „dalsze wdrażanie Europejskiego Zielonego Ładu wisi na włosku z czterech głównych powodów”.
Przynajmniej na dzień dzisiejszy istnieje poważna obawa o wynik wyborów do Parlamentu Europejskiego i zwiększenia udziału europosłów przeciwnych polityce klimatycznej.
Po drugie, narasta sprzeciw obywateli w całej Europie wobec ogromnych kosztów transformacji, co ma wykorzystywać „populistyczna prawica” rzekomo strasząc „internacjonalistycznym spiskiem” i przez to „rządy w całej UE stają się bardziej nieufne wobec wspierania nowych środków Europejskiego Zielonego Ładu, a tendencja ta może się pogorszyć, biorąc pod uwagę, że kolejna faza porozumienia – skupiająca się na sektorach mieszkalnictwa i transportu – będzie miała bardziej widoczny wpływ na jednostki i rodziny niż poprzednia faza” wdrażania Zielonego Ładu.
Po trzecie rośnie opór organizacji biznesowych domagających się skupienia na kwestii konkurencyjności europejskich produktów.
I po czwarte szersze otoczenie geopolityczne, w tym wybory prezydenckie w USA, poważne napięcia handlowe między Chinami a Zachodem; ewolucja wojny Rosji z Ukrainą, bynajmniej nie sprzyjają forsowanej polityce klimatycznej.
Europejscy decydenci poważnie obawiają się zmiany władzy w USA i wycofania wsparcia przez kolejną administrację dla Ukrainy. UE musiałaby przejąć ciężar kontynuowania wojny z Rosją przez Kijów, a to osłabiłoby możliwości pogłębienia integracji i wdrażania kosztownej polityki klimatycznej.
ECFR kreśli różne scenariusze rozwoju sytuacji w UE w szerszym kontekście międzynarodowym. Jak zaznacza think tank, to nie są prognozy, lecz różne warianty wydarzeń, które powinny być podstawą do dalszych dyskusji.
Jednak think tank powołuje się na aktualne prognozy innych organizacji sugerujące, że po wyborach do Parlamentu Europejskiego – Europejska Partia Ludowa (EPP), RE i Postępowy Sojusz Socjalistów i Demokratów (S&D), które wyznaczyły szefową KE Ursulę von der Leyen w 2019 r. ma zachować większość, choć mniejszą od obecnej. Frakcja pozostanie największą grupą polityczną w parlamencie.
To ona miałaby nadal ustalać program i zatwierdzać kolejnego przewodniczącego Komisji. Ta koalicja nadal będzie starała się realizować politykę Zielonego Ładu, ale prawdopodobnie będzie potrzebować wsparcia ze strony Braci Włoch lub Zielonych/ALE. Wciąż najpoważniejszą kandydatką na szefową KE pozostaje von der Leyen. Think tank uważa, że jeśli w skład następnej komisji wejdzie „ambitny wiceprzewodniczący wykonawczy z silnym mandatem w zakresie działań klimatycznych”, to jest szansa, że program „Fit for-55” będzie realizowany, „nawet jeśli nowe postępy w rolnictwie i leśnictwie staną się trudne”.
Jest wielce prawdopodobne, że pewne regulacje zostaną jednak zmodyfikowane, by nie osłabiać zanadto konkurencyjności europejskiego przemysłu rolno-spożywczego. Pewne wymogi, które miałyby być spełnione do 2030 r. także mogą zostać poluzowane ze względu na ochronę konkurencyjności przemysłu i istnienie „równych warunków działania z partnerami międzynarodowymi”.
W razie dużych zysków partii prawicowych, należy spodziewać się obniżenia ambicji klimatycznych przyszłego Parlamentu Europejskiego w głosowaniach nad konkretnymi przepisami.
Badania opinii publicznej w Europie wykazały, że chociaż wielu respondentów uznaje „kryzys klimatyczny” za drugie najważniejsze zagrożenie, to jednak wciąż priorytetem dla nich jest płacenie niższych rachunków za prąd niż hipotetyczna redukcja emisji gazów cieplarnianych.
Również politycy są „już bardzo zdenerwowani kosztami politycznymi priorytetowego traktowania środków środowiskowych i klimatycznych w obliczu protestów dotyczących sytuacji gospodarczej” np. decyzja prezydenta Francji Emmanuela Macrona o szybkim wycofaniu się z umowy o wolnym handlu między UE a Mercosurem w lutym, kiedy rolnicy wyszli na ulice.
ECFR spodziewa się nasilenia protestów rolników w związku z tym, że w pierwszej fazie wdrażania Zielonego Ładu raczej unikano zmian w sektorach wrażliwe politycznie, w tym w rolnictwie. Po wyborach spodziewane jest przyspieszenie wdrażania rozwiązań legislacyjnych uderzających w rolnictwo.
Jeden ze scenariuszy przewiduje trudności KE w zapewnieniu osłon dla rodzin i małych przedsiębiorstw w związku z wdrażaniem Europejskiego Zielonego Ładu w obliczu presji, by wspierać Ukraińców w wojnie z Rosją i w związku z planami rozszerzenia UE. Sugeruje się, że Bruksela musi koniecznie zwiększyć wpływy do budżetu. Stąd pojawiają się propozycje odnośnie dalszego wspólnego zadłużania.
Think tank zaznacza, że dalsza realizacja Europejskiego Zielonego Ładu będzie miała znacznie większe szanse powodzenia, jeśli instytucje unijne zostaną obsadzone przez wpływowe i doświadczone osoby z głównego nurtu europejskiej polityki, zwłaszcza chodzi o stanowiska związane z dyplomacją klimatyczną i wewnętrzną polityką klimatyczną, aby zapewnić rządom państw członkowskich „pewną wewnętrzną osłonę polityczną dla zielonej agendy w niesprzyjających warunkach politycznych”. Kluczowe w tym względzie jest dogadanie się Niemców i Francuzów w kwestii wielu aspektów przyszłości projektu europejskiego, od bezpieczeństwa, po rozszerzenie UE i gospodarkę.
ECFR obawia się także rozgrywania członków UE przez inne mocarstwa, co może przełożyć się na brak jedności w instytucjach unijnych. Istotne jest to, kto wygra wybory w USA, jak dalej rozwinie się sytuacja na Ukrainie, czy uda się rozszerzyć UE i wypracować silną politykę wobec Chin.
Think tank zakłada, że „Słaba UE”, w której państwa członkowskie nie zgodzą się na większe podatki i zaciągniecie wspólnego długu, w której będzie brakować silnego przywództwa politycznego w Brukseli, „prawdopodobnie doprowadziłaby do osłabienia i fragmentacji unijnej polityki w zakresie zielonego handlu i technologii, wycofywania paliw kopalnych oraz dyplomacji klimatycznej”. Taka UE miałaby być „znacznie mniej przygotowana, aby skutecznie reagować na wyzwania płynące ze strony Chin lub możliwego scenariusza Trumpa 2.0, a także inne czynniki zewnętrzne (…)”.
„Silna UE”, czyli taka, w której państwa członkowskie przekazują Brukseli wystarczające uprawnienia – w tym poprzez mianowanie najważniejszych osobistości politycznych na kluczowe stanowiska, a także „finansową i polityczną siłę do działania”, miałaby być w stanie prowadzić bardziej skoordynowaną politykę klimatyczną, dekarbonizować gospodarkę itp.
Nawet przy słabszej UE, dyplomacja klimatyczna, ma pozostać priorytetem dla decydentów, chociaż w bardziej ograniczonej formie.
ECFR wskazuje, że UE będzie miała trudności ze skuteczną odpowiedzią na wyzwania geopolityczne, jeśli Donald Trump ponownie zostanie prezydentem USA, ponieważ będzie dalej forsował eksport skroplonego gazu ziemnego do Europy, zawierając umowy dwustronne z niektórymi państwami członkowskimi i inwestując w kolejne projekty gazowe w Europie, co miałoby pogłębić podziały między państwami członkowskimi i wydłużyć wykorzystanie gazu kopalnego w Europie. Podobnych umów dwustronnych należy spodziewać się ze strony Chin.
„Jeśli jednak państwa członkowskie wyposażą instytucje UE w wystarczające zasoby finansowe i przywództwo polityczne, a negocjacje w Parlamencie Europejskim zaowocują ambitnymi wytycznymi politycznymi, pojawią się liczne możliwości postępu w działaniach klimatycznych, aczkolwiek w innych ramach i programie niż ramy i program ostatniego cyklu instytucjonalnego UE”.
Think tank zaleca „europejskim postępowcom klimatycznym”, by zastosowali „mieszankę przekonujących narracji, zasobów strategicznych i zaangażowania dyplomatycznego”, jeśli chcą realizować ambitną agendę klimatyczną.
„Postępowcy klimatyczni” mają lansować narrację, łączącą działania klimatyczne z kluczowymi priorytetami politycznymi UE. Mają opowiadać o potrzebie ochrony klimatu i środowiska, przez co będzie zwiększać się konkurencyjność europejskiego przemysłu. Mają „wykorzystywać obawy dotyczące bezpieczeństwa i odporności, aby opowiadać się za zwiększoną suwerennością energetyczną”. Mają przedstawiać dekarbonizację jako „nieodłączną część programu gospodarczego UE” i przekonywać, że „zdolność UE do konkurowania w dekarbonizującym się świecie zależy od wdrożenia Europejskiego Zielonego Ładu oraz że europejskie przedsiębiorstwa znajdą się w niekorzystnej sytuacji, jeśli nie zastosują się do zielonej konkurencji i nie przejmą udziałów w światowym rynku pojawiających się czystych technologii”. „Postępowcy klimatyczni” mają „wysuwać konkretne propozycje, takie jak przegląd ram zarządzania energią i wdrożenie rozporządzenia w sprawie ekoprojektu, które zobowiąże producentów produktów do zmniejszania zużycia energii i zasobów oraz negatywnego wpływu energii na środowisko produktu przez cały jego cykl życia”.
Ponadto, aby „zapewnić wsparcie społeczne dla zielonej transformacji, a co za tym idzie, poczucie wśród europejskich przywódców, że mają polityczną swobodę, aby ją realizować, postępowcy klimatyczni powinni zaprezentować powszechne i widoczne korzyści płynące z Europejskiego Zielonego Ładu dla obywateli. Muszą powiązać argument dotyczący konkurencyjności na poziomie makro z argumentem osobistym, określając szersze korzyści dla dobrostanu, satysfakcji i szczęścia obywateli. Obejmują one korzyści zdrowotne, takie jak poprawa jakości powietrza po wycofaniu się z węgla – kluczowa kwestia w dużej części Europy Środkowej i Wschodniej – po korzyści w zakresie jakości życia wynikające z ograniczenia ekstremalnych zjawisk pogodowych (…)”.
Co więcej, decydenci mogliby podkreślić korzyści dla zatrudnienia wynikające z zielonej transformacji, przyjmując podobne podejście jak ekipa Bidena, która powiązała „ekologiczną pomoc państwa z rozwojem umiejętności i godnymi miejscami pracy”. Taka narracja „mogłaby pomóc złagodzić obawy obywateli dotyczące kosztów utrzymania związane z polityką ekologiczną”.
Należy także unikać „wojny o dotacje między państwami członkowskimi UE, w której tylko kraje dysponujące siłą finansową będą mogły wykorzystać zasady pomocy państwa do promowania ekologicznych inwestycji”. Chodzi o „ostrożne sprawowanie kontroli nad pomocą państwa” przez Brukselę, by nie zniekształcić rynku wewnętrznego.
Poza tym „postępowcy klimatyczni” muszą nalegać na zwiększenie budżetu w celu szerszego wdrożenia Europejskiego Zielonego Ładu (nowe wspólne pożyczki, tzw. zielone obligacje, lewarowanie dochodami państw z handlu uprawnieniami do emisji dwutlenku węgla itp.).
Proponuje się przedłużenie unijnego funduszu Next Generation po 2026 r., jeśli nie wszystkie środki zostaną wydane. Postępowcy mają bronić pakietu „Fit for 55”.
Rosja uderza w tajne centrum dowodzenia NATO na Ukrainie
Autor: Medeea Greere 2 czerwca 2024 r.
Najświeższe wiadomości: W wyniku niszczycielskiego ataku rakietowego Rosji na tajne centrum dowodzenia NATO na Ukrainie zginęło lub zostało rannych kilkuset oficerów NATO. Poznaj dramatyczne szczegóły ataku na Jaworów, jego geopolityczne implikacje i międzynarodową reakcję.
Przeczytaj więcej, aby zrozumieć eskalację konfliktu między Rosją a NATO.
W oszałamiającej i dramatycznej eskalacji działań wojennych, siły rosyjskie przeprowadziły niszczycielski atak rakietowy na tajne centrum dowodzenia NATO na Ukrainie, redukując je do tlącego się krateru po bombie i powodując znaczne ofiary wśród personelu NATO. Ten bezprecedensowy atak wstrząsnął globalnym krajobrazem geopolitycznym, oznaczając poważną intensyfikację trwającego konfliktu między Rosją a zachodnimi sojuszami wojskowymi.
Centrum dowodzenia w Jaworowie w płomieniach: Obiekt będący celem ataku, zlokalizowany w centrum dowodzenia i na poligonie w Jaworowie, był kluczowym węzłem dla operacji NATO na Ukrainie. Miejsce to od dawna było centralnym punktem zachodniej koordynacji wojskowej i planowania strategicznego w regionie. Precyzyjne uderzenie, przeprowadzone za pomocą najnowocześniejszych rosyjskich pocisków hipersonicznych „Kindżał”, najprawdopodobniej zabiło lub raniło kilkuset oficerów NATO, dodając tragiczny rozdział do historii konfliktu.
Bezprecedensowy atak: Użycie pocisków „Kindżał” w tym ataku podkreśla powagę i precyzję rosyjskich zdolności wojskowych. Pociski te, znane z niesamowitej prędkości i zwrotności, są praktycznie niemożliwe do przechwycenia, co czyni je potężną bronią w rosyjskim arsenale. Uderzenie nie tylko zdziesiątkowało centrum dowodzenia, ale także wysłało jasny i złowieszczy komunikat do NATO i jego sojuszników o gotowości Rosji do dalszej eskalacji konfliktu.
Natychmiastowe reakcje: “Społeczność międzynarodowa” jest zszokowana tym atakiem. Przedstawiciele NATO wyrazili szok i oburzenie, potępiając atak jako rażący akt agresji. Utrata wysokiej rangi personelu i zniszczenie kluczowego obiektu dowodzenia znacząco osłabiły zdolności operacyjne NATO w regionie. W odpowiedzi zwołano nadzwyczajne spotkania państw członkowskich NATO, aby zająć się kryzysem i sformułować strategiczną reakcję.
Koszty ludzkie: Koszt ludzki tego ataku jest oszałamiający. W centrum dowodzenia znajdowały się setki wojskowych, w tym wysocy rangą oficerowie i personel pomocniczy. Ilość ofiar ataku jest nadal oceniana, ale wstępne raporty wskazują na ogromną liczbę ofiar śmiertelnych i rannych. Wpływ na rodziny i społeczności poszkodowanych jest głęboki, a wielu z nich pozostaje w żałobie i niepewności.
Tło konfliktu: Konflikt na Ukrainie od lat stanowi punkt zapalny między Rosją a mocarstwami zachodnimi. Najnowszy atak oznacza znaczącą eskalację, zbliżając obie strony do konfrontacji na pełną skalę. Centrum dowodzenia w Jaworowie było kluczowym miejscem dla misji szkoleniowych i wspierających NATO na Ukrainie, mających na celu wzmocnienie obrony kraju przed rosyjską agresją.
Implikacje strategiczne: Zniszczenie centrum dowodzenia nie tylko paraliżuje natychmiastową zdolność operacyjną NATO na Ukrainie, ale także wysyła strategiczny sygnał. Atakując tak ważny i krytyczny obiekt, Rosja zademonstrowała swoją gotowość do bezpośredniej konfrontacji z siłami NATO, podnosząc stawkę konfliktu. Posunięcie to może potencjalnie doprowadzić do szerszej eskalacji, a obie strony będą przygotowywać się do dalszych konfrontacji.
Skutki polityczne: Atak ma znaczące implikacje polityczne. Państwa członkowskie NATO prawdopodobnie staną w obliczu zwiększonej presji na zdecydowaną reakcję, zarówno w celu “uspokojenia własnych obywateli” [chodzi o ich indoktrynację. md] , jak i powstrzymania dalszej rosyjskiej agresji. Atak już wywołał debaty w NATO na temat adekwatności ich obecnych strategii i potrzeby wzmocnienia środków obronnych.
Wpływ ekonomiczny: Oczekuje się, że geopolityczna niestabilność wynikająca z tego ataku będzie miała szerokie reperkusje gospodarcze. Światowe rynki zareagowały zmiennością, odzwierciedlając niepokój inwestorów związany z potencjalnym szerszym konfliktem. Ceny energii, w szczególności, wzrosły wraz z rosnącymi obawami o zakłócenia dostaw z regionu
Środki nadzwyczajne: W następstwie ataku NATO ogłosiło szereg środków nadzwyczajnych w celu wzmocnienia swojej obecności i zdolności w regionie. Obejmują one rozmieszczenie dodatkowych oddziałów, zaawansowanych systemów obrony przeciwrakietowej i zwiększony nadzór w celu powstrzymania dalszej rosyjskiej agresji. Sojusz ściśle współpracuje również z siłami ukraińskimi w celu wzmocnienia ich pozycji obronnej.[to się nazywa eskalacja md ]
Międzynarodowa solidarność: Sojusznicy NATO wyrazili solidarność z Ukrainą, deklarując wsparcie i pomoc w następstwie ataku. Obejmuje to nie tylko pomoc wojskową, ale także pomoc humanitarną dla osób dotkniętych atakiem. Społeczność międzynarodowa zbiera się, by wesprzeć Ukrainę w potrzebie, a wiele krajów potępia działania Rosji i wzywa do natychmiastowego zaprzestania działań wojennych.
Osobiste historie: Pośród analizy strategicznej i politycznej ważne jest, aby pamiętać o ludzkich historiach kryjących się za nagłówkami. Atak na centrum dowodzenia w Jaworowie pozostawił po sobie spustoszenie, a życie niezliczonych osób zmieniło się na zawsze. Rodziny opłakują utratę bliskich, a ocaleni zmagają się z traumą ataku. Odwaga i odporność tych, którzy ucierpieli, są świadectwem wytrwałości ludzkiego ducha w obliczu przeciwności losu. [los?? toć to agresja ze strony NATO.. md]
Perspektywy na przyszłość: Atak na centrum dowodzenia w Jaworowie wyznacza kluczowy moment w konflikcie między Rosją a NATO. Droga przed nami jest pełna niepewności, ponieważ obie strony radzą nad następstwami tej eskalacji. Potencjał dalszego konfliktu jest duży, z ryzykiem szerszej regionalnej, a nawet globalnej konfrontacji.
Działania dyplomatyczne: Pomimo powagi sytuacji, wciąż istnieją możliwości dyplomacji i deeskalacji. “Międzynarodowi przywódcy” apelują o powściągliwość i wzywają do wznowienia negocjacji w celu rozwiązania kwestii leżących u podstaw konfliktu. Nadchodzące dni i tygodnie będą miały kluczowe znaczenie dla ustalenia, czy sytuację uda się załagodzić, czy też przerodzi się ona w bardziej rozległą wojnę.
Rosyjski atak rakietowy na centrum dowodzenia w Jaworowie na Ukrainie stanowi dramatyczną i niebezpieczną eskalację trwającego konfliktu. Wraz ze znacznymi ofiarami i zniszczeniem kluczowego obiektu NATO, atak ten ma daleko idące konsekwencje dla globalnego bezpieczeństwa i stabilności. Świat z zapartym tchem obserwuje, jak działania podjęte w odpowiedzi na ten atak ukształtują przyszłość stosunków międzynarodowych i równowagę sił w regionie.
Gdy los naszej wolności wisiał na włosku, niezłomny zespół CitizenGO był widoczny na każdym kroku – od intensywnej presji wywieranej na delegatów, po energiczne protesty – dlatego oni zrozumieli, że presja z zewnątrz jest zbyt ogromna, by ją zignorować.
Wyniki Negocjacji
Zanieśliśmy Twój głos bezpośrednio do siedziby WHO (od lewej do prawej: Antonio Velázquez, Dyrektor Kampanii Globalnych; Anna Derbyshire, Dyrektor Kampanii w Stanach Zjednoczonych; i ja, Sebastian Lukomski, Koordynator Kampanii Globalnych).
