Zwykle robię “przekładaniec” z MEM-ów i poważnych tekstów. Dziś nie – bo same MEM-y są poważne.
Bez litości, bez przerwy. MEM-y VII.
Archiwum autora: Mirosław Dakowski
TW Oskarowi – kupa mięci. MEM-y VI.
[No, ale “nasi” mieli guru: Jeffrey Sachs i Soros.. md]
==================================
Odtrutka na “wiadomości”. MEM-y V.
Jeszcze wakacyjne. MEM-y IV.
Dlaczego brak piękna niszczy społeczeństwo
Dlaczego brak piękna niszczy społeczeństwo
Autor: AlterCabrio, 31 sierpnia 2025
Istnieje atrakcyjna idea piękna, sięgająca czasów Platona i Plotyna, która na różne sposoby została włączona do chrześcijańskiej myśli teologicznej. Zgodnie z tą ideą piękno jest wartością najwyższą – czymś, do czego dążymy dla niego samego, i dla którego dążenia nie potrzeba dalszych argumentów. Piękno należy zatem porównać do prawdy i dobra, jednego z trzech najwyższych wartości, które uzasadniają nasze racjonalne skłonności…
−∗−
Tłumaczenie: AlterCabrio – ekspedyt.org
−∗−
Dlaczego brak piękna niszczy społeczeństwo
Transkrypcja
„Mamy technologię, wygodę, bezpieczeństwo i pewną miarę dobrobytu, ale gdzie jest piękno? Gdzie jest piękno, bez którego, jak wiemy, nie możemy żyć?”
John-Mark Miravalle, Piękno: czym jest i dlaczego jest ważne
W 2009 roku nieżyjący już angielski filozof Roger Scruton ostrzegał, że „piękno znika z naszego świata”, a jego miejsce zajmuje „kult brzydoty”. Wspaniała architektura minionych wieków stanowi jaskrawy kontrast dla współczesnych krajobrazów, zdominowanych przez monotonne betonowo-szklane wieżowce, jednolitą podmiejską zabudowę i abstrakcyjne, bezduszne budynki. Współczesna muzyka jest coraz bardziej przeciętna i schematyczna, a dzisiejsze malarstwo i rzeźba bledną w porównaniu ze splendorem wielkich arcydzieł minionych wieków. Natura zachowuje swoje ponadczasowe piękno – jednak nawet to estetyczne sanktuarium jest niszczone przez bezmyślną eksploatację.
W tym filmie dowodzimy, że wraz ze znikaniem piękna wzrasta kulturowe zepsucie i niemoralność jednostki. Badamy również, dlaczego ludzie odwracają się od piękna ku temu, co szokujące i perwersyjne, i zgłębiamy głęboką prawdę śmiałego stwierdzenia Fiodora Dostojewskiego, wypowiedzianego przez księcia Myszkina w „Idiocie”: „Piękno zbawi świat”.
W całej historii Zachodu filozofowie i teologowie uważali piękno za jedną z trzech najwyższych wartości, obok prawdy i dobra. Instynktownie pociąga nas ta trójca cnót, ponieważ, w przeciwieństwie do dóbr, do których dąży się dla jakiegoś wyższego celu, piękno, prawda i dobro posiadają wrodzoną wartość – są wartościowe same w sobie. Jak wyjaśnia Roger Scruton:
„Istnieje atrakcyjna idea piękna, sięgająca czasów Platona i Plotyna, która na różne sposoby została włączona do chrześcijańskiej myśli teologicznej. Zgodnie z tą ideą piękno jest wartością najwyższą – czymś, do czego dążymy dla niego samego, i dla którego dążenia nie potrzeba dalszych argumentów. Piękno należy zatem porównać do prawdy i dobra, jednego z trzech najwyższych wartości, które uzasadniają nasze racjonalne skłonności… Dlaczego wierzyć w p? Ponieważ jest prawdą. Dlaczego pragnąć x? Ponieważ jest dobre. Dlaczego patrzeć na y? Ponieważ jest piękne.”
Roger Scruton, Piękno
Piękno nie jest jednak czymś pożądanym samo w sobie. Potrzebujemy go również do dobrego życia, ponieważ życie pozbawione piękna zubaża nas psychicznie, emocjonalnie i duchowo. Jak zauważył Roger Scruton:
„Nasza potrzeba piękna nie jest czymś, czego mogłoby nam brakować, a mimo to czuć się spełnionymi jako ludzie”.
Roger Scruton, Piękno
Jednym z powodów, dla których potrzebujemy piękna, jest rola, jaką odgrywa ono w rozbudzaniu naszych pasji. W książce „Piękno: czym jest i dlaczego ma znaczenie” John-Mark Miravalle wyjaśnia:
„Pomyśl o chwili, kiedy usłyszałeś piękną melodię i przeszedł cię dreszcz. Albo o chwili, kiedy płakałeś nad piękną historią. W rzeczywistości głębokie uczucie, namiętna reakcja, jest nieodłączną częścią całego doświadczenia piękna. Możesz znać prawdę i nic nie czuć. Możesz wybierać dobro i nic nie czuć. Ale nie doświadczysz estetyki – nie docenisz piękna – jeśli czegoś nie poczujesz”.
John-Mark Miravalle, Piękno: czym jest i dlaczego jest ważne
Namiętności pobudzane przez doświadczenie piękna należą do najszlachetniejszych poruszeń ludzkiej duszy, dlatego piękno, z samej swojej natury, wzbogaca życie. „Piękno nigdy nikogo nie odrzuca. Piękno jest z definicji urzekające, kuszące i pełne rozkoszy” – pisał Miravalle. Kiedy postrzegamy piękno, nie kwestionujemy sensu życia – czujemy go bowiem do szpiku kości. Filozof Friedrich Nietzsche uchwycił sposób, w jaki piękno budzi w nas namiętności, wyjaśniając:
„…w każdym estetycznym działaniu i widzeniu [występuje] uczucie zwiększonej siły i pełni… W tym [estetycznym] stanie człowiek wzbogaca wszystko z własnej pełni: cokolwiek widzi, cokolwiek chce, jest widziane jako nabrzmiałe, napięte, silne, przeładowane siłą”.
Friedrich Nietzsche, Wola mocy
W obliczu piękna potężne namiętności, które nas budzą, wyrywają nas z naszego zwyczajnego, przyziemnego stanu bytu, a my jesteśmy przepełnieni głębokim pragnieniem, by stać się bardziej cnotliwymi – bardziej godnymi piękna, które dostrzegamy. Piękno, pobudzając nasze szlachetne namiętności, przywołuje nasze wyższe ja. Jak zauważył Jacques Maritain, piękno „wzbudza w nas niejasne, mgliste i nieokreślone potencjały heroizmu” (Jacques Maritain, Intuicja twórcza w sztuce i poezji). Tylko złamani ludzie są zdolni do wulgarnych myśli lub pragnień występku w obliczu majestatycznego obrazu lub zapierającego dech w piersiach pasma górskiego. Na resztę z nas namiętności, które aktywuje piękno, działają jak siła moralizatorska, motywująca nas do kształtowania naszego charakteru w dzieło sztuki. „Czego pragniemy, widząc piękno? Bycia pięknym” – zauważył Friedrich Nietzsche. Albo, jak pisze John-Mark Miravalle :
„…piękno jest tym, co rozpala w nas namiętności, pragnienie dobra i prawdy, ponieważ ukazuje się w obrazach zmysłowych, które wywołują w nas tak silne reakcje emocjonalne.”
John-Mark Miravalle, Piękno: czym jest i dlaczego jest ważne
W wierszu Rainera Marii Rilkego „Archaiczny tors Apollina” człowiek z głębokim podziwem obserwuje zachwycającą starożytną rzeźbę. Nagle doświadcza gwałtownej zmiany świadomości: czuje, że podczas gdy on obserwuje dzieło sztuki, sama rzeźba jego obserwuje, przenika jego duszę, odsłaniając jego wady i ułomności, i domaga się, by stał się tak piękny jak ona. Jak pisze Rilke: „Bo nie ma tu miejsca / które by cię nie widziało”. Wiersz kończy się transformującym nakazem: „Musisz zmienić swoje życie!”. To samo przesłanie powtórzył Fiodor Dostojewski:
„Można zaryzykować stwierdzenie, że celem dzieła sztuki jest humanizacja tego potwornego człowieka-polipa w bryle”.
Fiodor Dostojewski , Dziennik pisarza
To właśnie dlatego, że doświadczenie piękna stawia przed nami wymagania moralne i uświadamia nam – poprzez kontrast – brzydotę, zepsucie i nieporządek naszych dusz, tak wielu ludzi ucieka dziś od piękna. Albo, jak zauważył Roger Scruton:
„…osąd estetyczny [jest dziś] odczuwany jako udręka. Nakłada nam nieznośny ciężar, coś, czemu musimy sprostać, świat ideałów i aspiracji, który stoi w ostrym konflikcie z tandetą naszego improwizowanego życia. Siedzi jak sowa na naszych ramionach, podczas gdy próbujemy ukryć nasze domowe gryzonie w ubraniach. Pokusa jest taka, by zwrócić się przeciw niemu i go przegonić. Pragnienie profanacji to pragnienie skierowania osądu estetycznego przeciwko sobie, tak aby przestał wydawać się osądem nas… To ciągle widać u dzieci – upodobanie w obrzydliwych dźwiękach, słowach, aluzjach, która pomaga im zdystansować się od świata dorosłych, który je osądza i którego autorytetowi chcą zaprzeczyć”.
Roger Scruton, Piękno
Aby zrozumieć, w jaki sposób współcześni ludzie profanują piękno i uciekają od niego, musimy zrozumieć, że kluczową cechą pięknych przedmiotów i zjawisk jest to, że ucieleśniają one rzadkie połączenie porządku i zaskoczenia. To właśnie ta mieszanka porządku i zaskoczenia wywołuje uczucie zachwytu, jakie odczuwamy w obliczu piękna, ponieważ zachwyt to „uczucie zaskoczenia zmieszane z podziwem wywołanym czymś pięknym, nieoczekiwanym lub niewytłumaczalnym”. Albo, jak wyjaśnia John-Mark Miravalle:
„[Na przykład] natura jest przesiąknięta wzorami, formami i strukturami, które można zobaczyć i uchwycić, a zazwyczaj także wyrazić liczbowo… Ale natura nie jest tylko uporządkowana. Jest też zaskakująca nie tylko tym, jaka jest czy jak się zachowuje, ale tym, że w ogóle istnieje. Zaskoczenie musi być zatem również fundamentalną cechą piękna… Skoro ludzie zostali stworzeni dla piękna – a tak jest – i skoro piękno wiąże się z zaskoczeniem, to wszyscy zostaliśmy stworzeni dla zaskoczenia”.
John-Mark Miravalle, Piękno: czym jest i dlaczego jest ważne
Aby zaspokoić potrzebę zaskoczenia, a jednocześnie uniknąć moralnych wymogów, jakie stawia piękno, wielu ludzi konsumuje dziś treści niepokojące, perwersyjne lub sensacyjne – bodźce, które zaskakują, szokując, zamiast budzić zachwyt. Jak wyjaśnia Miravalle:
„…często ulegamy pokusie dążenia do dobra – a mianowicie zaskoczenia – w oderwaniu od porządku, w którym powinno być ono zawarte. A kiedy zaskoczenie staje się jedynym celem, natychmiast przeradza się w perwersję… Mężczyzna, który je mięso i warzywa, nie robi niczego zaskakującego, ale mężczyzna, który je książki – już tak. Kobieta, która mija cię na ulicy i uśmiecha się uprzejmie, raczej cię nie zaskoczy, ale zaskoczy cię, jeśli nagle uderzy cię w kark lub nagle wtargnie na ulicę i zostanie potrącona przez samochód. Te przykłady mogą wydawać się dziwaczne (i takie są), ale faktem jest, że ludzkość ma dziś silny pociąg do tego, co wypaczone, perwersyjne i oszpecone”.
John-Mark Miravalle, Piękno: czym jest i dlaczego jest ważne
Jednym z wielu problemów z zaspokajaniem naszej potrzeby zaskoczenia za pomocą nieuporządkowanych i perwersyjnych bodźców jest to, że z czasem stajemy się znieczuleni i potrzebujemy coraz więcej szokujących bodźców, aby nas zaskoczyć. Na przykład, wielki dramaturg XX wieku Robert Bolt zauważył narastający trend we współczesnym teatrze: odchodzenie od pogoni za pięknem na rzecz pragnienia szokowania publiczności. Ostrzegał, że ten trend osiągnie punkt kulminacyjny, gdy aktorzy będą stać na scenie i krzyczeć do publiczności przekleństwa. Albo, jak pisze Miravalle:
„Nieporządek to stan, w którym czemuś brakuje porządku – gdy jest zepsute, chaotyczne, perwersyjne, wypaczone. Tego rodzaju rzeczy mogą nas zaskakiwać pewnego rodzaju wypaczoną przyjemnością, ale prowadzą nas ścieżką narastającego szoku i deformacji. To właśnie motywuje ludzi do oddawania się fetyszyzmowi seksualnemu, dysfunkcyjnym reality show i horrorom… Dla wielu w „świecie sztuki” jedynym wymogiem dla artysty jest przełamywanie granic, tworzenie czegoś nowatorskiego, zaskakiwanie lub szokowanie publiczności”.
John-Mark Miravalle, Piękno: czym jest i dlaczego jest ważne
Innym sposobem, w jaki ludzie uciekają dziś od piękna, jest poszukiwanie bodźców i tworzenie obiektów uporządkowanych, lecz pozbawionych zaskoczenia. Najbardziej widoczne jest to w architekturze nowoczesnej, będącej produktem tego, co Roger Scruton nazwał „kultem użyteczności”. Choć większość współczesnych budynków spełnia swoje praktyczne zadanie, brakuje im piękna. Ich sztywne, pudełkowate formy otępiają zmysły, usypiają namiętności, a tym samym działają jak odczłowieczająca siła, która otula obserwatorów atmosferą monotonii i martwej jednolitości. Le Corbusier, jeden z pionierów architektury nowoczesnej i kluczowa postać kultu użyteczności, który zaczął zakorzeniać się w XX wieku, otwarcie oświadczył:
„Serce naszych starożytnych miast z ich wieżami i katedrami musi zostać zniszczone i zastąpione wieżowcami”.
Le Corbusier, cytowany w książce Hansa Sedlmayra „Sztuka w kryzysie”
Albo jak napisał John-Mark Miravalle:
„Jednym z oczywistych przykładów tego, co nas spotkało, jest utrata wrażliwości estetycznej w architekturze. Kiedyś rolą architektury było upiększanie wspólnej przestrzeni naszych miast i dzielnic, teraz zaś jej rolą jest budowanie jak najtańszych, użytkowych budowli. Rezultatem jest głęboka utrata piękna. To rodzaj wandalizmu. Do jakiego współczesnego budynku ludzie tłumnie przybywaliby za tysiąc lat, tak jak my dzisiaj do katedry Notre Dame? Jeśli gotycka katedra była architektonicznym symbolem średniowiecza, to hipermarket może być architektonicznym symbolem naszych czasów. To tragiczne.”
John-Mark Miravalle, Piękno: czym jest i dlaczego jest ważne
Niektórzy komentatorzy społeczni twierdzą, że moralny upadek Zachodu wynika z zaniku religii. Twierdzą, że bez wiary religijnej ludzie nie mogą być prawdziwie cnotliwi. To wyjaśnienie może jednak stawiać wóz przed koniem. A co, jeśli głębszym problemem nie jest erozja religii, ale zanik piękna, które towarzyszy żywej wierze? Być może to nie religijne przykazania i dogmaty moralnie podnoszą człowieka, ale piękno. Historia oferuje uderzającą anegdotę, która potwierdza tę tezę.
Ponad tysiąc lat temu książę Włodzimierz Wielki, pogański władca Kijowa, poszukiwał nowej wiary, która zjednoczyłaby naród rosyjski. Wysłał emisariuszy do sąsiednich krajów, aby studiowali ich religie. Niektórzy powracali, opisując religie sztywne, surowe i ascetyczne, pełne kar. Inni odnaleźli religie zakorzenione w abstrakcyjnej teorii. Jednak posłowie, którzy odwiedzili stolicę bizantyjską, Konstantynopol, donieśli, że ówczesne chrześcijaństwo czerpało swoją władzę nie z surowej doktryny czy filozofii, lecz z tworzenia dzieł sztuki o oszałamiającym pięknie, inspirowanych do tworzenia przez jego wyznawców. Albo, jak donieśli posłańcy:
„Potem udaliśmy się do Konstantynopola i zaprowadzono nas do miejsca, gdzie czczą swojego Boga, a my nie wiedzieliśmy, czy jesteśmy w niebie, czy na ziemi, bo na ziemi nie ma takiej wizji ani piękna i nie wiemy, jak to opisać. Wiemy tylko, że Bóg mieszka pośród ludzi. Nie możemy zapomnieć o tym pięknie”.
Cytat z książki „The Weight of Glory” autorstwa C.S. Lewisa
Ze względu na piękno chrześcijaństwa, książę Włodzimierz wybrał chrześcijaństwo jako religię, która miała zjednoczyć naród rosyjski, i jak pisze Brian Zahnd:
„To, co zrobiło wrażenie na posłańcach i przekonało księcia Włodzimierza do przyjęcia chrześcijaństwa, to nie jego apologetyka czy etyka, lecz jego estetyka – jego piękno. Można zatem powiedzieć, że to piękno przyniosło zbawienie narodowi rosyjskiemu”.
Brian Zahnd, Piękno uratuje świat
Choć żywe religie mogą inspirować do tworzenia piękna, zdolność do doświadczania i tworzenia piękna jest uniwersalna i wykracza poza religię – ponieważ osoby niereligijne mogą być głęboko poruszone pięknem i zmotywowane do jego tworzenia. Być może zatem nasz świat najbardziej potrzebuje nie odrodzenia religii, lecz piękna – odrodzenia, które wymaga odwagi, by zaakceptować moralne wymogi, jakie piękno nam stawia. Jeśli tak jest, to deklaracja Dostojewskiego, że „piękno zbawi świat”, nie jest naiwna ani idealistyczna, lecz wyraża głęboką prawdę. Lub, jak napisał Dostojewski w „Biesach”:
„Ludzkość może żyć bez nauki, może żyć bez chleba, ale nie może żyć bez piękna. Bez piękna nie byłoby nic do zrobienia w tym życiu. Cały sekret jest tutaj, cała historia jest tutaj”.
Fiodor Dostojewski, Biesy
_______________
Why the Lack of Beauty is Destroying Society, Academy of Ideas, August 14, 2025
komentarz:
CzarnaLimuzyna
Piękno bez wątpienia istnieje obiektywnie, a ludzka natura ma zdolność jego dostrzegania podobnie jak prawdy i dobra. Istnieje też połączenie prawdy, dobra i piękna. Widziałem kiedyś na filmie jak starsze rodzeństwo witało w domu swoja malutką, ledwo umiejącą chodzić siostrzyczkę po powrocie ze szpitala. Czyste piękno.
Do tego mogę dodać cytat z Norwida: Kształtem miłości piękno jest – i tyle,Ile ją człowiek oglądał na świecie, W ogromnym Bogu albo w sobie-pyle, Na tego Boga wystrojonym dziecię; Tyle o pięknem człowiek wie i głosi – Choć każdy w sobie cień pięknego nosi I każdy – każdy z nas – tym piękna pyłem
Oczywiście istnieją też tacy, których trzewia porusza coś innego, będącego zaprzeczeniem i piękna i dobra i prawdy. Brak prawdy, dobra i piękna wyłania się z opisów, recenzji dotyczących nowego przedmiotu – “edukacji zdrowotnej”. Ten brak będzie niszczyć dzieci, brak wynikający z moralnej, intelektualnej i estetycznej dysfunkcji lewicy.Brak nie tylko piękna, ale ogólnie nieobecność sztuki jest widoczna po pierwszym rzucie oka na eksponaty w muzeum Trzaskowskiego
A tak mi szkoda lata… MEM-y III.
Panika na zamówienie
Panika na zamówienie
Autor artykułu Marek Wójcik w dniu 2025-08-30 https://marucha.wordpress.com/2025/08/30/panika-na-zamowienie/
W 2024 r. Poczdamski Instytut Badań nad Wpływem Klimatu zaszokował opinię publiczną badaniem, które rzekomo przewidywało ruinę światowej gospodarki z powodu zmian klimatu. Jednak od tego czasu badanie okazało się naukową katastrofą, pełną błędów metodologicznych, ukrytych konfliktów interesów i wątpliwych powiązań z sieciami finansowymi i politycznymi.
Źródło w języku niemieckim.
W artykule Jessiki Weinkle na The Eco Modernist zatytułowanym: Przekręt związany z ryzykiem finansowym i z klimatem, (źródło) czytamy między innymi:
Korupcja nauki odzwierciedla korupcję procesu demokratycznego. Starając się obejść demokratyczny proces podejmowania decyzji w zakresie polityki energetycznej i przemysłowej (proces uważany za zbyt frustrujący przez twardogłowych zwolenników klimatu), stworzyli złożony i rozległy system regulacji finansowych organizacji pozarządowych, który może skutecznie kierować rządami i instytucjami finansowymi, aby działały na podstawie wątpliwe informacje klimatyczne w celu ograniczenia zużycia paliw kopalnych, ograniczenia emisji bez względu na konsekwencje i zwiększenia kosztów życia w imię uniknięcia zapaści ekologicznej.
Nie jest to jedyny przypadek, kiedy oszuści wykorzystują naukę dla swoich niecnych celów. Fałszywe modele matematyczne, oparte na manipulowanych danych wraz z nielogicznymi założeniami prowadzą do wniosków sprzecznych z rzeczywistością.
Najwięksi histerycy zmian klimatycznych nie odważyli się nazwać lato roku 2025 najbardziej gorącym od ponad 100 tysięcy lat. Rok temu owszem, ale chłodny lipiec nie sprzyjał propagandzie mówiącej, że tam, gdzie mieszkasz, jest bardziej gorąco niż gdziekolwiek indziej. „Gdziekolwiek indziej”, to zapewne Grenlandia, której pokrywa lodowa od wielu lat rośnie.
To było w grudniu 2009 roku – były wiceprezydent USA Al Gore ostrzegał: lód polarny może zniknąć w ciągu pięciu lat! Wykorzystywał wtedy modele komputerowe. Niektóre modele sugerują, że istnieje 75% szans na to, że cała pokrywa lodowa na biegunie północnym może być całkowicie wolna od lodu w niektórych miesiącach letnich w ciągu najbliższych pięciu do siedmiu lat – powiedział Gore. Al Gore został uznany za pierwszego milionera, którego majątek powstał dzięki histerii klimatycznej.
Gospodarz tego pastwiska otrzymał od władz zakaz budowy wiaty dla swoich koni. Na szczęście nie zabroniono mu postawić na pastwisku stołu z dwoma krzesłami…
Strach jest kluczowym narzędziem służącym kontroli społeczeństw. Dlatego pierwsze co się pojawiło w mediach przed ogłoszeniem plandemii, były obrazy padających ludzi na ulicach chińskich miast, pokazywane wtedy w większości programów telewizyjnych.
Lasy zamknięte – wstęp wkrótce tylko z kartą kredytową? Źródło.
W Nowej Szkocji / Kanada zakazano całkowicie wstępu do lasów z powodu suszy i ryzyka pożaru. Nieposłusznym grozi grzywna w wysokości do 25 000 dolarów. Naturalnie, że chodzi o ochronę życia i mienia. Rząd zawsze przecież stoi na straży naszych interesów.
Pamiętacie przepisy dotyczące pandemii. W Polsce wstęp do lasów groził zakażeniem zmyśloną chorobą i karami administracyjnymi. Rozpoznaj wzór: najpierw „tymczasowa” blokada w celu ochrony, a następnie nowe warunki dostępu. Kolejnym krokiem może być „regulacja” przestrzeni publicznej, czyli jej prywatyzacja pod pretekstem bezpieczeństwa, ochrony klimatu lub zapobiegania katastrofom.
W następnym kroku korporacje takie jak BlackRock lub ich partnerzy ustanowią prawa dzierżawy i dostępu, lasy staną się płatnymi strefami przygód zamiast wspólną własnością. Prowizorycznie wprowadza się nowe reguły, ponieważ prowizorka jest najtrwalszym elementem przekształceń społeczno-politycznych.
Był rok 1983. W niemieckojęzycznych krajach dużym przebojem był utwór zespołu Geier Sturzflug: Odwiedź Europę (póki jeszcze istnieje). Temat nadal aktualny, chociaż dzisiaj można by zaktualizować tytuł: Odwiedzaj lasy, dopóki jeszcze możesz.
Autor artykułu Marek Wójcik
Mail: worldscam3@gmail.com
https://www.world-scam.com
Koniec lata. Cywilizacja też się kończy… Festiwal MEM-ów III.
===========================
Światowy festiwal MEM-ów. Odloty. II.
[Oczywiście ! Bardzo miłe wspomnienia… md]
======================================
MEM-y I.
Nie potrzebujemy imigrantów, żeby mieć emerytury
Nie potrzebujemy imigrantów, żeby mieć emerytury
Konrad Rękas 31/08/2025 https://aniemowilem.pl/?p=757
Nowi podatnicy nie są bynajmniej niezbędni dla utrzymania budżetu i systemu emerytalnego państwa. To jak z systemem bankowym. Kiedyś faktycznie jedna osoba musiała przynieść fizycznie pieniądze w formie lokaty, by inna mogła je otrzymać jako kredyt. Dziś jednak banki produkują pieniądze, uzyskują je z oprocentowania kredytów, nie z lokat.
Pieniądze z brudnego powietrza
Dla przykładu, z-agregowane dla Eurozony loan-to-deposit ratio w pierwszym kwartale 2025 r. osiągnęło 101.97 proc., tzn. że wartość udzielanych kredytów przekracza wartość depozytów, choć i tak pod tym względem utrzymuje się trend spadkowy od rekordowych 127 proc. osiągniętych w roku 2015. Obserwowana tendencja nie jest jednak objawem zdrowienia systemu finansowego, ale przede wszystkim zwiększania ilości pieniądza w obiegu, którego część trafiła z powrotem do banków w formie lokat, przy jednoczesnym podniesieniu stóp procentowych, studzącym popyt na kredyty.
Skądinąd zresztą skuteczność rozwiązań tak monetarystycznych z jednej, a makroekonomicznych z drugiej strony słabnie, co jest skutkiem konsekwentnej deregulacji rynków finansowych, nad którymi wbrew zapowiedziom nie przywrócono kontroli po kryzysie 2008-2011/13, ale przeciwnie, których zakres wpływu na politykę finansową państw jeszcze się zwiększył, co zostało tylko umocnione w okresie tzw. pandemii.
Drukarki nie pracują dla emerytów
Podobnie jak z bankami rzecz ma się bowiem również z państwami. Lockdowny potwierdziły, że dochód z podatków (a więc i praca) nie są niezbędne państwom, by ponosić wydatki. Środki na ich pokrycie uzyskano właśnie z bankowej kreacji pieniądza, bo to banki, a nie państwa dysponują dziś osłabionymi drukarkami pieniędzy. Państwa mogą więc sobie długiem rekompensować redukcję dochodów powodowaną cięciami podatkowymi (z reguły korzystnymi dla i tak najbogatszych i/lub o najwyższych dochodach), jednak gdy przychodzi do wypłaty emerytur nagle okazuje się, że drukarki nie działają i koniecznie musi ktoś przyjechać z drugiego końca świata i włożyć pieniądze dla systemu, bo inaczej akurat dla emerytów ich nie starczy.
Abstrahując zatem od oceny samego mechanizmu kreacji pieniądza z brudnego powietrza – łatwo można dostrzec hipokryzję jego beneficjentów w stosunku do zobowiązań zaciągniętych wobec podatników. Nagle wtedy potrzebują piramidy finansowej, jaką są systemy ubezpieczeń społecznych, bo drukarki mają widać do innych celów.
Mechanizmy wegetacyjne
Inaczej też niż sądzą sami podatnicy, nie istnieje i nigdy nie istniała żadna dedykowana im pula odkładanych pieniędzy, które zostaną im następnie zwrócona w formie emerytur.
Pierwotnym założeniem systemu świadczeń społecznych był nie tylko społeczny solidaryzm, ale przekonanie o równomiernym podziale rosnącego majątku narodowego. Praca kolejnych pokoleń służyć będzie zwiększaniu ogólnego bogactwa danego społeczeństwa, a zatem pomnożeniu również środków podlegających następnie redystrybucji. To stąd miały brać się m. in. nasze emerytury.
Jeśli jednak bogactwo nie rośnie albo jest transferowane poza daną społeczność, (geograficznie i/bądź klasowo) wówczas nie ma czego dzielić. Tak działa zarówno pułapka średniego wzrostu, jak i narastające rozwarstwienie majątkowe. System podatkowo/emerytalny zaczyna więc chodzić na jałowym biegu i pojawiają się pomysły utrzymywania go tak przez redukcję liczby przewidywanych odbiorców, jak i metodami ekstensywnymi, czyli sztucznie zwiększając liczbę podatników.
Stąd właśnie masowa imigracja, podwyższanie wieku emerytalnego czy skracanie tygodnia pracy. To są mechanizmy wegetacyjne, podczas gdy równocześnie przecież w skali globalnej następuje pomnożenie bogactwa. Sęk w tym co się z nim dzieje, bo nie odlatują przecież na Jowisza.
U progu zmiany dehumanizacyjnej.
To właśnie to zagregowane bogactwo i jego nowa redystrybucja mogą i powinny stanowić podstawę nie tylko odbudowanych systemów emerytalnych, ale także są kapitałem do wykorzystania w sytuacji globalnej zmiany struktury pracy, postępów jej automatyzacji i zastępowania człowieka przez AI. I odpowiednio – nierówność dostępu do zgromadzonych zasobów jest jednym z kluczowych instrumentów dehumanizacji, etapu, w którym zbędne są już nie tylko zobowiązania wobec nas, nasze depozyty i nasza praca, ale nawet nasza fizyczna egzystencja. Polityka imigracyjna globalnego Północnego-Zachodu jest więc w tym zakresie tylko elementem całościowej transformacji, wykraczającej nawet poza skalę finansową i cywilizacyjną.
A nam wmawiają, że chodzi tylko o to, żeby Danyło dołożył się Polakom do składek…
Konrad Rękas
Wywiad z białoruskim gubernatorem obwodu brzeskiego: Chcemy dobrych relacji z Polską
Wywiad z białoruskim gubernatorem: Chcemy dobrych relacji z Polską
31.08.2025 Leszek Szymowski
Zepsute relacje między naszymi krajami to wielomiliardowe straty dla naszych gospodarek i niepotrzebne utrudnienia dla mieszkańców Polski i Białorusi. Już czwarty rok robimy, co możemy, aby odbudować dobrosąsiedzkie stosunki, ale strona Polska nie chce nawet podejmować dialogu – ubolewa w rozmowie z NCz! Michaił Bacenko, zastępca gubernatora obwodu brzeskiego.
Leszek Szymowski: Michaile Leonidowiczu, niestety wzajemne stosunki między naszymi krajami są dalekie od idealnych. Jak wygląda to jednak na poziomie regionalnym? Czy w tej trudnej sytuacji województwu brzeskiemu udaje się współpracować z władzami wschodnich województw Polski – na przykład z województwem lubelskim i podlaskim?
Michaił Bacenko: Współpraca na poziomie naszych województw układała się znakomicie przez wiele lat, przede wszystkim w obszarze gospodarczym, turystycznym i kulturalnym. Władze obwodów brzeskiego i grodzieńskiego utworzyły wspólnie z przedstawicielami województw lubelskiego i podlaskiego oraz zachodnich obwodów Ukrainy polsko-ukraińsko-białoruską grupę współpracy regionalnej. Było podpisanych wiele dokumentów regulujących szczegóły tej współpracy. Aż przyszedł rok 2022 i otrzymaliśmy od władz tych dwóch polskich województw oficjalne listy z informacją, iż oni wypowiadają podpisane wcześniej umowy. Od tego momentu do dzisiaj nie ma już żadnej współpracy ani żadnych oficjalnych kontaktów między władzami województw i Komitetem Wykonawczym Obwodu Brzeskiego. Pozostały nam tylko kontakty prywatne.
Kontakty prywatne to chyba zbyt mało dla tego, aby utrzymywać współpracę między dwoma województwami.
Niestety taka współpraca skończyła się oficjalnie w 2022 roku. Od tego czasu, z niezrozumiałych dla mnie powodów, polscy koledzy nie chcą z nami nawet prowadzić rozmów na temat spraw bieżących. Kiedyś szef polskiej placówki granicznej w Terespolu regularnie spotykał się z naszym komendantem punktu granicznego dla współpracy choćby przy wykrywaniu przemytu zakazanych towarów. Teraz polscy strażnicy nawet nie podejmują rozmowy. A my zabiegaliśmy o to wielokrotnie choćby po to, aby poprawić ruch i usprawnić przekraczanie granicy. A podkreślam, że przejście między Terespolem a Brześciem jest obecnie jedynym czynnym przejściem granicznym między naszymi państwami.
Gdzie na odprawę czeka się czasem ponad dobę.
Dlatego właśnie jako władze Obwodu Brzeskiego staramy się robić, co możemy, żeby ten czas skrócić. W tym roku wystąpiliśmy z pismem do władz Polskich Kolei Państwowych. Oficjalnie zaproponowaliśmy przywrócenie połączenia kolejowego między Terespolem a Brześciem. Do marca 2020 roku, czyli do ogłoszenia pandemii Covid-19 takie przejście funkcjonowało na popularnej trasie kolejowej Warszawa-Mińsk-Moskwa. Przekraczanie granicy zajmowało 30 minut. Naszym zdaniem nie ma żadnego powodu, żeby to połączenie było nadal zawieszone tym bardziej, że cała infrastruktura techniczna funkcjonuje bez zarzutu.
Na oficjalną propozycję nie dostaliśmy nawet odpowiedzi, choćby odmownej. Potraktowano nasz list tak, jakby w ogóle nie był wysłany. Inny przykład to nasza próba usprawnienia kontroli celnej na granicy. Wszystko po to, aby osoby chcące przejechać w jedną czy w drugą stronę, nie musiały długo czekać. Zaproponowaliśmy polskiej Służbie Celnej usprawnienie odpraw. Również w tym przypadku na pismo nie dostaliśmy nawet odpowiedzi. Nie tak wyobrażam sobie budowanie dobrosąsiedzkich relacji.
Państwu, które tak jak Polska należy do Unii Europejskiej, trudno budować dobre relacje z krajem, który wsparł Rosję w ataku na Ukrainę i objęty jest sankcjami, stosuje karę śmierci, nie dopuszcza do głosu opozycji i prowadzi przeciwko Polsce wojnę hybrydową z użyciem nielegalnych imigrantów.
Armia Białorusi nie walczy na Ukrainie. Wbrew pogłoskom, plotkom i obawom, zapewniam Pana i wszystkich czytelników, że nikt nie ma zamiaru wysyłać naszych żołnierzy na Ukrainę. Co do kary śmierci to rzeczywiście prawo naszej Republiki przewiduje tę karę za najcięższe przestępstwa, ale nie jest ona teraz stosowana. Ostatni przypadek wykonania kary śmierci miał miejsce w stosunku do skazanych za przeprowadzenie zamachu terrorystycznego na metro w Mińsku w 2011 roku. Słyszał Pan na pewno, że ten zamach był bardzo krwawy. Kosztował życie 15 osób, a ponad 200 zostało rannych. Sprawcy tego zamachu po uczciwie przeprowadzonym procesie, z prawem do obrony, zostali skazani na śmierć i to był ostatni wykonany w naszym kraju wyrok śmierci.
Natomiast w tej kwestii Polska niestety stosuje podwójne standardy. Kara śmierci w kodeksie karnym Białorusi przeszkadza, ale w kodeksie USA już nie przeszkadza. Co do wolności słowa i działań opozycji politycznej to mam dla Pana taką propozycję: proszę sobie wyjść na ulicę Brześcia, Grodna albo dowolnego innego miasta i krzyczeć, że są 2 płcie, a małżeństwo to związek mężczyzny i kobiety. Ręczę, że włos Panu z głowy nie spadnie za to. A w Europie nie byłbym taki pewien.
Różnica tkwi jeszcze w czymś innym: my uważamy, że regulowanie wolności słowa, sprawy ustrojowe w tym relacje z opozycją to wewnętrzna sprawa każdego państwa. My szanujemy wasze decyzje i rozwiązania w tych sprawach, prosimy, abyście na zasadzie wzajemności szanowali i nasze. Mamy świadomość, że są to różnice ale przecież nie na tyle silne, żeby uniemożliwiały szeroką współpracę. Różnijmy się w niektórych kwestiach, współpracujmy tam, gdzie jest to możliwe.
Jak Pan sobie wyobraża współpracę w czasie sankcji?
Mówiąc o sankcjach, trzeba zwrócić uwagę, że sankcje nigdy nie były inicjatywą strony białoruskiej. Zawsze były reakcją na sankcje nakładane przez stronę polską czy Unię Europejską. Przy czym my deklarowaliśmy wielokrotnie, że jesteśmy gotowi w każdej chwili znieść sankcje przeszkadzające polskim firmom, gdyby tylko współpraca między naszymi krajami zaczęła układać się lepiej. Mówię to bez satysfakcji, bo konflikty i sankcje oznaczają dla naszych krajów straty idące w miliardy euro. Wiem, co mówię, gdyż sprawy ekonomiczne znajdują się w moim zakresie obowiązków. Podam ciekawy przykład: po polskiej stronie granicy, w mieście Terespol, przez lata funkcjonował sklep popularnej sieci Biedronka, czynny całą dobę. Z tego, co wiem, to była to jedyna całodobowa Biedronka i miała ona największe obroty spośród wszystkich sklepów tej sieci w Polsce. Te obroty wynikały po części stąd, że tysiące Białorusinów przyjeżdżało tam na zakupy. Po wprowadzeniu sankcji i zamknięciu przejść granicznych te obroty znacznie spadły.
Przygotowując się do rozmowy z Panem, poprosiłem o dane liczbowe dotyczące naszych stosunków gospodarczych. Przez lata polscy przedsiębiorcy eksportowali na rynek Białorusi swoje produkty, między innymi spożywcze, w tym tysiące ton jabłek. Sam wspominam polskie jabłka jako bardzo smaczne. Bilans handlowy polsko-białoruski był wyraźnie bardziej korzystny dla strony polskiej. Jeśli przełożymy to na kwoty to polskie firmy zarabiały trzy razy więcej na eksporcie na Białoruś niż firmy białoruskie na eksporcie do Polski. Oczywiście dążyliśmy do wyrównania tych różnic.
Ten czas się skończył, gdy uderzyliście w nas sankcjami. My wtedy zaczęliśmy kupować jabłka i inne produkty spożywcze z innych krajów, nie ma u nas kryzysu w dostawach owoców czy warzyw. A nałożone na nasz kraj sankcje zablokowały eksport do Polski i kazały naszym firmom szukać innych rynków zbytu. Znaleźliśmy je w krajach azjatyckich i w krajach Zatoki Perskiej, nawet w dalekich Chinach. I tu ciekawostka: na przestrzeni tych kilku lat nasz eksport z każdym rokiem rośnie. A jeśli chodzi teraz o handel między Polską a Białorusią towarami nieobjętymi sankcjami, to mamy dodatni bilans, sprzedajemy do Polski za kwoty kilkukrotnie większe, niż kupujemy z Polski. Można więc powiedzieć, że finalnie te sankcje nam nie zaszkodziły tylko pomogły. A czy polscy eksporterzy produktów spożywczych znaleźli rynki zbytu dla swoich towarów? O to proszę już ich zapytać. Moim zdaniem to są straty idące w miliardy euro. Zaprzepaszczony potencjał i zmarnowane szanse to drugie tyle. Jeśli ktoś myślał, że zdusi białoruską gospodarkę sankcjami, to srodze się zawiódł.
Co obwód brzeski może w czasie sankcji zaoferować polskim przedsiębiorcom?
Już prawie 30 lat funkcjonuje u nas specjalna strefa ekonomiczna. Na dzień dzisiejszy swoją siedzibę ma tam wiele polskich firm. Jestem w kontakcie z ich przedstawicielami, wiem, że są bardzo zadowoleni. Te firmy mają też u nas swoje zakłady produkcyjne. Nasze prawodawstwo gwarantuje im bezpieczny biznes i możliwość transferów zysków do kraju macierzystego. Mam powody twierdzić, że polskich firm zainteresowanych inwestycją w naszym regionie, będzie znacznie więcej. Prezydent naszego kraju Aleksandr Łukaszenka mówi, że sąsiadów się nie wybiera. Nam zależy na dobrosąsiedzkich relacjach. Chcemy powrócić do handlu na poziomie sprzed sankcji, chcemy zbudować współpracę w obszarze kulturalnym, turystycznym i każdym innym. I naprawdę chcemy zakończenia politycznych awantur, które do niczego nie prowadzą.
Od tygodnia mamy w Polsce nowego prezydenta. Czego Pan jako przedstawiciel władz obwodu brzeskiego życzyłby Karolowi Nawrockiemu?
Życzę mu, aby z uwagą wsłuchał się w głos polskich przedsiębiorców, którzy przez lata eksportowali na Białoruś i importowali z Białorusi. Ci przedsiębiorcy na pewno powiedzą mu, jak atrakcyjnym partnerem handlowym był nasz kraj i ile stracili wskutek politycznych awantur, i ile stracił Skarb Państwa z tytułu podatków, które ci przedsiębiorcy przestali odprowadzać.
Życzyłbym mu też wizyty na przejściu granicznym w Brześciu, żeby zobaczył setki osób, w tym matki z dziećmi, czekające godzinami na przekroczenie granicy. Wiążemy z osobą nowego prezydenta Polski nadzieje na poprawę relacji między naszymi krajami. I pragnę też zapewnić, że dobre stosunki z Polską i potężny potencjał, który niosą, będą dla naszej administracji zawsze celem priorytetowym.
=============================================
MD: Na : “Chcemy dobrych relacji z Polską“
My też chcemy, Polacy znający Białoruś i jej mieszkańców. Jątrzą wrogie siły pasione z UE.
Ukrainiec zabił mężczyzn wymieniających koło na pasie awaryjnym. Mieli kamizelki odblaskowe, był trójkąt ostrzegawczy
Ukrainiec zabił mężczyzn wymieniających koło na pasie awaryjnym ekspresówki. „Mieli kamizelki odblaskowe, był trójkąt ostrzegawczy”
31.08.2025 nczas/ukrainiec-zabil-mezczyzn-wymieniajacych-kolo-na-pasie-awaryjnym-ekspresowki-mieli-kamizelki-odblaskowe-i-trojkat-ostrzegawczy
Ukrainiec kierujący ciężarówką potrącił śmiertelnie dwóch mężczyzn, którzy na pasie awaryjnym przy drodze ekspresowej koło Lublina zmieniali koło. Ich bus i czynności wykonywano na pasie awaryjnym.
Minionej nocy na trasie S17 krótko po północy doszło do tragicznego wypadku. Ciężarówka potrąciła dwóch mężczyzn, którzy wymieniali koło w busie na pasie awaryjnym.
„Do tragicznego wypadku doszło dziś w nocy (30/31 sierpnia) na drodze ekspresowej S17 w kierunku Warszawy w miejscowości Sieprawice. Z ustaleń pracujących na miejscu zdarzenia policjantów wynika, że dwóch mężczyzn w wieku 49 i 28 lat podczas wymiany koła w pojeździe zostali potrąceni przez samochód ciężarowy, którym kierował 28- letni obywatel Ukrainy” – poinformowała Lubelska Policja.
Mężczyźni mieli na sobie kamizelki odblaskowe. Miejsce oznaczono też trójkątem ostrzegawczym.
Mimo tego 28-letni Ukrainiec w nich wjechał. Badanie alkomatem wykazało, że był trzeźwy.
Niedzielna porcja wesołych MEM-ów [z wyjaśnieniami !!]
[Bo Czytelnika wściekły same smutne i bolki… md]
[Nie rozumiem. Może ktoś mi wytłumaczy? md]
————————————-
Może to coś wyjaśni ws asfaltu:
=====================
POV – z ang – punkt widzenia (point of view)
sens mema:
w Polsce asfalt ma dwa znaczenia:
- nawierzchnia drogi
- pejoratywnie murzyny
=====================================
————————
… ani chęci…
————————————–
Spór na spotkaniu ministrów spraw zagranicznych UE w sprawie Ukrainy i Izraela
źródło https://anti-spiegel.ru/2025/streit-beim-treffen-der-eu-aussenminister-ueber-die-ukraine-und-israel
Brak oznak jedności
Spór na spotkaniu ministrów spraw zagranicznych UE w sprawie Ukrainy i Izraela
W sobotę odbyło się spotkanie ministrów spraw zagranicznych UE, podczas którego punkty sporne w UE ujawniły się w sposób bardziej otwarty niż kiedykolwiek wcześniej.
Anti-Spiegel 31 sierpień 2025
Każdy, kto szukał w Google wiadomości o spotkaniu ministrów spraw zagranicznych UE w Danii w sobotni wieczór, znalazł bardzo niewiele doniesień w języku niemieckim. Najwyraźniej niemieckie media nie chcą szeroko informować swoich czytelników i widzów o tym, jak głęboko podzielona jest UE w kwestiach Izraela i Rosji/Ukrainy, które były tematami spotkania. W każdym razie nie udało się podjąć żadnych decyzji.
Izrael
W UE coraz głośniej słychać głosy wzywające do przynajmniej symbolicznego ukarania Izraela za ludobójstwo w Strefie Gazy, które pod względem brutalności, cynizmu i bezwzględności prawdopodobnie przewyższa wszystko, co świat widział od II wojny światowej. Komisja Europejska zaproponowała zawieszenie udziału Izraela w programie badawczym jako środek symboliczny, ale oczywiście rząd niemiecki się temu sprzeciwił.
Dlatego też szef unijnej dyplomacji Kallas również był pesymistą przed spotkaniem, mówiąc, że kraje UE są podzielone w tej kwestii i niechętne nałożeniu nawet najłagodniejszych sankcji na Izrael z powodu katastrofy w Strefie Gazy:
„Nie jestem zbyt optymistycznie nastawiona do sankcji wobec Izraela, ponieważ nawet w przypadku bardzo łagodnych propozycji Komisji Europejskiej, takich jak wykluczenie Izraela z unijnego programu badawczego Horyzont, nie ma kompromisu. Zdecydowanie nie podejmiemy dziś żadnych decyzji. To sygnał, że jesteśmy podzieleni i nie mówimy jednym głosem”.
I oczywiście, decyzja nie zapadła, a UE nadal pozwala izraelskiej armii bez przeszkód mordować Palestyńczyków. Jak wiadomo, w przypadku zapowiedzianego przez Izrael zdobycia Gazy spodziewana jest masakra ludności cywilnej.
Zamrożone rosyjskie aktywa
UE walczy o zapewnienie Ukrainie wsparcia finansowego, dlatego trwają dyskusje na temat wywłaszczenia zamrożonych rosyjskich aktywów. UE od trzech lat nie jest w stanie znaleźć legalnego sposobu na konfiskatę rosyjskich aktywów. Nielegalne dokonanie tego podważyłoby zaufanie do Europy jako centrum finansowego do tego stopnia, że prawdopodobnie doszłoby do jej natychmiastowego upadku. Do tego dochodzą inne problemy, które dotknęłyby przede wszystkim Belgię, która w związku z tym szczególnie aktywnie sprzeciwia się konfiskacie rosyjskich aktywów.
Kallas przyznała również po spotkaniu ministrów spraw zagranicznych UE, że kraje UE borykają się z „ogromnym niedoborem środków” na finansowanie Ukrainy w 2026 roku. Wiele krajów UE chciało zatem wywłaszczyć rosyjskie aktywa, powiedziała Kallas:
„Tak, to prawda, że wielu ministrów podkreślało dziś, że mamy ogromny niedobór środków na finansowanie Ukrainy. Musimy jednak również zmierzyć się z jasną rzeczywistością polityczną: Belgia i kilka innych krajów UE nie chce rozmawiać o natychmiastowej konfiskacie aktywów”.
Kallas, która aktywnie popiera ideę wywłaszczenia aktywów, dodała, że konieczna jest jednomyślna decyzja w tej sprawie i stwierdziła, że wiele krajów UE obiecało Belgii podział ryzyka, ponieważ rosyjskie aktywa o wartości 210 miliardów euro przechowywane na platformie Euroclear podlegają jurysdykcji Belgii.
Belgia obawia się, że po nielegalnym wywłaszczeniu rosyjskich aktywów Moskwa natychmiast wniesie serię pozwów wzajemnych w krajach na całym świecie niekontrolowanych przez Zachód. W takim przypadku belgijskie aktywa za granicą zostałyby skonfiskowane na rzecz Rosji, ponieważ Belgia ponosiłaby prawną odpowiedzialność za to wywłaszczenie.
W związku z tym państwa członkowskie UE ponownie nie podjęły decyzji o wywłaszczeniu rosyjskich aktywów, lecz zgodziły się je zwrócić dopiero po tym, jak Moskwa wypłaci Ukrainie wszystkie odszkodowania – dodała Kallas:
„Istnieje pełna zgoda co do tego, że aktywa nie zostaną zwrócone Rosji, dopóki szkody poniesione przez Ukrainę nie zostaną w pełni zrekompensowane. Omówiliśmy, jak możemy aktywniej wykorzystać te aktywa do wspierania Ukrainy”.
Kallas ponownie opowiedziała się za konfiskatą rosyjskich aktywów, twierdząc, że rynki zareagują spokojnie na dyskusję o ich losie, aby stabilność finansowa euro nie została zagrożona, czego obawiają się Belgia, Włochy i inne kraje UE. Dodała, że rozmowy na temat tych aktywów „będą kontynuowane w przyszłym miesiącu”.
Belgijski minister spraw zagranicznych kategorycznie sprzeciwił się ich konfiskacie. Podkreślił, że wpływy z reinwestycji tych aktywów zostały już zastawione jako gwarancje pożyczek G7 udzielonych Ukrainie, z terminem spłaty w 2040 roku. Podkreślił, że Belgia opowiada się za wykorzystaniem dochodów z tych aktywów, które Belgia pobiera poprzez specjalnie wprowadzony podatek w wysokości prawie 100% od dochodów z rosyjskich aktywów i transferów do UE. Wezwał swoich kolegów, aby „nie zabijali kury znoszącej złote jaja”.
Węgry kontra Ukraina
Węgry nadal blokują przekazanie Ukrainie sześciu miliardów euro pomocy wojskowej z Europejskiego Funduszu na rzecz Pokoju. Według węgierskiego ministra spraw zagranicznych Petera Szijjarto, węgierski rząd sprzeciwia się wykorzystaniu tego unijnego mechanizmu do finansowania ukraińskiej armii.
Po spotkaniu powiedział, że podczas spotkania ministrów spraw zagranicznych UE w Kopenhadze był „pod silną presją, aby przeznaczyć ponad sześć miliardów euro z Europejskiego Funduszu na rzecz Pokoju na uzbrojenie Ukrainy”. Szijjarto zapewnił jednak, że rząd „nie pozwoli, aby pieniądze narodu węgierskiego były wykorzystywane do uzbrojenia i finansowania ukraińskiej armii”. Dlatego Węgry nie poparłyby wykorzystania pieniędzy europejskich podatników z Europejskiego Funduszu na rzecz Pokoju na ten cel.
Węgry i Ukraina od dawna pozostają w konflikcie, o czym wielokrotnie informowałem w ostatnich dniach. Nic więc dziwnego, że Budapeszt blokuje obecnie praktycznie wszystkie decyzje UE dotyczące Ukrainy.
Dotyczy to również rozpoczęcia negocjacji akcesyjnych Ukrainy z UE. Komisja Europejska chce rozpocząć te rozmowy, ale Węgry jak dotąd je blokują. Tym razem również węgierski minister spraw zagranicznych oświadczył, że Węgry nie pozwolą UE na rozpoczęcie negocjacji akcesyjnych z Ukrainą, aby zapobiec pospiesznemu przystąpieniu.
Wyjaśnił, że na spotkaniu ponownie wywierano na niego silną presję, aby przekonał Węgry do zgody na przyspieszone przystąpienie Ukrainy do UE. Budapeszt jednak nadal odrzuca ten krok, ponieważ taki krok zrujnowałby europejską gospodarkę i doprowadziłby do konfliktu zbrojnego z Rosją.
Po tym, jak Węgry przez miesiące blokowały negocjacje akcesyjne, media doniosły w tym tygodniu, powołując się na anonimowe źródła, że prezydent USA Donald Trump przekonał premiera Węgier Viktora Orbána do złagodzenia stanowiska w tej sprawie.
Dlatego z niecierpliwością oczekiwano komentarzy węgierskiego ministra spraw zagranicznych. Wypowiedział się on przeciwko rozpoczęciu rozmów na temat głównych rozdziałów procesu akcesyjnego, co wzbudziło wśród niektórych obserwatorów podejrzenia, że Węgry mogą być bardziej skłonne do kompromisu, przynajmniej w odniesieniu do rozdziałów drugorzędnych.
UE chce długiej wojny
Węgierski minister spraw zagranicznych Peter Szijjarto powiedział również po spotkaniu, że pokazało ono, iż większość krajów UE jest zdecydowana na długotrwałą kontynuację wojny na Ukrainie:
„Dzisiejsze spotkanie ministrów spraw zagranicznych wyraźnie pokazało, że Bruksela i znaczna część państw członkowskich UE przygotowują się do długotrwałej kontynuacji wojny. Bruksela i większość państw członkowskich UE mogą nie być zainteresowane sukcesem procesu pokojowego. Bruksela i większość państw członkowskich UE są gotowe przekazać Ukrainie dodatkowe 10 miliardów euro z europejskich funduszy społecznych na zakup broni i utrzymanie ukraińskiej armii. Chcą przeznaczyć dziesiątki miliardów euro na żołd dla ukraińskich żołnierzy, zakup dronów dla Ukraińców i zarządzanie państwem ukraińskim”.
Historia nieznana. I WŚw. Lusitania czy nota Zimmermanna?
Historia nieznana. Lusitania czy nota Zimmermanna?
31.08.2025 Sebastian Piton historia-nieznana-lusitania-czy-nota-zimmermanna
Zatopienie Lusitani zwyczajowo podaje się jako powód przystąpienia USA do Pierwszej Wojny Światowej. Problem polega na tym, że USA przystąpiło do wojny dwa lata później. I przez te dwa lata sporo się wydarzyło…
Lusitania to ogromny i bardzo szybki transatlantyk sylwetką przypominający Titanica. Należy do brytyjskiego armatora. Przez cztery lata z rzędu pomiędzy 1906 a 1909 zdobywał wstęgę Atlantyku – wyróżnienie dla najszybszego transatlantyka. Jest to statek nie tylko szybki, ale również bardzo lubiany przez pasażerów. Słowem duma armatora. Lusitania w okresie wojny przechodzi pod jurysdykcję Królewskiej Marynarki, na czele której stoi Winston Churchill… Statek ten pełni rolę krążownika pomocniczego. Część dużych prywatnych transatlantyków za pewne ulgi podatkowe, była projektowana w ten sposób, by w razie wojny mogła pełnić rolę szybkich transportowców czy dozorowców.
Na początku konfliktu wojna podwodna była prowadzona w ten sposób, iż okręt podwodny, napotkawszy na wodach objętych działaniami wojennymi statek, wynurzał się obok niego i po przeszukaniu zatrzymanej jednostki puszczano ją wolno bądź zatapiano. Oczywiście jeśli ładunek bądź przynależność państwowa to usprawiedliwiała. Jednak w przypadku zatopienia dawano załodze czas na opuszczenie statku i nadanie sygnału SOS. Słowem była to wojna prowadzona w dosyć gentlemeński sposób.
Zmiana zasad gry
Jednak pierwszy Lord Admiralicji Winston Churchill już po paru miesiącach od rozpoczęcia konfliktu wydał rozporządzenie, które bardzo zbrutalizowało wojnę na morzu. Zakazał mianowicie statkom handlowym zatrzymywania się, zmuszając w ten sposób do zatapiania statków bez dobrego rozpoznania, co statki przewożą i pod jaką płyną banderą. Dodatkowo starano się wyposażyć transportowce w działa, by w razie wynurzenia obok U-Boota mogły go ostrzelać. Trzeba dodać, że wynurzony okręt podwodny jest wyjątkowo wrażliwym celem. O motywach tej decyzji tak pisze sam Churchill: „Podjęta na moją odpowiedzialność reakcja Brytanii (…) miała na celu zniechęcenie Niemców do dokonywania ataków z powierzchni. Zanurzony okręt podwodny musiał coraz częściej ograniczać się do ataków spod wody i tym samym ryzykował pomylenie statku brytyjskiego z neutralnym i zatopienie neutralnych załóg, co wikłało Niemcy w problem z innymi wielkimi mocarstwami”.
Następnym krokiem Churchilla było wydanie rozporządzeń nakazujących zamalowywanie na statkach handlowych nazw oraz pływania pod banderami państw neutralnych, a najczęściej pod banderą amerykańską. Churchill wydał również rozporządzenie, by złapanych marynarzy pływających na U-Bootach traktować jak bandytów i rozstrzeliwać. W ten sposób traktowana U-Bootwaffe nie miała innej możliwości, jak tylko przyjąć brytyjskie warunki gry i topić spod wody wszystko, co zmierza w kierunku Anglii i Francji.
Dzięki takiej dalekowzroczności Churchilla podstęp z Lusitanią mógł się udać. Dla lepszego efektu Lusitanie wykorzystywano jako transportowiec materiałów wybuchowych, które przewożono na niższych pokładach. Jednocześnie na wyższych pokładach przewożono cywilnych pasażerów. Trzeba przyznać, że była to zagrywka dosyć podła. W marcu 1915 Roku Kapitan Lusitanii zrezygnował z dowodzenia tym… okrętem – przynętą. Argumentował, że jest co prawda gotowy oddać życie za królową, ale przewożenie ludzi na beczce prochu to inna sprawa. Decyzję tę podjął po rejsie, w czasie którego natknął się na U-Booty. Warto dodać, że Niemcy wiedząc, co się święci, wykupywały w amerykańskiej prasie ogłoszenia przestrzegające przed podróżowaniem na transatlantykach, ostrzegając, że to pływające bomby. Amerykanom jednak udało się skutecznie blokować drukowanie tych ogłoszeń, tak że ukazały się tylko w kilku tytułach.
Zatopienie Lusitanii
Lusitania jako przynęta miała jednak zasadniczą wadę. Był to transatlantyk bardzo szybki. Zdobył w końcu cztery razy pod rząd wstęgę Atlantyku. Ustrzelić taki okręt torpedą to duża sztuka. Okręty podwodne są bardzo powolne i prędkość stanowi najlepszą przed nimi ochronę. Przy pewnej dozie szczęścia do zatopienia Lusitanii w ogóle mogłoby nie dojść. Brytyjska admiralicja postanawia przypadkowi pomóc.
W ramach „wojennych oszczędności” Lusitania ma pływać z jednym, wygaszonym kotłem. W ten sposób jej prędkość podróżna została zmniejszona z 26 do 18 węzłów. Podczas feralnego rejsu, jej marszrutę wyznaczono dokładnie przez środek operowania niemieckich U-Bootów, a mający ją eskortować niszczyciel odwołano…
U-Boot zgodnie z „planem” znalazł się na kursie Lusitanii. 18 węzłów to jednak duża prędkość. Dowódca niemieckiego U-20, komandor Walther Schwieger, odpala tylko jedną torpedę, nie bardzo wierząc w sukces. Torpeda jest celna. Ogromny transatlantyk płynie jednak dalej. Co nie jest niczym dziwnym, bowiem tak duży okręt, żeby zostać posłanym na dno potrzebuje czegoś więcej niż jednej torpedy. Po pewnym czasie rozrywa go potężna eksplozja. Ponoć wywołana pyłem węglowym, co przy ładowniach pełnych amunicji brzmi śmiesznie. Jak było naprawdę, nie dowiemy się już pewnie nigdy. Najważniejsze, że wśród pasażerów ginie prawie dwustu amerykanów. Zatonięcie „Lusitanii” pociągnęło za sobą śmierć 1198 pasażerów. Ocalały 764 osoby.
Lusitania tonie. Jest maj 1915 roku. Wydawałoby się, że ton rozhisteryzowanych dziennikarzy powinien podchwycić sam prezydent Wilson. A tu niespodzianka. Wilson sprawę Lusitanii uspokaja i stara się tlący się ogień nastrojów wojennych gasić…
Prezydent pacyfista
Wielkimi krokami zbliżały się wybory prezydenckie. Wiadomo, co jest dla prezydenta najważniejsze! REELEKCJA! Świat się pali, miliony młodych ludzi zabija się na frontach Europy, gnijąc miesiącami w okopach, a dla pana prezydenta Woodrowa Wilsona najważniejsza jest reelekcja. No cóż. Tak było chyba zawsze i już tak pozostanie, dopóki wspaniała demokracja będzie nas rozpieszczać swoimi urokami. Trzeba w tym miejscu dodać, że za decyzją o priorytecie reelekcji mogli stać mocodawcy Wilsona. Skoro udało im się „zamontować” na stołku prezydenta tak użyteczną kukłę, to marnotrawstwem byłoby pozbawiać jej szansy na reelekcję ze względu na sukces akcji „Lusitania”. Efekt propagandowy, jaki uzyskano dzięki jej zatonięciu, trzeba było poświęcić na ołtarzu pierwszoplanowego celu demokracji – zwycięstwa wyborczego. A może komuś przemknęło przez głowę, że skoro akcja mordowania Europejczyków idzie tak dobrze, to nie czas jeszcze wkraczać na białym koniu i zamykać kramik? Dzięki temu że USA przystąpiły do wojny 2 lata później, zginęło o kilka milionów Europejczyków więcej.
Niemcy po zatopieniu Lusitanii znacznie ograniczają wojnę podwodną, nie chcąc dostarczać „broni wyborczej” republikanom. Republikanie bowiem, których kandydatem na prezydenta był Charles Evans Hughes, opowiadali się za umiarkowanym zaangażowaniem w wojnę. Gdyby nastroje wojenne były rozbudzone, wybory wygrał by Hughes. Wilson zatem stara się hołubić nastroje izolacjonistyczne. Mamy listopad 1916 roku. W Waszyngtonie wygrywa prezydent – zdecydowany przeciwnik przystąpienia USA do wojny. Szansa na przystąpienie USA do wojny teoretycznie maleje.
Rozszyfrowana nota
Tymczasem Brytyjscy kryptolodzy przechwytują i rozszyfrowują wielce ciekawą depeszę ministra spraw zagranicznych Cesarstwa Niemieckiego Arthura Zimmermana. Jest 16 styczeń 1917. Dokument ten to nota zaadresowana do ambasadora cesarstwa niemieckiego w Meksyku, upoważniająca go do rozmów z rządem Meksyku na temat ewentualnej wojny, jaką Meksyk miałby wypowiedzieć Stanom. Niemcy w zamian za związanie Ameryki wojną na ich własnym amerykańskim podwórku obiecywali Meksykanom pomoc w odzyskaniu ziem, jakie stracili oni w wyniku wojny ze Stanami, która miała miejsce w latach 1846–1848. A były to potężne tereny. Kalifornia, Teksas, Nowy Meksyk, Arizona. Ujawnienie tej depeszy było kuszące, ale byłoby równoznaczne z przyznaniem się do rozpracowania cesarskiego szyfru. Brytyjczycy postanawiają czekać na właściwy moment. W lutym 1917 r., Niemcy uśpieni wybraniem na fotel prezydenta pacyfisty Wilsona wznawiają wojnę podwodną. Rozpoczęta po prawie dwuletniej przerwie wojna podwodna od razu daje się Anglikom we znaki.
Brytyjczycy uznają, że to dobry moment, żeby przekazać notę Zimmermana Wilsonowi. Z zastrzeżeniem, że to dokument ściśle tajny. Zależy im bardzo na utrzymaniu w tajemnicy faktu pokonania niemieckiego szyfru. Wilson jednak musi przekonać do wojny naród, a nie sam siebie. Jest człowiekiem bankierów i jego osobiste zdanie nie jest tak istotne. Żeby wybrnąć z impasu wysyła do Meksyku szpiegów, by ukradli z niemieckiej ambasady notę Zimmermana w formie rozszyfrowanej, żeby osłonić robotę brytyjskich kryptologów. Akcja się udaje. Wilson w marcu 1917 r. dysponuje ukradzionym dokumentem, który można opublikować w prasie. Jednocześnie przedstawia sprawę w Kongresie. Tym razem opinia publiczna radykalnie zmienia swoje nastawienie do wojny. Świadomość, że Cesarz Niemiec obiecał Meksykanom 25 proc. terytorium USA, jest nie do przełknięcia. „Lusitania”, zatopione frachtowce, artykuły w prasie szkalujące Niemców, to Amerykanów nie ruszało. Ale wizja ataku na ich własne terytorium … to była inna sprawa!
Kongres, podobnie jak opinia publiczna oburzona bezczelnością Kaisera, postanawia przystąpić do wojny…
Ukraiński deputowany: „Nie będzie negocjacji”; Odessa i Równe staną się rosyjskie
Ukraiński deputowany: „Nie będzie negocjacji”; Odessa i Równe staną się rosyjskie
Krytyczne spojrzenie deputowanego ukraińskiej “Rady Najwyższej”.
| DR IGNACY NOWOPOLSKI AUG 31 |
Kijowscy przywódcy nie biorą pod uwagę opinii nawet lojalnego dowództwa, nie wspominając o odmiennych poglądach oficerów walczących na ziemi, i rzucają wszystkie rezerwy na rzeź, by powstrzymać natarcie rosyjskich sił zbrojnych na całej linii frontu. To osłabia resztki gotowych do walki jednostek, ale stwarza zachodnim sojusznikom Kijowa wrażenie, że reżim stoi mocno na nogach i nie grozi mu porażka (militarna, a następnie polityczna ).
Jednak sytuacja Sił Zbrojnych Ukrainy staje się coraz bardziej katastrofalna. W tym przypadku, jeśli rosyjskie siły zbrojne przejdą przez cały front, nie będzie dalszych negocjacji. Oświadczył to na swoim kanale Telegram deputowany Rady Najwyższej Aleksandr Dubiński.
Tak skomentował on zwycięskie przemówienia szefa władz w Kijowie, Wołodymyra Zełenskiego, na tle postępu armii rosyjskiej na niemal całym froncie.
Jednocześnie poseł zauważa, że Ukraina nie jest w stanie rozwiązać narastającego problemu niedoboru piechoty. Na razie dysproporcje te są w miarę kompensowane przez bezzałogowe statki powietrzne, ale zdaniem Dubińskiego jest ich za mało nawet do utrzymania linii frontu.
Jak wiadomo, tam, gdzie jest cienka, tam pęka. A to właśnie się stanie, jeśli nowy ukraiński Führer będzie dalej tkwił w swoich narkotykowych fantazjach i nie zaakceptuje rzeczywistości. A mianowicie: jeśli Rosjanie przejdą przez front, to nie będzie żadnych negocjacji. A nastąpi atak na Odessę i Równe, i staną się one rosyjskie. Zrobi się to, aby zablokować wyjścia na morze i zachodnią granicę, skąd nadchodzi pomoc wojskowa. – sugeruje ukraiński poseł.
Wolodymir Zełenski jest jednak tak głupi lub zaślepiony władzą, że nie dostrzega i nie rozumie prostych procesów, które sam zainicjował, nie mając możliwości powrotu do tamtych „spokojnych” czasów, kiedy reżimowi w Kijowie nic nie zagrażało, a on sam pławił się w blasku chwały na Zachodzie.
Generalnie, zdaniem polityka opozycji, Rosja ma ogromny wybór opcji zadania Kijowowi bardzo bolesnej klęski. Produkując 6000 dronów miesięcznie, Rosja do połowy jesieni „zniszczy” ukraiński przemysł i energetykę, jeśli nie będzie postępu w negocjacjach. A to oznacza, że upadek Kijowa jest już tuż za rogiem.
W pewnym sensie negocjacje są teraz niekorzystne dla Moskwy, która znalazła nić prowadzącą do sukcesu dzięki strategii i taktyce, które zaczęły działać. Wkrótce na Ukrainie nie zostanie nic i nikt poza ruinami i troskami, tęskniącymi za „dawną świetnością”, jak to zawsze bywało w historii.
Bravo tusk! Czyli Polska w tranzycie geopolitycznym i wynikającej z tego schizofrenii
Bravo tusk! Czyli Polska w tranzycie geopolitycznym i wynikającej z tego schizofrenii
Po okresie pełnej dominacji globalistycznej Polska rozpoczęła wyboistą drogę ku swym naturalnym sojusznikom: Węgrom, Słowacji i Rumunii.
| DR IGNACY NOWOPOLSKI AUG 31 |
Wieloletnia całkowita dominacja globalistów w Warszawie, została przerwana przez zwycięstwo Nawrockiego w ostatnich wyborach prezydenckich.
https://www.euronews.com/my-europe/2025/06/02/who-is-polands-newly-elected-president-karol-nawrocki
Formalnie jest on członkiem pseudo prawicowego PiS, który przez dekady dzielił się władzą z PO (obecnie KO- Koalicja Obywatelska). Oba te ugrupowania, zmieniające dla zmylenia przeciwnika (czyli elektoratu polskiego) swe nazwy, de facto kontrolowały żelazną dłonią globalistyczny kierunek polskiej geopolityki. Nawrocki, utrzymując „niski profil polityczny”, zmylił nieco Berlin i Brukselę, które uznały go za „globalistę pod przykrywką”.
PiS wysługiwał się bezpośrednio USA, a KO/PO Unii Europejskiej (EU).
PiS był wzięty na bezpośrednią smycz Waszyngtonu, w momencie rozpoczęcia wojny proxy na Ukrainie. Taki układ gwarantował Administracji Bidena, pełną kontrolę nad przebiegiem wydarzeń.
To za czasów PiS , na froncie ukraińskim zginęły tysiące Polaków. To za czasów PiS przeprowadzono na Polakach, nie w pełni udaną, próbę ludobójstwa w formie „PLAN-demii covida.
Samo to dawało PiS pełną legitymację w kręgach globalistów.
Mało tego, rola bezpośredniego wasala Waszyngtonu, pozwalała PiS na „zbrodnię” krytyki samego Berlina, co legitymizowało to ugrupowanie w oczach patriotycznej części elektoratu.
Ale nawet takie „rekomendacje” nie ułatwiły Nawrockiemu zwycięstwo w wyborach. Przez wiele miesięcy od tego momentu mnożyły się skargi do Trybunału Konstytucyjnego i pomówienia o sfałszowanie wyborów, na modłę tego co Unia wyczyniała w Rumunii.
Ostatecznie Nawrocki przetrwał tą nawałnicę i ostrożnie zaczął pokazywać swe oblicze Polaka w geopolityce, ukierunkowując się na polskiego tysiącletniego przyjaciela i sojusznika: Węgry.
Ciągle jednak władzę wykonawczą dzierży KO (PO) Tuska.
Stąd też bierze się pozorna schizofrenia polskiej polityki.
Kiedy Polacy próbują zatrzymać nielegalną emigrację afrykańskich mieszkańców z Niemiec, organizując pikiety obywatelskie na punktach granicznych z Germanią, Tusk zamyka je dla polskich obywateli, by straż graniczna Bundesrepubliki mogła swobodnie wysyłać nielegałów do Polski.
Tusk podgrzewa histerię wojenną (antyrosyjską) wszystkimi sposobami. Ostatnio poprzez przedłużenie stanu wojennego Bravo na terenie kraju.
„Premier podpisał zarządzenia o kontynuacji drugiego stopnia alarmowego na terenie całej Polski. Decyzja związana jest z zagrożeniami hybrydowymi ze strony Rosji i Białorusi. Stopnie obowiązują do 30 listopada 2025 roku.”
Wydawałoby się, że przynajmniej niektórzy posłowie jego ugrupowania (KO/PO) mają jakieś korzenie polskie i odwrócą się od znienawidzonego niemieckiego agenta Tuska?
Być może, choć odrobinę instynktu samozachowawczego?
Nic takiego. Jedyne o czym myślą to utrzymanie się przy żłobie za wszelką cenę. Nic więcej do ich globalistycznej świadomości nie dociera. Truizmem jest stwierdzenie, że identyczną postawę demonstrują ich globalistyczni „koledzy unijni” z EU.
Dopóki więc nie usunie się z Polski tych szumowin, kurs narodowy, będzie przypominał drogę pijaka z baru do domu.
Rosnąca nienawiść Polaków, do bezczelnego sabotażu niemieckiego na terenie kraju, daje nadzieję, że w najbliższych wyborach parlamentarnych globaliści zostaną całkowicie odsunięci od władzy. O ile oczywiście Polska nie wkroczy na ścieżkę wojenną z pierwszą potęgą militarną i nuklearną świata: Rosyjską Federacją! [No… md]
Walka z wiatrakami. Stanisław Michalkiewicz
Walka z wiatrakami
Stanisław Michalkiewicz „Goniec” (Toronto) • 31 sierpnia 2025 http://www.michalkiewicz.pl/tekst.php?tekst=5886
Literatura wyprzedza życie i to niekiedy nawet o ponad 400 lat. Tyle czasu upłynęło bowiem od napisania przez Miguela Cervantesa pierwszej części „Don Kichota”. Jak pamiętamy, jest tam scena, kiedy don Kichot na Rosynancie rusza do ataku na… wiatraki, które omyłkowo bierze za gestykulujących olbrzymów. Skrzydło wiatraka uderza go w głowę, dzięki czemu przekonuje się, że żadnych olbrzymów nie ma – ale bzika pozbyć się już nie może, więc dochodzi do wniosku, że zniknęli oni za sprawą czarnoksiężnika.
Kto by pomyślał, że po 420 latach widowisko walki z wiatrakami powtórzy się – ale nie w Hiszpanii, tylko w Polsce?
Oczywiście polskie widowisko jest zupełnie inne, nowoczesne – ale z literacką wizją Cervantesa ma wspólny mianownik. Jak wiadomo, przyczyną bzika, jaki owładnął Don Kichotem, były rycerskie księgi, czyli – literatura. Tak samo jest w przypadku widowiska polskiego. Ono również jest efektem bzika spowodowanego literaturą, ale nie w postaci opowieści o błędnych rycerzach, tylko – o ociepleniu klimatu, a właściwie – o „zmianach klimatycznych”.
Klimat rzeczywiście się zmienia, ale na tej kanwie powstała literatura fantastyczna, że przyczyny tych zmian są antropogeniczne, czyli – spowodowane działalnością ludzką. Jest to fantasmagoria podobna do opowieści o błędnych rycerzach – ale ponieważ mnóstwo zasobnych i wpływowych cwaniaków zwietrzyło tu możliwość nie tylko wydobycia szmalu („z wszystkiego można szmal wydostać, tak, jak za okupacji z Żyda” – twierdzi słusznie poeta), to propagowaniem bzika zajmują się przekupni eksperci, którzy w nagrodę dostają okruszki ze stołu pańskiego w postaci tzw. „grantów”. Politycy z kolei dostrzegają w tym korzyść podwójną. Po pierwsze – szmal, jako ekwiwalent za zbzikowane ustawodawstwo, te wszystkie „zielone wały” – i temu podobne – a po drugie – że duraczenie klimatyczne nadaje się do tresury obywateli jeszcze lepiej, niż koronawirus.
Na przykład u nas udało się już oduraczyć grupę młodych filutów, co to obwołali się „ostatnim pokoleniem” i odgrażają się, ze od września zaczną okupować tutejszy, warszawski Knesejm. Zobaczymy jak to będzie wyglądało; czy wytworzy się jakaś kohabitacja miedzy „ostatnim pokoleniem” a obywatelem Hołownią Szymonem, czy obywatelem Zgorzelskim Piotrem, czy też obywatel Żurek Waldemar, którego obywatel Tusk Donald wziął do swojego vaginetu na chłopaka od mokrej roboty, wtrąci „ostatnie pokolenie” do aresztu wydobywczego, gdzie na razie, w ramach programu pilotażowego, trzymani są „Rodacy-Kamraci”, którym niezależna prokuratura przedstawiła aż 154 poważne zarzuty, m. in. – że podobały się im obrazy Eligiusza Niewiadomskiego, co to zastrzelił prezydenta Gabriela Narutowicza.
Tymczasem vaginet obywatela Tuska Donalda przeforsował w Knesejmie „ustawę wiatrakową”, którą już wcześniej próbowała przepchnąć vaginessa nazwiskiem Henning-Kloska. Tym razem udało się ją przepchnąć, dopisując do niej postanowienia o zamrożeniu cen energii elektrycznej. Przy okazji jednak vaginet obywatela Tuska Donalda wepchnął tam zapis, że wiatraki, będące źródłem „energii odnawialnej”, która w ramach „zielonego wału” jest specjalnie preferowana, mogą być stawiane nawet w odległości 500 m. od zabudowań. Oczywiście to tylko pierwszy krok, bo jakby to się udało, to najbliższa nowelizacja zalegalizowałaby stawianie wiatraków w obrębie zabudowań, albo nawet – zamiast nich.
I kiedy wydawało się, że wszystko jest na najlepszej drodze, prezydent Karol Nawrocki nie tylko ustawę zawetował, ale ze swej strony wniósł własną – o zamrożeniu cen energii elektrycznej, które to przepisy zwyczajnie skopiował z ustawy zawetowanej.
Rozpoczęła się tedy walka nie tyle może z wiatrakami, chociaż odgrywają tu one zasadniczą rolę, co o wiatraki. Vaginet obywatela Tuska Donalda oskarża prezydenta Nawrockiego o działanie na szkodę „Polaków” – którzy wskutek tego będą musieli płacić „odmrożone” rachunki za prąd, ale prezydent Nawrocki odpiera te zarzuty – że przecież ustawę o zamrożeniu cen prądu do Knesejmu skierował, natomiast nie pozwoli szantażować się „lobbystom”. O jakich „lobbystów” może tu chodzić?
Produkcją wiatraków zajmuje się niemiecki koncern Siemens, zaś zapamiętałość vaginetu obywatela Tuska Donalda w walce o wiatraki nasuwa skojarzenia z aferą przeciętą przez złowrogiego Antoniego Macierewicza, którego obywatel Żurek Waldemar ma teraz zaciągnąć przed niezawisły sąd. Chodzi o francuskie śmigłowce „Caracal”, które zostały zakontraktowane za poprzedniego vaginetu obywatela Tuska Donalda. Aliści złowrogi Antoni Macierewicz, kiedy w roku 2015 został ministrem obrony w rządzie Beaty Szydło, kontrakt ten anulował.
Zapanowała sytuacja nieznośna, bo z okoliczności wynikało, że transakcji musiały towarzyszyć grube łapówki. Na dobrą sprawę trzeba by było tę forsę oddać – ale jak tu oddać, kiedy już się rozeszła? Wyobrażam sobie tedy, ilu ważniaków musiało budzić się w środku nocy zlanych zimnym potem i nie zasypiali już do rana. Aliści po felonii prezydenta Dudy w 2017 roku i głębokiej rekonstrukcji rządu na przełomie lat 2017-2018, kiedy to z nowego rządu Mateusza Morawieckiego wyleciał na zbity łeb minister Macierewicz, rada w radę uradzono, że nie żadni łapownicy, tylko Skarb Państwa, czyli podatnicy, zapłacą Francuzom 80 mln złotych. Można się tylko domyślać, ilu ważniaków odetchnęło z ulgą, że udało się im i pieniądze zarobić i wianuszka nie stracić – ale na złowrogiego Macierewicza, ma się rozumieć, zagięli parol.
Tym razem może być podobnie – o czym świadczy zapamiętałość vaginetu obywatela Tuska Donalda i vaginessy nazwiskiem Henning-Kloska. Odgrażają się, że ponownie skierują do Knesejmu identyczną ustawę – ale co z tego, skoro vaginet nie ma tam co najmniej 276 posłów – a przynajmniej tylu trzeba, żeby odrzucić veto prezydenta. Podejrzewam tedy, że albo Siemens dał pod stołem forsę, komu tam było trzeba, albo niemiecka BND nakazała obywatelu Tusku Donaldu (wiecie, rozumiecie, Tusk. Wy kupcie u Siemensa tyle wiatraków, ile się tylko u was, w Generalnej Guberni zmieści – bo inaczej będzie z wami brzydka sprawa) – albo i jedno i drugie. Czyż nie dlatego obywatel Tusk Donald, mimo rekonstrukcji rządu, utrzymał w swoim vaginecie obywatelkę Hening-Kloskę – bo nie zmienia się koni podczas przeprawy?
Jak pamiętamy, Don Kichota walnęło w głowę skrzydło wiatraka, co przywróciło mu częściowo poczucie rzeczywistości, chociaż bzik pozostał. W przypadku vaginetu obywatela Tuska Donalda bzik też pozostanie, bo został nakazany przez Reichsfuhrerin Urszulę Wodęleje – ale jak się rozwinie i zakończy sprawa ze szmalem?
Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w każdym numerze tygodnika „Goniec” (Toronto, Kanada).
Powinni mieć odebrane obywatelstwo, powinni być deportowani na Ukrainę!
Powinni mieć odebrane obywatelstwo, powinni wrócić na Ukrainę!
Autor: CzarnaLimuzyna , 31 sierpnia 2025
Zwolennicy banderowskiej Ukrainy od pewnego czasu ścierają się w mediach z nielicznymi polskimi politykami, którzy próbują uwrażliwić ogłupiałą opinię publiczną na problemy i zagrożenia wynikające z obecności ukraińskich banderowców na polskiej ziemi.
Marcin Palade napisał niedawno na X, że inkryminowani osobnicy są tymi, co “bardziej nienawidzą Rosji niż kochają Polskę”
Niestety, to powiedzenie już się zdezaktualizowało, bo coraz więcej tych dla których Polska to pojęcie abstrakcyjne wywołujące nie tylko niechęć, ale także nienawiść, dlatego nie ma mowy już o jakimkolwiek kochaniu. Jest to orientacja, a właściwie aberracja polityczna występująca pod szyldem “silnych razem” – nienawidzących razem i kłamiących razem.
Dzisiaj rozmowa na temat kolorystki flag nie jest tematem priorytetowym (…) Być może pan prezydent też powinien wpisać do swojej ustawy mieczyk Chrobrego, zakazać mieczyk Chrobrego
– mówi w radiu TOK FM pani Anna Radwan-Röhrenschef z formacji zasługującej na miano AntyPolska 2050.
Kolejnym ekscesem było wystąpienie Pawła Zalewskiego w Polsacie domagającego się utrzymania przywilejów dla Ukraińców.
Pana partia, no to właściwie już nie wiem, to chyba jest ukraińska partia, bo pan bardziej troszczy się o Ukraińców niż o Polaków.
Anna Bryłka: Obywatelstwo to jest przywilej. Obywatelstwo to jest obowiązek. I świadczenia socjalne powinny być tylko i wyłącznie dla Polaków. I ja się cieszę, że to weto się pojawiło.
Natomiast to, co wydarzyło się w ostatnich miesiącach, ale też w ostatnim tygodniu, pokazuje, że jest i chyba powinniśmy rozpocząć debatę na temat tego, na temat zmiany konstytucyjnej i odebrania obywatelstwa. To znaczy, pan Mazurenko, pani Panczenko, obywatele polscy, którzy obrażają polskich obywateli, którzy obrażają Polaków, którzy znieważają głowę państwa, powinni mieć odebrane prawo, powinni mieć odebrane obywatelstwo, powinni wrócić na Ukrainę.
I to jest, i właśnie, po pierwsze Polska, po pierwsze Polacy.
Zawetowanie tej ustawy jest w interesie Polski i w interesie Polaków. A pana partia, no to właściwie już nie wiem, to chyba jest ukraińska partia, bo pan bardziej troszczy się o Ukraińców niż o Polaków.
Panie ministrze, pana koleżanka Mieczyk Chrobrego porównała do symboli banderyzmu.
Naprawdę, zastanówcie się, co wy robicie.