Dr Vernon Coleman

Koniec medycyny, dlaczego i w jaki sposób lekarze

są teraz opłacani za zabijanie swoich pacjentów

Dr Vernon Coleman:

Przepraszam, jeśli to trochę dosadne, ale nie ma innego sposobu, aby to ująć. W The End of Medicine udowodnię wam, że lekarzom nakazano mordować swoich pacjentów i czy zdają sobie z tego sprawę, czy nie, obawiam się, że dokładnie to robią. Teraz, gdy zwróciłem waszą uwagę, pozwólcie, że ujmę to inaczej: wasz lekarz dostał rozkaz, aby was zabić lub przynajmniej pozwolić wam umrzeć. Morderstwo lub zabójstwo, to jest wybór. Za to właśnie teraz mu lub jemu płacą. I dokładnie to zrobi. Oczywiście wymówką jest globalne ocieplenie – które jest wykorzystywane jako pretekst do zamieniania lekarzy w zabójców.

Każdy z funkcjonującą tkanką mózgową wie, że globalne ocieplenie to oszustwo – którego ostatecznym celem, jak ostrzegałe – gdy byliśmy znacznie młodsi – jest depopulacja – i zabicie miliardów.

Jaki lepszy sposób na zabicie miliardów niż wycofanie opieki medycznej? I jaki łatwiejszy i bardziej przekonujący sposób niż obwinianie globalnego ocieplenia za wszystko, co według nich musi zrobić? Placówki medyczne nieustannie i bezlitośnie wpychają nas w społeczeństwo takie jak w Chinach: technokrację, świat kontrolowany przez naukowców i techników.
Medycyną, obawiam się, od dawna rządzą skorumpowani i bezwzględni ludzie, którymi łatwo manipulować za pomocą perspektywy zysku. W rezultacie medycyna się wycofała i zawodzi pacjentów.

Naturalnie zaczynają od zabijania niepełnosprawnych, starszych, słabych, chorych psychicznie i biednych. Ale bez względu na to, jak bardzo jesteś sprawny i młody, oni również cię dorwą, co się dzieje, jest gorsze, o wiele gorsze, niż cokolwiek, co kiedykolwiek wydarzyło się w historii. To jest zimnokrwiste globalne ludobójstwo. Teraz nadchodzi najbardziej przerażający czas w historii. Nigdy wcześniej człowiek nie był w takim niebezpieczeństwie.

Na koniec rozważ to: rada Światowej Organizacji Zdrowia dla lekarzy i innych pracowników służby zdrowia brzmi po prostu tak: „Nie dyskutujcie o nauce”. Podobnie jak w przypadku COVID i szczepionki przeciwko COVID, debata jest zabroniona, ponieważ każda debata ujawniłaby prawdę. WHO wie, że jeśli lekarze zaczną debatować o nauce globalnego ocieplenia (lub zmiany klimatu), przegrają każdą debatę.

W mojej nowej książce The End of Medicine, Mam na myśli wybitne badanie, które stwierdza, że temperatura ziemi jest najniższa od ‘485 milionów lat’ i spada od lat. Ziemia była wcześniej znacznie cieplejsza niż teraz, a średnia globalna temperatura powierzchni spadła z prawie 100 stopni Fahrenheita na początku ery nowoczesnego człowieka do nieco ponad 50 stopni Fahrenheita obecnie. Mówi się wiele bzdur o wstrząsach ziemi i znikających wyspach, ale dowody pokazują, że te wydarzenia nie są niczym niezwykłym. Sejsmografowie potwierdzają, że przez stulecia wyspy w różnych częściach świata znikały w wyniku fal pływowych, zaburzeń wulkanicznych lub wstrząsów ziemi.

Największą ironią w historii świata jest to, że nasz klimat naprawdę się zmienia. I zmienia się z powodu człowieka. Ale to nie spalanie paliw kopalnych zmienia klimat. To celowe przyćmienie słońca, które teraz zacznie wyrządzać poważne szkody. Przyciemnienie słońca spowoduje burze i zimną pogodę, a także zaostrzy skutki nadchodzącej epoki lodowcowej. A każda nowa burza lub kilka godzin złej pogody zostanie zrzucona na nieistniejące globalne ocieplenie i uhonorowana nazwą, abyśmy wszyscy mogli mieć trzy lub cztery nazwane burze w ciągu tygodnia.

A teraz wierzą, że opieka medyczna musi zostać ograniczona, aby chronić planetę przed nami. Jesteśmy wrogiem. Musimy zostać wybici.

Spiskowcy zdecydowali (bez dowodów, badań lub pozwolenia), że opieka medyczna musi zostać ograniczona na wszystkie sposoby, aby zaspokoić ich absurdalną pseudonaukę. Ich arogancja jest tak całkowita, że narzucają swój kultystyczny pogląd opinii publicznej, nie dzieląc się swoimi planami, bez debaty, bez żadnego demokratycznego nadzoru i bez żadnych prób oceny wpływu, jaki ich plany będą miały na zdrowie publiczne. Spiskowcy i ich zwolennicy kultu są tak samo zainteresowani zdrowiem i dobrem ciebie i mnie, jak seryjni mordercy są zainteresowani zdrowiem i dobrym samopoczuciem swoich ofiar.

Globalne ocieplenie jest wykorzystywane jako pretekst do niszczenia opieki zdrowotnej i zabijania ludzi – jako część programu depopulacji. Pamiętajmy, że globalne ocieplenie zostało wymyślone, aby zapewnić pretekst do przeprowadzenia programu depopulacji i wprowadzenia wszystkich ograniczeń i praw, które obecnie kontrolują nasze życie.
Opieka medyczna pogorszyła się do tego stopnia, że można teraz powiedzieć, że opieka medyczna, którą mamy dzisiaj, jest gorsza niż ta, która była dostępna ponad pół wieku temu. Tak źle jest już teraz. I jeśli ich nie powstrzymamy, wszystko będzie się pogarszać – znacznie pogarszać.

Od czasu założenia Organizacji Narodów Zjednoczonych w latach 40. XX wieku ludzie byli wrogami, a celem samozwańczych zbawców świata było utworzenie rządu światowego i przekazanie całej władzy i pieniędzy małej elicie złośliwych samozwańczych filantropów.

To właśnie podczas lockdownów, które rozpoczęły się w 2020 r., zarówno lekarze rodzinni, jak i szpitale bardzo znacznie ograniczyli swoje usługi. Tchórzliwi lekarze rodzinni ubrali się od stóp do głów w zupełnie bezsensowne, ale drogie środki ochrony osobistej i schowali się pod biurkami, aby uniknąć grypy. Wielu z nich nalegało na udzielanie konsultacji wyłącznie przez telefon i komputer. Dowody jednoznacznie pokazują, że próby diagnozowania i leczenia pacjentów przez telefon lub połączenie internetowe są tak niebezpieczne, że są gorsze niż bezużyteczne.

W 2024 r. czasopisma medyczne na całym świecie nagle zaczęły drukować artykuły, w których argumentowano, że opieka zdrowotna jest główną przyczyną globalnego ocieplenia. Histeria była niemal namacalna i stało się jasne, że lewicowi kultyści zwerbowali globalny establishment medyczny jako kolejną broń przeciwko ludzkości i wykorzystują mityczny i nienaukowy nonsens znany jako globalne ocieplenie jako pretekst do zniszczenia opieki medycznej.

Zniszczenie opieki zdrowotnej jest sposobem na zmniejszenie populacji globalnej na potrzeby wielkiego resetu.
W Wielkiej Brytanii pierwszym strzałem ostrzegawczym w kierunku pacjentów była publikacja wydana przez NHS. Publikacja zatytułowana „Delivering a Net Zero National Health Service” „ustaliła ambicje osiągnięcia Net Zero dla emisji kontrolowanych bezpośrednio przez NHS do 2040 r. i dla emisji podlegających wpływowi NHS do 2045 r.”.

Uważam, że dokument jest prawdopodobnie jedną z najbardziej szalonych, ale przygnębiających produkcji, na jakie natknąłem się w ciągu całego mojego życia zetknięcia z szalonymi publikacjami. Publikacja zawiera to, co nazywa „10-punktowym zielonym planem dla praktyk”. Pierwszy z nich to „ogłoszenie kryzysu klimatycznego i przyrodniczego praktyki”, zakładając, że samo oświadczenie zamieni mit w rzeczywistość. Następne kilka pozycji obejmuje porady dotyczące „optymalizacji inhalatorów”, „obliczenia śladu węglowego praktyki”, „monitorowania i zmniejszania zużycia energii w praktyce” oraz „rozważenia zmiany dostawcy usług bankowych dla firm na bank ekologiczny”. Kolejna pozycja na liście dotyczy „przepisywania i leczenia środowiskowego”, a pierwsza sugestia tutaj brzmi, że lekarze „rozważą interwencje niefarmaceutyczne, takie jak „zielone przepisywanie społeczne” lub zwiększenie aktywności fizycznej. Musiałem poszukać „zielonego społecznego przepisywania” i odkryłem, że jest to „praktyka wspierania ludzi w angażowaniu się w interwencje i działania oparte na naturze w celu poprawy ich zdrowia psychicznego i fizycznego”. Najwyraźniej NHS zatrudnia teraz „pracowników łącznikowych ds. społecznego przepisywania”, którzy połączą ludzi z grupami społecznymi i agencjami w celu zapewnienia praktycznego i emocjonalnego wsparcia”. Kopiąc trochę głębiej, odkryłem, że oznacza to „lokalne programy spacerowe, projekty ogrodnictwa społecznego, wolontariat na rzecz ochrony środowiska, pływanie na otwartych wodach lub zajęcia artystyczne i kulturalne odbywające się na świeżym powietrzu”. Wspaniale. „Ma pani zapalenie płuc, pani Reeves. Wysyłam panią nad rzekę, żeby trochę popływała na otwartych wodnych ściekach”. „Ma pan serce uszkodzone szczepionką, panie Starmer, więc przepisałem panu zajęcia z kultury za tydzień”.

Jest również zalecenie, aby rozpocząć „odstawianie leków w stanie słabości”. Nie miałam pojęcia, co oznacza „odstawienie leków w stanie kruchości”, więc sprawdziłam to i wydaje się, że oznacza to niepodawanie zbyt wielu leków pacjentom – szczególnie starym i słabym. Piszę o tym od lat 70., ale nigdy nie przyszło mi do głowy, aby nazwać to „odstawieniem leków w stanie kruchości”. Istnieje również sugestia, że okresy przyjmowania leków na receptę powinny być odpowiednie do wymaganego cyklu leczenia. To samo można powiedzieć o nakazywaniu starszym ludziom, aby dużo pili, gdy jest gorąco, a zakładali szalik i czapkę, gdy jest zimno.

Następnie dochodzimy do sugestii, aby lekarze „kontynuowali zdalne konsultacje, jeśli jest to właściwe”. I to był punkt w raporcie, w którym wybuchłem i rzuciłem okularami do czytania przez pokój, ponieważ zdalne konsultacje, chociaż obecnie niezwykle popularne wśród leniwych lekarzy rodzinnych (którzy wolą unikać robienia tego, za co im płacą), prawie nigdy nie są właściwe. Każdego lekarza udzielającego zdalnych konsultacji (czy to przez telefon, czy komputer) należy … smarować smołą i pierzem, chirurgicznie usuwać mu licencję… Miejsce telefonu w medycynie polega na tym, aby pacjenci mogli poprosić lekarza, aby przyszedł i odwiedził ich w domu. Ale tak się teraz nie dzieje, ponieważ lekarze, w pełni wykorzystując mit globalnego ocieplenia, nie wstają już tak często z łóżka.

Reszta raportu była po prostu bzdurą. Kolejnym punktem na liście było „Zaangażowanie, edukowanie i wzmocnienie pacjentów, aby podejmowali indywidualne działania w sprawie kryzysu klimatycznego dla dobra ich zdrowia”. Ponieważ absolutnie nie ma kryzysu klimatycznego, ta sugestia była ewidentnie zbędna. A gdyby był kryzys, nie jestem pewien, co poszczególni pacjenci mieliby z tym zrobić poza martwieniem się.

A potem na liście pojawiła się sugestia, aby „promować aktywny transport zarówno dla personelu, jak i pacjentów”. Musiałem to również sprawdzić i chociaż początkowo myślałem, że może to oznaczać chodzenie lub jazdę na rowerze, to tak nie jest. „Aktywny transport” jest definiowany jako ruch cząsteczek lub jonów przez błonę komórkową z obszaru o niższym stężeniu do obszaru o wyższym stężeniu – wbrew gradientowi stężenia”. Mam nadzieję, że jesteś tym zdezorientowany, bo ja z pewnością jestem.

Następnie na liście zasugerowali „używanie makulatury i spinaczy zamiast karteczek samoprzylepnych” i „wybieranie naturalnie pakowanych smakołyków, takich jak mandarynki lub przekąski w opakowaniach kompostowalnych lub nadających się do recyklingu”. Byłem tym zaskoczony. Nigdy wcześniej nie myślałem, że mandarynki mają tak znaczącą rolę do odegrania w medycynie, ale cóż.

Jest też sugestia o nazwie „Rewolucja Zero”, która jest definiowana jako używanie masek wielokrotnego użytku. Nie wiem, dlaczego nie nazwali tego po prostu „używaniem masek wielokrotnego użytku”, ale ludzie, którzy ekscytują się mandarynkami, prawdopodobnie ekscytują się również takimi zwrotami jak „Rewolucja Zero”.

Numer 10 na liście to „Wykorzystaj zielony zestaw narzędzi dla zdrowia”, co jest, jak podejrzewam, tytułem całej sprawy, w tym rzeczy o aktywnym transporcie, robieniu czegoś z mandarynkami i lekarzach rodzinnych wykonujących poranne operacje przez telefon, nie marnując energii na wstawanie z łóżka.

W Ameryce pierwsze formalne zainteresowanie wykorzystaniem globalnego ocieplenia do zniszczenia opieki zdrowotnej pojawiło się wraz z twierdzeniem, że w USA sektor opieki zdrowotnej odpowiada za 8,5 procent emisji gazów cieplarnianych w kraju.

Sugestia, którą znalazłem w raporcie Demokratów z Komisji ds. Środków i Zasobów oraz w artykule zatytułowanym „Jak amerykański system opieki zdrowotnej przyczynia się do zmiany klimatu” brzmiała: „Systemy opieki zdrowotnej muszą nauczyć się dostosowywać do zmieniającego się klimatu, ale mogą również podjąć kroki w celu złagodzenia poziomu emisji dwutlenku węgla, które wytwarzają”.

Czytelnikom powiedziano, że „zmiany klimatyczne już niszczą planetę” i że „negatywne skutki zdrowotne kryzysów wywołanych przez klimat nieproporcjonalnie dotykają grup, które już są zagrożone, w tym osoby kolorowe, osoby o niskich dochodach, osoby z wcześniej istniejącymi schorzeniami, osoby starsze i dzieci”. Nie wyjaśnili, dlaczego osoby kolorowe są bardziej narażone na „spustoszenie”, które, jak twierdzą, już dotyka planetę, ale powiedzieli, że „zmiany klimatyczne zakłócają zdolność systemów opieki zdrowotnej do zapewniania bezpiecznej i skutecznej opieki”. Ponownie, nie przedstawiono żadnych dowodów na to dziwaczne twierdzenie.

Przewodniczący Komitetu ds. Środków i Sposobów wysłał prośbę o informacje do szpitali i systemów opieki zdrowotnej, aby dowiedzieć się, jak wydarzenia klimatyczne na nie wpłynęły. Wniosek respondentów został podsumowany jako „Kryzys klimatyczny nie zna granic”.

Większość respondentów powiedziała Komitetowi, że doświadczyli co najmniej jednego ekstremalnego zjawiska pogodowego w ciągu ostatnich pięciu lat. Nie było definicji ekstremalnego zjawiska pogodowego, ale zakładam, że respondenci mieli na myśli, że doświadczyli bardzo wietrznego dnia, bardzo gorącego dnia lub bardzo zimnego dnia. Myślę, że analiza ludzi w dowolnym stuleciu wykazałaby mniej więcej to samo.

Ten kompletny bełkot pomógł przygotować grunt pod zniszczenie medycyny. A gdy grunt był już przygotowany, następnym krokiem było rozpoczęcie układania kamieni węgielnych pod przejęcie medycyny i celowe, bezwzględne zniszczenie opieki zdrowotnej.

W artykule zatytułowanym „Jak klinicyści mogą przewodzić działaniom klimatycznym w celu ochrony pacjentów i planety” argumentowano, że klinicyści muszą „przyjąć swoją rolę w tworzeniu zrównoważonego ekologicznie systemu opieki zdrowotnej w celu ochrony pacjentów i planety” oraz że „amerykański system opieki zdrowotnej musi być bardziej proaktywny w łagodzeniu zmian klimatycznych, a klinicyści mają do odegrania dużą rolę”.

Po raz kolejny założono, że globalne ocieplenie jest faktem. Naprawdę nie tak powinna działać nauka. Nie można po prostu powiedzieć „najlepszym sposobem na leczenie zapalenia płuc jest podanie pacjentom miski kremu” lub „najlepszym lekarstwem na dnę moczanową jest ciasto z rabarbarem”. Potrzebne są dowody, zanim się coś stwierdzi. A nie ma żadnych. W artykule napisano, że istnieje kilka powodów, dla których wszyscy klinicyści powinni zaangażować się w ograniczanie domniemanego wpływu opieki zdrowotnej na zmiany klimatyczne.

Po pierwsze, twierdzą, że zmiana klimatu prowadzi do szkód dla zdrowia publicznego (choć nie przedstawiają żadnych dowodów), a ograniczenie tych szkód jest moralnym, zawodowym i publicznym nakazem dla lekarzy. I to też bzdura. Lekarze mają tylko jedną odpowiedzialność: robić wszystko, co możliwe, aby diagnozować, leczyć i opiekować się swoimi pacjentami. I tyle.

Po drugie, twierdzą, że lekarze należą do najbardziej szanowanych profesjonalistów w społeczeństwie i mogą wpływać na opiekę nad pacjentami, politykę i orędownictwo. Mówią, że „ich rola lidera może służyć jako przykład dla innych sektorów, które przecinają się ze zdrowiem, w tym żywności, rolnictwa, transportu, tworzyw sztucznych, odpadów i paliw kopalnych”. Obawiam się, że wątpię, aby lekarze nadal byli szanowani. Fiasco szczepionki przeciwko COVID-19 całkiem to zniszczyło. I nie sądzę, aby nawet jeśli lekarze nadal są szanowani, mieli jakąkolwiek odpowiedzialność za promowanie niebezpiecznej pseudonauki, która prowadzi nas bezpośrednio do Net Zero – czegoś, co powoduje choroby i śmierć na skalę globalną.

Po trzecie, twierdzą, że „wpływ zmian klimatycznych powoduje szkody, którym można zapobiec u pacjentów, społeczeństwa i planety”. Po raz kolejny nie przedstawiają żadnych dowodów, ponieważ nie ma żadnych dowodów. Jest dużo gorącego powietrza, ale gorące powietrze nie jest dowodem naukowym. W artykule stwierdzono również, że „wpływ zmian klimatycznych może powodować szkody podobnej wielkości do tych powodowanych przez błędy medyczne”. Zgadzam się, że błędy medyczne powodują ogromne szkody (jedna na sześć osób w szpitalu jest tam, ponieważ zachorowała z powodu lekarza, a każdego roku miliony pacjentów ginie z rąk lekarzy), ale zanim wprowadzi się zmiany w celu dostosowania się do nieistniejącego problemu, czy nie byłoby mądrze zająć się uznanym, rzeczywistym problemem (rosnącą częstością występowania jatrogenezy)?

Co to wszystko oznacza?

Cóż, najwyraźniej oznacza to stosowanie przyjaznych dla środowiska inhalatorów i jogi, a także wiele typowych plotek o „wysiłkach na rzecz zrównoważonego rozwoju organizacji”. (Uważam, że obecnie nielegalne jest omawianie globalnego ocieplenia bez regularnego używania słowa „zrównoważony rozwój”.) I mówi się o przyjaznych dla środowiska produktach i usługach oraz o potrzebie budowania świadomości i umożliwienia zmian. Całość brzmi jak ulotka opublikowana i rozprowadzana na szalonej konferencji dla fanatyków alternatywnego zdrowia noszących sandały. Niestety, w amerykańskich zaleceniach nie wspomniano o roli mandarynek.

Zawód lekarza stał się teraz jeszcze bardziej histeryczny. Wielokrotnie powtarza się, że „zmiany klimatu są głównym zagrożeniem dla zdrowia na świecie”. Oferowane rozwiązania obejmowały „przeniesienie opieki poza szpitale” i „unikanie niepotrzebnych interwencji” – to znaczy leczenia. Oficjalnie twierdzono, że radzenie sobie z globalnym ociepleniem ma poparcie zarówno opinii publicznej, jak i personelu NHS. Po raz kolejny nie przedstawiono na to żadnych dowodów.

Twierdzono, że „jedno sezonowe szczepienie przeciw grypie ma szacowany ślad węglowy ponad 14 razy mniejszy niż leczenie jednego przypadku grypy”.

Jednak to samolubne stwierdzenie (gwarantowane, aby zadowolić przemysł farmaceutyczny) nie zostało poparte żadnymi dowodami, że te dwa czynniki są ze sobą powiązane. Ilu zaszczepionych pacjentów unika zachorowania na grypę? (Niestety, nie dysponujemy takimi danymi). Ilu pacjentów umiera lub zostaje poważnie rannych w wyniku szczepionek przeciw grypie? (Niestety, nie możemy tego powiedzieć, ponieważ jest to tajemnica). Ta dziwaczna i nienaukowa bzdura na temat szczepionki przeciw grypie jest wskazówką co do przyszłości, jaką dla nas zaplanowali. Nasza wyznaczona przyszłość będzie zdominowana przez szczepionki (zwłaszcza toksyczne, niesprawdzone, nieprzetestowane szczepionki mRNA), a szczepienia kolejnymi nieprzetestowanymi, prawdopodobnie toksycznymi szczepionkami będą obowiązkowe. (Ostrzegałem przed obowiązkowymi szczepieniami w mojej książce „Każdy, kto mówi, że szczepionki są bezpieczne i skuteczne, kłamie”). Powiedzą nam, że z powodu globalnego ocieplenia musimy polegać na programach szczepień zapobiegawczych.

Stwierdzono, że wcześniejsze wypisywanie pacjentów ze szpitali pozwala zaoszczędzić ogromne ilości pieniędzy i dwutlenku węgla. Oczywiście nie ma dowodów na to, że pacjenci wypisywani wcześniej mają większe (lub mniejsze) szanse na przeżycie. I nikt nie wydaje się zawracać sobie głowy tym, czy pacjenci wypisywani wcześniej muszą wrócić do szpitala.

Stwierdzono, że „świadczenie opieki szpitalnej w warunkach domowych może również przynieść oszczędności w zakresie emisji dwutlenku węgla”. I oszczędności finansowe. Ale nie wydaje się, aby istniały jakiekolwiek dowody na to, że pacjenci szpitali leczeni w domu radzą sobie równie dobrze, jak pacjenci leczeni w szpitalu. Czy nie jest to coś, co powinno zostać przetestowane w odpowiednio przeprowadzonych eksperymentach, a nie wyssane z palca jako coś, co wydaje się „dobrym pomysłem”?

Stwierdzono również, że „można szukać alternatyw o niższej emisji dwutlenku węgla” w szpitalach. I tak zasugerowano, że należy stosować alternatywy dla popularnego gazu znieczulającego. Niestety, nie znalazłem żadnych dowodów eksperymentów, które dowodziłyby, że alternatywy są równie bezpieczne i skuteczne. Mogą być tańsze i mogą mieć mniejszy ślad węglowy. Ale czy działają równie wydajnie i bezpiecznie? Wydaje się, że to jest rodzaj pytania, którego nie należy zadawać. Polityka wydaje się polegać na znajdowaniu sposobów na zadowolenie kultystów globalnego ocieplenia, nie przejmując się upewnianiem, że alternatywy są równie bezpieczne i skuteczne.

Lekarzom młodszym w niektórych obszarach powiedziano, aby poświęcali połowę lub więcej swojego czasu na „poprawę jakości związaną ze zrównoważonym rozwojem środowiska”. To niewątpliwie pomoże wydłużyć listy oczekujących i zwiększyć liczbę niepotrzebnych zgonów.

Ale wielkim trendem dzisiaj są wirtualne wizyty.

Czym dokładnie jest wirtualna wizyta w szpitalu?

Na pierwszy rzut oka brzmi to tak, jakby pacjenci w domu byli połączeni elektronicznie ze szpitalem, aby mogli być badani, testowani i przesłuchiwani w zaciszu własnego domu. Tak to właśnie brzmi: wizyta bez niewygodnego krzesła, pięciogodzinnego oczekiwania i biblioteki wypożyczania zarazków.

Właściwie powiem ci, na czym polega wirtualna wizyta. Wirtualna wizyta to krwawa rozmowa telefoniczna. Jeśli musisz iść do szpitala na operację, przeprowadzą badanie przedoperacyjne przez telefon. Rozmowa telefoniczna to to, co teraz nazywają wirtualną wizytą. Nie możesz zmierzyć ciśnienia krwi ani posłuchać bicia serca przez telefon. Ale w wirtualnej wizycie to wszystko, co dostajesz. A kiedy wyrzucą cię ze szpitala i wyślą do domu, twoje badanie kontrolne pooperacyjne będzie się składać z… zgadnij czego? Masz rację, znowu rozmowy telefonicznej.

I to wszystko. Twoje wirtualne wizyty mogą trwać nie dłużej niż minutę. Mogą zająć mniej czasu niż zły numer. Czy ktoś przeprowadził jakieś badania, aby sprawdzić, czy pacjenci leczeni wirtualnie byli tak samo dobrze traktowani, jak pacjenci, którzy byli leczeni w szpitalu? Nie bądź głupi. To prawdopodobnie byłoby szkodliwe dla środowiska.

Wirtualne wizyty odniosły tak wielki sukces w oszczędzaniu pieniędzy i ograniczaniu podróży (i podejrzewam, że w zabijaniu ludzi), że teraz wprowadzane są wirtualne oddziały. Zapewnia się nas, że wirtualne oddziały umożliwią personelowi szpitala monitorowanie pacjentów „za pomocą urządzeń fizycznych i zintegrowanego oprogramowania”. Czy wirtualne oddziały są bezpieczne? Czy są dobre dla pacjentów? Cóż, nie mogłem znaleźć żadnych badań na ten temat, ale mogę powiedzieć, że opublikowano wiele informacji na temat kosztów i modeli kosztów. Szacunkowe oszczędności kosztów na pacjenta wyniosły 742,44 GBP.

Genialne, co? Wirtualne oddziały oznaczają, że personel szpitala może pracować z domu. Pacjent może zostać w domu, a personel medyczny może zostać w domu. Te dwie grupy w ogóle nie muszą się spotykać. Koniec z basenami, koniec z brudnymi prześcieradłami. Wirtualny oddział będzie czynny od 8:00 do 20:00. Pacjenci nie będą mogli zachorować poza tymi godzinami. Koniec z irytującymi nocnymi wypadkami. Ludzie, którzy nie przestrzegają zasad i zachorują w nocy, mogą umrzeć. I to wszystko.

A pacjenci będą uczestniczyć w podejmowaniu decyzji. Właściwie, z tego, co widziałem, mogą podejmować wszystkie decyzje. Brutalna prawda o przyszłości medycyny stała się oczywista, gdy Royal College of General Practitioners w Wielkiej Brytanii w końcu uległ szaleństwu i opublikował publikację zatytułowaną „Zestaw narzędzi dla zielonego lekarza”, chociaż być może trafniej byłoby ją opisać jako „Jak zabijać pacjentów, wykonywać mniej pracy i nadal czuć się dobrze ze sobą”.

Broszura zaczyna się od stwierdzenia, że „zmiana klimatu jest jednym z największych zagrożeń dla zdrowia ludzkiego” i „przewiduje się, że do 2050 r. spowoduje ona ponad 250 000 zgonów rocznie” (nie przedstawiono żadnych dowodów na poparcie tej dość dziwacznej i egzotycznej propozycji). Czytelnicy zostali ostrzeżeni, że Wielka Brytania nie będzie odporna na skutki ekstremalnych upałów, powodzi ani nieuchronnego przybycia uchodźców klimatycznych.

Autorzy publikacji twierdzą, że 2022 r. był najgorętszym rokiem w historii, powodując ponad 3000 zgonów. (Naturalnie, nie przedstawiono żadnych dowodów na poparcie tego twierdzenia, w co, po przeżyciu znacznie cieplejszych lat, nie wierzę ani przez sekundę, i nie wspomniano o fakcie, że jeśli pogoda stanie się cieplejsza, liczba osób umierających z powodu zimna prawdopodobnie spadnie z obecnego poziomu od 60 000 do 100 000. Globalne ocieplenie zmniejszy liczbę zgonów, a nie zwiększy ich.)

Cytowano brytyjską Agencję Bezpieczeństwa Zdrowia, która stwierdziła, że liczba zgonów związanych z upałem może wzrosnąć o 10 899 rocznie) od teraz do lat 50. XXI wieku. Naturalnie, nie przedstawiono żadnych dowodów na poparcie tego niezwykle szczegółowego szacunku, który, należy zauważyć, nadal skutkowałby znacznie mniejszą liczbą zgonów niż zwykle zimne brytyjskie zimy. Ciekawe jest to, że podane konkretne liczby raczej przypominają bardzo konkretne liczby podane dla zgonów z powodu COVID-19 na początku oszustwa pandemicznego.

Bez wątpienia ucieszy Cię informacja, że RCGP opracował imponującą listę sposobów, w jakie zachęca się lekarzy do radzenia sobie z rzekomą paniką związaną z globalnym ociepleniem. Sugerują, aby lekarze „upewnili się, że zarówno rozpoczęcie leczenia, jak i jego dalsze stosowanie jest ustalane we współpracy z pacjentami, przy użyciu wspólnych wskazówek dotyczących podejmowania decyzji”. Chcą, aby lekarze przeszli z dożylnych na doustne antybiotyki (choć jest to z pewnością decyzja kliniczna). I jest zwykła, ciężka biurokracja, tak popularna wśród kultystów globalnego ocieplenia. Lekarzy zachęca się do „wyznaczenia swojego lidera ds. zrównoważonego rozwoju klinicznego i lidera ds. zrównoważonego rozwoju w zarządzie” oraz do „uwzględnienia zmian klimatu i zrównoważonej opieki zdrowotnej jako stałego punktu na wszystkich spotkaniach dotyczących zarządzania klinicznego”. Lekarzom mówi się, aby „upewnili się, że używają właściwego pojemnika” i „zastanowili się dwa razy, zanim złożą wniosek (o badanie krwi)”. I lekarzom mówi się, aby ograniczyli niepotrzebne recepty. Myślałem, że wyeliminowanie wszystkich niepotrzebnych recept powinno być częścią życia zawodowego każdego lekarza, odkąd po raz pierwszy na poważnie założyli sobie stetoskop na szyję.

I jest zabójcza (dosłownie) rada, aby oferować zdalne konsultacje i zdalne monitorowanie, gdy jest to klinicznie właściwe. Leniwi lekarze rzucili się na tę radę, by znaleźć wymówkę i przestać przyjmować pacjentów, ale w rzeczywistości zdalne konsultacje nigdy, przenigdy nie są właściwe. Lekarzom powiedziano, że powinni „w stosownych przypadkach szukać możliwości komunikacji cyfrowej, zmniejszając w ten sposób zanieczyszczenie związane z transportem drogowym”. I dlatego lekarze nie odwiedzają już pacjentów w domach, a w konsekwencji nie ma skutecznej opieki zdrowotnej w Wielkiej Brytanii. (Bez lekarzy rodzinnych wykonujących wizyty domowe ani pogotowie ratunkowe, ani oddziały ratunkowe nie poradzą sobie).

Istnieje zalecenie, aby pacjenci z astmą przechodzili na inhalatory zawierające sterydy (chociaż nie widziałem żadnych dowodów naukowych, które wykazałyby, że jest to bezpieczne lub skuteczne). Lekarzom powiedziano po prostu, że „większość ludzi jest otwarta na przejście na nowy inhalator i schemat terapii podtrzymującej i doraźnej, jeśli zaleci to ich specjalista ds. opieki zdrowotnej nad astmą”. Oczywiście, że tak. Większość ludzi stanęłaby na “głowie w wiadrze z kremem”, gdyby ich „specjalista ds. opieki zdrowotnej nad astmą” powiedział im, że wyleczy ich astmę.

Istnieje również lista wskazówek Światowej Organizacji Zdrowia. Lekarzom powiedziano, aby mówili swoim pacjentom, w jaki sposób globalne ocieplenie zagraża ich zdrowiu. (Podobno cztery osoby zmarły we Włoszech z powodu ekstremalnych upałów.) Ale zdecydowanie moją ulubioną wskazówką jest ta dziesiąta na liście: „Nie dyskutuj o nauce”.

Wszystko, co właśnie powiedziałem, pochodzi z mojej nowej książki The End of Medicine , która ma ponad 300 stron i jest pełna przerażających dowodów na to, w jaki sposób lekarzom płaci się za zabijanie, a nie leczenie. Na przykład częstość występowania sepsy gwałtownie wzrosła, odkąd lekarze stali się niechętni do przepisywania antybiotyków. I jest duży rozdział o horrorach obiecywanych przez nanotechnologię. Nic dziwnego, że liczba osób zabijanych przez lekarzy gwałtownie rośnie. Nie dzieje się to przypadkowo. Dr. Vernon Coleman: The End of Medicine (script …

Kult śmierci Net Zero

STEPHEN MCMURRAY

Kult zmiany klimatu jest podstępny, niezależnie od tego, jakie departamenty rządowe lub instytucje infiltruje. Jest jednak najbardziej niebezpieczny, gdy zaraża członków społeczności medycznej. Gdy ich apokaliptyczna histeria zaczyna wpływać na ich decyzje dotyczące opieki nad pacjentami, należy podjąć pilne działania.

Kultyści klimatu medycznego, którzy wierzą, że śmierć jest zdrowa
W Lancet niedawno opublikowano niezwykle niepokojący dokument zatytułowany „Raport Komisji Lancet na temat wartości śmierci: przywracanie śmierci do życia” (1). Został on napisany przez wielu lekarzy z sektora opieki paliatywnej. Jest to nic innego jak materiał propagandowy promujący ideę, że osoby cierpiące na potencjalnie skracającą życie chorobę nie powinny otrzymywać żadnych potencjalnie ratujących życie zabiegów w szpitalu, ale zamiast tego, aby pomóc w zmniejszeniu naszego śladu węglowego, powinny mieć możliwość umierania i być do tego zachęcane. We wstępie autorzy jasno wyrażają swoje odczucia, używając najbardziej orwellowskiego sformułowania, jakie można sobie wyobrazić, mówiąc: „komisja uważa, że umieranie jest zdrowe”. Dalej wyraźnie dają do zrozumienia, że ich zapał do walki z „kryzysem klimatycznym” jest siłą napędową działań mających na celu ograniczenie leczenia pod koniec życia – „Komisja uważa, że dążenie do odparcia śmierci i dążenia do drastycznego wydłużenia życia wynika również z braku uznania, że jesteśmy częścią natury; a ponieważ koszty finansowe i zużycie węgla są ściśle związane z kosztowną opieką, leczenie pod koniec życia będzie stanowić istotny wkład w ślad węglowy opieki zdrowotnej”.

Dalej dokument „głębiej bada koncepcję wartości śmierci jako daru”. Powodem, dla którego promują ideę, że śmierć ma wartość, jest to, że są zwolennikami depopulacji i wierzą, że ludzie muszą umierać – „Najprostsza propozycja wartości śmierci jest taka, że „bez śmierci każde narodziny byłyby tragedią”, a w bardzo zatłoczonym świecie jesteśmy na krawędzi takiej tragedii. W raporcie badamy wiele wartości śmierci”. Cytując powieść, opowiadają się nawet za ideą, że aby zapobiec kryzysowi klimatycznemu, najlepszą rzeczą, jaką może zrobić człowiek, jest umrzeć – „Jeśli mamy przetrwać kryzys klimatyczny, to niemal wszystko będzie musiało się zmienić, w tym opieka zdrowotna, opieka paliatywna i sposób, w jaki pozbywamy się zmarłych. W szeroko uznanej powieści Overstory , mowie pochwalnej na cześć drzew i natury, czołowa ekolożka pyta publiczność na konferencji, co mogą zrobić najlepiej, aby przeciwdziałać zmianom klimatycznym i zniszczeniu środowiska: jej odpowiedzią jest śmierć”. Podsumowują swoje całkowite podporządkowanie doktrynie zmian klimatycznych, gdy mówią: „Wszystko, a zwłaszcza śmierć, należy rozpatrywać w kontekście kryzysu klimatycznego”.

Teraz chęć dłuższego życia jest rasistowska
Jak to często bywa w przypadku propagandy produkowanej przez kult zmian klimatycznych, dokument jest również pełen absurdalnej skrajnie lewicowej ideologii. Używają oni bzdur o przebudzeniu w ordynarnej próbie przekonania czytelników, że oczekiwanie leczenia w szpitalu lekami przedłużającymi życie, jeśli ktoś potencjalnie stoi w obliczu śmiertelnej choroby, jest w rzeczywistości paradygmatem opartym na rasizmie. Ich argumentem jest to, że tylko bogaty człowiek Zachodu może sobie pozwolić na odpowiednią opiekę zdrowotną, a zatem jest to przykład kolonialnego sposobu myślenia, a aby osiągnąć równość, powinniśmy porzucić ten pomysł i umrzeć dobrowolnie, bez przedłużającej życie interwencji medycznej, jak biedni ludzie w krajach słabo rozwiniętych –

„Obraz śmierci białego człowieka rozprzestrzenił się wraz z cywilizacją medyczną i był główną siłą kolonizacji”. Rozwijający się ruch na rzecz dekolonizacji globalnego zdrowia „poprzez osadzenie go w ramach sprawiedliwości zdrowotnej, które uznają, że kolonializm, rasizm, seksizm, kapitalizm i inne szkodliwe „-izmy” stanowią największe zagrożenie dla równości w dostępie do opieki zdrowotnej” „Jest to odpowiedź na to historyczne tło, podobnie jak ruch mający na celu dekolonizację studiów nad śmiercią, praktyk związanych ze śmiercią i opieki nad osobami umierającymi”. Autorzy tego badania mają być profesjonalistami medycznymi, a nie aktywistami sprawiedliwości społecznej, jednak ich lewicowe uprzedzenia są ewidentnie widoczne. Czy naprawdę powinni podejmować decyzje dotyczące życia i śmierci, jeśli nie potrafią być obiektywni?

Hipokryzja kultu Covid, kim teraz jest kult kryzysu klimatycznego
W całym raporcie mówią, jak ważne jest umieranie w domu, w otoczeniu przyjaciół i rodziny, a nie w szpitalnym łóżku. To może być prawda, ale nie mówią tego ze współczucia, ale z chęci zaoszczędzenia pieniędzy i uratowania planety poprzez zmniejszenie śladu węglowego leków stosowanych pod koniec życia. Ta sama profesja medyczna, która gorąco popierała zamykanie szpitali dla krewnych umierających pacjentów podczas pandemii COVID, zapewniając, że będą oni cierpieć mękę umierania w samotności, teraz udaje, że jest orędownikiem obecności bliskich przy łóżku umierającego pacjenta. Ich hipokryzja zapiera dech w piersiach. Autorzy mają też czelność nasycać dokument odniesieniami do praktyk religijnych i duchowości, próbując przekonać czytelnika, że śmierć nie jest czymś, czego należy się bać, a wręcz przeciwnie, jest czymś dobrym, ponieważ wiele osób wierzy, że istnieje życie pozagrobowe. Udają, że publikują ten chory raport tylko dlatego, że obawiają się, że medykalizacja śmierci nie zaspokaja naszych duchowych i emocjonalnych potrzeb, gdy zbliżamy się do końca życia. Gdyby to pochodziło od głowy instytucji religijnej, można by to zrozumieć, ale pochodzi to od instytucji medycznej, która stanowczo trzyma się redukcjonistycznego poglądu, że nasze ciała to tylko maszyny z krwi i kości.

W raporcie, wychwalając zalety innych religii w traktowaniu umierających, przytoczono przykład praktyki religijnej, w której uczestniczą niektóre sekty indyjskie, jako alternatywę dla leczenia pacjentów w szpitalach – „Pragnienie przyspieszenia śmierci może być akceptowalne w niektórych religiach lub kulturach. Kultura indyjska miała tradycyjnie społecznie akceptowalną formę dobrowolnego zakończenia życia”. „W zasadzie praktyka ta polega na tym, że osoba dochodzi do wniosku, że nie ma już żadnych obowiązków ani pragnień. Za zgodą starszych religijnych osoba ta wchodzi w powolny proces postu, w którym rezygnuje z jednego produktu spożywczego na raz, aby głód był znośny. W ciągu kilku tygodni lub miesięcy osoba ta umiera, często pośród śpiewów”. Następnie mówią: „Argumentem przemawiającym za tą praktyką jest to, że opiera się ona na tym, że człowiek kończy swoje obowiązki w świecie, dochodzi do stanu, w którym nie ma żadnych pragnień i dobrowolnie akceptuje śmierć jako nieuniknione zwieńczenie życia”. Komisja sugeruje tutaj, że jeśli nie masz już nic do zaoferowania społeczeństwu, to w pełni akceptowalne jest to, że pozwalasz sobie umrzeć. Co więcej, nie sprzeciwiają się nawet okrutnej metodzie śmierci – powolnemu głodzeniu. Można jedynie założyć, że krewni tych pacjentów, którzy umarli z głodu w naszych własnych szpitalach NHS, byliby oburzeni tą bezdusznością (2).

Zachęcanie pacjentów do śmierci poprzez niszczenie nadziei
Uzasadnieniem dla powyższego przypadku miałoby być to, że pacjent pogodził się ze śmiercią i nie ma już dla czego żyć. Ale czy tak jest naprawdę? Być może pacjent chciałby spróbować leków potencjalnie przedłużających życie, ale opiekun sprawujący opiekę nad pacjentem, po tym jak uległ myśleniu zachęcanemu przez ten raport, wpływa na pacjenta, sprawiając, że wierzy on, że nie jest już nic wart. Dokument wyraźnie wskazuje, że tak właśnie się dzieje. „Istnieją dowody na to, że wola życia może utrzymać ludzi przy życiu. Jest wysoce prawdopodobne, że emocje, pozytywne i negatywne, mogą wpływać na prognozę, ale tyrania „pozytywnego myślenia” może prowadzić do ambiwalencji, poczucia winy i złych decyzji. Autorzy jasno stwierdzają, że pozytywne myślenie może prowadzić do lepszych rokowań, ale ta „tyrania pozytywnego myślenia” jest złą rzeczą. Od kiedy bycie w stanie umysłu, który może pomóc ci żyć dłużej, jest złym pomysłem, chyba że oczywiście chcą, żebyś umarł?

Po odrzuceniu pozytywnego myślenia jako czegoś negatywnego, zaczynają wyśmiewać również nadzieję. „Nadzieja zwiększa prawdopodobieństwo, że ludzie uwierzą, że ich choroba jest mniej poważna, niż mogłyby wskazywać obiektywne dane, pozwalając pacjentom trzymać się niskiego prawdopodobieństwa pomyślnego wyniku i ignorować znacznie większe prawdopodobieństwo wyniku niekorzystnego”. „Klinicyści mogą zalecać leczenie, jeśli istnieją potencjalne korzyści, niezależnie od kosztów. Mogą również zalecać dodatkowe leczenie, ponieważ jest to łatwiejsze niż próba komunikowania daremności dodatkowych interwencji. Na koniec mogą zalecać dodatkowe leczenie jako sposób na utrzymanie nadziei przez pacjenta, pomimo klinicznej daremności”. „Zjawiska te mogą prowadzić do nadmiernego leczenia u poszczególnych pacjentów pod koniec życia”. Prawdziwym powodem, dla którego ci ludzie postrzegają nadzieję jako coś negatywnego, jest to, że wpaja ona pacjentowi wolę życia. Jak mówią, wola życia „jest często silniej uwarunkowana czynnikami egzystencjalnymi, takimi jak utrata nadziei, poczucie bycia ciężarem lub poczucie, że życie nie ma celu ani sensu”.

„Utrata woli życia wiąże się z chęcią przyspieszenia śmierci i myślami samobójczymi”. Wygląda na to, że autorzy raportu chcą wzbudzić u pacjentów poczucie beznadziei, aby skłonić ich do samobójstwa i chęci szybszej śmierci. Artykuł twierdzi, że śmierć ma wartość. Szkoda, że nie uważają, że ludzkie życie ma jakąkolwiek wartość. Jest to jasne, gdy mówią-
„Jesteśmy ucieleśnionymi istotami, które ostatecznie nie są ważniejsze od jaszczurek czy ziemniaków”. Jeśli osoby pracujące w dziedzinie opieki paliatywnej i opieki nad pacjentami terminalnie chorymi traktują pacjentów tak, jakby nie mieli oni dla społeczeństwa większej wartości niż warzywo, nic dziwnego, że niektórzy z nich mogą zacząć wierzyć, że są bezwartościowi i decydować się na przedwczesną śmierć. Aby podkreślić, jak bardzo są zafascynowani zmianami klimatycznymi i jak mało szacunku mają do ludzi, autorzy promują pomysł przekształcania ciał zmarłych w nawóz, gdyż pozostawia on mniejszy ślad węglowy niż kremacja.

„Choć zmarli nie zużywają węgla, to jednak pozbywanie się ciał tak. Około trzech czwartych osób w Wielkiej Brytanii jest kremowanych po śmierci, uwalniając węgiel do powietrza. Hydroliza alkaliczna, w której ciało jest rozpuszczane, ma około jednej siódmej śladu węglowego kremacji, a powstały płyn może być używany jako nawóz”.

NHS wybiera „ratowanie planety” zamiast ratowania ludzkiego życia.
W całym dokumencie autorzy próbują uzasadniać brak oferowania leczenia pacjentom, którzy potencjalnie umierają, twierdząc, że nie jest to opłacalne, a zaoszczędzone pieniądze można by lepiej przeznaczyć na leczenie innych pacjentów – „Ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że jeśli nie zostaną podjęte wysiłki, aby zapewnić, że koszty leczenia nie przekroczą oczekiwanych korzyści, prawdopodobne jest nadmierne leczenie pod koniec życia. Ta nierównowaga oznacza, że zasoby nie są dostępne dla innych elementów powszechnej opieki zdrowotnej”. Jednak jest to całkowicie nieszczere. Mając możliwość wydania ogromnych sum pieniędzy na opiekę nad pacjentami, NHS zdecydował się zamiast tego wydać je na realizację programu kultu klimatycznego Net Zero. Zamierzają wydać 492 miliony funtów na wymianę wszystkich żarówek NHS na żarówki LED (3). Najnowsze dane, jakie udało mi się znaleźć na temat operacji pacjenta, który doznał zawału serca, to 3584 funtów (4), a uważa się, że w Wielkiej Brytanii co roku hospitalizowanych jest około 100 000 osób po zatrzymaniu akcji serca (5). NHS mógł zdecydować się wydać 358 milionów funtów na potencjalne uratowanie 100 000 istnień ludzkich i mieć jeszcze 134 miliony funtów, ale jest tak oddanym wyznawcą kultu klimatycznego, że zamiast tego zdecydował się oszczędzać energię.

Weźmy obecny wybuch zakażeń Streptococcus A rozprzestrzeniających się wśród dzieci w Wielkiej Brytanii. Mówi się nam, że nie ma wystarczającej ilości penicyliny dla wszystkich. Koszt czternastodniowej kuracji amoksycyliną wynosi 0,18 GBP (6). W Wielkiej Brytanii jest około 12,7 miliona dzieci poniżej 16 roku życia (7). Dlatego zapewnienie wystarczającej ilości antybiotyków, aby chronić całą populację dzieci, kosztowałoby mniej niż 2,5 miliona GBP. Teraz rozważmy te oferty pracy ostatnio ogłoszone w NHS i ich początkowe pensje (8) – starszy kierownik ds. dostaw Net Zero 65 664 GBP, starszy kierownik ds. dostaw Net Zero 54 764 GBP, kierownik ds. dostaw Net Zero 47 126 GBP, kierownik projektu Net Zero 40 057 GBP, doradca Net Zero 40 057 GBP, co daje łącznie 247 668 GBP. Sir Simon Stevens powiedział, że w każdej organizacji NHS będzie Net Zero Lead, a prawdopodobnie także wszyscy członkowie zespołu Net Zero pod nimi. Ponieważ jest 219 NHS Trusts (9), same te prace stanowią prawie 55 milionów funtów wydatków NHS, 22 razy więcej niż potrzeba na zakup antybiotyków potrzebnych do ratowania życia dzieci. Niestety, tak endemiczna jest mania netto zero w naszych instytucjach, że jeśli chodzi o „ratowanie planety” w porównaniu z ratowaniem życia dziecka, planeta zawsze będzie na pierwszym miejscu.

A co jeśli diagnoza jest błędna?
Autorzy opowiadają się za unikaniem jakiegokolwiek potencjalnie przedłużającego życie leczenia, ponieważ jest to strata czasu. Co jednak, jeśli pacjent wcale nie umiera? Zdarzają się przypadki, w których u pacjentów błędnie diagnozuje się chorobę śmiertelną. Istnieje również pewien odsetek pacjentów kierowanych do hospicjów, ponieważ zdiagnozowano u nich chorobę śmiertelną, która faktycznie przeżywa (10). Jest przypadek, w którym u matki zdiagnozowano POChP, a jej lekarze trzy razy myśleli, że jest bliska śmierci, a mimo to siedem lat później wciąż żyje. Mężczyzna z rakiem mózgu dostał tylko kilka miesięcy życia i przeżył trzy i pół roku. Kobieta, która próbowała popełnić samobójstwo, skacząc z promu, ponieważ powiedziano jej, że ma śmiertelną chorobę, została uratowana, a następnie okazało się, że jej diagnoza była błędna (11). Jeśli era COVID-19 czegoś nas nauczyła, to tego, że eksperci medyczni wcale nie są nieomylni.

Promocja wspomaganego samobójstwa
Nie będzie zaskoczeniem, że raport opowiada się za legalizacją wspomaganego umierania. Jeden z jego głównych autorów, Richard Smith, jest przewodniczącym UK Health Alliance on Climate Change (12), którego członkami są Lancet, BMJ, BMA, Royal College of GPS, Royal College of Nursing, Royal College of Surgeons, Royal College of Physicians, College of Paramedics, Intensive Care Society i wiele innych organizacji medycznych. Napisał artykuł w British Medical Journal, który zaczyna się od zdania – „Powinniśmy pogodzić się z tym, że ludzkość umiera i przejść od leczenia do łagodzenia objawów – tak jak robią to mądrzy pacjenci pod koniec swojego życia (13).” W artykule roi się od apokaliptycznych stwierdzeń na temat zmian klimatycznych, mówiących, że ludzkość jest na skraju wyginięcia, a jedną z przyczyn jest przeludnienie, więc lepiej zmieńmy nasze postępowanie, przestańmy leczyć pacjentów z potencjalnie śmiertelnymi chorobami i pozwólmy im umrzeć.

Smith zgadza się z innym lekarzem zajmującym się opieką paliatywną, który twierdzi, że uważa, że… „Akceptacja naszej śmiertelności, nieistotności, ulotnej natury, nieskończonej ignorancji i daremności jest bardzo wyzwalająca”. Czy naprawdę chcemy ludzi, którzy mają władzę nad życiem i śmiercią, ale cierpią na nihilizm egzystencjalny i uważają, że życie ludzkie jest nieistotne i daremne, a którzy leczą każdego, a co dopiero tych, którzy mogą umierać? Smith był również dyrektorem UnitedHealth Chronic Disease Initiative (14) w tym samym czasie, gdy Sir Simon Stevens był tam dyrektorem wykonawczym (15). Sir Stevens był dyrektorem generalnym NHS do zeszłego roku i to on zobowiązał NHS do osiągnięcia Net Zero. Stevens studiował z Rupertem Readem, fanatykiem klimatu, który jest członkiem Extinction Rebellion i podobno się z nim przyjaźni. Brytyjskie Stowarzyszenie Zdrowia ds. Zmian Klimatu wymienia również grupę Doctors for Extinction Rebellion jako osoby, z którymi współpracuje. Oczywiste jest, że program kultu klimatycznego przenika każdy szczebel zawodu medycznego.

To UK Health Alliance promuje raport Lancet za pośrednictwem trzech prezentacji (16). „A Good Surgical Death” kończy się stwierdzeniem, że muszą „porównać operację końca życia z leczeniem zachowawczym opartym na środkach, które mają znaczenie dla pacjentów i które oceniają ślad węglowy”. Widzieliśmy już, które z tych kryteriów cenią najbardziej. W prezentacji zatytułowanej „Śmierć i kryzys planetarny” pesymista Richard Smith mówi: „musimy doprowadzić opiekę końca życia do zerowej emisji dwutlenku węgla, tak jak jest to konieczne w przypadku wszystkiego”, co wyraźnie pokazuje, gdzie leżą jego priorytety. W „Reducing the Carbon Footprint in End-Of-Life Care” pacjent zostaje sprowadzony do prostego równania. Twierdzą, że wartość jest równa wynikom dla pacjentów i populacji podzielonym przez wpływ na środowisko, społeczeństwo i finanse – potrójny wynik finansowy, jak to nazywają. Można by pomyśleć, że dobrostan pacjenta powinien być wynikiem końcowym, ale już nie, teraz priorytetem są koszty finansowe i środowiskowe leczenia. Należy również pamiętać, że wyniki leczenia dla całej populacji są traktowane tak samo priorytetowo, jak wyniki leczenia dla pojedynczego pacjenta, dlatego decyzja o leczeniu pacjenta musi uwzględniać korzyści dla całego społeczeństwa.

Autorzy raportu nie zadowalają się promowaniem tej chorej idei w brytyjskiej służbie zdrowia (NHS) i każdej innej organizacji medycznej, ale próbują również zmobilizować społeczeństwo, by skłoniło rządy do zaprzestania wydawania pieniędzy na zabiegi przedłużające życie. „Wszystkie kraje z powszechną opieką zdrowotną powinny znaleźć sposoby — być może za pośrednictwem ławy przysięgłych obywateli lub innych mechanizmów demokratycznych — na ustalenie, ile obywatele są skłonni wydać na leczenie mające na celu przedłużenie życia osobom cierpiącym na choroby ograniczające długość życia, uznając, że większe wydatki pod koniec życia będą oznaczać mniejsze wydatki gdzie indziej”.
Ciekawe jest również to, że Matt Hancock, który był ministrem zdrowia, gdy wydano ogólne zawiadomienia DNR pacjentom domów opieki podczas pandemii COVID, niedawno ogłosił, że jest zwolennikiem wspomaganego umierania i kręci na ten temat film dokumentalny, który bez wątpienia wypromuje ten pomysł wśród opinii publicznej. Kiedy był w swoim gabinecie, zarządził przegląd parlamentarny w tej sprawie, który teraz rozpoczęła komisja zdrowia (17).

Czy ideologia ma pierwszeństwo przed etyką medyczną?
Fakt, że histeria klimatyczna z towarzyszącą jej lewicową ekstremistyczną ideologią zainfekowała NHS, może mieć inne możliwe konsekwencje dla osób z potencjalnie skracającymi życie chorobami. Co jeśli przekonania lekarza sprawującego opiekę nad pacjentem determinują, jakie leczenie otrzymują? Jakich kryteriów użyliby, aby zdecydować, który pacjent, jeśli w ogóle, zasługuje na leczenie? Czy ich decyzja byłaby oparta wyłącznie na podstawach medycznych czy ich ideologii? W końcu zaledwie kilka tygodni temu pielęgniarka stwierdziła w mediach społecznościowych, że wyborcy Partii Konserwatywnej nie zasługują na reanimację (18). Czy to naprawdę był tylko żart? Jak wspomniano wcześniej, wiele osób starszych i niepełnosprawnych miało nielegalnie i bez zgody umieszczone na nich zawiadomienia Do Not Resuscitato podczas skandalu związanego z domami opieki covidowej (19). Co pomyśleliby krewni tych osób, słysząc tak chore oświadczenie pielęgniarki? Czy uwierzyliby, że decyzje dotyczące życia i śmierci są podejmowane bardziej na podstawie ideologii niż kryteriów medycznych? Większość osób, u których zdiagnozowano zbliżający się koniec życia, to starsze pokolenie. To właśnie tę grupę demograficzną eko-fanatycy obwiniają za tzw. kryzys klimatyczny (20) (21). Co, jeśli lekarz lub pielęgniarka byli tak zindoktrynowani propagandą kryzysu klimatycznego, że ich decyzja o zaprzestaniu leczenia opierała się na ich radykalnych poglądach, a nie na czysto medycznych powodach?

W kwietniu aktywista Extinction Rebellion wezwał do eutanazji pokolenia wyżu demograficznego (22). Może to chory żart, ale niektórzy z tych ludzi mają tak wyprane mózgi, że naprawdę wierzą, że świat się kończy i obwiniają niektórych przedstawicieli rasy ludzkiej za nieuchronny upadek planety. Przypomnijmy, że brytyjskie stowarzyszenie Health Alliance for Climate Change, które promuje tę obrzydliwą agendę, przyznaje, że współpracuje z Doctors for Extinction Rebellion. Czy biorąc pod uwagę fakt, że raport promuje pozwolenie pacjentom na umieranie i porównuje ludzi do jaszczurek i ziemniaków, jest aż tak nieprawdopodobne, by sądzić, że w pewnym momencie jakiś personel medyczny weźmie sprawy w swoje ręce? Ten chory raport Lancet podkreśla, jak głęboko kult Net Zero przeniknął do naszego systemu opieki zdrowotnej. Obsesja na punkcie redukcji naszego śladu węglowego jest obecnie tak integralną częścią sposobu myślenia pracowników służby zdrowia, że otwarcie promują śmierć jako zdrowy wynik. Należy natychmiast rozpocząć dochodzenie w sprawie tego raportu i autorów, którzy go opracowali. Czy tym ludziom naprawdę można powierzyć opiekę nad pacjentami, skoro tak nisko cenią ludzkie życie?

Zawód lekarza to siedlisko oszustw, chciwości, korupcji i złej nauki

Mit, że szczepionki są bezpieczne i skuteczne, pochodzi wyłącznie od samych producentów szczepionek. To oni przeprowadzają oryginalne testy, finansują większość zewnętrznych testów i zasiadają w radach doradczych, które wprowadzają rządy w błąd co do tego, jak bezpieczne i skuteczne są ich produkty. W każdym innym obszarze byłoby to uważane za ogromny konflikt interesów, ale nie w przypadku Big Pharma. Pytanie więc brzmi, dlaczego powinniśmy ufać temu, co nam mówią? Czy są znani z tego, że są uczciwymi obywatelami, zawsze mówią prawdę i pracują tylko dla dobra społeczeństwa? Prawda jest taka, że producenci szczepionek, firmy farmaceutyczne ogólnie rzecz biorąc i naukowcy mają długą historię oszustw, korupcji i przekupstwa.

Brak wiary w swój własny system
„Po prostu nie można już wierzyć większości publikowanych badań klinicznych ani polegać na osądach zaufanych lekarzy lub autorytatywnych wytycznych medycznych”. Powyższe nie są słowami aktywisty anty-big pharma ani osoby pracującej w dziedzinie naturalnego zdrowia. To cytat dr Marcii Angell , byłej redaktor naczelnej New England Journal of Medicine, jednego z najbardziej szanowanych czasopism medycznych na świecie. Dr Marcvia Angell, była redaktor naczelna New England Journal of Medicine, twierdzi, że nie można wierzyć większości publikowanych badań klinicznych. Nie tylko dr Angell uważa, że nie można już ufać medycynie.

Dr Richard Horton , obecny redaktor naczelny czasopisma Lancet, również dodał swoje spostrzeżenia: „Sprawa przeciwko nauce jest prosta: znaczna część literatury naukowej, być może połowa, może być po prostu nieprawdziwa. Dotknięta badaniami z małą liczbą próbek, niewielkimi efektami, nieważnymi analizami eksploracyjnymi i rażącymi konfliktami interesów, wraz z obsesją na punkcie podążania za modnymi trendami o wątpliwej ważności, nauka zwróciła się ku ciemności”. Kolejny miażdżący akt oskarżenia praktyk medycznych pojawia się w artykule redakcyjnym DG Altmana w British Medical Journal. W swojej krytyce instytucji medycznej autor mówi, że badacze – „Używaj niewłaściwych technik (świadomie lub z niewiedzy), używaj właściwych technik niewłaściwie, błędnie interpretuj ich wyniki, zgłaszaj ich wyniki wybiórczo, cytuj literaturę wybiórczo i wyciągaj nieuzasadnione wnioski . Powinniśmy być przerażeni. Jednak liczne badania literatury medycznej, zarówno w czasopismach ogólnych, jak i specjalistycznych, wykazały, że wszystkie powyższe zjawiska są powszechne… To z pewnością skandal”.

Następnie powiedział: „Niska jakość wielu badań medycznych jest powszechnie znana, jednak niepokojące jest to, że liderzy środowiska medycznego wydają się być jedynie minimalnie zainteresowani tym problemem i nie podejmują żadnych widocznych wysiłków w celu znalezienia rozwiązania”. Dr John Ioannidis, lekarz i badacz, jest jednym z najbardziej szanowanych lekarzy na świecie. Zasiadał w zarządzie dwudziestu czasopism naukowych i spędził znaczną część swojej kariery na analizowaniu badań naukowych i prac badawczych z zakresu medycyny. Doszedł do wniosku, że 80 procent badań nierandomizowanych okazuje się błędnych, podobnie jak 25 procent rzekomo wzorcowych badań randomizowanych.

Twierdzi, że nawet jeśli dowody obalają teorię, wielu naukowców, którzy zbudowali na niej swoje kariery, odmawia kwestionowania jej i kontynuuje utrwalanie błędu, jeszcze bardziej rozpowszechniając błędne idee. „Nawet jeśli dowody pokazują, że konkretny pomysł badawczy jest błędny, jeśli masz tysiące naukowców, którzy zainwestowali w niego swoje kariery, będą oni nadal publikować na jego temat artykuły” – mówi. „To jak epidemia, w tym sensie, że są zarażeni tymi błędnymi pomysłami i rozprzestrzeniają je na innych badaczy za pośrednictwem czasopism”. Richard Smith , były redaktor naczelny czasopisma British Medical Journal, posunął się tak daleko, że zasugerował, że domyślnie prace badawcze należy uważać za oszustwo, dopóki nie zostanie udowodnione inaczej – „Być może nadszedł czas, aby przestać zakładać, że badania rzeczywiście miały miejsce i zostały uczciwie zgłoszone, i zakładać, że badania są oszustwem, dopóki nie pojawią się dowody potwierdzające, że miały miejsce i zostały uczciwie zgłoszone”. Richard Smith, były redaktor naczelny British Medical Journal, uważa, że nadszedł czas, aby założyć, że większość badań jest oszustwem, dopóki nie zostanie udowodnione inaczej. Jakiego więc rodzaju oszustwa, podstępu i nieprawidłowości w nauce dopuszcza się placówka medyczna?

Procesy, które nigdy się nie odbyły.
Niezależnie od stronniczości, sfabrykowanych wyników lub jawnego oszustwa w badaniach naukowych, istnieje początkowy problem, że wiele publikowanych badań klinicznych w ogóle nie miało miejsca. Są one całkowicie zmyślone. Te fikcyjne badania są kompilowane przez „fabryki papieru” – organizacje, które produkują fałszywe badania za pieniądze. Naukowcy mogą kupić artykuł i przypisać sobie autorstwo fałszywych badań. Już samo kupowanie przez naukowców fałszywych artykułów jest wystarczająco złe, ale fakt, że są one publikowane w czasopismach medycznych po rzekomej recenzji eksperckiej, podkreśla całkowity brak kontroli w tym procesie. W zeszłym roku ponad 10 000 artykułów musiało zostać wycofanych, gdy odkryto, że są fałszywe.

Według artykułu w Guardian – „ Badania medyczne są zagrożone, rozwój leków jest utrudniony, a obiecujące badania naukowe są zagrożone z powodu globalnej fali pozorowanej nauki, która zalewa laboratoria i uniwersytety”. W artykule zacytowano profesor Dorothy Bishop z Uniwersytetu Oksfordzkiego, która stwierdziła: „Sytuacja stała się przerażająca. Poziom publikacji fałszywych artykułów stwarza poważne problemy dla nauki. W wielu dziedzinach coraz trudniej jest zbudować kumulatywne podejście do tematu, ponieważ brakuje nam solidnych podstaw wiarygodnych ustaleń. I jest coraz gorzej”. Jednym z przykładów badań, które nigdy nie zostały przeprowadzone, był dr Scott Reuben , profesor anestezjologii i medycyny bólu na Uniwersytecie Tufts w Bostonie. Był wysoko ceniony w środowisku medycznym, ale od 1996 do 2009 roku był zamieszany w ogromne oszustwo. Opublikował 21 artykułów w czasopismach na temat różnych badań klinicznych, które rzekomo przeprowadził, ale wszystko to były kłamstwa. Nigdy nie przeprowadził żadnych badań. Po prostu zmyślił wyniki. Wymyślił również pacjentów i podrobił nazwiska innych lekarzy w artykułach, jakby byli zaangażowani we współtworzenie ich.

Oszustwo zaowocowało licznymi pozytywnymi raportami na temat różnych leków produkowanych przez szereg firm farmaceutycznych. Firmy z kolei przyznały mu granty badawcze na dalsze badania. W rezultacie wielu lekarzy uległo wpływom jego badań i przepisywało leki częściej. Dr Scott Reuben, który opublikował 21 artykułów w czasopismach medycznych na temat badań, które nigdy się nie odbyły

Ta historia nie tylko podkreśla bezduszność i korupcję poszczególnych lekarzy, ale pokazuje, jak zepsuty jest system. Przez trzynaście lat ten lekarz fałszował badania i nikt o tym nie wiedział. Czasopisma, które opublikowały jego prace, nie zadały sobie trudu, aby to sprawdzić, a uniwersytet nie zadał sobie trudu, aby to sprawdzić. Cały sens naukowo wiarygodnych wyników polega na tym, że mogą być one powielane przez innych ludzi, ale najwyraźniej tak się nie stało, ponieważ wszystko zostało wymyślone. Ze względu na to, kim był i ponieważ pisał korzystne raporty o lekach, wszyscy po prostu zaakceptowali to, co powiedział. W rezultacie życie milionów pacjentów mogło zostać zagrożone. To kpina z twierdzeń zawodów medycznych, że obowiązują ścisłe procedury bezpieczeństwa.

Inny przykład dotyczy leku mannitol , stosowanego w celu złagodzenia ciśnienia śródczaszkowego. Badanie rzekomo wykazało, że lek może zmniejszyć liczbę zgonów spowodowanych urazami głowy o 50 procent. Jednak badania te nigdy się nie odbyły. Główny autor pracował w instytucji, która nawet nie istniała, a niektórzy z wymienionych współautorów nie mieli pojęcia, że ich nazwiska zostały wymienione jako osoby biorące udział w fikcyjnych badaniach. Mimo to badania te zostały opublikowane w szanowanych czasopismach neurochirurgicznych.

W 2021 roku lekarka na Florydzie została skazana na 63 miesiące więzienia za przeprowadzenie fałszywego procesu, który rzekomo badał skuteczność leków na astmę. Ona i jej kolega sfałszowali dokumentację, aby wyglądało na to, że pacjenci zgłaszali się do kliniki, przyjmowali lek i otrzymywali zapłatę. W 1995 roku brytyjski położnik , Malcom Pearce, został uznany winnym fałszowania danych medycznych i skreślony. Twierdził, że usunął płód z macicy pacjentki, która miała ciążę pozamaciczną i pomyślnie wszczepił go do jej macicy. Następnie rzekomo urodziła dziecko. Żadnemu chirurgowi nie udało się tego wcześniej, więc zostało to opublikowane w British Journal of Obstetrics i trafiło na pierwsze strony gazet na całym świecie. Niestety dla pana Pearce’a, informator ujawnił, że taka operacja nigdy nie miała miejsca. W rzeczywistości, domniemana pacjentka była fałszywa – połączenie kobiety, która poroniła i kobiety, która zmarła. Według Richarda Smitha – „To szokujące, ale powszechne. Wiele z tych oszukańczych badań jest po prostu wymyślonych. Nie było żadnych pacjentów. Badanie nigdy się nie odbyło”.

Proces recenzji eksperckiej nie spełnia swojego celu.
Często słyszymy, że prace badawcze muszą zostać zrecenzowane przez ekspertów, aby mogły zostać uznane za godne publikacji i że jest to złoty standard metody decydowania, czy praca badawcza jest ważna i spełnia najwyższe standardy akademickie. Niestety, to mit. Richard Smith ostro opisał proces recenzji eksperckiej – „Dowody, w przeciwieństwie do opinii, na temat recenzji eksperckiej przed publikacją pokazują, że jej skuteczność nie została udowodniona i że jest powolna, droga, w dużej mierze loterią, kiepsko wykrywa błędy, stronnicza, antyinnowacyjna (jak być może w tym przypadku), podatna na nadużycia i niezdolna do wykrywania oszustw. Globalny koszt recenzji eksperckiej wynosi 1,9 miliarda dolarów i jest to proces oparty na wierze, a nie na dowodach, co jest ogromnie ironiczne, gdy leży u podstaw nauki”.

Paul Sutter , kosmolog i autor książki „Rescuing Science”, zgadza się, że system recenzji eksperckich jest zepsuty i nie ma prawdziwej chęci jego naprawy – „Co więcej, pierwsza linia obrony w walce z błędami – recenzja ekspercka – jest zasadniczo zepsuta, bez absolutnie żadnej gwarancji odfiltrowania niewinnych błędów i winnych oszustw. Recenzenci eksperccy nie mają czasu, wysiłku ani ochoty, aby przebierać w nowych badaniach z lupą, a co dopiero rzucać na nie więcej niż długie spojrzenie. A nawet jeśli recenzent kopie trochę za głęboko, czy to ujawniając jakąś fatalną wadę, czy też węsząc na twoją próbę oszustwa, możesz po prostu pójść na zakupy czasopism i zabrać swoją pracę w bardziej przyjazne miejsce”. W artykule opublikowanym w czasopiśmie Pain Physician , zatytułowanym „Recenzja czasopism medycznych: proces i stronniczość”, autorzy wymieniają szereg problemów związanych z procesem recenzji eksperckiej.

„Pomimo akceptacji recenzji eksperckiej w społeczności naukowej jako złotego standardu, istnieją obawy; w szczególności potencjalne uprzedzenia wobec niektórych autorów, specjalności i instytucji, zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść; słabe recenzje eksperckie, w których redaktorzy i recenzenci nie są w stanie zrozumieć treści manuskryptu i czasami przedstawiają negatywne lub nawet pozytywne opinie; niemożność wykrycia poważnych wad lub ujawnienia poważnych wad po zaakceptowaniu publikacji przez redaktorów; niepotrzebne i ekstremalne opóźnienia w publikacjach, które w skrajnych przypadkach mogą trwać od 2 do 3 lat przed opublikowaniem manuskryptu po jego przesłaniu; niemożność wykrycia plagiatu, korupcji, nieuczciwości naukowej i oszustwa, bez wykorzystania odpowiedniej wiedzy, aby zgłosić plagiat lub nawet nieuczciwość naukową”.

Aby podkreślić skalę problemu, naukowcy z Massachusetts Institute of Technology stworzyli program komputerowy do tworzenia fałszywych prac badawczych, a następnie przedstawili je czasopismom. Ku zakłopotaniu świata naukowego, wiele z nich udało się opublikować po rzekomej recenzji, mimo że były kompletnym bełkotem. Podważyło to cały proces recenzji. Odkryto wówczas, że badacze czasami spotykali się i zgadzali się recenzować nawzajem swoje prace i wystawiać sobie nawzajem pochlebne recenzje, które nie były uzasadnione. Zaczęto je nazywać pierścieniami recenzji . Zakres pierścieni recenzji jest tak duży, że wydawcy badań Hindawi musieli wycofać ponad 500 prac, które ocenili. Wydawnictwo naukowe Hindawi musiało wycofać 500 prac naukowych po tym, jak odkryło, że zostały one ocenione przez grupy recenzentów.

Oszustwo związane z danymi
Manipulacje i fałszowanie w pracach badawczych i badaniach klinicznych jest powszechne, a liczne badania uwypukliły ten problem. Na przykład badanie badaczy medycznych w Norwegii wykazało, że 27% ankietowanych stwierdziło, że spotkało się z oszustwem w badaniach medycznych. Spośród członków Międzynarodowego Towarzystwa Biostatystyki Klinicznej 51% stwierdziło, że wiedziało o oszukańczych badaniach. Badanie brytyjskich instytucji medycznych dało podobne wyniki, przy czym ponad połowa respondentów przyznała, że wiedziała o przypadkach oszustw badawczych, z których wiele dotyczyło starszych pracowników naukowych, a tylko mniejszość z nich została zbadana. Jak podaje Michael GJ Farthing w swoim artykule w Journal of Gastroenterology and Hepatology, aż 50% studentów prowadzących badania przyznało, że byliby skłonni fałszować dane badawcze.

W 2010 roku dwóch byłych pracowników Merck pozwało firmę za fałszowanie testów skuteczności szczepionki MMR. Aby uzyskać pieniądze od rządu federalnego, twierdzili, że ich szczepionka ma 95% skuteczności, podczas gdy w rzeczywistości wiadomo było, że jest ona znacznie niższa. Aby to osiągnąć, przetestowali zdolność neutralizującą krwi niedawno zaszczepionych dzieci przeciwko wirusowi szczepu szczepionkowego zamiast dzikiego szczepu, którym dzieci miałyby się zarazić w rzeczywistości, a nie tym stworzonym w laboratorium. Nadal nie osiągnęli pożądanego rezultatu, więc dodali do mieszanki przeciwciała królicze, aby wyglądało, że powstało więcej przeciwciał, niż faktycznie powstało. W 2006 r. Eric Poehlman , profesor z University of Vermont, został skazany na rok więzienia za oszustwo danych. Odkryto, za pośrednictwem informatora, że przez ponad dziesięć lat fałszował dane w swoich badaniach nad otyłością i starzeniem się. Oszukańcze badania pozwoliły mu uzyskać granty na miliony dolarów w tym czasie.

Eric Poehlman trafił do więzienia po tym, jak zarobił miliony dolarów na fałszywych badaniach nad otyłością i starzeniem się Australijska lekarka Anna Ahimastos musiała zrezygnować w 2015 r. po tym, jak przyznała się do fałszowania danych w badaniach klinicznych. Wymieniła pacjentów, którzy nie istnieli, aby udowodnić, że lek Ramipril jest skuteczny w pomaganiu pacjentom z chorobą tętnic obwodowych w chodzeniu bez bólu. Artykuł został opublikowany w Journal of the American Medical Association i czasopiśmie wydawanym przez American Heart Association i musiał zostać wycofany. Jak na ironię, Ahimastos była członkiem instytutu promującego doskonałość naukową.

Inny przypadek fałszowania wyników danych klinicznych miał miejsce w Miami, gdzie niedawno dwóch badaczy zostało skazanych za oszustwo w związku z próbami leków na biegunkę związaną z Clostridium difficile. Posługiwali się prawdziwymi nazwiskami osób, ale fałszywie twierdzili, że brali udział w badaniach. Sfałszowali setki stron dokumentów, a następnie dodali fałszywe informacje do baz danych badań klinicznych. Oszustwo skutkowało przyznaniem im ponad ćwierć miliona dolarów za fałszywe badania. W 2018 r. Ching-Shih Chen , profesor chemii medycznej na Uniwersytecie Ohia, został zmuszony do rezygnacji po tym, jak uznano go winnym manipulowania obrazami i publikowania fałszywych danych w co najmniej dziesięciu pracach badawczych. Wcześniej otrzymał nagrodę Innowatora Roku od uniwersytetu.

Joachim Boldt był wysoko cenionym niemieckim anestezjologiem. W 2009 r. opublikował artykuł porównujący dwa roztwory do zalewania pomp bypassowych. Na pierwszy rzut oka wszystkie dane wydawały się spójne i znaczące. Jednak po przeczytaniu artykułu inny profesor anestezjologii podejrzewał, że wyniki są zbyt doskonałe i że dane zostały zmanipulowane. W rezultacie czasopismo, w którym artykuł został opublikowany, Anaesthesia and Analgesia, rozpoczęło dochodzenie i odkryło, że znaczna część danych została zmanipulowana. Po dalszym dochodzeniu okazało się, że w 91 jego innych pracach badawczych nie było żadnej dokumentacji lub była tylko częściowa dokumentacja. W niektórych badaniach sfabrykował liczbę pacjentów biorących udział w badaniu i punkty czasowe. Ostatecznie 18 różnych czasopism musiało wycofać łącznie 88 artykułów, co pokazuje, jak łatwo jest uzyskać akceptację fałszywych prac badawczych przez czasopisma medyczne.

Jeszcze bardziej jaskrawy przypadek dotyczy psychiatry Richarda Borisona i jego kolegi Bruce’a Diamonda. Zostali uznani za winnych fałszowania danych badawczych przez 8 lat w celu promowania skuteczności i bezpieczeństwa leków, które testowali w imieniu licznych firm farmaceutycznych, w tym Pfizer, Johnson and Johnson, Smith Kline Beecham i Zeneca. Żadna z firm nie zrobiła nic, aby powstrzymać oszustwo, co spowodowało dopuszczenie na rynek wielu wysoce toksycznych leków i narażenie życia pacjentów. Nawet FDA nie powstrzymała oszustwa, mimo że miała dowody na to, że Borison wcześniej przeprowadził oszukańcze badania.

W 2006 roku Borison został skazany na piętnaście lat więzienia, a Diamond dostał wyrok pięciu lat. Jednym z najgorszych przypadków wykorzystania fałszywych danych jest przypadek Samiego Anwara , lekarza, który prowadził ośrodki badawcze testujące różne leki, takie jak leki na choroby serca, cukrzycę, marskość wątroby, zapalenie stawów i astmę. Wyniki testów narkotykowych nie tylko były manipulowane, czasami w ogóle nie wydawał leków i po prostu fałszował wyniki. Fałszował odczyty elektrokardiogramu i kradł krew pacjentom. Uciekał się nawet do zastraszania świadków ze swojej firmy, którzy mieli zeznawać przeciwko niemu. Jeden z badanych zmarł, ponieważ jego stan zdrowia nie był monitorowany i nigdy nie został zgłoszony firmie farmaceutycznej. Doktor Sami Anwar zaczął grozić swoim pracownikom, gdy ci odkryli jego fałszywe badania. Zarobił 6 milionów dolarów na procesach narkotykowych, zanim został aresztowany i skazany za 47 przypadków oszustw.

Nieopublikowanie wyników
Oszacowano, że badania, które przynoszą pozytywne wyniki, są dwa do trzech razy bardziej prawdopodobne do opublikowania niż te negatywne . W Wielkiej Brytanii jest mało prawdopodobne, aby to się zmieniło, ponieważ, co niewiarygodne, nie ma prawnego obowiązku publikowania wyników badań. Niepublikowanie wyników negatywnych nazywane jest stronniczością publikacyjną.

Przykładem tego jest badanie, które wykazało, że 31% prób testujących leki przeciwdepresyjne w USA nigdy nie zgłosiło swoich wyników, z których prawie wszystkie były negatywne. To oczywiście sprawia, że wygląda to tak, jakby leki były faktycznie skuteczne i bezpieczne, podczas gdy istnieją dowody na to, że jest inaczej.

Jak podaje Australian and New Zealand Journal of Psychiatry – „Błędy publikacji były już wielokrotnie podkreślane jako poważny problem w badaniach naukowych, ze szczególnym naciskiem na potencjalne szkody kliniczne, jakie mogą być spowodowane, oraz fundusze na badania marnowane w wyniku niekompletnej publikacji lub niepełnej dostępności zestawów danych badawczych”. Ostatecznie powodem, dla którego negatywne wyniki nie są publikowane, jest fakt, że prawdziwym celem czasopism medycznych jest promowanie leków i wyrobów medycznych, ponieważ – jak ujął to British Medical Journal – „Wiele czasopism medycznych czerpie znaczne dochody od firm farmaceutycznych, pochodzące z zakupu reklam i przedruków oraz sponsorowania suplementów”.

Gdyby czasopismo opublikowało negatywne wyniki badań nad danym lekiem, firma farmaceutyczna najprawdopodobniej wycofałaby dofinansowanie. W dobie COVID-19 grupa Transparency International UK odkryła, że z 86 zarejestrowanych badań klinicznych nad szczepionkami przeciwko COVID-19 opublikowano tylko 45% wyników, a jedynie 12% faktycznych protokołów badań zostało upublicznionych, co uniemożliwia stwierdzenie, jakie kryteria lub metody były stosowane w badaniach. Raport zakończył się słowami: „Brak przejrzystości wielu badań klinicznych w połączeniu z ogromnymi zachętami finansowymi do opracowywania skutecznych metod leczenia stwarza szerokie możliwości wybiórczego raportowania wyników lub otwartej manipulacji danymi”.

Jednak znacznie gorszym przestępstwem niż niepublikowanie wyników, które pokazują, że lek jest nieskuteczny, jest nieujawnianie ustaleń, które dowodzą, że lek jest niebezpieczny. Po przeanalizowaniu 49 badań dotyczących terapii lekami przeciwwirusowymi odkryto, że tylko 33% zgłosiło pełną listę działań niepożądanych. Jednym z najgorszych przypadków ukrywania działań niepożądanych jest lek Vioxx (Rofecoxib) . Twórcy Vioxx, firma Merck, reklamowali lek jako środek przeciwbólowy i środek na zapalenie stawów. Czego nigdy nie ujawnili w tamtym czasie, chociaż było to znane z góry, to fakt, że badanie wykazało, że Vioxx zwiększa ryzyko poważnych zawałów serca o 400% w porównaniu ze stosowaniem innego podobnego leku. Badanie zostało opublikowane w prestiżowym New England Journal of Medicine, ale firma Merck pominęła dane dotyczące zwiększonego ryzyka zawałów serca.

Vioxx, zabójczy lek, który firma Merck wprowadziła na rynek, nie ujawniając faktu, że może on zwiększyć ryzyko zawału serca o 400% Merck ostatecznie wypłacił 4,85 miliarda dolarów 27 000 indywidualnych pozwów i został również ukarany grzywną w wysokości 321,6 miliona dolarów. Szacuje się, że lek spowodował 140 000 poważnych zawałów serca i 38 000 zgonów .

Innym przypadkiem zaniedbania przez firmę farmaceutyczną zgłoszenia działań niepożądanych jest przypadek leku Avandia firmy GlaxoSmithKline . Avandia to lek stosowany w leczeniu cukrzycy, który, po raz kolejny, zwiększa prawdopodobieństwo zawału serca. FDA stwierdziła, że lek był odpowiedzialny za co najmniej 83 000 zawałów serca. GlaxoSmithKline ostatecznie musiało zapłacić 500 milionów dolarów w pozwach i grzywnę w wysokości trzech miliardów dolarów za wstrzymanie wyników badań, które udowodniły, że lek zwiększa ryzyko zawałów serca.

Kiedy placebo nie jest placebo.
Jednym z najbardziej podstępnych trików, do których uciekają się firmy farmaceutyczne, jest stosowanie nieodpowiednich placebo w swoich badaniach. Firmy farmaceutyczne testują swoje leki w porównaniu z placebo, aby sprawdzić ich skuteczność i bezpieczeństwo. Placebo musi być obojętne. Jednak w celu sfałszowania wyników producenci szczepionek stosują aluminium jako placebo podczas testowania szczepionek. Merck dopuścił się tego oszustwa, testując swoje szczepionki Gardasil w Danii. Uczestnicy badania nie wiedzieli, że otrzymują „reaktogenne” placebo zawierające aluminium, ponieważ poinformowano ich, że placebo jest obojętną substancją solną.

Podanie substancji reaktogennej jako placebo całkowicie unieważnia badanie, ponieważ nie ma prawdziwej próby kontrolnej. Cały pomysł placebo polega na sprawdzeniu, czy lek ma więcej działań niepożądanych niż substancja obojętna. Jeśli szczepionka zawierająca aluminium zostanie przetestowana w porównaniu z substancją zawierającą aluminium, różnica w zgłoszonych działaniach niepożądanych będzie minimalna, podczas gdy byłaby o wiele bardziej znacząca, gdyby przetestowano ją w porównaniu z obojętnym placebo, które nie powinno powodować żadnych skutków ubocznych.

Jak piszą autorzy artykułu w czasopiśmie The International Journal for Risks and Safety in Medicine – „Naszym zdaniem podanie reaktywnego placebo w badaniach klinicznych Gardasilu nie przyniosło żadnych korzyści, niepotrzebnie narażało uczestników badania na ryzyko, a zatem było naruszeniem etyki lekarskiej. Rutynowe stosowanie adiuwantów aluminiowych jako „placebo” w badaniach klinicznych szczepionek jest niewłaściwe, ponieważ utrudnia odkrywanie sygnałów bezpieczeństwa związanych ze szczepionką”.

Szczepionki Gardasil nigdy nie testowano w porównaniu z placebo, ale z substancją zawierającą aluminium. Zauważ, że autorzy wspominają, że aluminium jest rutynowo stosowane jako adiuwant i rzeczywiście tak jest. W badaniu dotyczącym skutków ubocznych różnych szczepionek przeciwko covidowi autorzy odkryli, że wodorotlenek glinu był stosowany w 18 różnych badaniach jako placebo, podczas gdy w dwóch badaniach faktycznie użyli szczepionki przeciwko zapaleniu opon mózgowych jako kontroli.

Biorąc pod uwagę, że aluminium może powodować „złuszczające śródmiąższowe zapalenie płuc, białkomocz pęcherzyków płucnych, ziarniniaki, ziarniniakowatość i włóknienie, toksyczne zapalenie mięśnia sercowego, zakrzepicę i udar niedokrwienny, ziarniniakowe zapalenie jelit, chorobę Leśniowskiego-Crohna, choroby zapalne jelit, anemię, chorobę Alzheimera, demencję, stwardnienie, autyzm, makrofagowe zapalenie powięzi, osteomalację, oligospermię i niepłodność, chorobę wątrobowo-nerkową, raka piersi i torbiele, zapalenie trzustki, martwicę trzustki i cukrzycę”, nie można go uznać za nieaktywny. Dlatego porównanie działań niepożądanych szczepionki z aluminium da całkowicie wypaczony wynik, który sprawi, że szczepionka będzie wyglądać znacznie bezpieczniej, niż jest w rzeczywistości. Dlatego też firmy farmaceutyczne uciekają się do takiego oszustwa, ponieważ wiedzą, że ich produkty nie są bezpieczne.

Używanie innej szczepionki jako placebo jest zwykłym oszustwem. Wszystkie szczepionki mają potencjalne poważne skutki uboczne, więc porównywanie skutków ubocznych jednej z efektami ubocznymi innej nie ma nic wspólnego z porównywaniem jej do obojętnego placebo. Ponownie, rzeczywiste ryzyko niepożądanych reakcji zostanie całkowicie ukryte przez to oszustwo.

Badania szczepionek nie są jedynymi, w których stosuje się aktywne placebo. W przypadku leków przeciwdepresyjnych atropina jest czasami stosowana jako placebo, szczególnie dlatego, że jej efekt uboczny w postaci podwyższonego tętna przypomina efekt uboczny leku. Robi się to, aby oszukać pacjentów przyjmujących placebo i sprawić, by myśleli, że otrzymują prawdziwy lek. Od kiedy to jest najważniejsza część badania leku? Bezpieczeństwo powinno być kwestią najwyższej wagi, ale jak mogłoby być, skoro według firmy Pfizer „różnica w wynikach między lekiem przeciwdepresyjnym a placebo może być niewielka lub nieistotna”. Innymi słowy, badanie jest celowo ustawione, aby wykazać, że lek nie powoduje żadnych dodatkowych działań niepożądanych w porównaniu z placebo, co zostanie powiedziane opinii publicznej, nie informując jej o jawnym podstępie. Tego rodzaju oszustwo ujawnia bezczelne kłamstwa stojące za twierdzeniami, że szczepionki testowane w ten sposób są bezpieczne.

Manipulowanie punktami końcowymi
Punkt końcowy w badaniu klinicznym to wynik, który można obiektywnie zmierzyć, aby ustalić, czy badany lek lub urządzenie medyczne jest korzystne dla pacjenta. Powinny zostać ustalone na początku badania i nie powinny być zmieniane po jego rozpoczęciu. Tak jednak nie jest. Artykuł w czasopiśmie Oxford Academic Journal podkreśla tę tendencję do zmiany punktów końcowych – „Bardzo niepokojące jest to, że porównania protokołów z publikacjami w najważniejszych czasopismach medycznych wykazały, że w większości badań zmieniono, wprowadzono lub pominięto co najmniej jeden główny punkt końcowy”.

Badanie analizujące badania kliniczne w Danii wykazało, że w badaniach zaprojektowanych w celu zmierzenia skuteczności leku, 71% pominęło jeden z punktów końcowych, a w badaniach mierzących zdarzenia niepożądane wskaźnik ten wyniósł 60%. Dziewięćdziesiąt dwa procent badań miało co najmniej 1 niekompletnie zgłoszony wynik skuteczności, podczas gdy 81% miało co najmniej 1 niekompletnie zgłoszony wynik szkody. Grupa w Kalifornii zbadała 128 opublikowanych artykułów na temat leków zatwierdzonych przez FDA i odkryła, że 41 punktów końcowych związanych ze skutecznością leków, które zostały określone w protokołach, zostało pominiętych w końcowych wynikach. Doprowadziło to do tego, że leki wydawały się skuteczniejsze, niż były w rzeczywistości. Oszacowano, że w 50% badań klinicznych punkty końcowe związane ze skutecznością zostały pominięte lub niekompletnie zgłoszone, a liczba ta wzrosła do 65% w przypadku punktów końcowych związanych z działaniami niepożądanymi.

Zmiana punktów końcowych po rozpoczęciu badania może mieć istotny wpływ na ocenę skuteczności i bezpieczeństwa leku. Na przykład, jeżeli testowany jest nowy lek na raka, punktami końcowymi mogą być:
1. „O ile zmniejszył się ból u pacjenta po trzech latach stosowania nowego leku w porównaniu do pacjentów przyjmujących lek już dostępny na rynku?”
2. „Ilu pacjentów przeżyło po upływie trzech lat w porównaniu do pacjentów przyjmujących lek już dostępny na rynku?”

Jeżeli ból u pacjenta znacznie się zmniejszy, a wskaźnik przeżycia nie będzie się różnił od wskaźników u pacjentów przyjmujących inny lek, drugi punkt końcowy może zostać pominięty w końcowych wynikach, co sprawi, że będzie wyglądało, jakby lek osiągnął swój całkowity cel, podczas gdy w rzeczywistości nie spełnił on połowy swoich celów.
Innym przykładem może być liczba działań niepożądanych. Tak więc na przykład punktem końcowym nowego leku może być –

Całkowita liczba działań niepożądanych po okresie jednego roku w porównaniu do pacjentów stosujących podobny lek. Jeśli po roku nie ma znaczącej różnicy, ale po przeanalizowaniu wyników operator badania zauważy, że nowy lek ma znacznie mniej działań niepożądanych w porównaniu do już stosowanego leku po okresie trzech miesięcy, może zmienić punkt końcowy i skrócić datę graniczną do trzech miesięcy, aby zapewnić pozytywny wynik i sprawić, że lek będzie wyglądał na znacznie bezpieczniejszy, niż jest w rzeczywistości.

Następnie istnieją zastępcze punkty końcowe. To tutaj punkt końcowy mierzy konkretny biomarker, który powinien prowadzić do pozytywnego wyniku klinicznego. Są one wykorzystywane do przyspieszenia badań, ponieważ dany biomarker został rzekomo już ustalony jako znaczący krok w kierunku pozytywnego wyniku klinicznego. Jednym z najlepszych przykładów tego są statyny. Według Journal of Clinical Epidemiology –

„Często używanym przykładem udanego zastępczego punktu końcowego jest obszar chorób sercowo-naczyniowych. W tym kontekście cholesterol lipoprotein o niskiej gęstości (LDL) jest biomarkerem używanym jako zastępczy punkt końcowy dla zachorowalności sercowo-naczyniowej przy ocenie skuteczności leków obniżających poziom cholesterolu (np. terapii statynami).”

„Istnieje dobrze ugruntowana wiedza na temat związku między podwyższonym poziomem cholesterolu LDL a ryzykiem zdarzeń sercowo-naczyniowych, takich jak zawały serca i udary (tj. lipidy i lipoproteiny są zaangażowane w miażdżycę). Wiadomo, że obniżenie poziomu cholesterolu LDL zmniejsza ryzyko tych zdarzeń”.

Oto problem. Nie ma absolutnie żadnego związku między poziomem cholesterolu a zawałami serca. To mit, kłamstwo, które było powtarzane w kółko, aby promować stosowanie nieskutecznych i niebezpiecznych statyn. Związek ten był obalany w kółko. Dlatego używają zastępczego punktu końcowego. (zobacz mój artykuł – Mit cholesterolu zagraża zdrowiu ludzi ).

Statyny są testowane tylko w celu sprawdzenia, czy obniżają poziom cholesterolu, a nie czy zmniejszają ryzyko zawałów serca. Niestety nie ma związku między poziomem cholesterolu a zawałami serca. Z pewnością, gdyby statyny rzeczywiście zmniejszały liczbę ataków serca, ich badania udowodniłyby to, mając mniej ataków serca jako punkt końcowy z pozytywnymi konsekwencjami w prawdziwym życiu, a następnie mogliby krzyczeć wyniki na dachach. Zamiast tego udowadniają, że ich leki obniżają poziom cholesterolu. I co z tego? Jakie korzyści odnosi pacjent? Czy ma mniejsze szanse na atak serca – nie! To, co zyskuje, to zwiększone ryzyko różnych innych chorób związanych z toksycznością leków. Zastępcze punkty końcowe są stosowane jako forma sztuczki, mająca na celu skłonienie pacjenta do myślenia, że lek przynosi pacjentowi pozytywne efekty kliniczne, podczas gdy w rzeczywistości tak nie jest.

Łapówkarstwo i korupcja
Żadne badanie podejrzanych i nieetycznych praktyk instytucji medycznych nie byłoby kompletne bez przyjrzenia się tematowi łapówkarstwa i korupcji. Według British Medical Journal – „Korupcja w medycynie jest tajemnicą poliszynela i niewiele zrobiono, aby ją zwalczać”. Głównymi winowajcami są lekarze, którzy za trzydzieści srebrników zdradzają zaufanie swoich pacjentów i przepisują leki, za które firmy farmaceutyczne przekupują ich, by je rozdawali, lub wykonują niepotrzebne procedury i wystawiają za nie rachunek rządowi. Jest to szczególnie powszechne w USA. GlaxoSmithKline zostało ukarane grzywną w wysokości 3 miliardów dolarów za przekupywanie lekarzy, aby przepisywali dzieciom leki przeciwdepresyjne, które były odpowiednie tylko dla dorosłych ze względu na zwiększone ryzyko samobójstwa wśród młodych ludzi. Lekarze otrzymali w pełni opłacone wycieczki na Bermudy, Jamajkę i do Kalifornii, gdzie mogli oddać się wędkarstwu, nurkowaniu i golfowi. GSK opublikował również artykuł błędnie przedstawiający profil bezpieczeństwa leku dla dzieci.

Firma GlaxoSmithKline została ukarana grzywną w wysokości 3 miliardów dolarów za przekupywanie lekarzy, aby przepisywali niebezpieczne leki przeciwdepresyjne dzieciom. W 2019 roku miliarder John Kapoor z Insys Therapeutics został uznany winnym przekupstwa i wymuszeń. Wielu lekarzy było więcej niż szczęśliwych, że ich ręce zostały posmarowane, aby przepisywać opioidy, takie jak wysoce niebezpieczny fentanyl, pacjentom, którzy w wielu przypadkach nawet ich nie potrzebowali.

W 2022 roku piętnastu amerykańskich lekarzy zostało skazanych za oszustwo. Wydawali recepty na opioidy narkomanom, którzy w zamian musieli przyjmować bolesne i niepotrzebne zastrzyki w plecy, aby lekarze mogli oszukiwać firmy ubezpieczeniowe. Niektórzy „pacjenci” skończyli z niepożądanymi reakcjami na leki. W innym identycznym przypadku opioidów podawanych w celu wykonania zastrzyków w plecy, łącznie sześciu lekarzy zostało oskarżonych o korupcję na łączną kwotę 450 milionów dolarów. W innym przypadku wykorzystywania osób bezbronnych dziewięciu lekarzy w Brooklynie zostało oskarżonych o oszustwo. Prowadzili oni proceder, w którym osoby z gospodarstw domowych o niskich dochodach i osoby bezdomne były zwabiane do klinik medycznych, aby poddać się niepotrzebnym badaniom w zamian za pary butów.

Brooklyn ponownie znalazł się w centrum kolejnego oszustwa w 2023 r. Kardiolog Niranjan Mittal poddał swoich pacjentów niepotrzebnej operacji naczyniowej, aby rzekomo usunąć skrzepy krwi z nóg, mimo że ich nie mieli. Wciągnął również innych w spisek, zachęcając ich do tworzenia fałszywych dokumentacji medycznej, aby uzasadnić operację, dzięki czemu mógł oszukańczo domagać się 100 milionów dolarów od Medicare i firm ubezpieczeniowych. Jednak najgorszym przypadkiem w USA, w którym lekarz wykonywał niepotrzebne zabiegi za pieniądze, był przypadek dr Farida Faty , onkologa z Michigan. Został skazany na 45 lat więzienia za oszustwo Medicare na kwotę 34 milionów dolarów. Odkryto, że Fata podawał nadmierną ilość chemioterapii pacjentom, którzy jej nie potrzebowali, z których niektórzy nawet nie mieli raka. W niektórych przypadkach przepisywał dożywotnie leczenie raka pacjentom, którzy nigdy nie mieli raka. Niektórzy pacjenci stracili włosy i zęby z powodu leczenia, a u innej pacjentki pęcherz, jelita i nerki zostały tak uszkodzone, że po 177 niepotrzebnych sesjach chemioterapii ledwo mogła funkcjonować. Ogółem podał chemioterapię 553 pacjentom, którzy jej nie potrzebowali. Biorąc pod uwagę, jak toksyczna jest chemioterapia, można tylko zgadywać, jak wiele długoterminowych szkód ponieśli ci pacjenci.

Doktor Farid Fata poddawał swoich pacjentów niepotrzebnej, niebezpiecznej chemioterapii, chociaż niektórzy z nich nie mieli nawet raka. Niedawne badanie wykazało, że 57% lekarzy w USA otrzymało pieniądze od firm farmaceutycznych lub producentów urządzeń medycznych w ciągu ostatnich dziesięciu lat. Łącznie 12 miliardów dolarów zostało wypłaconych ponad 800 000 lekarzy w tym okresie. W latach 2014–2018 2500 lekarzy w USA otrzymało od wielkich koncernów farmaceutycznych po pół miliona dolarów, a 700 z nich otrzymało co najmniej milion dolarów. Przy takim poziomie konfliktu interesów, jak ktokolwiek może zaufać lekarzom, którym płaci się tak ogromne sumy?

Łapówkarstwo i korupcja nie są jednak wyłącznie problemem Ameryki. To samo dotyczy Wielkiej Brytanii . W 2023 r. Hasan Abusheikha , który pracował dla St Albans City Hospital Trust, został skazany na jedenaście lat więzienia za kradzież, oszustwo i przekupstwo. Był odpowiedzialny za zaopatrzenie szpitala w sprzęt medyczny i przyjął łapówki w wysokości 600 000 funtów, aby upewnić się, że sprzęt został zakupiony od 2 firm, od których otrzymywał płatności. Stwierdzono również, że ukradł sprzęt medyczny o wartości 65 000 funtów. Dr Rumi Chhapia pracował dla Portsmouth Primary Care Alliance, gdzie przywłaszczył ponad milion funtów na swoje uzależnienie od hazardu. Został skazany na trzy lata i cztery miesiące więzienia.

W 2016 r. branża medyczna zapłaciła 454,5 mln funtów pracownikom służby zdrowia. Jednak nie tylko lekarze otrzymują płatności. Znaczne płatności są dokonywane na rzecz praktyk ogólnych. W 2021 r. badanie wykazało , że Bayer wypłacił 765 987,77 funtów za zabiegi u lekarzy rodzinnych, podczas gdy Pfizer i Eli Lilly wypłaciły odpowiednio 360 556,90 funtów i 271 139 funtów.

W 2015 r. osoba z otoczenia lekarza ujawniła, że brytyjscy lekarze często przyjmowali łapówki od firm farmaceutycznych w zamian za kierowanie pacjentów do prywatnych szpitali na badania, leki i operacje.

Innym sposobem, w jaki lekarze biorą pieniądze od Big Pharma, jest opłacanie kosztów podróży, gdy jadą na konferencje handlowe. W 2013 r. branża wypłaciła brytyjskim lekarzom 40 milionów funtów na pokrycie opłat za usługi, lotów, hotelu i innych kosztów podróży.

Dr Harold Shipman jest najgorszym seryjnym mordercą w Wielkiej Brytanii. Szacuje się, że zabił do 284 pacjentów. Chociaż jego motywy nie są znane, wiadomo, że ukradł biżuterię swoim ofiarom i sfałszował testament jednego pacjenta, aby otrzymać 386 000 funtów od zamordowanej ofiary.

Najgorszy seryjny morderca w Wielkiej Brytanii, dr Harold Shipmen, kradł biżuterię swoim ofiarom i podrabiał jeden z ich testamentów. Historia łapówkarstwa i korupcji w środowisku medycznym jest taka sama na całym świecie.

W Chinach francuska firma Sanofi została oskarżona o wypłacenie lekarzom 280 tys. dolarów za przepisywanie jej produktów. Łapówki te, zamaskowane jako granty na badania, miało otrzymać 503 lekarzy.

We Włoszech 175 lekarzy i kierowników służby zdrowia zostało uznanych za winnych oszustwa. Przywłaszczyli sobie 2 miliony euro, zlecając pacjentom drogie testy, które nie były wymagane.

W innym przypadku dwunastu pediatrów zostało aresztowanych za przepisywanie konkretnej marki mleka modyfikowanego dla niemowląt i zniechęcanie matek do karmienia piersią, mimo znanych korzyści karmienia piersią. W zamian lekarze otrzymali prezenty, takie jak: I. Telefony, telewizory, komputery i luksusowe rejsy.

W 2014 r. odkryto, że brytyjska firma GlaxoSmithKline przekupywała polskich lekarzy , aby przepisywali jej lek na astmę Seretide. Łapówki były maskowane jako szkolenia edukacyjne.

Niemiecka firma Bayer została oskarżona o przekupywanie personelu medycznego w Grecji . W procederze brało udział 800 lekarzy i pielęgniarek, którym płacono od 1000 do 20 000 euro i oferowano bezpłatne wakacje w zamian za przepisywanie leków Bayer. W podobnym procederze w Niemczech brało udział 800 kolejnych lekarzy , którzy wręczyli łapówki w wysokości 2 milionów euro.

W Holandii neurolog został uznany winnym oszustwa, które przyniosło mu 171 000 funtów. Sfałszował 438 zapisów dotyczących badania, które rzekomo przeprowadzał w celu przetestowania leku stosowanego w leczeniu udarów. Zapisy zostały zmienione, aby wyglądało na to, że przeprowadził badania, które w rzeczywistości nigdy nie miały miejsca.
W Hiszpanii nefrolodzy w różnych szpitalach w całym kraju zarobili miliony euro od firmy medycznej specjalizującej się w sprzęcie i leczeniu pacjentów z chorobami nerek. Lekarze musieli wpływać na proces przetargowy, aby zapewnić firmie kontrakty na drogi sprzęt i skierować pacjentów do ich szpitali na leczenie. Szacuje się, że na Litwie, w Bułgarii, Rumunii i na Węgrzech 20% pacjentów musiało przyjąć łapówki, aby otrzymać opiekę zdrowotną podczas pandemii COVID.

Oszustwo związane z COVID-em
Największym oszustwem w historii jest jednak oszustwo covidowe. Nie dotyczyło ono kilku lekarzy ani kilku szpitali. Wzięła w nim udział cała światowa służba zdrowia. Na całym świecie praktycznie każdy pracownik służby zdrowia twierdził, że istnieje globalna pandemia, opierając się jedynie na pozytywnym wyniku testu PCR, którego twórca, a nawet sami producenci stwierdzili, że nie jest przeznaczony do diagnozowania żadnej choroby. Co gorsza, testy były przeprowadzane przy ekstremalnie wysokich progach cykli, co sprawiło, że nieuniknione było, że większość osób otrzyma pozytywny wynik testu na wirusa, który nigdy nie został wyizolowany i istnieje wyłącznie jako model generowany komputerowo.

Covid – fałszywa pandemia stworzona na podstawie fałszywych wyników testu, który nie został stworzony w celu zdiagnozowania czegokolwiek. Cały sens oszustwa polegał na tym, aby zmusić nas do toksycznych szczepień przeciwko chorobie, która nie istniała, jednocześnie zarabiając miliardy dolarów dla firm farmaceutycznych. Tak daleko posunie się zawód lekarza. Są gotowi zmusić nas do stosowania swojej psiej nauki i podejrzanych produktów, nawet jeśli zabije to i zrani miliony ludzi na całym świecie.

Nigdy nie ufaj personelowi medycznemu
Zawód lekarza to siedlisko oszustw, chciwości, korupcji i złej nauki. Nie chodzi o kilka zgniłych jabłek, ale o całą beczkę, która gnije od dziesięcioleci i teraz śmierdzi nieziemsko. Czas wziąć sobie do serca słowa Richarda Smitha, byłego redaktora British Medical Journal, i założyć, że wszelkie badania medyczne są oszustwem, dopóki nie udowodni się inaczej. Alternatywnie, ponieważ idea, że zawód lekarza to grupa profesjonalistów, którym na sercu leży dobro pacjenta, jest całkowitą fikcją – jeśli chodzi o zawód lekarza, „Nie ufaj nikomu”… The Net Zero Death Cult, The Medical Profession is a Cesspool of Fraud, …