Mit demokracji w służbie eurokracji

Opublikowany 2024-04-25 przez Mirosław Dakowski

Mit demokracji w służbie eurokracji

[Nie znałem tego portalu. Jest świetyny – korzystajcie, państwo bezpośrednio. Mirosław Dakowski]

Dominik Liszkowski 20 marca 2024 wtowarzystwie.pl/mit-demokracji-w-sluzbie-eurokracji/

Wśród rzekomych „europejskich” wartości promowanych przez Unię Europejską, na jednym z pierwszych miejsc znajduje się demokracja. Ciężko nie uznać tego za szczególny przejaw eurokratycznej hipokryzji, kiedy weźmie się pod uwagę sposób funkcjonowania całej tej instytucji. Z demokracją nie ma on nic wspólnego.

Demokracja unijna swoim kształtem przypomina bardzo dobrze znany nam model demokracji ludowej, funkcjonujący niegdyś na terytorium PRL. Unijna demokracja polega na tym, że – podobnie jak w PRL – „obywatele” wybierają swoich przedstawicieli do parlamentu (Europarlament w UE, Sejm w PRL), którego rzeczywiste kompetencje są tak znacznie ograniczone, że organ ten nie posiada żadnego realnego wpływu na kierunek polityki danej organizacji czy też danego państwa. Model ten określamy demokracją fasadową, czyli taką demokracją, w której, choć istnieją z formalnego punktu widzenia procedury demokratyczne, w rzeczywistości nie mają one żadnego wpływu na kształtowanie polityki określonego podmiotu.

To, że w warunkach dzisiejszych, obywatele mają do wyboru znacznie większą ilość partii, reprezentujących bardziej rozmaite spektrum poglądów, nie robi z punktu widzenia faktycznego znaczenia wyborów żadnej różnicy poza tą natury psychologicznej. Wyborca – zazwyczaj kompletny ignorant, nieświadomy fasadowego charakteru organu, do którego wybiera swojego przedstawiciela – jest święcie przekonany, że posiada wpływ na polityczną rzeczywistość.

Fasadowość charakteryzuje zresztą nie tylko unijny proces demokratyczny. Słowo to doskonale odzwierciedla także charakter samego Parlamentu Europejskiego. W przeciwieństwie do parlamentów krajowych, ten europejski nie posiada inicjatywy ustawodawczej, co czyni z niego de facto atrapę parlamentu. Po co więc w ogóle stworzono tego rodzaju organ, jeżeli jego istnienie nie jest w ogóle potrzebne do funkcjonowania całej organizacji? Oficjalnie PE jest „organem prawodawczym”, ale kompetencje te dzieli z Radą Unii Europejskiej. Nie są to więc prerogatywy unikalne. Jedyną wartą wspomnienia realną kompetencją, jaką posiada to możliwość przyjmowania wraz ze wspomnianą Radą dyrektyw – wiążących, lecz nie normatywnych aktów prawa pochodnego. Dyrektywy te zobowiązują państwa członkowskie do wprowadzenia określonych regulacji, lecz jednocześnie nie określają metod ich realizacji.

Parlament teoretycznie dysponuje kompetencjami takimi jak zatwierdzanie Komisji Europejskiej i jej przewodniczącego czy też prawo uchwalania wotum nieufności wobec tejże komisji większością 2/3 głosów, ale w panujących od dekad warunkach totalnej dominacji stanowiących eurokratyczny establishment sił liberalno-lewicowych zarówno w PE, jak i KE, kompetencje te nie mają żadnego realnego znaczenia. Sytuacja mogłaby wyglądać inaczej jedynie w przypadku utraty większości przez wspomniane siły liberalno-lewicowe, co jakkolwiek ciężko sobie wyobrazić. Ponadto, niektóre z kompetencji Parlamentu Europejskiego brzmią wręcz śmiesznie – organ ten może np. wydać w dowolnej kwestii opinię, lecz w żaden sposób i wobec nikogo nie jest ona wiążąca.

Nie jest więc tajemnicą, że istnienie tego biurokratycznego monstrum dla europejskiego podatnika stanowi jedynie obciążenie finansowe. Europejczycy mają w sumie na utrzymaniu liczbę 9947 pracowników PE, plus 705 europosłów z zarobkami przekraczającymi w przeliczeniu na złotówki ponad 40 tysięcy brutto miesięcznie. Roczne utrzymanie całego Europarlamentu to koszt 9,7 miliarda złotych (dane z budżetu za rok 2023). Z kolei utrzymanie tegoż szacownego i bezużytecznego zgromadzenia, którego główne kompetencje sprowadzają się do „możliwości zadawania pytań” i „wydawania opinii”, na przestrzeni całej kadencji kosztuje europejskich podatników 48,5 miliarda złotych!

I tu właśnie tkwi odpowiedź na pytanie o to, dlaczego Parlament Europejski w ogóle funkcjonuje. Z jednej strony – tak jak wspomniałem – jest podstawowym narzędziem unijnej propagandy, podtrzymującym fikcję demokracji, która rzekomo w tej organizacji panuje. Z drugiej strony jest studnią bez dna dla politycznych miernot z całej Europy, tudzież wymarzonym miejscem politycznej emerytury. Z tego też względu żadna pozytywna reforma tej instytucji nie jest możliwa, gdyż wśród osób decyzyjnych wszyscy zainteresowani są podtrzymaniem statusu quo. W niedawnych propozycjach zmian traktatowych UE pojawiła się wzmianka o roli Europarlamentu, lecz jedyne postulaty z nim związane, odnosiły się do przyznania mu inicjatywy ustawodawczej.

Warto tutaj wspomnieć o badaniach dokonanych przez Eurobarometr w roku 2023, gdyż jedno z zadanych pytań brzmiało: Czy chciałbyś, aby Parlament Europejski odgrywał bardziej lub mniej znaczącą rolę? Aż 49% Polaków opowiedziało się za zwiększeniem roli tego organu, przy 36% opowiadających się za jej zmniejszeniem (53% do 30% w skali ogólnoeuropejskiej).

Osobiście dodałbym do tej ankiety pytanie: Czy wiesz jakie kompetencje posiada aktualnie Parlament Europejski? Zakładam, że gdyby uważnie sprawdzić wiedzę na ten temat ankietowanych osób, okazałoby się, że większość z nich nie ma nawet pojęcia, czym jest Europarlament. Wielu ludzi nie rozróżnia go nawet od Komisji Europejskiej.

Kto naprawdę rządzi Unią?

Kto w takim razie sprawuje nad Unią rzeczywistą władzę? Unia posiada naturalnie swój oficjalny organ wykonawczy, którym jest Komisja Europejska, ale, jak dobrze wiemy, ludzie pokroju Ursuli von der Leyen czy wcześniej Jean-Claude’a Junckera są jedynie podwykonawcami, kontynuującymi realizację dawno już z góry nakreślonych strategii. Kto mianuje przewodniczącego tejże komisji? Formalnie jest to Rada Europejska, lecz nie jest tajemnicą, że o nominacji na to stanowisko decyduje w pierwszej kolejności kanclerz Niemiec. W przeszłości zachowywano pozory, wybierając na to stanowisko kandydatów z państw trzecich. W ostatnim rozdaniu doszło jednakże do ugody między stronami niemiecką i francuską, czyli dwoma głównymi siłami UE, które stwierdziły, że czas na zachowywanie pozorów już minął. Niemcy obsadzili stanowisko przewodniczącego KE Ursulą von der Leyen, a Francuzi wydelegowali Christine Lagarde na stanowisko prezesa Europejskiego Banku Centralnego. Czyż to nie kwintesencja demokracji?

Naturalnie, wybór ostatecznie zatwierdzić musi Parlament Europejski, ale – jak już wspominałem – jest to na ogół formalnością, gdyż faktyczna akceptacja ostatecznego kandydata na „pierwszego sekretarza” następuje na długo przed tym, jak w PE odbywa się głosowanie. Nikt nie ma interesu w blokowaniu wyznaczonego kandydata, gdyż przy okazji następuje przecież o wiele większy podział łupów – do rozdzielenia pozostaje o wiele większa ilość intratnych stanowisk, więc ostatecznie grono zadowolonych z obrotu spraw jest wystarczająco duże, by narzucony z góry układ przyklepać.

Warto też odnieść się do aspektów bardzo często pomijanych w kontekście „demokratycznego” funkcjonowania UE, czyli wpływu innych czynników ponadnarodowych oraz pozapaństwowych. Kiedy przyjrzymy się polityce konsekwentnie realizowanej przez UE na przestrzeni ostatnich dekad, dostrzeżemy, że ideologiczna agenda tej instytucji niemal w całej rozciągłości pokrywa się z głównymi postulatami agendy ideologicznej Organizacji Narodów Zjednoczonych, której ostatnią formę znamy jako dokument „Agenda 2030 na rzecz zrównoważonego rozwoju”. W „Sprawozdaniu ogólnym z działalności Unii Europejskiej” za rok 2023 czytamy:

„Pierwszy dokonany przez UE dobrowolny przegląd realizacji Agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 pokazuje, że Unia jest w pełni zaangażowana w realizację 17 celów zrównoważonego rozwoju, które zostały przyjęte przez wszystkie państwa członkowskie ONZ w 2015 r. UE zdecydowanie umieściła zrównoważony rozwój w centrum swoich działań i podejmuje starania, aby osiągnąć postępy w realizacji Agendy 2030 zarówno w Europie, jak i na całym świecie, wspierając kraje partnerskie w ich działaniach wdrożeniowych. Unia włączyła te cele do swoich polityk, budżetów i planowania długoterminowego. Dzięki kompleksowemu podejściu obejmującemu całą administrację rządową Europejski Zielony Ład odgrywa główną rolę w dążeniu do bardziej zrównoważonej i dostatniej przyszłości dla wszystkich.”

Słowa o dostatniej przyszłości brzmią w tym miejscu niczym żart. Zielony Ład – i nie ma co do tego wątpliwości – prowadzić musi do ekonomicznej zapaści europejskich gospodarek, gdyż na skutek transformacji energetycznej znacząco wzrosną koszty produkcji, a wspomniane gospodarki zatracą całkowicie swoją konkurencyjność. Wspomniany wyżej dokument jest zresztą pełen absurdalnych, politpoprawnych teorii i stwierdzeń, pokazujących jedynie poziom oderwania od rzeczywistości eurokratów. Jeden z podrozdziałów zatytułowano nawet histerycznie „Realia wrzącej planety”, a powielana jest w nim ekoterrorystyczna narracja o nadciągającej apokalipsie i przegrzaniu się Ziemi, co ma służyć jako koronny argument, uzasadniający chorą politykę klimatyczną UE, która nie bierze w ogóle pod uwagę drastycznych konsekwencji ekonomicznych. Jeśli jednakże zawartość tego dokumentu kogoś ciekawi, to jest on dostępny do pobrania na stronach unijnych w wersji polskiej i znajduje się w nim sporo tzw. „smaczków”, pokazujących jak dogłębnie zideologizowaną w duchu neomarksistowskim organizacją jest obecnie Unia.

Więcej na temat unijnego eko-szaleństwa:
Od ekologizmu do klimatyzmu
Czerwony ład unijny

Ponadto – to akurat tajemnicą nie jest – instytucje unijne oblegane są nieustannie przez setki rozmaitych lobbystów, którzy forsują takie rozwiązania prawne na terytorium Unii, które sprzyjałyby rozwojowi reprezentowanych przez nich wielkich korporacji. Doskonałym przykładem takiego sprzężenia jest kwestia tzw. polityki klimatycznej. Tutaj bowiem spinają się ze sobą interesy zarówno ONZ, UE, wielkich korporacji, jak i międzynarodowej finansjery, która na transformacji energetycznej zbija niebotyczne sumy. Wspominałem już niegdyś w innym tekście, o tym, jak światowa finansjera promuje tzw. eko-agendę, gdyż jej forsowanie wymusi na państwach narodowych natychmiastowe działania na ogromną skalę, niemożliwe do zrealizowania za pomocą bieżących budżetów. To z kolei wymusi na państwach zaciąganie ogromnych kredytów, które spłacane przez dekady, będą stanowiły dla banków niekończące się źródło dochodów.

Czy wybory do Parlamentu Europejskiego mają sens?

Należałoby w ogóle zastanowić się czy w przypadku organizacji o tak skomplikowanej strukturze i charakterystyce, jakakolwiek kultura demokratyczna jest możliwa do zaprowadzenia. Odpowiedź brzmi jednoznacznie: nie. Realizacja demokracji w organizacji o tak zróżnicowanym podłożu etnicznym jest niemożliwa. Pojawiały się w przeszłości pomysły, aby w wyborach do PE stworzyć jedną, paneuropejską listę. Jest jednak oczywiste, że zdecydowana większość głosów podyktowana byłaby kryterium narodowościowym (choć zapewne wielu „Polaków” chętnie skorzystałoby z okazji zagłosowania na tak wybitne i miłujące Polskę jednostki jak Timmermans czy Verhofstadt!). Jedyną możliwością zwiększenia znaczenia procesów demokratycznych w UE byłoby przyznanie Parlamentowi większych kompetencji, ale biorąc pod uwagę stan umysłu ludzi zasiadających w tej instytucji, miejmy nadzieję, że nigdy do tego nie dojdzie.

Wbrew narracji, którą promują siły kreujące się na „eurosceptyczne”, nadchodzące wybory wcale nie są „decydujące dla przyszłości Unii”. Nawet gdyby siły oceniające krytycznie dotychczasowe funkcjonowanie tej organizacji zwiększyły swoje wpływy w Europarlamencie, nie doprowadzi to do żadnej reformy Unii, gdyż poprzez sam Europarlament nie da się tego zrobić. Unia Europejska celowo została skonstruowana tak, aby żaden demokratyczny proces nie był w stanie wyrwać sterów z rąk eurokratów, zarządzających bizantyjskim w swych rozmiarach aparatem biurokratycznym Komisji Europejskiej. Przy aktualnych politycznych trendach w Europie nie ma też raczej co liczyć na to, by „reformatorski” parlament podjął owocną współpracę z Radą Unii Europejskiej.

Udział w wyborach do Europarlamentu niestety legitymizuje jedynie tę całkowicie zbędną i pasożytniczą instytucję, jak i cały fasadowy proces demokratyczny stworzony przez eurokrację. Z drugiej strony: czy bierność i oddawanie bez walki wolnego pola sojuszowi liberałów, socjalistów, klimatystów i neokomunistów w dalszym rujnowaniu naszego kontynentu jest właściwym wyborem? Na to pytanie każdy musi odpowiedzieć sobie sam.

Polecamy także:
Homo debilis w służbie idiokracji

Zmierzch i odrodzenie. Czy upadek Zachodu jest nieunikniony?

Opublikowany 2024-04-25 przez Mirosław Dakowski

Zmierzch i odrodzenie. Czy upadek Zachodu jest nieunikniony?

Autor: AlterCabrio , 24 kwietnia 2024 ekspedyt

Pamiętajmy, że cywilizacja rzymska była w stanie wydać Marka Aureliusza sto lat po takich zwyrodnialcach jak Kaligula czy Neron. Czy narodu polskiego nie będzie stać na to, by wykrzesać z siebie jeszcze coś więcej niż Tusk i Kaczyński? Nil desperandum.

Znany cytat mówi, że „trudne czasy tworzą silnych ludzi, silni ludzie tworzą dobre czasy, dobre czasy tworzą słabych ludzi, a słabi ludzie tworzą trudne czasy”. Trudne czasy to właśnie to, co po współczesnych miernotach dostaniemy w spadku. A wtedy nadejdzie pora na silnych ludzi.

−∗−

Obraz wykorzystany w grafice: „Pochodnie Nerona”, Henryk Siemiradzki (źródło: LINK)

Zmierzch i odrodzenie

„Cóż to za farsa ten cały współczesny liberalizm. Wolność słowa oznacza w naszej cywilizacji współczesnej, że musimy mówić tylko o mało ważnych rzeczach. Nie wolno nam mówić o religii, bo to nie jest liberalne; […] nie wolno mówić o śmierci, bo to przygnębia; nie wolno mówić o narodzinach, bo to niedelikatne. Tak dłużej być nie może. Coś musi przerwać tę dziwną obojętność, ten dziwny drzemiący egoizm, to dziwne osamotnienie milionów jednostek w tłumie” – pisał 120 lat temu Gilbert Keith Chesterton.

Dzisiaj z pewnością Chesterton znacząco rozbudowałby tę wyliczankę wygłaszaną przez postać z powieści Napoleon z Notting Hill, dodając o wiele więcej absurdalnych przykładów kneblowania ust ludzi wolnych oraz znacznie więcej bezwarunkowych nakazów powielania przekazu zgodnego z jedyną słuszną linią głównego nurtu, bez względu na jej zgodność z rzeczywistością.

Przy okazji cytat ten stanowi doskonałą ilustrację potwierdzającą, że procesy, z którymi mierzymy się dzisiaj, a które zwłaszcza w Polsce zintensyfikowały się na przestrzeni ostatnich lat, to w gruncie rzeczy tylko kontynuacja o wiele dłużej trwającej rewolucji, u której podstaw od zawsze kryje się ten sam cel – destrukcja zastanego ładu poprzez terror – dziś nie tyle w wymiarze fizycznym, ile intelektualnym.

O praprzyczynie zapaści

Kryzys cywilizacyjny ma charakter wyjątkowo złożony. Obejmuje on bowiem tak naprawdę sumę zachowań społecznych oraz ich wpływu na funkcjonowanie zbiorowości zorganizowanej w państwo. Nie ulega wątpliwości, że Europa, a w szczególności Europa Zachodnia zerwała więź z cywilizacyjnymi podstawami, na których została zbudowana i w tym oto mieści się praprzyczyna jej cywilizacyjnej zapaści. Ponadto postępująca w całkowicie niekontrolowanym tempie globalizacja stanowi proces, który w jeszcze większym stopniu potęguje i przyspiesza kryzys świata zachodniego – procesem tym jest mianowicie chaos cywilizacyjny, którego najważniejszym skutkiem ubocznym jest chaos pojęciowy.

Jedną z podstawowych różnic między cywilizacjami stanowi odmienny sposób, w jaki definiują one kilka pojęć fundamentalnych, takich jak m.in. dobro, prawda czy piękno. Jeżeli na skutek cywilizacyjnego chaosu dochodzi do sytuacji, w której na terytorium jednego państwa żyją ze sobą grupy ludzi posiadające radykalnie odmienne definicje powyższych pojęć (a nie musi się to wcale wiązać ze zróżnicowaniem na poziomie etnicznym czy religijnym – w samej Polsce stykamy się z tym problemem, choć stanowimy państwo homogeniczne), nieunikniona staje się sytuacja, w której chaos zapanowuje na poziomie pojęciowym, a co za tym idzie aksjologicznym. To z kolei wydatnie utrudnia zgodne i harmonijne funkcjonowanie społeczeństw, gdyż pogrążają się one w nieustającej wojnie kulturowej, w której niemożliwe staje się znalezienie kompromisu, a to z kolei paraliżuje sprawne funkcjonowanie rozbitego wewnętrznie państwa. Nie można bowiem dobra lub prawdy pojmować na dwa różne sposoby, lub też tworzyć nowego ich rozumienia na podstawie jakiegokolwiek kompromisu. Jeśli jedni uważają, że zabicie określonego człowieka z jakiegoś konkretnego względu (np. dlatego, że jeszcze się nie narodził albo jest stary i schorowany) jest dopuszczalne, a inni uznają ten czyn za niedopuszczalny, nie da się osiągnąć kompromisu poprzez np. częściowe zabicie takiego człowieka. Podobnie też nie można za jedną i tę samą prawdę uznawać dwóch całkowicie sprzecznych ze sobą stwierdzeń.

Powyższemu casusowi, a także polskiej kulturowej wojnie domowej należałoby poświęcić osobny tekst, a może nawet i obszerną księgę… Wróćmy więc do tego, co stało się z cywilizacją łacińską i dlaczego znalazła się ona w tak głębokim kryzysie. Jak wspomniałem powyżej, praprzyczyną cywilizacyjnej zapaści jest odejście od cywilizacyjnych fundamentów – etyki chrześcijańskiej, definicji pojęcia prawdy wywiedzionej z filozofii arystotelesowskiej oraz prawa rzymskiego.

Tradycyjna i spójna etyka chrześcijańska przestała być na Zachodzie etyką dominującą – do jej rozmycia doszło nawet w samym Kościele katolickim, co w tym konkretnym przypadku jest w dużej mierze skutkiem rozcieńczenia katolickiej doktryny przez Sobór Watykański II i jego nietrafionych reform, a czego doskonałym przykładem jest coraz bardziej eksperymentatorski (by nie rzec „chaotyczny”) w sferze etycznej pontyfikat papieża Franciszka. Chaos etyczny nie wynika jednakże jedynie z ograniczenia na Zachodzie wpływów religii chrześcijańskiej.

Tradycyjne pojęcia etyczne padły także ofiarą szerzących się przez ostatnie kilkaset lat w świecie Zachodu koncepcji filozoficznych oraz ich ideologicznych mutacji, które niejednokrotnie dążąc do destrukcji tradycyjnego moralnego ładu, otwierały pole do naruszenia granic pomiędzy tym, co dobre i akceptowalne, a co złe i nieakceptowalne. Jest to temat bardzo obszerny, dlatego ograniczę się w tym przypadku do jednej plagi, która rozprzestrzeniła się w świecie Zachodu szczególnie szeroko, a która stanowi fundamentalne zagrożenie dla jakiegokolwiek ładu i poniekąd jest także rezultatem zanikającej cywilizacyjnej tożsamości lub też tożsamości jako takiej w ogóle – jest nią relatywizm.

Encyklopedia PWN tak opisuje relatywizm w etyce: „pogląd głoszący, że wartości etyczne, dyrektywy postępowania, oceny moralne są zmienne historycznie i społecznie; relatywizm etyczny wiąże się z twierdzeniem, że: to, co dla jednych jest dobre, dla innych może być złe; oceny moralne są zmienne w zależności od warunków, w których są wypowiadane, i od tego, przez kogo są wypowiadane”. Ponadto, uzupełniając tę definicję, należałoby dodać wynikającą z niej konkluzję – przyjmując postawę relatywistyczną w etyce, przyjmujemy także postawę, zgodnie z którą nie powinniśmy w żaden sposób ingerować w postępowanie lub zachowanie innych ludzi, gdyż nawet jeżeli robią oni coś, co my sami uznajemy za złe, nie mamy moralnego prawa do tego, by ich osądzać.

Zilustrujmy, jak działa relatywizm w praktyce. Otóż bardzo łatwo dokonać takiej analizy, obserwując sposób, w jaki media lewicowo-liberalne, przesiąknięte relatywizmem do cna, przedstawiają te same czyny, popełnione przez różne osoby. Molestowanie seksualne popełnione przez księdza, to dla nich doskonała okazja do linczu całego Kościoła i stygmatyzowania całej, wielotysięcznej grupy ludzi. Gwałt popełniony przez zwyrodnialca narodowości polskiej, to dla nich doskonały powód do tego, aby publikować szereg artykułów o tym, że jest to de facto problem dotyczący milionów osobników płci męskiej, będących „produktami opresyjnej kultury”. Pobicie żony przez polityka prawicy wywołuje larum (słusznie!) i dyskwalifikuje go z jakiejkolwiek dalszej politycznej kariery.

Tymczasem dokładnie lub prawie dokładnie te same czyny – molestowanie seksualne w redakcji lewicowego medium, gwałt popełniony na kobiecie przez osobę o innym pochodzeniu niż polskie, pobicie matki przez znanego lewicowego polityka – są przez te same media USPRAWIEDLIWIANE, gdyż rzekomo nie można oceniać ich w ten sam sposób.

Tak też powstaje swoisty dualizm – otóż jeżeli jedni ludzie mogą dokonywać czynów zabronionych i zostać natychmiastowo rozgrzeszeni przez moralne autorytety głównego nurtu, a inni za te same czyny zostają skazani na wieczne potępienie, to mamy do czynienia ze swoistym, unowocześnionym podziałem na nadludzi (tych, którym wolno więcej) i podludzi (tych, którym wolno mniej), co z kolei może w określonych przypadkach naruszać inny cywilizacyjny fundament – równość obywateli wobec prawa.

Jeżeli relatywizm rozsadza od środka nasz tradycyjny model etyczny, to – co logiczne – podobnie musi się dziać w przypadku pojęcia prawdy. Prawda nie jest już – jak głosi klasyczna arystotelesowsko-tomistyczna definicja – zgodnością teorii z rzeczywistością. „Relatywizm neguje istnienie obiektywnego kryterium prawdy, uzależniając ją od cech umysłu i narządów zmysłowych poszczególnych podmiotów poznających, od środowiska społecznego, warunków historycznych” (Encyklopedia PWN). Każdy może mieć więc swoją prawdę, a nawet dwie prawdy – czemu nie? Sam osobiście spotkałem się swego czasu w środowiskach akademickich z wygłaszaną zupełnie na poważnie teorią, że coś takiego jak prawda w ogóle nie istnieje. Osoba ta jakkolwiek nie postarała się, aby udowodnić, że powyższe stwierdzenie jest… prawdziwe – przecież wystarczy, że było ideologicznie słuszne!

Wreszcie dochodzimy do trzeciego filaru naszej cywilizacji, czyli prawa rzymskiego i jest to obszar, który w analizach kryzysu bardzo często umyka powszechnej uwadze. Jeżeli bowiem Ius est ars boni et aequi – „prawo jest sztuką tego, co dobre i słuszne”, jak mawiał Celsus, a żyjemy w czasach plagi relatywizmu i nie potrafimy już jednoznacznie określać, co jest „boni et aequi”, prędzej czy później musi się to przełożyć na stan samego systemu prawnego.

Z tego też względu od kilkudziesięciu lat jesteśmy na Zachodzie świadkami procesu agresywnej ideologizacji prawa. Proces ten nazywam ideologizacją, ponieważ naciski na zmiany (przeważnie radykalne, o nieprzemyślanych konsekwencjach) w systemach prawnych wychodzą zazwyczaj ze strony środowisk reprezentujących rozmaite skrajnie lewicowe ideologie. Na skutek tego procesu, do zachodnich, aposteriorycznych systemów prawnych (prawo wysnuwane z doświadczenia i dostosowane do pojęć etycznych), wkradł się całkowicie obcy cywilizacyjnie element prawa apriorystycznego, które wyraża się poprzez tendencję do sankcjonowania stosunków wyimaginowanych, dyktatu odgórnie wymyślonego i narzuconego ładu oraz pojęć.

Idealnym przykładem aprioryzmu jest próba wtłaczania w systemy prawne pojęć sztucznych, wykreowanych na potrzeby ideologii, takich jak np. “mowa nienawiści”. Pojęcia te obejmują tak szerokie i niedefiniowalne spektrum, że można w nich zmieścić mnóstwo przestępstw czy wykroczeń rzeczywistych. Nie da się bowiem tego typu konstruktów ubrać w precyzyjną i niebudzącą zastrzeżeń jednoznaczną definicję. Jest to zresztą całkowicie zbędne i nie przemawiają za tym żadne argumenty praktyczne (tudzież aposterioryczne), a jedynie ideologiczne (apriorystyczne), gdyż w naszym systemie prawnym obowiązują od dawien dawna precyzyjnie oddające istotę problemu przestępstwa przeciwko czci i nietykalności osobistej (w tym zniesławienie i zniewaga).

Zmierzch Zachodu?

Zmierzch Zachodu to tytuł słynnej książki Oswalda Spenglera opublikowanej w dwóch tomach pomiędzy 1918 a 1922 rokiem. Terminem tym posługują się dziś wszyscy na prawo i lewo, lecz zapewne nie robiliby tego, gdyby te gnostycko-ezoteryczne w swoim charakterze „objawienie” niemieckiego myśliciela faktycznie przeczytali w całości. W samym Zmierzchu Zachodu niewiele jest bowiem o… zmierzchu Zachodu.

Nie wspominam jednak o Spenglerze jedynie po to, by wyrazić swoją niechęć do wytworzonej przez niego magicznej frazeologii, poprzez którą nagina on rzeczywistość do swoich teorii. Wspominam o nim, bo wielu współczesnych intelektualistów skażonych jest tym, co roboczo nazwałbym optyką spenglerowską. Chodzi tu mianowicie o postrzeganie cyklu rozwoju cywilizacji jako analogicznych do cyklu rozwoju organizmów biologicznych. Teoria o tym, że cywilizacje przechodzą przez okres młodości, dojrzałości, docierając wreszcie do ostatecznego upadku w okresie starczym – choć brzmi bardzo atrakcyjnie i ze względu na swoją obrazowość łatwo ją sobie przyswoić – ma bowiem niewiele wspólnego z historycznymi faktami.

Istnieją przynajmniej dwie cywilizacje stanowiące żywy dowód jednoznacznie dyskredytujący powyższą teorię (notabene nie jest to myśl występująca jedynie u Spenglera – podobna optyka była już wcześniej powszechnie przyjęta w historiozofii anglosaskiej i niemieckiej), a są to cywilizacja chińska i cywilizacja żydowska. Zarówno ta pierwsza, jak i ta druga, są cywilizacjami liczącymi kilka tysięcy lat. Obydwie przechodziły rozliczne i gwałtowne kryzysy, po których – zgodnie z teorią Spenglera – powinny przetrwać w naszej świadomości jedynie za sprawą podręczników do historii. Tymczasem w czasach współczesnych siła oddziaływania tych dwóch cywilizacji na inne cywilizacje, a także ich wpływ na globalny układ sił, są być może większe niż na jakimkolwiek innym etapie historii.

Oczywiście moglibyśmy przyjąć, że z jakiegoś powodu, wspomniane powyżej cywilizacje wymykają się, z nie do końca znanych powodów, z całego schematu. Spójrzmy więc z drugiej strony na cywilizację rzymską – faktycznie upadłą, której stadia rozwoju można prześledzić dokładnie – od początku, do końca. Tutaj także napotykamy na rozbieżne interpretacje odnośnie tego, kiedy nastąpiło faktyczne apogeum cywilizacyjnej potęgi Rzymu (włącznie z teorią autorstwa słynnego polskiego „ekonomisty”, jakoby Imperium Rzymskie upadło w szczycie swojej chwały), gdyż utożsamianie go jedynie z ekspansją terytorialną, to podejście do tematu zbyt nonszalanckie. Podobnie zresztą w przypadku Rzymu możemy prześledzić kilka okresów sprawiających wrażenie gwałtownych „konwulsji”, po których nie następuje upadek, a cywilizacja jest w stanie z siebie coś jeszcze wykrzesać.

Jeżeli w ogóle istnieje jakiś powtarzalny wzorzec cyklów życia cywilizacji, a szczerze mówiąc, uważam takie zestandaryzowane cykle jedynie za wymysł ludzkiej wyobraźni i rezultat nieustającej dążności do kategoryzowania i schematyzowania wszystkich możliwych procesów, włącznie z tymi wymykającymi się w pełni ludzkiemu poznaniu, to bardziej niż cykl życia żubra, bobra czy łosia przypominają one sinusoidę. Po okresie rozkwitu i wielkości naturalnie przychodzi okres mniejszej lub większej degeneracji, ale nie musi on oznaczać jednoznacznego zmierzchu cywilizacji, gdyż możliwe jest jej odrodzenie i ponowny wzrost potęgi, a po nim kolejny kryzys i kolejne odrodzenie, i tak dalej.

Oczywiście może zdarzyć się tak, że cywilizacyjna degeneracja zajdzie zbyt daleko, a wtedy po cywilizacji pozostają jedynie zgliszcza i kilka dobrze zachowanych ruin. Spengler ma zresztą rację, że znamionami tego agonalnego stadium są dominacja sztucznych wytworów historii i zanik wewnętrznej dynamiki. Jednakże nie jest to stuprocentowo działająca zasada i błędem byłoby poddawać się wizji, której jedynym skutkiem jest prowadzenie ludzi świadomych cywilizacyjnego kryzysu do totalnej bierności i kompletnego paraliżu woli. Jeżeli bowiem przyjmujemy w całości optykę spenglerowską, musimy dojść do logicznej konkluzji, że jakiekolwiek próby przeciwdziałania upadkowi lub tworzenie podwalin pod odbudowę cywilizacyjną nie mają sensu.

Podobnie zresztą kwestia ta wygląda na poziomie kulturowym. Kultury (rozumiane jako lokalne warianty cywilizacji) podlegają przecież podobnym procesom. Kultura polska teoretycznie już dawno powinna skonać w męczarniach, a po powstaniu styczniowym mogło się to nawet przez chwilę wydawać przesądzone. Tymczasem kultura nasza potrafiła fenomenalnie odrodzić się w najmniej oczekiwanym momencie, wydać z siebie Sienkiewicza i Prusa, Matejkę i Malczewskiego, Dmowskiego i Piłsudskiego, gen. Hallera i gen. Rozwadowskiego, by w odpowiednim momencie historycznym zebrać się na jeszcze jeden wielki wysiłek, który przyniósł nam ostatni okres rzeczywistej niepodległości i suwerenności, czyli lata 1918–1939.

Pamiętajmy, że cywilizacja rzymska była w stanie wydać Marka Aureliusza sto lat (oczywiście w przybliżeniu – uwaga dedykowana frustratom, którzy czytają nas tylko po to, by doszukiwać się błędów i pisać na ten temat paszkwile) po takich zwyrodnialcach jak Kaligula czy Neron.

Czy narodu polskiego nie będzie stać na to, by wykrzesać z siebie jeszcze coś więcej niż Tusk i Kaczyński? Nil desperandum. Znany cytat mówi, że „trudne czasy tworzą silnych ludzi, silni ludzie tworzą dobre czasy, dobre czasy tworzą słabych ludzi, a słabi ludzie tworzą trudne czasy”. Trudne czasy to właśnie to, co po współczesnych miernotach dostaniemy w spadku. A wtedy nadejdzie pora na silnych ludzi. Ktoś musi jednakże wykonać pracę u podstaw, która umożliwi im wreszcie przywrócenie prawowitego ładu, a to może nastąpić tylko wtedy, gdy Zachód powróci do tych wartości, które stanowią o jego istocie.

______________

Zmierzch i odrodzenie, Dominik Liszkowski, 24 kwietnia 2024

−∗−

Warto porównać:

‘Zmierzch Zachodu’ czyli ponadczasowość Spenglera
Niemiecki historyk-filozof napisał w 1922r., że wielowiekowa cywilizacja zachodnio-europejsko-amerykańska znajduje się w permanentnym i nieodwracalnym upadku we wszystkich przejawach życia, w tym religii, sztuki, polityki, życia społecznego, gospodarki i nauki. […]

______________

Atak na człowieczeństwo albo czy Spengler miał rację
Tak więc jedyną rzeczą, która łączy obecną, rozmyślnie zorganizowaną napaść na kulturę z postawioną sto lat temu przez Spenglera diagnozą upadku zachodniej kultury, jest właśnie to: kontrolowany upadek kultury. Tylko […]

−∗−

Tagi:aposterioryczne systemy prawne, chaos cywilizacyjny, chaos pojęciowy, cywilizacja chińska, cywilizacja żydowska, Dominik Liszkowski, Gilbert Keith Chesterton, ideologizacja prawa, kultura, Oswald Spengler, prawo apriorystyczne, relatywizm, w towarzystwie, zmierzch zachodu

O autorze: AlterCabrio

If you don’t know what freedom is, better figure it out now!

Europejska prokuratura: Aresztowania covidowych aferzystów. [Ponad 600 milionów euro]. W Polsce – dobrzy lekarze tępieni sądowo, a przestępcy chronieni…

Opublikowany 2024-04-25 przez Mirosław Dakowski

Medycy niepożądani

25.04.2024 Leszek Szymowski nczas.info

W czasie, gdy w Polsce sądy lekarskie karzą tych, którzy wyłamywali się od głoszenia jedynie słusznej narracji w sprawach pandemicznych, europejska prokuratura zaczyna aresztowania covidowych aferzystów.

600 milionów euro – tyle, zdaniem europejskiej prokuratury, zdefraudowano w jednym tylko z wątków pomocy wypłacanej przez Unię Europejską na odbudowę gospodarek zniszczonych pandemią koronawirusa. To pierwsze międzynarodowe śledztwo, które doprowadziło do aresztowań wpływowych urzędników – nieformalnych beneficjentów wielkiej afery. Śledztwo w sprawie nadużyć związanych z okresem pandemii zatacza coraz szersze kręgi, a pod lupą prokuratury znalazła się nawet sama szefowa Komisji Europejskiej – Ursula von der Leyen. Gdy w krajach UE prokuratura przystępuje do rozliczania tej afery – być może największej w historii Eurosojuzu – w Polsce trwa akcja wykluczania niezależnych medyków z zawodu.

Do aresztu

Oficjalny komunikat Prokuratury Europejskiej, brzmi: 4 kwietnia władze aresztowały 22 osoby w czterech krajach europejskich w ramach śledztwa w sprawie podejrzenia oszustwa na kwotę 600 milionów euro związanego z odzyskaniem środków pieniężnych z tytułu Covid-19, podała prokuratura (…). W wyniku dochodzenia w sprawie rzekomej siatki przestępczej, która przypuszczalnie przejęła fundusze, przeprowadzono dziesiątki nalotów i aresztowań we Włoszech, Austrii, Rumunii i na Słowacji. Organizacja przestępcza jest „podejrzana o wyłudzenie 600 milionów euro z unijnego Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności (RRF) dla Włoch.

Z oficjalnych informacji, podanych przez biuro europejskiej prokuratury z siedzibą w Luksemburgu wynika, że Guardia di Finanza – włoska policja zwalczająca przestępczość finansową – na polecenie prokuratury zamroziła 600 milionów euro w bankach, na kontach należących do osób podejrzewanych o przestępstwa. Na razie zarzuty w sprawie usłyszały 22 osoby, z czego osiem trafiło do aresztu, 14 umieszczono w areszcie domowym, a jednemu (księgowemu) zakazano wykonywania zawodu. Według śledczych podejrzani stworzyli grupę przestępczą, aby wyłudzić część środków przeznaczonych dla Włoch w ramach odbudowy gospodarki dotkniętej pandemią Covid-19.

O co dokładnie chodziło? W 2022 roku UE stworzyła program RRF, aby dofinansować kraje, których gospodarki najbardziej ucierpiały w wyniku pandemii koronawirusa. Przeznaczono na to 720 miliardów euro. Jednym z głównych beneficjentów programu były Włochy wskazane przez UE jako kraj najbardziej dotknięty pandemią. Tyle, że z całej puli przyznanej dla Italii, 660 milionów euro trafiło do prywatnych osób i związanych z nimi spółek. Było to możliwe dzięki fikcyjnej dokumentacji uzasadniającej przepływy pieniężne. Teraz wielka afera skończy się na salach sądowych.

Na celowniku

To jednak nie najgłośniejszy wątek afery covidowej. Ta sama Prokuratura Europejska wszczęła również śledztwo dotyczące decyzji podejmowanych przez szefową KE – Ursulę von der Leyen. Chodzi o zakup 2 miliardów szczepionek przeciw koronawirusowi. Decyzję tę podjęła właśnie von der Leyen w najważniejszym okresie pandemii. Prokuratorzy zdobyli dowody, iż w czasie, gdy badania nad szczepionką jeszcze trwały, von der Leyen negocjowała umowę wartą dziesiątki miliardów euro za pomocą SMS-ów wymienianych z prezesem koncernu Pfizer – Albertem Bourlą. Sama von der Leyen przyznała, że zna Bourlę i spotykała się z nim, natomiast odmówiła ujawnienia treści SMS-ów twierdząc, że nie może ich znaleźć w telefonie. Sprawa jest tym bardziej śmierdząca, że koncern Pfizer jest właścicielem spółki, w której dyrektorem jest Heiko von der Leyen – prywatnie mąż szefowej KE. Oficjalne skargi przeciwko decyzjom von der Leyen zgłosiły rządy Polski, Słowacji i Węgier, jednak nasz kraj oficjalnie skargę wycofał, po tym gdy szefem rządu został Donald Tusk. Co jeszcze ustaliła europejska prokuratura – tego nie wiadomo. Jednak wszystko wskazuje na to, że mamy właśnie do czynienia z ogromną aferą polityczno-kryminalną i być może największą aferą korupcyjną w historii Unii Europejskiej.

Niewygodne tematy

To, co wiemy o kulisach śledztw europejskiej prokuratury, dowiedzieliśmy się dzięki pracy dziennikarzy Financial Times i Politico. Nie wiadomo, czy wątki afery covidowej obejmują również Polskę. A w naszym kraju również byłoby co badać. Pilnego rozliczenia wymaga zakup respiratorów przez wiceministra Cieszyńskiego. Dostawcą miała być firma należąca do handlarza bronią – Andrzeja Izdebskiego. Zniknęło około 60 milionów złotych, sam zaś handlarz wyjechał do Albanii i tam – według oficjalnej wersji – zmarł, ale zrobił to w taki sposób, że nie wiadomo, czy skremowano jego, czy kogoś innego. Osobny wątek śledztwa powinien dotyczyć nadużyć władzy przy okazji pandemii, w tym niszczenia biznesów (zwłaszcza gastronomicznego). Tyle, że polska prokuratura nie kwapi się do tego działania.

Zamknąć usta

A jakie sprawy toczą się w związku z pandemią przed polskimi sądami? Analizując oficjalne komunikaty prokuratury, dochodzi się do wniosku, iż sprawy covidowych nadużyć nie są traktowane priorytetowo. Kierowana przez Adama Bodnara prokuratura zajmuje się ściganiem lekarzy odmawiających dokonywania aborcji, rozbijaniem zespołu śledczego wyjaśniającego tragedię smoleńską oraz, co istotne, wprowadzaniem przepisów sankcjonujących tzw. „mowę nienawiści”. Sprawy covidowe zajmują natomiast sądy lekarskie.

11 kwietnia przed Naczelnym Sądem Lekarskim odbyła się rozprawa odwoławcza w procesie doktora Zbigniewa Martyki – wirusologa, którego w grudniu 2022 Okręgowy Sąd Lekarski w Krakowie pozbawił na rok prawa do wykonywania zawodu. Powodem były wypowiedzi Martyki sceptyczne wobec przymusu szczepień i niezgodne z jedynie słuszną linią obowiązującą w środowisku lekarskim. Przewodniczącym składu sędziowskiego był prof. zw. dr hab. n. med. Waldemar Hładki (specjalizacje: chirurgia ogólna, ortopedia i traumatologia, medycyna ratunkowa). Członkowie sądu to lek. Anna Szeliga (internistka) oraz lek. Bohdan Szpak (chirurg). W roli oskarżyciela wystąpił lek. Jerzy Sławiński (medycyna ratunkowa). Żadna z w/w osób nie miała nic wspólnego ze specjalizacją z chorób zakaźnych.

Akt oskarżenia przeciwko Martyce został napisany na podstawie opinii biegłego – dra Pawła Grzesiowskiego (pediatry). Grzesiowski został powołany na biegłego jako immunolog, tymczasem okazało się, że zlecenie od Okręgowego Sądu Lekarskiego wprawdzie przyjął, ale specjalizacji z dziedziny immunologii nigdy nie miał. W tak grubymi nićmi szytej sprawie nawet sąd lekarski nie miał innego wyjścia, jak odrzucić ekspertyzę Grzesiowskiego. W tej sytuacji w aktach sprawy nie znalazł się żaden dowód obciążający Martykę.

Przed tym samym Naczelnym Sądem Lekarskim stanęła również dr hab. n. med. Dorota Sienkiewicz – prezes Polskiego Stowarzyszenia Niezależnych Lekarzy i Naukowców. Także ona odwołała się od decyzji Sądu Lekarskiego w Białymstoku, który na okres 1 roku zakazał jej wykonywania zawodu. Powodem było to, że prof. Sienkiewicz skierowała w 2022 roku do młodych Polaków apel ostrzegający ich przed eksperymentalnymi preparatami inżynierii genetycznej zwanych mylnie szczepionką przeciw Covid-19. Prof. Sienkiewicz podnosiła, że te preparaty są „nieskuteczne, niebezpieczne i nienależycie przebadane”.

To, co najbardziej szokuje, to fakt, iż żaden z członków gremium sędziowskiego orzekającego w sprawie pani profesor Sienkiewicz nie widział powodu, aby wyłączyć się ze względu na brak obiektywizmu. A brak ten wynika z tego, że część sędziów, mająca wydać wyrok w sprawie, korzysta ze środków finansowych pochodzących od koncernów farmaceutycznych. Jedną z nich jest rzecznik dyscyplinarny białostockiej Izby Lekarskiej, która wnioskowała o ukaranie doktor Sienkiewicz. Rzecznik tylko w jednym roku otrzymała 12 tysięcy złotych od Astra Zeneca (ustalenia Jana Pospieszalskiego).

Wielka patologia

Opisane procesy sądowe mają tę dobrą stronę, że pokazują dwie gigantyczne patologie: korupcyjne związki części środowiska lekarskiego z producentami leków oraz nadmierne rozpasanie sądów lekarskich, które arbitralnie decydują o tym, kto ma, a kto nie ma prawa do wykonywania zawodu. Tymczasem o tym ostatnim powinien decydować przede wszystkim pacjent, a nie skorumpowane sądownictwo medyczne.

Bylica piołun a rak płuc.

Opublikowany 2024-04-25 przez Mirosław Dakowski

[tylko informuję, nie zachęcam, bo nie moja specjalość. MD]

This plant kills 98% of cancer cells in just 16 hours!

Wormwood has recently been found to help kill 98% of lung cancer cells, and in just 16 hours! Moreover, experiments prove that wormwood has no negative effects on healthy lung cells.

When, during another experiment,… pic.twitter.com/TCEesXRfXK
— Barbara Oneill (@BarbaraOneillAU) April 25, 2024

Roślina ta zabija 98% komórek nowotworowych w zaledwie 16 godzin! Niedawno odkryto, że piołun pomaga zabić 98% komórek raka płuc i to w zaledwie 16 godzin! Co więcej, eksperymenty dowodzą, że piołun nie ma negatywnego wpływu na zdrowe komórki płuc. Kiedy podczas innego eksperymentu naukowcy dodali żelazo do artemizyny, a następnie przyłączyli je [?? in vitro?? md] do tkanki płucnej, głównie tkanki płucnej zakażonej nowotworem, artemizynina oddziaływała na „złe” komórki, pozostawiając „zdrowe” komórki nietknięte.

Bylica w proszku: ziele należy zmielić na proszek i zażywać 0,5 łyżeczki 5-6 razy dziennie po posiłku, stopniowo zmniejszając ilość do trzech razy dziennie przez tydzień. Proszek z bylicy jest skuteczniejszy niż napar z bylicy. Sok z piołunu: wyciska się go przed kwitnieniem z liści i gałęzi i przyjmuje 1 łyżkę soku z miodem 3 razy dziennie przed posiłkami.

=======================================

Bylica piołun : medonet.pl/zdrowie,bylica—wlasciwosci

wikipedia/Artemisia_absinthium

========================================

Barbara Oneill @BarbaraOneillAU

This plant kills 98% of cancer cells in just 16 hours! Wormwood has recently been found to help kill 98% of lung cancer cells, and in just 16 hours! Moreover, experiments prove that wormwood has no negative effects on healthy lung cells. When, during another experiment, scientists added iron to artemisinin and then attached it to lung tissue, mostly cancer-infected lung tissue, artemisinin affected the “bad” cells while leaving the “healthy” cells untouched. Mugwort powder: the herb should be ground into a powder and taken 0.5 teaspoon 5-6 times a day after meals, gradually reducing to three times a day, for a week. Mugwort powder is more effective than an infusion of mugwort. Wormwood juice: it is squeezed before flowering from leaves and branches and take 1 tablespoon of juice with honey 3 times a day before meals.

Child rapist is allowed to stay in the UK after arguing being deported back to Eritrea would harm his mental health

Opublikowany 2024-04-25 przez Mirosław Dakowski

Child rapist is allowed to stay in the UK after arguing being deported back to Eritrea would harm his mental health – as Home Office refuses to name him for ‘legal reasons’

By John James 22 April 2024

109 View comments

A child rapist from Eritrea who was jailed for raping a teenage girl will not be deported back to his home country after arguing that it would harm his mental health.

The rapist was caged for his crimes and had been due to be deported ten years ago in 2014.

However, the fiend appealed arguing that he could not be properly treated for PTSD and depression in the East African country, the Sun reports.

[w oryginale jeszcze dłuuuuugo.. , ale pieprzą. MD]

Codziennie o 21-szej w Warszawie, przy grobie błogosławionego ks. Jerzego Popiełuszki, zanoszona jest do Boga nasza modlitwa różańcowa za Ojczyznę

Opublikowany 2024-04-25 przez Mirosław Dakowski

Codziennie o godzinie 21.00 w Warszawie, przy grobie błogosławionego ks. Jerzego Popiełuszki, zanoszona jest do Boga nasza modlitwa różańcowa za Ojczyznę! ZAPRASZAMY

Po szczepieniu Pfizer: “Ciemność, ciemność widzę !!”

Opublikowany 2024-04-24 przez Mirosław Dakowski

Dr KathrynPhD- typer of typos @KathMLee1

A vaccine so good it makes you blind within 8 hours. This is unbelievable. mRNA is poison

They Keep Saying Its Rare @mRNAdeaths

A 47-year-old man presented with visual loss in the right eye 8 h after the first dose of the #Pfizer #mRNA vaccine. https://karger.com/cop/article/14/1/234/843907/Central-Retinal-Vein-Occlusion-after-mRNA-COVID-19?searchresult=1

6:34 AM · 24 kwi 2024

Bluźnierstwo: Biden robi znak krzyża – popierając aborcję

Opublikowany 2024-04-24 przez Mirosław Dakowski

pl.news Bluźnierstwo: Biden robi znak krzyża popierając aborcję

Przemawiając na wiecu promującym aborcję na Florydzie 23 kwietnia 2024 r., prezydent Biden uczynił znak krzyża.
Biden słuchał przewodniczącej Partii Demokratycznej Florydy Nikki Fried, która potępiła stanowisko republikańskiego gubernatora Rona DeSantisa w sprawie zakazu aborcji po szóstym tygodniu ciąży.
Przewodniczący CatholicVote Brian Burch oskarżył Bidena o kpienie z wiary: “Decyzja Bidena o uczynieniu znaku krzyża w celu wsparcia ekstremizmu aborcyjnego jest nikczemną szaradą, która próbuje dokooptować świętą praktykę w celu wsparcia jego nowej religii aborcyjnej”.
Dodał: “Gest Bidena sugeruje, że jest on albo strasznie naiwny, albo stetryczały, albo bezdusznie obojętny na podstawowe przekonania milionów chrześcijan w Ameryce”.

BKP: Różnica między kościelną ekskomuniką a Bożą anatemą

Opublikowany 2024-04-24 przez Mirosław Dakowski

Biskupi-sekretarze Bizantyjskiego Katolickiego Patriarchatu byzcathpatriarchate@gmail.com

——————————————-

BKP: Różnica między kościelną ekskomuniką a Bożą anatemą

Najsurowszą karą kościelną za naruszenie dyscypliny kościelnej jest kościelna ekskomunika, czyli wykluczenie z organizacji kościelnej. Ale to jeszcze nie znaczy, że osoba ukarana jest wykluczona z Mistycznego Ciała Chrystusa. Przykładami są św. Joanna d’Arc, męczennik Jan Hus czy arcybiskup Lefebvre. Na nich była wygłoszona kościelna ekskomunika, ale Boża anatema na nich nie spadła. Nie zostali przez Boga wykluczeni z Mistycznego Ciała Chrystusa. Udowodniono, że Jan Hus nie głosił żadnych herezji. W rzeczywistości został spalony za pragnienie prawdziwej reformy kapłaństwa. Fałszywie oskarżona została również Joanna d’Arc i była spalona. Podobnie abp Lefebvre był przez Jana Pawła II absurdalnie wykluczony z organizacji kościelnej za wierność nauce Chrystusa. Tak jak Joanna d’Arc została później zrehabilitowana, tak i ekskomunikowani Jan Hus i arcybiskup Lefebvre powinni zostać zrehabilitowani i kanonizowani przez Watykan.

W przeciwieństwie do kościelnej anatemy, tutaj jest Boża anatema – wykluczenie z Mistycznego Ciała Chrystusa. Ona ipso facto spada za głoszenie innej ewangelii, jak wskazano w liście do Gałacjan 1:8-9. Bożą anatemę za inną ewangelię ściągnął na siebie i obecny pseudo-papież Franciszek. Stał się martwym członkiem Ciała Chrystusa. Mimo to nadal okupuje urząd papieski. Tragedią jest, że niema tutaj żywego kościoła, który zrealizowałby jego wykluczenie przed Bogiem. Poza tym dosłownie tragikomedią jest to, że osoby, które ściągnęły na siebie Bożą anatemę, zostały przez Bergoglio ogłoszone świętymi, czyli wzorem do naśladowania.

Obecnie dyskutowana jest kwestia, czy pseudo-papież Franciszek jest prawomocnym czy nieprawomocnym papieżem. Przepisy kościelne przewyższają Boże Prawo, które brzmi: „Ale nawet gdyby… anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy – niech będzie przeklęty!” (Ga 1:8-9).

Bergoglio przyjął antyewangelię i tym samym wykluczył się z Ciała Chrystusa – Kościoła. Ponadto sam głosi antyewangelię nie tylko prywatnie, ale także publicznie i nadużywa w tym celu najwyższego, czyli Chrystusowego autorytetu! Tutaj już nie trzeba, aby jakiekolwiek świadkowie ani władza kościelna udowodniła jemu to, co sam publicznie udowodnił. Poprzez słowa i gesty ipso facto wielokrotnie wykluczył się z Ciała Chrystusa – Kościoła.

Czym jest Ewangelia Chrystusa? Jest na to jasna odpowiedź – jest to nauka Chrystusa o zbawieniu, która jest nierozerwalnie związana z Jezusem Chrystusem. Dlatego każdy, kto uwierzy w Ewangelię, przyjmuje jednocześnie Jezusa i zbawienie. Ewangelii Chrystusa nie można łączyć z herezjami, które zaprzeczają jej istocie.

Jezus powiedział: „Pokutujcie i wierzcie (gr. en) w Ewangelię” (Mk 1:15). A także: „… głoście ewangelię… kto uwierzy (w ewangelię)… będzie zbawiony, kto nie uwierzy, będzie potępiony” (Mk 16:15 i nast.)

Jaka jest „inna ewangelia”, o której mówi list do Galacjan 1:8-9? Inną ewangelią jest heretycka nauka antychrysta, która zaprzecza podstawowym prawdom koniecznym do zbawienia. Kto przyjmuje inną ewangelię, czyli antyewangelię, odrzuca Jezusa Chrystusa, a tym samym i zbawienie. Taka osoba ipso facto ściąga na siebie Bożą anatemę – wykluczenie – oddzielenie od Chrystusa, niezależnie od tego, czy anatema jest wygłoszona, czy nie. Jeśli nie będzie pokutować, to znaczy, jeśli nie wyrzeknie się herezji i ducha fałszywej ewangelii, zostanie na wieki potępiona.

Z Pismem Świętym, ogłaszającym Bożą anatemę (Ga 1:8-9) jest zgodna i bulla dogmatyczna Pawła IV „Cum ex apostolatus officio”. Mówi o tym, że wszystko, co robi papież-heretyk, jest nieważne. On jest wykluczony z Kościoła i nikt nie może go już słuchać. Potwierdza to również wypowiedź św. Roberta Bellarmina: „Jawny heretyk jest ‘ipso facto’ zdetronizowany… Dlatego Papież ,który jest jawnym heretykiem, automatycznie przestaje być papieżem i głową, tak jak automatycznie przestaje być chrześcijaninem i członkiem Kościoła”.

Heretycki modernizm został potępiony przez papieży Piusa IX i Piusa X. II Sobór Watykański wyznaczył kierunek, który kościelnie ekskomunikuje prawowiernych. W rzeczywistości sam Sobór znalazł się bezpośrednio pod Bożą anatemą. Jest nieważny, ponieważ potajemnie promował drogę antyewangelii, drogę odstępstwa, prowadzącą do wiecznej zagłady.

Pokutować oznacza nazwać prawdę prawdą, heretyka heretykiem, a również heretycki Sobór heretyckim. Również powinni być prawdziwie nazwani heretykami i jego inicjatorzy i promotorzy, w tym soborowi i posoborowi papieże. Na nich ciąży ipso facto Boża anatema. Na razie ta prawda jest bojkotowana, ale trzeba ją zaakceptować. Jeśli ten krok pokuty nie zostanie podjęty, nie może się rozpocząć prawdziwa odnowa Kościoła! Tylko prawowierne nauczanie zapewnia katolikom zbawienie. Przywrócenie go jest wolą Bożą.

Heretycki Sobór Watykański II należy nazwać heretyckim. Obecny arcyheretyk Bergoglio uzupełnia jego program i ducha. Wdraża i aktualizuje aggiornamento II Watykana z homoseksualistami, transseksualistami, bałwochwalcami i czarownicami, czczącymi demona Pachamamę.

Tragedią jest, że obecni biskupi i księża milczą o tym, bo boją się kościelnej ekskomuniki. Ale Bożej anatemy i wiecznego piekła nie boją się. Jest to znak wewnętrznego odstępstwa, tchórzostwa i wyrzeczenia się Chrystusa i Jego Ewangelii.

Dlatego w tym krytycznym czasie, drodzy biskupi i kapłani, wzywamy was: Wstawiajcie się za Jezusem Chrystusem i Jego Ewangelią! Nie bójcie się, że Bogiem anatemizowany arcyheretyk Bergoglio lub jego homo-sieć, będzie was tzw. ekskomunikować. Jezus jasno powiedział: „Wyłączą was ze swoich synagog… będą was prześladować”, ale pamiętajcie – czeka was za to wieczna nagroda w niebie!

+ Eliasz

Patriarcha Bizantyjskiego Katolickiego Patriarchatu

+ Metodiusz OSBMr + Tymoteusz OSBMr

biskupi-sekretarze

Patrz wideo w języku czeskim: https://vkpatriarhat.org/cz/?p=48488

https://rozdil.wistia.com/medias/i2w1f3lu58 //rumble.com/v1c9ccl-rozdl.html

Różnica między kościelną ekskomuniką a Bożą anatemą

vkpatriarhat.org/en/?p=22027 /english/

W rzeczywistości dziennikarzenie jest robotą nudną i głupią.

Opublikowany 2024-04-24 przez Mirosław Dakowski

[Z Rafała Ziemiewicza, Pieprzony los kataryniarza, 1996

W polskich szkołach rozpoczną się lekcje “edukacji seksualnej” prowadzone według standardów opracowanych w Niemczech.

Opublikowany 2024-04-24 przez Mirosław Dakowski

Najbardziej pro-pedalskie szkoły w Polsce. Ranking.

Opublikowany 2024-04-24 przez Mirosław Dakowski

Zawsze wierni

Opublikowany 2024-04-24 przez Mirosław Dakowski

Victor Orban jest jedynym europejskim przywódcą, który ma odwagę działania

Opublikowany 2024-04-24 przez Mirosław Dakowski

Węgierski premier ujawnia: To jest wielki plan elit dla Europy

Victor Orban jest jedynym europejskim przywódcą, który ma odwagę działania i uczciwe zamiary w stosunku do obywateli!

DR IGNACY NOWOPOLSKI APR 23

Premier Węgier Viktor Orban zacytował artykuł napisany przez miliardera George’a Sorosa dla Project Syndicate w 2015 roku podczas spotkania w Brukseli, które początkowo zostało zakazane, ale potem dopuszczone zezwolone.

[Następnego dna jednak rozgonione przez “emira Kirę”: Konferencja National Conservatism (NatCon), z udziałem m.in. premiera Węgier Viktora Orbana i byłego premiera Polski Mateusza Morawieckiego, została przerwana przez Emira Kirę, burmistrza dzielnicy Sainte-Josse-ten-Noode w Brukseli. Na miejscu interweniowała nawet belgijska policja. md]

Soros ujawnia w nim swój wielki plan dla Europy. To plan składający się z sześciu kroków. Soros dosłownie pisze, że UE musi co roku przyjąć co najmniej milion osób ubiegających się o azyl.

Punkt drugi: wystarczające finansowanie ma kluczowe znaczenie. Według Sorosa UE powinna zapewnić każdemu ubiegającemu się o azyl 15 000 euro na zakwaterowanie, opiekę i edukację, aby zwiększyć atrakcyjność przyjazdu do UE dla osób ubiegających się o azyl.

ORBAN: „Nie mówimy tu o 10 latach przypadkowych historii. To plan wdrożony. To jest napisane. Został opublikowany. On jest znany. Walczymy ze zorganizowanym gangiem zwanym Imperium George’a Sorosa”.

Soros pisze również, że należy stworzyć bezpieczne trasy dla osób ubiegających się o azyl, aby mogły dotrzeć z Grecji i Włoch do krajów docelowych.

Orban powiedział dalej, że Soros umieścił swoje marionetki na wszystkich ważnych stanowiskach.

W 2017 r. dochodzenie wykazało, że miliarder ma w kieszeni setki (byłych) eurodeputowanych, w tym Guya Verhofstadta.

Soros chce sprowadzić do UE wielu imigrantów, zintegrować Ukrainę z UE i maksymalnie spowolnić Rosję. I tak się stało.

„Przyszłość Europy jako całości jest zagrożona” – ostrzegł rzecznik rządu Zoltan Kovacs. Zastanawiał się, jak Soros może rozmawiać z europejskimi przywódcami za zamkniętymi drzwiami.

Ten plan jest przeciwko nam. Chodzi o zmianę Europy – powiedział Orban w Brukseli.

Ungarischer Premier verrät: Das ist der große Plan der Eliten für Europa

O małpie Boga, winie i drzewie figowym

Opublikowany 2024-04-23 przez Mirosław Dakowski

https://gloria.tv/share/dzdAoiU72HRm3sRHsNwwVG98W

O małpie Boga, winie i drzewie figowym

Internet “prawdę ci powie”. W różnych opracowaniach a nawet wykładach dostępnych w sieci, pojawia się informacja, że diabeł był określany w okresie patrystycznym jako “małpa Boga” (simia Dei) m.in. przez Tertuliana i św. Augustyna z Hippony. Problem w tym że przeszukując dostępne zasoby literatury patrystycznej trudno takie określenie znaleźć. Określenie to wygląda zatem na późniejszy anachronizm.

Żyjący w II wieku po Chrystusie Św. Justyn Męczennik w swojej pierwszej Apologii (Cap. 54) pisze o poganach i kierujących nimi demonach, że słysząc co mówili prorocy o Chrystusie, nie zrozumieli tego właściwie, lecz imitowali to co powiedziano o Chrystusie. Wymienia przy tym przykłady mitów np. o Bellerofoncie i Pegazie, który zaniósł go do nieba, o Perseuszu, który miał się narodzić z dziewicy czy o Asklepiosie, który miał uzdrawiać wszystkie choroby. Według Justyna powstała pod wpływem demonów mitologia pogańska jest zatem naśladownictwem prawdziwego przesłania chrześcijańskiego.

Żyjący na przełomie II i III stulecia po Chrystusie Tertulian w traktacie De baptismo (Cap. 5) pisze z kolei tak tak (tekst za) “Igitur si idolo, natura aquae quod propria [materia] sit abluendi, auspici emundationis blandiuntur, quanto id verius aquae praestabunt per dei auctoritatem a quo omnis natura earum constituta est: si religione aquas medicari putant, quae potior religio quam dei vivi agnitio? [3] Hic quoque studium diaboli recognoscimus res Dei aemulantis, cum et ipse baptismum in suis exercet. Quid simile? Immundus emundat, perditor liberat, damnatus absolvit?”

Na przykładzie Chrztu Tertulian pokazuje tu zapał diabła w naśladowaniu rzeczy Bożych, próbującego nawiązać rywalizację z Bogiem, naśladującego rzeczy Boże (studium diaboli… res Dei aemulantis). Zwiedzeni bowiem przez diabła z powodu tego że oczyszczanie jest właściwe wodzie poganie próbują szukać względów fałszywych bóstw jako pośredników w oczyszczeniu. Jak konkluduje Tertulian “zauważamy tu także gorliwość diabła naśladującego by rywalizować rzeczy Boże, który również stosuje chrzest u swoich”, pytając retorycznie “czy nieczysty oczyszcza, prowadzący na zatracenie wyzwala, potępiony uwalnia?”

Motyw naśladownictwa przez diabła Boga podnosi żyjący na przełomie III i IV w. po Chrystusie, piszący po grecku św. Metody w swoim Symposionie czyli Uczcie Dziesięciu Panien (tekst grecki J. P. Migne w Patrologia Graeca t. 18, tł. ang. tu, Dyskurs X, Cap. 5). Podaje on tam podobieństwo drzewa figowego, z uwagi na słodycz i doskonały smak swych owoców będącego typem rajskich rozkoszy, które diabeł, zwiódłszy w ogrodzie Eden człowieka, wykorzystał, nakłaniając by ukrył nagość ciała pod liściem figowym, co św. Metody łączy z przyjemnością zmysłową.

Podaje również przykład winnicy Noego, który upił się w wyniku pokusy winem, stanowiącym erzac duchowej radości. Noego, z którego diabeł zakpił, pozostawiając nagim. Jak pisze dalej św. Metody: “nieprzyjaciel, dzięki swej mocy, zawsze naśladuje postaci cnoty i prawości, nie po to by naprawdę szerzyć ich praktykowanie, lecz w celu zwiedzenia i z obłudy. Albowiem, aby nakłonić do śmierci tych, którzy od śmierci uciekają, przybiera na zewnątrz barwy nieśmiertelności. I dlatego pragnie wydawać się figą lub winem i dostarczać słodyczy i radości, i “podaje się za anioła światłości” (2 Kor 11), usidlając wielu pozorem pobożności.”

Św. Metody nawiązuje też do ewangelicznej relacji o drzewie figowym, tym “fałszywym, udekorowanym rozmaicie by zwodzić” aż Pan sprawił, że uschły fałszywe gałęzie, “imitacja prawdziwych gałęzi” (Mt 21,19). Przypomina że prawdziwym krzewem winnym jest Chrystus (J 15,1) i zestawia owocne drzewo figowe z Duchem Świętym (Iz 38,21), którego owoce – miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, 23 łagodność, opanowanie – opisuje Paweł Apostoł Galatom (Ga 5,22-23). Pod takim krzewem winnym i pod takim drzewem figowym “każdy będzie siadywał (…) i nie będzie tego, kto by niepokoił” (Mi 4,4). “Jest pewne, że ci, którzy znaleźli schronienie i odpocznienie w Duchu oraz w cieniu Słowa, nie będą się niepokoili ani lękali tego, który zasiewa niepokój w sercach ludzi” – konkluduje św. Metody.

Tadeusz Kaktus: Piękne, i oświecające. Wielokrotnie zastanawiał mnie fakt przenikania w mitologiach i wierzeniach elementów, które potem niosło Objawienie Boże. Stąd racjonaliści mówią, że nasza święta religia jest zlepiona z wierzeń pogan a tymczasem szatan znając plany Boże prześmiewczo ustanowił rytuały, wierzenia, mity mające zdyskredytować prawdę objawioną, i zdewaluować ją, jak się pojawi.
I dziś, choć dowody na prawdziwość naszej wiary każdy uczciwy umysł uznać musi, to u nieuczonych, niemyślących ludzi wywołuje się przekonanie, że objawienie Boże to tylko synteza pogańskich wierzeń i zwyczajów i że religia wyrosła tylko na ludzkiej potrzebę religijności, i na przesądach pokoleń a nie na obiektywnej prawdzie objawionej przez Boga naprawdę. I ludzie w to wierzą tylko dlatego, że szatan elementy zbawczego planu zdradzał i ujawniał, by je wykrzywić i wyśmiać, zanim się wydarzyły w historii.

Tarczyński. Już wielu takich oratorów było, a jak przyszło do czynów…

Opublikowany 2024-04-23 przez Mirosław Dakowski

Ekonomat @ekonomat_pl

Tarczyński wygarnął Ursuli von den Leyen i Weberowi wszystko, co myśli o ich polityce – zarówno jeśli chodzi o Zielony Ład, jak i migrantów. To szaleństwo skończy się po tych wyborach. Uczynimy Europę potęgą, my, konserwatyści. Przegracie te wybory! – grzmiał #Tarczyński w kierunku von den Leyen. Europa nie jest bezpieczna. Niemcy – 6 milionów przestępstw, historyczny rekord, a wy chcecie to kontynuować?! – dodał, celując palcem w Webera. Jest moc? Dobrze gada, co? Byle to nie była gadka-szmatka, bo już wielu takich oratorów było, a jak przyszło do czynów… #UE #greendeal #Migracion #ILLEGALimmigrants #paktmigracyjny #Wybory #parlament

Tarczyński wygarnął Ursuli von den Leyen i Weberowi wszystko, co myśli o ich polityce – zarówno jeśli chodzi o Zielony Ład, jak i migrantów.

To szaleństwo skończy się po tych wyborach. Uczynimy Europę potęgą, my, konserwatyści. Przegracie te wybory! – grzmiał #Tarczyński w… pic.twitter.com/1XPN74xUNW
— Ekonomat (@ekonomat_pl) April 23, 2024

3:11 PM · 23 kwi 2024 7 389 Wyświetlenia 53 Wpisy podane dalej 196 Polubień

Ekumenizm widziany przez tradycyjnego masona

Opublikowany 2024-04-23 przez Mirosław Dakowski

Jeśli znasz osobę, która została uszkodzona w wyniku szczepionki przeciwko Covid, podnieś jedną rękę do góry. Jeśli znasz więcej niż jedną…

Opublikowany 2024-04-23 przez Mirosław Dakowski

Kevin – WE THE PEOPLE – DAD @bambkb

„Jeśli znasz osobę, która została uszkodzona w wyniku szczepionki przeciwko Covid-19, podnieś jedną rękę do góry. Jeśli znasz więcej niż jedną osobę, podnieś obie ręce do góry” Obejrzyj reakcję…

This lady asks a room full of people in Canada : “If you know a person that has been injured by the COVID vaccine, lift one hand up. If you know more than one person, lift two hands up” Watch this shocking response from the crowd

🚨🚨🚨This lady asks a room full of people in Canada 🇨🇦 :

“If you know a person that has been injured by the COVID vaccine, lift one hand up.

If you know more than one person, lift two hands up”

Watch this shocking response from the crowd👇😳 pic.twitter.com/bDrvIJ3oJW
— Kevin – WE THE PEOPLE❤️ – DAD🦁 🐉 🔥 (@bambkb) April 23, 2024

4:02 PM · 23 kwi 2024

Niedziela. Siedlce – Msza Święta i Pokutny Marsz Różańcowy za Ojczyznę

Opublikowany 2024-04-23 przez Mirosław Dakowski

28.04.24 Siedlce – Msza Święta i Pokutny Marsz Różańcowy za Ojczyznę

23/04/2024 przez antyk2013

Niech Będzie Pochwalony Jezus Chrystus i Maryja zawsze Dziewica.

Zapraszamy 28 kwietnia, niedziela, na 90 Pokutny Marsz Różańcowy ulicami Siedlec w intencji naszej kochanej Ojczyzny – Polski.

Zaczynamy o 14,00, pod pomnikiem św. Jana Pawła II. Kończymy Mszą Świętą, która rozpocznie się o godzinie 16,00 w katedrze siedleckiej.

Uwielbiając Boga w Trójcy Świętej Jedynego, modlimy się razem z Maryją Królową Polski, o Polskę wierną Bogu, Krzyżowi i Ewangelii, o wypełnienie Jasnogórskich Ślubów Narodu.

Szczegóły na plakacie.

Z Panem Bogiem,

Andrzej Woroszyło

Kategorie Msze św. za Ojczyznę, Pokutne Marsze Różańcowe, Siedlce Tagi Jasnogórskie Śluby Narodu, Krucjata Różańcowa za Ojczyznę, modlitwa za Ojczyznę, Msza Święta za Ojczyznę, Pokutny Marsz Różańcowy, różaniec za Ojczyznę, Siedlce

Ujawniono kulisy lobby gender i LGBT! Wśród osób związanych z organizacjami genderowymi są członkowie forów dla pedofilów, sadystów i fetyszystów.

Opublikowany 2024-04-23 przez Mirosław Dakowski

Ujawniono kulisy lobby gender i LGBT!

Adw. Jerzy Kwaśniewski - Prezes Instytutu na Rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris

Instytut na rzecz Kultury Prawnej Ordo Iurisul. Zielna 39, 00-108 Warszawa+48 793 569 815www.ordoiuris.pl